Inside The Incredibly Twisted Murder Hotel Of H.H. Holmes

    Inside The Incredibly Twisted Murder Hotel Of H.H. Holmes

பதிவுசெய்யப்பட்ட முதல் அமெரிக்க தொடர் கொலைகாரர்களில் ஒருவரான எச். எச். ஹோம்ஸ் 1893 ஆம் ஆண்டில் சிகாகோவில் ஒரு திகில் ஹோட்டலைத் திறந்தார், இது மிகவும் கொடூரமான கொலைகளைச் செய்வதற்கான ஒரே நோக்கத்திற்காக அவர் வடிவமைத்தார். மாசற்ற தோற்றத்தால் உள்ளூர் மக்கள் இந்த இடத்தை "கோட்டை" என்று அழைத்தனர். சித்திரவதை அறைகள் - விஷ வாயுவை வெளியேற்றியது உட்பட - கோட்டையை விளிம்பில் நிரப்பியது. ஹோம்ஸ் இந்த அறைகளுக்கு மக்களை அழைப்பார், பின்னர் அவர்களை பல்வேறு கொடூரமான வழிகளில் கொன்றுவிடுவார். ஹோம்ஸ் இறுதியில் சிகாகோவிலிருந்து டெக்சாஸுக்கு புறப்பட்டார், அங்கு அவர் இதேபோன்ற மரண ஹோட்டலைத் திறக்க திட்டமிட்டார். இந்த திட்டங்கள் விரைவாக வந்துவிட்டன, எனவே அவர் யு.எஸ் மற்றும் கனடா முழுவதும் அலைந்தார். அடமானம் செய்யப்பட்ட பொருட்களை விற்பனை செய்த குற்றச்சாட்டில் பொலிசார் முதலில் அவரை மிச ou ரியில் கைது செய்தனர், ஆனால் சில விசாரணைகளுக்குப் பிறகு அவர் செய்த குற்றங்களின் உண்மையான ஆழம் கண்டறியப்பட்டது. ஒன்பது கொலைகளை பொலிஸால் உறுதிப்படுத்த முடிந்தது, ஆனால் ஹோம்ஸ் தனது வாழ்நாளில் 200 பேரைக் கொன்றிருக்கலாம் என்று நம்பினார், அவரின் குற்றச் செயல்களின் போது காணாமல் போனவர்களின் அறிக்கைகளின் அடிப்படையில் அவை பல. யு.எஸ் அதிகாரிகள் 1896 இல் ஹோம்ஸை மொயமென்சிங் சிறையில் தூக்கிலிட்டனர்.

** வன்முறை நம்மைச் சுற்றியே உள்ளது, இங்கே மிக மோசமான தொடர் கொலையாளிகள் மற்றும் கற்பழிப்பாளர்கள் சிலர்:

சில கணக்குகளால், வரலாற்றில் மிக அதிகமான பெண் தொடர் கொலையாளி, எலிசபெத் பாத்தோரி ஒரு ஹங்கேரிய கவுண்டஸாக இருந்தார், இது இரத்தத்திற்கான காமம் கொண்டது. 1585 மற்றும் 1609 க்கு இடையில், இளம் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளை தனது இன்பத்திற்காக சித்திரவதை செய்வதற்கும் கொலை செய்வதற்கும் நான்கு கூட்டாளிகளின் உதவியை அவர் பதிவு செய்ததாக கணக்குகள் குற்றம் சாட்டுகின்றன. அவரது குற்றங்களின் வதந்திகள் உயர் சமுதாயத்தில் பரவத் தொடங்கின, அவளது பாதுகாவலர் ஜியர்கி துர்சே தான் கடைசியாக ஒரு பெண்ணைக் கண்டுபிடித்ததாகக் கூறப்பட்ட பின்னர் பாத்தரியைக் கைது செய்தார். அவரது குடும்பம் மிகவும் சிறப்பாக செயல்பட்டதால், பாத்தரி ஒருபோதும் ஒரு விசாரணையை எதிர்கொள்ள வேண்டியதில்லை, ஆனால் அவர் 1609 இல் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் இயற்கை காரணங்களால் இறந்தார்.

செஸ்டர் டீன் பாரியோ, தொடர் கொலையாளி, 1968 முதல் 2005 வரை, 5 முதல் 9 வயதுக்குட்பட்ட 703 பள்ளி குழந்தைகளை கடத்தல், கற்பழிப்பு, கொலை, நரமாமிசம், நெக்ரோபிலிசம், சித்திரவதை செய்ததை பாரியோ ஒப்புக்கொண்டார். . அவர் தெற்கு சூடானில் உள்ள ஏகோன் என்ற தொலைதூர கிராமத்தில் வசித்து வந்தார். அவரது முதல் கொலை 5 ஏப்ரல் 1968 இல் 5 யோ மிக்கெல்லி வெரோமுச், பாரியோ (அப்பொழுது வயது 17), குழந்தையை சாக்லேட் சலுகையுடன் ஒரு கட்டிடத்திற்குள் ஈர்த்தார், ஒரு முறை பாரியோவுக்குள் குழந்தையை கொலை செய்தார். ஒரு வழிப்போக்கன் குழந்தையின் உடலைக் கண்டுபிடித்தது சீற்றத்திற்கு வழிவகுத்தது, ஆனால் கொலைகள் தொடர்ந்தன; ஒன்றன்பின் ஒன்றாக கிராம குழந்தைகள் மனித சதை என்று அடையாளம் காணப்படாத அளவுக்கு சிதைந்துவிட்டனர். பாரியோ பருவகால தொழிலாளர்களுடன் குடிபெயர்ந்தார், பகலில், அவர் விரும்பப்பட்டார் மற்றும் கடினமாக உழைத்தார், இரவில் அவர் வேட்டையாடினார். அவரது வீழ்ச்சி 21 ஜனவரி 2005 அன்று வந்தது, அங்கு அவர் நண்பர்கள் மற்றும் அவர்களது நண்பர்களுடன் ஒரு சமையல்காரரைக் கொண்டிருந்தார், அவர்களில் ஒருவர் மனித மாமிசத்தின் தனித்துவமான சுவையை அங்கீகரித்தார், மேலும் 54 யோ மீது தீவிர விசாரணையைத் தொடங்கிய தென்னாப்பிரிக்க தேசிய பாதுகாப்புப் படைக்கு அறிவித்தார். புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளி, அவரது இல்லத்தின் மீது நடத்தப்பட்ட சோதனையில் கனவுகள், ஊறுகாய் மனித உடல் பாகங்கள் மற்றும் ஒரு நாட்குறிப்பு ஆகியவை கிடைத்தன. பாரியோ வேலைக்குப் பிறகு தனது ஹட்சிற்கு வந்தார், அங்கு அவர் உடனடியாக கைது செய்யப்பட்டார், காவலில் இருந்தபோது, ​​அவர் கவர்ந்திழுக்கவும், பின்னர் கொல்லவும், சிதைக்கவும், பாதிக்கப்பட்டவர்களை முன்வைக்கவும் பயன்படுத்தும் நுட்பங்களைப் பற்றி பெருமையாகக் கூறினார். பாரிபு சிறையில் இருந்து காத்திருக்கும் வாகனத்திற்கு நீதிமன்ற விசாரணைக்காக அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், அவரும் அவரது துணைவரும் வேனில் வந்து 400+ கோபமடைந்த மக்களால் வரவேற்றனர், அவர்கள் விரைந்து வந்து பாதுகாப்புத் தடுப்பைக் கடந்து சென்றனர், அடுத்தடுத்த கலவரம், அவரது மறைவுக்கு காரணமாக இருந்தது இந்த ஃபிளாஷ் கும்பல்

வில்லியம் போனின் விசாரணையில் வழக்குரைஞர் அவரை "இதுவரை இருந்த மிக மோசமான தீய நபர்" என்று அழைத்தார். 1979 மற்றும் 1980 க்கு இடையில் வெறும் 12 மாத காலப்பகுதியில், போனின் 21 முதல் 36 பேர் வரை கொலை செய்யப்பட்டார். அவர் அடிக்கடி கலிபோர்னியா தனிவழிப்பாதையில் உடல்களை அப்புறப்படுத்தினார், அவருக்கு ஃப்ரீவே கில்லர் என்ற பெயரைப் பெற்றார். 1979 ஆம் ஆண்டில் போனின் பாலியல் வன்கொடுமை மற்றும் ஒரு இளம் ஹிட்சிகரை கொலை செய்ததாக அதிகாரிகள் ஏற்கனவே அறிந்திருந்ததால் அதிகாரிகள் ஏற்கனவே அறிந்திருந்தனர். பரோலில் இருந்தபோது, ​​அவர் மற்றொரு சிறுவனை பாலியல் வன்கொடுமைக்கு உட்படுத்தினார், இது அவரை மீண்டும் சிறையில் அடைத்திருக்க வேண்டும், ஆனால் செய்யவில்லை "எழுத்தர் பிழை" காரணமாக இல்லை. பின்னர் போலீசார் 1980 ல் போனினைக் கண்காணிக்கத் தொடங்கினர், விரைவில் அவரைக் கைது செய்தனர். அவர் மரண தண்டனைக்கு பல ஆண்டுகள் கழித்தார் மற்றும் 1996 இல் மரண ஊசி மூலம் இறந்தார்.

நம் காலத்தின் மிகவும் பிரபலமான தொடர் கொலைகாரர்களில் ஒருவரான டெட் பண்டி 1970 களில் வாஷிங்டன், இடாஹோ மற்றும் உட்டா உள்ளிட்ட பல்வேறு மாநிலங்களில் தனது குற்றங்களைச் செய்தார். ஒரு கவர்ச்சியான மனிதர், பண்டி பெண்களை தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பகுதிகளுக்கு கவர்ந்திழுக்கிறார், அங்கு அவர் அவர்களைக் கொன்றுவிடுவார். எப்போதாவது, அவர் உடல்களுக்குத் திரும்பி, அவர்கள் மீது பாலியல் செயல்களைச் செய்வார். அதிகாரிகள் முதன்முதலில் 1975 இல் புளோரிடாவில் பண்டியைப் பிடித்தனர், ஆனால் அவர் எப்படியாவது தப்பித்து அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளில் அதிக குற்றங்களைச் செய்ய முடிந்தது. 1978 ஆம் ஆண்டில், பொலிசார் இரண்டாவது முறையாக பண்டியைக் கைப்பற்றினர், நீதிமன்றம் அவருக்கு மூன்று மரண தண்டனைகளை விதித்தது. அவர் 1989 இல் மின்சார நாற்காலியில் இறந்தார்.

-மீண்டும் மீண்டும் இயலாமையால் விரக்தியடைந்த சோவியத் கொலையாளி ஆண்ட்ரி சிக்காடிலோ வன்முறையால் மட்டுமே இன்பம் கண்டார். 1978 ஆம் ஆண்டில், அவர் பஸ் நிறுத்தங்கள் மற்றும் ரயில் நிலையங்களில் இருந்து கவர்ந்த பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளை கொலை, கழுத்தை நெரித்தல், குத்திக்கொள்வது மற்றும் வெளியேற்றத் தொடங்கினார். 1984 ஆம் ஆண்டில், ஒரு இளம் பெண்ணை பேருந்து நிலையத்திலிருந்து அழைத்துச் செல்ல முயன்றபோது பிடிபட்ட பின்னர் அவர் கைது செய்யப்பட்டார். எவ்வாறாயினும், ஒரு இரத்த பகுப்பாய்வின் முடிவுகள் அவரது குற்றங்கள் நடந்த இடத்தில் காணப்பட்ட விந்தணுக்களுடன் அவரது இரத்த வகை பொருந்தவில்லை என்று பரிந்துரைத்தபோது அவர் விடுவிக்கப்பட்டார். அவர் பல ஆண்டுகளாக பிடிபட்டபோது - மற்றும் பல கொலைகள் - பின்னர் ஒரு காட்டில் இருந்து இரத்தக்களரி கைகளால் வெளிவந்தபோது, ​​காவல்துறையினர் அவரைக் கண்காணித்தனர், பின்னர் அவரைக் கைது செய்தனர். ஒரு சோதனையில் அவரது இரத்தம் மற்றும் விந்து வகை ஒருவருக்கொருவர் வேறுபட்டவை என்பது தெரியவந்தது. அவர் செய்த 52 கொலைகளில் ஒவ்வொன்றிற்கும் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டு 1994 ல் தலையில் துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

ஹூஸ்டன் வெகுஜனக் கொலைகளுக்குப் பொறுப்பான டீன் கார்ல், 1970 களில் 28 க்கும் மேற்பட்டவர்களைக் கொடூரமான சித்திரவதை மற்றும் படுகொலைகளில் இரண்டு பேருடன் (டேவிட் புரூக்ஸ் மற்றும் எல்மர் வெய்ன் ஹென்லி, ஜூனியர்) சேர்ந்தார். அவர் ஒரு மிட்டாய் தொழிற்சாலை வைத்திருந்ததால் உள்ளூர் குழந்தைகளுக்கு இனிப்புகள் கொடுப்பார் என்பதால் ஊடகங்கள் பின்னர் அவரை கேண்டி மேன் என்று அழைத்தன. 1973 ஆம் ஆண்டில் கோர்ல் தனது இரு கூட்டாளிகளையும் கொல்ல முயன்றார், ஆனால் ஹென்லி கோர்லை சுட்டுக் கொன்றார்.

மில்வாக்கி நரமாமிச ஜெஃப்ரி டஹ்மர், 1978 முதல் 1991 வரை 17 இளைஞர்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்து, கொலை செய்து, துண்டித்துவிட்டார். பாதிக்கப்பட்டவர்களின் உடல் பாகங்களை சாப்பிட்டு பாதுகாத்து புகழ் பெற்ற டஹ்மர் இறுதியாக பிடிபட்டார். . எட்வர்ட்ஸ் வீட்டை கைவிலங்குகளில் இருந்து தப்பிச் சென்று தாக்குதல் குறித்து போலீசாரிடம் கூறினார் - மற்றும் டஹ்மரின் படுக்கையறையில் விசித்திரமான மணம் கொண்ட 57 கேலன் டிரம். டஹ்மரின் சமையலறையில் துண்டிக்கப்பட்ட நான்கு தலைகளை போலீசார் கண்டுபிடித்து கைது செய்தனர். 1992 இல், டஹ்மர் 16 கொலைகளுக்கு குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டார். 1994 ஆம் ஆண்டில் ஒரு சக கைதியால் அவர் கொல்லப்பட்டார். அதைச் செய்ய கடவுள் தன்னிடம் சொன்னதாக கைதி கூறினார்.

கார்ல் டென்கே ஒரு பிரஷ்ய தொடர் கொலையாளி, அவர் 1903 முதல் 1924 வரை பயணிகள் மற்றும் வீடற்றவர்கள் மீது இரையாகிவிட்டார் - அதாவது. அவர் ஒரு நரமாமிசம், அவர் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் மாமிசத்தை சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி உள்ளூர் கசாப்புக் கடைக்காரர்களுக்கு விற்றார் என்று நம்பப்படுகிறது. 1924 ஆம் ஆண்டில், வீடற்ற மனிதர் மீது டென்கே நடத்திய தாக்குதல் தோல்வியடைந்தபோது, ​​காவல்துறையினர் எச்சரிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் டெங்கின் வீட்டைத் தேடினர், 120 கால்விரல்கள் உட்பட எலும்புகளின் பயங்கரமான சேகரிப்பையும், குறைந்தது 30 கொலைகளை விவரிக்கும் ஒரு லெட்ஜரையும் கண்டறிந்தனர். விசாரணைக்கு முன்னர் டென்கே தனது செல்லில் தூக்குப்போட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டார்.

ஆல்பர்ட் டிசால்வோ, தி பாஸ்டன் ஸ்ட்ராங்க்லர், 1960 களில் தொடர்ச்சியான கற்பழிப்புகள் மற்றும் கொலைகளுக்கு தலைப்பு செய்திகளை வெளியிட்டார், இது அவரை அந்தக் காலத்தின் மிகவும் பிரபலமற்ற தொடர் கொலைகாரர்களில் ஒருவராக மாற்றியது. 1964 ஆம் ஆண்டில் பொலிசார் அவரைப் பிடித்தனர், மேலும் 13 பெண்களைக் கொன்றதாக டிசால்வோ ஒப்புக்கொண்டார். அதிகாரிகள் அவரை உயர் பாதுகாப்புச் சிறைக்கு மாற்றிய சிறிது நேரத்திலேயே, 1973 ஆம் ஆண்டில் அவர் குத்திக் கொல்லப்பட்டதைக் கண்டனர். அவரது கொலைக்கு யாரும் தண்டிக்கப்படவில்லை.

இண்டியானாவில் வசிக்கும் ஹாரி-டெம்பர் ஹவுஸ் ஓவியர் லாரி ஐலர் முதலில் கைது செய்யப்பட்டு 15 வயது டேனியல் பிரிட்ஜஸ் கொலை செய்யப்பட்ட குற்றவாளி எனக் கண்டறியப்பட்டார். டேனியல் பிரிட்ஜஸின் துண்டிக்கப்பட்ட உடல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டபோது, ​​எங்கு திரும்புவது என்பது போலீசாருக்குத் தெரியும். அவர்களுக்குத் தெரியாதது என்னவென்றால், சுமார் 17 இளைஞர்களின் இறப்புகளுக்கு ஐலர் தான் காரணம் - 1994 ல் சிறைச்சாலையில் ஐலர் இறந்த பின்னர் அவரது பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பட்டியலை அவரது வழக்கறிஞர் வெளியிட்டபோது மட்டுமே அவர்கள் கண்டுபிடித்தனர். அவர் பெயர்களைத் தொகுத்துள்ளார் ஒரு மனுவில் பேரம் பேசும் முயற்சி தோல்வியுற்றது.

கில்லர் கோமாளி என்று அழைக்கப்படும் ஜான் வெய்ன் கேசி, இல்லினாய்ஸின் குக் கவுண்டியில் உள்ள தனது வீட்டிற்கு அருகிலுள்ள சமூக நிகழ்வுகளுக்காக போகோ தி கோமாளியாக அலங்கரித்தார். 1972 மற்றும் 1978 ஆண்டுகளுக்கு இடையில், குறைந்தது 33 சிறுவர்களின் இறப்புகளுக்கு கேசி பொறுப்பேற்றார், அவர்கள் அனைவரையும் அவர் தனது வீட்டின் சுவர்களிலும் அடித்தளத்திலும் புதைத்தார். 15 வயதான ராபர்ட் ஜெரோம் பீஸ்ட் காணாமல் போனபோதுதான், கேஸியை போலீசார் சந்தேகிக்கத் தொடங்கினர், அவர் காணாமல் போவதற்கு சற்று முன்பு சிறுவனைப் பார்த்தார். அதிகாரிகள் கேசி தொடர்பாக மக்களை நேர்காணல் செய்யத் தொடங்கினர், இறுதியில் அவரது வீட்டைத் தேடினர், அங்கு அவர் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எச்சங்களைக் கண்டுபிடித்தார். காவல்துறையினர் அவரைக் கைது செய்தவுடன், கேசி, "உரிமம் இல்லாமல் ஒரு இறுதி சடங்கை நடத்துவதே அவர்கள் என்னைப் பெற முடியும்" என்று கூறினார். 14 ஆண்டுகள் மரண தண்டனையில் அமர்ந்த பின்னர், இறுதியாக 1994 இல் மரண ஊசி மூலம் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

இரினா கைதமாச்சுக் தனது புனைப்பெயரை விட அதிகமாக சம்பாதித்தார்: பாவாடையில் சாத்தான். ரஷ்யாவில், 2002 மற்றும் 2010 க்கு இடையில், வயதான பெண்களின் வீடுகளுக்குள் நுழைவதற்காக அவர் ஒரு சமூக சேவையாளராக நடித்தார். அவள் அவர்களை ஒரு சுத்தி அல்லது கோடரியால் கொன்றாள், அவற்றின் விலைமதிப்பற்ற பொருட்களைத் திருடி, தங்கள் வீடுகளுக்கு தீ வைத்தாள். குற்றங்கள் இணைக்கப்பட்டுள்ளதாக பொலிஸாருக்குத் தெரியும், ஆனால் அவரது வயதான பாதிக்கப்பட்டவர்களில் ஒருவர் தப்பித்து, கொலையாளி ஒரு பெண் என்று அவர்களிடம் கூறும் வரை அவர்கள் கெய்டமாச்சூக்கைப் பார்க்கவில்லை - அவர்கள் கருத்தில் கொள்ளாத வாய்ப்பு. கெய்டமாச்சுக் அடிபட்ட பெண்ணின் வீட்டை விட்டு வெளியேறுவதை ஒரு பக்கத்து வீட்டுக்காரர் பார்த்தார், சிறிது நேரத்திலேயே அவர்கள் அவளைக் கைது செய்தனர். 2012 ஆம் ஆண்டில், 17 கொலைகளுக்கு அவருக்கு வெறும் 20 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்கள் நீண்ட தண்டனைக்கு போராடுகின்றன.

--லூயிஸ் கராவிடோ, கொலம்பிய தொடர் கொலையாளி, தி பீஸ்ட் என்று அழைக்கப்படுபவர், நாடு முழுவதும் 147 வறிய சிறுவர்களை பாலியல் பலாத்காரம், சித்திரவதை மற்றும் கொலை செய்ததாக ஒப்புக்கொண்டார். 1999 ஆம் ஆண்டில் காரவிடோவை பொலிசார் கைது செய்தபோது, ​​அவர்கள் 170 எண்ணிக்கையிலான கொலை குற்றச்சாட்டுகளை சுமத்தினர், மேலும் அவரது உண்மையான எண்ணிக்கை 300 க்கு மேல் எட்டக்கூடும் என்று சிலர் சந்தேகிக்கின்றனர். அவரது குற்றங்களின் ஈர்ப்பு இருந்தபோதிலும், அவருக்கு 22 வருட சிறைத்தண்டனை மட்டுமே கிடைத்தது, ஏனெனில் கொலம்பிய சட்டம் மட்டுமே அனுமதித்தது எந்தவொரு குற்றத்திற்கும் 30 ஆண்டு சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்படும். அதேபோல், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் உடல்களைக் கண்டுபிடிக்க காவல்துறைக்கு காரவிடோ உதவியதால், அவரது ஒட்டுமொத்த தண்டனை குறைக்கப்பட்டது. கரவிடோ தற்போது சிறையில் உள்ளார், அந்த தண்டனையை நிறைவேற்றுகிறார்.

1918 மற்றும் 1924 க்கு இடையில் ஜெர்மனியில் குறைந்தது 24 சிறுவர்களைக் கொன்றார் ஹனோவரின் புட்சர் (ஃபிரிட்ஸ் ஹர்மன்), ஹர்மன் முன்பு பாலியல் பலாத்காரம் செய்த டீனேஜ் கார்ல் ஃப்ரோம் உடன் ஒரு ரயில் நிலையத்தில் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டபோது இரண்டு இரகசிய பொலிஸ் அதிகாரிகள் இறுதியாக ஹர்மனைக் கைது செய்தனர். விரைவில், ஃபிரோம் இந்த குற்றத்தை போலீசாரிடம் கூறினார், அவர்கள் ஹர்மனின் வீட்டைத் தேடத் தொடங்கினர், அங்கு அவர் பல கொலைகளுக்கு ஆதாரங்களைக் கண்டறிந்தார். மற்ற பிரபலமற்ற தொடர் கொலைகளுக்கிடையில் கூட, இந்த கொலைகள் குறிப்பாக கொடூரமானவை: ஹர்மன் பெரும்பாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்களை சிதைத்து சிதைப்பார், சில சமயங்களில் கழுத்தில் கடித்தார். அவர் 1925 இல் ஹனோவர் சிறையில் தலை துண்டிக்கப்பட்டார்.

1940 களின் முற்பகுதியில், ஜான் ஜார்ஜ் ஹை இங்கிலாந்தின் சசெக்ஸில் ஒரு சிறிய பட்டறை வாடகைக்கு எடுத்தார். அதில் பணத்திற்காக மட்டுமே, செல்வந்தர்களை மீண்டும் விண்வெளிக்கு ஈர்த்தார், அங்கு அவர் அவர்களை தலையில் சுட்டுவிடுவார். அடுத்து என்ன நடந்தது என்பது மிகவும் மோசமானது: ஹைக் உடல்களை அமிலத்தில் ஊறவைத்து அவற்றை அப்புறப்படுத்தும், அவை சிதைந்தன. ஆலிவ் டுராண்ட்-டீக்கனை ஹெய் கொலை செய்வது "ஆசிட் கில்லரின்" ஓட்டத்தின் முடிவைக் குறிக்கும். கொலை செய்யப்பட்ட சிறிது நேரத்திலேயே டூரண்ட்-டீக்கனின் நண்பர் அவளைக் காணவில்லை என்று தெரிவித்தார், மேலும் போலீசார் ஹைக்கை விசாரிக்கத் தொடங்கினர். அவரது பட்டறையைத் தேடும்போது, ​​மனித பித்தப்பைகளையும் சில பல்வகைகளின் ஒரு சிறிய பகுதியையும் அவர்கள் கண்டார்கள். அதிகாரிகள் ஹைக்கை கைது செய்தனர், விரைவில் அவர் கொலை வழக்கு விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். மரண தண்டனையைத் தவிர்ப்பதற்கான ஒரு வெளிப்படையான முயற்சியில், ஹைக் பைத்தியக்காரத்தனத்தை ஒப்புக் கொள்ள முடிவு செய்தார், அவர் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் இரத்தத்தையும் குடித்ததாகக் கூறினார். பைத்தியக்கார மனு செயல்படவில்லை, நீதிபதி ஹைக்கு மரண தண்டனை விதித்தார். ஆகஸ்ட் 19, 1949 இல், அதிகாரிகள் அவரை வாண்ட்ஸ்வொர்த் சிறையில் தூக்கிலிட்டனர்.

ராபர்ட் ஹேன்சன் அலாஸ்காவின் காடுகளில் துப்பாக்கியால் மற்றும் கத்தியால் பாதிக்கப்பட்டவர்களை வேட்டையாடினார். ஒரு நிபுணர் வேட்டைக்காரர், அவர் பாதிக்கப்பட்ட அனைவரின் உடல்களின் இடங்களையும் விமான வரைபடத்தில் குறித்தார். ஒரு எஃப்.பி.ஐ விவரக்குறிப்பைக் குறிக்கும் முன்பு அவர் 17 தடவைகளுக்கு மேல் கொல்லப்பட்டார்: சிறப்பு முகவர் ராய் ஹேசல்வுட் ஒரு அனுபவமிக்க வேட்டைக்காரனை மோசமான சுயமரியாதை, ஒரு தடுமாற்றம் மற்றும் நிராகரித்த வரலாறு ஆகியவற்றைக் காணுமாறு போலீசாரிடம் கூறினார். பொலிசார் ஹேன்சனின் சொத்தை தேடியபோது, ​​அவர் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு சொந்தமான நகைகளைக் கண்டுபிடித்தனர். ஹேன்சன் 17 கொலைகளுக்கு குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டார், மேலும் 12 பேரை அவர்கள் அறியாத புலனாய்வாளர்களிடம் கூறினார், இருப்பினும் விமான வரைபடத்தில் பல அடையாளங்கள் விவரிக்கப்படவில்லை. 2014 ஆம் ஆண்டில், சிறையில் ஆயுள் தண்டனை அனுபவித்தபோது ஹேன்சன் இறந்தார்.

"குப்பை பை கில்லர்" என்று அழைக்கப்படும் பேட்ரிக் கியர்னி, கலிபோர்னியாவை 1965 முதல் 1977 வரை பயமுறுத்தியுள்ளார். ரெடோண்டோ கடற்கரை பகுதியில் இளம் ஆண் ஹிட்சிகர்களை அழைத்துக்கொண்டு, அவர்களின் உடல்களை சிதைப்பதற்கு முன்பு அவர்களை சுட்டுக் கொன்றார். 1977 ஆம் ஆண்டில், கர்னி அந்நியர்களைக் கொல்லும் முறையை உடைத்து ஒரு அறிமுகமானவரைக் கொன்றார். இறந்த டீனேஜருடன் கர்னி காணப்பட்டதை பொலிசார் கண்டறிந்தபோது, ​​அவர்கள் அவரைக் கண்டுபிடித்தனர், மேலும் மரண தண்டனையைத் தவிர்ப்பதற்காக அவர் 35 கொலைகளுக்கு குற்றவாளி. அவர் தற்போது ஆயுள் தண்டனை அனுபவித்து வருகிறார்.

அவரது அழகின் காரணமாக காஸநோவா கில்லர் என்ற புனைப்பெயர் கொண்ட பால் ஜான் நோல்ஸ், ஜூலை மற்றும் நவம்பர் 1974 க்கு இடையில் கழுத்தை நெரித்து துப்பாக்கிச் சூடு வரை 35 பேரைக் கொன்றதாகக் கூறினார். புளோரிடா நெடுஞ்சாலை ரோந்துப் படையினர் 1974 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில் ஒரு திருடப்பட்ட காரில் நோலஸைப் பிடித்தனர். இருப்பினும், அருகிலுள்ள அதிகாரிகளைத் தவிர்ப்பதைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக ஒரு துப்பாக்கியால் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தியதற்கு முன்னர் நோல்ஸ் துருப்புக்களைத் தப்பித்து கொல்ல முடிந்தது. ஒரு மாதம் கழித்து, ஷெரிப் ஏர்ல் லீ மற்றும் முகவர் ரோனி ஏஞ்சல் ஆகியோருடன் ஒரு வாகனத்தில் இருந்தபோது, ​​நோல்ஸ் தனது சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்களை சுடும் முயற்சியில் ஷெரிப்பின் துப்பாக்கியைப் பிடித்தார். போராட்டத்தின் போது, ​​ஏஞ்சல் நோலஸை சுட்டுக் கொன்றார்.

கைது செய்யப்பட்ட நேரத்தில் அவரிடம் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பட்டியலுக்காக ஸ்கோர்கார்டு கில்லர் என்று அழைக்கப்படும் ராண்டி கிராஃப்ட், 1971 மற்றும் 1983 க்கு இடையில் 67 இளைஞர்களைக் கொன்றதாக நம்பப்படுகிறது, அவர்களில் பலர் கடற்படையினர். அவர் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு போதை மருந்து கொடுப்பார் , அவர்களை சித்திரவதை செய்து கற்பழிக்கவும், பின்னர் அவர்களை கழுத்தை நெரிக்கவும். விசாரணையின் ஆரம்ப நாட்களில் அவர் ஒரு முக்கிய சந்தேக நபராக இருந்தபோதிலும், ஆதாரங்கள் இல்லாததால் இறுதியில் காவல்துறையினர் வேறு இடங்களைப் பார்க்க வழிவகுத்தது. ஒரு நாள் இரவு குடிபோதையில் வாகனம் ஓட்டியதற்காக அவர் இழுக்கப்படும் வரை அவர்கள் அவரைப் பிடிக்கவில்லை - இறந்த மனிதருடன் அவரது பயணிகள் இருக்கையில். 1989 ஆம் ஆண்டில், கிராஃப்ட் பதினாறு எண்ணிக்கையிலான கொலை குற்றவாளியாகக் கண்டறியப்பட்டு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். அவர் தற்போது கலிபோர்னியாவில் மரண தண்டனையில் உள்ளார்.

-ஜோஸ் அன்டோனியோ ரோட்ரிக்ஸ் வேகா எல் மாடாவிஜாஸ் அல்லது "வயதான பெண் கொலையாளி" என்று அழைக்கப்படும் அச்சகங்கள், ஏனெனில் அவரது 16 பாதிக்கப்பட்டவர்கள் 61 முதல் 93 வயது வரை இருந்தனர். அவர் அவர்களின் வீடுகளுக்குள் நுழைந்தார், பின்னர் பாதிக்கப்பட்டவர்களை மூச்சுத் திணறல் செய்வதற்கு முன்பு பாலியல் பலாத்காரம் செய்து துன்புறுத்தினார். அவர் பிடிப்பது கடினம் - பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வயது என்பது பல காரணங்கள் இயற்கையான காரணங்களால் நிகழ்ந்தன என்பதாகும். ஆனால் பொலிசார் அவரது வீட்டைத் தேடியபோது, ​​முன்னர் அடையாளம் காணப்படாத கொலைகளின் எண்ணிக்கையிலிருந்து அவர்கள் தருணங்களைக் கண்டறிந்தனர். 1991 ஆம் ஆண்டில், அவருக்கு 440 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டது, 2002 ஆம் ஆண்டில், சக கைதிகளால் குத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்.

ஆறு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட கொலை வழக்குகளில் நீதிமன்றங்கள் அவரைத் தண்டித்தாலும், ஓடிஸ் டூல் உண்மையில் ஒரு தொடர் கொலைகாரனா என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. புளோரிடாவின் ஜாக்சன்வில்லில் 1970 மற்றும் 1980 களில் நடந்த பல இறப்புகளுக்கு டூல் தனது கூட்டாளியும் காதலருமான ஹென்றி லீ லூகாஸுடன் பொறுப்பேற்றார். எவ்வாறாயினும், இறுதியில், டூலுக்கு ஒரு கொலை மட்டுமே என்று பொலிசார் உறுதியாகக் கூறினர், ஆறு வயது ஆடம் வால்ஷ், அவர் தலைகீழாக ஒப்புக்கொண்டார். 1996 இல், டூல் சிரோசிஸ் சிறையில் இறந்தார்.

தொடர் கொலையாளிகளிடையே கூட ஹெர்பர்ட் முலின் ஒற்றைப்படை. அவர் 1970 களின் முற்பகுதியில் கலிபோர்னியாவைப் பயமுறுத்தினார், மேலும் அவரது கொலைகள் - மனித தியாகத்தின் ஒரு வடிவம் - பூகம்பங்களைத் தடுக்க முடியும் என்று நம்பினார். முலின் தனது புறநகர்ப் புல்வெளியை வெறுமனே களையெடுத்துக் கொண்டிருந்த தனது 13 ஆவது பாதிக்கப்பட்டவரின் கொலைக்காக அவர் இறுதியாக பிடிபட்டார். சாட்சிகள் பொலிஸ் முல்லினின் உரிமத் தகடு எண்ணைக் கொடுத்தனர், அதிகாரிகள் சில நிமிடங்கள் கழித்து அவரைப் பிடித்தனர். முலின் அனைத்து கொலைகளையும் ஒப்புக்கொண்டார், மேலும் அவரது தலையில் இருந்த குரல்கள் அதைச் செய்யச் செய்தன என்றார். அவருக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.

1926 மற்றும் 1927 க்கு இடையில், ஏர்ல் நெல்சன் அமெரிக்கா முழுவதும் 22 க்கும் மேற்பட்டவர்களைக் கொல்ல முடிந்தது. ஏராளமான கொலைகாரன் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி நில உரிமையாளர்களை இரையாகச் செய்வான், பின்னர் அவர்கள் தங்கள் வீட்டில் ஒரு அறையை வாடகைக்கு எடுக்க விரும்புவதாக நடித்துள்ளார். கடைசியாக 1927 ஆம் ஆண்டு கனடாவில் நெல்சனை போலீசார் கைது செய்தனர், அங்கு அவர் கடைசியாக பாதிக்கப்பட்ட இரண்டு பேரைக் கொன்றார். கடைசியாக பாதிக்கப்பட்டவர்களில் ஒருவரான எமிலி பேட்டர்சனின் கணவர், அவரது மனைவியின் உடலை அவர்கள் படுக்கைக்கு அடியில் கண்டார். இது விரைவில் நெல்சனின் கைதுக்கு வழிவகுத்த விசாரணையைத் தூண்டியது. கனேடிய அதிகாரிகள் விரைவாக அவருக்கு மரண தண்டனை விதித்து, அடுத்த ஜனவரியில் அவரை தூக்கிலிட்டனர்.

1983 மற்றும் 1985 க்கு இடையில், ஏரியின் கலிஃபோர்னியா கேபினில் சார்லஸ் என்ஜி (அவரது குற்றத்தில் பங்குதாரரான லியோனார்ட் லேக்) 25 பேரை சித்திரவதை செய்து கொன்றார், இதில் பல கொலைகள் நடந்த ஒரு தனிபயன் கட்டப்பட்ட நிலவறையும் அடங்கும். இருவரில் பலியானவர்கள் நண்பர்கள், அயலவர்கள், குடும்ப உறுப்பினர்கள் மற்றும் சில துரதிர்ஷ்டவசமான அந்நியர்கள். "மற்றவர்களைப் போலவே நீங்கள் அழவும், பொருட்களைச் செய்யவும் முடியும், ஆனால் அது எந்த நன்மையும் செய்யாது. நாங்கள் அழகாக இருக்கிறோம் - ஹ, ஹ - குளிர்ச்சியான, பேசுவதற்கு," என்கிறார் இரண்டு வீடியோடேப்களில் ஒன்றில் என்ஜி அவர்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் சித்திரவதை மற்றும் கொலை. இருப்பினும், என்.ஜி.யின் கொலைகள் அல்ல, பொலிஸை அவரிடம் அழைத்துச் சென்றது, ஆனால் அவரது கடை திருட்டு. 1985 ஆம் ஆண்டில், என்ஜி ஒரு சான் பிரான்சிஸ்கோ கடையில் இருந்து ஒரு வைஸ் திருட முயன்றார். என்ஜி வெளியேறிய பிறகு கடை உரிமையாளர் போலீஸை அழைத்தார், மேலும் கடனை அடைக்க ஏரி ஏரி திரும்பியபோது, ​​அவர் தனது ஐடியுடன் பொருந்தாததால் காவல்துறையினர் அவரை சந்தேகித்தனர். உண்மையில், அடையாள அட்டையில் இருந்தவர் அந்த நேரத்தில் காணாமல் போன ராபின் ஸ்டாப்லி ஆவார். இது காவல்துறையினரை கேபினில் தேட தூண்டியது, அங்கு அவர்கள் பதிவுகள் மற்றும் நாடாக்கள் உள்ளிட்ட கொலைகளின் ஆதாரங்களைக் கண்டறிந்தனர். என்ஜி கனடாவுக்கு தப்பிச் சென்றார், அங்கு மற்றொரு திருட்டு சம்பவத்திற்காக பொலிசார் அவரை கைது செய்தனர். பின்னர் அவர்கள் அவரை கலிபோர்னியாவிற்கு திருப்பி அனுப்பினர், அங்கு அதிகாரிகள் அவரை கொலை செய்ய முயன்றனர். 55 வயதான இவர் தற்போது மரண தண்டனைக்கு காத்திருக்கிறார்.

1989 மற்றும் 1996 க்கு இடையில் 52 பேரைக் கொன்றதன் மூலம் உக்ரைனின் மிருகம், அனடோலி ஓனோப்ரியென்கோ தனது பட்டத்தை பெற்றார். ஒரு பாரிய சூழ்ச்சியைத் தொடங்கிய பின்னர், பொலிசார் இறுதியாக 1996 இல் ஒனோபிரியென்கோவை கைது செய்தனர். கைது செய்யப்பட்டபின், உள் குரல்கள் அவரை கொலை செய்ய வலியுறுத்தியதாகக் கூறினார். அவரது விசாரணையில், கொலையாளி மரண தண்டனையிலிருந்து தப்பினார் (ஏனெனில் உக்ரைன் ஐரோப்பா கவுன்சிலுக்குள் நுழைந்தது, அதன் உறுப்பினர்கள் மரண தண்டனையைப் பயன்படுத்துவதை தடைசெய்கிறது) அதற்கு பதிலாக சிறையில் ஆயுள் கிடைத்தது. ஆயினும்கூட, அவர் 2013 இல் இதய செயலிழப்பு காரணமாக இறந்தார்.

49 முதல் 60 நபர்களுக்கு இடையில் எங்காவது ஒரு கொலை நடந்த நிலையில், செஸ் போர்டு கில்லர் (அலெக்சாண்டர் பிச்சுஷ்கின் எனப் பிறந்தார்) ரஷ்யாவின் மிக மோசமான தொடர் கொலைகாரர்களில் ஒருவர். அவர் தனது வீட்டிற்கு மக்களை கவர்ந்திழுக்க இலவச ஓட்கா வாக்குறுதியைப் பயன்படுத்துவார், அங்கு அவர்களைக் கொலை செய்வதற்கு முன்பு அவர்களுடன் குடிப்பார். 2006 ஆம் ஆண்டில், அலெக்சாண்டர் தனது இறுதி பாதிக்கப்பட்ட மெரினா மொஸ்கலியோவாவை கொலை செய்தார். சுரங்கப்பாதை காட்சிகளைப் பார்த்தபோது, ​​பிச்சுஷ்கினை மொஸ்கலியோவாவின் பாதுகாவலராக பொலிசார் அடையாளம் கண்டனர், மேலும் இது அவரை கைது செய்வதற்கும் இறுதி தண்டனை செய்வதற்கும் வழிவகுக்கும் ஆதாரமாக பயன்படுத்தியது. பிச்சுஷ்கின் இப்போது சிறையில் வாழ்ந்து வருகிறார்.

-நைட் ஸ்டாக்கர், ரிச்சர்ட் ராமிரெஸ் 1980 களில் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸின் தெருக்களில் வேட்டையாடினார். ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாக, அவர் பல பகுதி வீடுகளுக்குள் நுழைந்து 13 பேரைக் கொன்றார். குறைவான குற்றங்களுக்கான ரமிரெஸின் முந்தைய குற்றப் பதிவு இறுதியில் அவரைச் செய்யும். ஒரு சாட்சி ஒரு ஆரஞ்சு டொயோட்டாவை அடையாளம் கண்டுகொண்டார், ஒரு குற்ற சம்பவத்திலிருந்து தப்பி ஓடும்போது ரமிரெஸ் ஓட்டிச் சென்றார், மேலும் உரிமத் தகடு எண் பொலிஸை அவரது கோப்பில் அழைத்துச் சென்றது, இது ஒரு மனிதத் தூண்டுதலைத் தூண்டியது. திடீரென்று, அவரது முகம் அப்பகுதியில் உள்ள ஒவ்வொரு செய்தித்தாளின் முதல் பக்கத்தில் தோன்றியது. ரமிரெஸ் தப்பி ஓட முயன்றார், ஆனால் உள்ளூர்வாசிகள் ஒரு குழு அவரைக் கைது செய்தது, போலீசார் வரும் வரை அவரை சிறைபிடித்தது. ஒரு நீதிபதி தனது குற்றச் செயல்களை "எந்த மனித புரிதலுக்கும் அப்பாற்பட்ட கொடுமை, முரட்டுத்தனம் மற்றும் கொடுமை" என்று அழைத்தார், மேலும் ரமிரெஸுக்கு 13 மரண தண்டனை விதித்தார். ரமிரெஸ் ஒருவரைக் கூட பார்க்க மாட்டார்: தொடர் கொலையாளி 2013 இல் மரண தண்டனைக்கு காத்திருந்தபோது இறந்தார்.

கேரி ரிட்வேயின் கொலைகார எதிர்காலத்தின் அறிகுறிகள் வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்தில் தோன்றின. 16 வயதில், ஆறு வயது சிறுவனை காடுகளுக்குள் இழுத்து விலா எலும்புகள் மூலம் குத்தியபோது அவர் தனது முதல் தாக்குதலை செய்தார். அவர் நீதிமன்றத்தில் அளித்த அறிக்கைகளின்படி, ரிட்வே பின்னர் பல பெண்களைக் கொன்றார் - அவர்களில் பலர் விபச்சாரிகள் மற்றும் ஓடிப்போனவர்கள் - அவர் எண்ணிக்கையை இழந்தார். கிரீன் ரிவர் கொலையாளி என்று அழைக்கப்படும் கேரி ரிட்வே, சியாட்டிலில் இந்தக் கொலைகளைச் செய்தார், மேலும் அவர் ஏராளமானவர்களை ஒப்புக்கொண்ட போதிலும், அவர் உண்மையில் எத்தனை பேரைக் கொன்றார் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. இன்று, அவர் இன்னும் உயிருடன் இருக்கிறார் மற்றும் கொலராடோவின் புளோரன்ஸ் நகரில் ஆயுள் தண்டனை அனுபவித்து வருகிறார்.

1988 மற்றும் 1993 க்கு இடையில், மாஸ்கோவில் 19 பேர் கொல்லப்பட்டதற்கு செர்ஜி ரியாகோவ்ஸ்கி காரணமாக இருந்தார். பாதிக்கப்பட்ட பெண்கள் பெரும்பான்மையாக வயதான பெண்கள் இருந்தனர், மேலும் பல வயதான பெண்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்ய முயன்றதற்காக அவர் ஏற்கனவே சிறையில் கழித்தார். 1993 ஆம் ஆண்டில், ஒரு புதிய கொலைக்கான தயாரிப்பில் உச்சவரம்பில் இருந்து தொங்கவிடப்பட்ட ஒரு சத்தத்துடன் கைவிடப்பட்ட குலுக்கலைக் கண்டறிந்த அண்மையில் ஒரு கொலை நடந்த இடத்தை போலீசார் தேடி வந்தனர். கொலைகளை ஒப்புக்கொண்ட ரியாகோவ்ஸ்கியை ஒரு பங்குதாரர் குழு பிடித்தது மற்றும் துப்பாக்கி சூடு மூலம் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் 1996 ல் ரஷ்யாவில் மரணதண்டனை தொடர்பான தடைக்காலம் அவரது தண்டனை மாற்றப்பட்டது என்பதோடு, தண்டனைக் காலனியில் ஆயுள் தண்டனை அனுபவிக்கும் போது காசநோயால் இறந்தார்.

சாட்விக் டிப்டன், அமெரிக்க தொடர் கொலையாளி மற்றும் கற்பழிப்பு. இந்த பட்டியலில் உள்ள இளைய உள்ளீடுகளில் இது ஒன்று., டிப்டன் பி. 1986, தனது 17 வயதில் தனது முதல் 5 பலி மற்றும் 3 கற்பழிப்புகளை 2003 இல் செய்தார். டிப்டனும் ஒரு நண்பரும் ஒரு கட்சியைத் தாக்கினர், ஒரு வாதம் பின்னர் ஒரு சண்டை ஏற்பட்டது மற்றும் 5 ஆண்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர், பின்னர் டிப்டன் தாயை பாலியல் பலாத்காரம் செய்தார், 75, மனைவி . 43, மற்றும் ஆண்களில் ஒருவரான மகள், 12, சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்; பிரிட்டிஷ் கொலம்பியா, கனடாவில் ராயல் கனடிய மவுண்டட் போலீசில் புகார்கள் பதிவு செய்யப்பட்டன, டிப்டன் தப்பி ஓடிவிட்டார். அவர் தற்போது இடாஹோ மேக்ஸில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ளார். தொடர்பில்லாத கட்டணங்களில் பாதுகாப்பு.

செஸ்டர் டர்னர் 1987 மற்றும் 1998 க்கு இடையில் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸை வேட்டையாடிய ஒரு கழுத்தை நெரித்தவர். 2002 ஆம் ஆண்டில் தொடர்பில்லாத பாலியல் வன்கொடுமைக்காக பொலிசார் அவரைக் கைது செய்தபோது அவர் ஏற்கனவே 10 பெண்களைக் கொன்றார். அவர் உறுதிப்படுத்திய காலத்தில், அவர் ஒரு டி.என்.ஏ மாதிரியைக் கொடுத்தார் - ஒரு டி.என்.ஏ மாதிரி பொருந்தியது இரண்டு கொலைகள் நடந்த இடத்தில் டி.என்.ஏ மீட்கப்பட்டது. இறுதியில், அவர்கள் அவரை பதின்மூன்று கொலைகளுடன் கட்டி வைத்தனர், அதற்காக அவருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. டர்னர் இப்போது மரண தண்டனைக்கு காத்திருக்கிறார், மற்றும் டர்னரின் குற்றங்களில் தவறாக குற்றம் சாட்டப்பட்ட ஒருவரை அவரது தண்டனை விடுவித்துள்ளது.

ஐ -5 கொள்ளைக்காரர் என்று அழைக்கப்படும் ராண்டால் உட்ஃபீல்ட் ஒரு கொலைக்கு மட்டுமே தண்டனை பெற்றார் - ஆனால் டி.என்.ஏ மற்றும் பிற சான்றுகள் அவரை 44 பேரின் மரணங்களுடன் தொடர்புபடுத்தியுள்ளன. 1975 ஆம் ஆண்டில், க்ரீன்பே பேக்கர்களிடமிருந்து அநாகரீகமான வெளிப்படையான குற்றச்சாட்டுக்களுக்காக வெட்டப்பட்டதற்கு வெட்கப்பட்டு, போர்ட்லேண்ட் பெண்களை பாலியல் வன்கொடுமை செய்து கொள்ளையடிக்கத் தொடங்கினார். நான்கு ஆண்டுகள் சிறைவாசம் மட்டுமே விஷயங்களை மோசமாக்கியது. மீண்டும், அவர் பழைய நண்பர்கள், அறிமுகமானவர்கள் மற்றும் இறுதியில் ஐ -5 தாழ்வாரத்தில் அந்நியர்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்து கொலை செய்யத் தொடங்கினார். காவல்துறையினர் அது அவர்தான் என்று அறிந்திருந்தனர், ஆனால் சான்றுகள் சூழ்நிலை சார்ந்தவை - இறுதியாக ஒரு சாட்சி அவரை ஒரு வரிசையில் பெயரிட்டார். அவருக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது, மற்றும் ஒரேகான் மாநிலம், பணத்திற்காக வேதனை அடைந்தது, அவரது மற்ற குற்றங்களைத் தொடர வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தது - அவர் ஏற்கனவே ஆயுள் தண்டனைக்கு பின்னால் இருந்தார்.

1989 மற்றும் 1990 க்கு இடையில் புளோரிடாவில் விபச்சாரியாக பணிபுரிந்தபோது, ​​அய்லின் வூர்னோஸ் ஏழு பேரைக் கொன்றார். பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அனைவரும் தன்னை பாலியல் பலாத்காரம் செய்ய முயற்சித்ததாகவும், அது தற்காப்புக்காக என்றும் அவர் பின்னர் கூறினார். எந்தவொரு வழியிலும், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் காரை ஓட்டுவதை சாட்சிகள் கண்டதும், அவரைப் பற்றிய துல்லியமான விளக்கத்தை அளித்ததும், 1991 ல் போலீசார் வூர்னோஸைப் பிடித்தனர். நீண்ட விசாரணைக்கு பின்னர், நீதிபதி மரண தண்டனைக்கு உத்தரவிட்டார். 2001 ஆம் ஆண்டில், வூர்னோஸ் அனைத்து முறையீடுகளையும் நிறுத்தத் தேர்ந்தெடுத்து, அவரது நோக்கங்களைப் பற்றி எழுதினார்: "நான் அந்த மனிதர்களைக் கொன்றேன், அவர்களை பனிக்கட்டி போலக் கொள்ளையடித்தேன். நான் அதை மீண்டும் செய்வேன். என்னை உயிருடன் வைத்திருக்கவோ அல்லது எதையும் செய்யவோ வாய்ப்பில்லை , ஏனென்றால் நான் மீண்டும் கொல்லப்படுவேன். என் கணினியின் வழியாக ஊர்ந்து செல்வதை நான் வெறுக்கிறேன் ... இந்த 'அவள் பைத்தியம்' விஷயங்களைக் கேட்டு நான் மிகவும் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருக்கிறேன். நான் பலமுறை மதிப்பீடு செய்யப்பட்டுள்ளேன். நான் திறமையானவன், புத்திசாலி, நான் ' நான் உண்மையைச் சொல்ல முயற்சிக்கிறேன், நான் மனித வாழ்க்கையை தீவிரமாக வெறுக்கிறேன், மீண்டும் கொலை செய்வேன். " அக்டோபர் 9, 2002 அன்று, அவர் மரண ஊசி மூலம் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

எப்போதும் போல, பாதுகாப்பாக இருங்கள், மகிழ்ச்சியாக இருங்கள்!

- பறவை

Inside The Incredibly Twisted Murder Hotel Of H.H. Holmes

The 100 rooms of the H.H. Holmes house were filled with trapdoors, gas chambers, staircases to nowhere, and a human-sized stove.

f you were staying at the World’s Fair Hotel — more commonly known as the H.H. Holmes house, or “murder mansion” — you might run up a flight of stairs and find that it led to nowhere.You’d open doors and see only solid brick. You’d enter a bedroom, hear hidden pipes quietly come alive, and smell the gas seeping in. You’d try to run and realize you were locked in. And even if the door opened, you probably couldn’t find your way out.

Only H.H. Holmes himself ever knew all of the castle’s secrets — including how many people died within its walls.

H.H. Holmes Arrives In Chicago

One of history’s most infamous serial killers, H.H. Holmes came to Chicago in 1886, leaving behind more than one previous life. Born Herman Webster Mudgett, previous scandals gave him good reason to change his name.

Like in college, when he worked in the anatomy lab and mutilated cadavers to defraud life insurance companies.

Or when he was the last person to have been seen with a missing little boy in New York.

Or when he worked as a pharmacist in Philadelphia and a young customer died after taking pills that he had provided.Mudgett skipped town after all of these incidents and eventually became Henry Howard Holmes, who — soon after his arrival in the Windy City — got a job in a drugstore on 63rd Street, using his knowledge of medicine and his ability to charm everyone he met to secure his position.

Holmes was fashionable, bright, and likable; in fact, he was so charming that at one point in his life he was married to three unknowing women at once.

In 1887, he bought the empty lot across the street from the store where he worked and began construction on a three-story building, which he said would be used for apartments and shops.

The structure was ugly and large — containing more than 100 rooms and stretching for an entire block. Chicago was a city on the rise in the late 1880s and new construction was going up all over this stretch of the American Midwest.The city was perfectly situated on the shore of Lake Michigan and it was the central hub for the expansive railroad networks that crisscrossed the nation, all extending like spokes in a wheel from the city of Chicago.

Chicago’s Murder Mansion

For his mansion, H.H. Holmes planned for the first floor to contain an entire block of storefronts he would be able to rent out to the flood of new businesses opening up in the city.The third floor would contain apartments for the growing population of the city, looking to make it big in the Windy City–some of whom would become Holmes’s victims.

Those victims got to see the second floor–and the especially unlucky ones made it into the basement–which hid the elaborate horrors for which the H.H. Holmes house is now famous.

Holmes switched builders and architects frequently throughout the building’s construction, so no one involved was able to realize the gruesome end goal of all the odd parts.

The castle was completed in 1892 and by 1894 police would be exploring its winding passages while Holmes sat behind bars.

At first, they were confused at what they found.There were hinged walls and false partitions. Some rooms had five doors and others had none. Secret, airless chambers hid underneath floorboards and iron plate-lined walls stifled all sound.

Holmes’ own apartment had a trapdoor in the bathroom, which opened to reveal a staircase, which led to a windowless cubicle. In the cubicle, there was a large chute that tunneled through to the basement. (Spoiler: It wasn’t used for dirty laundry.)One notable room was lined with gas fixtures. Here, Holmes would seal his victims in, flip a switch in an adjacent room, and wait. Another chute was nearby.

All of the doors and some of the steps were connected to an intricate alarm system. Whenever someone stepped into the hall or headed downstairs, a buzzer sounded in Holmes’ bedroom.

Uncovering Chicago’s House Of Horrors

The first clue about the bizarre floor plan’s true purpose came to the cops in a pile of bones.Most of them were animals, but some of them were human — so small they had to have belonged to a child, no more than six or seven years old.

When they descended into the cellar, the scope of the building’s hidden horrors was revealed.

Beside a blood-covered operating table, they found a woman’s blood-soaked clothes. Another surgical surface was nearby — along with a crematory, an array of medical tools, a bizarre torture device, and shelves of disintegrating acids.

Holmes fascination with dead bodies had lasted long past college, as had his surgical skills.After dropping his victims down through the chutes, he would dissect them, clean them, and sell the organs or skeletons to medical institutions or on the black market.

Influx Of Unconnected, Transient Workers Provided Fresh Boarders At Holmes’ World’s Fair Hotel Though the mansion didn’t look inviting in the least, it’s unlikely that any of the victims were dragged into its depths. They entered on their own volition, likely enchanted by the owner’s flattery and apparent affluence.

Often they were his employees. During his two short years in the castle, Holmes hired more than 150 women to work as his stenographers.

A few of those were known to be his mistresses as well. Most of them came from wealthy families and some of them never saw those families again.

Holmes sometimes photographed his favorites. They were young, beautiful, and trusting of this gentleman in the big and unfamiliar city.As a city on the rise and centrally-located nationally thanks to its railway hub, there was a fresh flow of people coming in and out of Holmes’ murder mansion.

Despite the well-connected women who went missing under his employment, suspicions of murder weren’t what eventually led to Holmes’ demise.People come and go all the time in a big city, often without notice, so the disappearance of the young women working under Holmes could always be excused as young women moving on or heading back home.Rather, theft and financial schemes gone wrong caused his arrest in Boston on November 17, 1894.

After decades of criminal activity (the scale and complexity of which you really need a book to fully grasp), H.H. Holmes was behind bars.

While in jail, connections between him and at least one murder were revealed and a pile of financial charges were obscured by the more sinister accusations.

Though he boasted of committing at least 27 murders, he gave three different confessions while imprisoned — all with contradicting numbers.The true amount of victims was impossible to corroborate because the mansion was specially equipped for Holmes to disintegrate leftover body parts in acid baths or to burn them in a human-sized stove. (In one pile of ashes, investigators found a small gold chain from a woman’s shoe.)

The Devil In The White City

“I was born with the devil in me,” Holmes would later explain. “I could not help the fact that I was a murderer, no more than the poet can help the inspiration to sing.”As recounted in Erik Larson’s book The Devil In The White City, H.H. Holmes began his two-year long murder spree at a moment in history where an unprecedented throng of unknown, unaccompanied strangers were flooding the streets of Chicago, looking for temporary housing.

The 1893 Chicago World’s Fair was one of American history’s most attended cultural events, with millions of people attending over duration of the fair.Noting the thousands of people who went missing during the World’s Fair, some papers suggested the actual count of Holmes’ victims stretched into the 200s.For the most part, Holmes represented himself at his trial — displaying his classic grace and a “remarkable familiarity with the law,” according to one paper of the time.

His charm wasn’t enough for the jurors, though, and he was unanimously sentenced to hanging.

Very familiar with what could be done to a body after death, Holmes requested that his be encased in cement within his coffin.Before his death in 1896, H.H. Holmes had suggested that he was turning into the devil. Even his face, he said, was taking on a demonic look.

Indeed, when the floor was dropped beneath him, his neck didn’t snap like it was supposed to. He lay twitching for 20 minutes before being pronounced dead.

Later, strange fates befell the people connected to the case.

The man who had initially tipped off the police to H.H. Holmes’s illegal dealings was shot by a Chicago police officer. The warden at the prison where Holmes had been held killed himself. The office of the district attorney (who argued the famous case) caught on fire. The only item to survive the blaze intact was a photo of Holmes.

Library of Congress

Article on the suicide of mansion caretaker Patrick Quinlan from The Ogden Standard in 1914.

Patrick Quinlan — the former caretaker of the castle who, after Holmes, knew the most about the haunted building — committed suicide in 1914.

He left a one-sentence note:

“I could not sleep.”

fter this tour through the H.H. Holmes hotel and his gruesome murders, read about the hospital serial killer who was known as “The Angel of Death”. Or discover the tale of “Lobster Boy,” the circus act turned murderer.