JEYALALITHA ,CAPTURED TOP POSITION ,IN A DAY , SENIOR MEMBERS HARDLY DIGEST

JEYALALITHA ,CAPTURED TOP POSITION ,IN A DAY , SENIOR MEMBERS HARDLY DIGEST 

மீண்டும் ஒரு பழங்குடி சொல்லாடலில் இருந்தே துவங்குகிறேன். “உங்களது ஆழ் மனது விருப்பங்கள்தான் உங்களை இயக்குகிறது. அதுதான் உங்கள் ஆளுமையை தீர்மானிக்கிறது. ஆழ் மனது விருப்பங்கள் விளக்கு அல்ல... அது தான் பாதை” - இது பரம்பிக்குளம் பகுதியில் நான் சந்தித்த பழங்குடி ஒரு மிக நீண்ட உரையாடலுக்குப் பின் கூறியது. இந்த சொல்லாடல் மிகச் சரியாக ஜெயலலிதாவுக்கு பொருந்திப் போகிறது. ஆம், ஜெயலலிதாவுக்கு எப்போதுமே அரசியல் மீது ஆழ் மனதில் விருப்பம் இருந்திருக்கிறது. அந்த விருப்பம்தான் அவரை இயக்கி இருக்கிறது. அதுதான் அவர் ஆளுமையை வடிவமைத்திருக்கிறது. அந்த விருப்பம் அமைத்துக் கொடுத்த பாதையில் பயணித்து தான் அரசியலில் அவர் இந்த உயரங்களைத் தொட்டு இருக்கிறார்.

அவர் நடிக்கத் தொடங்கிய காலத்தில் அளித்த ஒரு பேட்டியில், “நான் சினிமாவுக்கு வராவிட்டால், அரசியலுக்குத் தான் வந்திருப்பேன்...” என்றார். சினிமாவில் பிஸியாக இயங்கியபோதும், அரசியல் மீதான அவரது காதல் உயிர்ப்புடன் தான் இருந்திருக்கிறது. ‘நீங்கள் அரசியலில் முழு மூச்சுடன் ஈடுபடப் போவதாகக் கேள்விப்பட்டோம் உண்மையா...?’ என்று நேர்காணலில் கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கு எந்த மழுப்பலும் இல்லாமல் இவ்வாறாக பதில் அளித்திருக்கிறார். “நாள்தோறும், படப்பிடிப்பு, உடற்பயிற்சி, நாட்டியப் பயிற்சி இவற்றை எல்லாம் முடிப்பதற்குள் பாதி மூச்சு காணாமல் போய் விடுகிறது. இன்னும் இதற்கு மேல் ‘தம்’ சேர்த்துக் கொண்டு முழு மூச்சுடன் அரசியலில் குதிக்க எவ்வளவு காலம் ஆகுமோ?” என்று தன் அரசியல் அபிலாஷைகளை நயமாக வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார்.

அமெரிக்காவில் நிகழ்ந்த சந்திப்பு!

நாம் ஏற்கெனவே பார்த்தோம் தானே... எம்.ஜி.ஆருக்கும் - ஜெயலலிதாவுக்கும் அவ்வப்போது மனக்கசப்புகள் வருமென்று...! எழுபதுகளின் மத்தியில் எழுந்த கருத்து வேறுபாடு, ஒரு பெரிய இடைவெளியையே இருவருக்கும் மத்தியில் ஏற்படுத்தி இருக்கிறது.  அந்த காலக்கட்டத்தில் அவர்கள் நடித்த படங்களை பார்த்தாலே இது புரியும்.  ஜெயலலிதா அவன் தான் மனிதன், சித்ரா பெளர்ணமி என நடித்துக் கொண்டிருக்க.... எம்.ஜி.ஆர், உரிமைக்குரல், உலகம் சுற்றும் வாலிபன என வெவ்வேறு கதாநாயகிகளுடன் நடித்துக் கொண்டிருந்தார். அந்த சமயத்தில் அவர்களுக்கு நெருக்கமாக இருந்தவர்கள், இருவரும் பிரிந்து விட்டார்கள் என்று தான் நம்பினார்கள். ஆனால், அனவரும் ஆச்சர்யப்படும்படி இருவரும் மீண்டும் இணைந்தார்கள். இருவருக்கும் இருந்த நட்பு முன்பைவிட இன்னும் இறுக்கமானது.

எப்படி இது நிகழ்ந்தது? என்று அனவரும் குழம்பிக் கொண்டிருக்க... இருவருக்கும் நெருக்கமானவர்களுக்கு மட்டும் தெரிந்திருக்கிறது, அமெரிக்காவில் நிகழ்ந்த ஒரு சந்திப்பு தான் இதற்குக் காரணமென்று. ஆம், எம்.ஜி.ஆர், அப்போது ஒரு பணியாக அமெரிக்கா சென்றிருந்தார். அதே சமயத்தில் ஜெயலலிதாவும்...!  காஷ்மீர் செல்லும்போது இருவரும் எதேச்சையாக ஒரே விமானத்தில் சென்றார்களே...? அது போல எதேச்சையான சந்திப்பா என்றெல்லாம் தெரியாது. ஆனால், அந்த சமயத்தில் ஜெயலலிதா அமெரிக்காவில் உடல் பருமனை குறைப்பதற்கான சிகிச்சைக்காக சென்று இருந்திருக்கிறார். அங்கு இருவருக்கும் பொதுவான நண்பர்கள் சிலர் இருவரையும் சந்திக்க வைத்திருக்கிறார்கள். மனம் விட்டு இருவரும் அங்கு வெகுநேரம் பேசியிருக்கிறார்கள். இந்த சந்திப்பு இருவருக்குள்ளும் இருந்த கருத்து வேறுபாடுகள் களைய காரணமாக இருந்திருக்கிறது. இந்தச் சந்திப்புக்குப் பின்தான் ஜெயலலிதா அதிமுகவில் இணைந்தார்... பொறுப்புக்கு வந்தார், ராஜ்யசபா எம்.பி ஆனார். ஆனால், இதை கட்சியில் அப்போது, எம்.ஜி.ஆருக்கு அடுத்த நிலையில் இருந்தவர்கள் ரசிக்கவில்லை... இருவரையும் மீண்டும் பிரிக்க ஒரு வாய்ப்புக்காக காத்திருந்தார்கள். அந்த வாய்ப்பை ஜெயலலிதாவே ஏற்படுத்தியும் தந்தார்.

மீண்டும் முளைத்த கருத்து வேறுபாடு!





1984 -ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 24 -ம் தேதி ராஜ்ய சபா உறுப்பினராக ஜெயலலிதா நியமிக்கப்பட்டார். அவருக்கு ராஜ்யசபாவில் ஒதுக்கப்பட்ட இருக்கை 185. இதில் என்ன முக்கியத்துவம் இருக்கிறது என்கிறீர்களா...? இதே இருக்கை தான் 1963- ம் ஆண்டு, அண்ணாதுரை எம்.பி யாக இருந்தபோது ஒதுக்கப்பட்டு இருந்தது. இருக்கை மட்டும் ஒன்று போல இருக்கவில்லை... ஆங்கிலப் புலமையும் ஒன்றுபோலத் தானே இருந்தது. அந்தப் புலமைதான் ஜெயலலிதாவுக்கு உதவியது. சரளமான ஆங்கிலத்தில் பேசி அங்கு எல்லோரையும் திகைக்க வைத்தார். அதுமட்டுமல்லாமல் இந்தியும் அவருக்கு கைகொடுத்தது. இந்தியை தீவிரமாக எதிர்த்த பகுதியிலிருந்து வந்த ஒருவர் சக வட இந்திய எம்.பி.க்களுடன் அவர்களது மொழியில் பேசியது, அவர்களுக்கு இவரை

நெருக்கமாக்கியது. “நான் அழகும், அறிவும், ஆற்றலும் ஒரே இடத்தில் இருப்பதை காண்கிறேன்” என்று அந்த சமயத்தில் எம்.பி-யாக இருந்த குஷ்வந்த் சிங் மனம்விட்டு புகழவும் செய்தார். இந்த மொழி ஆற்றல் ஜெயலலிதாவை இந்திரா காந்தியிடம் நெருக்கமாக்க உதவியது.

அந்த சமயத்தில் காங்கிரஸ், திமுகவுடன் கூட்டணி வைத்திருந்தது. எம்.ஜி.ஆர் அந்த கூட்டணியை பிரித்து காங்கிரசுடன் கூட்டணி வைக்க விரும்பினார். எவ்வளவு முக்கியமான விஷயம் இது....? இதுகுறித்துப் பேச அவர் அனுப்பியது ஜெயலலிதாவை. ஆம், அந்தளவுக்கு அப்போது ஜெயலலிதா கட்சியிலும், மத்தியிலும் செல்வாக்காக இருந்தார். சரி விஷயத்துக்கு வருவோம். இந்திரா காந்தி இந்த பேச்சுவார்த்தைக்காக ஒதுக்கியது வெறும் பத்து நிமிடங்கள் தான். ஆனால், ஜெயலலிதாவின் சாதுர்யத்தால் அந்தப் பேச்சுவார்த்தை முப்பது நிமிடங்கள் வரை நீண்டது. இந்திரா காந்தி முழுவதுமாக, ஜெயலலிதாவின் பேச்சால் கவரப்பட்டு, இந்தக் கூட்டணி குறித்து பேச ஜி.கே. மூப்பனாரை அனுப்பி வைத்தார்.

இந்த பேச்சுவார்த்தையின் போது, ஜெயலலிதாவின் உதவிக்காக அனுப்பி வைக்கப்பட்ட பத்திரிகையாளர் சோலையும் உடன் இருந்தார். பேச்சுவார்த்தை முடிந்து வெளியே வந்தபோது, இதுகுறித்து உடனே எம்.ஜி.ஆருக்கு தகவல் கூறச் சொல்கிறார். சொல்லி விடுகிறேன் என்று சொன்ன ஜெயலலிதா சொல்லவே இல்லை. விமானத்தில் வரும்போது மீண்டும் சோலை கேட்கிறார், “தலைவரிடம் சொல்லி விட்டீர்களா...?”. ஜெயலலிதா மிக அலட்சியமாக, “நாம் தான் அவரை நேரில் சந்திக்கப் போகிறோமே... அப்போது சொல்லி விடலாம்” என்கிறார். ஆனால், அப்போது இந்த பேச்சுவார்த்தை குறித்த தகவலுக்காக மிகவும் ஆவலுடன் காத்திருந்த எம்.ஜி.ஆருக்கு இன்னும் தகவல் வராதது எரிச்சலூட்டுகிறது... சென்னை வந்த பின், ஜெயலலிதா டெல்லியில் நடந்த விஷயங்களை பகிர்கிறார். ஆனால், இப்போது அந்த விஷயத்தை விட, ஏன் டெல்லியிலிருந்தே இந்த விஷயத்தை பகிரவில்லை..? என்ற கோபம் பிரதானம் ஆகிறது.   







இந்த விரிசலுக்காக காத்திருந்த கட்சியின் மூத்த தலைவர்கள்... ஜெயலலிதாவுக்கு எதிராக தூபம் போடுகிறார்கள்... அந்த புகைமூட்டம் விரைவில் ஜெயலலிதா - எம்.ஜி.ஆருக்கு இடையே மீண்டும் ஒரு இடைவெளியை உண்டாக்குகிறது.


(தொடரும்)

தனிமை பேரழகு கொண்டதுதான். அந்தச் சமயத்தில் அமைதியை உள்வாங்கி நமக்குள் படரவிடலாம்; நல்ல இசையைக் கேட்கலாம்; பிடித்தவற்றைப் படிக்கலாம். ஆனால், அதே தனிமை, பசியுள்ள ஓர் ஓநாயாக உங்களைத் தொடர்ந்து வந்துகொண்டே இருந்தால்... எப்படி இருக்கும்? எத்தனை நாட்கள்தான் தனிமையின் கரம்பிடித்து நடக்க முடியும்? தனிமை நம்மைச் சிதைக்கும்தானே... உடலின் ஒவ்வொரு செல்லும் துடித்துப்போகும்தானே?  தனிமையைக்கூட சகித்துக்கொள்ளலாம். ஆனால், தனிமையிலிருந்து உங்களை மீட்கிறோம் என்று வரும் ரட்சகர்களும் ஏமாற்றினால்... முற்றாக உடைந்து போவோம்தானே? அதுதான் நிகழ்ந்தது ஜெயலலிதாவுக்கு...

அவரே சொல்கிறார்,

“என்னை முன்னேற்றப் பாதையில் நடத்திச் செல்லவும், எல்லாக் கஷ்டக்காலங்களிலும் எனக்குத் துணையாக நின்று ஊக்குவித்து உதவி செய்யவும், என் தாயைப்போல் யாரும் இல்லாவிட்டாலும், உறவினர் என்ற முறையில் ஒரு சிலர் இருந்தார்கள். அவர்களிடம் மனம் ஆறுதல் பெற்று என் கவலையையும் இழப்பையும் மறந்து கலையுலகில் பயணம் செய்ய முயன்றேன். ஆனால், எண்ணியபடி முடியவில்லை. ஏற்கெனவே மன நிம்மதியை இழந்திருந்த எனக்கு மற்றொரு பேரிடி. நம்பியிருந்த அந்த உறவினர்கள் என்னை நன்றாக ஏமாற்றிவிட்டார்கள்.  நான் மிகவும் குழம்பிப் போனேன். பகவானே! யாரை நம்புவது... எப்படி நம்புவது?” - இது அவர் 1979-ம் ஆண்டு பகிர்ந்தது. இந்தச் சமயத்தில் மனதளவில் அவர் உருக்குலைந்துதான் போய் இருந்தார். அதனால்தான், அவரே முற்றாக உடைந்துபோன எம்.ஜி.ஆருடனான நட்பைப் புதுப்பித்தார்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் அவருக்கு சினிமாவிலும் வாய்ப்புகள் குறைந்துகொண்டே வந்தன. அடுத்து அவர் என்ன செய்வதென்று யோசித்தபோதுதான், அவருக்கு விருப்பமான தேர்வாக இருந்தது அரசியல். அக்டோபர் 17, 1972-ம் ஆண்டு தொடங்கப்பட்ட அ.தி.மு.க-வில் ஏறத்தாழ 10 ஆண்டுகள் கழித்து ஜூன் 4, 1982-ம் ஆண்டு, கடலூரில் நடந்த கோலாகலமான விழாவில், ஒரு ரூபாய் உறுப்பினர் கட்டணம் செலுத்தி இணைந்தார். அந்த மாநாட்டில் அவருக்கு யாரும் எதிர்பார்க்காத அளவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. கடலூர் வீதியெங்கும் அவர் ஊர்வலமாகத் தேரில் அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். ஏற்கெனவே, அவருக்கு மக்கள் மத்தியில் நல்ல அறிமுகம் உண்டு. அதுவும் இல்லாமல், இப்போது அவரை எம்.ஜி.ஆர் வேறு முதன்மைப்படுத்துகிறார். கேட்கவா வேண்டும்? அ.தி.மு.க-வின் அனைத்து முக்கியத் தலைவர்களையும் பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டுக் கட்சியில் இணைந்த முதல் நாளே முன்னணித் தலைவர் ஆனார்.

செய்வீர்களா... செய்வீர்களா?

எம்.ஜி.ஆர் இவருக்கு அதிகமான முக்கியத்துவம் கொடுத்தார். ஜெயலலிதாவை சத்துணவுத் திட்டக்குழு உறுப்பினர் ஆக்கினார். தான் கலந்துகொள்ள முடியாத அனைத்துக் கூட்டங்களிலும் இவரைப் பங்கேற்கச் செய்தார். இவருக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்ததற்கு இன்னொரு காரணமும் இருக்கிறது. ஆம், அப்போது முதல்வராகப் பதவியில் இருந்த எம்.ஜி.ஆரை, கருணாநிதி பொதுக் கூட்டங்களில் கடுமையாகத் தாக்கிப் பேசிக்கொண்டிருந்தார். அ.தி.மு.க-வில் அந்தச் சமயத்தில் எத்தனையோ மூத்த தலைவர்கள் இருந்தாலும், கூட்டத்தை வசீகரிக்கக்கூடிய அளவுக்கு கரிஷ்மா நிரம்பிய தலைவர்கள் இல்லை. அதனால், ஜெயலலிதாவை பயன்படுத்திக்கொள்ள முடிவு செய்தார். ஜெயலலிதாவும் இந்த வாய்ப்பை மிகச் சரியாக பயன்படுத்திக் கொண்டார். இவர் பேசும் இடங்களில் எல்லாம் கூட்டம் அலைமோதத் தொடங்கியது.

சென்னையில், மயிலை மாங்கொல்லையில் நடந்த ஒரு பொதுக்கூட்டத்தில், அப்போது நிலவிவந்த குடிநீர்ப் பிரச்னையைத் தீர்க்கத் தமிழக அரசு எத்தகைய நடவடிக்கைகளை எல்லாம் மேற்கொண்டு வருகிறது என்பது குறித்து விரிவாகப் பேசினார். அந்தக் கூட்டத்தை ஒரு வார இதழ் இவ்வாறாகப் பதிவு செய்திருக்கிறது,  “குடிநீர்ப் பிரச்னையைத் தீர்க்கத் தமிழக அரசு போர்க்கால நடவடிக்கை எடுத்து வருகிறது என்பதை எடுத்துக்காட்ட, அவர் எடுத்தப் போட்ட புள்ளி விவரங்களும், கணக்குகளும்... அடேயப்பா...! சத்துணவுத் திட்டக்குழுவின் உறுப்பினரான அவர் கொடுத்த புள்ளிவிவரங்களை, காவல் துறையைச் சேர்ந்த சிலரே ஜீப்பில் அமர்ந்துகொண்டு குறிப்பு எடுத்துக்கொண்டார்கள்...!” என்று சிலாகித்து எழுதி இருக்கிறது.

தேர்தல் சமயத்தில் அவர் உரையாற்றும் போதெல்லாம்... ‘செய்வீர்களா... செய்வீர்களா...’ என்று மக்களுடன் கேள்வி கேட்டு பதில் வாங்கி உரையை முடிக்கிறார் அல்லவா...? இந்தப் பாணியைத்தான், அவர் தொடக்கக் காலத்திலிருந்தே கடைப்பிடித்து வருகிறார். அப்போது நடந்த கூட்டங்களில், “நீங்கள் கருணாநிதியின் தீங்கிழைக்கும் பேச்சை நம்புகிறீர்களா...? அவர் சொல்வதை எல்லாம் ஆமோதிக்கிறீர்களா...?” என்று மக்கள் முன் கேள்வியை வைத்துப் பேசி இருக்கிறார். இந்தப் பாணி அவருக்கு நன்கு கை கொடுத்திருக்கிறது.

நடிகை என்ற பிம்பத்தைத் தாண்டி, ஓர் அரசியல் தலைவராக மக்கள் மனதில் பதியத் தொடங்கினார். கொள்கை பரப்புச் செயலாளர், ராஜ்ய சபா எம்.பி என அவருடைய வளர்ச்சி நாளுக்கு நாள் மேலே போகத் தொடங்கியது. கட்சியின் இரண்டாம்கட்ட தலைவர்களுக்கும் இவரைச் சாதாரணமாக எடுத்துக் ொள்ள முடியாது என்று புரியத் தொடங்கியது. எப்படியாவது அவரை வீழ்த்த வேண்டும் என்று காய் நகர்த்தியபோதுதான், நாம் முந்தைய அத்தியாயத்தில் பார்த்த அந்த டெல்லி சம்பவம் நடக்கிறது. ஜெயலலிதாவைப் பற்றி பக்கம் பக்கமாக புகார் வாசிக்கத் தொடங்குகிறார்கள். மீண்டும் எம்.ஜி.ஆருக்கும் - ஜெயலலிதாவுக்கும் இடையே முரண்கள் முளைக்கத் தொடங்குகின்றன.

இதே காலகட்டத்தில், அதாவது அக்டோபர் 5, 1984-ம் நாள், எம்.ஜி.ஆருக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் போகிறது. அப்போலோவில் அனுமதிக்கப்படுகிறார்.



அனுமதி மறுக்கப்பட்ட ஜெ.!



ஜெயலலிதாவையும், எம்.ஜி.ஆரையும் பிரிக்க வேண்டும் என்று நினைத்த தலைவர்களுக்கு இந்தச் சம்பவம் வசதியாக அமைகிறது. ஜெயலலிதா அப்போலோவுக்குள் வர அனுமதி மறுக்கிறார்கள். அவர் அப்போலோவுக்குள் வந்தால், அவரைத் தாக்கவும் திட்டமிடுகிறார்கள். அப்போது அப்போலோ தலைமை மருத்துவராக இருந்த பி.சி. ரெட்டியிடம், “ப்ளீஸ்... டாக்டர். அவர் தூங்கும் போதாவது ஓரிரு நிமிடங்கள் பார்த்துவிட்டு வந்துவிடுகிறேன்” என்று மன்றாடியதாக அவரே பின்னொரு பேட்டியில் பகிர்ந்து இருக்கிறார்.

இதற்கு மத்தியில் அக்டோபர் 16-ம் தேதி, இந்திரா காந்தி சென்னை வந்து மருத்துவமனையில் எம்.ஜி.ஆரைப் பார்த்துச் செல்கிறார். அடுத்த நாள் அக்டோபர் 17-ம் தேதி, இந்திரா காந்திக்கு ஒரு கடிதத்தை எழுதுகிறார் ஜெயலலிதா. அதில், “அம்மா! நீங்கள் சென்னைக்கு வருகிறீர்கள் என்று ஒரு வார்த்தை எனக்குச் சொல்லி இருந்தால், நான் விமான நிலையத்துக்கே ஓடோடி வந்திருப்பேனே! என்னிடம் யாருமே சொல்லவில்லையே!  என் தலைவரைப் பார்க்க நீங்கள்தான் அம்மா ஒரு வழி செய்ய வேண்டும். நான் வேறு யார் உதவியை நாட முடியும்...? என் அன்னையாகிய உங்களைத் தவிர, இந்தச் சோதனையான நேரத்தில் எனக்கு உதவிட வேறு யாருமில்லை அம்மா...!” என்று எழுதுகிறார். இரண்டு நாட்கள் கழித்து டெல்லியிலிருந்து காங்கிரஸ் மூத்த தலைவர்கள் ஆர்.கே.தவானும், ஜி.பார்த்தசாரதியும் ஜெயலலிதாவை தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்டு ஆறுதல் கூறுகிறார்கள்.

“அம்மா (இந்திரா காந்தி) சென்னைக்கு வருவது குறித்து திடீரென முடிவு எடுக்கப்பட்டதால் யாருக்குமே தெரிவிக்கவில்லை. உங்களுக்குச் சொல்லவில்லையே என்று தவறாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டாமென்று அம்மா சொல்லச் சொன்னார்கள். முதல்வரை (எம்.ஜி.ஆர்) பார்ப்பது குறித்து டாக்டர் சொல்படி நடந்துகொள்வது நல்லதென்று அம்மா சொன்னார்கள்.” என்று தவானும், பார்த்தசாரதியும் கூறியதாக ஜெயலலிதா ஒரு கட்டுரையில் எழுதி இருக்கிறார்.

சில தினங்களில், எம்.ஜி.ஆர் அமெரிக்கா புரூக்லின் மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லப்படுகிறார்.

(தொடரும்)