REKHA , LEGEND OF BOLLYWOOD ACTRESS BORN 1954 OCTOBER 10

REKHA , LEGEND OF BOLLYWOOD ACTRESS 
BORN 1954 OCTOBER 10




ரேகா (Rekha) என்ற திரைப் பெயரால் அனைவராலும் அழைக்கப்படும் பானுரேகா கணேசன் (பிறப்பு: 10 அக்டோபர் 1954) இந்தியாவில் தமிழ்நாட்டில் பிறந்து பாலிவுட் திரைப்படங்களில் நடித்து பிரபலமான ஓர் இந்தியத் திரைப்பட நடிகை ஆவார்.

இவர் பலதரப்பட்ட வேடங்களில் நடித்து பெயர் பெற்றார். ரேகா குறிப்பாக பெண்மையை-மையமாகக்கொண்ட பாத்திரங்களில் நடித்துப் பெரும் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றார். இவர், குப்சூரத் திரைப்படத்தில் பள்ளி சிறுமியாகவும், கூன் பாரி மாங் கில், தெளிவான முடிவெடுக்கும் பழிவாங்கும் பாத்திரமாகவும் நடித்து ஃபிலிம்ஃபேர் சிறந்த நடிகைக்கான விருதினைப் பெற்றார். இவருடைய உம்ரௌ ஜான் திரைப்படத்தில் பண்டைய விலைமகள் பாத்திரம், சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய திரைப்பட விருதைப் பெற்றுத்தந்தது. 

இவர், சுமார் 1970கள் முழுவதும் இந்திய ஊடகத்தில் ஒர் பாலியல் சின்னமாக தோன்றினார்.[1][2] ரேகா திரைப்படத் துறையில் 40 வருட காலம் வரை சுமார் 180 படங்களுக்கு மேல் நடித்திருக்கிறார். அவர் தனது தொழில் வாழ்க்கையில் பல முறை மறுபிறப்பெடுத்துள்ளார், மேலும் தனது நிலையை தக்கவைத்துக்கொண்டதற்காக அதிகமாக அறியப்பட்டவராவார்.[3] இந்தியாவில் கலைத் திரைப்படம், எனப்படும் இந்திய கலைத் திரப்படத் துறையிலும் பங்களித்து, அவர் வணிகரீதியான வெற்றியையும் பெற்றுள்ளார், அதே சமயம் ஆண்டுதோறுமான அவரது பல நடிப்புகளுக்காக விமர்சன ரீதியான பாராட்டுகளையும் பெற்றுள்ளார்.

ஆரம்பகால வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]

இவர், இந்தியாவில் சென்னையில், புகழ்மிக்க தமிழ்த் திரைப்பட நடிகர் ஜெமினி கணேசனுக்கும், தெலுங்கு நடிகை புஷ்பவல்லிக்கும் பிறந்தார். இவருடைய தந்தை ஒரு நடிகராக மிகப் பெரிய வெற்றியை அடைந்தார். மேலும் ரேகா அவருடைய வழியையே பின்பற்றினார். வீட்டில்[4] அவர் தமிழ் மொழியிலேயே பேசினார்.
இவருடைய பெற்றோர்கள் திருமணம் செய்துகொள்ளவில்லை, மேலும் இவருடைய தந்தை இவருடைய குழந்தைப் பருவத்தில் அவருடைய தந்தைமையை ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.[4] 1970 இல் இவர் பாலிவுட்டில் கால்வைக்க முயற்சித்த போது தனது பூர்வீகத்தை வெளிப்படுத்தினார். பிறகு, இவருடைய தொழிலின் உச்சக்கட்டத்தில், ரேகா ஒரு பத்திரிக்கை நிருபரிடம், இவருடைய தந்தை இவரை புறக்கணித்த கோபம் இப்போதும் எரிச்சலூட்டுகிறது என்றும் அவருடைய சமாதானத்திற்க்கான முயற்சியை இவர் கண்டுகொள்ளவில்லை என்றும் கூறினார்.[4]

திரைப்படத்துறை வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
1970கள்[மூலத்தைத் தொகு]

1966 ஆம் ஆண்டில் ரங்குலா ரத்னம் என்ற தெலுங்கு திரைப்படத்தில் குழந்தை நட்சத்திரமாகத் தோன்றினார். 1969 இல் ரேகா கோவதல்லி CID 999 என்ற கன்னட வெற்றிப்படத்தில் டாக்டர். ராஜ்குமாருடன் கதாநாயகியாகத் தோன்றினார்.[4] அதே வருடத்தில், அஞ்சனா சாஃபர் (பிறகு டு ஷிகாரி'யாக' பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது) என்ற அவருடைய முதல் இந்தி திரைப்படத்தில் நட்சத்திரமாகத் தோன்றினார். 

பின்னாளில் இவர், முன்னனி நட்சத்திரமான பிஸ்வாஜித்துடன் அயல் நாட்டு சந்தைக்காக[5], ஓர் முத்தக்காட்சியில் நடிப்பதற்காக சூழ்ச்சி செய்து சிக்கவைக்கப்பட்டார் எனக் கூறினார். மேலும் இந்த முத்தக்காட்சி "லைஃப்" பத்திரிக்கையில் ஆசியப் பதிப்பில் [6] வெளியிடப்பட்டதாகவும் கூறினார். இந்த திரைப்படம் தணிக்கை செய்யும் சிக்கலில் சிக்கிக்கொண்டது, மேலும் பிறகு[7] பத்தாண்டு வரை இந்த திரைப்படத்தை வெளியிட முடியவில்லை. 

1970 இல் இவரது இரு திரைப்படங்கள் வெளியிடப்பட்டன: தெலுங்கு திரைப்படம், அம்ம கோசம் மற்றும் இந்தி திரைப்படமான சாவன் பாதன் ஆகியவை, இதில் பின்னது இவரை பாலிவுட் நடிகையாக அரங்கேற்றியது. இவர் தமிழ் மொழி பேசுபவராக இருந்ததால், இந்தி மொழியை கற்கவேண்டியதாயிற்று. சாவன் பாதன் திரைப்படம் ஹிட் ஆனது, 

மேலும் ரேகா ஒரே நாளில்[4] சிறந்த நட்சத்திரமானார். இவர் உடனே பல வாய்ப்புகளைப் பெற்றார் ஆனால் ஒன்றும் சிறப்பானதாக அமையவில்லை. இவருடைய பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் ஓர் கவர்ச்சியான பெண்ணாகவே இருந்தன. இவர் நடித்த பல, கஹானி கிஸ்மத் , ராம்பூர் கா லக்ஷ்மன் மற்றும் ப்ரான் ஜாயே பர் வாசன் நா ஜாயே உள்ளிட்ட திரைப்படங்கள் வணிக அளவில் வெற்றிப்படங்களாக இருந்தாலும், இவரது நடிப்புத் திறமை எடுத்துக்காட்டப்படவில்லை.[4]

1976 ஆம் ஆண்டில் இவரது முதல் நடிப்பு சார்ந்த சிறந்த திரைப்படமான தோ அஞ்சானே வெளியிடப்பட்டது, இதில் அமிதா பச்சனுடன் துணை-நட்சத்திரமாக ஓர் இலட்சியப் பெண்ணாக நடித்தார். இந்த திரைப்படம் பெரிய வெற்றிப்படமாக அமைந்தது, மேலும் இவருடைய சிறந்த நடிப்பிற்காக இவர் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டார்.[4]

1978 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட கார் என்ற திரைப்படத்தில் பாலியல் பலாத்காரம் செய்து பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணாக நடித்தது, இவருக்கு பெரிதும் முக்கிய திருப்பு முனையாக இருந்தது. இவர் நடித்தது ஆர்த்தி என்ற பாத்திரத்தில், புதுமணமாகிய பெண் பகைவர்களினால் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட பிறகு துணிச்சலுடன் இவருடைய அன்பான கணவரின் உதவி கொண்டு அதிலிருந்து மீண்டும் போராடி மீண்டு வருவதே இவருடைய கதாப்பாத்திரமாகும், இதில் அவரது கணவராக வினோத் மெஹ்ரா நடித்தார். 

இந்த திரைப்படம் இவரது முதல் மைல்கல்லாகக் கருதப்பட்டது, மேலும் இதில் இவருடைய நடிப்பு இவருடைய ரசிகர்கள் மற்றும் விமர்சகர்கள் என இருதரப்பினராலும் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. முதன்முதலில் இவர் ஃபிலிம்ஃபேர் விருதுகளில் சிறந்த நடிகைக்கான பரிந்துரையைப் பெற்றார்[4]. அதே வருடத்தில், முக்குவாதர் கா சிகந்தர் என்ற திரைப்படத்தில் மீண்டும் அமிதாப் பச்சனுடன் நடித்து சாதனை புரிந்து புகழ் பெற்றார். இந்த திரைப்படம் அந்த வருடத்தின் பெரிய வெற்றிப்படமாக அமைந்தது, 

மேலும் அந்த பத்தாண்டு காலவரையில் மிகப் பெரிய வெற்றிப்படமாக இருந்ததால், ரேகா அந்த கால கட்டத்தில் மிகப் பெரிய வெற்றி பெற்ற நடிகையாகக் கருதப்பட்டார்.[8] இந்தத் திரைப்படம் விமர்சன ரீதியாக நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது, மேலும் ரேகாவின் விலைமகள் பாத்திரம் இவருக்கு ஃபிலிம்ஃபேரில்[4] சிறந்த துணை நடிகைக்கான விருதுக்கான பரிந்துரையைப் பெற்றுத்தந்தது.

1980கள்[மூலத்தைத் தொகு]

இவருடைய வெற்றிப்படமான முக்குவாதர் கா சிகந்தர் வெற்றியைத் தொடர்ந்து, பச்சனுடன் இன்னும் பல திரைப்படங்களிள் நடித்தார், அவற்றில் பெரும்பாலானவை வெற்றியாகவே இருந்தன. இவர் பச்சனுடன் திரைப்படத்தில் மட்டும் நல்ல ஜோடியாக இருக்கவில்லை, நிஜ வாழ்க்கையில் இவர்களுடைய உறவு அறியத்தக்கதாக இருந்தது, பச்சன் திருமணமானவராக இருந்ததால், பத்திரிக்கைகள் இவர்களுடைய உறவை மிகவும் தீவிரமாக விமர்சித்தன.[9] 

1981 இல் யாஷ் சோப்ராவின் நாடகமாகிய சில்சிலாவில் நடித்தபோது, இந்த உறவு துண்டித்து ஓர் முடிவிற்கு வந்தது.[9] ஜய பாதுரி பச்சனுடைய நிஜ மனைவியாகவும் ரேகா பச்சனுடைய காதலியாகவும் நடித்து, இவர்களுடைய நிஜ உறவை ஆதாரமாக வைத்து இந்த திரைப்படம் அமைந்திருந்ததால் மிகுந்த அவதூறுக்குள்ளாகியது. இதுவே இவர்களுடைய கடைசி திரைப்படமாக இருந்தது, அதன் பிறகு மீண்டும்[9] இவர்கள் சேர்ந்து நடிக்கவில்லை.

இந்த திரைப்படத்தைப் பற்றிய வதந்தி இவருக்கு வெற்றியை வழங்கியது. இருப்பினும், அவர் தனது இந்தி மொழி மற்றும் நடிப்பு ஆகிய இரண்டிலும் சிறப்பாக விளங்க மிகவும் கடினமாக உழைத்தார் என்பதை விமர்சகர்களும் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று, மேலும் 1970களில் தனது "பருமனான" உடலை "அன்னம்" போன்ற உருவத்திற்கு மாற்றியிருந்தார் என்பதையும் அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். யோகா, ஓர் ஊட்டச்சத்து ரீதியான உணவுக்கட்டுப்பாடு மற்றும் வாழ்க்கையில் ஒழுங்கான ஒழுக்கக் கட்டுப்பாடு ஆகியவைகள் ரேகாவின் இந்த மாற்றத்தைக் கொடுத்தது.

1981 இல், உம்ரௌ ஜான் என்ற உருது திரைப்படத்தில் நடித்தார். இந்த திரைப்படத்தின் கதை, அமிரன் என்ற இளம் பெண் கடத்தப்பட்டு விலை மகள் இல்லத்தில் விற்கப்படுவது, அவளுடைய வாழ்க்கைப் பற்றிய கதை உம்ரௌ படத்தின் கதையாக்கப்பட்டது. இந்த திரைப்படத்தில், இவருடைய உணர்வுமிக்க விலை மகள் கதாப்பாத்திரத்தில் இவருடைய நடிப்பு, இவருடைய திரைப்படத்துறையிலேயே சிறந்திருந்ததாகக் கருதப்பட்டது. திரைப்படத் துறையில் மிகச் சிறப்பாக இருந்தது, மேலும் இந்த படத்திற்காக இவர் சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய திரைப்பட விருதைப் பெற்றார். 

எல்லாவற்றுக்கும் மேல், முக்குவாதர் கா சிகந்தர் மற்றும் உம்ரௌ ஜான் ஆகிய பல படங்களில் நல்ல மனமுள்ள விலை மகளாக ஒரே மாதிரியான கதாப்பாத்திரத்தில் நடித்தார்.

பச்சன் விவகாரத்திற்குப் பிந்தைய ரேக்காவின் தொழில்வாழ்க்கையில் இது ஒரு புதிய நிலையாக இருந்தது; இந்த சமயத்திலேயே அவர் தனது தொழில் வாழ்க்கையை தொழில்முறை ரீதியிலானதாக மாற்றினார். இவர் சுயசார்புள்ள மற்றும் கலைத் திரைப்பட இயக்குநர்களுடனும் பணிபுரிய விரும்பினார், 1980களில் இவர், கலைத் திரைப்படங்களில் தொடர்ந்து பணிபுரிந்தார், அந்த குறிப்பிட்ட காலவரை இந்திய சினிமாவில் ஓர் புதிய கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இவருடைய இந்த துணிவான -முயற்சி உம்ரௌ ஜான் திரைப்படத்திலிருந்து தொடங்கியது, 

மேலும் 1981ல் அடுத்ததாக ஷ்யாம் பெங்காலின் விருது பெற்ற கல்யுக் என்ற நாடகத்தில் நடித்தார், ரமேஷ் தல்வாருடைய பசேரா, என்ற திரைப்படத்தில் இவர் தங்கையின் கணவனை மணம் செய்துகொண்டு பிறகு நீண்ட இழப்புக்கு பிறகு மனவளர்ச்சி இழந்த பெண்ணாக நடித்தார்; மேலும் ஜீதேந்திராவுடன் ஏக் ஹை பூல் என்ற திரைப்படத்தில் கணவனுக்கு நம்பிக்கை துரோகம் செய்து விட்டு சென்ற மனைவியாக நடித்தார். இத்திரைப்படங்களில் இவருடைய நடிப்பு விமர்சகர்களால் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. 1980களின் போது, வெளியிட்ட குறிப்பிடத்தக்க புகழ் பெற்ற திரைப்படங்கள் ஜீவன் தாரா, உட்சவ் மற்றும் ல்ஜாசட் ஆகியனவாகும்.

கலைத் திரைப்படம் இல்லாமல், ரேகா மற்றுமொரு அதிகப்படியான தீவிரமான சாகசமான பாத்திரங்களிலும் நடித்தார்; முந்தைய நடிகைகளுக்கிடையே, கதாநாயகிகளை மையமாகக் கொண்ட முன்னனி பாத்திரங்களில் நடித்தார், அத்தகைய திரைப்படங்களாவன குப்சூரத், கூன் பாரி மாங் மற்றும் முஜீ இன்சாஃப் சாஹியே ஆகியனவாகும். இவர் குப்சூரத் (1980) மற்றும் கூன் பாரி மாங் (1988) ஆகிய திரைப்படங்களில் நடித்த கதாப்பாத்திரங்களுக்காக ஃபிலிம் ஃபேர் விருதுகளைப் பெற்றார். 

ஒரு விமர்சகர், கூன் பாரி மாங்கில் ரேகாவின் நடிப்புத் திறனைப்பற்றி எழுதும்போது "ரேகா நடித்த ஆர்த்தி என்ற கதாப்பாத்திரம் குறையற்ற இவரது நடிப்பு சிறப்பானது, மேலும் இது இதுவரை இவருடைய நடிப்பினிலேயே மிகச்சிறப்பாக இருந்தது. இத்திரைப்படத்தின் முதல் பாதியில் கவர்ச்சியற்ற நாணமிக்க பெண்ணாக இருக்கும் போது சிறப்பாக உள்ளார், பிறகு ப்ளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை செய்த பிறகு நவநாகரீகமான அழகான மயக்கியிழுக்கும் பெண்ணாக இருக்கும் போது இன்னும் சிறப்பாக மனதில் பதிகிறார். சில காட்சிகள், நாம் ஓர் உயர்தர திரைப்பட நடிகையை இங்கு[10] பார்ப்பதை உணர்த்தும்.

1990 முதல்[மூலத்தைத் தொகு]

1990களில் ரேகாவின் வெற்றி சரியத்தொடங்கியது, மேலும் இவர் படிப்படியாக இவரது புகழை இழக்கத்தொடங்கினார். இவர் சவாலாக அமைந்த பல படங்களில் நடித்தபோதிலும் இவர் நடித்த பல படங்கள் வணிக ரீதியிலும் விமர்சன ரீதியாகவும் வெற்றிபெற்றன. இவருடைய தலைமுறையில் நடித்த ஹேமா மாலினி மற்றும் ராக்கீ போன்ற நடிகைகள், அம்மாவாக அல்லது அத்தை, சித்தியாக துணை நடிகைகளாக நடித்தபோதிலும், மாதுரீ தீக்ஷித் மற்றும் ரவீனா டண்டன் ஆகிய நடிகைகள் புகழ் பெற்ற நடிகைகள் பிரபலமாக விளங்கிய நேரத்தில், ரேகா அப்போதும் முன்னனி நட்சத்திரமாக முக்கிய கதாப்பாத்திரங்களில் நடித்துக்கொண்டிருந்தார் என்று விமர்சகர்கள் குறிப்பிட்டனர்.[11]

அந்த பத்தாண்டு காலத்தில் இவர் நடித்து வெளியிடப்பட்ட சில சிறப்பான படங்களில், வெளிநாட்டுப்படமான Kama Sutra: A Tale of Love மற்றும் வணிகரீதியாக வெற்றிப்படமான கில்லாடியன் க கில்லாடி ஆகியவற்றைக் கூறலாம். இவர் மீரா நாயரினால் இயக்கப்பட்ட ஃபார்மர் என்ற திரைப்படத்தில், காம சூத்ரா ஆசிரியையாக முரண்பாடான திரைப்படத்தில்[3] நடித்ததை அறிந்த சிலர் இவரது பெயர் பாதிக்கப்படும் என நினைத்தனர். மற்றொருபுறம், அவ்விரண்டு திரைப்படங்களில் பின்னதில் கொல்லைக்கூட்ட தலைவியாக நடித்ததற்காக, ஃபிலிம் ஃபேரின் சிறந்த துணை நடிகைக்கான விருது மற்றும் சிறந்த வில்லி நடிகைக்கான ஸ்டார் ஸ்கிரீன் விருது ஆகியவை உள்ளிட்ட பல முக்கிய விருதுகளைப் பெற்றார்.

சமீபத்திய ஆண்டுகளில் இவர், சில படங்களில், கவர்ச்சி நடிகைக்குப் பதிலாக வழக்கமாக நடிக்கும் அம்மாவாக அல்லது விதவையாகவும் நடித்துவருகிறார். இவர், இவருடைய பலதரபிபட்ட நடிப்புத்திறனுக்காகபி பாராட்டப்பட்டார். 2001 இல் ராஜ்குமார் சந்தோஷியின் லஜ்ஜா திரைப்படத்தில், மனீஷா கொய்ராலா, மாதுரீ டீக்ஷித் மற்றும் அணில் கபூர் ஆகியோருடன் சேர்ந்த குழுவில் ரேகா ராம்துலாரியாக நடித்தார். ரேகா பல படங்களுக்கு நடிப்புக்கான விருதுகளுக்காக பரிந்துரைக்கப்பட்டார்; தரன் ஆதர்ஷ் என்ற விமர்சகர், "...ரேகா தற்போதைய[12] 

இந்திய திரைப்படத்துறையில் அழகாகவும் மிகச்சிறந்த நடிப்புத்திறனுள்ள நடிகையாகாவும் வெற்றிநடை போடுகிறார்" என்று எழுதியுள்ளார். அதே வருடத்தில் இவர், கரிஷ்மா கபூருடன் ஷ்யாம் பெனிகள்ளின் சுபெய்தா என்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். ரேகாவின் வியக்கத்தக்க அழகான திறமையுடன் கூடிய நடிப்பில் வருகை தந்த திரைப்படங்கள், திரைத்துறையில் இவருடைய முத்திரையை பதிக்க வைத்தது என்று Upperstall.com எழுதியது.[13] 

பிறகு இவர் குண்டன் ஷாவின் பிரீத்தி ஜிந்தாவுடன் தில் ஹாய் துமாரா என்ற திரைப்படத்தில் சரிதா என்ற கதாப்பாத்திரத்தில், தன்னுடைய கணவனின் முறைதவறி பிறந்த பெண்ணை கடத்தி தன்னுடைய கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும் பெண்ணாக நடித்தார். 2003 ல் ஹிருதிக் ரோஷன்னின் தாயாக ராகேஷ் ரோஷனின் கோய்... மில் கயா என்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். இதில் இவருடைய நடிப்பால் சிறந்த துணை நடிகைக்கான பாலிவுட் திரை விருதினைப் பெற்றார். இந்த திரைப்படம் அந்த வருடத்தின் பெரிய ஹிட்டாக இருந்தது.[14]

பிறகு இவர், பரினீடா போன்ற பல படங்களில் நடித்தார். 2006 இல் இவர், கோய்... மில் கயா திரைப்படத்தின் தொடர்ச்சியாக கிரிஷ் என்னும் அந்த வருடத்தின்[15] பெரும் வெற்றி பெற்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். 2007 ல் கௌதம் கோஷின் யாத்ரா என்ற திரைப்படத்தில் மீண்டும் இவர் விலைமகள் பாத்திரத்தில் நடித்தார். முன்பு இவர் நடித்த இத்தகைய கதாப்பாத்திரங்கள் வெற்றி அடைந்தது, வழக்கத்திற்க்கு மாறாக இந்த முறை இத்திரைப்படம் தோல்வியைத் தழுவியது.

சொந்த வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]

அமிதாப் பச்சன், வினோத் மெஹ்ரா உட்பட பல பாலிவுட் நடிகர்களுடன் ரேகாவிற்கு தோல்வியடைந்த உறவு இருந்தது, மேலும் 1990ல் இவர் முகேஷ் அகர்வால் என்ற டெல்லியைச் சேர்ந்த - தொழிலதிபரை மணந்தார், முகேஷ் அகர்வால் 1991 இல் தற்கொலை செய்துகொண்டார். 1973ல் ரேகா வினோத் மெஹ்ராவை மணக்கப்போவதாக வதந்தி வந்தது, ஆனால் 2004 ல் ரேகா சிமி கேர்வெல்லுடன் நடந்த ஓர் தொலைக்காட்சிப் பேட்டியில் இவர், வினோத் மெஹ்ராவை தனது நலன் விரும்பி என்றும், திருமணம் செய்துகொள்வதாக வெளிவந்த செய்திகள் வதந்திகள் என்றும் கூறினார். ரேகா தற்போது அவருடைய காரியதரிசி ஃபர்சானாவுடன் மும்பையில் உள்ள பாந்த்ரா இல்லத்தில் வசிக்கிறார்.[16]

Television journalist Yasser Usman does not particularly care for Rajesh Khanna, but that didn’t prevent him from writing a fine biography of the Hindi movie star in 2014. Usman is not a big followerof Rekha either, but here is the ABP News employee with a new biography of the previously bold and now reclusive actress. “I have to admit that I am not a huge fan of Rekha’s,” Usman writes in the foreword of Rekha The Untold Story (Juggernaut Books). “I grew up in the 1980s when her career was on the downslide. But I certainly love some of her performances from that decade and have always especially enjoyed her interviews.”

Excerpts from these interviews, which are filled with Bohemian philosophising, confessions of unrequited love and heartbreak, and candid and often catty remarks on co-stars and actual and alleged paramours, swell the pages of Usman’s biography. Despite many efforts, he was not able to meet Rekha or her close associates. He was politely fobbed off by her fiercely loyal secretary Farzana, to whom a later chapter is dedicated. Instead, Usman had to rely on Rekha’s printed voice, which regularly enlivened the pages of the leading film magazines of the 1980s and ’90s such as Stardust, Star N Style and Super. This strategy gives Rekha The Untold Story the same breathlessly gossipy quality of the smouldering actress’s numerous interviews. Passages from Rekha’s sensationalist declarations, including revelations on her first husband Vinod Mehra and her alleged affair with Amitabh Bachchan, remind contemporary readers of why she was a headline grabber, and what we have lost with her retreat into silence since the death of her second husband Mukesh Agarwal in 1990.

Rekha and Mukesh Agarwal. Courtesy ‘Rekha The Untold Story’.
Rekha and Mukesh Agarwal. Courtesy ‘Rekha The Untold Story’.
It is the perceived loneliness that marked Khanna and Rekha that prompted Usman to write both books, he told Scroll.in in an interview. “The basic theme of both the books is similar – their on-screen personas are difficult to reconcile with their loneliness,” he said. “They are both loved but also very lonely. That’s why I wrote that book and what is why I did this one.”

Although there is plenty on the much-discussed love triangle between Rekha, Bachchan and his wife Jaya Bhaduri, all couched carefully in libel-free language, Usman begins the absorbing biography with a discussion of the relationship that drove Rekha into a monastic existence. Rekha’s sudden wedding with the Delhi businessman Mukesh Agarwal ended in tragedy. A chronic depressive, Agarwal hung himself at his Delhi home on October 2, 1990, seven months into the marriage. (He reportedly used Rekha’s duppata.) The couple had been separated a month before, and the backlash that ensued sealed Rekha’s reputation as a man-eater.

The press lapped up the sensational story of Mukesh’s suicide and featured reports with outrageous headlines like ‘The Black Widow’ (Showtime, November 1990) and ‘The Macabre Truth behind Mukesh’s Suicide’ (Cine Blitz, November 1990). Delhi high society and Bombay’s film industry vociferously condemned Rekha for ‘murdering’ Mukesh Agarwal. His mother’s wail made headlines when she cried, ‘Woh daayan mere bete ko kha gayi. Bhagwan use kabhi maaf nahi karega.’ (That witch devoured my son. God will never forgive her.)

— ‘Rekha The Untold Story’.

Rekha modelling for
Gold Spot in 1969.

The smear campaign set the tone for Usman’s treatment of the Rekha mythos. “It is a tragic story,” he said. “She is an eternal fighter and finally emerged a winner, but Bollywood has been cruel to her.” Rekha might have overcome several adversities to become one of the leading stars by the ’80s, but her reputation always preceded her, which has less to do with her own scandal-seeking ways than with the entertainment industry’s moral hypocrisy, he added.

“Somebody asked me, why are you ruining your name writing about her?” the writer said. “There were strange and sexist statements. I categorically told each and every one I approached that I did not want to ask about her personal life, but I wanted stories from people who had worked with her. I called up 40 to 50 of her co-stars, but many of them refused to talk to me and made up excuses. In contrast, there were so many stories about Rajesh Khanna and his parties and girlfriends. This is nothing but bias against a successful actress. Look at the Kangana Ranaut-Hrithik Roshan incident: it is still happening and nothing has changed.”

The biography traces the transformation of Bhanurekha Ganesan into one of Hindi cinema’s most enigmatic stars. The love child of actress Pushpavalli and Tamil movie star Gemini Ganesan, Rekha started off her career at the age of 14 in small roles in Kannada and Tamil films. Her first Hindi film was Anjana Safar with Biswajeet in 1969, directed by Raja Nawathe and produced by Kuljeet Pal. A kiss between Biswajeet and Rekha, filmed without her knowledge and shot while “unit members were whistling and cheering” for the five minutes that Biswajeet forced himself on the teenage actress, earned her the adjective that is doubled-edged in an industry that is known for its double standards: “bold.”

Usman dispassionately traces Rekha’s many misadventures in Hindi films in the 1970s and ’80s. She displayed poor judgement in her choices and paid little attention to her appearance, costumes, and acting. Actor Navin Nischol, who was making his debut in Sawan Badhon with Rekha in Mohan Sehgal’s Sawan Badhon in 1970, reportedly called her a namoona [character] and kaali-kalooti [dark and ugly]”.

The svelte and oomph-oozing actress with the neatly plucked eyebrows, the right amount of make-up, the perfectly chosen costumes, the cultivated hauteur and the perfectly modulated smoky voice first peeked through in 1976. In Dulal Guha’s Do Anjaane, Rekha appeared with Amitabh Bachchan for the first time, and her role as a two-timing wife earned her rare praise. Film World noted, “From a plump, pelvis-jerking, cleavage-flashing temptress, she has metamorphosed into a sleek, accomplished actress. Gone are most of the inane mannerisms, pouts, wiggles and giggles.”

As Rekha’s stock grew, her colourful private life blossomed, and of all the link-ups, her alleged affair with Bachchan remains the best known. Rekha’s on-screen chemistry with the lanky actor, who dominated the latter half of the ’70s, resulted in several well-known films, including Mr Natwarlal (1979) and Silsila (1981). Meanwhile, rumours swirled about their relationship, fuelled by regular gnomic statements by Rekha that made it to the covers of film magazines.

In her famous interview on Rendezvous with Simi Garewal in 2004, Rekha said, ‘Standing in front of Mr Amitabh Bachchan is not easy.’ She revealed that she was paranoid the moment she found out that Amitabh had been signed for Do Anjaane. The entire film industry was raving about his intense portrayal of the Angry Young Man in Deewar. Remembering that time, Rekha said that she was extremely nervous throughout the shoot of Do Anjaane. She light-heartedly recalled how she used to forget her lines out of nervousness and how one day, Amitabh told her in his baritone, ‘Suniye...zara dialogue yaad kar lijiyega.’

— ‘Rekha The Untold Story’.
One of the challenges of writing about stars from the ’70s and ’80s is that the primary source of research is the film magazine. The gossip items, interviews, glamorous photo spreads and reports from movie sets give us vital glimpses into the workings of the film industry, but this kind of reportage is not always analytical. It is difficult to reach into the inner life of a movie star based on interviews designed to perpetuate a public persona. Usman had to take care to ensure that his book did not reproduce the chatty, nudge-wink quality of the numerous back issues that he referred to during the course of his research.

“The danger of using these cover stories is that it might go into the gossipy biography zone,” Usman said. One such book on Rekha has already been published, the scurrilous out-of-print Eurekha! by Mohan Deep. “I didn’t follow stories that were too scandalous, and I stuck to her interviews and her voice,” Usman said. “I picked up the bits where she was revealing her emotions. I also removed the bits that readers would consider juicy and scandalous, even though they might have been in her own voice. I aimed for a graceful account and a balanced journalist account.”

They might seem frivolous and non-academic, but the magazines at least give a vivid picture of film culture in the ’70s and ’80s, Usman added. “It will be very difficult to write a biography or a history of Bollywood based on the current lot,” he said. “The conversations in these magazines are heartfelt and speak of the access that journalists had to the stars. The kind of cover stories that Stardust and Super did simply cannot happen in an age where everything is about promotion and you are told in advance about the kind of questions you should be asking.”

Bachchan, predictably, features prominently in Usman’s narrative despite repeated disclaimers in several chapters that the movie star has either refused to respond to or denied any connections with Rekha. There is the flashback to Rekha’s sensational entry into the wedding of Rishi Kapoor and Neetu Singh with sindoor in her hair, leading to rumours that she had secretly married Bachchan. There is also the jaw-dropping casting of Bachchan, Badhuri and Rekha in a love triangle in Yash Chopra’s Silsila, which appeared to mirror their collective off-screen status.

‘Silsila’, courtesy Yash Raj Films.
‘Silsila’, courtesy Yash Raj Films.
Usman is not sure if some of the current silence surrounding Rekha has anything to do with the film industry’s continuing veneration of Bachchan. “Nobody told me that they would not talk about Rekha because of Amitabh Bachchan, even off the record,” Usman asserted. The filmmakers who did agree to be on the record include those who gave Rekha some of her dignified roles, including Muzaffar Ali, who directed Rekha in Umrao Jaan (1981) and Shyam Benegal, who cast her in Kalyug (1981). Apart from discussing Rekha’s contributions to Umrao Jaan, Ali bluntly told Usman that Bachchan should have married Rekha.

Muzaffar was Rekha’s director in Umrao Jaan, perhaps the role Rekha will be best remembered for by generations to come. While making the film, Muzaffar Ali got a close look into Rekha’s life. He described her as ‘a very sensitive woman’. According to him, ‘She became a walking corpse. The fault is entirely Amitabh’s. He used to come and sit on our sets during the Delhi shooting of Umrao Jaan. That’s a fact. Whenever referring to Amitabh, she always spoke using inko, inhone, like women do who consider themselves married. I think she considered herself married.’

Unlike many of Rekha and Amitabh’s colleagues in the film industry, Muzaffar Ali was not cagey. He was direct and unequivocal: ‘She is and she was in love with him. He should have definitely given her an identity. Amitabh should have married her.’

— ‘Rekha The Untold Story’.
Would the book have been different if Usman had managed to interview Rekha? He met her once years ago, at a red carpet event. “Had I spoken to her, it would have been a better book,” Usman said. “I wasn’t able to do the psychological profile like in the Rajesh Khanna book. There are many angles I could not probe because I could not find someone to talk about those phases of her life. It would have been good to get her version, but I doubt that she would have said anything. I realised that until 1990, she was outspoken and would take names, but after the suicide, the tone changed considerably.”

Had Rekha opened up about her eventful life, the book would have reflected the changes in her personality, Usman added. “Thought processes change, people change and they move on, and I wanted the voice that shows incredible struggle and a dramatic makeover towards the end. I didn’t want to force a feminist angle on the book either, but the impression I came away with is that she is a simple woman who refused to accept defeat. I am not saying that she is a role model, but she was honest about everything and Bollywood tried to tame her.”

Yasser Usman.

Yasser Usman.