NANCY WAKE - TERRIBLE SPY FOR FRANCE - HITLER DECLARED AWARD FOR 5000 FRANCS FOR HER HEAD

NANCY WAKE - TERRIBLE SPY FOR FRANCE -

HITLER DECLARED AWARD FOR 5000 FRANCS FOR HER HEAD

ஹிட்லருக்கு 'வெள்ளை எலி' - நேசப்படைக்கு ஹீரோயின், நான்சி வேக் பற்றிய ஒரு சரித்திர பார்வை

ஆஸ்திரேலியாவின் இரகசிய ஏஜெண்ட் நான்சி வேக் (Nancy Wake) 98 வது வயதில் கடந்த சனிக்கிழமை காலமானார். அவருடைய பிரிவு, பிரான்ஸ், அமெரிக்க, இங்கிலாந்து மக்களிடையே வர்ணிக்க முடியாத சோகத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. ஏனெனில் அவர்களுக்கு தான் நான்சி ஹீரோயின். ஹிட்லருக்கு, அவர் கண்டுபிடித்தே தீரவேண்டிய ஒரு 'வெள்ளை எலி'.

நியூசிலாந்தில் பிறந்தது ஆஸ்திரேலியாவில் வளர்ந்து, ஐரோப்பாவுக்கு இடம்பெயர்ந்த நான்சி வேக் உண்மையில் ஒரு ஊடகவியலாளர்.  Henri  Edmond Ficca எனும் பிரெஞ்சு காரரை திருமணம் செய்து கொண்ட்தன் மூலம், பிரான்ஸ் குடியுரிமை பெற்றுக்கொண்ட நான்சி மார்செயிலில் வசித்து வந்த போது,  நாசிப்படை பிரான்ஸ் மீது படையெடுத்தது. 1940 ம் ஆண்டு பிரான்ஸ், ஜேர்மன் படைகளிடம் வீழ்ந்த பின், தப்பியோடிய கேப்டன் லான் கரோவின் நெட்வேர்க்கில் நான்சியும் இணைந்து கொண்டார்.
அங்கிருந்து பிரெஞ்சு படை வீரர்களுக்கான தபால் பரிமாற்ற வேலை செய்து வந்ததுடன், நாசி படைகளில் உளவு பார்த்தல்,  நாசவேலை செய்தன் என்பவற்றில் ஈடுபட்டார். ஜேர்மனிய படையினரின் எங்கு ரெய்டு நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்கிறார்கள் என்பதை முன்கூட்டியே தெரிந்து  கொண்டு மாற்று வழி மூலம் நூற்றுக்கணக்கான பிரெஞ்சு படைவீரரை தப்பிக்க வைத்தார். ஜேர்மனிய ஆயுத பரிமாற்றல் போக்குவரத்தையும் நாசவேலை மூலம்  குழப்பினார்.

நான்சியின் தொலைபேசி உரையாடல்கள் சிலவற்றை ஒட்டுக்கேட்டதன் மூலமும்,  தகவல் பரிமாற்ற கடிதங்களை கைப்பற்றியதன் மூலமும், அவர் நேசப்படையணியின் ஒற்றராக செயற்படுவதாக உறுதி செய்து கொண்டது ஜேர்மன் படை.

இதையடுத்து ஹிட்லரின் புலனாய்வு படையான Gestapo வினால் 'வெள்ளை எலி' என தேடப்பட்டார்.  அவருடைய தலைக்கு 5 மில்லியன் பிராங்குகள் பரிசுத்தொகை அறிவித்தது Gestapo.

நான்சியின் கணவர் ஹென்ரி, கெஸ்டாபோவினால் பிடிபட்டார். நான்சியின் இடத்தை சொல்லும் படி அடித்து துன்புறுத்தி இறுதியில் அவரை சித்திரவதை செய்து படுகொலை செய்தனர்.  ஆனால்  நான்சி மறைந்திருக்கும் இடத்தை அவர் சொல்லவே இல்லை. ஆனால் நான்சி டொலூஸே எனும் இடத்தில் கைது செய்யப்பட்டார். சந்தர்ப்பவசத்தால் நான்கு  நாட்களில் விடுதலை செய்யப்பட்டார். தனது ஆறாவது முயற்சியில் பிரெனீஸ் மலைத்தொடரை கடந்து ஸ்பெய்னிற்குள் ஊடுருவினார்.

பின்னர் பிரிட்டனுக்கு  வந்து நேசநாடுகளின் சிறப்பு தாக்குதல் படையில் இணைந்தார். பின்னர் மீண்டும் பிரான்ஸுக்கு திரும்பினார். பரசூட் மூலம் அவொர்ய்ன் நகருக்குள் நுழைந்து, பிரான்ஸின் மேக்கி கொரில்லா படையின் கேப்டன் ஹென்ரி தார்டிவாட்டை சந்தித்தார். அங்கிருந்து நேசப்படையின் புகழ்பெற்ற நேர்மாண்டி படையெடுப்பு தாக்குதலில் பங்கேற்றார்.  மாண்ட்லுசோனில் உள்ள கெஸ்டாபோ தலைமையகம் மீது மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதல் நடவடிக்கையிலும் பங்கேற்றார்.

நான்சி வழிநடத்திய 7000 மேக்கி கொரில்லா படையினர், ஹிட்லரின் 22,000 எஸ்.எஸ் படையினருடன் யுத்தம் புரிந்தனர். நான்சியின் தந்திரோபாய யுத்த நடவடிக்கைகளால், 1400 படையினரை வெறும் 100 பேர் கொண்டு அழிக்க முடிந்தது.  மேக்கி குழுவின் தலைவர் ஹெண்ட்ரி தார்விட், நான்சியின் சக்திவாய்ந்த யுத்த நெறிமுறையை கண்டு வியந்து போனார்.

ஒரு முறை எஸ்.எஸ். படையின் ரெய்டு நடவடிக்கை ஒன்றின் போது, நான்சி படையணியை கண்டுகொண்ட ஒரு படைவீரன் அலாரம் எழுப்பி எச்சரிக்கை செய்ய முயற்சித்தான். சட்டென அவன் மீது பாய்ந்த நான்சி சத்தமே இல்லாது அவனை கொன்றழித்தார். (1990ம் ஆண்டு தொலைக்காட்சி ஊடக பேட்டி ஒன்றின் போது எப்படி இதற்கு துணிவு வந்தது என அவரிடம் கேட்டனர். தன் கைகளை சட்டென கழுத்துக்கு கொண்டு வந்த அவர் இப்படித்தான் என செயல்முறை  ரீதியில் விளக்கம் அளித்தார்)

இன்னுமொரு முறை, படைநடவடிகையின் இரகசிய தகவல் கோர்டுக்கள் பரிமாறும் படைவீரர் ஒருவரை  ஜேர்மனி படைவீரர்கள் ரெய்டு நடவடிக்கை ஒன்றின் போது கொன்றுவிட்டனர்.  உரிய காலத்தில் அவை சென்றடைய வேண்டும் என்பதற்காக 800 கி.மீ தூரம் ஜேர்மனிய செக் பாயிண்டுக்களை கடந்து அத்தகவலை நேரிலேயே போய் தெரிவித்தார்.

1944ம் ஆண்டு நாசிப்படைகளிடமிருந்து பிரான்ஸ் முழுவதும் சுதந்திரமடைந்தது.
ஹிட்லரின் Gestapo புலனாய்வு பிரிவுக்கே சிம்ம சொப்பமனாக திகழ்ந்த நான்சியை பற்றி அதிகம் பேர் அறிந்திடாத விடயமொன்று
1933 ம் ஆண்டு வியென்னாவில் வைத்து அடோல்ஃப் ஹிட்லரை ஊடக  பேட்டி ஒன்று எடுத்தார் நான்சி. அப்போது தான் யூதர்களுக்கு எதிராக ஹிட்லர் எவ்வளவு குரோத மனப்பாங்கை கொண்டிருக்கிறார் என கண்டுகொண்டார். அவருடைய நாசிப்படைகளுக்கு எதிராக போராட வேண்டும் என்பது நான்சி அன்றெடுத்த சபதம் தான்!

மற்றும் படி அவருக்கும் யூதர்களுக்கும் எவ்வித தொடர்பும் இல்லை.

பின்னர் ஒரு தடவை அவர் கூறியது 'எனக்கு சொல்வதற்கு ஒன்று மட்டும் தான் இருக்கிறது. நான் பல ஜேர்மனியர்களை கொன்றொழித்தேன். ஆனால் மன்னித்துக்கொள்ளுங்கள். நான் இன்னும் அதிகமானவர்களை கொல்லவில்லை'

இரண்டாம் உலக யுத்தத்தில் நேசப்படைகளுக்காக போரிட்டு மிக உயரிய கௌரவம் பெற்றுக்கொண்ட ஒரு சிலரில் நான்சியும் ஒருவர். பிரான்ஸின் உயரிய விருதுகளில் ஒன்றான D'Honneur விருது, பிரிட்டனின் ஜோர்ட் மெடல், அமெரிக்காவின் சுதந்திரத்திற்கான விருதுகள் என்பன அவருக்கு கௌரவம் வழங்கி கொடுக்கப்பட்டன.
ஆனால் சமீபத்தில் தான் (1990 காலப்பகுதிக்கு பின்னரே) அவர் பிறந்து, வளர்ந்த நாடுகளான நியூசிலாந்து, ஆஸ்திரேலியா போன்றன அவரை கௌரவப்படுத்தி விருதுகள் வழங்க  முற்பட்டன.
யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னர் ஆஸ்திரேலியாவின் பல பொது தேர்தல்களில் நான்சி போட்டியிட்ட போதும், துரதிஷ்டவசமாக தோல்வியை தழுவிக்கொண்டார்.

தனது இறுதிக்காலத்தில், இங்கிலாந்தில் வசித்தது வந்த அவர், லண்டனில் நேற்று முன் தினம் சனிக்கிழமை காலமானர். மத்திய பிரான்ஸில் தனது அஸ்தியை கலந்து விட வேண்டும் என அவர் கோரிக்கை விடுத்திருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது.

அவருடைய உண்மைச்சம்பவங்களை அடிப்படையாக கொண்டு, புகழ்பெற்ற நாவலாசிரியர் செபெஸ்டியன் ஃபோல்க்ஸ் உருவாக்கிய ஷார்லொட் கிரே நாவலும், அதே தலைப்பில் நடிகை கேட் பிளான்செட் நடித்து வெளியாகிய திரைப்படமும், சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் பாருங்கள். நான்ஸியை நேரடியாக உங்கள் மனதில் நிலை நிறுத்தி விடும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.
- ஸாரா



வெள்ளை எலி என்கிற நான்சி வேக்
தகவல் கொடுப்பது தான் தனது வேலை என்று நான்ஸி இருக்கவில்லை. குற்றம் செய்தவர்களுக்கு தண்டனைக் கொடுக்கும் துணிச்சல் நான்ஸிக்கு இருந்திருக்கிறது. 

நாஜிப்படைகள் வீழ்ச்சி நெருங்கும் காலக்கட்டத்தில் பிரிட்டன் இராணுவத்தை உளவு பார்க்க ஒரு பெண்ணை அனுப்பியிருந்தார்கள். அந்தப் பெணிண் போராத நேரம் பிரிட்டன் இராணுவத்திடம் பிடிப்பட்டாள். அவள் நாஜிகளுக்கு ஆதரவாக பிரிட்டன் படைகளை வேவு பார்க்க வந்திருக்கிறாள் என்று விசாரனையில் தெரியவந்தது
நியாயமாக உளவு பார்ப்பவரை சுட்டுக் கொல்ல வேண்டும் என்பது தான் யுத்தக் கள மரபு. கைது செய்யப்பட்டவள் பெண் என்பதால் அவளை சுட யோசித்தனர். அப்போது, நான்ஸி “தாங்கள் தண்டிக்க தயங்கினால், அந்த பெண்ணை நான் சுட்டுக் கொன்றுவிடுவேன்” என்று கூறினாள். 

பொதுவாக, உளவாளிகளுக்கு தண்டிக்க உரிமைக் கிடையாது. தகவலை சேகரித்து கொடுப்பது மட்டுமே வேலை. ஆனால், நடப்பது இரண்டாம் உலக யுத்தம். மாட்டிய உளவாளி ஹிட்லருக்கு ஆதரவாக செயல்ப்படுபவள். அவளுக்கு கருணைக் காட்டக் கூடாது என்று நான்ஸி நினைத்தாள். 

கைது செய்யப்பட்ட பெண்ணும் நான்ஸிக்கு சலைத்தவள் அல்ல. தான் உளவு பார்க்க வந்ததை தைரியமாக ஒத்துக் கொண்டாள். அவள் முகத்தில் எந்த விதமாக அச்சமோ, களேபரமோ இல்லை. ஹிட்லருக்காக பணி செய்த பெருமிதம் அவள் முகத்தில் இருந்தது. எந்த வித கொடுமைகளை கொடுத்தாலும், எதிர்க் கொள்ள தயாராக இருந்தாள். 

நான்ஸி அந்த பெண்ணுக்கு உணவளித்தாள். பிறகு அவளிடம், “உன்னை இங்கு வைத்திருப்பது எங்களுக்கு ஆபத்தானது. யுத்த தர்மப்படி நாங்கள் உன்னை சுட்டுக் கொள்ளப் போகிறோம்” என்றார். 

அந்த பெண் மரணத்திற்கு அஞ்சவில்லை. மரணத்திற்கு துணிந்து தான் பிரிட்டனை வேவு பார்க்க வந்தாள். உணவு உண்டப் பிறகு, அந்தப் பெண் தனது ஆடைகளைக் கலைத்து நிர்வாணமாக நின்றாள். பாதுகாப்புக்காக இருந்த ஆண்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். 

இறக்க போகும் பெண் இப்படி ஒரு காரியத்தை எதற்காக செய்தாள் என்று அவர்களுக்கு விளங்கவில்லை. இங்கிருக்கும் ஆண்களை கவரவா, கவனத்தை தன் மீது ஈர்க்கவா அல்லது இறக்கும் முன் யாரையாவது உடலுறவு அழைக்கவா? நிச்சயம் இல்லை. ஹிட்லருக்காக எதை வேண்டுமானாலும் செய்பவள் என்பதையும், தான் எதற்கும் துணிந்தவள் என்பதையும் காட்ட இந்த பெண் அப்படி நடந்துக் கொண்டாள். 

அந்த பெண் “ஹெய்ல் ஹிட்லர்” என்று கூற, நான்ஸி அவளை சுட்டார். அவள் இறக்கும் வரை உண்மையான நாஜியாக அந்த பெண் இருக்க விரும்பினாள். அவளை சுட்டத்திற்காக நான்ஸி வருத்தப்படவில்லை. பெருமைப் பட்டுக் கொண்டார். 

நான்ஸி கையால் இறக்கப்பட்ட பெண் முக்கியமில்லை. யுத்தக் களத்தில் ஆண்கள் செய்ய தயங்கியதை துணிச்சலாக செய்த நான்ஸி தான் நமது உளவு ராணி. அவளது முழுமையான பெயர் நான்ஸி வேக். 


உண்மையான நாஜி பெண்ணை தனது கையால் கொன்ற சந்தோஷத்தை. ‘தி கைட்’ ( November 2, 1987) பத்திரிக்கைக்கு தனது நினைவோடை பற்றி பகிரும் போது நான்ஸி வேக் இப்படி பேட்டியளித்தாள்.

WORLD WAR II HEROINE -THE WHITE MOUSE
-HITLER FIXED 5 MILLION FRANCS FOR Nancy Wake, HEAD,
DIED AUGUST 7 ,2011

SHE KILLED ONE NAZI IN ONE HAND BY THRUSTING NAZI`S NECK AND SAVED 7000 JEWS

The Story of a Very Brave Woman Nancy Wake wrote her own account (first published 1985) with the original title, "The White Mouse"
(The autobiography of the woman the Gestapo called the White Mouse)

Australian author Peter FitzSimons wrote Nancy Wake, A Biography of Our Greatest War Heroine

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

During the second world war, the servicewoman Nancy Wake, who has died aged 98, became known as "the White Mouse", a nickname given to her by the Gestapo for her elusiveness. In the run-up to D-day, Wake, who was born in New Zealand and raised in Australia, joined the Special Operations Executive (SOE), which was eager to recruit French-speaking women to serve as couriers.

Vera Atkins, who worked in the SOE's French section, remembered her as "a real Australian bombshell. Tremendous vitality, flashing eyes. Everything she did, she did well". Her training reports record that she was "a very good and fast shot" and had a good eye for fieldcraft. On several occasions, she "put the men to shame by her cheerful spirit and strength of character".

The stories you need to read, in one handy email
Read more
In April 1944, Wake was dropped by parachute into the Auvergne region along with Major John Farmer, leader of the Freelance resistance circuit. Wake was a woman of very high energy, he said, with "very clear ideas of how she wanted everything done". On landing, her parachute got stuck in a tree. One of the Frenchmen greeting her said he hoped all trees could bear such beautiful fruit. "Don't give me that French shit," she replied with her customary bluntness – or so she liked to chuckle when retelling the story.

Circumstances gave her considerable freedom of action. The circuit's orders were to help organise and arm the local maquis, and soon Wake was fighting alongside them in pitched battles with the Germans. "I liked that kind of thing," she said, although she had to prove herself first as an honorary man, a feat easily accomplished by regularly drinking her French comrades under the table. "I had never seen anyone drink like that," confessed Farmer, "and I don't think the maquis had either. We just couldn't work out where it all went."

Two weeks after D-day, a major attack by some 10,000 Germans using armoured cars, tanks, artillery and aircraft was made on their positions, during which they got separated from the circuit's radio operator, Denis Rake. To try to re-establish contact with London, Wake walked more than 200km (125 miles) and biked another 100km in an effort to make contact with an operator from another SOE group. Later, working with two American officers when the Germans launched an attack on another maquis group, she took command of a section whose leader had been killed and with exceptional coolness directed the covering fire while the group withdrew with no further loss of life.

Wake claimed to have dispatched a German sentry with the silent killing method she had learned during her training in Scotland, and once had even ordered a captured French spy, a woman, to be shot. "It didn't put me off my breakfast," she said. "After all, she had an easy death. She didn't suffer."

Born in Wellington, New Zealand, Wake moved with her parents and five siblings to Sydney, Australia, when she was two. Shortly afterwards, her father abandoned the family, and at 16 she rebelled and ran away. With financial help from an aunt, in 1935 she sailed for Europe and trained as a journalist in London. She worked in Paris, saw nazism at work in Germany and Austria, and in France, in 1939, married a wealthy industrialist, Henri Fiocca. Together, they enjoyed a life of champagne, caviar and travel.

After Henri was called up for service following the outbreak of war, she enrolled as an ambulance driver. She began to help British soldiers trapped by the collapse of France to escape back home, and this led to her heroic undercover work with the famous escape line organised by Pat O'Leary (in reality, a Belgian army doctor named Albert Guérisse). Eventually, she caught the Gestapo's eye and in May 1943, knowing they were hot on her trail, she escaped from France to Spain. Henri promised to follow. But he was picked up by the Gestapo and shot. She blamed herself for his death: if it had not been for her, she mourned, he would have survived the war. After the liberation of France, Wake returned to London, where she was awarded the George Medal. The French gave her three Croix de Guerre and the Médaille de la Résistance, and later made her Chevalier de la Légion d'Honneur. The Americans awarded her the Medal of Freedom.

She never quite adjusted to peace. A desk-bound job in the British embassy in Paris quickly drove her wild with boredom, and she returned to Australia, where she stood unsuccessfully as a Liberal candidate in 1949 and 1951. Still restless, she moved to London and married John Forward, an RAF bomber pilot. He liked a drink, enjoyed a joke, and they were well matched. They relocated to Australia and had a gregarious life marked by dining, golfing, occasional trips to Europe and interviews with journalists about wartime exploits.

Wake was among the first of the SOE's female agents to be celebrated in print, although the 1956 biography by Australian journalist Russell Braddon was lamented by the official historian of the SOE in France as being frivolous in tone. Her autobiography was published in 1985 and inspired a television drama in the late 80s. One scene provoked a typically scornful response. "For goodness sake, did the allies parachute me into France to fry eggs and bacon for the men?" she asked. "There wasn't an egg to be had for love nor money, and even if there had been why would I be frying it when I had men to do that sort of thing?" Behind the jokey veneer, however, lay a woman of considerable ability and sincerity.

Her second husband died in 1997. She later returned to live in Britain. Well into her 90s, perched on her specially reserved bar stool in the Stafford hotel in London, gin and tonic in hand, she remained as feisty and outspoken as ever. There was little she enjoyed better than "a bloody good drink", and to fund her lifestyle she had sold her war medals. "There was no point in keeping them," she explained, "I'll probably go to hell and they'd melt anyway."

In 2004, she was finally made a Companion of the Order of Australia. Latterly she lived in the Star and Garter home for ex-servicemen and women in Richmond, Surrey. "When I die," she once said, "I want my ashes scattered over the hills where I fought alongside all those men."

• Nancy Grace Augusta Wake, resistance agent, born 30 August 1912; died 7 August 2011

.