ZEENAT AMAN ,
THE SEX SYMBOL OF INDIAN CINEMA
BORN 1951 NOVEMBER 19
Zeenat Aman (born November 19, 1951 in Bombay) is an Indian actress, model and beauty queen best known for her work in Hindi films during the 1970s and 80's. She won the Miss Asia Pacific 1970 title. She is the first South Asian woman to win the title. Upon making her debut in Bollywood
Early life[edit]
Zeenat Aman was born in Mumbai (then called Bombay) in 1951 to Amanullah Khan.[4] Her father, Amanullah Khan, was related to the Bhopal State ruling family. He was a script writer who made the script for such movies as Mughal-e-Azam and Pakeezah. Amanullah Khan often wrote under the nom de plume 'Aman' which she later adopted as her second name on screen. He died when Aman was 13.
Her mother remarried a German man called Heinz (and was constantly referred to as Mrs. Heinz in all subsequent articles published in film magazines). Aman's mother obtained a German citizenship and took her to Germany where Zeenat Aman stayed temporarily. She returned to India when she turned 18. She is the cousin of actor Raza Murad and niece of actor Murad.
Aman did her schooling in Panchgani and went to University of Southern California in Los Angeles for further studies on student aid but she could not complete her graduation. Upon her return to India, she first took up a job as a journalist for Femina and then later on moved on to modeling. One of the first few brands that she modeled for was Taj Mahal Tea in 1966. She was the second runner up in the Miss India Contest and went on to win the Miss Asia Pacific in 1970.
Professional career[edit]
After having studied in Los Angeles, winning the Miss Asia Pacific 1970 contest and a successful modeling career, Aman's film career began with a small role in O.P. Ralhan's Hulchul in 1971. A second role in Hungama (1971), starring singer Kishore Kumar where both films were not successful and she was ready to pack her bags to leave India and was ready to leave to Malta with her mother and step father.
Dev Anand offered Zaheeda (his second heroine in Prem Pujari) the role of his sister in Hare Rama Hare Krishna (1971). Not realizing the importance of this secondary role, Zaheeda wanted the lead female part (eventually played by Mumtaz) and she opted out. Zeenat Aman was chosen as a last-minute replacement.[2]
In Hare Rama Hare Krishna, Zeenat Aman, aided by R. D. Burman song Dum Maro Dum (Take Another Take), won over the hearts of audience as Janice. She earned a Filmfare Best Supporting Actress Award[5] and BFJA Award for Best Actress.[6] Throughout the 1970s, the Dev-Zeenat pairing was seen in half a dozen films: Heera Panna (1973), Ishq Ishq Ishq (1974), Prem Shastra (1974), Warrant (1975), Darling Darling (1977) and Kalabaaz (1977). Of these, Warrant, was the biggest box-office success.
Her hip looks in Yaadon Ki Baaraat (1973) as the girl carrying a guitar, singing Churaliya hai tumne jo dil ko (in Asha Bhosle's voice) has won her more popularity and the hearts of millions of fans.[2]
She appeared on every Hindi film magazine's cover during the 1970s. In December 1974, Cine Blitz magazine was launched with Zeenat Aman on its cover,[7] a testimony to her popularity at the time. However, she went on as the favourite cover girl of the popular magazine 'Stardust'.
The 1970s[edit]
Zeenat Aman, in her career and her success with Navketan Films and Dev Anand, found success with other banners such as B.R. Chopra, Raj Kapoor, Manmohan Desai, Feroz Khan, Nasir Hussain, Manoj Kumar, Prakash Mehra, Raj Khosla and Shakti Samanta.
In 1978, she starred in Raj Kapoor's massively publicised Satyam Shivam Sundaram (1978), however, the film was heavily criticized. The subject ironically dealt with the notion of the soul being more attractive than the body but Kapoor chose to showcase Aman's sex-appeal. The actress was highly criticized for her exposure but somehow at later stage, the film had a great deal to do with Aman's fame and the movie itself was distinguished as a work of art. She also earned a Filmfare nomination as Best Actress for this film.[2]
Aman's entry into Hollywood also backfired when Krishna Shah's Shalimar (1978), co-starring Dharmendra and international names like Rex Harrison, John Saxon and Sylvia Miles, proved to be a failure in the United States and in India.[2] Aman possessed a convent schoolgirl accent and a penchant for revealing dresses. She matched Gina Lollobrigida in the battle of oomph at Shalimar's launch.
1978 could have been a disaster year for her, because of the diminishing box office returns of Shalimar and discouraging critics riviews of Satyam Shivam Sundaram but Aman had other successful commercial films during that year such as Heeralal Pannalal and Chor Ke Ghar Chor, yet it was Don that came to the rescue with its huge success.
Ironically, her reasons for accepting the role in Don were altruistic and she didn't even take any remuneration for it because she wanted to help the producer Nariman Irani who died midway filming.[8] Her role of a Westernized revenge-seeking action heroine contributed to the film's huge success and her fans reconnected with her again. Westernized heroines like Parveen Babi and Tina Munim now followed in her footsteps by the late 1970s. Aman continued to act in hits like Dharam Veer, Chhaila Babu and The Great Gambler.
The 1980s[edit]
By the beginning of the 1980s, multi-starrer films became a trend and Zeenat Aman was increasingly asked to just provide sex appeal in hero-oriented films, despite success in so many films. In contrast to this trend was her performance as a rape victim seeking justice in B. R. Chopra's Insaaf Ka Tarazu (1980) for which she received a Filmfare Best Actress nomination. This film was followed by success in the love triangle Qurbani (1980 film), Alibaba Aur 40 Chor, Dostana (1980) and Lawaaris (1981).[2]
Aman's popularity in Russia was so great after Alibaba Aur 40 Chor that she felt pressured into doing a supporting role in Sohni Mahiwal. The film was moderately successful but no credit went to Aman.[citation needed]
Her last role as the female lead was in the movie Gawahi, a court room drama in 1989.
The 1990s and 2000s[edit]
Aman came back to the silver screen after a decade doing a cameo role in the film Bhopal Express (1999).
The 2000s[edit]
Aman went on to do roles in Boom (2003), Jaana... Let's Fall in Love (2006), Chaurahen (2007), Ugly Aur Pagli (2008), Geeta in Paradise (2009),Dunno Y... Na Jaane Kyon (2010) and "Strings of Passion" (2012).
In 2004, she appeared as Mrs. Robinson in the play The Graduate staged at St Andrew's auditorium in Mumbai. Zeenat Aman had a TV show called In Conversation with Zeenat made by B4U TV and also made an appearance along with Hema Malini in the popular show Koffee with Karan hosted by Karan Johar.
She received a Lifetime Achievement Award during the Zee Cine Awards function in 2008 as a recognition of her contribution to Hindi Cinema. She also received An Outstanding Contribution to Indian Cinema award at IIFA awards 2010 held at Colombo, Sri Lanka. She dedicated this award to her mother.
Image[edit]
Zeenat Aman's persona was a contrast to many of the more conservative stars of the era.[2] At a time when heroines were obedient wives and lovers on the screens of Hindi Cinema, Aman was drawn to more unconventional roles—she was cast as the opportunist who deserts her jobless lover for a millionaire (Roti Kapda Aur Makaan), the ambitious girl who considers having an abortion in order to pursue a career (Ajnabee), the happy hooker (Manoranjan), the disenchanted hippie (Hare Rama Hare Krishna), the girl who falls in love with her mother's one-time lover (Prem Shastra) and a woman married to a caustic cripple but involved in an extramarital relationship (Dhund).
She managed to balance these roles with acting in more conventional films such as Chori Mera Kaam, Chhaila Babu, Dostana and Lawaaris, which is considered by many to be a landmark in Indian Cinema. Encyclopædia Britannica's "Encyclopedia of Hindi Cinema" wrote, "Zeenat Aman had a definite impact on the characterization of the heroine in Hindi films. With films such as Hare Rama Hare Krishna and Yaadon Ki Baraat, she fashioned the image of the youthful and westernized woman in Hindi cinema."[1]
Zeenat Aman's persona was such that newcomers were and still are compared to her. Parveen Babi was called "The poor man's Zeenat Aman", Sarika was christened "Zeenat Aman 2", Padmini Kolhapure was named "Baby Zeenat", and more recently, Bipasha Basu was referred to as the "new age Zeenat".
Personal life[edit]
In 1985, she married Mazhar Khan and had two sons Azaan and Zahaan. Mazhar Khan died in September 1998 of renal failure.
Today, Zeenat Aman lives with her two sons and makes many social appearances and film awards functions.
Awards and recognitions[edit]
1970 - Femina Miss India Asia Pacific 1970
1970 - Miss Asia Pacific 1970
1970 - Special Awards - Miss Photogenic at Miss Asia Pacific 1970
1972 - Filmfare Best Supporting Actress Award for Hare Rama Hare Krishna
1972 - BFJA Awards, Best Actress for Hare Rama Hare Krishna
1978 - Filmfare Nomination as Best Actress for Satyam Shivam Sundaram
1980 - Filmfare Nomination as Best Actress for Insaaf Ka Tarazu
2003 - Bollywood Awards 'Award for Lifetime Achievement'- Lifetime of Glamour.[9]
2006 - Filmfare Lifetime Achievement Award
2006 - "Outstanding Contribution to the Motion Picture Industry of India Awards" at the eighth annual Bollywood Movie Awards.[10][11]
2008 - Zee Cine Award for Lifetime Achievement
2010 - "Outstanding Contribution to Indian cinema" at the 11th IIFA awards
2011 - "Best Contribution to Indian cinema" at the 11th IIFA awards
Filmography[edit]
| Year | Film | Role | Notes |
|---|---|---|---|
| 1970 | The Evil Within | ||
| 1971 | Hungama | ||
| Hulchul | Neena | ||
| Hare Rama Hare Krishna | Jasbir Jaiswal/Janice | Winner, Filmfare Best Supporting Actress Award | |
| 1973 | Yaadon Ki Baaraat | Sunita | |
| Heera Panna | Panna | ||
| Dhund | Rani Ranjit Singh | ||
| 1974 | Roti Kapada Aur Makaan | Sheetal | |
| Prem Shastra | Barkha/Suman | ||
| Ishq Ishq Ishq | Pooja Pahar | ||
| Manoranjan | Nisha | ||
| Ajanabee | Reshmi Kumar Saxena | ||
| 1975 | Warrant | Rita Verma | |
| Chori Mera Kaam | Sharmili | ||
| 1976 | Deewangee | Kanchan | |
| Balika Badhu | Adult Rajni | (uncredited) (voice) | |
| 1977 | Paapi | Rano/Vanita Kapoor/Rani | |
| Kalabaaz | Lisa/Radha G. Sapru/Tina | ||
| Dharam Veer | Rajkumari Pallavi | ||
| Darling Darling | |||
| Chhaila Babu | Rita | ||
| Aashiq Hoon Baharon Ka | Veera Rai | ||
| Hum Kisise Kum Naheen | Sunita Kewalchand | ||
| 1978 | Shalimar | Sheila Enders | |
| Heeralal Pannalal | Ruby | ||
| Chor Ke Ghar Chor | |||
| Satyam Shivam Sundaram | Rupa | ||
| Don | Roma | ||
| 1979 | The Great Gambler | Shabnam | |
| 1980 | Takkar | Sapna | |
| Ram Balram | Madhu | ||
| Bombay 405 Miles | Radha | ||
| Abdullah | Zainab | ||
| Alibaba Aur 40 Chor | Fatima | ||
| Qurbani | Sheela | ||
| Dostana | Sheetal Sahni | ||
| Insaaf Ka Tarazu | Bharti Saxena | ||
| 1981 | Professor Pyarelal | Sonia B. Singh/Asha Rai | |
| Katilon Ke Kaatil | Jamila Banu | ||
| Krodhi | Neera Kumar Sahni | ||
| Laawaris | Mohini | ||
| 1982 | Samraat | Suman/Sandhya Chawla/Gurbachan Singh | |
| Pyaas | |||
| Jaanwar | Rajkumari | ||
| Daulat | Geeta | ||
| Ashanti | Sonia | ||
| Gopichand Jasoos | Bela/Lacho/Shano Rani | ||
| Vakil Babu | Kalpana Choudhry/Kalpana Kumar | ||
| Teesri Aankh | Barkha | ||
| 1983 | Taqdeer | Nisha | |
| Pukar | Julie | ||
| Hum Se Hai Zamana | Nisha Thakur | ||
| Mahaan | Rita | ||
| Bandhan Kuchchey Dhaagon Ka | Sneh | ||
| 1984 | Yeh Desh | Sumati | |
| Sohni Mahiwal | Zarina | ||
| Pakhandi | |||
| Jagir | Seema | ||
| Meri Adalat | |||
| 1985 | Yaar Kasam | ||
| Bhawani Junction | Reshma | ||
| Ameer Aadmi Gharib Aadmi | Kavita | ||
| Yaadon Ki Kasam | Chandni/Geeta Khanna | ||
| 1986 | Haathon Ki Lakeeren | Geeta Mohan | |
| Baat Ban Jaye | Nisha Singh | ||
| Aurat | |||
| 1987 | Daku Hasina | Daku Hasina | |
| 1988 | Namumkin | ||
| 1989 | Tujhe Nahin Chhodunga | ||
| Gawahi | |||
| 1999 | Bhopal Express | Zohrabai | |
| 2003 | Boom | Alice Rodriguez De Fonseca | |
| 2005 | Moksham | Dr Babilona | Malayalam film |
| 2006 | Jaana: Let's Fall in Love | Raju's mother | |
| 2007 | Sirf Romance: Love by Chance | Durga Putri | |
| 2008 | Ugly Aur Pagli | Special Appearance | |
| 2010 | Dunno Y... Na Jaane Kyon | Rebecca | |
| 2014 | Strings of Passion | ||
| 2015 | Sallu Ki Shaadi | Zeenat | Playing Character Mother of Sallu |
| 2016 | Dil Toh Deewana Hai |
சீனத் அமான் (Zeenat Aman, பி. நவம்பர் 19, 1951) ஒரு இந்தியத் திரைப்பட நடிகை. பாலிவுட் திரைப்படங்களில், குறிப்பாக 1970கள் மற்றும் 1980களில் நடித்து புகழ்பெற்றவர். 1970களில் மிஸ் இந்தியா போட்டியில் மூன்றாவது வெற்றியாளராகி பின் மிஸ் மிஸ் ஆசியா பசிபிக் பட்டத்தை வென்றார். இந்தித் திரைப்பட உலகிற்கு மேற்கத்திய கதாநாயகிகளின் தோற்ற அமைப்பை அறிமுகப்படுத்தி நிலையான தாக்கத்தை உண்டாக்கியவர். பாலிவுட்டின் கவர்ச்சிச் சின்னங்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார்.[1]
ஆரம்பகால வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
அமானுல்லா கான் என்ற முஸ்லிம் தந்தைக்கும், சிந்தியா என்ற இந்துத் தாயாருக்கும் மகளாக சீனத் அமான் பிறந்தார். அவரது தந்தை,[2] முகல்-எ-அசாம் மற்றும் பகீஜா போன்ற வெற்றித் திரைப்படங்களுக்கு திரைக்கதை எழுதிய எழுத்தாளர்களுள் ஒருவர். அவர் சீனத்துக்கு பதிமூன்று வயதான போது இறந்தார். அவரது தாயார் மிஸ்டர். ஹெய்ன்ஸ் என்ற ஜெர்மானியரை மணம் புரிந்து கொண்டார்; ஜெர்மனியக் குடியுரிமை பெற்று, அவரை ஜெர்மனிக்கு அழைத்துச் சென்றார். சீனத் தமது பதினெட்டாவது வயதில் இந்தியாவிற்கு திரும்பினார்.
மும்பையில் செயின்ட் சேவியர் கல்லூரியில் இளங்கலைப் பட்டம் பெற்ற பின், மாணவர் உதவித் தொகையுடன் தனது படிப்பைத் தொடர கலிபோர்னியாவில் லாஸ் ஏஞ்சல்சிலுள்ள தென் கலிபோர்னியா பல்கலைக் கழகத்தில் சேர்ந்தார். இந்தியாவிற்கு திரும்பியதும், அவர் முதலில் பெமினா பத்திரிகையில் பத்திரிகையாளராகப் பணியாற்றினார். பின்னர் வடிவ அழகியாகப் பணியாற்றினார். அவர் வடிவ அழகியாக விளம்பரம் செய்தவற்றுள், 1966ல் வெளியான தாஜ்மகால் தேநீர் மற்றும் டெலிவிஷன் எக்ஸ் ஆகியவற்றின் அறிமுக விளம்பரங்களும் அடங்கும். 1970 இல் மிஸ் இந்தியா போட்டியில் மூன்றாவது வெற்றியாளராக; பின்னர் மிஸ் ஆசியா பசிபிக் பட்டத்தை வென்றார்.
திரைப்படத்துறை வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
அமானின் கவர்ச்சியை வெளிப்படுத்தும் புதுமையான தோற்றம் அக்காலக் கட்டத்தில் பழமைசார் நட்சத்திரங்களினின்றும் மாறுபட்டு இருந்தது. காதலிகளாகவும், கீழ்ப்படியும் அடக்கமான மனைவிகளாகவும் கதாநாயகிகள் திரையில் தோற்றமளித்த காலகட்டத்தில், வேலை இல்லாத காதலனைக் கை விட்டுவிட்டு கோடீஸ்வரனை நாடிச் சென்ற சந்தர்ப்பவாதி- (ரோட்டி கப்டா அவுர் மக்கன்) , ஒரு தொழிலைத் தொடர்ந்து செய்வதற்காக தனது கருவைக் கலைக்கத் துணியும் பேராசை கொண்ட பெண் (அஜ்னபி) , மகிழ்ச்சியுடன் ஹூக்கா பிடிக்கும் பெண் (மனோரஞ்சன்) , பற்றுகளைத் துறந்த ஹிப்பி (ஹரே ராம ஹரே கிருஷ்ணா), தன் தாயாரின் முன்னாள் காதலரையே காதலிக்கும் பெண் (பிரேம் சாஸ்திரா) , கோபக்கார நொண்டிக் கணவனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டும்
ஆரம்பம்[மூலத்தைத் தொகு]
1971ல் ஒ.பி ரல்கனின் ஹுல்சுள படத்தில், ஒரு சிறு வேடத்தில் நடித்ததிலிருந்து அமானின் திரைப்பட வாழ்க்கைத் தொடங்கியது. இரண்டாவதாக ஹங்காமா படத்தில் (1971), பாடகர் கிஷோர் குமாருடன் நடித்தது, வெற்றி பெறவில்லை.
தேவ் ஆனந்த் ஹரே ராமா ஹரே கிருஷ்ணா (1972) படத்தில் சகோதரி வேடத்தில் நடிக்க சஹீடாவிற்கு (அவரது பிரேம் பூஜாரி படத்தில் இரண்டாவது கதாநாயகி) வாய்ப்பளித்தார். அந்த இரண்டாம் நிலைக் கதாபாத்திரத்தின் முக்கியத்துவத்தை அறியாமல் சஹீடா தனக்கு முதல்நிலைக் கதாபாத்திரம் (முடிவில் மும்தாஜ் நடித்தது) வேண்டுமென்று கோரி வாய்ப்பை மறுத்து விட்டார். கடைசி நிமிடத்தில் அவருக்கு பதிலாக அமான் தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டார்.
ஹரே ராம ஹரே கிருஷ்ணா படத்தில் அமான், ஜேனிஸ் என்பவராக நடித்து ஆர். டி. பர்மனின் "தம் மரோ தம்" (புகை பிடி நன்றாக புகை பிடி), பாடல் வாயிலாகப் பெரும் புகழ் பெற்றார். அவர் சிறந்த துணைநடிகைக்கான பிலிம்பேர் விருது[3] மற்றும் சிறந்த நடிகைக்கான BFJA விருதும் பெற்றார்.[4] 1970களில் , தேவ் ஆனந்த்-சீனத் ஜோடி பல படங்களில் நடித்தனர்: அவை ஹீரா பன்னா (1973), இஷ்க் இஷ்க் இஷ்க் (1974), பிரேம் சாஸ்திரா (1974), வாரன்ட் (1975), டார்லிங் டார்லிங் (1977) காலாபாஸ் (1977) ஆகியனவாகும். இவற்றுள், வாரன்ட் படம் மிகப்பெரிய வர்த்தக வெற்றி பெற்றது.
"யாதோன் கி பாராத் " படத்தில் கிதார் ஏந்திய பெண்ணாகத் தோன்றி அவர் 'சுராலியா ஹாய் தும்னே ஜோ தில் கோ' (பின்னணி பாடியவர் ஆஷா போன்ஸ்லே) என்று பாடும் போது அவரது இடையழகு அவருக்குப் பெரும் புகழைப் பெற்றுத் தந்தது. 1970களில் வெளிவந்த அனைத்து இந்தி திரைப்பட பத்திரிகைகளின் அட்டைமுகப்பில் அவர் படம் வந்தது. 1976 டிசம்பரில், சினி ப்ளிட்ஸ் பத்திரிகை தொடங்கப்பட்ட போது அதன் முகப்பு அட்டையில் சீனத் அமான் படம் வெளியிடப்பட்டதே அச்சமயத்தில் அவருக்கு இருந்த புகழுக்குச் சான்றாகும். மேலும், புகழ் பெற்ற ஸ்டார் டஸ்ட் பத்திரிகையில் எப்போதும் விரும்பப்பட்ட அட்டைப்பட நாயகியாக அவர் திகழ்ந்தார்.
1970களில் பிற்பாதி[மூலத்தைத் தொகு]
சீனத் அமான், தனது பிற்கால நடிப்பு வாழ்க்கையில் பி. ஆர். சோப்ரா, நசிர் ஹுசைன், சக்தி சமந்தா, மனோஜ் குமார், மற்றும் மன்மோகன் தேசாய் ஆகியோரின் படங்களிலும் நடித்து வெற்றி பெற்றார். 1978ல், ராஜ் கபூரின் சத்யம் சிவம் சுந்தரம் (1978) படத்தில் அவர் நடித்தார். கதைக் கரு உடலழகை விட ஆன்மா மிகக்கவர்ச்சியானது என்ற எதிரிடையான கருத்தைப் பற்றியதாக இருந்தாலும், கபூர் அமானின் பாலுணர்வுக் கவர்ச்சியை காட்சிப்பொருளாக வெளிப்படுத்தினார்.
கிருஷ்ணா ஷாவின் ஷாலிமார் (1978) திரைப்படத்தில், அமானுடன் தர்மேந்திரா மற்றும் சர்வதேச நட்சத்திரங்களான ரெக்ஸ் ஹாரிசன், சில்வியா மைல்ஸ் ஆகியோர் நடித்தும், அமெரிக்காவிலும் இந்தியாவிலும் அது தோல்வியைத் தழுவியது. சத்யம் சிவம் சுந்தரம் மற்றும் ஷாலிமார் படங்களின் வசூல் வருமானம் குறைந்தால் 1978 வருடம் அவருக்கு தோல்வி ஆண்டாக அமைந்தது. ஆனால் டான் திரைப்படம் அவரது மீட்சிக்கு உதவி, தொழில் வாழ்க்கையை உயர்ந்திடச் செய்தது. ஷாலிமார் படப்பிடிப்பின் இடையிலே மரணம் அடைந்த படத்தின் தயாரிப்பாளர் நாரிமன் இரானிக்கு அவர் உதவ எண்ணியதால் படத்திற்காக ஊதியம் எதுவும் பெற்றுக் கொள்ளவில்லை.
1980கள்[மூலத்தைத் தொகு]
1980களில் பல நட்சத்திரங்கள் ஒரு திரைப்படத்தில் இணைந்து நடிக்கும் போக்கு நீடித்ததால், அமான் கதாநாயகன் சார்புடைய படங்களில் கவர்ச்சி நடிகையாக நடித்தார். இந்தப்போக்குக்கு மாற்றாக பி.ஆர்.சோப்ராவின் 'இன்சாப் கா தராசு படத்தில் கற்பழிப்புக்கு இலக்காகி நீதி தேடும் பெண்ணாக அவர் நடித்ததற்கு சிறந்த நடிகைக்கான பிலிம்பேர் விருதுபெறுவதற்குப் பரிந்துரை செய்யப்பட்டார். இந்தப்படத்தை தொடர்ந்து முக்கோண காதல் கதையான குர்பானி ,அலி பாபா அவுர் 40 சோர் ,தோஸ்தானா (1980), மற்றும் லாவாரிஸ் (1981) ஆகியவை வெற்றி பெற்றன.
"பந்தன் குச்சி தாகோன் க", "யாடன் கி கசம்", "பாத் பன் ஜாயே " & "நமும்கின்" போன்ற பெண்கள்-சார்பான கதைக்கரு கொண்ட படங்களில் அவரது நடிப்புத்திறன் விமர்சகர்களின் பாராட்டுதல்கள் பெற்றன. ஆனாலும் இதில் எந்த ஒரு படமும் அக்காலகட்டத்தில் பெரும்வெற்றி பெறவில்லை. 1989ல் வெளிவந்த, நீதிமன்றக் கதைக்களம் கொண்ட "கவஹி" திரைப்படத்தில் அவர் இறுதியாக கதாநாயகியாக நடித்தார்.
1990கள் & 2000கள்[மூலத்தைத் தொகு]
ஒரு பத்தாண்டுக்குப் பின்னர் வெள்ளித்திரைக்கு வந்து போபால் எக்ஸ்பிரஸ் படத்தில், ஒரு சிறிய குணச்சித்திர வேடத்தில் நடித்தார். மேலும் பூம் (2003), ஜான லெட்ஸ் பால் இன் லவ் (2006), சௌரஹேன்(2007), {2}அக்லி ஆர் பக்லி {/2}(2008) & கீதா இன் பாரடைஸ்(2009).படங்களில் சிறு பாத்திரங்களில் தொடர்ந்து நடித்தார்
2004ல், மும்பையில் செயின்ட் அண்ட்ரூ அரங்கத்தில் நடத்தப்பட்ட த கிராஜுவேட் என்னும் நாடகத்தில் திருமதி ராபின்சன் என்ற பாத்திரத்தில் அவர் தோன்றினார்.
B4U டிவி நடத்திய "ஜீனத்துடன் உரையாடல்" என்ற நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்றார், மேலும் கரன் ஜோகர் தொகுத்து வழங்கிய காபி வித் கரன் நிகழ்ச்சியில் ஹேமா மாலினியுடன் பங்குகொண்டார்.
2008ல், நடந்த ஜீ சினி விருதுகள் வழங்கும் விழாவில் ஜீனத்தின் திறமைக்காகவும் மற்றும் ஹிந்தி சினிமாவிற்கு அவர் அளித்த பங்களிப்புக்காகவும் வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது வழங்கப்பெற்றார்.
சொந்த வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
அப்துல்லா படம் எடுக்கப்பட்ட சமயம் சஞ்சய்கானை (அப்பாஸ்) சீனத் மணம்புரிந்து கொண்டார். அத்திரைப்படம் முடிவுறும் காலத்தில், கொலாபா தாஜ் மஹால் ஹோட்டலில் நடந்த ஒரு தனிவிருந்தில் அவர் கலந்து கொண்ட போது, சஞ்சய் மற்றும் அவரது மனைவி சாரின் அவரைத் தாக்கியதில், அவரது விழி மோசமாக காயமடைந்தது- இந்த சம்பவத்தில் விருந்தினர் எவரும் தலையிடவில்லை .[5]
1980களில் அவர் மசார் கான் என்பாரை திருமணம் செய்துகொண்டார் அவர்களுக்கு அஜான், சஹான் என்ற இரு மகன்கள் உள்ளனர். மசார்கான் 1998 செப்டெம்பரில் சிறு நீரகச் செயலிழப்பால் இறந்தார். இன்று, அமான் தனது இரண்டு மைந்தர்களுடன் வசித்து வருகின்றார். பல சமூக நிகழ்ச்சிகளில் தோன்றுகிறார், திரைப்பட விருதுகள் வழங்கும் விழாவிலும் பங்கு கொள்ளுகின்றார், வெள்ளித்திரையில் அரிதாகவே தென்படுகின்றார்.
விருதுகளும் அங்கீகாரங்களும்[மூலத்தைத் தொகு]
1972 - ஹரே ராம ஹரே கிருஷ்ணா படத்திற்காக சிறந்த துணை நடிகைக்கான பிலிம்பேர் விருது.
1972 -BFJA விருதுகள்,மிகச்சிறந்த நடிகை ஹரே ராம ஹரே கிருஷ்ணா படத்திற்காக.
1978 - மிகச்சிறந்த நடிகைக்கான பிலிம்பேர் விருதுக்கு பரிந்துரை சத்யம் சிவம் சுந்தரம்
1980 - மிகச்சிறந்த நடிகைக்கான பிலிம்பேர் விருதுக்கு பரிந்துரை இன்சாப் கா தராசு
2003 - பாலிவுட் விருதுகள் 'வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது'- வசீகரம் நிறைந்த வாழ்நாள் .[6]
2006 - எட்டாவது வருடாந்திர பாலிவுட் திரைப்பட விருதுகள் வழங்கும் விழாவில் [7][8]"இந்தியாவின் அசையும் பட தொழில்துறைக்கு சீரிய பங்களிப்பு விருதுகள்"
2006 - வாழ்நாள் சாதனையாளருக்கான ஜீ சினி விருது
No comments:
Post a Comment