சத்யன் (பிறப்பு செருவிலகத்து வீட்டில் மனுவேல் சத்தியநேசன் : 9 நவம்பர் 1912 - 15 ஜூன் 1971) ஒரு பிரிட்டிஷ் இந்திய இராணுவ சிப்பாய், பின்னர் காவல்துறை அதிகாரி மற்றும் மலையாள சினிமாவில் தனது பணிக்காக அறியப்பட்ட இந்திய திரைப்பட நடிகர் ஆவார்.[1][2][3] அவரது சொந்த பாணி மற்றும் நடிப்பில் பன்முகத்தன்மைக்கு பெயர் பெற்ற சத்யன், இந்தியத் திரையுலகில் யதார்த்தமான நடிப்பின் முன்னோடிகளில் ஒருவர். சத்யன் மாஸ்டர் என்று மரியாதையுடன் அழைக்கப்படுகிறார்.
கடல்பாலம் படத்தில் இரட்டை வேடத்தில் நடித்ததற்காக சத்யன் முதல் கேரள திரைப்பட மாநில விருது விழாவில் சிறந்த நடிகருக்கான விருதை வென்றார். 1971 ஆம் ஆண்டு தனது கரகானகடல் திரைப்படத்திற்காக மீண்டும் சிறந்த நடிகருக்கான கேரள மாநில விருதை வென்றார்.
சத்யன் இரண்டாம் உலகப் போரின் போது பிரிட்டிஷ் இந்திய ராணுவத்தில் அதிகாரியாக பணியாற்றினார். போருக்குப் பிறகு அவர் 1940 களின் பிற்பகுதியில் திருவிதாங்கூர் மாநில காவல்துறையில் ஆய்வாளராகச் சேர்ந்தார். இக்காலத்தில் நடிப்பில் ஆர்வம் ஏற்பட்டு அமெச்சூர் மேடை நாடகங்களில் நடித்தார். அவர் 1952 ஆம் ஆண்டு ஆத்மசகி திரைப்படத்தில் அறிமுகமானார் மற்றும் 1954 இல் விமர்சன ரீதியாக பாராட்டப்பட்ட நீலக்குயில் திரைப்படத்தின் மூலம் நட்சத்திரமாக உயர்ந்தார். அவர் தனது சமகாலத்தவரான பிரேம் நசீருடன் இரண்டு தசாப்தங்களாக (1952 - 1971) மலையாளத் திரையுலகில் ஆதிக்கம் செலுத்தினார்.
அனுபவங்கள் பளிச்சென்று (1971), கரிநிழல் (1971), கடல்பாலம் (1969), யாக்ஷி (1968), ஓடையில்நின்று (1965), உத்யோகஸ்தா (1967), வீட்டு மிருகம் (1969), வாழ்வேமயம் (1970), ஒரு 1970 ஆகிய படங்களில் நடித்ததற்காக அவர் நினைவுகூரப்படுகிறார். பெண்ணின் கதை (1971), கரகநாடு (1971), பகல்கினாவு (1966), நீங்கலென்ன கம்யூனிஸ்ட் அக்கி (1970), காயம்குளம் கொச்சுண்ணி (1966), சரசய்யா (1971), ரவுடி (1966), மூலதானம் (1969), செம்மீன் (1969), 65 ஸ்திரீ (1970), குத்தவலி (1970), கிராஸ்பெல்ட் (1970), ஆதிமகள் (1969), தச்சோளி ஒதேனன் (1964), ஆதி கிரணங்கள் (1964), முடியனய புத்திரன் (1961)
சத்யன் 1912 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 9 ஆம் தேதி திருவனந்தபுரம் திருக்கண்ணபுரத்தில் உள்ள ஆரமடாவில் நாடார் லத்தீன் கத்தோலிக்க குடும்பத்தில் செருவிளகாத்து வீட்டில் மனுவேல் மற்றும் எமிலி தம்பதியருக்கு முதல் குழந்தையாக பிறந்தார். அவருக்கு செல்லையா, நேஷன், தேவதாஸ், ஜேக்கப் என நான்கு உடன்பிறப்புகள் உள்ளனர். சத்யன் திருவனந்தபுரத்தில் உள்ள செயின்ட் ஜோசப் பள்ளியில் ஆசிரியராக சேர்வதற்கு முன், வித்வான் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார். சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, கேரளச் செயலகத்தில் எழுத்தராகப் பணி கிடைத்து சுமார் ஒரு வருடம் அங்கு பணியாற்றினார். அவர் 1941 இல் இராணுவத்தில் சேர்ந்தார் மற்றும் இந்திய வைஸ்ராயின் ஆணையிடப்பட்ட அதிகாரியாக நியமிக்கப்பட்டார். இரண்டாம் உலகப் போரின் போது மணிப்பூர், பர்மா (இப்போது மியான்மர்) மற்றும் பிரிட்டிஷ் மலாயா (இப்போது மலேசியா) ஆகிய இடங்களில் பிரிட்டிஷ் ராணுவத்தில் பணியாற்றினார். ராணுவத்தில் பணி முடிந்து வீடு திரும்பிய அவர், அப்போதைய திருவிதாங்கூர் மாநில காவல்துறையில் காவல் ஆய்வாளராகச் சேர்ந்தார். 1947-1948 புன்னப்ரா-வயலார் எழுச்சியின் போது, ஆலப்புழா வடக்கு காவல் நிலையத்தில் சத்யன் இன்ஸ்பெக்டராக இருந்தார்.
சத்யன் ஜெஸ்ஸியை திருமணம் செய்து கொண்டார். அவர்களுக்கு மூன்று மகன்கள் உள்ளனர்.[சான்று தேவை]
திரைப்படங்களுக்கான நுழைவு[தொகு]
1952ல் பி.சுப்ரமணியம் நீலா புரொடக்ஷன்ஸ் நிறுவனத்தை நிறுவினார். தியாகசீமாவின் சலசலப்புகளைப் பார்த்த அவர், சத்யனின் நடிப்பால் ஈர்க்கப்பட்டார். சுப்ரமணியம் சத்யனின் முதல் படமான ஆத்மசகி (1952) யில் ஹீரோவாக நடிக்க சத்யனை அழைத்தார். இது சத்யனின் முதல் வெளியீடாகும். சத்யனின் நடிப்புத் துறையின் பிரவேசம் அவர் காவல்துறை அதிகாரியாக இருந்த காலத்தில் தொடங்கியது. அந்த நேரத்தில் அவர் பல அமெச்சூர் நாடகங்களில் நடித்தார், அந்த அனுபவம் அவருக்கு நடிப்பில் அதிக ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தியது. அவரது திரையுலகப் பிரவேசம் தற்செயலானது. ஆலப்புழா வடக்கு காவல் நிலையத்தில் இன்ஸ்பெக்டராக பணியாற்றிய காலத்தில் திரைப்பட இசையமைப்பாளர் செபாஸ்டியன் குஞ்சுக்குஞ்சு பாகவதருடன் அறிமுகமானார். இசையமைப்பாளர் சத்யனை பல்வேறு திரையுலகப் பிரமுகர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தினார் மற்றும் ஒரு தயாரிப்பாளர் அவரை ஒரு படத்தில் நடிக்க வைப்பதாக உறுதியளித்தார்; இருப்பினும் தயாரிப்பாளரிடம் இருந்து சத்யனுக்கு அழைப்பு வரவில்லை. கௌமுதி சீஃப் எடிட்டரும் அவரது பக்கத்து வீட்டுக்காரருமான கே.பாலகிருஷ்ணன் திட்டமிட்டிருந்த ஒரு படத்தைப் பற்றி சத்யனுக்குத் தெரிய வந்தது. அவர் பாலகிருஷ்ணனை சந்தித்தார், பின்னவர் சத்யனால் ஈர்க்கப்பட்டார். பாலகிருஷ்ணன் எழுதி தயாரித்த தியாகசீமா படத்தில் அவரை கதாநாயகனாக நடிக்க வைத்தார். சத்யன் படத்தில் நடிக்க அப்போதைய துணை போலீஸ் சூப்பிரண்டு மேரி அற்புதம் எதிர்ப்பு தெரிவித்தார். இந்தப் படத்தில் நடிப்பதற்காக சத்யன் தனது வேலையை ராஜினாமா செய்துவிட்டு, சத்யனேசன் என்ற பெயரை சத்யன் என்று சுருக்கிக்கொண்டார். ஆனால், படம் கைவிடப்பட்டது. தியாகசீமா தற்செயலாக பிரேம் நசீருக்கு முதல் படம்.
நட்சத்திர அந்தஸ்துக்கு உயர்வு[தொகு]
1952ல் சத்யனின் முதல் படம் வெளியானது. இத்திரைப்படத்திற்கு ஆத்மசகி என்று பெயரிடப்பட்டது மற்றும் அது அவருக்கு தொழில்துறையில் அங்கீகாரத்தை பெற்றுத்தந்தது.[4] சத்யன் புகழ்பெற்ற நீலக்குயில் (1954) மூலம் புகழ் பெற்றார். மலையாள திரையுலக வரலாற்றிலும் இப்படம் ஒரு மைல் கல்லாக அமைந்தது. உண்மையான மலையாளக் கதையைக் கொண்ட முதல் திரைப்படம் இதுவாகும்.[5] இத்திரைப்படத்தை பிரபல இலக்கியவாதி உரூப் எழுதியுள்ளார் மற்றும் ராமு கர்யாத்-பி இயக்கியுள்ளார். பாஸ்கரன் ஜோடி. பி.பாஸ்கரன் எழுதி, கே.ராகவன் இசையமைத்த இப்படத்தின் பாடல்கள் சூப்பர்ஹிட். ரஜத் கமல் (வெள்ளித் தாமரை விருது) வழங்கப்பட்டதன் மூலம் தேசிய அங்கீகாரத்தை வென்ற முதல் மலையாளப் படம் என்ற பெருமையைப் பெற்றது. பாக்ஸ் ஆபிஸில் படத்தின் வெற்றி, சத்யனையும், அவருடன் நடித்த மிஸ் குமாரியையும் நட்சத்திர அந்தஸ்துக்கு உயர்த்தியது.[5]
உச்ச நேரம்[தொகு]
சத்யனின் கேரியரில் கே.எஸ்.சேதுமாதவன், பி.வேணு, ஏ.வின்சென்ட், ராமு காரயாட் போன்ற சிறந்த இயக்குனர்களின் தாக்கம் இருந்தது. கே.எஸ்.சேதுமாதவன் இயக்கிய ஓடத்தில் நின்னு படத்தில் பப்பு, தஹமில் ஜெயராஜன், யக்ஷியில் பேராசிரியர் ஸ்ரீனி (மலையாளத்தில் முதல் சைக்கலாஜிக்கல் த்ரில்லர்) மற்றும் வாழ்வே மாயத்தில் கதாநாயகன் என கே.எஸ்.சேதுமாதவன் இயக்கிய பல்வேறு படங்களில் சத்யனின் பாத்திரங்கள் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. உத்யோகஸ்தா, சினேகசீமா, நாய்ரு பிடிச்ச புலிவாலு, வீட்டு மிருகம், முடியனய புத்திரன், பர்யா, சகுந்தலா, காயம்குளம் கொச்சுன்னி, அடிமகள் மற்றும் கரகானகடல் ஆகிய படங்களில் சத்யனின் மற்ற முக்கிய நிகழ்ச்சிகள் அடங்கும். தச்சோளி ஒத்தேனன் படத்தில் அவரது புகழ்பெற்ற தலைப்பு கதாபாத்திரமான 'ஒத்தேனன்' மக்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலமானது. செம்மீனில் அவரது பாத்திரம், ஆலப்புழா கடற்கரையின் பின்னணியில் அமைக்கப்பட்ட கடுமையான காதல் கதை அவருக்கு அந்த ஆண்டிற்கான சிறந்த நடிகருக்கான விருதைப் பெறவில்லை, ஆனால் அவரது வாழ்க்கையில் மிகவும் பிரபலமான பாத்திரங்களில் ஒன்றாகும். 150க்கும் மேற்பட்ட மலையாள படங்களிலும் இரண்டு தமிழ் படங்களிலும் நடித்துள்ளார்.
சத்யன் 1969 இல் கடல்பாலத்தில் இரட்டை வேடத்தில் நடித்ததற்காக சிறந்த நடிகருக்கான முதல் கேரள மாநில திரைப்பட விருதை வென்றார்.
இறுதி படங்கள்[தொகு]
வாழ்வே மாயம், அனுபவங்கள் பாடல்கள், கரகானகடல் ஆகிய படங்கள் விமர்சன ரீதியாக பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றன. பிற வெளியீடுகள் பிகார நிமிஷங்கள், அரநாழிகநேரம் மற்றும் ஒரு பெண்ணின் கதை (மாதவன் தம்பியாக). ‘அனுபவங்கள் பலிச்சங்கள்’ படத்தை முடிப்பதற்குள் சத்யன் இறந்து விட்டார். அந்த படத்தில் வரும் ‘பிரவாச்சங்கன்மாரே’ பாடலில் சத்யனின் எக்ஸ்பிரஷன்கள் நிஜ வாழ்க்கையில் அவர் பட்ட வேதனையால் தான் உண்மை என்று கூறப்படுகிறது. மேலும், படத்தில் சத்யனின் இறுதிக் காட்சிகள் டூப்பை வைத்து உருவாக்கப்பட்டதாகவும், க்ளைமாக்ஸில் ஷீலா அழும் காட்சி நிஜ வாழ்க்கையில் சத்யன் வெளியேறியதால் நிஜம் என்றும் கூறப்படுகிறது. 1971 ஆம் ஆண்டு கரகானகடலில் நடித்ததற்காக அவருக்கு மரணத்திற்குப் பின் சிறந்த நடிகருக்கான கேரள மாநில திரைப்பட விருது வழங்கப்பட்டது. மம்முட்டியும், சுரேஷ் கோபியும் சத்யன் இயக்கத்தில் குழந்தை நட்சத்திரமாக அறிமுகமானார்கள். அனுபவங்கள் பாலிச்சலில் மம்முட்டியும், ஓடையில் நின்று படத்தில் சுரேஷ் கோபியும் நடித்துள்ளனர்.
மரணம்[தொகு]
சத்யன் 1971 ஜூன் 15 அன்று மதராஸில் ஒரு வருடம் நான்கு மாதங்கள் இரத்தப் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்தார். இறக்கும் போது அவருக்கு வயது 58. அவரது உடல் அவரது சொந்த ஊரான திருவனந்தபுரத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு, முழு அரசு மரியாதையுடன் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவரது இறுதி ஊர்வலத்தில் ஆயிரக்கணக்கானோர் கலந்து கொண்டனர். அவரது மனைவி 16 ஆண்டுகள் அவரை விட அதிகமாக வாழ்ந்தார், 1987 இல் இறந்தார். அவரது மூத்த மகன் பிரகாஷ் சத்யன் 2014 விஷு நாளில் இறந்தார்.
பாராட்டுகள் மற்றும் மரபு[தொகு]
திக்குரிஸ்ஸி சுகுமாரன் நாயருக்குப் பிறகு மலையாளத் திரையுலகில் சூப்பர் ஸ்டாராகக் கருதப்படும் ஒரு முக்கிய நடிகராக சத்யன் இருந்தார்.[6] 1950களின் பிற்பகுதியிலும், 1960களின் முழு நேரத்திலும், அவரும் பிரேம் நசீரும் கணிசமான எண்ணிக்கையிலான திரைப்படங்களைக் கொண்ட இருமுனைத் துறையை உருவாக்கினர்.[7] 1969 ஆம் ஆண்டு முதல் சிறந்த நடிகருக்கான கேரள மாநில திரைப்பட விருதையும், மரணத்திற்குப் பின் 1971 இல் மீண்டும் வென்றார். திருவனந்தபுரத்தில் சத்யன் நினைவுக் கலைக்கூடம் உள்ளது.
Sathyan (born Cheruvilakathu Veetil Manuel Sathyanesan : 9 November 1912 – 15 June 1971) was an British Indian Army Soldier, later Police officer and further Indian film actor known for his work in Malayalam cinema.[1][2][3] Known for his own style and versatility in acting, Satyan was one of the pioneers of realistic acting in Indian film industry. He is respectfully called Sathyan Master.
Sathyan won the best actor award at the first Kerala film state award ceremony for his double role in Kadalpalam. He won the Kerala state award for best actor again in 1971 for his film Karakanakadal.
Sathyan served as an officer in the British Indian Army during World War II. After the war he joined the Travancore state police as an inspector in late 1940s. During this time he got interested in acting and acted in amateur stage plays. He made his debut film in 1952 film Athmasakhi and rose to stardom with the critically acclaimed film Neelakuyil in 1954. He dominated the Malayalam film industry over two decades ( 1952 – 1971) along with his contemporary Prem Nazir.
He is remembered for his performances in Anubhavangal Palichakal (1971), Karinizhal(1971), Kadalpalam (1969),Yakshi (1968), Odayilninnu (1965), Udhyogastha (1967), Veettu Mrugam (1969), Vazhvemayam (1970),Oru penninte kadha (1971), karakanakadal(1971),Pakalkinavu (1966), Ningalenne Communist Akki(1970), kayamkulam kochunni(1966),Sarasayya(1971), Rowdy(1966), Mooladhanam (1969),Chemmeen (1965), Ammayenna Sthree (1970),Kuttavali (1970),Crossbelt (1970), Adimakal (1969), Thacholi Othenan(1964), Adhya kiranangal(1964), Mudiyanaya Puthran (1961).
Sathyan was born in a Nadar Latin Catholic family at Aramada, Thrikkannapuram, Thiruvananthapuram on 9 November 1912 as the first child of Cheruvilakathu Veettil Manuel and Emily. He has four siblings named Chellayya, Neshan, Devadas, and Jacob. Sathyan passed the Vidwan exam, equivalent to Master of Arts before joining Saint Joseph's School, Trivandrum as a teacher. After some time, he got job as a clerk in the Kerala Secretariat and worked there for about a year. He joined the army in 1941 and got posted as a Commissioned Officer of the Viceroy of India. He served the British army in Manipur, Burma (now Myanmar) and British Malaya (now Malaysia) during the World War II period. After finishing his term in the army, he returned home and joined the then Travancore State Police as a police inspector. During the Punnapra-Vayalar uprising in 1947–1948, Sathyan was the inspector at Alappuzha North Police Station.
Sathyan was married to Jessy. They have three sons.[citation needed]
Entry to films[edit]
In 1952 P. Subramaniam established Neela Productions. He happened to see the rushes of Thyagaseema and was impressed by Sathyan's performance. Subramaniam invited Sathyan to act as hero in his first film Athmasakhi (1952) which was Sathyan's first release.Sathyan's entry into the field of acting started during his tenure as the police officer. At that time he acted in several amateur plays and that experience made him more interested in acting. His entry to film industry was accidental. He got introduced to a film musician Sebastian Kunjukunju Bhagavathar during his tenure as Inspector in Alappuzha North Police Station. The musician introduced Sathyan to various film personalities and one producer promised to cast him in a film; however, Sathyan did not get any calls from the producer. Sathyan came to know about a film that Kaumudi Chief Editor and his neighbour K. Balakrishnan was planning. He met Balakrishnan and the latter was impressed by Sathyan. Balakrishnan cast him as the protagonist in the film written and produced by him, titled Thyagaseema. The then Deputy Superintendent of Police, Mary Arputham, objected to Sathyan acting in the film. Sathyan resigned from his job to act in this film and shortened his name to Sathyan from Sathyaneshan. However, the film was dropped. Thyagaseema was also incidentally the first film for Prem Nazir.
Film career[edit]
Rise to stardom[edit]
In 1952, Sathyan's first film got released. The film was titled Athmasakhi and it earned him recognition in the industry.[4] Sathyan rose to fame with the legendary Neelakkuyil (1954). The film was also a milestone in Malayalam film history. It was the first film to have an authentic Malayalam story.[5] The film was written by renowned literary figure Uroob and directed by Ramu Karyat-P. Bhaskaran duo. The songs in the film written by P. Bhaskaran and set to tunes by K. Raghavan were superhits. The film became the first Malayalam film to win national recognition when it was awarded the Rajat Kamal (Silver Lotus Award). The film's success at the box office raised Sathyan and his co-star Miss Kumari to stardom.[5]
Peak time[edit]
Sathyan's career was influenced by great directors like K. S. Sethumadhavan, P. Venu, A. Vincent and Ramu Karyat. Sathyan's roles in various films directed by K. S. Sethumadhavan like Pappu in Odayil Ninnu, Jayarajan in Daham, Prof. Sreeni in Yakshi (first psychological thriller in Malayalam) and the pratogonist in Vazhve Mayam were well appreciated. Sathyan's other major performances include those in Udhyogastha, Snehaseema, Nairu Pidicha Pulivalu, Veettu Mrugam, Mudiyanaya Puthran, Bharya, Shakuntala, Kayamkulam Kochunni, Adimakal and Karakanakadal. His famous title character 'Othenan' in the film Thacholi Othenan became highly popular among the masses. His role in Chemmeen, the poignant love story set against the background of the coast of Alappuzha did not win him the best actor award for the year, but is one of the most popular roles of his career. He acted in over 150 Malayalam films and two Tamil films.
Sathyan won the first Kerala State Film Award for Best Actor in 1969 for the double role in Kadalpalam.
Final films[edit]
Vazhve Mayam, Anubhavangal Paalichakal, Karakanakadal which won high critical acclaim were among his final films. Other releases were Bhikara Nimishankal, Aranazhikaneram and Oru Penninte Katha (as Madhavan Thambi). Sathyan died before completing the movie 'Anubhavangal Paalichakal.' It is said that the expressions of Sathyan in the song 'Pravaachankanmare' in that movie is real because of the pain he suffered in real life. It is also said that, the final scenes of Sathyan in the movie are made with a dupe and the crying scene of Sheela in the climax is real because of the departure of Sathyan in real life. He was posthumously awarded the Kerala State Film Award for Best Actor in 1971 for his performance in Karakanakadal. Mammootty and Suresh Gopi debuted in film as child artists in Sathyan's movies. Mammootty in Anubhavangal Paalichakal and Suresh Gopi in Odayil Ninnu.
Death[edit]
Sathyan died of leukemia after fighting it for a year and four months on 15 June 1971 at Madras. He was aged 58 at the time of his death. His body was taken back to his native place Thiruvananthapuram, and was buried with full state honours. Thousands attended his funeral. His wife outlived him for 16 years, dying in 1987. His eldest son Prakash Sathyan died on Vishu day in 2014.
Accolades and legacy[edit]
Sathyan was a prominent actor to be considered as a superstar in Malayalam film industry after Thikkurissy Sukumaran Nair.[6] During the late 1950s and the whole of the 1960s, he and Prem Nazir formed a bipolar industry with a considerable number of films starring at least one of them.[7] He won the inaugural Kerala State Film Award for best actor in 1969 & again posthumously in 1971. There is a Sathyan Memorial Art Gallery in Thiruvananthapuram.
No comments:
Post a Comment