JAMES COOK ,BRITISH NAVIGATOR, DISCOVERED NEWZEALAND

JAMES COOK ,BRITISH NAVIGATOR,

DISCOVERED NEWZEALAND

British navigator James Cook discovered and charted New Zealand and Australia's Great Barrier Reef on his ship HMB Endeavour, and later disproved the existence of the fabled southern continent Terra Australis. His voyages provided the first accurate map of the Pacific.
IN THESE GROUPS


Synopsis

Born on October 27, 1728, in Marton-in-Cleveland, Yorkshire, England, James Cook was a naval captain, navigator and explorer who, in 1770, discovered and charted New Zealand and the Great Barrier Reef of Australia on his ship HMB Endeavour. He later disproved the existence of Terra Australis, a fabled southern continent. Cook's voyages helped guide generations of explorers, and provided the first accurate map of the Pacific. He died on February 14, 1779, in Kealakekua Bay, Hawaii.

Early Life and Career

James Cook was born in Marton-in-Cleveland, Yorkshire, England, on October 27, 1728, the son of a Scottish farmhand. As a teenager, Cook did farming work alongside his father until, at the age of 18, he was offered an apprenticeship by a Quaker shipowner in a small seaside village near Whitby, England. The experience proved to be fortuitous for the future naval officer and explorer, bringing him in contact with both the ocean and ships along the port.

Naval Officer, Navigator and Explorer

Cook eventually joined the British Navy and, at age 29, was promoted to ship's master. During the Seven Years War (1756-63), he commanded a captured ship for the Royal Navy. In 1768, he took command of the first scientific expedition to the Pacific. In 1770, on his ship the HMB Endeavour, Cook discovered and charted New Zealand and the Great Barrier Reef of Australia—since credited as one of the world's most dangerous areas to navigate.

After his return to England, Cook was chosen to circumnavigate and explore Antarctica. On this voyage, he charted present-day Tonga, Easter Island, New Caledonia, the South Sandwich Islands and South Georgia, and disproved the existence of Terra Australis, a fabled southern continent. (Cook named the Hawaiian Islands the Sandwich Islands after the Earl of Sandwich, also known as John Montagu.)

Later Years and Legacy

During all his voyages, James Cook successfully fought scurvy (a deadly disease caused by vitamin deficiency) by feeding his crew a diet that included watercress, sauerkraut and orange extract. He died in a skirmish with islanders during a winter layover in Kealakekua Bay, Hawaii, on February 14, 1779.

Today, Cook's voyages are credited with helping to guide generations of explorers, as well as with providing the first accurate map of the Pacific, and many believe that he did more to fill the map of the world than any other explorer in history.

On April 29, 1770, the British HM Bark Endeavor became the first European vessel to reach the east coast of Australia after it landed at Botany Bay near modern day Sydney. At the helm was James Cook, a taciturn mariner who would go on to circumnavigate the globe twice and explore everything from the Bering Strait and the islands of the South Pacific to the treacherous ice floes surrounding Antarctica. Cook’s three voyages of discovery helped fill in many of the blank spots on Europeans’ world maps, but his mistreatment of natives in Hawaii eventually led to an untimely death. Two hundred forty-five years after he landed in Australia, learn 10 surprising facts about the explorer who vowed to sail “as far as I think it possible for man to go.”

1. Cook joined the Royal Navy relatively late in life.
Cook worked on a Yorkshire farm in his youth before winning an apprenticeship with a merchant sailing company at age 17. He cut his teeth as a mariner on shipping voyages in the choppy waters of North and Baltic Seas, and spent the next decade rising through the ranks and mastering the art of navigation. He was being groomed to become a captain, but in 1755, he shocked his superiors by quitting his merchant sailing career and enlisting in the British Royal Navy as a common seaman. Cook was 26—far older than most new recruits—yet it didn’t take long for the Navy to recognize his talent. He was promoted to ship’s master in only two years, and later became one of the first men in British naval history to rise through the enlisted ranks and take command of his own vessel.

2. He was an expert mapmaker.
Cook first rose to prominence as a cartographer during the Seven Years’ War, when his detailed charts of the Saint Lawrence River helped the British pull off a surprise attack against French-held Quebec. In the early 1760s, he was given a ship and tasked with charting the island of Newfoundland off the coast of Canada. The map he produced was so accurate that it was still in use in the 20th century. Cook’s skill at charting the seas would later become a crucial tool in his explorer’s arsenal. He won command of his first round-the-world voyage in part because he could be trusted to navigate in uncharted territory and bring home precise maps of the lands he discovered.

Cook landing at Botany Bay.













3. Cook’s first voyage included a secret mission from the British government. 
Cook’s career as an explorer began in August 1768, when he left England on HM Bark Endeavour with nearly 100 crewmen in tow. Their journey was ostensibly a scientific expedition—they were charged with sailing to Tahiti to observe the transit of Venus across the face of the sun—but it also had a hidden military agenda. Cook carried sealed orders instructing him to seek out the “Great Southern Continent,” an undiscovered landmass that was believed to lurk somewhere near the bottom of the globe. The explorer followed orders and sailed south to the 40th parallel, but found no evidence of the fabled continent. He then turned west and circled New Zealand, proving it was a pair of islands and not connected to a larger landmass. Cook would later resume his search for the Southern Continent during his second circumnavigation of the globe in the early 1770s, and came tantalizingly close to sighting Antarctica before pack ice forced him to turn back.

4. His ship Endeavour nearly sank on the Great Barrier Reef. 
After landing in Australia during his first voyage, Cook pointed his ship north and headed for the Dutch seaport of Batavia. Because he was in unmapped territory, he had no idea he was sailing directly into the razor-sharp coral formations of the Great Barrier Reef. On June 11, 1770, his ship Endeavour slammed into a coral reef and began taking on water, endangering both his crew and his priceless charts of his Pacific discoveries. Cook’s men frantically pumped water out of the holds and threw cannons and other equipment overboard to lighten the ship’s weight. They even used an old sail to try and plug a hole in their hull. After more than 20 desperate hours, they finally stopped the leak and limped toward the Australian coast. It would take Cook nearly two months of repairs to make his ship seaworthy again.

Painting showing Cook’s ships Resolution and Adventure in Tahiti.

5. Cook helped pioneer new methods for warding off scurvy.
In the 18th century, the specter of scurvy—a disease caused by a lack of vitamin C—loomed over every long distance sea voyage. Cook, however, managed to keep all three of his expeditions nearly scurvy-free. This was partially because of his obsession with procuring fresh food at each of his stops, but many have also credited his good fortune to an unlikely source: sauerkraut. While Cook didn’t know the cure or cause of scurvy, he did know that the nutrient-rich pickled cabbage seemed to keep the disease at bay, so he brought several tons of it on his voyages. His only problem was getting his crew to eat it. To trick them, Cook simply had sauerkraut “dressed every day” for the officers’ table. When the enlisted men saw their superiors eating it, they assumed it was a delicacy and requested some for themselves.

6. Even Britain’s enemies respected Cook.
While Cook’s journeys took place during a time when Britain was variously at war with the United States, Spain and France, his reputation as a pioneering explorer allowed him to travel the seas with relative impunity. In July 1772, a squadron of Spanish vessels briefly detained his ships, only to release them after they realized Cook in command. Likewise, when Cook’s third voyage set sail during the American Revolution, Benjamin Franklin wrote a memo to colonial ship captains instructing them to treat the British vessels as “common friends to mankind” if they encountered them at sea.

7. He searched for the Northwest Passage. 
In 1776, a 47-year-old Cook set sail on his third voyage of discovery—this time a search for the elusive Northwest Passage in the Arctic. After traveling halfway around the world, he led the ships HMS Resolution and Discovery on a perilous survey of the upper coasts of western Canada and Alaska. Cook came within 50 miles of the western entrance to the passage, but his attempts to locate it were ultimately thwarted by freezing weather, violent currents and heavy ice floes in the Bering Sea. When the extreme conditions drove his crew to the brink of mutiny, Cook reluctantly turned south for the summer. He would die before he had a chance to resume his search.

Painting depicting Cook's death in Hawaii.

8. Natives mistook him for a god when he landed in the Hawaiian Islands. 
During Cook’s third voyage, he became the first European to set foot on Hawaii, which he called the “Sandwich Islands” after his patron the Earl of Sandwich. Hawaiians at Kealakekua Bay celebrated Cook’s January 1779 landing with joyous celebrations, and for good reason: by some strange coincidence, the explorer’s arrival coincided with an annual festival honoring the Hawaiian fertility god Lono. Since the natives had never seen white men or massive sailing ships like Cook’s, they assumed he was their deity and lavished him with feasts and gifts. The Europeans responded by greedily stripping Kealakekua of food and supplies, but when one of Cook’s sailors died from a stroke, the natives realized the strangely dressed Europeans weren’t immortals after all. From then on, Cook’s relationship with the Hawaiians became increasingly strained.

9. He suffered a grisly death. 
While docked for repairs in Hawaii in February 1779, Cook became enraged after a group of natives stole a cutter ship from one of his boats. He went ashore and tried to take King Kalani‘ōpu‘u hostage, but the Hawaiians feared their leader would be killed and swarmed to his aid. When Cook’s ship Discovery fired its cannons at another group of Hawaiians, the explorer panicked and discharged a rifle before fleeing to a waiting boat. He didn’t get far before he was pelted by stones and struck by a club. A Hawaiian warrior then brandished a knife—a gift from Cook—and plunged it into his back. Cook fell into the surf and was repeatedly stabbed and bashed with rocks. After he perished, the Hawaiians ritualistically prepared his corpse as they would that of a king. They preserved his hands in sea salt, then roasted the rest of his body in a pit before cleaning his bones.

10. NASA named spacecraft after his ships. 

Cook explored and mapped more territory than any navigator of his era, and his achievements later saw him honored by NASA. Cook’s HMS Discovery was one of several historical vessels that inspired the name of the third space shuttle, and NASA later named their final shuttle “Endeavour” after the ship he commanded on his first circumnavigation of the globe. When the shuttle Discovery made its final space flight in 2011, its crew carried a special medallion made by the Royal Society in honor of Cook.

ஜேம்ஸ் குக் (James Cook, 7 நவம்பர் 1728 - 14 பெப்ரவரி 1779) இங்கிலாந்தைச் சேர்ந்த நாடுகாண் பயணி, பிரிட்டிஷ் ஆய்வாளர், மாலுமி, வரைபடங்கள் உருவாக்குனர் மற்றும் பிரிட்டிஷ் அரச கடற்படையின் (Royal navy) அணித்தலைவரும் (Captain) ஆவார். நியூபவுண்ட்லாந்துத் தீவினை முதன்முதலில் உலக வரைபடத்தில் குறித்ததுடன் அமைதிப் பெருங்கடலில் தனது எச்.எம்.பார்க் என்டேவர் கப்பலில் மூன்று பயணங்களை மேற்கொண்டவர். அமைதிப் பெருங்கடலின் பல இடங்களையும், தீவுகளையும் கண்டறிந்தவர். ஆத்திரேலியா, ஹவாய் போன்ற தீவுகளை முதன் முதலில் கண்டுபிடித்த ஐரோப்பியர் ஆவார்.
பிறப்பு[மூலத்தைத் தொகு]
ஜேம்ஸ் குக் 1728- ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்து நாட்டின் யார்க்செயரில் பிறந்தார். இவர் பதினாறு குழந்தைகள் கொண்ட ஒரு ஸ்காட்லாந்து உழவருக்கு இரண்டாவது மகனாகப் பிறந்தார். அய்டான் நகரில் தனது பள்ளிக்கல்வியை பயின்ற குக், தனது பதினேழு வயதில் ஒரு கடையில் வேலை பார்க்க ஆரம்பித்தார். பதினெட்டு வயதில் படகு ஓட்டுனராக மாறினார். விட்பை (Whitby) துறைமுகத்தில் ஜான் வாக்கர் என்னும் நிலக்கரியினை கப்பல் மூலம் ஏற்றுமதி செய்பவரிடம் பயிற்சி பெறுபவராக சேர்ந்தார்[1]. வாக்கரிடமிருந்து அடிப்படை கணித அறிவையும், திசையமைப்பு குறித்தனவற்றையும் குக் கற்றுத் தேர்ந்தார். தனது சொந்த முயற்சியில் அறிவியலையும் கற்றுத் தேர்ந்தார்.

திருமணம்[மூலத்தைத் தொகு]
ஜேம்ஸ் குக் திசம்பர் 21, 1762 அன்று எலிசபத் பாட்ஸ் என்பவரை மணம் புரிந்துக்கொண்டார். இத்தம்பதியினருக்கு ஆறு குழந்தைகள் பிறந்தன. அவர்கள், ஜேம்ஸ் (1763–94), நாத்னெய்ல் (1764–80), எலிசபத் (1767–71), ஜோசப் (1768–68), ஜியாஜ் (1772–72) மற்றும் ஹக் (1776–93) ஆகியோராவர். கடைசி மகன் கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்கும்போது இறந்து விட்டார். இவரின் குழந்தைகள் பற்றிய விடயங்கள் வெளியுலகு அறியாதவையாகும்.

பயணங்களும் கண்டுபிடிப்புகளும்[மூலத்தைத் தொகு]
தனது முதற்பயணத்தின்போது 1770 இல் அவுஸ்திரேலியாவின் கிழக்குக் கரையினைக் கண்டார். இவரே அவுஸ்திரேலியாவின் கிழக்குக் கரையினைக் கண்ட முதல் ஐரோப்பியராவார். அப்பிரதேசத்தை நியூ சவுத் வேல்ஸ் எனப் பெயரிட்டு இங்கிலாந்துக்குச் சொந்தமானதென உரிமை கோரினார். அவர் தன் வாழ்நாளில் இரு முறை உலகத்தை வலம் வந்துள்ளார். அன்டார்டிகா பகுதிகளிலும் தனது பயணத்தை மேற்கொண்டுள்ளார் குக். வட அமெரிக்காவிலும் பல தீவுகளை இவர் கண்டுபிடித்துள்ளார். தனது கடல் பயணங்களின்போது அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளுக்கும், தான் பார்த்த இடங்களின் வரைபடங்களை வரையவும் நேரங்களைச் செலவு செய்துள்ளார். இவர் கண்டுபிடித்த இடங்களைப் பற்றியும் நிறைய புத்தகங்கள் எழுதியுள்ளார்.

கண்டுபிடிப்புகளின் நோக்கம்[மூலத்தைத் தொகு]

மிகப்பெரிய நீண்ட பயணங்களைக் குக் சில காரணங்களுக்காகவே ஓய்வு இல்லாமல் செய்தார்.

தெற்கு கண்டத்தில் உள்ள பகுதிகளைக் கண்டுபிடிப்பது,
வீனஸ் கிரகத்திற்கு வானியல் அளவீடுகள் செய்வது,
புதிய நிலங்களைக் கண்டறிவது,
பிரிட்டிஷ் அரசர் ஜார்ஜ் மூன்றாமவருக்கு நிலங்களைக் கையகப்படுத்துவது,
புதிய இராணுவத் தளங்கள் அமைக்க நல்ல இடங்கள் கண்டுபிடிப்பது,
பசிபிக் மற்றும் அட்லாண்டிக் இடையில் புதிய வழித்தடங்களைக் கண்டுபிடிப்பது ஆகியனவே அவரின் முக்கிய குறிக்கோள்கள் ஆகும்.
முதல் பயணம்(1768-1771)[மூலத்தைத் தொகு]

என்டேவர் கப்பலானது ஏழு வாரங்கள் குயீன்ஸ்லேண்ட் துறைமுகத்தில் நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்தது.

Cook'sFirstVoyage541766 ஆம் ஆண்டு ராயல் சொசைட்டி பசிபிக் பெருங்கடலில் பயணம் செய்யக் குக்கை அழைத்தது. இப்பயணத்தின் நோக்கம் வீனஸ் கிரகத்திற்கு உண்டான தூரத்தினை அளவிடவும், புதிய ஆராய்ச்சிகள் செய்யவுமாக இருந்தது. 39 வயதில், லெப்டினன்ட் பதவிக்கு குக் உயர்த்தப்பட்டார். கடல் பயணத்தின்போது தளபதியாகவும் ஆக்கப்பட்டார் குக். இப்பயணம் இங்கிலாந்திலிருந்து ஆகத்து 26,1768 அன்று தொடங்கப்பட்டது. மேற்கு மார்க்கமாகச் சென்று பசுபிக் பெருங்கடல் வழியே டெஹீட்டி தீவை அடைந்தார். அங்கு வீனஸ் பற்றிய சில ஆராய்ச்சிகளைக் குக் மேற்கொண்டார். பின் பூமியை ஒரு முறை வலம் வந்த இவரது பயணம் 1771, ஜீலை 12 அன்று செயின்ட் ஹெலனாவில் வந்து முடிந்தது[2].

அவர் எச்.எம்.எஸ் எண்டெவரில் பயணம் மேற்கொண்டார். அவர் ஆகஸ்டு 26 ,1768 அன்று இங்கிலாந்து சென்றடைந்தார். [3] குக் மற்றும் அவருடைய குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள் கேப் ஹார்ன் எனும் பகுதியினை சுற்றிப்பார்த்துவிட்டு தங்கள் பயணத்தை மெற்கொண்டுள்ளனர். மேலும், அவர்கள் ஏப்ரல் 13, 1769 அன்று டஹிடி எனும் இடத்தை வந்தடைந்தனர். அந்த இடத்தில் தான் வெள்ளி (கோள்) கடப்பு பற்றிய ஆய்வு நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. [4] ஆனால் ஆராய்ச்சியின் முடிவுகள் எதிர்பார்த்த வகையில் வரவில்லை. தன்னுடைய முதல் ஆய்வு நிறைவு பெற்ற பின்பு தன்னுடைய கடற்படை அலுவலர்களால் கொடுக்கப்பட்ட இரண்டாவது கடற்பயணத்திற்கான சீல் செய்யப்பட்ட அந்த ஆணையைத் திறந்தார். அதில் தெற்கு பசுபிக் கண்டங்களின் தென்பகுதியில் உள்ள அறிகுறிகளை ஆராய்ச்சி செய்யும்படி இருந்தது. [5] பிறகு, குக் நியூசிலாந்து மற்றும் கடலோரப் பகுதிகளுக்கு பயணம் மேற்கொண்டார். 1970 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 17 ஆம் நாள் ஆத்திரேலியாவின் தென்கிழக்கு கடற்கரையை அவர் அடைந்தார். பின்பு அவர் மேற்கு நோக்கிப் பயணித்தார், இதன் மூலம் கிழக்கு கடற்கரையை எதிர்குக்கினுகொண்ட மல் ஐரோப்பியர் என்ற பெருமையைப்பெற்றார்.

இடைவேளை[மூலத்தைத் தொகு]

குக்கின் பயணப்பாதை. முதல் பயணம் சிவப்பு நிறமிடப்பட்டுள்ளது, இரண்டாம் பயணம் பச்சை நிறமிடப்பட்டுள்ளது, மூன்றாம் பயணம் நீல நிறமிடப்பட்டுள்ளது. குக் இறந்த பின் அவரிடைன் படைவீரர்கள் சென்ற பகுதி விடுபட்ட நீலநிறமாக்கிய கோடுகள்.

குக்கின் பயணப்பாதை. முதல் பயணம் சிவப்பு நிறமிடப்பட்டுள்ளது, இரண்டாம் பயணம் பச்சை நிறமிடப்பட்டுள்ளது, மூன்றாம் பயணம் நீல நிறமிடப்பட்டுள்ளது. குக் இறந்த பின் அவரிடைன் படைவீரர்கள் சென்ற பகுதி விடுபட்ட நீலநிறமாக்கிய கோடுகள்.
குக்கினுடைய இதழ்கள் அவருடைய வருகையாஇப் பற்றி எழுதின. விஞ்ஞான சமூக மக்களின் கதாநாயகனாக அவர் பார்க்கப்பட்டார். பொதுஜனங்களின் கதாநாயகனாக ஜோசப் பேங்க் என்பவர் பார்க்கப்பட்டார். [6] குக்கினுடைய மகன் இவரது இரண்டாவது பயணத்திற்கு ஐந்து நாட்களுக்கு முன்னர் தான் பிறந்தார். [7]

இரண்டாவது பயணம்[மூலத்தைத் தொகு]
மீகாமன் ஜேம்ஸ் குக்கின் இறப்பு (ஓவியம்)

Zoffany Death of Captain Cook.jpg
ஓவியர் ஜோஹான் ஸோஃப்பானி
ஆண்டு c. 1795
வகை எண்ணெய் ஓவியம்
பரிமாணம் 137.2 cm × 182.9 cm (54.0 in × 72.0 in)
இடம் தேசிய கடல்சார் அருங்காட்சியகம், லண்டன்
1771 ஆம் ஆண்டு ஆகத்து மாதம் முதல் பயணம் முடித்து வந்த உடனேயே ஜேம்ஸ் குக்கிற்கு பதவி உயர்வு அளிக்கப்பட்டது [8][9] 1772 ஆம் ஆண்டில்

ராயல் சொசைட்டி சார்பாக அறிவியல் பயனத்திற்கு பொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்டார். இதன் நோக்கம் சிக்கலான பூமியின் தென்பகுதியினை ஆய்வு செய்வதாகும்.

மூன்றாம் பயணம்[மூலத்தைத் தொகு]
கருத்துரு[மூலத்தைத் தொகு]

இந்தப் பயணத்தின் முக்கிய நோக்கமானது வட அமெரிக்காவின் மேல் உள்ள அத்திலாந்திக்குப் பெருங்கடல் மற்றும் பசிப்பிக் பெருங்கடல் இடையே புகழ்பெற்று விளங்கக் கூடிய வடமேற்கு பாதையைக் கண்டுபிடிப்பது ஆகும் . இதனைச் செயல்படுத்த குக்கிற்கு அவருடைய கடற்படை அலுவலர்களால் 1775 ஆம் ஆண்டில் அதற்கான ஆணைகள் வழங்கப்பட்டது . ஆனால் 1745 ஆம் ஆண்டு வரை நீட்டிப்புச் செய்யப்பட்டது. அந்தப் பாதைகளைக் கண்டுபிடிப்பவர்களுக்கு £ 20,000 பரிசு அறிவிக்கப்பட்டது. [10]ஆரம்பத்தில் சார்லிஸ் கிளெர்கே தான் இந்தப் பயணத்தைத் தலைமை தாங்க வேண்டும் என்று விரும்பினார், ஓய்வு பெற்றிருந்த குக், ஓர் ஆலோசகராகச் செயல்பட்டார்.

குழு உறுப்பினர்கள்[மூலத்தைத் தொகு]
வில்லியம் பேய்லி - வானியலாளாரக பணியாற்றினார்.
ராபர்ட் - தச்சர்
ஜான் லியார்ட் - மீகாமன்
டேவிட் நெல்சன் - தாவரவியல் சேகரிப்பாளர்
ஒமாய்- குக்கிற்கு பயனம் முடியும் வரையில் மொழிபெயர்ப்பாளராக இருந்தார்
டேவிட் சாம்வெல் - அறுவைச் சிகிச்சை
வில்லியம் டெய்லர் - உதவி மாலுமி (midshipman)
ஜேம்ஸ் ட்ரேவெனன் - உதவி மாலுமி (midshipman)
ஜான் வாட்ஸ் - உதவி மாலுமி (midshipman)
1776 ஆம் ஆண்டு குக் தனது மூன்றாவது பயணத்தினைத் தொடர்ந்தார். அந்தப் பயணத்தின்போது ஹவாய்த் தீவுவாசிகளுடனான சண்டையில் கொல்லப்பட்டார். ஜேம்ஸ்குக் இறந்ததால் அவரின் வீரர்கள் குக்கின் சடலத்துடன் பயணத்தின் பாதியில் நாடு திரும்பினர்.

கலானி ஒபு யு - கடத்தல் மற்றும் இறப்பு[மூலத்தைத் தொகு]
ஜேம்ஸ் குக் கலானியை கடத்துதல்

Resolution and Discovery.jpg
ஹெச் எம் எஸ் டிஸ்கவரி
நாள் பெப்ரவரி 14, 1779
அமைவிடம் ஹவாய்
வகை பதிலடி கொடுப்பதற்காக கடத்துதல்
காரணம் திருடப்பட்ட பொருட்கள்
பங்கேற்றோர் கலானி ஒபு யு, மீகாமன் ஜேம்ஸ் குக்
Casualties
மீகாமன் ஜேம்ஸ் குக்
இறப்புகள் 5
காயமுற்றோர் 2
மீகாமன் ஜேம்ஸ் குக் 1779 ஹவாய் தீவின் ஆளும் தலைவரான கலானி ஒபு யு( Kalani'o'pu'u) வைகடத்தியது மற்றும் ஒரு திருடப்பட்ட நீண்ட படகு (லைட்போட்) க்கு பதிலாக அவரைக் காப்பாற்ற முடிவெடுத்து ஆகியவவை குக்கினுடைய இறுதிப் பயணத்தின் இறுதிப் பிழையாக அமைந்தது மட்டுமல்லாது அவருடைய இறப்பிற்கும் வழிவகுத்தது.

.

இன விளக்க ஆராய்ச்சியின் சேமிப்புகள்[மூலத்தைத் தொகு]

1984 ஆம் ஆண்டில் ஆத்திரேலியா அருங்காட்சியகமானது, நியூ சவுத் வேல்ஸ் அரசிடமிருந்து குக்கினுடைய பொருட்களை வாங்கியது. அதேசமத்தில் 1768- 1780 வரையிலான குக்கினுடைய மூன்று பயணங்களிலும் அமைதிப் பெருங்கடல் முழுவதிலும் இருந்து பெறப்பட்ட 115 கலைப்பொருட்களும் பெறப்பட்டன. அங்கிருந்து பெறப்பட்ட அனைத்து கலைப்பொருட்களுமே அமைதிப் பெருங்கடலின் அருகே வாழ்ந்த மக்களுக்கும் , ஐரோப்பிய மக்களுக்குமான தொடர்பினை வெளிப்படுத்தும் வகையில் அமைந்தது. 1935 ஆம் ஆண்டில் இவருடைய பெரும்பகுதி நினைவுச் சின்னங்களும், கலைப்பொருட்களும் நியூ சவுத் வேல்ஸ் மாநில நூலகமான மிச்செல் நூலகத்திற்கு மாற்றப்பட்டது.