SEIGE OF PONDICHERRY 1778 AUGUST 21-1778 OCTOBER 19

SEIGE OF PONDICHERRY 

1778 AUGUST 21-1778 OCTOBER 19

.அமெரிக்க புரட்சிகரப் போரில் கிரேட் பிரிட்டனுக்கும் பிரான்சுக்கும் இடையில் போர் அறிவிக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து இந்திய துணைக் கண்டத்தின் மீதான முதல் இராணுவ நடவடிக்கைதான் பாண்டிச்சேரி முற்றுகை. ஆகஸ்ட் 1778 இல் ஒரு பிரிட்டிஷ் படை பிரெஞ்சு கட்டுப்பாட்டில் உள்ள பாண்டிச்சேரி துறைமுகத்தை (இப்போது புதுச்சேரி) முற்றுகையிட்டது, இது பத்து வார முற்றுகைக்குப் பின்னர் சரணடைந்தது.
முக்கிய கட்டுரை: ஆங்கிலோ-பிரஞ்சு போர் (1778–83)
அக்டோபர் 1777 இல் சரடோகாவில் நடந்த காலனித்துவ வெற்றியைத் தொடர்ந்து, கிரேட் பிரிட்டனுக்கு எதிரான போரை அமெரிக்காவின் நட்பு நாடாக அறிவிக்க பிரான்ஸ் முடிவு செய்தது. ஜூலை 1778 இல் பிரெஞ்சு இந்திய காலனியான பாண்டிச்சேரியை வேர்ட் முதன்முதலில் அடைந்தது, பிரான்சும் பிரிட்டனும் தங்கள் தூதர்களை திரும்ப பெற்றன , இது போர் உடனடி என்பதற்கான அறிகுறியாகும். பிரிட்டிஷ் காலனிகள் ஏற்கனவே இந்தியாவில் பிரெஞ்சு உடைமைகளை பறிமுதல் செய்ய உத்தரவுகளைப் பெற்றன மற்றும் இராணுவ தயாரிப்புகளைத் தொடங்கின.
பிரஞ்சு பாதுகாப்பு
பாண்டிச்சேரி பிரெஞ்சு இந்தியாவின் தலைநகராகவும், துணைக் கண்டத்தில் பிரான்சின் உடைமைகளில் மிகப்பெரியதாகவும் இருந்தது. 1778 இல் பிரிட்டிஷ் எதிர்ப்பின்றி மற்ற உடைமைகள் அனைத்தையும் கைப்பற்றும்; பாண்டிச்சேரி மட்டுமே தீவிரமாக பாதுகாக்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு ஆளுநர் ஜெனரல் குயில்லூம் டி பெல்லெகோம்பே சுமார் 700 பிரெஞ்சு துருப்புக்கள் மற்றும் 400 சிப்பாய்கள் (உள்ளூர் இந்திய துருப்புக்கள்) மற்றும் ஒரு கோட்டை ஆகியவை பழுதடைந்த நிலையில் இருந்தன. இந்தியாவில் உள்ள பல ஐரோப்பிய காலனித்துவ புறக்காவல் நிலையங்களைப் போலவே, பாண்டிச்சேரியும், காலனித்துவ காலத்தில் பல முறை இராணுவ நடவடிக்கை காரணமாக கைகளை மாற்றியது. ஏழு வருடப் போரின் கடைசி சுற்றுப் போர்களுக்குப் பின்னர் அதன் பாதுகாப்பை கணிசமாக மேம்படுத்துவதற்கான முயற்சிகள் பிரெஞ்சு காலனித்துவ நிர்வாகத்தில் அரசியல் மோதல்களால் விரக்தியடைந்தன. 1778 ஆம் ஆண்டில் நகரத்தின் வெளிப்புறப் பணிகள் பெரும்பாலும் முழுமையடையாமல் இருந்தன, குறிப்பிடத்தக்க கூறுகள் முடிக்கப்படாதது மற்றும் நகரின் பகுதிகள் நேரடித் தாக்குதலுக்கு ஆளாகின்றன.
பெல்லெகோம்பே உடனடியாக பாதுகாப்புகளை மேம்படுத்துவதைப் பற்றி அமைத்தார், பிரிட்டிஷ் இயக்கங்களின் எதிர்பார்ப்பில் கூடிய விரைவில் செயல்படுகிறார். முக்கிய வாயில்கள் தடுக்கப்பட்டன, கரையோரங்களில் துப்பாக்கிகள் மற்றும் துப்பாக்கி பேட்டரிகள் கட்டப்பட்டன, மேலும் பிரிட்டிஷ்காரர்களுக்கு பாதுகாப்பு குறித்த அவர்களின் முன்கூட்டியே பாதுகாப்பு அளிக்கக்கூடிய எதுவும் அகற்றப்பட்டன அல்லது அழிக்கப்பட்டன. ஆங்கிலேயர்கள் வருவதற்கு முன்பு பெல்லெகோம்பே கூடுதல் துருப்புக்களையும் பெற்றார். கரிகலில் இருந்து (ஆகஸ்ட் 10 அன்று ஆங்கிலேயர்கள் ஆக்கிரமித்திருந்த) காரிஸன் சுமார் 100 சிப்பாய்களை பாதுகாப்புக்கு சேர்க்கிறது, மேலும் பாண்டிச்சேரியின் சில மக்களும் ஆயுதங்களை எடுத்துக் கொண்டனர்.

சிறிய பிரிட்டிஷ் கடற்படைக்கு எதிராக ஒரு சிறிய பிரெஞ்சு கடற்படை கூடியது. அட்மிரல் ட்ரோன்ஜோலி, பிரில்லண்ட் என்ற வரியின் 64-துப்பாக்கி கப்பல், போர் கப்பல் ப our ர்வோயுஸ் மற்றும் மூன்று சிறிய கப்பல்கள், சார்டைன், லாரிஸ்டன் மற்றும் பிரிசன் ஆகியவற்றின் கட்டளையை ஏற்றுக்கொண்டார். [முற்றுகை
முதற்கட்டங்கள்
மெட்ராஸில் உள்ள பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ நிர்வாகம் ஜெனரல் ஹெக்டர் மன்ரோவை கிட்டத்தட்ட 20,000 பேர் கொண்ட இராணுவத்தின் தளபதியாக வைத்தது, இது ஆகஸ்ட் 8 ஆம் தேதி பாண்டிச்சேரியிலிருந்து சில மைல்களுக்குள் வரத் தொடங்கியது. ஆகஸ்ட் 20 க்குள் முழு இராணுவமும் வந்துவிட்டது, நகரம் சூழ்ந்தது, முற்றுகை நடவடிக்கைகள் தொடங்கியது.

படைகளுக்கு இடையிலான முதல் குறிப்பிடத்தக்க பரிமாற்றம் ஒரு கடற்படை சந்திப்பு. அட்மிரல் எட்வர்ட் வெர்னனின் கடற்படை ஐந்து கப்பல்களைக் கொண்டிருந்தது, இது பிரெஞ்சு கடற்படையை விட சற்றே குறைவான ஃபயர்பவரை கொண்டு சென்றது. எச்.எம்.எஸ். ரிப்பன் வரிசையின் 60 துப்பாக்கிக் கப்பலுக்கு வெர்னான் கட்டளையிட்டார், மேலும் அவருக்கு எச்.எம்.எஸ் கோவென்ட்ரி, எச்.எம்.எஸ் சீஹார்ஸ், எச்.எம்.எஸ் கர்மரண்ட் மற்றும் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் கப்பல்  உதவியது.

டிரான்ஜோலி காயமடைந்த இரண்டு மணிநேர நிச்சயதார்த்தத்தில், பிரெஞ்சு கடற்படை ஆகஸ்ட் 10 அன்று வெர்னனை விரட்டியது. ஆகஸ்ட் 14 அன்று பிரெஞ்சு கப்பல்கள் இரண்டு அறியப்படாத கப்பல்களைக் கண்டன; அவை பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் போக்குவரத்துக் கப்பல்கள். அவர்களது கேப்டன்கள், பகைமைகளை அறியாதவர்கள், பிரிட்டிஷ் கொடிகள் பறந்து கொண்டு பாண்டிச்சேரி முன் பயணம் செய்தனர். பிரெஞ்சு கடற்படைகளில் இரண்டு, ப our ர்வோயுஸ் மற்றும் சார்டின் சோம்பேறித்தனமாக துரத்தினர். பிரிட்டிஷ் வணிகக் கப்பல்கள் தப்பித்தன, ஆனால் ஆகஸ்ட் 25 அன்று பிரிட்டிஷ் படைப்பிரிவுக்கு மிக அருகில் சென்றபோது சார்டின் கைப்பற்றப்பட்டார். துப்பாக்கிப் போர் கப்பல் எலிசபெத், மற்றொரு தனியார் கப்பல் பிரெஞ்சு கடற்படையில் சேவைக்கு அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டது. [குறிப்பு 3] 
ஆகஸ்ட் 20 அன்று, இப்போது ஆறு கப்பல்களான பிரிட்டிஷ் கடற்படை மீண்டும் தோன்றியது. பிரெஞ்சு கடற்படை, எலிசபெத்தால் பெரிதுபடுத்தப்பட்டிருந்தாலும், முதல் நிச்சயதார்த்தத்தில் ஏற்பட்ட சேதம் காரணமாக லு பிரிசனை துறைமுகத்தில் விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது, இதனால் அது ஒரு பாதகமாக இருந்தது. அடுத்த நாள், ட்ரோன்ஜோலி மீதமுள்ள கடற்படையை தெற்கே பயணித்தார். இருபுறமும் போர் வழங்கப்பட்டதா இல்லையா என்பது குறித்து ஆதாரங்கள் உடன்படவில்லை, ஆனால் வெளிப்படையாக எந்தப் போரும் நடக்கவில்லை, மற்றும் ட்ரோன்ஜோலி தெற்கே தொடர்ந்தார். செப்டம்பர் 2 ஆம் தேதி ட்ரொன்ஜோலி எல் டி பிரான்ஸுக்குப் பயணம் செய்ததை அறிந்து பெல்லெகோம்பே ஆச்சரியமும் கலக்கமும் அடைந்தார், எலிசபெத் மற்றும் லா ப v ர்வோயுஸை விட்டு வெளியேறினார்.

பிரிட்டிஷ் துருப்புக்கள் செப்டம்பர் வரை முற்றுகை நடவடிக்கைகளில் குறிப்பிடத்தக்க அளவில் செயல்படவில்லை. பெல்லெகோம்பே மீதமுள்ள நேரத்தை பாதுகாப்புகளை மேலும் வலுப்படுத்தவும், அதிக டைக்குகளை உருவாக்கவும், தூள் பத்திரிகையை இரும்பு உறைக்கவும் பயன்படுத்தினார். தொலைதூர பிரிட்டிஷ் நிலைகளில் பீரங்கியின் பயனற்ற நெருப்பை அவர் மீண்டும் மீண்டும் நிறுத்த வேண்டியிருந்தது.
செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி இரவு, பிரிட்டிஷ் முற்றுகை நடவடிக்கைகளைத் தொடங்க பொறியியலாளர்களுக்கு சுமார் 300 படைகளை வழங்கியது. தாக்குதலுக்கு இரண்டு நிலைகள் அடையாளம் காணப்பட்டன; வடமேற்கு கோட்டையும், தெற்கே கோட்டையும். இந்த வேலையை மறைக்க பேட்டரிகள் நிறுவப்பட்டன, மூன்றாவது பேட்டரி செப்டம்பர் 3 அன்று தென்மேற்கில் வைக்கப்பட்டது, இது பிரெஞ்சு பாதுகாப்புகளை மேம்படுத்துவதற்காக நிலைநிறுத்தப்பட்டது. பெல்லெகோம்பின் பதில், தெற்கு பேட்டரி மீது தாக்குதலை நடத்த சில நூறு ஆண்களை அனுப்பியது. இது பிரெஞ்சு துப்பாக்கிகளை அடைய கிட்டத்தட்ட 3,000 பிரிட்டிஷ் துருப்புக்களை ஈர்த்தது, இது ஒரு பிரெஞ்சு மரணத்தால் மட்டுமே குறிப்பிடத்தக்க சேதத்தை ஏற்படுத்தியது.

பிரிட்டிஷ் முற்றுகை நடவடிக்கை செப்டம்பர் முழுவதும் தொடர்ந்தது, பெரும்பாலும் கடுமையான தீவிபத்தில். பிரிட்டிஷ் பேட்டரிகள் படிப்படியாக சுவர்களுக்கு நெருக்கமாக நகர்ந்து, நகரத்திற்குள் பெரும் சேதத்தை ஏற்படுத்தின. மருத்துவமனையை காலி செய்ய வேண்டியிருந்தது, மேலும் தூள் பத்திரிகையும் (பிரிட்டிஷ் துப்பாக்கிகளின் ஒரு குறிப்பிட்ட இலக்கு) காலியாக இருந்தது. செப்டம்பர் 19 அன்று ஒரு பிரிட்டிஷ் பீரங்கி குண்டு பிரெஞ்சு பீரங்கிகளின் தளபதியைக் கொன்றது. செப்டம்பர் 24 வாக்கில் மீறல்கள் தாக்குதலுக்கு உள்ளான கோட்டைகளில் காட்டத் தொடங்கின, அக்டோபர் 6 வாக்கில் பிரிட்டிஷ் அகழிகள் உள் பள்ளங்களை அடைந்தன, கூடுதல் துப்பாக்கி பேட்டரிகள் முழு பிரெஞ்சு படைப்புகளிலும் குறிப்பிடத்தக்க சேதத்தை ஏற்படுத்தின.
முற்றுகை முடிகிறது
அக்டோபர் 6 முதல் 13 வரை பிரிட்டிஷ் முற்றுகை நடவடிக்கைகள் தொடர்ந்தன, ஆனால் பலத்த மழை அவர்களுக்கு இடையூறாக இருந்தது. பிரெஞ்சுக்காரர்கள் மீண்டும் வெள்ளத்திற்கு முயற்சித்த வடக்கு பள்ளத்தை வடிகட்டுவதில் ஆங்கிலேயர்கள் வெற்றி பெற்றனர். அக்டோபர் 14 ஆம் தேதி பிரிட்டிஷ் இலக்கு வைத்திருந்த இரண்டு கோட்டைகளின் சுவர்கள் இடிந்து விழுந்தன, தாக்குதலுக்கான ஏற்பாடுகள் தொடங்கின.

பெல்லிகோம்பும் வெடிமருந்துகளை விட்டு வெளியே ஓடிக்கொண்டிருந்தார். அக்டோபர் 15 ஆம் தேதி ஒரு போர் சபையை நடத்திய பின்னர், மறுநாள் அவர் ஒரு சண்டைக் கொடியை மன்ரோவுக்கு அனுப்பினார். சரணடைதல் விதிமுறைகளில் அக்டோபர் 18 அன்று அவர் கையெழுத்திட்டார்.


.

.The Siege of Pondicherry was the first military action on the Indian subcontinent following the declaration of war between Great Britain and France in the American Revolutionary War. A British force besieged the French-controlled port of Pondicherry (now Puducherry) in August 1778, which capitulated after ten weeks of siege.Background
Main article: Anglo-French War (1778–83)
Following the colonial victory at Saratoga in October 1777, France decided to declare war on Great Britain as an ally to the United States. Word first reached the French Indian colony of Pondicherry in July 1778 that France and Britain had recalled their ambassadors, a sign that war was imminent. The British colonies had already received orders to seize the French possessions in India and begun military preparations.
.
French defenses
Pondicherry was the capital of French India and the largest of France's possessions on the subcontinent. The British would capture all of the other possessions without resistance in 1778; only Pondicherry was actively defended. The French governor, General Guillaume de Bellecombe, had at his disposal about 700 French troops and 400 sepoys (local Indian troops), and a city whose fortifications were in some disrepair. Pondicherry, as was the case with a number of other European colonial outposts in India, changed hands due to military action several times in the colonial period. Attempts to significantly improve its defences after the last round of battles in the Seven Years' War were frustrated by political infighting in the French colonial administration. In 1778 the outer works of the city were largely incomplete, with significant elements unfinished and parts of the city exposed to direct attack.
.
Bellecombe immediately set about improving the defences, working as quickly as possible in anticipation of British movements. Key gates were blocked, stockades and gun batteries were constructed along the shore, and anything that might give cover to the British on their advance on the defences was removed or destroyed. Bellecombe also received additional troops before the British arrived. The garrison from Karikal (which the British occupied on 10 August) add about 100 sepoys to the defence, and some of Pondicherry's inhabitants also took up arms.

A small French navy was assembled to counteract the small British navy. Admiral Tronjoli took command of the 64-gun ship of the line Brillant, the frigate Pourvoyeuse and three smaller ships, Sartine, Lawriston, and Brisson.[Note 1]
.
The siege
Preliminaries
The British colonial administration in Madras placed General Hector Munro in command of an army of nearly 20,000 men, which began arriving within a few miles of Pondicherry on 8 August. By 20 August the full army had arrived, the city was surrounded, and siege operations began.

The first noteworthy exchange between the forces was a naval encounter. Admiral Edward Vernon's fleet also consisted of five ships, carrying slightly less firepower than the French fleet. Vernon commanded the 60-gun ship of the line HMS Rippon, and was assisted by HMS Coventry, HMS Seahorse, HMS Cormorant, and the East India Company's ship Valentine.

In a largely inconsequential two-hour engagement in which Tronjoli was wounded, the French fleet drove Vernon away on 10 August. On 14 August French ships spotted two unknown sails; they were transport ships of the British East India Company. Their captains, apparently unaware of the hostilities, sailed before Pondicherry with British flags flying. Two of the French fleet, Pourvoyeuse and Sartine lazily gave chase. The British merchant ships escaped, but Sartine was captured when she strayed too close to the British squadron on 25 August.[5][Note 2] The loss of parity between the navies was partially made up by the arrival at Pondicherry of the 26-gun frigate Elizabeth, another private ship that had been pressed into service in the French fleet.[Note 3]
முற்றுகை
.

On 20 August, the British fleet, now six ships, appeared again. The French fleet, although it had been augmented by Elizabeth, was forced to leave Le Brisson in the harbour due to damage sustained in the first engagement, and was thus at a disadvantage. The next day, Tronjoli sailed the rest of the fleet south. Sources disagree on whether or not battle was offered or attempted on either side, but apparently no battle took place, and Tronjoli continued south. Bellecombe was surprised and dismayed to learn on 2 September that Tronjoli had sailed for Île de France, leaving Elizabeth and La Pourvoyeuse behind.

The British troops were not noticeably active in their siege operations until September. Bellecombe used the remaining time to further strengthen the defences, constructing more dikes and iron-cladding the powder magazine. He also repeatedly had to stop the ineffective fire of cannon at the distant British positions.
.
On the night of 1 September the British advanced a force of about 300 as cover for engineers to begin siege operations. Two positions were identified for attack; the northwest bastion, and the southernmost bastion. Batteries were established to cover this work, and a third battery was placed to the southwest on 3 September that was positioned to enfilade the French defences. Bellecombe's response was to send out a few hundred men to feint an attack on the southern battery. This drew nearly 3,000 British troops within reach of the French guns, which inflicted significant damage with only a single French death.

The British siege operation proceeded throughout September, often under heavy fire. British batteries moved progressively closer to the walls, inflicting heavy damage within the city. The hospital had to be evacuated, and the powder magazine (a particular target of the British guns) was also emptied. On 19 September a British cannonball killed the commander of the French artillery. By 24 September breaches were beginning to show in the bastions under attack, and by 6 October the British trenches had reached the inner ditches, with additional gun batteries doing significant damage along the entire French works.
முற்றுகை நடவடிக்கைகள்
..
On 25 September the French attempted a nighttime sortie to destroy the southern battery. The effort was abandoned when secrecy was lost (a sentry was disarmed but not killed, so he was able to raise the alarm) and when the company lost its way. A second sortie on 4 October was a little more successful. The southwest gun battery was reached while its crew was asleep; the guns were spiked (albeit poorly enough that they were soon back in service), and some of the crew were slaughtered. Bellecombe also received a minor injury after a musket ball struck him on 4 October, but was able to continue leading the defence.

Siege ends
Between 6 and 13 October the British siege operations continued, but heavy rains hampered them. The British succeeded in draining the northern ditch, which the French unsuccessfully attempted again to flood. On 14 October the walls of the two bastions the British had targeted lay in ruins, and preparations began for an assault.

Bellecombe was also running out of ammunition. After holding a war council on 15 October, he sent a truce flag to Munro the next day. He signed the terms of capitulation on 18 October.

Aftermath
The French force of less than 1,500 had withstood a siege of nearly eighty days by a British force that numbered 20,000. The defenders' losses were high: more than 300 French and nearly 150 sepoy casualties, along with more than 200 civilian casualties. The British suffered more than 900 casualties. The French defenders were allowed to march out with full colours, and were eventually returned to France.

Britain followed up the victory by seizing France's other Indian colonies, contributing to the outbreak of the Second Mysore War.