கோத்ரா தொடருந்து எரிப்பு (Godhra train burning) இந்திய மாநிலம் குசராத்தில்கோத்ரா ஊரில் 2002ஆம் ஆண்டு தொடருந்து நிலையத்தில் நின்றிருந்த பயணிகள் தொடருந்து வண்டியின் பயணர்பெட்டி ஒன்று இசுலாமியDance master thayabaranDance master thayabaran[சான்று தேவை] கலகக்காரக் கூட்டத்தால் தீயிடப்பட்ட நிகழ்வைக் குறிப்பதாகும். அயோத்திவிலிருந்து திரும்பிக் கொண்டிருந்த 59 இந்து பயணிகள் இறந்த இந்நிகழ்வு 790 இசுலாமியரும் 254 இந்துக்களும் பரந்தளவில் கொல்லப்பட்ட குசராத் வன்முறைக்குத் தூண்டுதலாக அமைந்தது.[1][2][3] துவக்கத்தில் பதியப்பட்ட முதல் தகவல் அறிக்கையில் திட்டமிடப்படாத கூட்ட வன்முறை என்று விவரிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆயினும் குசராத் காவல்படையின் சிறப்பு புலனாய்வுக் குழுவால் இது இசுலாமிய குழுவொன்று 140 லிட்டர்பெட்ரோலை நிகழ்நாளுக்கு முந்தைய நாளே சேகரித்து வைத்து,[4] "கரசேவகர்களை" கொல்லத் திட்டமிட்ட சதி எனக் கண்டறிந்து வழக்காடியது.
லாலுபிரசாத் தலைமையில் தொடருந்து அமைச்சகத்தால் நியமிக்கப்பட்ட ஆணைக்குழு ஒன்று 2005ஆம் ஆண்டு இந்த எரிப்பு ஒரு தீ விபத்தே எனக் கூறியது.[5][6]; ஆயினும் இவ்வாணைக்குழு அமைக்கப்பட்டதையே குசராத் உயர்நீதிமன்றம் "சட்டம் மற்றும் அரசியலமைப்பிற்குப் புறம்பானது" எனத் தள்ளுபடி செய்தது. அதன்படி இக்குழுவின் எந்த முடிவும் செல்லுபடியாகாது. பயங்கரவாதச் செயல்களைத் தடை செய்யும் சட்டம் (பொடா)வின் கீழ் 2005ஆம் ஆண்டு குற்றங்களை ஆய்வு செய்த மற்றொரு சட்டம்சார் குழு இந்நிகழ்வுகள் பெரும்பாலும் முசுலிம் கூட்டத்தினரால் திட்டமிடப்படாது தன்னிச்சையாக நடந்திருக்கக் கூடும் எனக் கருதியது.[7] மாநில அரசால் நியமிக்கப்பட்ட மற்றொரு ஆணைக்குழு 2008ஆம் ஆண்டு சிறப்பு புலானாய்வுக் குழுவின் முதன்மை கூற்றின்படியே சதியொன்று தீட்டப்பட்டதாக நிறுவியது.[8] இது குறித்த விசாரணைகளின் முடிவில் நீதிமன்றம் பெப்ரவரி 2011இல் இந்நிகழ்வு ஒரு திட்டமிடப்பட்ட நாசவேலை என்றும் 31 நபர்கள் குற்றவாளிகள் என்றும் தீர்ப்பு வழங்கியது.[9]
கோத்ராவில் மதக் கலவரங்கள் முன்னதாக நடந்துளது. 1981 வரை நடைபெற்றுள்ள பெரும் மதக்கலவரங்களைக் குறித்து அஸ்கர் அலி எஞ்சினியர் ஆவணப்படுத்தியுள்ளார்.[10]
கோத்ராவிலுள்ள பெரும்பாலான முசுலிம்கள் எண்ணெய் வர்த்தகத்தில் ஈடுபடும் வறிய காஞ்சி இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். இந்தியப் பிரிவினையின்போது இவர்கள் முசுலிம் லீக்கை ஆதரித்தனர்.[10] அந்நேரத்தில் பாக்கித்தானிலிருந்து சிந்திமொழி பேசும் இந்துக்கள் இங்கு புலம் பெயர்ந்து காஞ்சி முசுலிம்களின் அண்மையில் குடியேறினர்.
இந்த இரு பிரிவினரிடையே சண்டைகளும் கலவரங்களும் நடந்து வந்துள்ளன:
1947-48 கலவரங்கள்
1953-55 கலவரம்
1965 கலவரங்கள்
1980-81 கலவரங்கள்
1985 கலவரங்கள்
1948, 1953-55, மற்றும் 1985 ஆண்டுகளில் கலவரத்தை அடக்க இந்திய இராணுவம் அழைக்கப்பட்டுள்ளது.
இப்பகுதியில் இந்துக்களும் முசுலிம்களும் ஒருவருக்கொருவர் எதிராக வன்முறையில் ஈடுபட்டுள்ளனர். 1965 மற்றும் 1980-81 ஆண்டுகளில் நடந்த கலவரங்களில் முசுலிம் ஆண்கள் கொல்லப்பட்டும் முசுலிம் பெண்கள் பாலியல் வன்புணர்ந்தும் சீரழிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதன் எதிரொலியாக 1980ஆம் ஆண்டில் ஐந்து பேரடங்கிய சிந்திக் குடும்பம் ஒன்று காஞ்சி முசுலிம்களால் கொளுத்தப்பட்டனர்.[10][11] இந்த வன்முறைகளில் சில இருப்புப்பாதைகளை அடுத்த சிக்னல் ஃபாடியா இடத்தில் நடந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
தெகல்கா இதழ் ஆய்வின்படி, இத்தீயிடல் கூட்டத்தில் ஒருவரால் செய்யப்பட்டதாகவும் ஆனால் இது முன்கூட்டியே திட்டமிடப்படவில்லை எனவும் புது முடிவு ஒன்றைத் தருகிறது.[12] நேரில் பார்த்த சாட்சிகள் மற்றும் அறிவித்தல்களையும் ஆழ்ந்து ஆய்வுசெய்தபின்னர் பயணர் பெட்டி S-6 நெருப்பூட்டப்பட்டது ஓர் தன்னிச்சையான காலித்தனச்செயலின் தூண்டலால் கட்டுப்பாட்டை மீறி நடந்தேறிய இழிசெயல் என்பது தெளிவாகிறது. கரசேவகர்களின் மீது இருந்த வெறுப்புணர்ச்சியால், உணர்ச்சிவயப்பட்டு தொடருந்து மீது கல்லெறியத் தொடங்கிய கூட்டம், பலமும் எண்ணிக்கையும் கூடிய நிலையில், எரியூட்டப்பட்ட கந்தல்களை பயணபெட்டிக்குள் எறிந்து தீயிட்டனர்.
22 பெப்ரவரி 2011 அன்று சிறப்பு நீதிமன்றம் 31 நபர்களை இத்தீயிடல் குற்றம் புரிந்ததாக தீர்ப்பு வழங்கியது. குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டவர்களில் கோத்ரா காங்கிரசு கவுன்சிலர் ஹாஜி பில்லா மற்றும் ரஜக் குர்குர் ஆகியோரும் உள்ளனர்.[13] இந்தக் குற்றவாளிகளுக்கான தண்டனை குறித்தான வழக்காடல் 25 பெப்ரவரி 2011 அன்று துவங்கியது. நீதிமன்ற தீர்ப்பு நானாவதி அறிக்கையை நிலைநாட்டி இந்நிகழ்வு ஓர் திட்டமிடப்பட்ட சதி என்று தீர்ப்பு வழங்கியது.[13] சிறப்பு அரசுத்துறை வழக்கறிஞர் தீர்ப்பை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளார்.[14]
இத்தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டதை ஒட்டி குசராத் எங்கும் பாதுகாப்பு பலப்படுத்தப்பட்டது.[14] 2011 ஆம் ஆண்டில் மார்ச்சு 1 அன்று வெளியான தண்டனையில் குற்றவாளிகளாகக் காணப்பட்ட 11 பேருக்கு மரணதண்டனை விதித்துத் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் 20 பேர் ஆயுள் தண்டனை பெற்றனர்.[15]
இதைத் தொடர்ந்த வன்முறைகளை மையப்படுத்தி இரு திரைப்படங்கள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன. முதலாவதானது ஆவணப்படமான ஃபைனல் சொலுஷன்ஸ் . மற்றொன்று பார்சி சிறுவனொருவன் இந்த கலவரங்களின்போது காணாமல் போனதாக புனையப்பட்ட பாலிவுட் திரைப்படம் பர்சானியா.
20 வருடங்கள் கழிந்து விட்டது அந்தக் கொடூரம் நிகழ்ந்து..!
27 : பெப்ரவரி : 2002
காலை 7:45 மணிக்கு கோத்ரா ஸ்டேஷனிலிருந்து அப்போதுதான் சபர்மதி எக்ஸ்பிரஸ் கிளம்பிய சிறிது நேரத்தில் யாரோ அபாயச் சங்கிலியை இழுத்த காரணத்தினால் வண்டி பாஃலியா சிக்னல் அருகே நிறுத்தப்பட்டது. உடனே... சிலர் அந்த ரயிலின் ஓட்டுனரை கற்களால் அடித்து பலமாக காயப்படுத்தினர். அதன் முக்கிய காரணம் அந்த ரயிலை உடனே அங்கிருந்து கிளப்ப முடியாமல் செய்வதற்காகத் தான்.
உடனே 2000 த்திற்கும் மேற்பட்ட நன்றாக திட்டமிடப்பட்ட கலகக்கார முஸ்லீம் கும்பல் அந்த ரயிலின் S 6 பெட்டியைச் சூழ்ந்து கொண்டு கொலை வேகத்துடன் கற்களை எரிந்தார்கள். இதில் அந்தப் பெட்டி முழுவதும் அயோத்யாவின் உள்ள ராம்ஜென்ம பூமியில் கரசேவை செய்து விட்டு திரும்ப தங்கள் ஊருக்கு வந்தவர்கள் மட்டுமே இருந்தனர்.
140 லிட்டர் பெட்ரோலை ( ஏற்கனவே இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னால் பெட்ரோல் பங்குகளில் வாங்கி அமான் கெஸ்ட் ஹவுஸில் வைத்திருந்தது) அந்த பெட்டி S 6 முழுவதும் ஊற்றி கொளுத்தினார்கள். இதில் மேலும் நடந்த கொடுமை இந்த அயோக்யர்கள் அந்த பெட்டிகளின் கதவுகளை வெளியிலிருந்து பூட்டிவிட்டார்கள். ஏனென்றால் அப்போதுதான் ஒருவரும் உயிரோடு தப்ப முடியாது என்று. மீறி தப்பிக்க முயன்றவர்கள் கட்டையாலும், கத்தியாலும் அடித்து அங்கேயே கொல்லப்பட்டனர். இதில் ஒரு 5 வயதுக் குழந்தையையும் ஈவு இரக்கமில்லாமல் கொன்றனர்.
59 கரசேவக்குகளை இவர்கள் உயிரோடு கொளுத்தினார்கள். இதில் 27 பெண்களும், 10 குழந்தைகளும் அடக்கம். இவர்கள் செய்த ஒரே தவறு ஹிந்துக்களாகப் பிறந்தது மட்டுமே...!
இதற்குப் பிறகு நடந்தது இன்னமும் அவமானகரமானது.
ஒவ்வொரு நடுநிலையாளர்களும், மதச்சார்பின்மை பேசும் கபோதிகளும் இத்தனை நிகழ்ந்ததற்குக் காரணம் என்று ஹிந்துக்கள் மேலேயே பழி போட்டதுதான். இந்த எரிப்பை ஹிந்துகள் தாங்களாகவே நிகழ்த்தி முஸ்லீம்களுக்கு பழி பாவத்தை உண்டாக்கியது போல் கதை கட்டி விட்டனர். ஆனால் இதன் பிறகு நடந்த விசாரணைகளிலும், புலனாய்வுகளிலும் உண்மை வெளிவந்தது. மிகவும் செல்வாக்குள்ள ஒரு இஸ்லாமிய மௌலானாவே இந்த குற்றத்தை நிகழ்த்த பல மாதங்களுக்கு முன்பாகவே ப்ளான் செய்து நிகழ்த்தியது தெரியவந்தது.
மோதிஜியை ஒழித்துக்கட்ட, காங்கிரஸ் கட்சியும், நடுநிலை என்ற பெயரில் உலவும் விலைக்கு சோரம் போன ஊடகங்களும், மனித உரிமை அமைப்புக்களும், கோத்ரா இனப்படுகொலைக்குப் பின்விளைவாக, இயற்கையாக நிகழ்ந்த குஜராத் கலவரத்தில், நீதிமன்றத் தீர்ப்பு வருவதற்கு முன்னமே, மோதிஜியைக் குற்றவாளியாக சித்தரித்தது..!
அதன் பின் பலப்பல அப்பீல்களிலும், கமிஷன்களிலும், உச்ச நீதிமன்றம் அமைத்த சிறப்பு புலனாய்வுகளிலும், மோதிஜி குற்றமற்றவர் எனத் தெரிந்த பிறகும்,... கோத்ரா படுகொலை பற்றி, இன்னமும் வாயே திறக்கவில்லை ஹிந்து விரோதிகள்!
தீக்கிரையாக்கப்பட்ட அப்பாவி ஹிந்துக்களுக்காக இதுவரை, ஒரு சொட்டுக் கண்ணீர் சிந்தவில்லை! அவர்கள் குடும்பத்தில் உள்ளோர் ஒருவரின் துயரத்தில் கூட பங்கெடுக்கவில்லை.! அவர்கள் பற்றி எந்தச் செய்தியுமில்லை! முழுக்க முழுக்க இருட்டடிப்பு செய்யப்பட்டனர்..!
20 வருடங்களுக்கு முன் நிகழ்ந்த இந்த கொடூரத்திற்கு ஒரு பலன் தற்போது கிடைத்துள்ளது. ஆம்.. வெகு விரைவில் அயோத்யாவில் ராமர் கோவில் கட்டி முடிக்கப்படும். அதற்கான எல்லா முயற்சிகளும் முழு வீச்சில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.
கோத்ராவில் இறந்த 56 கரசேவகர்களின் ஆன்மா ஶாந்தியடையும்.
அமெரிக்காவில் பிறந்த அழகி மிகவும் இயல்பாக நடிக்க வந்தார். அவர் மேடை நட்சத்திரமான ரிச்சர்ட் பென்னட்டின் மகள் மற்றும் நடிகைகள் கான்ஸ்டன்ஸ் மற்றும் பார்பரா பென்னட்டின் சகோதரி. (அவரது வெற்றிகரமான சகோதரி கான்ஸ்டன்ஸ் பற்றி நான் பிற்காலத்தில் பதிவிடுகிறேன்). ஜோன் மற்றும் கான்ஸ்டன்ஸ் இருவரும் தங்கள் தொழில் வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்தில் இரட்டைக் குழந்தைகளாக மாறக்கூடும் என்று நான் எப்போதும் நினைத்தேன், பின்னர் ஜோன் தனது இயற்கையான கருமையான முடி நிறத்திற்கு பிற்காலத் திரைப்படங்களில் சென்றார். (உங்கள் தலைமுடியை தொடர்ந்து ப்ளீச் செய்வதால் என்ன வகையான சேதம் ஏற்படும் என்று என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியவில்லை, எனவே மாற்றத்தை அனுமதித்த ஸ்டுடியோக்களுக்கு பாராட்டுக்கள்).
ஜோன் தனது 18வது வயதில் விவாகரத்து மற்றும் ஆதரவாக ஒரு குழந்தையுடன் முடிவடைந்ததைத் தொடர்ந்து தனது வாழ்க்கையைச் சமாளிக்க நடிக்கத் தொடங்கினார். அவரது வாழ்க்கை அவரது தந்தையைப் போலவே தியேட்டரில் தொடங்கியது, பின்னர் அவர் விரைவில் திரைப்படங்களில் பிட் பாகங்களைப் பெற்றார் மற்றும் ஹாலிவுட்டுக்கு இடம்பெயர்ந்தார். அவரது முதல் குறிப்பிடத்தக்க பாத்திரம் 'லிட்டில் வுமன்' 1933 திரைப்படத்தில் ஆமி நடித்தது. ஜோன் ஒரு தயாரிப்பாளரை இரண்டாவது முறையாக திருமணம் செய்து கொண்ட உடனேயே, விவாகரத்து செய்த சிறிது நேரத்திலேயே மிகவும் வெற்றிகரமான தயாரிப்பாளரான வால்டர் ரேஞ்சரை மணந்தார். இந்த நேரத்தில்தான் அவளுடைய தொழில் உண்மையில் உயர்ந்தது. இது 1938 இல் அவரது கணவர்களின் 'டிரேட் விண்ட்ஸ்' திரைப்படத்தில் இருந்தது. (இந்த பாத்திரத்தில் அவர் தனது பிளாட்டினம் தலைமுடிக்கு கருப்பு சாயம் பூசினார்).
ஜோன் தனது நீண்ட வாழ்க்கையில் 60 க்கும் மேற்பட்ட படங்களில் நடித்தார், அத்துடன் 20 க்கும் மேற்பட்ட தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளிலும் நடித்தார். எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஜோன் பென்னட் திரைப்படம் 'ஃபாதர் ஆஃப் தி ப்ரைட்' 1950, அங்கு அவர் ஸ்பென்சர் ட்ரேசியின் மிகவும் பொறுமையான மனைவியாகவும், பிரமிக்க வைக்கும் எலிசபெத் டெய்லரின் தாயாகவும் நடித்தார். (இந்த சிறந்த படத்தின் ரீமேக்கை மட்டும் நீங்கள் பார்த்திருந்தால், நீங்களே ஒரு உதவி செய்து அசலைக் கண்டுபிடியுங்கள்). ஜோன் 70களின் பிற்பகுதி வரை தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளில் நடித்தார், 1971 ஆம் ஆண்டு வரை 'டார்க் ஷேடோஸ்' என்ற வழிபாட்டுப் பாடல்களில் அவரது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க தொலைக்காட்சி பாத்திரம் இருந்தது. அவர் தனது 4வது கணவர், திரைப்பட விமர்சகர் டேவிட் வைல்ட் மற்றும் அவரது நான்கு மகள்களுடன் நேரத்தை செலவிடுவதற்காக NY, NY இல் விரைவில் ஓய்வு பெற்றார். மற்றும் 13 பேரக்குழந்தைகள்.
ஜான் பென்னட்டின் வேடிக்கையான உண்மைகள்:
ஜேர்மன் இயக்குனர் ஃப்ரிஸ் லாங்கின் படங்களில் ஜோன் மற்ற அமெரிக்க நடிகைகளை விட அதிகமாக நடித்தார்.
ஜோனின் 3வது கணவர் இயக்குனர் வால்டர் ரேங்கர் பொறாமை கொண்ட ஆத்திரத்தில் இருந்தபோது அவரது முகவரை சுட்டுக் கொன்றார், 1951 இல் அவரது தொழிலை கிட்டத்தட்ட முடித்துக்கொண்டார். (அவரது முகவர் காயமடைந்தார், ஆனால் உயிர் பிழைத்தார் மற்றும் அவரது கணவர் விசாரணையில் தற்காலிக பைத்தியக்காரத்தனத்தை வாதிட்டார் மற்றும் ஒரு சிறிய தண்டனையை அனுபவித்தார், பின்னர் வெற்றி பெற்றார். தொழில்).
ஜோன் தனது சொந்தப் பாடல்கள் அனைத்தையும் திரைப்படங்களில் பாடினார் மற்றும் ஒருபோதும் டப்பிங் செய்யப்படவில்லை.
கான் வித் தி விண்டில் ஸ்கார்லெட் ஓ'ஹாரா என்ற பாத்திரத்திற்காக அவர் பல நடிகைகளில் ஒருவராக இருந்தார், மேலும் அவர் விவியன் லீயிடம் பங்கை இழந்தபோது, செல்ஸ்னிக் தனது மகள் டயானாவுக்கு போனி ப்ளூவின் பாத்திரத்தை சரிசெய்வதற்காக வழங்கினார். ஜோன் தனது மகளுக்கு 11 வயது மற்றும் போனி ப்ளூ ஒரு குறுநடை போடும் குழந்தையாக இருந்ததால் இந்த வாய்ப்பை நிராகரித்தார்.
இயக்குனர் ரான் ஹோவர்ட் ஜோனுக்கு தனது வெற்றிப் படமான 'கூக்கூன்' படத்தில் நடிக்க வாய்ப்பளித்தார், அந்த நேரத்தில் அவர் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்ததால் மறுத்துவிட்டார்.
The American born beauty came into acting quite naturally. She's the daughter of stage star Richard Bennett and sister to actresses Constance and Barbara Bennett. (I will post on her very successful sister Constance at a later date). I've always thought that Joan and Constance could pass as twins early in their careers and then Joan went to her naturally dark hair color in later movies. (I can't imagine what kind of damage that would do to your hair having it bleached on a regular basis so kudos to the studios for allowing the change).
So beautiful!
Joan went into acting to make ends meet at 18 after an impulsive marriage ended in divorce and with a child to support. Her career started in theater like her father then she soon got bit parts in movies and relocated to Hollywood. Her first notable role was playing Amy in the film "Little Women" 1933. Soon after Joan married for a second time to a Producer, divorced shortly after then married the very successful Producer Walter Wranger. This is when her career really took off. It was in her husbands movie "Trade Winds" in 1938. (This is the role in which she dyed her platinum hair black).
Stunning as a blonde or brunette!
Joan starred in over 60 films during her long career as well as over 20 television shows. My favorite Joan Bennett film is "Father Of The Bride" 1950 where she played the very patient wife of Spencer Tracy and mother to the stunning Elizabeth Taylor. (If you have only seen the remake of this great film please do yourself a favor and find the original). Joan acted in television shows until the late 70's her most notable television role was on the cult hit "Dark Shadows" until 1971. She retired to Scarsdale, NY soon after to spend time with her 4th husband, movie critic David Wilde and her four daughters and 13 grandchildren.
click on Joan's autograph from my collection and photo's for a larger view.
with George Sanders publicity still for "Green Hell"
Joan is interred at Pleasant View Cemetery in Pleasant, NY next to her parents.
Fun Joan Bennett Facts:
Joan starred in more of the German Director Friz Lang's films than any other American actress.
Joan's 3rd husband Director Walter Wranger shot her agent while in a jealous rage, almost ending her career in 1951. (Her agent was wounded but survived and her husband pleaded Temporary Insanity at his trial and served a short sentence then went on to have a successful career).
Joan sang all of her own songs in films and was never dubbed.
She was one of many actresses up for the role of Scarlett O'Hara in Gone With The Wind and when she lost the part to Vivien Leigh, Selznick offered the role of Bonnie Blue to her daughter Diana to make amends. Joan turned down the offer most likely because her daughter was 11 and Bonnie Blue was just a toddler.
The Director Ron Howard offered Joan a part in his hit movie "Cocoon" by that time she was in frail health and declined.
Joan Bennett lived in a time that was tumultuous and full of changes for actresses like her. The Silent Era of movies was just ending, and the Sound Era was just beginning. An actress with lesser fire and talent would not have made it through this time of rapid change, but Bennett’s tenacity and smarts made her one of the most successful and beloved actresses of her time. Still, her life wasn’t without its personal struggles, battles with the press, and scandalous moments. Here are thrilling facts about Joan Bennett, the ultimate femme fatale.
1. Her Entire Family Was Famous
Joan Bennett was born on February 27, 1910, to a family full of superstars. Her father, Richard Bennett, and her mother, Adrienne Morrison, were both actors. Then, her older sisters, Constance and Barbara, also became actresses. With a family this talented, it’s no surprise that Bennett got into acting too. It was destiny!
At just six years old, Bennett appeared in the silent film The Valley of Decisions with her entire family. While they worked together well, not all was blissful in this family.
The relationship between Bennett’s mom and dad had a fatal flaw: her dad was extremely jealous of her mom. He saw her as serious competition in the world of theater and envied how easily she made friends with members of the industry. Her mom, sensing this resentment, began to withdraw from him. This eventually caused the two to divorce. This divorce shook young Bennett’s world and foreshadowed her own future relationship issues.
As Joan Bennett grew older, she came to terms with one important fact about herself: she didn’t want to get into acting. Acting had torn apart the relationship between her mom and dad, and both were downright miserable after the divorce. She wanted to either become a housewife or an interior decorator after finishing school. Deep down, though, there was a darker reason behind her refusal to get into theater.
While Bennett admired her family’s immense talent for acting, she feared it as well. She didn’t want to compete with her family for fame, and believed she was much too plain to actually compete with any of them in the first place. Determined to fade into the background, Bennett put her head down and quietly worked away at her studies. Then, at 15 years old, fate threw her a total curveball.
Joan Bennett was on board a boat called The Homeric to go to Le Lierre, where she would complete her education. That’s when her future changed forever. On board, she met John Marion Fox, a friend to her older sister, Constance. He was ten years older than her, and she noticed he drank a bit too much, but his worldliness impressed her.
Their relationship quickly blossomed. By the time she reached Le Lierre, she lost all interest in school, and her subsequent escape attempt nearly ended in disaster.
Bennett hated Le Lierre. She found the boarding school “oppressive,” and very much like a prison. Only Fox’s weekend visits gave her any reprieve, but soon, even that wasn’t enough. One day, she tried to run away from school in the middle of the night, only for the school to catch and expel her. Her mom was furious, but sent her to another boarding school called L’Hermitage, where she was much happier.
Fox continued to meet with young Bennett throughout her school days, which only caused friction between Bennett and her parents.
Joan Bennett let her parents know that she wanted to marry Fox, much to their disapproval. They pointed out she was too young, that Fox was too old, that he drank too much… and yet, this only made Bennett more determined to marry him. On September 15, 1926, she married Fox, went on a fabulous honeymoon, moved in with him, and became a housewife.
It was her dream come true…until it all came crashing down.
In 1927, Bennett discovered she was pregnant. The news absolutely delighted her, and Fox even managed to stop drinking… Until two days before the birth of their child. He went on a 48-hour drinking binge, before staggering his way back home to drive Bennett to the hospital. He left her at the hospital, where poor Bennett gave birth to their daughter, Adrienne, all by herself.
Being a new mom delighted Bennett, but it meant she had to finally face some harsh truths.
Unable to cope with the pressures of fatherhood, Fox’s drinking ramped up to a fever pitch—and it had dark consequences. Soon, he became so unpredictable that Bennett had to serve him a peace bond. Tragically, the peace bond made him so angry that he trashed their apartment in a fit of rage. This was the push Bennett needed to start divorce proceedings. Although she was now free of her husband, this created another huge problem for her.
History’s most fascinating stories and darkest secrets, delivered to your inbox daily. Making distraction rewarding since 2017.
10. She Became A Reluctant Actress
Without Fox at her side, Joan Bennett became the sole breadwinner for herself and little Adrienne. Unfortunately, she didn’t have much work experience, so her father ended up swooping in to save the day. He offered her an acting role in the Broadway play, Jarnegan. Not having much choice, Bennett accepted. Ironically, after being so determined to avoid joining the family business, Bennett was now taking her first steps to becoming a star.
Her dad drilled her relentlessly for her role. Since Bennett had a photographic memory, she memorized her lines easily enough, but she spoke so quietly that she could barely be heard. This only made her dad work her harder. Bennett was grateful for the training, remarking that she “learned more in that one production than… a year in a school of drama.”
Ironically, the training ended up working so well that Bennett almost ended up ruining the opening night for her dad.
Jarnegan opened on September 24, 1928. By then, Joan Bennett knew her role inside-out. She spent the majority of her time calmly waiting backstage, oblivious to the high expectations the audience had for her performance. Her dad, on the other hand, was beside himself with terror, and her calmness only made him angry. He shouldn’t have worried, though—both the show and Bennett garnered great reviews. With that, the world of acting opened itself up to Bennett.
Her talent soon caught the eyes of talent scouts at a production company called United Artists. They wanted her for a film called Bulldog Drummond, where she would be the leading lady. They invited her in for a screen test—but Bennett’s reaction shocked them. She completely refused. Bennett believed that the studio should just hire her, then do everything in their power to make her look good in the film. It was a bold and reckless move, and it nearly backfired on her.
Her refusal astonished United Artists, who tried to call her out on her bluff. They went off to find another actress but couldn’t find a replacement. With no other choice, they offered the role to Bennett. This time, Bennett accepted, and in a brilliant move, even negotiated a five-year contract with them. Her future secured, Bennett began the filming process for Bulldog Drummond… and the experience was absolutely harrowing.
Her first results on film were a complete disaster. When Sam Goldwyn, the movie’s producer, saw them, he asked her, “Where’s the Bennett fire? Why don’t you come across like your sister?” And as if being compared to her sister wasn’t enough, Goldwyn further compared her to her father, questioning why she lacked his “spark.” These comparisons crushed her, and the harsh work conditions didn’t help things either.
Since Bennett worked before the establishment of The Screen Actor’s Guild, directors tended to work actors to the bone. Bennett was no exception to this. In one instance, director Richard Jones kept Bennett working until 3:00 in the morning and expected her to come back at 9:00 that same morning. When Bennett tried to sleep in, a furious Jones tore her a new one. This was the last straw for Bennett, and soon, she looked elsewhere to further her career.
While Bulldog Drummond did well critically, the movie didn’t bring Bennett herself much recognition. After doing one more movie with United Artists, she broke her contract and began freelancing. Throughout the early 1930s, she quickly made movie after movie, garnering attention in her roles as the innocent blonde ingenue.
While her sweet beauty captured the hearts of movie-goers everywhere, it was her fiery personality that caught the attention of her next love.
Remember how Joan Bennett had turned down her first movie role? Well, her fire and confidence during the negotiations attracted an executive at Feature Films studio called John Considine Jr. Considine was a “wild, attractive Irishman,” who Bennett quickly fell in love with. Unfortunately, Bennett had a bad habit of getting involved with the wrong type of men, and the dark side of her relationship with Considine quickly became apparent.
Before they officially became an item, Considine assured Bennett he had ended his previous relationship. This turned out to be an outrageous lie. Bennett caught wind that Considine planned on meeting his old flame at Palm Springs. Her reaction was unforgettable. Bennett flew there herself. She caught him in the act, and she was angry.
Bennett cursed him and his old flame out before flying back home in a rage. She didn’t break up with him immediately, however—and the reason why was disturbing.
From the professional angle, Considine was still an important contact for her. He had actually gotten her a contract with Fox Studios, where she frequently received top or second billing. From the relationship angle… Well, let’s just say that Bennett liked her relationships to have drama. Later in life, she called her rocky relationship with Considine “lively and interesting.” Unsurprisingly, the lead-up to their breakup ended up being a dramatic one.
In 1932, Bennett was on the set of Fox Studio’s She Wanted A Millionaire when she got into a terrible accident. She and a fellow actor were riding on horses to the filming site. A skilled rider, Bennett had no issues with her horse. Her fellow actor, however, didn’t have much experience with horses, and his own mount was getting skittish. She suggested switching horses—and her kindness almost ended up costing her life.
The horse, growing increasingly terrified, took off in the wrong direction almost as soon as Bennett sat in the saddle. Her crew, seeing the trouble she was in, hopped into a car to chase them down. Bennett managed to get the horse under control, but the approaching car caused Bennett’s poor horse to go completely out of control.
It reared and threw Bennett into the air. Time stood still. She flew through the air and smashed into a tree. Things almost ended for Bennett then and there.
Joan Bennett sustained horrific injuries from her fall. She broke her hip, three vertebrae, and got a black eye. The crew rushed her to the hospital, where she underwent intensive surgery. Luckily for Bennett, the surgery went perfectly well, and the hospital staff assured her that she would make a full recovery. Her friends and family showered her with love during her hospital stay, which she appreciated greatly.
What she appreciated a whole lot less was the attention her two-timing boyfriend was giving her.
While at the hospital, Bennett received flowers, phone calls, and messages from Considine. She knew that he was still seeing someone else though, even as he played the role of the worried boyfriend. For Bennett, what should’ve been a romantic gesture turned into her final straw. Despite his obvious cheating, he proposed to her.
Not only did she turn him down, but she even called up the woman he was cheating on her with and told her, “He’s all yours!” Of course, Bennett didn’t stay single for long. As one relationship ended, another one began.
One of the fans that wrote to her while she was recovering was Gene Markey, a novelist and scriptwriter. His charm, wit, and warm manner quickly won her over. He too was head-over-heels for her, and he visited her often in between work. With their chemistry, it didn’t take long for the two to wed. The happy couple married on March 12, 1932. Thus began one of the happiest chapters of Bennett’s life.
In 1933, Joan Bennett hit the jackpot with the film Little Woman. The movie rocketed her into stardom, but the way she got the role was a happy little accident. The director, George Cukor, first met Bennett at a party. Bennett was a little tipsy, but something about her still impressed Cukor, and he hired her on the spot. Normally, this kind of rash decision would end with regret, but not this time.
Despite this unconventional meeting, Bennett knocked her role out of the park, and her career quickly snowballed.
Joan Bennett’s acting prowess in Little Woman earned her the attention of independent filmmaker Walter Wanger. Impressed, he offered her a lucrative contract that still allowed her time to be with her family. She accepted, and he began to manage her career. To cap things off, Bennett gave birth to her second daughter on February 27, 1934, to her and her husband’s delight. Despite Bennett’s happiness though, something sinister made its way into her life.
Despite her perfect life, there was one disturbing fact she couldn’t escape: perfection bored her. Bennett and Markey’s life had “settled into a kind of dull, lusterless routine.” The relationship slowly and quietly fell apart, until things between them ended with a whimper in 1937. With her relationship ended, Bennett felt the itch to escape Hollywood for a while, which led to her rediscovering a past love.
Joan Bennett returned to stage theater for the first time since her days of acting in Jarnegan. She loved every minute of it, and toured for about six months. During her time back on stage, a theater critic, Windsor French, wrote a scathing article about her in The Cleveland Press, going so far as to make up a story about her demanding a private elevator while staying at hotels. Bennett didn’t take this lying down.
Bennett wrote back to French with guns blazing. In a strange twist, The Cleveland Press actually ended up publishing her fiery response. They were actually delighted that she responded. You see, her father also had a bit of a reputation for attacking his critics, and as a result, the press almost expected her to pull the same sort of stunts her father did. Unfortunately, this meant that Bennett spent much of her free time fending off gossip-mongers.
Bennett drew a line in the sand when it came to a reporter named Hedda Hopper. Hopper started writing gossip articles that slandered Bennett’s children and attacked her actor friends. The articles enraged Bennett and drew the ire of an industry professional named Harry Crocker as well. He later wrote an article about the need for “responsible reporting.” Seeing this, Bennett got an idea and hatched the mother of all revenge schemes.
32. Her Revenge Plots Were Ridiculous (And Awesome)
On Valentine’s Day, Bennett bought a full-page ad in The Hollywood Reporter and Variety, where she reprinted Hopper’s and Crocker’s articles side-by-side. She had the papers outline the articles with little hearts, and had the words “CAN THIS BE YOU, HEDDA?” printed in all capitals across the top of the ad—and she didn’t stop there. But since public humiliation couldn’t satisfy Bennett, she also had a live skunk delivered to Hopper’s door.
The lesson everyone learned that day was to never, ever make Bennett your enemy.
Despite her little stunt, Bennett’s career on stage continued to go swimmingly. After her theater run officially ended, the theater troupe’s manager asked her if she wanted to stay on for an extended run. Bennett considered this, but Wanger, the filmmaker who had signed her on after her success in Little Woman, resisted the idea.
He probably had professional reasons for doing so, but there was a bigger reason he wanted her to return to Hollywood: he had fallen in love with her.
Bennett had been painfully oblivious to Wanger’s affection for her. Wanger didn’t technically need to appear on set for Bennett’s films, but, as a friend of hers pointed out, “[When] you are [working], he’s always around.” Once she realized the depths of his affection, she returned to Hollywood and began working (very) closely with him. The beginnings of this relationship also marked the beginnings of a shift in her career.
Her career took a sharp turn when she starred in Trade Winds in 1938. Up until then, she had mostly taken on roles as the endearingly sweet but dumb blonde. For Trade Winds, she needed to sell herself as cunning, dangerous, and seductive, so Wanger put a dark wig on her. This change in appearance, along with her stellar acting, transformed the public’s perception of her overnight. Suddenly, she was a dark seductress.
Bennett’s next several, and most famous roles, saw her acting as a femme fatale. Under the direction of filmmaker Fritz Lang, Bennett made her name as a film noir star. Bennett successfully became a convincing seductress, blackmailer, and villain on the big screen. She was so successful that she, Wanger, and Lang formed their own independent production company. Unfortunately, success turned out to be a double-edged sword.
As it turned out, the more successful they became, the bigger Lang’s ego became. Bennett clashed frequently with Lang on set, even saying that when Lang “was in a successful period, he was impossible.” According to her, he was a “real Jekyll-and-Hyde character,” frequently flip-flopping between being perfectly calm one moment, and flying off the handle the next. In a dark twist, Lang didn’t think twice about putting Bennett’s life in danger either.
On top of being argumentative and temperamental with Bennett, Lang created terrible working conditions on set—which were occasionally deathly dangerous. Once, he made Bennett run through a house that was actually on fire for a film scene. A terrified Bennett did as Lang commanded, but then he made her do it again and again to get the perfect shot.
It became all too much for Bennett, and the three eventually dissolved the company. Fortunately, things looked a lot better in Bennett’s family life.
On January 12, 1940, Bennett and Wanger officially married. In 1943, Bennett gave birth to Stephanie, who was closely followed by another daughter, Shelley, in 1948. The entire family, along with her children from her previous marriages, lived in Bennett’s house. Between that and her ongoing successful career, Bennett’s life was a dream come true. Unfortunately, a nightmare lurked within all that perfection.
On November 20, 1940, just a few months shy of Bennett and Wanger’s anniversary, tragedy struck. Bennett’s mother had a heart attack in her New York City apartment. A maid later found her body. Just four years later, in September of 1944, Bennett’s father also suffered a serious heart attack that landed him in the hospital and sent him into a coma. Tragically, he didn’t make it past the following month.
The years that followed the loss of both her parents were ones of dark changes for Bennett.
The disaster began with Wanger’s production of a film called Joan of Arc, released in 1948. The film failed and nearly sent him into bankruptcy. In the meantime, Bennett was as successful as ever, and even made successful forays into the emerging television industry. She became the family’s sole breadwinner, and Wanger resented this. The rift between them widened, and soon, it drove him to insanity.
In January of 1951, Joan Bennett and her husband traveled to New York, with the intent of discussing a television series for her. Her agent, Jennings Lang, arranged the trip—but there was a chilling dark side to it all. Despite being a long-time friend of theirs, Wanger suspected Lang of trying to “break up” his household by stealing Bennett away from him. As his jealousy grew, and Bennett’s interest in their relationship waned, his suspicions drove him to commit a horrific act that ended Bennett’s career.
On January 13, 1951, Bennett and Lang were in a parking lot, discussing her upcoming television series, when Wanger showed up with a thirty-eight automatic in his hand. Wanger opened fire twice on Lang, causing horrific wounds to his thigh and groin. With the deed done, Wanger left a stunned Bennett behind to turn himself in.
Bennett, through her shock, immediately drove Lang to a hospital with the help of a parking lot attendant. When the press caught wind of the incident, everything broke into chaos.
The press coverage of the incident took a dark turn that caused Joan Bennett to become a complete professional outcast. They painted Bennett as the bad guy in a love triangle between herself, Wanger, and Lang. If not for Bennett, some of the papers claimed, Wanger never would’ve been driven to his horrific act of desperation.
Despite Bennett’s best efforts to fight back against this version of events, Hollywood effectively blacklisted her. From there, she lost everything.
In the years that followed, Bennett’s acting career dried up. Before the scandal, Bennett made 65 films over a 23-year career. In the decade following, she barely made five. Soon, her dire financial situation forced her to sell her beloved house. During all this, Bennett and Wanger stayed together for the sake of the children. It made for an unhappy household, and Bennett’s life was about to be unhappier still.
In early August of 1958, Joan Bennett received a deeply unsettling letter from her sister, Barbara. Barbara lived in Canada at the time, and was unhappily married to a journalist. In the letter, she begged Bennett to help her get back to California, but Bennett never got the chance. Only a few days later, Barbara died by suicide. It broke Bennett’s heart, and tragically, another heartbreak followed right on its heels.
On July 24, 1965, Bennett lost her eldest sister, Constance, to a cerebral hemorrhage. At this time, Bennett had found some work in television and theater, and was right in the middle of work when she received the news. In a heartbreaking twist, Bennett didn’t immediately stop working. She knew that Constance, a true professional, would expect her to finish her work onstage before leaving for a personal matter, so she pushed through the rest of the evening.
Bennett needed a break from all this tragedy. A year later, she finally got a little bit of happiness.
In 1966, ABC offered Joan Bennett a role in their new daytime television soap opera, Dark Shadows. At first, Bennett was unsure of the offer. After some consideration, she went ahead and accepted the job. She really had no idea what she got herself into. The show turned out to be unlike anything Bennett could’ve imagined.
Dark Shadows became famous for its inclusion of supernatural characters, like vampires and werewolves, alongside its dramatic plot twists and stellar acting. Bennett gained a newfound appreciation for the inner workings of television, and stayed with the show from 1966-1971. It was also during this time that she fell in love, one last time.
Joan Bennett met David Wilde, a writer and publisher, during the filming of Dark Shadows. They dated for 10 years—but he was hiding a secret. Eventually, Wilde revealed to Bennett that he had a penchant for crossdressing. This initially caused her some dismay, but she did get over it eventually. They got hitched on Valentine’s Day in 1978.
Coming from a family of serious actors, Joan Bennett was something of a rebel. While she took her job seriously, she learned quickly not to take herself too seriously, and many of her peers appreciated it. Of course, this extended to her personal life as well. Bennett remained with Wilde for the rest of her life. Bennett passed on due to heart failure on December 7, 1990. She lived to the ripe old age of 80 years old.
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
