VARAHA AVATHAAR AND CONNECTION WITH DEEPAVALI

VARAHA AVATHAAR  AND CONNECTION WITH DEEPAVALI 

வராஹ அவதாரம்.

உ லகில், அதர்மத்தை அழித்து தர்மத்தை நிலைநாட்ட திருமால் எடுத்த அவதாரங்கள் 22 என்று புராணங்கள் கூறும். அவற்றுள் பத்து - தசாவதாரங்கள் எனப்படுகின்றன. அந்த தசாவதாரத்தில் மூன்றாவது- வராஹ அவதாரம்.

பிரளயத்துக்குப் பிந்தைய இந்த கல்ப ஆரம்பத்தில் பூமி, வெள்ளத்தில் அமிழ்ந்து கிடந்ததாம். திருமால் வெண்ணிறப் பன்றியாக அவதரித்து பூமியை வெள்ளத்தில் இருந்து மீட்டார். எனவே, அவர் பெயராலேயே இந்த கல்பம், ‘சுவேத வராஹம்’ எனப்படுகிறது.

ஒரு முறை அசுரன் இரணியாட்சன், பூமியைப் பாய் போல் சுருட்டி, கடலுக்கு அடியில் ஒளித்து வைத்தான். அப்போது திருமால் வராஹ அவதாரம் எடுத்து, இரண்யாட்சனை அழித்து பூமியை மீட்டார். இதனால் அவர் பூவராஹர் என்று போற்றப்படுகிறார்.

அப்படிப்பட்ட, வராஹ மூர்த்தியாக திருமால் எழுந்தருளியிருக்கும் திருத்தலங்களுள் ஒன்று மகாபலிபுரம் அருகே உள்ள திருவிடந்தை. இங்கு இவர் சுவேத வராஹர் என்ற திருநாமத்துடன் திகழ்கிறார்.

சுவேத வராஹ மூர்த்தியின் உடலில் எண்ணற்ற தேவதைகள் எழுந்தருளியிருப்பதாக ஐதீகம். இதற்கு எடுத்துக்காட்டாக, கஜுராகோ எனும் இடத்தில் அமைந்துள்ள பெரிய வராஹரின் உடல் மீது 274 தேவர்களின் திருவுருவங்கள் அமைக்கப்பட்டிருப்பதைக் கூறலாம்.


சாபம் பெற்ற ஜய விஜயர்கள், அந்த சாபத்தின்படி, முதல் பிறவியில், கச்யப மஹரிஷிக்கும், திதி தேவிக்கும் புத்திரர்களாகப் பிறந்ததையும், அதன் பின் நடந்த நிகழ்வுகளையும் இப்போது பார்க்கலாம்..

அசுர குணத்தோடு, ஜய விஜயர்கள் பிறந்த நிகழ்வை, 'சந்தியா காலத்தில் உண்டு பண்ணப்பட்ட கெடுதி' என்றே வர்ணிக்கிறார் பட்டத்திரி... கச்யப மஹரிஷியும், திதி தேவியும், அகால நேரமாகிய சந்தியா காலத்தில்  இணைந்ததால் பிறந்த இவர்கள், யமனைக் காட்டிலும், வேறான,  இரண்டு யமன்களைப் போல், துன்பங்களை விளைவிப்பவர்களாக இருந்தார்கள்..

இருவரில்  மூத்தவன், ஹிரண்யாக்ஷன் என்றும் மற்றவன்  ஹிரண்யகசிபு என்றும் பெயர் பெற்றார்கள்...இருவரும், தங்கள் அசுர குணத்தால் அறிவை இழந்து, எம்பெருமானை நாதனாக உடைய அனைத்து உலகங்களையும் கோபங்கொண்டு அழிக்கத் தொடங்கினார்கள்.

ஹிரண்யாக்ஷன், தனக்குச் சமமாகப் போர் புரியக் கூடிய எதிரியைத் தேடி, ஒருவரையும் காணாமையால், பூதேவிப் பிராட்டியை கவர்ந்து சென்று, நீரில் மூழ்க வைத்து விட்டு, தன் கதையுடன், மிகுந்த கர்வம் கொண்டு, கர்ஜனை செய்தவாறு சுற்றி வந்தான்.

அவன் வருணனுடன் சண்டையிடச் சென்ற போது, வருணன் மூலமாக‌, எம்பெருமானே  தன்னுடன் சண்டையிட சமமானவர் என்பதை அறிந்து கொண்டான். அவரைத் தேடிக் கொண்டு சுற்றியலைந்தான்... இந்த நிகழ்வை பட்டத்திரியின் திருவாக்கின் மூலமாகவே கேட்போம்!..






ததோ ஜலேஸா²த்ஸத்³ருʼஸ²ம்ʼ ப⁴வந்தம்ʼ
 நிஸ²ம்ய ப³ப்⁴ராம க³வேஷயம்ʼஸ்த்வாம் | 
ப⁴க்தைகத்³ருʼஸ்²ய​: ஸ க்ருʼபாநிதே⁴ த்வம்ʼ
 நிருந்தி⁴ ரோகா³ன் மருதா³லயேஸ² ||

"ஸ்ரீ அப்பனே!.. கருணயென்னும் பெருநிதியே!..(ஹிரண்யாக்ஷன்), வருணன் மூலம், நீர் தான் அவனுடைய பலத்திற்குச் சமமானவர் என்று அறிந்து கொண்டு, உம்மைத் தேடி அலைந்தான். பக்தன் ஒருவனாலேயே காணக்கூடிய நீர், எம்முடைய நோய்களைப் போக்கி அருள வேண்டும்!"

வராஹ அவதாரம்:

ஹிரண்யாக்ஷன், பகவானைத் தேடிக் கொண்டு, சுற்றியலைந்த தருணத்தில்,  பிரஜைகளைச் சிருஷ்டிக்கும் செயலில் ஈடுபட்டிருந்த ஸ்வாயம்புவ மனுவானவர், பூமி மூழ்கி விட்டதைக் கண்டு வருந்தி, முனிவர்களுடன், சத்ய லோகம் சென்று, பகவானின் திருவடித் தியானத்தில் மூழ்கியிருந்த பிரம்மதேவரைக் கண்டு பணிந்தார்.

மிகுந்த வருத்தத்துடன் அவர், 'பிரம்ம தேவரே!.. இதென்ன கஷ்டம்!.. நான் பிரஜைகளைச் சிருஷ்டி செய்யும் வேளையில், பூமி நீரில் மூழ்கியதே!.. ஆகையால், மக்கள் வாழத் தகுந்த இடம் ஒன்றை உண்டாக்கித் தருமாறு வேண்டுகிறேன்!' என்று பிரம்ம தேவனைத் துதித்தார்.

இதைக் கேட்ட பிரம்ம தேவர், பகவானின் திருவடித் தியானத்திலேயே ஆழ்ந்தார்.

எப்போதும், எதற்கும் இறைவனது கருணையையே சார்ந்திருக்கும் பிரம்ம தேவர், இப்போதும், இறைவனையே சரணடைந்தார். 'எங்கும் நிறைந்துள்ளவனே (விபோ)!..நான் பிரளய காலத்தில் அதிகமாகவே நீரைக் குடித்தேன். ஆயினும், இப்போது, பூமி நீரில் மூழ்கி விட்டதே!.. கஷ்டம்.. கஷ்டம்..நான் என்ன செய்வேன்?!' என்று இறைவனது திருவடிகளில் சரண்புகுந்த பிரம்ம தேவரின் நாசித் துவாரத்திலிருந்து, பகவான் வெள்ளைப் பன்றிக் குட்டியின் ரூபத்தில் உதித்தருளினார்...

ஹா ஹா விபோ⁴ ஜலமஹம்ʼ ந்யபிப³ம்ʼ புரஸ்தாத்³
அத்³யாபி மஜ்ஜதி மஹீ கிமஹம்ʼ கரோமி | 
இத்த²ம்ʼ த்வத³ங்க்⁴ரியுக³ளம்ʼ ஸ²ரணங்க‌தோ(அ)ஸ்ய
நாஸாபுடாத்ஸம்ப⁴வ​: சிசுகோலரூபீ ||  (ஸ்ரீமந் நாராயணீயம், வராஹ அவதாரம்).

பிரான்உன் பெருமை பிறரா ரறிவார்?,
உராஅ யுலகளந்த ஞான்று, - வராகத்
தெயிற்றளவு போதாவா றென்கொலோ, எந்தை
அடிக்களவு போந்த படி? (பொய்கை ஆழ்வார்).

பகவானுடைய அவதாரம், இந்த கல்பத்தில் வெள்ளைப் பன்றி உருவில் தோன்றியதால், இந்த கல்பத்திற்கு, 'ஸ்வேத வராஹ கல்பம்' என்ற பெயர் ஏற்பட்டது..

​**

கண்ணனை நினை மனமே!.. பகுதி:24..வராஹ அவதாரம் (தொடர்ச்சி).

ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில், மைத்ரேயர் மற்றும் விதுரரிடையே நடைபெறும் உரையாடலில், வராஹ அவதாரம் குறித்துச் சொல்லப்படுகின்றது.. ஸ்வேத வராஹ கல்பத்தில், ஸ்வாயம்புவ மன்வந்திரத்தில் பிரம்மாவின் நாசியிலிருந்து தோன்றி, பூமியைக் காத்தார் பகவான் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அது போல், ஆறாவதான, சாக்ஷூஷ மன்வந்திரத்தில், திடீரென ஏற்பட்ட பிரளய வெள்ளத்திலிருந்து, கரு நிறமுடைய பன்றி வடிவத்தில் தோன்றி, பூமியைக் காத்து, ஹிரண்யாக்ஷனை வதம் செய்தார் என்று கூறப்பட்டிருக்கின்றது. இந்த இரு நிகழ்வுகளையும் சேர்த்தே, மைத்ரேயர் விதுரரிடம் கூறினார் என்பது பெரியோர்களின் கருத்தாக இருக்கின்றது.


பிரம்மாவின் நாசி துவாரத்திலிருந்து, வெள்ளைப் பன்றியின் உருவில் தோன்றிய எம்பெருமான், முதலில், கட்டை விரலளவாக இருந்தார். அதன் பின் ஒரு யானையின் அளவாக வளர்ந்தார். அப்படியே மேலும் மேலும் மேகமண்டலம் வரை வளர்ந்த அவரை, தம் தலையை உயர்த்திப் பார்த்த பிரம்ம தேவர், தம் புத்திரர்களுடன் கூடி, வியப்படைந்தவரானார்.

'என்னுடைய நாசியிலிருந்து தோன்றிய, சிந்திக்க முடியாத அளவு மகிமை பொருந்திய இந்த பன்றி வடிவம் என்னவாக இருக்கக் கூடும்?!.. ஒரு வேளை, யாராலும் வெல்ல முடியாத விஷ்ணுவின்  லீலையாக இருக்கக் கூடுமோ?!என்று பிரம்ம தேவர் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கையில், பன்றி வடிவில் இருந்த பகவான், ஒரு பெரியதொரு மலை போல் வளர்ந்து ,மிகப் பயங்கரமாக கர்ஜனை செய்தார்!..

பகவானுடைய அந்த கர்ஜனையைக் கேட்டு, ஜனலோக, தபோலோக, சத்யலோகங்களில் வசிக்கும்    ரிஷிகள் எம்பெருமானைத் துதித்து அகமகிழ்ந்தார்கள்.. அந்த துதியால் உவகை கொண்ட எம்பெருமான், தன் உருவை மேலும் பெரிதாக்கிக் கொண்டு, கர்ஜித்துக் கொண்டே, சமுத்திரத்தில் இறங்கினார் (இவ்வாறு நீ இறங்கினாய் அல்லவா?! என்று பட்டத்திரி வினவ, ஸ்ரீஅப்பன், 'ஆம்' என்று தலையசைத்தானாம்!!!!). 

தம் திருமேனியில் புகை வண்ணம் கொண்ட உரோமங்கள் மேல் நோக்கிச் சிலிர்த்துச் சுழல, தம் வாலை உயரத் தூக்கிக் கொண்டு, கீழ் நோக்கிய மூக்குடன், மேகங்களைப் பிளந்து கொண்டு, தம்மைத் துதிக்கின்ற முனிவர்களை, தன் திருவிழி நோக்கால் குளிரச் செய்தவாறு, சமுத்திர‌ நீருள் இறங்கினார் எம்பெருமான் (இம்மாதிரியான  தன் திருவுருவை, பட்டத்திரியின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க, ஸ்ரீஅப்பன் அவருக்கு நேரிலேயே காட்டியருளினானாம்!). .

எம்பெருமான், சமுத்திரத்துள் இறங்கிய போது, அதனுள்ளிருந்த திமிங்கிலக் கூட்டங்கள் சுழன்றோடின.. முதலைக் கூட்டங்கள் பயந்து ஓடின. பகவானின் கர்ஜனை சத்தத்தால், ரஸாதல வாசிகள் நடுங்கினர். இப்படியெல்லாம் செய்து கொண்டு, எம்பெருமான், பூமிப்பிராட்டியைத் தேடிச் சென்றார்.

கொடிய சுபாவமுடைய அரக்கனால், ரஸாதலத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்த பூமி தேவியைக் கண்டடைந்து, எதிர்த்து வந்த அசுரர்களைப் பொருட்படுத்தாது,  விளையாடுவது போன்று  தம் கோரைப்பற்களின் நுனியில், பூமி தேவியை  எடுத்து ஏந்திக் கொண்டார் பகவான்.

​(வராஹ மூர்த்தி, பூமிப் பிராட்டியை காத்தருளிய லீலையை, ஆழ்வார் பெருமக்கள், பல பாசுரங்களில் போற்றியிருக்கின்றனர். அவர்கள் எம்பெருமானின் பிரபாவத்தை, அனுபவித்துக் கூறியிருப்பதை விவரிக்க வேண்டுமெனில், ஒரு பிறவி போதாது!..சில பாசுரங்கள் மட்டும் இங்கு தருகின்றேன்).​

​பாரார் அளவும் முதுமுந்நீர் பரந்த காலம், வளைமருப்பில்
ஏரார் உருவத் தேனமாய் எடுத்த ஆற்ற லம்மானை,
கூரார் ஆரல் இரைகருதிக் குருகு பாயக் கயலிரியும்,
காரார் புறவில் கண்ணபுரத் தடியேன் கண்டு கொண்டேனே. (திருமங்கையாழ்வார்).(ஏனம்=வராஹம்)

பொருகோட்டோர் ஏனமாய்ப் புக்கிடந்தாய்க்கு, அன்றுன்
ஒருகோட்டின் மேல்கிடந்த தன்றெ, - விரிதோட்ட
சேவடியை நீட்டித் திசைநடுங்க விண்துளங்க,
மாவடிவின் நீயளந்த மண்? (பொய்கையாழ்வார்).

நடந்தகால்கள் நொந்தவோ நடுங்குஞால மேனமாய்
இடந்தமெய்கு லுங்கவோவி லங்குமால்வ ரைச்சுரம்
கடந்தகால்ப ரந்தகாவி ரிக்கரைக்கு டந்தையுள்
கிடந்தவாறெ ழுந்திருந்து பேசுவாழி கேசனே. (திருமழிசைஆழ்வார்).

வண்டுகளோ! வம்மின் நீர்ப்பூ நிலப்பூ மரத்திலொண்பூ,
உண்டுகளித்துழல் வீர்க்கொன் றுரைக்கியம், ஏனமொன்றாய்
மண்துக ளாடிவை குந்தமன் னாள்குழல் வாய்விரைபோல்
விண்டுகள் வாரும், மலருள வோநும் வியலிடத்தே? (நம்மாழ்வார்)​.

​சிலம்பினிடைச் சிறுபரல்போல் பெரிய மேரு திருக்குளம்பில் கணகணப்பத் திருவா காரம்
குலுங்க, நிலமடந்தை தனையிடந்து புல்கிக் கோட்டிடைவைத் தருளியவெங் கோமான் கண்டீர்,
இலங்கியநான் மறையனைத்து மங்க மாறும் ஏழிசையும் கேள்விகளு மெண்டிக் கெங்கும்,
சிலம்பியநற் பெருஞ்செல்வம் திகழும் நாங்கூர்த் திருதெற்றி யம்பலத்தென் செங்கண் மாலே. (திருமங்கையாழ்வார்).

பாசிதூர்த் துக்கிடந்த பார்மகட்குபண்டொருநாள்
மாசுடம்பில் நீர்வார மானமிலாப் பன்றியாம்
தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார்
பேசி யிருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே (ஸ்ரீஆண்டாள் நாச்சியார்).
​

​இப்பேர்ப்பட்ட மகிமையுடைய குருவாயூரப்பன், தன்னை பிணிகளிலிருந்து காத்து ரட்சிக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்கின்றார் பட்டத்திரி!..


அப்₄யுத்₃த₄ரந்நத₂ த₄ராஂ த₃ஶநாக்₃ரலக்₃ந  
முஸ்தாங்குராங்கித இவாதி₄கபீவராத்மா |
உத்₃தூத கோ₄ரஸலிலாஜ்ஜலதே₄ருத₃ஞ்சந்
க்ரீடா₃வராஹவபுரீஶ்வர: பாஹி ரோகா₃த் || 

"உம் விருப்பத்தினால் (விளையாட்டைப் போல்) பன்றி உருவெடுத்தவனே!.. ஈச்வரனே!... கோரைப் பற்களின் நுனியில், கிழங்கு போன்று பூமியைக் கொண்டவனும், மிகப் பெருத்த திருமேனியை உடையவனும்,  பெரும் அலைகள் வீசும், கொந்தளிப்புடன் கூடிய பயங்கரமான சமுத்திரத்திலிருந்து வெளி வந்தவனும் ஆகிய நீர், என் பிணிகளிலிருந்து என்னைக் காப்பாற்றி அருளும்!..."​
**

கண்ணனை நினை மனமே.. பகுதி 25...(ஹிரண்யாக்ஷ வதம்).​

சென்ற தசகத்தில், எம்பெருமான், பூமி தேவியை, தன் கோரைப் பற்களில் ஏந்தி, பிரளய நீரிலிருந்து வெளிவந்த லீலையைத் தியானித்தோம்!..

கிடந்திருந்துநின்றளந்து கேழலாய்க்கீழ்புக்
கிடந்திடும், தன்னுள்கரக்குமுமிழும்,
தடம்பெருந்தோளாரத்தழுவும் பாரென்னும்
மடந்தையை, மால்செய்கின்றமாலார்க்காண்பாரே.

என்று நம்மாழ்வாரும், 

அரவாகிச் சுமத்தியால் அயில்எயிற்றின் ஏந்துதியால்
ஒருவாயின் விழுங்குதியால் ஓரடியால் ஔித்தியால்
திருவான நிலமகளை இஃதறிந்தாற் சீறாளோ!
மருவாருந் துழாயலங்கன் மணிமார்பின் வைகுவாள்"

என்று கம்பநாட்டாழ்வாரும், எம்பெருமான் பூமி தேவியின் பால் கொண்டுள்ள அன்பினைப் போற்றுகின்றனர்.

​வராஹ‌  மூர்த்தி, பூமிதேவியுடன் வெளிப்பட்டதை அறியாது, அவரைத் தேடி, பிரளய நீரில் அலைந்து திரிந்து கொண்டிருந்தான் ஹிரண்யாக்ஷன். அவனுக்கு இந்தச் செய்தியைத் தெரிவிக்க வேண்டி, நாரத முனிவர், ஒரு உபாயம் செய்தார். பகவானை போலியாக இகழ்ந்து கொண்டும், ஹிரண்யாக்ஷனை போற்றிக் கொண்டும் அவனை நெருங்கினார். 'பிரபுவே, மாயாவியான விஷ்ணு, நீ மறைத்து வைத்த பூமியை கவர்ந்து கொண்டு போகிறான்.. இது என்ன கஷ்டம்!' என்று அவனிடம் கூறியதும், அவன் சினம் மேலிட, நாரத முனிவர் வழிகாட்டியபடிக்குச் சென்று, பகவானை அடைந்தான்.

எம்பெருமானை, 'ஒரு காட்டு மிருகம்' என்று கூறி,  மேலும் பல கடுஞ்சொற்களால் ஏசினான் ஹிரண்யாக்ஷன். பூமி தேவி, இதையெல்லாம் கண்டு நடுக்கமுற்றாள். அவளை, தன் யோகசக்தியால் சமுத்திரத்தில் நிலைநிறுத்திய வராஹ‌ மூர்த்தி, ஹிரண்யாக்ஷனுடன் போரிடத் துவங்கினார். 

ஹிரண்யாக்ஷனின் கையில் கதாயுதம் இருந்ததால், தம்முடைய திருக்கரத்திலும் கதாயுதமேந்தி போரிட்டார். இருவருடைய கதாயுதங்களும் மோதுவதால், 'கட கட' என்ற சப்தம் வானில் எழுந்தது. இந்தப் போரைக் காண விரும்பி, தேவர்கள் வந்து கூடினர்.  பிரம்மதேவர், 'சந்தியா காலத்திற்கு முன்பே அசுரனைக் கொல்ல வேண்டும்' என்று வராஹ‌ மூர்த்தியைப் பிரார்த்தித்தார். ஏனெனில், சந்தியா காலத்திற்குப் பின்னர், அசுரர்களின் பலம் அதிகரிக்கும். ஆகவே அவ்விதம் கூறினார்.


போரில், எம்பெருமானுடைய கதாயுதம் கீழே விழுந்தது. இதுவும் அவருடைய லீலையே.. தம்மிடம் பணிபுரிந்தவனே அசுரனாக அவதரித்திருக்கிறான் என்பதால், அவனை ஒரு முறையேனும் வெற்றி பெற வைக்கும் பொருட்டே இவ்விதம் செய்தாராம் பகவான்.  பின்னர் , அவர் தம் சுதர்சன சக்கரத்தை, தம் திருக்கரத்தில் தாங்கிப்  பிரகாசித்தார்.

ஹிரண்யாக்ஷன், சினம் மிகக் கொண்டு, சூலத்தை ஏவினான். அது சக்ராயுதத்தின் தாக்குதலால் முறிந்து விழுந்தது. மாயைகளைக் கடந்த எம்பெருமானை நோக்கி, அவன் உலகை மயக்கும் மாயைகளை ஏவினான். சக்ராயுதத்தின் தீப்பொறி பட்டதும்,  அந்த மாயக் கூட்டங்களெல்லாம் அழிந்தன. கடுங்கோபம் கொண்டு, அவன் தன் கை முஷ்டிகளால் வராஹ‌  மூர்த்தியைத் தாக்கலானான்.  அவன் கோபத்தை அதிகரிக்கும் பொருட்டு, தம் கரத்தின் நுனியால், அவன் காதடியில் சுண்டி, அவனை எம்பெருமான் வதைக்கலானார். 

பெருத்த சரீரமுடைய அசுரன், தாமரை மலரையொத்த எம்பெருமானது திருக்கரத்தால் அடிக்கப்பட்டு, வாயிலிருந்து உதிரம் பெருகக் கீழே சாய்ந்து மாண்டான். அப்போது ஹிரண்யாக்ஷன், முனிவர்களால் கொண்டாடப்பட்டான். எம்பெருமானது திருக்கரங்களால் மரணம் நேர்ந்தமையாலேயே, அவனுக்கு இவ்விதமான சிறப்பு நேரிட்டது.  ரிஷிகள் , யக்ஞவராஹ மூர்த்தியை, பற்பல துதிகளால் துதித்துக் கொண்டாடினர்.


யக்ஞவராஹ மூர்த்தி:

வேள்விகளின் ரூபமாக விளங்குபவன், வேள்வியின் நாயகனாய் இருப்பவன் எம்பெருமான்.

வராஹ‌ மூர்த்தியை, யக்ஞ வராஹ மூர்த்தியாக,  ரிஷிகள் துதித்ததை, பட்டத்திரியின் திருவாக்கின் மூலமே கேட்கலாம்!.

த்வசி ச்ச²ந்தோ³ ரோமஸ்வபி குஸ²க³ணஸ்²சக்ஷுஷி க்⁴ருʼதம்ʼ
சதுர்ஹோதாரோ(அ)ங்க்⁴ரௌ ஸ்ருக³பி வத³னே சோத³ர இடா³ | 
க்³ரஹா ஜிஹ்வாயாம்ʼ தே பரபுருஷ கர்ணே ச சமஸா
விபோ⁴ ஸோமோ வீர்யம்ʼ வரத³ க³ல‌தே³ஸே²(அ)ப்யுபஸத³​: ||

("பரம புருஷனே!.. குருவாயூரப்பனே!. , உமது தோலில் காயத்ரீ போன்ற‌ சந்தங்கள், உரோமங்களில் தர்ப்பைகள், திருவிழிகளில் நெய், கால்களில் நான்கு ரித்விக்குகள் (பிரம்மா, ஹோதா, அத்வர்யு, உத்காதா ஆகிய நால்வர்). திருமுகத்தில் 'ஸ்ருக்' என்ற ஹோமபாத்திரம்,  திருவயிற்றில் 'இடா' என்ற பாத்திரம், நாவில், சோமரஸ‌த்தை எடுத்து வைப்பதற்கான 'க்ரஹ'மென்கின்ற பாத்திரங்கள், திருச்செவியில் சோமபானம் செய்வதற்குரிய சமஸம். உமது வீரியமே சோமரஸம். வரதா!.. உமது திருக்கழுத்தில் 'உபஸதங்கள்' என்ற இஷ்டிகள்").

ஆதியாதி யாதிநீயொ ரண்டமாதி யாதலால்
சோதியாத சோதிநீஅ துண்மையில்வி ளங்கினாய்
வேதமாகி வேள்வியாகி விண்ணினோடு மண்ணுமாய்
ஆதியாகி யாயனாய மாயமென்ன மாயமே. 

என்ற திருமழிசை ஆழ்வார் திருவாக்கினை இங்கு பொருத்திப் பார்க்கலாம்.

இத்தகைய துதிகளால் மகிழ்ந்த மனமுடையவராக, பெருத்த சரீரத்துடனும், குறையில்லாத புகழுடனும் விளங்கி, வைகுண்டலோகத்தில், ஆத்மானந்த நிலையை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் ஸ்ரீஅப்பன், தம் நோய்களை எல்லாம் போக்கியருள வேண்டிப் பிரார்த்திக்கிறார் பட்டத்திரி.



ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில், 'இந்த ஹிரண்யாக்ஷ லீலையைக் கேட்போரும், பாடுவோரும், ஆமோதிப்போரும், பிரம்மஹத்தி முதலான பாவங்களில் இருந்து விடுபடுவர். அவர்களது விருப்பங்கள் அனைத்தும் நிறைவேறும். இதைக் கேட்போருக்கு, முடிவில் ஸ்ரீமந் நாராயணனே கதியாகிறான்' என்று கூறப்பட்டுள்ளது. அத்தகைய மகிமை பொருந்திய சரிதம் இது!.


**




1. தீபாவளியின் பெருமையைச் சொல்லும் புராணம்...
பிரம்ம வைவர்த்த புராணம்
2. நரகாசுரனின் பெற்றோர்.... வராஹமூர்த்தி, பூமிதேவி
3. நரகாசுரனின் இயற்பெயர்....பவுமன்(பூமியின் பிள்ளை)
4. கிருஷ்ணரோடு யுத்தம் செய்ய நரகாசுரன்... வாகனத்தில் வந்தான்
யானை
5. நரகாசுரனின் மகன் பெயர்.....பகதத்தன்
6. தீபாவளியை ..... நாளில் கொண்டாடி மகிழ்கிறோம்
ஐப்பசி தேய்பிறை சதுர்த்தசி
7. தீபாவளி ஸ்நானத்தை ..... என்றும் அழைப்பதுண்டு
நரகசதுர்த்தசி ஸ்நானம்
8. கங்காதேவி தீபாவளியன்று எதில் வசிப்பதாகக் கூறுவர்?

வெந்நீர்