திரையில் குடும்பக் கட்டுப்பாடு பிரசாரம் - 2
என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் இயக்கிய என்னெஸ்கே பிலிம்சிஸின் ‘மணமகள்’ (1951) படத்தில், குடும்ப கட்டுப்பாடு பிரசாரம் முதன்முறையாக நேரடியாகச் செய்யப்பட்டது என்று கூறவேண்டும்.
நாடு விடுதலை அடைந்த பிறகு இருந்த நிலைகள் என்ன, எதிர்பார்க்கப்படும் நல்ல மாறுதல்கள் என்ன என்பது, ‘ஐம்பது அறுபது’ நாட்டியப் பாடலின் வாயிலாகப் படத்தில் காட்டப்பட்டது.
இந்தப் பாடலுக்காக உடுமலை நாராயணக்கவி எழுதிய பாடலின் பல்லவி, ‘‘ஆயிரத்தி தொள்ளாயிரத்தி அம்பது அறுபது நாடகம், ஆடும் எங்களை ஆதரிக்க வேணும், அறிஞர் எல்லார்க்கும் வணக்கம்’’. இதைத் தொடர்ந்து வந்த சரணங்கள் எதிர்பார்ப்புகளை அடுக்கின.
ஐம்பதில் வேலைக்கேற்ற கூலி இல்லை, அறுபதில் உழைப்பிற்கு ஏற்ற ஊதியம் கிடைக்கும். ஐம்பதில், பெண்டாட்டி இருக்க, இரண்டு மூன்று வேற்றுப் பெண்களைச் சேர்த்துக்கொண்டு கணவன் கும்மாளம் அடித்தான்... அறுபதில் அப்படிப்பட்ட கணவன் குணம் நிறைந்த மனைவியுடன் மனம் பொருந்தி வாழ்வான்.
ஐம்பதுகளின் தொடக்கத்தில் கடுமையான அரிசி தட்டுப்பாடு நிலவியது. ரேஷன் முறை இருந்தது. அரிசிப் பயன்பாட்டைக் குறைத்து, மக்கள் சிறுதானியங்களை உண்ண வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்பட்டது. ‘ஐம்பது அறுபது’ பாடல், ஐம்பதுகளின் இந்த தட்டுப்பாடுகள் நீங்கி, அறுபதில் ‘ஊசி முல்லை அரும்பு’ போன்ற அரிசி, மூட்டை மூட்டையாகக் கிடைக்க வேண்டும், அதை சமைத்து மூக்குப்பிடிக்க உண்ண வேண்டும்’ என்றது!
இதுபோன்ற வித்தியாசங்களைத் தொடுத்த பிறகு, குடும்ப கட்டுப்பாடு தொடர்பான அந்த ஆச்சரியமான சரணம் வருகிறது.
‘‘பிள்ளைகள் அதிகம் பெற்றெடுக்கக் கூடாதுன்னு பெண்களுக்குக் கர்ப்பத்தடை உண்டுபண்ண வேணுமின்னு பேசிக்கிட்டிருந்தது அம்பது உள்ளபடி நல்லதின்னு உலகத்திலே ஆணும் பெண்ணும் ஒண்ணு ரெண்டைப் பெத்துக்கிட்டு எண்ணங்களை மாத்திக்கிட்டு உடல் நலம் தேடுவது அறுபது!’’.
இந்த பாடலுக்கு லலிதா- பத்மினி சகோதரிகள் மிக அருமையாக நடனமாடி அபிநயம் செய்தார்கள் (நடனம் : கே.என்.தண்டாயுதபாணி பிள்ளை, ஹீராலால்). ‘பெண்களுக்குக் கர்ப்பத்தடை’ என்கிற போது, கர்ப்பம் தரித்தல் உறுதியாக நிறுத்தப்படும் என்கிற பொருளில் பத்மினி காட்டுகிற முத்திரை அற்புதம்!
இத்தகைய கர்ப்பத்தடைக்குத் தடையாக இருக்கக்கூடியது எது? அதிகப் பிள்ளைகள் பெற்றுக்கொண்டால்தான் சிலதாவது மிஞ்சும், கடைசி காலத்தில் பெற்றோரைக் காப்பாற்றும் என்ற ஏழைகளின் நினைப்புத்தான். ‘மணமக’ளுக்கு 1951ல் பாடல்கள் எழுதிய உடுமலை நாராயணக்கவி, பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ‘தூய உள்ளம்’ படத்தில் இந்த விஷயத்தை முன்வைத்தார்.
‘‘நமக்கென்ன கவலை...உழைக்க எனக்கு உடல் பலம் இருக்கு...நீ நிறைய பிள்ளைகளைப் பெத்துக் கொடுத்திருக்கே...பணம் வரும் போது நன்றாக செலவழித்து சந்தோஷமாக இருக்கலாம்’’ என்கிறான், சாமானியனான ஆடவன். அதற்கு அவன் பெண்டாட்டி என்ன கூறுகிறாள்?
‘‘நம்மைப் போலே புள்ளகுட்டி நாயா அலையோணுமா?
நானும் நீயும் போனா நாதி ஏதும் உண்டுமா?
உன்னைப்போல படிக்காத முட்டாள் ஆகோணுமா?
யோசிக்காட்டிப் பின்னாலே மோசமாகுமே மாமா!
வருஷம் ஒரு பிரசவம் தவறுதில்லே, நானும்
வத்தலாகிப்போயிட்டேன் சக்தியும் இல்லே
அவசரப்படாதே அத்தே மகனே’’ என்கிறாள் அவள்.
‘இத்தோட குழந்தை குட்டிகள் போதும்...இனி பெற்றதை சரியாக வளர்ப்பதைப் பார்ப்போம். பிள்ளைகள் நல்ல கல்வியைப் பெற உழைப்போம்’ என்று ஏழை ஆடவனும் அவனுடைய மனைவியும் சேர்ந்து, டி.எம்.எஸ்., பி. சுசீலா பாடும் இந்த பாட்டிலேயே முடிவு செய்கிறார்கள்!
அதிகப்பிள்ளைகள் பெறுவது ஒருவிதமான அபத்தம் என்று பொருள்படும்படி அறுபதுகளில் ஆங்காங்கே திரைப்பட வசனங்களும் பாடல் வரிகளும் வரத்தொடங்கின.
‘படித்தால் மட்டும் போதுமா’ திரைப்படத்தில் (1962) , அதிகம் படிக்காத ஜமீந்தாரின் மகன் கோபால், சந்தர்ப்பவசத்தாலும் தன்னுடைய ஒன்று விட்ட அண்ணனின் சூழ்ச்சியினாலும் ஆங்கில இலக்கியம் மெத்தப் படித்த ஒரு பெண்ணை மணக்க நேர்கிறது. இந்த பொருந்தாத மணத்தின் வேதனைகளைக் கோபால் அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கும் போது, அவர்களுக்கு முன்னே மேடையில் நிகழ்த்தப்படுகிற பாடல், ‘கோமாளி கோமாளி கோமாளி’. இதில், ‘ஆசையில்லாமல் திருமணம் செய்து துடிப்பவன் கோமாளி’ என்பது கதாநாயகனுக்கான பிரத்யேக வரியாக அமைந்தது. இதனுடன், இன்னொரு விஷயமும் நிதர்சன உண்மைபோல் கூறப்படுகிறது -- ‘அடுக்கடுக்காகப் பிள்ளை கள் பெறுபவன் என்னாளும் கோமாளி’!
‘ஆசைக்கு ஒரு பெண், ஆஸ்திக்கு ஒரு ஆண்’ என்பது அறிவிக்கப்பட்டு வராமல்போன ஒரு தமிழ்த் திரைப்படத்தின் தலைப்பாக அமைந்தது. ஆனால், காலத்தின் கட்டாயத்தாலும் குடும்ப கட்டுப்பாடு பிரசாரத்தின் காரணத்தாலும், இதுவே ஒரு நியதியாகிப்போய்க் கொண்டிருந்தது.
‘படித்தால் மட்டும் போதுமா’விற்கு அடுத்த ஆண்டு வந்த ‘இருவர் உள்ளம்’ படத்தில், ‘‘முத்தவன் (எம்.ஆர். ராதா) வக்கீலுக்குப் படிச்சும், அஞ்சாறு குழந்தைகளுக்குத் தகப்பனாகி, ஒண்ணும் தெரியாத ஊதாரியா திரிஞ்சுக்கிட்டிருக்கான்’’ என்று அரசாங்க வழக்கறிஞர் நீதிமாணிக்கம் (எஸ்.வி.ரங்காராவ்), தன் மனைவி நாகம்மாவிடம் (சந்தியா) வருத்தப்படுகிறார்.
‘ஒண்ணும் தெரியாத ஊதாரி’ என்று பெயர் பெற்றவனை நகைச்சுவை ஏற்படுத்தும் வகையில் குறிப்பிட வேண்டும் என்றால் எப்படிக் குறிப்பிட வேண்டும்? ‘புத்தி சிகாமணி’ என்றுதானே? இந்த வகையில் அமைந்த பாடல்,
‘‘புத்தி சிகாமணி பெற்ற பிள்ளை, இது
புன்னகை செய்யுது சின்ன பிள்ளை,
அஞ்சுக்குப் பின்னாலே வந்த பிள்ளை, இது
ஆறாவதாய் வந்த சின்னப் பிள்ளை! ’’
‘புத்தி சிகாமணி’ என்று கூறியது ஒரு ஜோக்குக்குத்தான் என்பதை வலியுறுத்த,
‘ஆராரோ அரி ஆராரோ, அட
அசட்டு மவப் பிள்ளை ஆராரோ’ என்று கண்ணதாசன் எழுதி வைத்தார்.
எந்த உணர்ச்சியில் உந்தப்பட்டு ஒருவர் தொடர்ச்சியாகப் பிள்ளைகள் பெறுகிறார் என்பதை மிக அழகாக வெளிப்படுத்தும் பாடல், கிலியை ஏற்படுத்தும் குழந்தைகளின் சங்‘கிலி’த் தொடருக்கு எப்படி முற்றுப்புள்ளி வைப்பது என்பதையும் சுட்டுகிறது: ‘‘ஆசைக்குப் பிள்ளை ஆறாச்சி, ஆறாச்சி, இனி அடுத்துத் தடைசெய்ய ஆராய்ச்சி, ஆராய்ச்சி!’’
கிண்டலடிக்கப்படுவதற்கு மட்டும்தான் அல்ல அதிகப் பிள்ளைகள் பெறுவது, வீட்டில் கொண்டாட்டத்திற்கும் கலகலப்பிற்கும் செல்வந்தர் ஒருவருக்கு எட்டுப் பிள்ளைகள் என்று காட்டியது, ஜெமினியின் ‘மோட்டார் சுந்தரம் பிள்ளை!’ (1966) அவருக்கு இன்னுமொரு பெண்டாட்டி உண்டு, இன்னும் இரண்டும் பிள்ளைகள் உண்டு என்பதுதான் கதையின் முக்கியத் திருப்பம்!
கொலைத் தாக்குதலுக்குப் பிறகு எம்.ஜி.ஆர்.முதலில் முடித்துக் கொடுத்த ‘காவல்காரன்’
படத்தின் காமெடி டிராக்கில், நாகேஷ் ஒரு மலையாள வைத்தியராக வருகிறார். அவரிடம் வரும் முப்பது வயது மலையாளிக்கு எட்டு குழந்தைகள் இருக்கின்றன! அவரிடம் கலப்பட மலையாளத்தில் நாகேஷ் கேட்கிறார், ‘‘கவர்ன்மென்ட் ஆஸ்பத்திரி போய் பர்த் கண்டிரோல் செய்தோ?’’
‘‘அது மகாபாவம் ஆணு,’’ என்கிறார் மலையாளி.
‘‘ஏடா புண்யசீலா...எதடா பாவம்...நிண்ட குட்டிகளைக் கண்டோ...எலும்பும் தோலுமாய் பிரேதம் போல காணுன்னு...சேட்டா...எண்ணெய் என்ன விலை விக்கும்னு அறியோ...நினக்கு கிட்டுன்ன காசில் ஈ குட்டிகளில் தலையிலே எண்ணெய் தேய்க்கான் மதியாவோ...,’’ என்று கூறிச் செல்கிறார். பெத்துப்போட்டுக்கொண்டே இருந்தால், அந்த ஜீவன்களுக்கான வசதிகள் செய்து தர வேண்டாமா...அப்படி செய்ய முடியாத போது, கண்மண் தெரியாமல் ஜனத்தொகையைப் பெருக்கலாமா என்பதுதான் அவர் கேட்கும் கேள்வி.
குழந்தைகள் பிறக்கவில்லை என்று வருகிற ஒரு செல்வந்தருக்கும் அவர் மனைவிக்கும் மேற்படி பிள்ளைகளில் இரண்டை தள்ளி விடுகிறார், ‘காவல்கார’னில் வரும் நாகேஷ்.
‘‘குழந்தை இல்லைன்னு வந்தா வேறு யாருடைய குழந்தையையோ எங்ககிட்ட கொடுக்கறீங்க,’’ என்கிறார் செல்வந்தர், குழந்தைகளை அழைத்துச் சென்றபடியே.
‘‘பணம்னாலும் பிள்ளைகள்னாலும் பகிர்ந்து கொடுக்கணும்.... அதுதான் சோஷலிசம்,’’ என்கிறார் நாகேஷ்!
‘தரிசனம்’ (1968) படத்தில், பாட்டு வாத்தியாரான மனோரமா, சமையல்காரி வேண்டும் என்று விளம்பரம் செய்திருந்த சோவின் வீட்டுக்குத் தவறாக வருகிறார்.
‘வாங்க, வாங்க, உட்காருங்க’ என்று வரவேற்கும் சோ, ‘நீங்க யாரு?’ என்று கேட்டவுடன், ‘விளம்பரம் பாத்தேன்’, என்கிறார் மனோரமா.
சமையல் வேலைக்கு வந்தவர் போலும் என்று நினைத்துவிடுகிற சோ, ‘‘அப்போ நில்லுங்க, அதுதான் சரியா இருக்கும்’’ என்று கூறிவிட்டு, தன்னுடைய தங்கையிடம் கூறுகிறார், ‘‘சமையல்காரிக்கு என்ன டிரஸ்...கையிலே ஹேண்ட்பேக்...குடை, இதுதான் சோஷலிசம்!’’ ‘காவல்கார’னில் சோஷலிசத்தின் பேரில் குழந்தைகளை நாகேஷ் பிரித்துக்கொடுத்தார். ‘தரிசனம்’ படத்தில் சோஷலிசம் உண்டு பண்ணும் விபரீதம் குறிப்பிடப்பட்டது!
‘தரிசனம்’, ஒரு அறுபதாம் கல்யாணக் கொண்டாட்டத்துடன் தொடங்குகிறது. எடுத்தவுடனேயே ‘கல்யாணமாம் கல்யாணம்’ என்ற கண்ணதாசன் பாடல், குடும்ப கட்டுப்பாட்டுப் பிரசாரம் தொடர்ந்து இழையோடுகிற பாடல். அறுபதாம் கல்யாணம் கொண்டாடும் தம்பதியினுடைய இளமையின் ரகசியத்தைப் பாடல் முன்வைக்கிறது: ‘‘கணக்கு வச்சு அளவு வச்சு பிள்ளையைத் பெத்தாங்க, காலம் பாத்து உற்பத்திக்குத்தடை விதிச்சாங்க!’’
படத்தின் இளம் ஜோடி இதிலிருந்து தனக்கொரு பாடத்தைத் தெரிந்துகொள்கிறது.
‘ஆண் -- காதலுக்கு உடம்பிருக்கு, ஆடிமுடிப்போம், அந்தக் கர்ப்பத்துக்கு மட்டும் நாம கதவை சாத்துவோம் பெண் - ஆசைக்கொரு பெண்ணைப் பெத்துக் காத்துக் கிடந்தோம் ஆண் - ஆஸ்திக்கொரு பிள்ளையைப் பெத்து சேர்த்து வளர்த்தோம்!’
இப்படி குடும்ப கட்டுப்பாடு பிரசாரத்தைக் கொட்டி முழக்கியது, சூலமங்கலம் ராஜலட்சுமியின் இசையமைப்பில் வீ.டி.அரசு தயாரித்து இயக்கிய திரைப்படம். இந்தப் பாடலில் மிக சுவையின் இன்னும் சில வரிகள் உண்டு.
‘‘எட்டு பிள்ளைப் பெற்றால் கூட லாபமாகலாம், அந்த
எட்டாவது பிள்ளை கூட மேதையாகலாம்’’ என்கிறான் கதாநாயகன்.
‘‘எட்டாவது மேதைக்காக கர்ப்பம் தாங்கினால்,
ஏழு முட்டாள்களைக் காலம் தோறும் வீடு தாங்குமா’’ என்று கேட்கிறாள் நாயகி! இந்த கேள்விக்கு சுவையைக் கூட்டுகிற விஷயம் என்னவென்றால், கண்ணதாசனே தன்னுடைய பெற்றோருக்கு எட்டாவது பிள்ளை!
பெர்னார்ட் ஷா எழுதிய ‘பிக்மேலியன்’ நாடகத்தின் அடிப்படையில், ‘மை பேர் லேடி’ என்ற ஆங்கிலப் படம் வந்தது. இதை சோ தன் பாணியில் நாடகமாக்கினார். திரைக்கதை, வசனம் எழுதி, ‘மனம் ஒரு குரங்கு’ என்ற திரைப்படமாகவும் வழங்கினார். இதில் சோ இணைந்துகொள்ளும் ஒரு டூயட் பாடல், ‘பியூட்டிபுல் மார்வெலெஸ் எக்செலன்ட்’ என்று தொடங்குகிறது. அதில் சீர்காழி கோவிந்தராஜன் குரலில், ‘குழந்தை குட்டிகள் டூ மெனி பெறக்கூடாது அம்மணி’ என்று சோ பாடினார்!
தட்டுப்பாடுகளும் கியூ வரிசைகளும் நிறைந்த நகர்ப்புற வாழ்க்கையில் அதிகப் பிள்ளைகளைப் பெறுபவர்கள் பாடு திண்டாட்டமாகத்தான் முடியும் என்று ஆங்காங்கே திரைப்பாடல்கள் நினைவு
படுத்தின. எடுத்துக்காட்டாக, ‘எதிர் நீச்சல்’ படத்தின் டைட்டில் பாடல், ‘கணக்குக்கு மேலே பிள்ளையைப் பெற்று காலம் கழிப்பதும் எதிர் நீச்சல்’ என்றது. அப்போது அவர் இயங்கிய தி.மு.க.விற்குத் தனிப்பட்ட முறையில் எம்.ஜி.ஆர்., பிரசாரம் செய்யவேண்டும் என்பது இல்லை.
ஏனென்றால் அவரே ஒரு நடமாடும் பிரசாரம் நிலையம்! ஆனால், 1968ல் அண்ணாதுரையின் தலைமையில் அமைந்திருந்த தி.மு.க. அரசின் திட்டங்களுக்கு, ‘ஒளி விளக்கு’ திரைப்படத்தில் நரிக்குறவராக வந்து அவரே பப்ளிசிட்டி செய்தார்! அவருடன் நரிக்குறத்தியாக ஜெயலலிதா நடித்தார்!
‘‘பெத்தாலும் ஒண்ணு ரெண்டு
பெத்துப் போடுவோம், அதுக்கு
ஒத்துமையா ரெண்டு பேரும் பாடுபடுவோம்’’ என்று வாலி எழுதிய, ‘நாங்க புதுசா கட்டிக்கிட்ட ஜோடிதானுங்க’ பாடலில், இரு வருங்கால
முதல்வர்கள் நரிக்குறவர்களாக வந்து குடும்ப கட்டுப்பாட்டின் அவசியத்தை மக்களுக்கு நினைவு படுத்தினார்கள்! ஜனத்தொகையைக் கட்டுப்படுத்துவதில் தமிழ்நாடு கண்டிருக்கும் வெற்றிகளுக்கு
இத்தகைய பிரசாரங்கள் உதவியிருக்கின்றன.
No comments:
Post a Comment