SMITA PATEL HINDI ACTRESS BORN OCTOBER 17,1955 - 1986 DECEMBER 13

 

SMITA PATEL HINDI ACTRESS BORN 

OCTOBER 17,1955 - 1986 DECEMBER 13

சுமிதா பட்டீல் (அக்டோபர் 7,1955[1] – டிசம்பர் 13,1986) என்பவர் இந்திய நடிகை ஆவார். இவர் திரைப்படம் மற்றும் நாடகங்களில் நடித்துள்ளார். இவரது காலத்தில் இருந்த மேடை மற்றும் திரைப்பட நடிகைகள் மத்தியில் இவரது பங்கு மிகச்சிறப்பாக இருந்தது [3] இவர் இந்தி மற்றும் மராத்திய மொழியில் 80க்கும் மேற்பட்ட திரைப்படங்களில் நடித்துள்ளார்.[4] அவரது தொழில் வாழ்க்கையில், பிலிம்பேர் விருது[5] மற்றும் இரண்டு தேசிய திரைப்பட விருதுகளைப் பெற்றுள்ளார்.[6] 1985 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் குடிமகன்களுக்கு வழங்கப்படும் மிக உயரிய விருதான பத்மசிறீ விருதினைப் பெற்றுள்ளார்.

சுமிதா படீல் புனே திரைப்படக் கல்லூரியில் பட்டம் பெற்றுள்ளார். சியாம் பெனகல் இயக்கத்தில் சரந்தா சோர் (1975) என்ற படத்தில் இவர் அறிமுகமானார்.

இவர் திரைப்படங்களில் பல்வேறு கதா பாத்திரங்களை ஏற்று நடித்தார். இவரது நடிப்பில் மந்த்தன் (1977),[1] பூமிகா (1977),[1] ஆக்ரோஷ் (1980 ),[7] (1981), சிதம்பரம் (1985), மிர்ச் மசாலா (1985)[1][3] ஆகிய கதாபாத்திரங்கள் மிகவும் குறிப்பிடத்தகுந்தவையாகும்..

நடிப்பை தவிர, படீல் ஒரு பெண்ணியவாதியாகவும், மும்பையில் உள்ள மகளிர் மையத்தில் உறுப்பினராகவும் இருந்தார். பெண்களின் பிரச்சினைகளை களைவதற்கு அவர் மிகவும் உறுதியுடன் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டார். இந்திய சமுதாயத்தில் பாரம்பரிய பெண்களின், மற்றும் நகர்ப்புற சூழலில் நடுத்தர வர்க்க பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனை சார்ந்த கதாபாத்திரத்தை ஏற்று நடித்தார்.[8]

இவ ராஜ் பாபர் என்னும் நடிகரை மணந்தார். சுமீதா படீல் தனது 31ம் வயதில் (13 திசம்பர் 1986) பேறுகாலத்தில் ஏற்பட்ட சிக்கலின் காரணமாக இறந்தார். அவர் நடித்த பத்து படங்கள் அவரது இறப்பிற்கு பின் வெளியிடப்பட்டன. அவரது மகன் பிரதீக் பாபரும் திரைப்பட நடிகராக 2008 இல் அறிமுகமானார்.

இளமைப்பருவம்

சுமிதா பட்டீல், மகாராட்டிரம், புனேயில் பிறந்தார். இவரது தந்தை சிவாஜிராவ் கிரிதர் பட்டீல் - மகாராஷ்டிர அரசியல்வாதி இவரின் தாய் வித்யாதை பட்டீல் ஒரு சமூக சேவகி ஆவார். இவர் ரேணுகா ஸ்வரூப் நினைவு உயர் நிலைப்பள்ளியில் கல்வி கற்றார். மும்பை தூர்தர்ஷனில் செய்தி வாசிப்பாளராக 1970 ஆம் வருடம் பணியில் சேர்ந்தார்.[9]

தொழில்

சுமிதா பட்டீல் 1970 களில் நடித்த ஷபனா ஆஷ்மி போன்ற நடிகைகளுடன் இணைந்து பணியாற்றியவர். அவர் புகழ் பெற்ற இயக்குனர்களான சியாம் பெனகல், கோவிந்த் நிகாலினி மற்றும் சத்யஜித் ராய் ஆகியோரின் இயக்கத்தில் நடித்தார். அதே சமயம், மற்ற வர்த்தக ரீதியான படங்களிலும் நடித்தார். இவர் தொலைக்காட்சியில் செய்தி வாசிப்பாளராக பணியாற்றினார். சிறந்த புகைப்பட வல்லுனராகவும் இருந்தார்.

இந்தி நடிகை ஸ்மிதா பாட்டீல் (Smitha Patil) பிறந்த தினம் இன்று அக்டோபர் 17 ,1955

கலைப்படங்கள் உட்பட அனைத்துவிதமான திரைப்படங்களிலும் சிறப்பான நடிப்புத் திறமையை வெளிப்படுத்தி, ரசிகர்கள் மனதில் நீங்கா இடம்பிடித்த இந்தி நடிகை ஸ்மிதா பாட்டீல் (Smitha Patil) பிறந்த தினம் இன்று (அக்டோபர் 17). அவரைப் பற்றிய அரிய முத்துக்கள் பத்து:

l மகாராஷ்டிர மாநிலம் புனேயில் (1955) அரசியல் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். தந்தை சிவாஜிராவ் பாட்டீல். தாய் சமூக சேவகி. புனே ரேணுகா ஸ்வரூப் மெமோரியல் பள்ளியில் பயின்றார். தூர்தர்ஷனில் செய்தி வாசித்தபோது, கேமராவுடனான பந்தம் தொடங்கியது.

l நடிப்பில் ஆர்வம் கொண்டவர், புனேயில் உள்ள இந்தியத் திரைப்படம் மற்றும் தொலைக்காட்சி பயிற்சி நிறுவனத்தில் பட்டம் பெற்றார். தொலைக்காட்சித் தொடர்கள், மேடை நாடகங்களிலும் நடித்து வந்தார்.

l ஷ்யாம் பெனகலின் ‘சரண்தாஸ் சோர்’ என்ற கலைப்படத்தில் (1975) முதன்முதலாக நடித்தார். தொடர்ந்து, சிறந்த கலைப்பட இயக்குநர்களான கோவிந்த் நிஹலானி, சத்யஜித் ரே, ஜி.அரவிந்தன், மிருணாள் சென் ஆகியோரின் படங்களில் நடித்தார். கலைப்பட உலகின் முன்னணிக் கதாநாயகியாக வலம்வந்தார். கலைப்படங்களில் மட்டுமே நடிப்பது என்பதில் உறுதியாக இருந்தவர், கமர்ஷியல் திரைப்பட வாய்ப்புகளை மறுத்தார்.

l ஒருசில கசப்பான அனுபவங்களுக்குப் பிறகு, கமர்ஷியல் படங்களிலும் நடிக்கத் தொடங்கினார். ராஜ் கோஸ்லா, ரமேஷ் சிப்பி, பி.ஆர்.சோப்ரா ஆகியோரது இயக்கங்களில் நடித்தார். இவர் நடித்த ‘மந்தன்’, ‘பூமிகா’, ‘சக்ரா’, ‘ஆக்ரோஷ்’ திரைப்படங்கள், ரசிகர்கள் மனதில் நீங்காத இடம்பிடித்த காவியங்கள்.

l எப்படிப்பட்ட வேடத்திலும் தன்னால் ஜொலிக்க முடியும் என்பதை ‘ஷக்தி’, ‘நமக் ஹலால்’ ஆகிய திரைப்படங்களில் நிரூபித்தார். இவரது அற்புத நடிப்பாற்றல், நாடு முழுவதும் ரசிகர்களைப் பெற்றுத் தந்தது. இவரது அபார நடிப்பால் கமர்ஷியல் படங்களும் கலைப்பட அந்தஸ்து பெற்றன. வியாபார ரீதியிலும் வெற்றிபெற்றன.

l நடிகர் ராஜ் பாபரை மணந்தார். சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய திரைப்பட விருதுகள், ஃபிலிம்ஃபேர் விருதுகள் உள்ளிட்ட பல விருதுகளை வென்றுள்ளார். பத்ம விருது 1985-ல் வழங்கப்பட்டது. இவர் சிறந்த புகைப்பட நிபுணரும்கூட.

l இவர் ஒரு பெண்ணியவாதி. பெண்களின் அடிப்படை உரிமைகளுக் காகப் போராடியவர். சமூக அக்கறையுடன் பல பிரச்சினைகளுக்காக குரல் கொடுத்தார். பெண்களின் பிரச்சினைகளை மையமாகக் கொண்டு தயாரிக்கப்படும் படங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தார்.

l ‘சக்ரா’ என்ற படத்தில் நடிப்பதற்காக மும்பையின் குடிசைப் பகுதிகளுக்குச் சென்று அங்குள்ள மக்களின் வாழ்வை நேரடியாகப் பார்த்து தெரிந்துகொண்டு, திரையில் அந்தக் கதாபாத்திரமாகவே வாழ்ந்து காட்டி பாராட்டு பெற்றார். இத்திரைப்படம் அவருக்கு 2-வது தேசிய விருதைப் பெற்றுத் தந்தது.

l இந்தி, மராத்தியில் 80-க்கும் மேற்பட்ட திரைப்படங்களில் நடித்துள்ளார். இந்திய சினிமாவின் தலைசிறந்த நடிகை என்று போற்றப்பட்ட ஸ்மிதா பாட்டீல் பிரசவத்தில் ஏற்பட்ட சிக்கல் காரணமாக 31 வயதில் (1986) மறைந்தார்.

l மறைவுக்குப் பிறகு, இவரது 10-க்கும் மேற்பட்ட திரைப்படங்கள் வெளிவந்து வெற்றிபெற்றன. ஒரு நடிகையாக குறுகிய காலமே வலம்வந்த ஸ்மிதா பாட்டீலின் பெயர், இந்திய சினிமா வரலாற்றிலும், ரசிகர்களின் மனதிலும் ஆழமாக பதிந்துவிட்டது.

Smita Patil (17 October 1955[1] – 13 December 1986[3][4]) was an Indian actress of film, television and theatre. Regarded among the finest stage and film actresses of her times and one of the greatest film actresses of all time,[5] Patil appeared in over 80[2] Hindi, Marathi, Gujarati, Malayalam and Kannada films in a career that spanned just over a decade.[6] During her career, she received two National Film Awards and a Filmfare Award. She was the recipient of the Padma Shri, India's fourth-highest civilian honour in 1985. She made her film debut with Shyam Benegal's[7] Charandas Chor (1975).[8] She became one of the leading actresses of parallel cinema, a New Wave movement in India cinema, though she also appeared in several mainstream movies throughout her career.[5] Her performances were often acclaimed, and her most notable roles include Manthan (1977),[1][8] Bhumika (1977),[1][8] Jait Re Jait (1978), Aakrosh (1980), Chakra (1981), Namak Halaal (1982), Bazaar (1982), Umbartha(1982), Shakti (1982), Arth (1982), Ardh Satya (1983), Mandi (1983), Aaj Ki Awaaz(1984), Chidambaram (1985), Mirch Masala (1985), Amrit (1986) and Waaris (1988).[9][1][5]

Apart from acting, Patil was an active feminist and a member of the Women's Centre in Mumbai. She was deeply committed to the advancement of women's issues and gave her endorsement to films which sought to explore the role of women in traditional Indian society, their sexuality, and the changes facing the middle-class woman in an urban milieu.[10]

Patil was married to actor Raj Babbar. She died on 13 December 1986 at the age of 31 due to childbirth complications. Over ten of her films were released after her death. Her son Prateik Babbar is a film actor who made his debut in 2008.

Early life

Smita Patil was born in Pune[11] to a Maharashtrian politician, Shivajirao Girdhar Patil and social worker mother Vidyatai Patil, from Shirpur town (Village-Bhatpure District-Dhule) of Khandesh province of Maharashtra State. She studied at Renuka Swaroop Memorial high school in Pune.[citation needed]

Her first tryst with the camera was in the early 1970s as a television newsreader[12] on the newly transmitting Mumbai Doordarshan, the Indian government run broadcaster.[13]

Career

Smita Patil belonged to a generation of actresses, including Shabana Azmi and, like her, who are strongly associated with the radically political cinema of the 1970s. Her work includes films with parallel cinema directors like Shyam Benegal,[8] Govind Nihalani, Satyajit Ray (Sadgati, 1981),[4] G. Aravindan (Chidambaram, 1985) and Mrinal Sen as well as forays into the more commercial Hindi film industry cinema of Mumbai. Patil was working as a TV news reader and was also an accomplished photographer when Shyam Benegal discovered her.[14]

She won the National Film Award for Best Actress for her performance in the Hindi film Bhumika.[9] In her films, Patil's character often represents an intelligent femininity that stands in relief against the conventional background of male-dominated cinema. Smita Patil was a women's rights activist and became famous for her roles in films that portrayed women as capable and empowered.

"I remained committed to small cinema for about five years ... I refused all commercial offers. Around 1977–78, the small cinema movement started picking up and they needed names. I was unceremoniously dropped from a couple of projects. This was a very subtle thing but it affected me a lot. I told myself that here I am and I have not bothered to make money. I have turned down big, commercial offers because of my commitment to small cinema and what have I got in return? If they want names I'll make a name for myself. So I started and took whatever came my way."

In time she was accepted by commercial filmmakers and from Raj Khosla and Ramesh Sippy to B.R. Chopra, they all agreed that she was "excellent." Her fans, too, grew with her new-found stardom. Patil's glamorous roles in her more commercial films — such as Shakti and Namak Halaal — revealed the permeable boundaries between "serious" cinema and "Hindi cinema" masala in the Hindi film industry. In 1984, she served as a jury member of the Montreal World Film Festival.[15]

Director C. V. Sridhar was the first one to pair her opposite Rajesh Khanna in Dil-E-Nadan in 1982. After the success of this film, Smita and Khanna were paired in successful films like Aakhir Kyon?, Anokha Rishta, Angaarey, Nazrana, Amrit. With the release of Aakhir Kyon? her popularity and her pairing with Khanna were at its peak. The songs "Dushman Na Kare Dost Ne Woh" and "Ek Andhera Lakh Sitare" from Aakhir Kyon? were chartbusters. Each of these films were different and dealt with various social issues. Their performances were critically acclaimed. In 1986, Amrit directed by Mohan Kumar became fifth highest-grossing film of the year. Nazrana, co-starring Sridevi released posthumously after her death and became a box office success and was among the top 10 films of 1987.

Her association with artistic cinema remained strong, however. Her arguably greatest (and unfortunately final) role came when Smita re-teamed with Ketan Mehta to play the feisty and fiery Sonbai in Mirch Masala released after her death in 1987. Smita won raves for playing a spirited spice-factory worker who stands up against a lecherous petty official. On the centenary of Indian cinema in April 2013, Forbes included her performance in the film on its list, "25 Greatest Acting Performances of Indian Cinema".[16]

During the making of Chakra, Smita Patil used to visit the slums in Bombay. It culminated in another National Award.

Personal life

When she became romantically involved with actor Raj Babbar,[17] Patil drew severe criticism from her fans and the media, clouding her personal life and throwing her into the eye of a media storm. Raj Babbar left his wife Nadira Babbar to marry Patil.[18]

Death and legacy

Smita died from childbirth complications (Puerperal sepsis) on 13 December 1986,[4] age 31, barely two weeks after having given birth to her son, Prateik Babbar.[19]

Nearly two decades later, one of India's greatest film directors, Mrinal Sen alleged that Smita Patil had died due to gross medical negligence.[20]

In 2011, Rediff.com listed her as the second-greatest Indian actress of all time, behind Nargis.[21] According to Suresh Kohli from Deccan Herald, "Smita Patil was, perhaps, the most accomplished actress of Hindi cinema. Her oeuvre is outstanding, investing almost every portrayal with a powerhouse realistic performance."[22]

In 2012, the Smita Patil International Film Festival Documentaries and Shorts was initiated in her honour.[23][24][25][26][27][28]

.