MAGNA CARTA OF ENGLAND
1215 MAY 5
மாக்னா கார்ட்டா (Magna Carta) அல்லது மேக்னா கார்ட்டா என்பது இங்கிலாந்து இராச்சியதின் அரசருக்கும் அந்நாட்டுமக்களுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட ஓர் உடன்படிக்கையாகும். 1215 ஆம் ஆண்டு முதலில் அரசு முத்திரைத்தாளில் பதிப்பிக்கப்பட்ட இந்த மகாசாசனம் பதின்மூன்றாவது நூற்றாண்டில் சில தற்காலிக விதிகளை நீக்கி அரசரின் ஆட்சிக்கு நேரடியான எதிர்ப்புகளைத் தவிர்த்து மீளவும் பதிப்பிக்கப்பட்டது. இந்த சாசனம் 1225ஆம் ஆண்டு சட்டமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. 1297 ஆம் ஆண்டு பதிப்பு இன்னமும் இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்சு அரசமைப்புப் புத்தகங்களில் இங்கிலாந்தின் சுதந்திரங்களுக்கும் வனங்களின் சுதந்திரங்களுக்குமான பெரும் சாசனம் (The Great Charter of the Liberties of England, and of the Liberties of the Forest) என அறியப்படுகிறது.
1215 ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்தை ஆண்ட ஜான் எதிரி நாடான பிரான்சிடம் நார்மண்டிப் பகுதியை இழந்ததுடன் ஆட்சியும் சீராக இல்லாததினால் பிரபுக்கள், வியாபாரிகள், செல்வந்தர்கள், பொது மக்கள் என அனைவரும் அரசருக்கு எதிராக கலகம் செய்ய ஆரம்பித்தனர். ஜான் மீது மக்களுக்கு மிகுந்த அதிருப்தி, கடுமையான வரிவிதிப்பு, போப்புடன் தகராறு, போரிடவும் தெரியவில்லை, வருத்தம் ஆகியன கோபமாக மாறியன. பிரபுக்கள், வியாபாரிகள், செல்வந்தர்கள், பொது மக்கள் என்று ஒரு பெரும் கூட்டம் ஜானுக்கு எதிராக கலகம் செய்ய ஆரம்பித்தது. அரசருக்கு எதிராகக் குரல் கொடுப்பவர்கள் பிடித்து வரப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். ஆனால், ஜான் எதிர்பார்த்தது போல் கலகம் அடங்கவில்லை. முன்பைக்காட்டிலும் கூடுதல் பலம் பெற்றது. கலகக்காரர்கள் லண்டனைக் கைப்பற்றினர்.
பின்னர் நடந்த பல சுற்று பேச்சுவார்த்தைகளுக்குப் பிறகு, மகாசாசனம் என்று அழைக்கப்படும் மேக்னா கார்ட்டா உருவானது. சாசனம் உருவான பிறகும் ஜான் தொடர்ந்து அடக்குமுறையை ஏவிவிட்டுக்கொண்டுதான் இருந்தார். ஜான் மன்னருக்கு எதிராக பொது மக்கள், பிரபுக்கள், செல்வந்தர்கள் என்று பலரும் கலகம் செய்திருந்தாலும், சாசனம் மன்னருக்கும் பிரபுக்களுக்கும் இடையில்தான் உருவாக்கப்பட்டது. ஜூன் 15, 1215 அன்று அரசு முத்திரை சாசனத்தில் பதிக்கப்பட்டது. இங்கிலாந்து வரலாற்றில் இது ஒரு முக்கியமான அத்தியாயமாகக் கருதப்படுகிறது. இதன்படி அரசரின் முடிவு தன்னிச்சையாக இராது; வெளிப்படையாக அரசரால் சட்டத்தின் வழிமுறைகளைப் பின்பற்றாது "சுதந்திர" மனிதர்களை தண்டிக்க இயலாது. அவர் மகாசபையின் அனுமதியைப்பெற்றே செயற்படமுடிந்தது.
மாக்னா கார்ட்டா பொதுமக்கள் தமது அரசரின் ஆட்சி அதிகாரங்களை குறைத்து தங்களின் சுதந்திரத்தைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள அரசரை வலியுறுத்தி ஏற்பட்ட முதல் சாசனமாகும். இதன் முன்னோடியாகவும் உந்துதலாகவும் 1100 ஆம் ஆண்டு ஹென்றி I தானாகவே வெளியிட்ட சுதந்திர சாசனம் அமைந்தது. மாக்னா கார்ட்டாவில் பொது மக்களுக்கு வழங்கப்படும் உரிமைகளுக்கான விதிகள் என்பது மிகவும் சொற்பமே.
இது உலக வரலாற்றிற்கு இங்கிலாந்தின் முக்கிய கொடையாக இருந்தபோதும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பகுதியில் பெரும்பாலான விதிகள் அவற்றின் மூலத்தை விட முற்றிலும் மாற்றப்பட்டன. மூன்று கொள்கைகள் இன்னமும் இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்சின் சட்டங்களில் இடம் பெற்றுள்ளன. டென்னிங் பிரபு இந்த சாசனத்தை "எல்லாக் காலங்களுக்குமான மிகசிறந்த அரசமைப்பு ஆவணம்; தன்னிச்சையான சர்வாதிகார ஆட்சிக்கெதிர் தனிநபரின் சுதந்திரத்திற்கான அடிக்கல்" எனக் கூறுகிறார்.[1] உல்ஃப் பிரபு தனது 2005 பேச்சில் "தற்போது சிறப்பு அரசமைப்பு நிலையுள்ளதாக அங்கீகரிக்கப்படும் ஆவணங்களில் முதலாவதாக" இதனைக் குறிப்பிடுகிறார்.[2]
இது உள்ளடக்கம் அல்லது வடிவம் என எதிலும் தனித்துவமானதாக இல்லாதிருப்பினும், இந்தச் சாசனத்தின் மூலம் ஆங்கிலம் பேசும் உலகெங்கும் அரசமைப்பு சட்டங்களின்படி ஆட்சி நடத்த வழி வகுத்தது.[3] நடைமுறையில் மாகனா கார்ட்டா அரசரின் அதிகாரங்களை மட்டுப்படுத்தாதிருந்தபோதும் அரசரும் சட்டங்களுக்குக் கட்டுப்பட்டவர் எனக் காட்ட ஓர் குறியீடாக இருந்தது. மாக்னா கார்ட்டா அரசனின் அதிகாரத்தை பலவீனப்படுத்தும் முதலாவது வரலாற்று ஆவணமாகவும், பாராளமன்ற அதிகாரம் வளர்ச்சி பெறுவது சம்பந்தமான முக்கிய நிகழ்வாகவும் அமையப்பெற்றது. அரசனால் மேற்கொள்ளப்படும் தீர்மானம் சட்டமாகக் கருதப்படும் காலத்தில், இவ்வொப்பந்தத்தில் கையப்பமிட்டதன் மூலம் அவனும் சட்டத்திற்கு கட்டுப்படும் நிலை ஏற்பட்டது. புதிய நாடுகளில் குடியேறியவர்களுக்கு ஓர் வழிகாட்டுதலாக[4] அவர்தம் அரசமைப்பு ஆவணங்களை, அமெரிக்க அரசியலைப்பு உட்பட, உருவாக்கிட உதவியது.[5]
ஆங்கில மொழி பேசும் உலகில் இன்று அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் ஆட்சிக்கு வழிவகுத்த விரிவான வரலாற்று செயல்முறையின் மீது மாக்னா கார்ட்டா, அல்லது 'கிரேட் சாசனம்' மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க ஆரம்பகால செல்வாக்கு இருந்தது.
1215 ஆம் ஆண்டில், இங்கிலாந்தின் ஜான் மன்னர் பல பழங்கால சட்டங்கள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்களை மீறிய பிறகு, அவரது குடிமக்கள் அவரை மனித உரிமைகளாகக் கருதப்பட்டதைக் கணக்கிடும் மாக்னா கார்ட்டாவில் கையெழுத்திட கட்டாயப்படுத்தினர். அவற்றில் அரசாங்கத்தின் தலையீட்டிலிருந்து விடுபட தேவாலயத்தின் உரிமை, அனைத்து சுதந்திர குடிமக்களுக்கும் சொத்துக்களை சொந்தமாக்குவதற்கும் வாரிசு செய்வதற்கும் மற்றும் அதிகப்படியான வரிகளிலிருந்து பாதுகாக்கப்படுவதற்கும் உரிமைகள் இருந்தன. சொத்து வைத்திருக்கும் விதவைகள் மறுமணம் செய்து கொள்ளாமல் இருப்பதற்கான உரிமையை அது நிறுவியது, மேலும் சட்டத்தின் முன் உரிய செயல்முறை மற்றும் சமத்துவக் கொள்கைகளை நிறுவியது. லஞ்சம் மற்றும் உத்தியோகபூர்வ தவறான நடத்தை ஆகியவற்றைத் தடுக்கும் விதிகளும் இதில் இருந்தன.
நவீன ஜனநாயகத்தின் வளர்ச்சியில் மிக முக்கியமான சட்ட ஆவணங்களில் ஒன்றாக பரவலாகப் பார்க்கப்படுகிறது, சுதந்திரத்தை நிறுவுவதற்கான போராட்டத்தில் மேக்னா கார்ட்டா ஒரு முக்கியமான திருப்புமுனையாக இருந்தது.
உரிமை மனு (1628)
1628 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலப் பாராளுமன்றம் இந்த சிவில் உரிமை அறிக்கையை சார்லஸ் I மன்னருக்கு அனுப்பியது.
மனித உரிமைகளின் வளர்ச்சியில் அடுத்த பதிவுசெய்யப்பட்ட மைல்கல், 1628 ஆம் ஆண்டில் ஆங்கில பாராளுமன்றத்தால் தயாரிக்கப்பட்டு, சிவில் உரிமைகளுக்கான அறிக்கையாக சார்லஸ் I க்கு அனுப்பப்பட்ட உரிமைக்கான மனுவாகும். மன்னரின் செல்வாக்கற்ற வெளியுறவுக் கொள்கைக்கு நிதியளிக்க பாராளுமன்றம் மறுத்ததால், அவரது அரசாங்கம் கட்டாயக் கடன்களை வசூலிக்கவும், பொருளாதார நடவடிக்கையாக குடிமக்களின் வீடுகளில் காலாண்டு துருப்புக்களையும் ஏற்படுத்தியது. இந்தக் கொள்கைகளை எதிர்த்ததற்காக தன்னிச்சையான கைது மற்றும் சிறைத்தண்டனை பாராளுமன்றத்தில் சார்லஸ் மற்றும் பக்கிங்ஹாம் டியூக் ஜார்ஜ் வில்லியர்ஸ் ஆகியோருக்கு வன்முறையான விரோதத்தை உருவாக்கியது. சர் எட்வர்ட் கோக்கால் தொடங்கப்பட்ட உரிமை மனு, முந்தைய சட்டங்கள் மற்றும் சாசனங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது மற்றும் நான்கு கொள்கைகளை வலியுறுத்தியது: (1) பாராளுமன்றத்தின் அனுமதியின்றி எந்த வரியும் விதிக்கப்படக்கூடாது, (2) காரணம் காட்டப்படாமல் எந்தவொரு விஷயத்தையும் சிறையில் அடைக்க முடியாது (மறு உறுதிப்படுத்தல் ஹேபியஸ் கார்பஸின் உரிமை), (3) குடிமக்கள் மீது எந்த ராணுவ வீரர்களும் இருக்கக்கூடாது, மேலும் (4) ராணுவச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தக்கூடாது
The Magna Carta, or “Great Charter,” was arguably the most significant early influence on the extensive historical process that led to the rule of constitutional law today in the English-speaking world.
In 1215, after King John of England violated a number of ancient laws and customs by which England had been governed, his subjects forced him to sign the Magna Carta, which enumerates what later came to be thought of as human rights. Among them was the right of the church to be free from governmental interference, the rights of all free citizens to own and inherit property and to be protected from excessive taxes. It established the right of widows who owned property to choose not to remarry, and established principles of due process and equality before the law. It also contained provisions forbidding bribery and official misconduct.
Widely viewed as one of the most important legal documents in the development of modern democracy, the Magna Carta was a crucial turning point in the struggle to establish freedom.
Petition of Right (1628)
Petition of Right (1628)
In 1628 the English Parliament sent this statement of civil liberties to King Charles I.
The next recorded milestone in the development of human rights was the Petition of Right, produced in 1628 by the English Parliament and sent to Charles I as a statement of civil liberties. Refusal by Parliament to finance the king’s unpopular foreign policy had caused his government to exact forced loans and to quarter troops in subjects’ houses as an economy measure. Arbitrary arrest and imprisonment for opposing these policies had produced in Parliament a violent hostility to Charles and to George Villiers, the Duke of Buckingham. The Petition of Right, initiated by Sir Edward Coke, was based upon earlier statutes and charters and asserted four principles: (1) No taxes may be levied without consent of Parliament, (2) No subject may be imprisoned without cause shown (reaffirmation of the right of habeas corpus), (3) No soldiers may be quartered upon the citizenry, and (4) Martial law may not be used in tim
No comments:
Post a Comment