SLAVE REVOLUTION - Denmark Vesey.DIED 1822 JULY 2

.SLAVE REVOLUTION - Denmark Vesey.DIED 1822 JULY 2

In June 1822 slave informants tipped Charleston whites to rumors of an insurrection plot of significant proportions. By the time the city’s investigators and its so-called trial court had finished their work, most white Charlestonians believed they had uncovered a large-scale plot led by a free black carpenter named Denmark Vesey. Charleston authorities concluded that the Vesey plot projected not only an uprising of city blacks, slave and free, but also the arrival of slaves from the countryside to join the insurrection. The resulting investigation and trials resulted in the execution of 35 blacks, slave and free, and the deportation of 32 others. The guilt of those convicted—even if judged according to the standards whites typically used to determine the guilt of slaves and free blacks in the 1820s, much less those of modern jurisprudence—remains almost impossible for historians to determine.

In the weeks and months following the scare, a series of public meetings, published letters to the editor, newspaper editorials, grand jury presentments, pamphlets, petitions, and memorials allowed an alarmed white public in Charleston and the surrounding Low Country to analyze the aborted insurrection and to recommend remedial action. But commentators did not agree on exactly what action was needed. In August 1822 Charleston’s mayor, James Hamilton, a hero in the minds of the city’s white population because of his success in quashing the revolt before it began, blamed the supposed plot on lenient treatment of slaves by indulgent masters. Hamilton traced the leniency to paternalistic attitudes among Christian masters. Even more pointedly, Hamilton blamed evangelical interest in teaching slaves to read and write for heightened unrest among Low Country slaves.

The Low Country’s Christian community quickly proved willing and able to defend itself. At the head of the Vesey-era Charleston clergy stood Richard Furman, pastor of the city’s First Baptist Church and the preeminent southern Baptist of his generation. Furman fervently defended the efforts of white churches to evangelize slaves and insisted that nothing had been discovered to indicate that “the meetings of the religious Negroes approved by the churches to which they belong, for reading the Scriptures, learning their Catechisms, and the general purpose of Devotion and religious Improvement, have been in any way Instrumental in producing or advancing the late horrid Design.”

ஜூன் 1822 இல், அடிமை தகவலறிந்தவர்கள் சார்லஸ்டன் வெள்ளையர்களை கணிசமான விகிதத்தில் ஒரு கிளர்ச்சி சதி பற்றிய வதந்திகளுக்குத் தட்டினர். நகரத்தின் புலனாய்வாளர்களும் அதன் விசாரணை நீதிமன்றமும் தங்கள் வேலையை முடித்த நேரத்தில், பெரும்பாலான வெள்ளை சார்லஸ்டோனியர்கள் டென்மார்க் வெசி என்ற இலவச கருப்பு தச்சரின் தலைமையில் ஒரு பெரிய அளவிலான சதித்திட்டத்தை கண்டுபிடித்ததாக நம்பினர். வெசே சதி நகர கறுப்பர்கள், அடிமை மற்றும் சுதந்திரமானவர்களின் எழுச்சியை மட்டுமல்லாமல், கிராமப்புறங்களில் இருந்து அடிமைகள் கிளர்ச்சியில் சேர வருவதையும் சார்ல்ஸ்டன் அதிகாரிகள் முடிவு செய்தனர்.இதன் விளைவாக நடந்த விசாரணை மற்றும் சோதனைகளின் விளைவாக 35 கறுப்பர்கள், அடிமை மற்றும் சுதந்திரமானவர்கள் தூக்கிலிடப்பட்டனர், மேலும் 32 பேர் நாடு கடத்தப்பட்டனர். 1820 களில் அடிமைகள் மற்றும் சுதந்திர கறுப்பர்களின் குற்றத்தை தீர்மானிக்க பொதுவாக பயன்படுத்தப்படும் வெள்ளையர்களின் தரத்தின்படி தீர்ப்பளிக்கப்பட்டவர்களின் குற்றம், நவீன நீதித்துறைக்கு மிகக் குறைவானது-வரலாற்றாசிரியர்களால் தீர்மானிக்க கிட்டத்தட்ட சாத்தியமற்றது.

பயத்தைத் தொடர்ந்து வாரங்கள் மற்றும் மாதங்களில், தொடர்ச்சியான பொதுக் கூட்டங்கள், ஆசிரியருக்கு வெளியிடப்பட்ட கடிதங்கள், செய்தித்தாள் தலையங்கங்கள், பெரிய நடுவர் விளக்கக்காட்சிகள், துண்டுப்பிரசுரங்கள், மனுக்கள் மற்றும் நினைவுச் சின்னங்கள் ஆகியவை சார்லஸ்டன் மற்றும் சுற்றியுள்ள தாழ் நாட்டில் எச்சரிக்கை அடைந்த வெள்ளை மக்களை brain washசெய்ததை பகுப்பாய்வு செய்ய அனுமதித்தன. கிளர்ச்சி மற்றும் தீர்வு நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைக்க. ஆனால் என்ன நடவடிக்கை தேவை என்பதில் வர்ணனையாளர்கள் உடன்படவில்லை. ஆகஸ்ட் 1822 இல், சார்லஸ்டனின் மேயர், ஜேம்ஸ் ஹாமில்டன், நகரத்தின் வெள்ளை மக்களின் மனதில் ஒரு ஹீரோ, கிளர்ச்சியைத் தொடங்குவதற்கு முன்னர் அதைத் தடுத்து நிறுத்தியதில் அவர் பெற்ற வெற்றியின் காரணமாக, அடிமைகளை மென்மையாக நடத்துவதில் சதித்திட்டம் தீட்டப்பட்ட எஜமானர்களால் குற்றம் சாட்டப்பட்டது. கிறிஸ்தவ எஜமானர்களிடையே தந்தைவழி மனப்பான்மைக்கான மென்மையை ஹாமில்டன் கண்டுபிடித்தார். இன்னும் தெளிவாகச் சொன்னால், தாழ்வான அடிமைகளிடையே அமைதியின்மைக்கு அடிமைகளை படிக்கவும் எழுதவும் கற்பிப்பதில் சுவிசேஷ ஆர்வத்தை ஹாமில்டன் குற்றம் சாட்டினார்.

தாழ்ந்த நாட்டின் கிறிஸ்தவ சமூகம் விரைவாக தன்னைக் காத்துக் கொள்ள விருப்பமும் திறமையும் நிரூபித்தது. வெசி காலத்தின் சார்லஸ்டன் மதகுருமார்கள் நகரின் முதல் பாப்டிஸ்ட் தேவாலயத்தின் போதகரும் அவரது தலைமுறையின் முக்கிய தெற்கு பாப்டிஸ்டுமான ரிச்சர்ட் ஃபர்மன் நின்றார். அடிமைகளை சுவிசேஷம் செய்வதற்கான வெள்ளை தேவாலயங்களின் முயற்சிகளை ஃபர்மன் தீவிரமாக ஆதரித்தார், மேலும் “அவர்கள் அடங்கிய தேவாலயங்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மத நீக்ரோக்களின் கூட்டங்கள், வேதவசனங்களைப் படிப்பதற்கும், அவர்களின் கேடீசிசங்களைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும், பொது நோக்கத்திற்கும்” எதுவும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை என்று வலியுறுத்தினார். பக்தி மற்றும் மத மேம்பாடு, தாமதமான கொடூரமான வடிவமைப்பை தயாரிப்பதில் அல்லது முன்னேற்றுவதில் எந்த வகையிலும் கருவியாக இருந்தன. ”