STORY OF V.K.T.BALAN,TRAVEL AGENT ,HISTORY BORN 1954 JANUARY 26

STORY OF V.K.T.BALAN,TRAVEL AGENT ,HISTORY

                           BORN 1954 JANUARY 26

சமூகத்தின் மிகமிக ஏழ்மையான குடும்பம். எட்டாம் வகுப்புக்கு மேல் படிக்கவில்லை. அந்தக் கிராமத்தில் அடிமைகளைப்போல் தொழில் செய்துவந்த முன்னோர்கள் வழியைப் பின்பற்ற அவருக்கு மனம் இல்லை. வேறு தொழிலும் தெரியாது. அங்கே வாழப் பிடிக்காமல் வித்-அவுட் டிக்கெட்டில் ரயிலேறி, 1981 ஜனவரி 26-ல் சென்னைக்கு வந்து சேர்ந்தார்.

சென்னையில் யாரையுமே அவருக்குத் தெரியாது. பிளாட்பாரம்தான் அவரது வீடு ஆனது. கையில் காசு கிடையாது. எழும்பூரைச் சுற்றி உள்ள ஹோட்டல்கள், ட்ராவல் ஏஜென்ஸிகளில் வேலை கேட்டார். கிடைக்கவில்லை. ‘யாருடைய அறிமுகமாவது இல்லாமல் வேலை தர முடியாது’ என்று துரத்திவிட்டர்கள். தோல்விமேல் தோல்வி. பசியுடன் எழும்பூர் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் பிச்சைக்காரர்கள், தொழுநோயாளிகள், பிக்பாக்கெட்காரர்கள் என விளிம்புநிலை மனிதர்களுடன் படுத்துக்கொண்டிருந்தார்.

 

ஒருநாள் இரவு பசி மயக்கத்தில் எழும்பூர் ரயில் நிலைய பிளாட்பாரத்தில் படுத்திருந்தபோது படாரென்று ஓர் அடி விழுந்தது. எழுந்து பார்த்தால், அங்கே படுத்திருந்தவர்களை எல்லாம் சந்தேக கேஸ் போடுவதற்காக போலீஸ்காரர்கள் சுற்றிவளைத்துக் கொண்டிருந்தனர். அடுத்து ஜெயிலுக்குப் போகப்போவது நிச்சயமானது. அவர், சடாரென்று ஓட்டம்பிடித்தார். போலீஸ்காரர் ஒருவர் துரத்தினார். போலீஸ்காரரால் அந்த இளைஞரைப் பிடிக்க முடியவில்லை.

 

அவரது ஓட்டம் அண்ணாசாலையில் ஓரிடத்தில் வந்து நின்றது. அங்கே பிளாட்பாரத்தில் சிலர் படுத்திருந்தனர். இந்த இளைஞரும் பாதுகாப்புக்காக அவர்கள் அருகிலேயே படுத்துக் கொண்டார். அசதியில் தூங்கியும்விட்டார். விடியற்காலை நேரம். ஒருவர் அந்த இளைஞரை எழுப்பினார். ‘‘தம்பி… இந்த இடத்தை எனக்குத் தர்றியா? பணம் தருகிறேன்’’ என்றார். இவருக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. தயக்கத்துடன் ‘‘எவ்வளவு?’’ என்று கேட்டார். ‘‘ரெண்டு ரூபாய்’’ என்றார் புதியவர். 

என்ன பகுதி இது என்று நிமிர்ந்து பார்த்தார் இவர். ‘அமெரிக்கத் துணைத் தூதரகம்’ என்ற போர்டு இருந்தது. அமெரிக்க விசாவுக்காக வருபவர்களுக்கு பிளாட்பார கியூவில் இடம்பிடித்துக் கொடுத்தால் பணம் கிடைக்கும் என்பதைத் தெரிந்துகொண்டதும் அவருக்கு இன்ப அதிர்ச்சி. அந்த இரண்டு ரூபாய்தான் சென்னையில் அவரது முதல் வருமானம். அந்த ரெண்டு ரூபாயில் பசியாறச் சாப்பிட்டச் சாப்பாடுதான் அவரது வாழ்க்கையில் மறக்க முடியாத ருசியான சாப்பாடு. 

பிளாட்பாரத்தில் இடம்பிடித்துக் கொடுப்பதையே தொழிலாகச் செய்ய முடிவெடுத்தார். சாயங்காலமே வந்து இடம்பிடித்துக் கொடுத்தார். ஆங்காங்கே துண்டுபோட்டு இடம்பிடித்தார். ரெண்டு ரூபாய், நான்கானது. நான்கு, எட்டானது… பத்தானது. இப்படித்தான் ஆரம்பித்தது அவரின் வாழ்க்கை.

ட்ராவல் ஏஜென்டுகளிடமிருந்து பயண டிக்கெட் பற்றிக் கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டார். தூதரகத்தில் வரிசையில் நிற்பவர்களிடம் பேச்சுக்கொடுத்து, பயணச்சீட்டை வாங்க அவர்களை டிராவல்ஸுக்கு அழைத்துச் செல்வார். தனக்குக் கிடைத்த கமிஷனில் சிறிது மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு மீதியை வாடிக்கையாளருக்கே கொடுத்துவிடுவார். இதனால் பல பயணிகள் அவரைத் தேடிவர ஆரம்பித்தார்கள். 

ட்ராவல் ஏஜென்டுகளுக்கு நம்பிக்கையான ஊழியராகவும், பயணிகளுக்கு ஓடி ஓடி உதவும் நண்பராகவும் நம்மவர் வளர்ந்துவந்தார். தனக்குக் கிடைத்த வாய்ப்புகளைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்ற வேட்கையுடன் அவர் வெறித்தனமாக உழைத்தார். 

அப்போது நடந்த ஒரு நெஞ்சைத் தொடும் சம்பவத்தை அவரே விவரிக்கிறார், படியுங்கள்: ‘‘1980-களில் இலங்கைக்கு ராமேஸ்வரத்தில் இருந்து கப்பல் போக்குவரத்து நடந்தது. பயணிகளுக்கான விசா, பாஸ்போர்ட், டிக்கெட் போன்றவற்றை ராமேஸ்வரத்தில் சென்று கொடுக்கும் பணியை ஒரு ட்ராவல்ஸ் நிறுவனம் எனக்கு வழங்கியது. ராமேஸ்வரம் எக்ஸ்பிரஸில் கிளம்பினேன். ரயில், மண்டபம் ஸ்டேஷனில் நின்றுவிட்டது. வண்டி, மேலே போகாது என்று சொல்லிவிட்டார்கள். நான் போய் அங்குள்ள ஏஜென்டிடம் விசா, பாஸ்போர்ட், டிக்கெட் போன்றவற்றை கொடுத்தால்தான் பயணிகள் கப்பல் ஏற முடியும். விடியற்காலை மணி ஐந்தானது. திடீரென ஒரு யோசனை வந்தது. 

பாம்பன் பாலத்தில் இரண்டு பக்கமும் தண்டவாளம் இருக்கும். நடுவில் ஸ்லீப்பர் கட்டை இருக்கும். கருங்கல் ஜல்லி இருக்கும். அதில் காலைவைத்து நடந்தால் இரண்டு மணி நேரத்தில் போய்விடலாம் என்று தோன்றியது. தைரியத்தில் பையை முதுகில் சுமந்துகொண்டு வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்தேன். பார்த்தால், உயரமான பாலத்துக்கு இடையே தூண்கள், ஸ்லீப்பர் கட்டை, தண்டவாளம் எல்லாம் இருக்கிறது. ஆனால் கருங்கல் ஜல்லி இல்லை. இடைவெளிதான் இருக்கிறது. சரி, ஸ்லீப்பரில் நடக்கலாம் என நினைத்து, பாலம் இரண்டாகப் பிரியும் பகுதிவரை வந்துவிட்டேன். அதற்கு மேல் ஸ்லீப்பர் கட்டைகளில் ஒரே க்ரீஸ். கால் வழுக்குகிறது. காற்று வேறு, புயல்போல வீசுகிறது. கீழே அலை உயரமாக எழும்பித் தண்டவாளத்தைத் தாக்குகிறது. உடல் எல்லாம் நனைந்துவிட்டது. முதுகில் பாரம் வேறு. என்னால் நிற்கவே முடியவில்லை. கொஞ்சம் சறுக்கினாலும் அவ்வளவுதான். வாழ்க்கையே முடிந்துவிடும். 

என்ன ஆனாலும் சரி என்ற உறுதியுடன் அப்படியே தண்டவாளத்தின் மீது படுத்து, அதில் கைகளையும் ஸ்லீப்பரில் கால்களையும்வைத்து மாறிமாறித் தண்டவாளத்தைப் பற்றிக்கொண்டு தவழ்ந்து செல்ல ஆரம்பித்தேன். அப்படியே தவழ்ந்து தவழ்ந்து பாம்பன் ஸ்டேஷனுக்குப் போய்ச் சேர்ந்தேன். அங்கிருந்து பஸ் பிடித்து நான் துறைமுகம் செல்லும்போது மணி 11 ஆகிவிட்டது. 12 மணிக்கெல்லாம் கப்பல் புறப்பட்டுவிடும்.  

என்னைப் பார்த்ததும் எங்கள் ஏஜென்ட் ஓடிவந்தார். நான் பையைக் கொடுத்ததும் என்னைத் திரும்பிக்கூடப் பார்க்காமல் அங்கே காத்துக்கொண்டு இருந்தவர்களிடம் கொடுத்து, அவர்களைக் கப்பலில் ஏற்றினார். மற்ற ஏஜென்டுகள் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டனர். நான் நடந்ததைச் சொன்னேன். அவர்களுக்கு எல்லாம் ஒரே ஆச்சர்யம். என் முகவரியைக் கேட்டு வாங்கிக் கொண்டார்கள். எனக்கு வணிக வாய்ப்புகளை வாரி வழங்கினார்கள். சோதனைகள்தான் வெற்றிக்கான படிக்கட்டுகள் என்பதை நான் அனுபவபூர்வமாக உணர்ந்த நாள் அது.’’

தான் கற்றுக்கொண்ட அனுபவங்களை படிக்கட்டுகளாக்கி 1986 ஜனவரி 17-ல் சென்னை, மண்ணடியில் தனது சொந்த நிறுவனத்தைத் தொடங்கினார் ‘மதுரா டிராவல்ஸ்’ அதிபர் வீ.கே.டி.பாலன். 1,500 ரூபாய் வாடகையுடன் தனது நிறுவனத்தைத் தொடங்கிய அவர் இன்று சொந்தக் கட்டடத்தில் ஆண்டுக்குப் பல கோடி ரூபாய் வணிகம் செய்யும் மாபெரும் நிறுவனமாகத் தனது நிறுவனத்தை வளர்த்துள்ளார். மதுரா டிராவல்ஸ் இப்போது IATA Approved Travel Agency. எல்லா நாடுகளின் தூதரகங்களும் இந்த நிறுவனத்தை அங்கீகரித்து உள்ளன.

1981-ல் சென்னைக்கு ரயிலில் ‘வித்-அவுட்’ டிக்கெட்டில் வந்தார் பாலன். இன்றும் அவர் ‘வித்-அவுட்’ டிக்கெட்தான் – ஆனால் விமானத்தில். ஆம். அவர் இன்று எந்த நகருக்குச் செல்வதாக இருந்தாலும், டிக்கெட் தேவைப்படாத சிறப்பு விருந்தினராக அவரை ஏற்றிச்சென்று எல்லா விமான நிறுவனங்களும் கெளரவிக்கின்றன

முன்னேற விரும்பும் இளைஞர்களுக்கு நீங்கள் சொல்ல விரும்பும் செய்தி என்ன என்று அவரிடம் கேட்டபோது, நொடியும் தயங்காமல் அவர் சொன்னார்: ‘‘நாணயம் – நன்றி இவை இரண்டும் எனது மந்திரச் சொற்கள். நாணயம் என்பது ‘சொன்னதைச் செய், செய்வதைச் சொல்.’ உதவி செய்தவர்களுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் தேடித்தேடி நன்றியுடன் உதவுவது மற்றொரு முக்கியமான பண்பு. நாணயம், நன்றி என்ற இரண்டும் உங்களிடம் இருந்தால், தோல்விகள் எல்லாம் உங்களிடம் தோற்று ஓடிவிடும். தோல்விகளைத் தோற்கடியுங்கள்.’’ 

இன்று பல நாடுகளையும் சுற்றிவரும் ஒரு பெரும் தொழிலதிபர், பேச்சாளர், எழுத்தாளர், தொலைக்காட்சி தொகுப்பாளர், சமூக சேவகர் எனப் பன்முகங்கள் கொண்ட வீ.கே.டி.பாலனின் வாழ்க்கை நம் அனைவருக்கும் கற்றுத்தரும் ஒரு நல்லதொரு பாடம்.

V.K.Thanabalan is a travel agent and media figure in Chennai, Tamil Nadu, India who is popular by the name V.K.T. Balan. 

Biography

V.K.T.Balan (Veerasangili Kannaiah Thanabalan) was born in Thiruchendur, Thoothukudi district, in the State of Tamil Nadu which is in southern India. He travelled to Chennai, the capital of Tamil Nadu, in 1981 and lived homeless at Chennai Egmore railway station. He made money by standing in the queue for people waiting at the American Embassy for visas, charging a few rupees a time to reserve a place for customers. He made acquaintances with people in the travel industry and opened his own travel agency in 1986.

The Government of Tamil Nadu conferred Balan with the “Kalaimamani” award and the citation was given to Balan by the then Tamil Nadu Governor Ms. Fathima Beevi. The then Tamil Nadu Chief Minister M.Karunanidhi presented the shawl and gave him the “Thanga Pathakam” (Gold Award). Balan launched Tamil Nadu's first Internet Radio channel, World Tamil News, in 2001.[1] He currently presents a television program Velichatin Marupakkam meaning "the other side of the light" on Podhigai TV

Early Life History of Balan

Balan was born in a village called Thiruchendur, which is situated on the southern tip of Tamil Nadu seashore. His parents belonged to a caste to which all the social rights are refused. They were daily wage earners and the food and clothes they received were actually already used pieces and the leftover eatables (food) of affluent classes of society. Under the government's primary education system Balan got an opportunity to study only up to 8th standard, in his life. The age-long social atrocities created a deep-seated anger in Balan. Balan took a vow that he would not do any work which affects his self-respect. Empty-handed Balan took a train to Chennai, of course, without even procuring the train ticket. In fact Balan's parents were unaware of their son's departure.

Balan arrived at Egmore Railway station in Chennai in the year 1981. There he saw an altogether different world. Everyone was so busy that they didn't know even their neighbours. The biggest problem was that he had neither relatives nor friends in Chennai. He knocked the gates of several travel companies and travel hotels pleading for job. After knocking the doors of more than 100 companies he realized that no owner will employ a person like him without a recommendation.

Balan also noticed that the Egmore Railway Station's pedestrian platform was the staying place for rickshaw pullers and other poor people. Balan also slept on that pedestrian platform one night. And this continued. Unbearable hunger, deep anxiety about his employment, tears in his eyes and worn out clothes, all, made him look like a beggar. Balan's condition became worse as days passed.

One day when he was sleeping in his usual place a lathi landed on his body. Balan's stomach was also empty as he could not afford his dinner that evening. Balan woke up and saw a policeman standing in front of him. Then that police man asked Balan his name. "Balan" came the reply. Then the policeman got furious and asked Balan “I asked your name, how dare you tell my name ?” A confused Balan looked on the police badge on his shirt and realized that the police man's name was also Balan. Balan's nose was profusely bleeding due to the policeman's lathi charge.Then that policeman ordered Balan to go and stand with 5 or 6 people who were also under police arrest. Balan sincerely obeyed the order. Balan did not understand what was going on and asked one of those 5-6 persons, “what is going on?" Then that person explained, “Look, the target for them is 75 cases. If the police are unable to meet the target, they book people like us, who are in fact innocent but are on streets due to our fates. Now we all will be sent to the jail. It means Balan will be sent to prison next morning. Suddenly Balan gathered courage and ran from that place . But the concerned policeman also started chasing Balan. In Balan's own words " It was like the cat chasing a mouse. The cat is after its food whereas the mouse is running to save its life." Moreover, this policeman was potbellied and could never keep up with Balan's pace.

After running for few furlongs Balan stopped and looked back and found that the police man is no longer chasing him. A tired Balan started to walk slowly. After just a few yards he found a few people sleeping in a row on the platform. Balan first sat there and then started slept alongside. Finally the next morning at 5’0 clock Balan woke up and found that there were 20 people in front of him and 200 behind him. One person approached him and asked “ Could you give me your place.. I will give you Rs. 2 for that" so Balan gave his place in the “Q” for Rs. 2. The incident happened in front of the American Consulate in Chennai.

When he enquired he came to know that people who wanted to go to America are standing there to procure their visa. A few people who did not want to stand in the “Q” deputize a person to stand in the “Q” on their behalf. Even in those days people have to stand for hours together to get their visa. Balan was extremely happy. He realized that finally he has a job, which will fetch him food, income and safety. His income multiplied when he started using a stone or towel and claimed that those places were reserved. While standing in the “Q” he got acquainted with travel agents. This friendship with travel agents helped him a lot to know flight ticket rates, details about Visa and other details required to travel abroad. Balan excellently used this opportunity to fetch visas, flight tickets and other important documents for those traveling abroad. Sometimes Balan used to carry the luggage of the tourists and travel with them to the airport. Balan got an aim in life and that is customers’ satisfaction . This aim helped him to move closer to the travel agents in and around Chennai. Balan's general habits, his integrity in his professional life and his hard labour earned him a good name and many valuable contacts.

Several travel agents came forward to provide loan of several lakhs of rupees. With this as capital Balan started Madura Travel Service (P) Ltd on 17.01.1986. Today has a turn over of Rs. 20 crore and more. Moreover, today Balan is running his business at his own building, which is just opposite to Egmore railway station. It is an IATA Accredited Agency as well. It is a Member of Travel Agents Association of India TAAI, the oldest travel agents association in the country.

Further has membership in TAFI, IAAI, IATO, SIHRA, FHRAI, Indian Railway, IRCTC, India Tourism & also got tourism departments recognition including that of Government of India Tourism, and recognitions in states like Gujarat, Kerala, Rajasthan, Uttar Pradesh, Madhya Pradesh, Karnataka, Andhra Pradesh, Punjab, Goa, Jammu & Kashmir, Delhi, Orissa, Bihar, Himachal Pradesh, Meghalaya and Tripura, Andaman and Tamil Nadu. The Reserve Bank has recognized the firm as one of its foreign exchangers in India.

Chairman - madura travel service (P) Ltd , Editor & Publisher madura welcome.

Balan was instrumental in introducing 365 days and 24 hours travel services in Tamil Nadu. He has been appointed as a member of Tourism Advisory Committee by the Tamil Nadu Government. It is a great honour for his experience.

Limca Book Of Records

In the year 1992 he had arranged a Gala Music Festival by bringing together almost all the Tamil Film industry music artists together and presented the video cassette to the then President R. Venkataraman who officially released the same. It is kept as a treasure in the Tamil homes Worldwide. From 1987 to 2007 by bringing together thousands of artists, Balan had conducted more than 200 cultural programmes in 25 countries and more. This activity has been recorded as an achievement in the Limca Book of Records. This fetched a great name for Balan as well as for Tamil language and the state of Tamil Nadu.

Kalaimamani Award

The Government of Tamil Nadu had conferred Balan with the “Kalaimamani” award and the citation was given to Balan by the then Tamil Nadu Governor Ms. Fathima Beevi. The then Tamil Nadu Chief Minister M.Karunanidhi presented the shawl and gave him the “Thanga Pathakam” (Golden Award).

Balan had also established an Institute by the name “Madura Institute”. This Institute imparts training related to all information regarding Air Travel. In this Institute, training is given free of cost for those persons who are physically challenged. Those physically challenged persons were also given immediate jobs as soon as they finished their training. It has the credit of training a physically challenged to get his IATA qualification & employing him as an assistant manager.

Balan had also started “madura welcome” a travel guide for those visiting Tamil Nadu. He is the author-cum-publisher of “madura welcome” an English Book. This book is greatly helping foreign embassies, consulates, airline companies, hotels, travel agents and tourists. The books titled Biography of Kamaraj, Guide Book on Tamil Nadu& Kerala were procured by the Government of Tamil Nadu and these are in all the state government owned libraries throughout Tamil Nadu.

Balan is the first person to launch an Internet Radio in Tamil Nadu. He started this in the year 2001 and it is called www.worldtamilnews.com. It is also called as “Tamil Kural”. This is the world's first Internet Radio in Tamil with the credit of India's First Internet Radio. This site is visited by more than two lakh people each day. None can compete with “worldtamilnews.com” in providing news items with great speed and accuracy.

The Government owned Doordarshan is running a Tamil channel by the name “Pothigai”. In this channel Balan is conducting a program by name “Velichatin Marupakkam” meaning “the other side of the light”. In this program Balan has interviewed several persons who are physically challenged but achieved or achieving great things in life. Balan has received thousands of congratulatory letters and people welcomed it as a wonderful program.

Colleges invite him to give motivational speeches as well as lectures for their students despite being have studied in any college. He leads life giving importance to Tourism & Human Values without any boundaries: caste, creed & Politics.

Family

His mother is Isakkiammal. His father is Late Kanniah. His wife is Susheela & have one daughter, Saranya, and one son, Sriharan. He is a very simple man as he wears only Kadhar Dhoti, shirt, Hawai slippers. In his forehead Balan always applies sandalwood paste (Sandanam) and Kum kum.

Today Balan is searching for that policeman who wanted to arrest Balan, and wants him to present him a gold ring