Sunday, 22 August 2021

NAZIA HASSAN ,PAKISTANIC SINGER BORN 1965 APRIL 3 - 2000 AUGUST 13

 




NAZIA HASSAN ,PAKISTANIC SINGER 

BORN 1965 APRIL 3 - 2000 AUGUST 13




நாஜியா ஹாசன் (ஏப்ரல் 3, 1965-ஆகஸ்ட் 13, 2000) [1] ஒரு பாகிஸ்தான் பாடகர்-பாடலாசிரியர், வழக்கறிஞர் மற்றும் சமூக ஆர்வலர் ஆவார். தெற்காசியாவில் 'பாப் ராணி' என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, [2] [3] அவர் தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியா முழுவதும் மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க பாடகர்களில் ஒருவராக கருதப்படுகிறார். அவர், தனது சகோதரர் ஸோஹேப் ஹாசனுடன் சேர்ந்து, உலகம் முழுவதும் 65 மில்லியனுக்கும் அதிகமான பதிவுகளை விற்றார். [4] [5]


ஹசன் 1980 இல் இந்திய திரைப்படமான குர்பானியில் தோன்றிய 'ஆப் ஜைஸா கோய்' பாடலின் மூலம் தனது முதல் பாடலைப் பாடினார். [6] அவர் தனிப்பாடலுக்காக பாராட்டு பெற்றார், மேலும் 1981 ஆம் ஆண்டில் 15 வயதில் சிறந்த பெண் பின்னணி பாடகருக்கான பிலிம்பேர் விருதை வென்றார், வெற்றி பெற்ற முதல் பாகிஸ்தானியர் மற்றும் தற்போது வரை இந்த விருதைப் பெற்ற இளையவர் என்ற பெருமையைப் பெற்றார். அவரது முதல் ஆல்பம், டிஸ்கோ தீவானே, 1981 இல் வெளியிடப்பட்டது, மேலும் உலகளவில் பதினான்கு நாடுகளில் பட்டியலிடப்பட்டது மற்றும் அந்த நேரத்தில் அதிகம் விற்பனையான ஆசிய பாப் சாதனையாக ஆனது. [7] இந்த ஆல்பத்தில் ஆங்கில மொழி ஒற்றை 'ட்ரீமர் தீவானே' அடங்கும், இது பிரிட்டிஷ் தரவரிசையில் முதல் பாகிஸ்தான் பாடகி என்ற பெயரைப் பெற்றது. [8]





ஹசன் 1982 இல் பூம் பூம் என்ற ஆல்பங்களை தொடர்ந்தார், அதில் ஒரு பகுதி ஸ்டார் (1982), யங் தரங் 1984, [10] மற்றும் 1987 இல் ஹாட்லைன் ஆகிய படங்களின் ஒலிப்பதிவாக பயன்படுத்தப்பட்டது. அவரது கடைசி ஆல்பமான கேமரா கேமரா 1992, போதைக்கு எதிரான பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. [11] அவளுடைய சகோதரனுடன், அவர் பல தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளில் தோன்றினார். 1988 ஆம் ஆண்டில் அவர் சங் சங்கில் இசை மேதை சோஹைல் ராணாவுடன் தோன்றினார். ஷோயிப் மன்சூர் தயாரித்த முதல் பாப்-இசை மேடை நிகழ்ச்சியான மியூசிக் '89 ஐ அவர்கள் தொகுத்து வழங்கினர். [12] அவரது வெற்றி பாகிஸ்தானிய பாப் இசை காட்சியை வடிவமைப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தது.


15 வருடங்களுக்கு மேலாக தனது பாடும் வாழ்க்கை முழுவதும், ஹசன் பாகிஸ்தானின் மிகவும் பிரபலமான பிரபலங்களில் ஒருவரானார். அவர் பாகிஸ்தானின் சிவில் விருது, பிரைட் ஆஃப் பெர்ஃபாமன்ஸ் பெற்றவர். பாடுவதைத் தவிர, அவர் பரோபகார நடவடிக்கைகளிலும் ஈடுபட்டார், மேலும் 1991 இல் யுனிசெஃப் அதன் கலாச்சார தூதராக நியமிக்கப்பட்டார். [13] ஆகஸ்ட் 13, 2000 அன்று, ஹசன் லண்டனில் 35 வயதில் நுரையீரல் புற்றுநோயால் இறந்தார்.


ஆரம்பகால வாழ்க்கை [தொகு]

ஹசன் பாகிஸ்தானின் சிந்துவின் கராச்சியில் பிறந்தார் மற்றும் கராச்சி மற்றும் லண்டனில் வளர்ந்தார். அவர் வணிகர் பசீர் ஹாசன் மற்றும் தீவிர சமூக சேவகர் முனிசா பசீர் ஆகியோரின் மகள். அவர் பாடகர்கள் ஜோஹேப் ஹாசன் மற்றும் ஜாரா ஹாசனின் சகோதரி. [14]


தொழில் [தொகு]

மேலும் காண்க: நாஜியா மற்றும் சோஹேப்

ஹாசனின் தொழில்முறை இசை வாழ்க்கை பதினைந்தாவது வயதில் தொடங்கியது; யுனைடெட் கிங்டமில் நடந்த ஒரு விருந்தில் திரைப்பட இயக்குனர் ஃபெரோஸ் கானை அவர் சந்தித்தார், பின்னர் லண்டனை தளமாகக் கொண்ட இந்திய இசை அமைப்பாளரான பிட்டுவுடன் தனது குர்பானி படத்திற்காக ஆடிஷன் செய்யும்படி கேட்டுக்கொண்டார். பித்து பின்னர் அவர் படத்திற்காக இசையமைத்த 'ஆப் ஜைசா கோய்' என்ற பாடலுக்காக அவளை ஒப்பந்தம் செய்தார். [7] [15] [6] இந்தப் பாடல் இந்தியாவில் பெரும் வெற்றியைப் பெற்றது, மேலும் ஹாசன் விரைவில் அங்கீகாரத்தையும் பாராட்டையும் பெற்றார். [16] 1981 ஆம் ஆண்டில், ஹாசன் பாடலுக்காக சிறந்த பெண் பின்னணிக்கான பிலிம்பேர் விருதை வென்றார், 15 வயதில் வென்ற இளையவராகவும், விருதை வென்ற முதல் பாகிஸ்தானியராகவும் ஆனார்.



மும்பையில் பித்து மற்றும் பிறருடன் நாஜியா, 1994.

ஹாசன் உடனடியாக பல திட்டங்களில் பிட்டுவுடன் ஒத்துழைத்தார்; 1981 இல், ஆல்பத்தை வெளியிட்ட முதல் பின்னணி பாடகி ஆனார். அவரது முதல் ஆல்பம் டிஸ்கோ தீவானே. இந்த ஆல்பம் பாகிஸ்தான் மற்றும் இந்தியாவில் விற்பனை சாதனைகளை முறியடித்தது மற்றும் மேற்கிந்திய தீவுகள், லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் ரஷ்யாவில் தரவரிசையில் முதலிடத்தைப் பெற்று சர்வதேச வெற்றியைப் பெற்றது. இந்த ஆல்பம் மெகா ஹிட் ஆனது மற்றும் ஹாசன் பாகிஸ்தானில் நிறுவப்பட்ட பாப் பாடகர் ஆனார்; இந்த ஆல்பத்தில் அவரது சகோதரர் சோஹைப் ஹாசனின் குரலும் இடம்பெற்றது. நாஜியா மற்றும் ஜோஹெப் ஆகியோர் EMI குழுமத்தால் கையெழுத்திடப்பட்டனர் மற்றும் சர்வதேச இசை நிறுவனத்தால் கையெழுத்திடப்பட்ட முதல் தெற்காசிய பாடகர்கள். [17] டிஸ்கோ தீவானே காய்ச்சலின் உச்சத்தில், கல்கத்தா விமான நிலையத்தில் 50,000 முதல் 100,000 பேர் வரை வாழ்த்துவது போன்ற பெரிய கூட்டத்தை அவர் அடிக்கடி ஈர்த்தார். [18]





டிஸ்கோ தீவானே வெளியான பிறகு, பிட்டு 1982 இல் ஜோஹெப் மற்றும் ஸ்டார் திரைப்படத்தில் நடிப்பதற்கான வாய்ப்பை வழங்கினார், ஆனால் அவர்கள் மறுத்துவிட்டனர், மாறாக ஒலிப்பதிவை செய்யத் தேர்ந்தெடுத்தனர். ஒலிப்பதிவு ஆல்பம், ஸ்டார்/பூம் பூம் வெளியிடப்பட்டது. சிறந்த பெண் பின்னணி பாடகிக்கான பிலிம்பேர் விருதுக்கு அவர் பரிந்துரைக்கப்பட்டார், இருப்பினும் இந்த முறை அவர் வெற்றி பெறவில்லை. இந்த ஆல்பம் வெற்றிகரமாக இருந்தது மற்றும் பாகிஸ்தான் மற்றும் இந்தியாவில் ஹசன் மற்றும் ஜொஹைப்பின் புகழை அதிகரித்தது.


ஹாசனின் மூன்றாவது ஆல்பமான யங் தரங் 1984 இல் வெளியிடப்பட்டது. [10] டேவிட் ரோஸ் மற்றும் கேத்தி ரோஸ் ஆகியோரால் லண்டனில் தயாரிக்கப்பட்ட இசை வீடியோக்களைக் கொண்ட முதல் ஆல்பம் இது. ஆல்பம் ஆசியாவில் மிகவும் பிரபலமான ஒன்றாக மாறியது. 'ஆங்கியன் மிலானே வேல்' ஆல்பத்தில் பிரபலமான பாடல். யங் தரங் வெளியான பிறகு, அவர் ஒரு பின்னணி பாடகியாக பாலிவுட் திரைப்படங்களுக்காக பாடினார். அவரது நான்காவது ஆல்பம், ஹாட்லைன் 1987 இல் வெளியிடப்பட்டது. ஆ ஹான் ஆல்பத்தின் மிகவும் பிரபலமான பாடல். 1988 ஆம் ஆண்டில், அவரும் அவரது சகோதரர் ஜொஹைப்பும் இசை மேதை சோஹைல் ராணாவுடன் அவரது தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியான சங் சங்கில் தோன்றினார்.





1989 ஆம் ஆண்டில், அவரும் ஜொஹைப்பும் மியூசிக் '89 நிகழ்ச்சியை தொகுத்து வழங்கினர். நிகழ்ச்சியை ஷோயிப் மன்சூர் தயாரித்தார். தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்ட முதல் பாப்-இசை மேடை நிகழ்ச்சி இதுவாகும். இந்த நிகழ்ச்சி பல புதிய வளர்ந்து வரும் இசைக்குழுக்கள் மற்றும் பாடகர்களின் வாழ்க்கையைத் தொடங்கியது மற்றும் பாகிஸ்தானில் பிரபலமானது. அதே ஆண்டில் PTV இல் தனக் என்ற மற்றொரு நிகழ்ச்சியை அவர் தொகுத்து வழங்கினார்.


1991 ஆம் ஆண்டில், ஹாசனும் அவரது சகோதரர் ஜொஹைப்பும் தனது ஐந்தாவது ஆல்பமான கேமரா கேமராவைப் பதிவு செய்தனர். ஆல்பம் வெளியீட்டிற்கு முன், அவளும் ஸோஹைப்பும் தங்கள் கடைசி ஆல்பம் என்று அறிவித்தனர். இந்த ஆல்பம் 1992 இல் வெளியிடப்பட்டது. ஆல்பம் வெளியான பிறகு, அவர் தனது தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் கவனம் செலுத்த தனது பாடும் தொழிலை விட்டுவிட்டார். பிட்டு 'மேட் இன் இந்தியா' என்ற பாடலை இயற்றினார், அதை நாஜியா பாட வேண்டும் என்று அவர் விரும்பினார். ஆனால் ஓய்வுபெற்ற ஹாசன் பாகிஸ்தானை புண்படுத்தும் ஒரு பாடலைப் பாட மறுத்தார். [19] இந்த பாடல் அலிஷா சினாய்க்கு வழங்கப்பட்டது. [19]





தனிப்பட்ட வாழ்க்கை [தொகு]

ஹசன் லண்டனில் உள்ள ரிச்மண்ட் அமெரிக்கன் பல்கலைக்கழகத்தில் வணிக நிர்வாகம் மற்றும் பொருளாதாரத்தில் இளங்கலை பட்டம் பெற்றார். 1991 ஆம் ஆண்டில், அவர் ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் மகளிர் சர்வதேச தலைமைத்துவ திட்டத்தில் பயிற்சியாளரானார். பின்னர், அவர் ஐக்கிய நாடுகள் பாதுகாப்பு கவுன்சிலுக்கு வேலைக்குச் சென்றார். அவர் லண்டன் பல்கலைக்கழக சட்ட (LLB) பட்டம் பெற்றார். [1]


இஸ்லாமிய சட்டப்படி மார்ச் 30, 1995 அன்று நாஜியா ஹாசன் தொழிலதிபர் மிர்சா இஷ்டியாக் பேக்கை மணந்தார். அவளுடைய திருமண வாழ்க்கை பிரச்சனைகள் மற்றும் கஷ்டங்கள் நிறைந்ததாக இருந்தது. அவர் இறப்பதற்கு 3 மாதங்களுக்கு முன்பு தனது முன்னாள் கணவர் இஷ்டியாக் பேக்கை விவாகரத்து செய்வதற்கான இஸ்லாமிய உரிமையைப் பயன்படுத்தி விவாகரத்து செய்தார். அவர் தனது முன்னாள் கணவர் உடல் ரீதியான துஷ்பிரயோகம் செய்ததாக குற்றம் சாட்டினார் மற்றும் இறப்பதற்கு முன் இங்கிலாந்து உயர்நீதிமன்றத்தில் அளித்த வாக்குமூலத்தில் தனக்கு விஷம் கொடுத்ததாக குற்றம் சாட்டினார். [20] 'நாஜியா ஹாசன் இறுதியாக ஓய்வெடுத்தார்'. Expressindia.indianexpress.com. 7 செப்டம்பர் 2000. 9 ஏப்ரல் 2014 இல் மீட்டெடுக்கப்பட்டது. அவளுக்கு புற்றுநோய் இருப்பது கண்டறியப்பட்ட பிறகு இது நடந்தது. அவர்களுக்கு ஏரஸ் ஹாசன் என்ற மகன் பிறந்தார், 7 ஏப்ரல் 1997 இல் பிறந்தார். நாஜியா இறப்பதற்கு பத்து நாட்களுக்கு முன்பே சான்றளிக்கப்பட்ட விவாகரத்தில் திருமணம் முடிந்தது. [21] பின்னர் ஒரு நேர்காணலில், அவரது சகோதரர் ஸோஹெப் ஹாசன், நாஜியாவின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை கொந்தளிப்பால் நிரம்பியதாகவும், அவர் தனிப்பட்ட சண்டைகளை இடைவிடாமல் நடத்தியதாகவும் கூறினார். [22] ஆகஸ்ட் 2021 இல், அவரது சகோதரர் ஸோஹெப் ஹாசன், நாஜியா ஹாசன் கணவர் இஷ்டியாக் பேக் விஷம் கொடுத்ததை வெளிப்படுத்தினார். [23] [24] இந்த குற்றச்சாட்டுகள் இஷ்தியாக்கை மன்னிப்பு கேட்கவும், சோஹேப் ஹாசனிடமிருந்து 7 நாட்களுக்குள் 1 பில்லியன் RS இழப்பீடு வழங்கவும், தோல்வி

மரணம் [தொகு]

நாஜியா ஹாசன் தனது வாழ்க்கையின் கடைசி ஆண்டுகளில் புற்றுநோயுடன் ஒரு நீண்ட போரில் ஈடுபட்டார் மற்றும் லண்டனில் 13 ஆகஸ்ட் 2000 அன்று தனது 35 வயதில் நுரையீரல் புற்றுநோயால் இறந்தார். [1] மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு லண்டனில் உள்ள வடக்கு லண்டன் ஹாஸ்பைஸில் அவர் அனுமதிக்கப்பட்டார். அவர் இறப்பதற்கு முந்தைய நாள் லேசான குணமடைவதற்கான அறிகுறிகளைக் காட்டினார், மேலும் மருத்துவர்கள் அவளை வீட்டிற்கு செல்ல அனுமதிப்பார்கள் என்று கருதப்பட்டது.


மறுநாள், அவளது தாய் முனிசா மருத்துவமனைக்கு அழைக்கப்பட்டாள், அங்கு காலை 9:15 மணியளவில் மகள் கடுமையாக இரும ஆரம்பித்தாள். நுரையீரல் தக்கையடைப்பின் சில நிமிடங்களில் அவள் இறந்துவிட்டாள். கோல்டர்ஸ் கிரீன் சுடுகாட்டில் ஒரு நமாஸ்-இ-ஜனாஸாவைத் தொடர்ந்து, லண்டனில் இஸ்லாமிய சடங்குகளின்படி 5 செப்டம்பர் 2000 அன்று ஹெண்டன் கல்லறையில் (முஸ்லீம் பிரிவு) நாஜியா அடக்கம் செய்யப்பட்டார். தி எக்ஸ்பிரஸ் ட்ரிபியூனுக்கு அளித்த பேட்டியில், அவளுடைய சகோதரர் ஸோஹெப் 'அவள் ஒரு மகிழ்ச்சியற்ற நபராக இறந்தாள், அவள் வலியால் இறந்தாள்.' [21]





தாக்கம் மற்றும் சாதனைகள் [தொகு]

செல்வாக்கு மற்றும் பாரம்பரியம் [தொகு]

பாகிஸ்தானின் துடிப்பான சமகால பாப் இசை காட்சி நாஜியா ஹாசனின் பாப் மறுவரையறைக்கு கடமைப்பட்டுள்ளது; இந்த வகையின் பங்களிப்பிற்காக, அவர் தெற்காசியாவில் 'பாப் ராணி' என்று குறிப்பிடப்படுகிறார். அவள் 'பாகிஸ்தானின் இனியவள்' என்றும் அழைக்கப்படுகிறாள். [26] அவர் அடிக்கடி இளவரசி டயானாவுடன் ஒப்பிடப்படுகிறார், ஏனெனில் அவர் 'தங்கத்தின் இதயம்' வைத்திருந்தார். [27] இந்தியா டுடே பத்திரிகை இந்தியாவின் முகத்தை மாற்ற உதவிய முதல் 50 நபர்களில் ஒருவராக அவரை வாக்களித்தது. பாலிவுட் இசை மற்றும் இண்டி-பாப்பின் தற்போதைய ஐசோமார்பிசத்தின் வளர்ச்சிக்கு அவர் பங்களித்துள்ளார். 'அலிஷா சினாய், லக்கி அலி மற்றும் ஸ்வேதா ஷெட்டி போன்றவர்களை உருவாக்கிய, இந்தியாவின் தனிப்பட்ட ஆல்பத்தின் போக்கை, அவள் நேரத்திற்கு முன்பே அமைத்தாள்' என்று அந்த இதழ் குறிப்பிட்டது. [17] [28]


9 மார்ச் 2002 அன்று, நாஜியா ஹாசன் அஞ்சலி நிகழ்ச்சி கராச்சியில் நடைபெற்றது, முக்கிய அடையாளங்கள் மற்றும் வியாழர்கள் மேடையில் ஒன்றாக நிகழ்த்தினர்-கிட்டத்தட்ட 7 ஆண்டுகளில் முதல் முறையாக. கச்சேரியில் ஆர்வமுள்ள பார்வையாளர்கள் கலந்து கொண்டனர். 2007 ஆம் ஆண்டில், அஹ்மத் ஹசீப் ஹாசனுக்கு அஞ்சலி செலுத்தும் வகையில் ஏ மியூசிக் ஃபேரி என்ற ஆவணப்படத்தை உருவாக்கினார், இது காரா திரைப்பட விழா மற்றும் அங்காரா பல்கலைக்கழகத்தில் திரையிடப்பட்டது. 2009 ஆம் ஆண்டில், இயக்குனர் ஃபராஸ் வக்கார் நாஜியாவின் இசை மற்றும் பாகிஸ்தானை பெருமைப்படுத்தியதற்காக அவர் அஞ்சலி செலுத்தினார்.


31 அக்டோபர் 2014 அன்று, குளோபல் வாய்ஸ் ஆன்லைன் அவளை 'பாகிஸ்தான் இசைத் தொழிலில் தங்களுக்கு ஒரு இடத்தை உருவாக்கிய இளம், சுதந்திர பெண்கள்' என்று பெயரிட்டது. [29] 9 நவம்பர் 2014 அன்று, டெல்லியில் நடந்த டிடிஏபியின் அலிஷன் பாகிஸ்தான் பேஷன் ஷோவில் காட்டப்பட்ட டெல்லி பாப் லைன், நாஜியா ஹாசனுக்குப் பணம் செலுத்தியது. [30] நவம்பர் 16, 2014 அன்று, கோக் ஸ்டுடியோ பாகிஸ்தான் நாஜியா ஹாசனுக்கு சீசன் ஏழில் ஜோஹேப் ஹாசன் மற்றும் ஜோ விக்காஜி பாடிய 'ஜானா' பாடலுடன் அஞ்சலி செலுத்தியது. இந்த பாடல் விமர்சகர்கள் மற்றும் பார்வையாளர்களிடையே நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது. இந்த பாடல் இசை அட்டவணையில் அதிகமாக இருந்தது மற்றும் இசை சேனல்கள் மற்றும் வானொலி நிலையங்களில் பிரபலமானது. 17 நவம்பர் 2014 அன்று, ஹாசன் ARY நியூஸின் 'பாகிஸ்தானின் 11 பெண் முன்னோடிகளில் ஒருவராக' பெயரிடப்பட்டார். [31] மேலும் 2014 இல், லண்டனின் ரிச்மண்ட் அமெரிக்கன் பல்கலைக்கழகத்தில் மரணத்திற்குப் பிந்தைய கoraryரவ பட்டம் அவரது மகன் ஆரேஸ் ஹாசனால் பெறப்பட்டது. அவளுடைய நினைவாக.


2018 ஆம் ஆண்டில், கூகுள் தனது 53 வது பிறந்தநாளை கொண்டாடும் விதமாக டூடுலை வழங்கி க famousரவித்தது, 'புகழ்பெற்ற பாயும் கூந்தல் மற்றும் துப்பட்டா மற்றும் 80 களின் டிஸ்கோ பந்துகள் அவளுக்கு பின்னால் பளபளப்பாக இருந்தது. இது ஆஸ்திரேலியா, கனடா, ஐஸ்லாந்து, நியூசிலாந்து மற்றும் பாகிஸ்தானில் உள்ள கூகுள் பயனர்களுக்குக் காட்டப்பட்டது. [32] 2020 ஆம் ஆண்டில், நடிகை மீஷா ஷாஃபி தனது நினைவாக ஹாசனின் ஒற்றை 'பூம் பூம்' ஐ மூடினார், இது ஸோஹெப் மூலம் பாராட்டப்பட்டது. [33] [34]


விருதுகள் மற்றும் கorsரவங்கள் [தொகு]

ஹசன் 1980 இல் சிறந்த பெண் பின்னணிப் பாடகருக்கான ஃபிலிம்ஃபேர் விருதைப் பெற்றார், [35] அதே போல் 1983 இல் அதே விருதுக்கான மற்றொரு பரிந்துரையையும் பெற்றார். அவர் பிரைட் ஆஃப் பெர்ஃபாமன்ஸ், [36] [37] இஸ்லாமியக் குடியரசு பாகிஸ்தான், இலக்கியம், கலை, விளையாட்டு, அறிவியல் மற்றும் கல்வித் துறையில் சிறப்பான பங்களிப்பை வழங்கியவர்களை அங்கீகரிக்கிறது. 2002 ஆம் ஆண்டு இஸ்லாமாபாத்தில் நடைபெற்ற உத்தியோகபூர்வ விழாவில் பாகிஸ்தான் ஜனாதிபதி பர்வேஸ் முஷாரப்பின் ஹாசனின் தாயார் முனிசா பசீருக்கு விருது வழங்கப்பட்டது. அவர் ஒரு கோல்டன் டிஸ்க் விருதையும் பெற்றவர்.


டிஸ்கோகிராபி [தொகு]

ஸ்டுடியோ ஆல்பங்கள் [தொகு]

டிஸ்கோ தீவானே (1981)

பூம் பூம் (1982)

யங் தரங் (1984)

ஹாட்லைன் (1987)

கேமரா கேமரா (1992)

விரிவாக்கப்பட்ட நாடகங்கள் [தொகு]

எங்களது காதல் கடைசிவரை (1981)

கொஞ்சம் நெருக்கமாக இருங்கள் (1982)

கனவு காண்பவர் தேவனே (1983)

பின்னர் அவர் என்னை முத்தமிட்டார் (1988)

திரைப்பட ஒலிப்பதிவுகள் [தொகு]

குர்பானி (1980)

நட்சத்திரம் (1982)

தில்வாலா (1986)

இல்சாம் (1986)

மெயின் பல்வான் (1986)

அதிகார் (1986)

ஷீலா (1987)

சாயா (1989)

ஆண்டின் மாணவர் (2012)




Nazia Hassan (April 3, 1965 – August 13, 2000)[1] was a Pakistani singer-songwriter, lawyer and social activist. Referred to as the "Queen of Pop" in South Asia,[2][3] she is regarded as one of the most influential singers across South and Southeast Asia. She, along with her brother Zoheb Hassan, went on to sell over 65 million records worldwide.[4][5]

Hassan made her singing debut with the song "Aap Jaisa Koi", which appeared in the Indian film Qurbani in 1980.[6] She received praise for the single, and won the Filmfare Award for Best Female Playback Singer at the age of 15 in 1981, becoming the first Pakistani to win and currently remains the youngest recipient of the award to date. Her debut album, Disco Deewane, was released in 1981, and charted in fourteen countries worldwide and became the best-selling Asian pop record up at the time.[7] The album included the English language single "Dreamer Deewane" which led her to be the first Pakistani singer to make it to the British charts.[8]

Hassan followed up with the albums Boom Boom in 1982,[9] part of which was used as the soundtrack of the film Star (1982), Young Tarang in 1984,[10] and Hotline in 1987. Her last album, Camera Camera in 1992, was part of a campaign against drugs.[11] Along with her brother, she also appeared in several television programs. In 1988 she appeared in Sung Sung with music maestro Sohail Rana. They also hosted the first-ever pop-music stage show, Music '89, produced by Shoaib Mansoor.[12] Her success played a key role in shaping Pakistani pop music scene.

Throughout her singing career spanning over 15 years, Hassan became one of Pakistan's most popular celebrities. She was a recipient of Pakistan's civilian award, Pride of Performance. In addition to singing, she also engaged in philanthropic activities, and was appointed by UNICEF as its cultural ambassador in 1991.[13] On August 13, 2000, Hassan died of lung cancer in London at the age of 35.



Early life[edit]

Hassan was born in Karachi, Sindh, Pakistan, and brought up in Karachi and London. She was the daughter of Basir Hassan, a businessman, and Muniza Basir, an active social worker. She was the sister of singers Zoheb Hassan and Zara Hassan.[14]

Career[edit]

See also: Nazia and Zoheb

Hassan's professional music career started at the age of fifteen; she met film director Feroz Khan at a party in the United Kingdom, who later requested that she audition with Biddu, a London-based Indian music composer, for his film Qurbani. Biddu then signed her up for "Aap Jaisa Koi", a song he composed for the film.[7][15][6] The song turned to be a huge success in India, and Hassan quickly gained recognition and acclaim.[16] In 1981, Hassan won the Filmfare Award for Best Female Playback for the song, becoming the youngest to win at age 15 as well as being the first Pakistani to win the award.

Nazia with Biddu and others in Mumbai, 1994.

Hassan promptly collaborated with Biddu on numerous other projects; in 1981, she became the first playback singer to release an album. Her first album was Disco Deewane. The album broke sales records in Pakistan and India and even topped the charts in the West Indies, Latin America and Russia, becoming an international success. The album became a mega-hit and Hassan became an established pop singer in Pakistan; the album also featured vocals by her brother Zohaib Hassan. Nazia and Zoheb were signed by EMI Group and were the first South Asian singers to be signed by an international music company.[17] At the height of Disco Deewane fever, she frequently drew large crowds, such as 50,000 to 100,000 people greeting her at Calcutta Airport.[18]

After the release of Disco Deewane, Biddu offered Zoheb and her a chance to act in the movie Star in 1982, but they refused and instead chose to perform the soundtrack. The soundtrack album, Star/Boom Boom, was released. She was nominated for the Filmfare Award for Best Female Playback Singer, although this time she did not win. The album was successful and increased the popularity of Hassan and Zohaib in Pakistan and India.

Hassan's third album, Young Tarang, was released in 1984.[10] It was the first album in Pakistan to feature music videos, which were made in London by David Rose and Kathy Rose. The album became one of the most popular in Asia. "Ankhien Milane Wale" was a popular song from the album. After the release of Young Tarang, she returned to singing for Bollywood movies as a playback singer. Her fourth album, Hotline was released in 1987. Aa Haan was the most popular song of the album. In 1988, she and her brother Zohaib appeared with music maestro Sohail Rana in his television program, Sung Sung.

In 1989, she and Zohaib hosted the show Music '89. The show was produced by Shoaib Mansoor. It was the first-ever all pop-music stage show to be aired on television. The show launched the careers of many new rising bands and singers and became popular in Pakistan. She hosted another show, Dhanak on PTV in the same year.

In 1991, Hassan and her brother Zohaib recorded her fifth album, Camera Camera. Before the album's release, she and Zohaib announced that it would be their last album. The album was released in 1992. After the album's release, she left her singing career to focus on her personal life. Biddu composed a song, "Made in India" and he wanted Nazia to sing it. But the retired Hassan refused to sing a song that might offend Pakistan.[19] The song was then offered to Alisha Chinai.[19]

Personal life[edit]

Hassan received her Bachelor's degree in Business Administration and Economics at the Richmond American University in London. In 1991, she became an intern in the Women’s International Leadership program at the United Nations. Later, she went on to work for United Nations Security Council. She held a London University Law (LLB) degree.[1]

Nazia Hassan got married with businessman Mirza Ishtiaq Baig on March 30, 1995 according to Islamic laws. Her married life was full of problems and difficulties. She divorced her ex husband Ishtiaq Baig 3 months before her death by exercising her Islamic right to divorce. She accused her ex husband of physical abuse and for poisoning her in a testimony given to the UK High Court before her death. [20]"Nazia Hassan finally laid to rest". Expressindia.indianexpress.com. 7 September 2000. Retrieved 9 April 2014. This took place after her being diagnosed with cancer. They have a son, Arez Hassan, born on 7 April 1997. The marriage ended in a Certified divorce ten days before Nazia's death.[21] In an interview later, her brother Zoheb Hassan related that Nazia's personal life was filled with turmoil and she fought personal battles incessantly.[22] In August 2021, her brother Zoheb Hassan revealed that Nazia Hassan was poisoned by husband Ishtiaq Baig.[23][24] The allegations prompted Ishtiaq to demand an apology and compensation of RS 1 billion within 7 days from Zoheb Hassan, failure of which he threatened a court libel case. This case was abandoned as it had no legal basis according to Hassan family lawyers.

Philanthropy[edit]

Hassan used her abilities to promote social causes. She especially worked for children, youth and women in distress residing in the underprivileged areas of Karachi. She supported the Inner Wheel Club of India and helped raise funds for it. In Pakistan, she established the organization BAN (Battle Against Narcotics) and became an active member of organizations such as Voice of Women, National Youth Organisation (Pakistan). She is credited for her part in the introduction of mobile clinics in Lyari Town, to make medicine more accessible to those deprived- and in dire need of it.

Hassan worked with Javed Jabbar, former Information minister, to raise funds for children in Tharparkar and Rajasthan. She went to a very large number of schools to hand out toys to poor children and gave talks on the subject of social awareness for the under privileged. Hassan never forgot the love and support of all the schools and always spoke about them with great affection. The worthy staff and the students of St Joseph's Convent School, Mama Parsi School and many others had gone out of their way to help the cause.

In 1991, she joined the United Nations Security Council at the United Nations Headquarters in New York City and worked there for two years. In her third year, she offered her services at UNICEF. Her social and academic excellence won her a scholarship in Columbia University’s Leadership Program, but she was unable to take up the offer because around this time she was diagnosed with cancer.

In 2003, Hassan’s parents created the Nazia Hassan Foundation to further their daughter’s efforts to make the world a better place for everyone, regardless of caste, creed and religion; they decided to open school for street children would help in the grooming and education of working street children.[25]

Death[edit]

Nazia Hassan fought a long battle with cancer during the last years of her life and died of lung cancer in London on 13 August 2000 at the age of 35.[1] She had been admitted to North London Hospice in London, three days earlier when her condition deteriorated. She showed signs of mild recovery the day before she died and it was thought that doctors would allow her to go home.

The next day, her mother Muniza was called to the hospital where her daughter had started coughing heavily at around 9:15 am. She died within minutes of a pulmonary embolism. Following a Namaz-e-janaza at Golders Green Crematorium, Nazia was buried at Hendon Cemetery (Muslim Section) on 5th September 2000 in London per Islamic rites. In an interview with The Express Tribune, her brother Zoheb revealed "She died an unhappy person, she died in pain."[21]

Impact and achievements[edit]

Influence and legacy[edit]

Pakistan's vibrant contemporary pop music scene owes itself to Nazia Hassan's redefinition of pop; for her contributions to the genre, she has since been referred to as the "Queen of Pop" in South Asia. She is also known as the "Sweetheart of Pakistan".[26] She is frequently compared to Princess Diana, as she was known to possess a "heart of gold".[27] India Today magazine voted her as one of the top 50 people who helped change the face of India. She has contributed to the development of the present isomorphism of Bollywood music and Indi-pop. "She set – well ahead of its time – the personal album trend in India, spawning the likes of Alisha Chinai, Lucky Ali and Shweta Shetty", the magazine noted at the time.[17][28]

On 9 March 2002, Nazia Hassan Tribute Concert was held in Karachi, the classic line-up of Vital Signs and Jupiters performed together on stage – for the first time in almost 7 years. The concert was attended by an enthusiastic audience. In 2007, Ahmad Haseeb created the documentary A Music Fairy in a tribute to Hassan which was screened at Kara Film Festival and University of Ankara. In 2009, Director Faraz Waqar paid a tribute to Nazia for her work in music and making Pakistan proud.

On 31 October 2014, Global Voices Online named her as "Young, Independent women who made a space for themselves in Pakistan Music Industry".[29] On 9 November 2014, the Delhi Pop line, showed at the TDAP's Aalishan Pakistan fashion show in Delhi paid ode to Nazia Hassan.[30] On 16 November 2014, Coke Studio Pakistan paid a tribute to Nazia Hassan in season seven with the song "Jaana" sung by Zoheb Hassan and Zoe Viccaji. The song was well received by critics and audiences alike. The song was high on the music charts and is popular on music channels and radio stations. On 17 November 2014, Hassan was named as one of ARY News's "one of the 11 female pioneers of Pakistan."[31] Also in 2014, the Posthumous honorary degree of Doctorate from Richmond American University, London was received by her son Arez Hassan in her honor.

In 2018, Google honoured her with a doodle on what would have been her 53rd birthday that "imagines her performing with her famous flowing hair and dupatta, and the disco balls of the 80s glinting behind her." It was shown to Google users in Australia, Canada, Iceland, New Zealand and Pakistan.[32] In 2020, actress Meesha Shafi covered Hassan's single "Boom Boom" in her memory, which was praised by Zoheb.[33][34]

Awards and honours[edit]

Hassan received a Filmfare Award in 1980 for Best Female Playback Singer,[35] as well as another nomination for the same award in 1983. She is also the recipient of the Pride of Performance,[36][37] an award bestowed by the Islamic Republic of Pakistan to recognize people who have made "an especially meritorious contribution to the field of literature, art, sports, science and education". The award was presented to Muniza Basir, Hassan's mother, from the President of Pakistan Pervez Musharraf in an official ceremony held at Islamabad in 2002. She is also the recipient of a Golden Disc Award.

Discography[edit]

Studio albums[edit]

Extended plays[edit]

  • Our Love Last Forever (1981)
  • Get a Little Closer (1982)
  • Dreamer Devane (1983)
  • Then He Kissed Me (1988)

Film soundtracks[edit]

Posted by at
Labels: , , , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)