The legendary Suraiya: Actor by accident, singer by design & heartbroken by circumstance

 

The legendary Suraiya: 

Actor by accident, singer by design &

 heartbroken by circumstance

The multitalented performer ruled Hindi cinema for decades before quitting it as suddenly as she joined it.

Much before the Indian film industry moved to modern-day playback singers, Suraiya was one of the last actors who was a star both on and off screen. In the early fifties, her singing made a significant mark in people’s lives, so much so that fruit sellers sold watermelons in her name, “Le lo babuji bade meethein hai, Suraiya ke khet ke hai.” (These watermelons are as sweet as Suraiya’s voice).

On her 91st birth anniversary, here is a look at the life of the multitalented Suraiya.

The accidental Mumtaz Mahal

Suraiya Jamal Sheikh was born in Lahore on 15 June 1929. Soon, she moved to Mumbai and lived with her uncle who was working with Kardar Films. Suraiya stumbled into the world of acting by accident. She accompanied her uncle to a film set and got a break as Mumtaz Mahal in Taj Mahal (1941). Suraiya also featured as a child artiste in a programme by All India Radio.

However, the credit for discovering her talent as a singer goes to music director Naushad. He gave Suraiya her first melody, Panchhi Jaa. Despite just being 12 and struggling to reach the mic, this song from the film Sharda made her a household name.The rise of the singing star

The Indian film industry in the mid-forties was ruled by Suraiya and Noor Jehan. Both of them won hearts when they made a joint appearance in Mehboob Khan’s Anmol Ghadi.But after Partition in 1947, Noor Jehan moved to Pakistan, leaving Suraiya as the sole claimant to the title of the queen of melody and acting. Between 1946 to 1950, Suraiya appeared in at least 25 films.

Her career witnessed a breakthrough when legendary singer and actor KL Saigal visited the sets of director Jayant Desai’s Chandragupta when Suraiya was rehearsing a song. Saigal asked Desai to cast Suraiya opposite him in Tadbir in 1945. The film’s song Milne Ke Din sung by KL Saigal starring Suraiya is still a favourite of many.The audience loved the chemistry of Suraiya and Saigal on screen, and the two signed Omar Khayyam and Parwana in quick succession.

Suraiya went on to do movies such as Phool, Vidya, Jeet, Dastan, Sanam and Afsar. Films like Pyaar Ki Jeet in 1948, Badi Behan in 1949 and Dillagi in 1949 proved to be consecutive box office hits. Mirza Ghalib (1954), directed by Sohrab Modi, won two National Film Awards, and Prime Minister Jawahar Lal Nehru told Suraiya that she had made the poet’s soul come alive with her singing. Her talent for playback singing was unmatched by other actors and she was routinely mobbed by fans.

Through the course of her career, Suraiya’s ‘Midas touch’ delivered many super hit films. However, her presence in public remained as elusive as ever. She rarely ever attended parties, kept suitors at arm’s length and chose to reside in a lone ivory tower. Suraiya and Dev Anand

Suraiya first met Dev Anand on a film set in 1948. They were shooting a song called Kinare Kinare Chale Jayenge when Suraiya slipped and Anand saved her from drowning.

Years later, Anand recalled the incident: “During the shooting of a song sequence in a lake, we were sitting on a boat, and she slipped. I jumped into the water to save her from drowning.” He added, “I fell in love for the first time. We all know what first love does to a human being. Then the agony of not getting it. Suddenly hope was aroused after being encouraged, but again disillusionment crept in when nothing happened.”

Their love story blossomed over the years and made it to the headlines after they were seen holding hands at a party. But it was Suraiya’s grandmother who staunchly opposed the relationship, on grounds of religion. Despite these turbulences, their relationship grew stronger and Anand proposed to her in 1950.

The news of an engagement made Suraiya’s grandmother furious. She took extreme steps to break off the engagement, including reportedly throwing the engagement ring in the sea. Her maternal uncle also threatened to kill Dev Anand if Suraiya didn’t stop seeing him. A scared Suraiya gave up a piece of her heart, and her life was never the same again. She did very few films post 1952 and chose to retire at the early age of 34 in 1963. She remained unmarried and lived alone for most of the rest of her life, until she died in 2004.

Suraiya's mother got sick, Suraiya never took care of her. Suraiya's mom died in charity hospital in miserable condition, but she didn't even spend a penny on her Mom's treatment. From this incident, you can imagine Suraiya fire of hatred and revenge for her family.

புகழ்பெற்ற சுராயா: தற்செயலாக நடிகர், வடிவமைப்பால் பாடகர் & சூழ்நிலையால் மனம் உடைந்தவர்.பலதரப்பட்ட நடிகை இந்தி சினிமாவை பல தசாப்தங்களாக ஆட்சி செய்தார்.

இந்தியத் திரையுலகம் நவீனகால பின்னணி பாடகர்களிடம் மாறுவதற்கு முன்பே, திரையில் மற்றும் வெளியே ஒரு நட்சத்திரமாக இருந்த கடைசி நடிகர்களில் சுரையாவும் ஒருவர். ஐம்பதுகளின் முற்பகுதியில், அவரது பாடல் மக்களின் வாழ்க்கையில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அடையாளத்தை உருவாக்கியது, அதனால் பழ விற்பனையாளர்கள் தர்பூசணிகளை 'ல லோ பாபுஜி பேட் மீத்தீன் ஹை, சுரையா கே கெத் கே ஹை' என்ற பெயரில் விற்றனர். (இந்த தர்பூசணிகள் சுரையாவின் குரலைப் போல இனிமையானவை).

அவரது 91 வது பிறந்தநாளில், பன்முகத்தன்மை வாய்ந்த சுராயாவின் வாழ்க்கையைப் பாருங்கள்.

தற்செயலான மும்தாஜ் மஹால்

சுரையா ஜமால் ஷேக் 15 ஜூன் 1929 இல் லாகூரில் பிறந்தார். விரைவில், அவர் மும்பைக்கு குடிபெயர்ந்து கர்தார் பிலிம்ஸ் நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்த மாமாவுடன் வசித்து வந்தார். சுராயா தற்செயலாக நடிப்பு உலகில் தடுமாறினார். அவர் தனது மாமாவுடன் ஒரு திரைப்படத் தொகுப்பிற்குச் சென்று தாஜ்மஹாலில் (1941) மும்தாஜ் மஹால் என்ற இடைவெளியைப் பெற்றார். அகில இந்திய வானொலியின் ஒரு நிகழ்ச்சியில் சுரையா குழந்தை கலைஞராகவும் இடம்பெற்றார்.

இருப்பினும், ஒரு பாடகியாக அவரது திறமையைக் கண்டுபிடித்த பெருமை இசை இயக்குனர் ந aus சாத் என்பவரிடம் உள்ளது. அவர் சுரையாவுக்கு தனது முதல் மெல்லிசை பஞ்சி ஜாவைக் கொடுத்தார். வெறும் 12 வயதாக இருந்தாலும், மைக்கை அடைய சிரமப்பட்டாலும், ஷார்தா படத்தின் இந்த பாடல் அவருக்கு வீட்டுப் பெயரை உருவாக்கியது. பாடும் நட்சத்திரத்தின் எழுச்சி

நாற்பதுகளின் நடுப்பகுதியில் இந்திய திரையுலகம் சுரையா மற்றும் நூர் ஜெஹான் ஆகியோரால் ஆளப்பட்டது. மெஹபூப் கானின் அன்மோல் காதியில் இணைந்து தோன்றியபோது இருவரும் மனதை வென்றனர். ஆனால் 1947 இல் பிரிவினைக்குப் பிறகு, நூர் ஜெஹான் பாகிஸ்தானுக்கு குடிபெயர்ந்தார், சூராயாவை மெல்லிசை மற்றும் நடிப்பு ராணி என்ற தலைப்புக்கு ஒரே உரிமைகோருபவராக விட்டுவிட்டார். 1946 முதல் 1950 வரை, சுரையா குறைந்தது 25 படங்களில் தோன்றினார்.

புகழ்பெற்ற பாடகரும் நடிகருமான கே.எல்.சைகல் இயக்குனர் ஜெயந்த் தேசாயின் சந்திரகுப்தாவின் தொகுப்புகளை பார்வையிட்டபோது, ​​சுரையா ஒரு பாடலை ஒத்திகை பார்த்தபோது அவரது வாழ்க்கை ஒரு முன்னேற்றத்தை கண்டது. 1945 ஆம் ஆண்டில் தாத்பிரில் தனக்கு ஜோடியாக சுரையாவை நடிக்குமாறு சைகல் கேட்டுக்கொண்டார். சுரேயா நடித்த கே.எல்.சைகல் பாடிய மில்னே கே டின் பாடல் இன்னும் பலருக்கு மிகவும் பிடித்தது. பார்வையாளர்கள் சுரையா மற்றும் சைகலின் வேதியியலை திரையில் நேசித்தனர், மேலும் இருவரும் கையெழுத்திட்ட ஒமர் கயாம் மற்றும் பர்வானா விரைவாக அடுத்தடுத்து.

சூல்யா, பூல், வித்யா, ஜீத், தஸ்தான், சனம், அப்சர் போன்ற திரைப்படங்களைச் செய்தார். 1948 இல் பியார் கி ஜீத், 1949 இல் பாடி பெஹன், 1949 இல் தில்லாகி போன்ற படங்கள் தொடர்ச்சியாக பாக்ஸ் ஆபிஸில் வெற்றி பெற்றன. சோஹ்ராப் மோடி இயக்கிய மிர்சா காலிப் (1954) இரண்டு தேசிய திரைப்பட விருதுகளை வென்றது, மற்றும் பிரதமர் ஜவஹர் லால் நேரு சுரையாவிடம், அவர் பாடியதன் மூலம் கவிஞரின் ஆன்மாவை உயிர்ப்பிக்க வைத்ததாக கூறினார். பின்னணி பாடலுக்கான அவரது திறமை மற்ற நடிகர்களால் ஒப்பிடமுடியாதது மற்றும் அவர் வழக்கமாக ரசிகர்களால் குவிக்கப்பட்டார்.

தனது வாழ்க்கையின் போது, ​​சுரையாவின் ‘மிடாஸ் டச்’ MAIDAS TOUCH பல சூப்பர் ஹிட் படங்களை வழங்கியது. இருப்பினும், பொதுவில் அவரது இருப்பு எப்போதும் போலவே மழுப்பலாக இருந்தது. அவர் எப்போதாவது விருந்துகளில் கலந்து கொண்டார், சூட்டர்களை கை நீளமாக வைத்திருந்தார் மற்றும் ஒரு தனி தந்த கோபுரத்தில் வசிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தார். 

சுரையா மற்றும் தேவ் ஆனந்த்

சுரையா முதன்முதலில் தேவ் ஆனந்தை 1948 ஆம் ஆண்டில் ஒரு திரைப்படத் தொகுப்பில் சந்தித்தார். அவர்கள் கினாரே கினாரே சாலே ஜெயங்கே என்ற பாடலைப் படமாக்கிக் கொண்டிருந்தபோது, ​​சுரையா நழுவி ஆனந்த் நீரில் மூழ்காமல் காப்பாற்றினார். 

பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஆனந்த் இந்த சம்பவத்தை நினைவு கூர்ந்தார்: “ஒரு ஏரியில் ஒரு பாடல் காட்சியின் படப்பிடிப்பின் போது, ​​நாங்கள் ஒரு படகில் அமர்ந்திருந்தோம், அவள் நழுவினாள். நீரில் மூழ்காமல் காப்பாற்ற நான் தண்ணீரில் குதித்தேன். ” அவர் மேலும் கூறுகையில், “நான் முதல் முறையாக காதலித்தேன். முதல் காதல் ஒரு மனிதனுக்கு என்ன செய்கிறது என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். பின்னர் அதைப் பெறாத வேதனை. ஊக்கப்படுத்தப்பட்ட பின்னர் திடீரென்று நம்பிக்கை தூண்டப்பட்டது, ஆனால் எதுவும் நடக்காதபோது மீண்டும் ஏமாற்றம் ஏற்பட்டது. ”

அவர்களின் காதல் கதை பல ஆண்டுகளாக மலர்ந்தது மற்றும் ஒரு விருந்தில் கைகளைப் பிடிப்பதைக் கண்டபின் தலைப்புச் செய்திகளில் இடம் பிடித்தது. ஆனால் சூரையாவின் பாட்டி தான் மதத்தின் அடிப்படையில் உறவை கடுமையாக எதிர்த்தார். இந்த கொந்தளிப்புகள் இருந்தபோதிலும், அவர்களின் உறவு வலுவடைந்து, ஆனந்த் 1950 இல் அவளுக்கு முன்மொழிந்தார். ஒரு நிச்சயதார்த்த செய்தி சுராயாவின் பாட்டியை கோபப்படுத்தியது. நிச்சயதார்த்த மோதிரத்தை கடலில் எறிந்ததாக கூறப்படுவது உட்பட, நிச்சயதார்த்தத்தை முறித்துக் கொள்ள அவர் தீவிர நடவடிக்கைகளை எடுத்தார். சுரேயா அவரைப் பார்ப்பதை நிறுத்தாவிட்டால் தேவ் ஆனந்தைக் கொலை செய்வேன் என்று அவரது மாமனார் மிரட்டினார். பயந்த சுராயா தன் இதயத்தின் ஒரு பகுதியைக் கைவிட்டாள், அவளுடைய வாழ்க்கை மீண்டும் ஒருபோதும் மாறவில்லை. அவர் 1952 க்குப் பிறகு மிகக் குறைந்த படங்களில் நடித்தார் மற்றும் 1963 இல் 34 வயதிலேயே ஓய்வுபெறத் தேர்ந்தெடுத்தார். அவர் திருமணமா காதவராக இருந்தார், 2004 ஆம் ஆண்டில் அவர் இறக்கும் வரை தனது வாழ்நாள் முழுவதும் தனியாக வாழ்ந்தார்.

சுரையாவின் தாயார் நோய்வாய்ப்பட்டார், சுரையா ஒருபோதும் அவளை கவனித்துக் கொள்ளவில்லை. சுராயாவின் அம்மா பரிதாப நிலையில் அறக்கட்டளை மருத்துவமனையில் இறந்தார், ஆனால் அவள் அம்மாவின் சிகிச்சைக்காக ஒரு பைசா கூட செலவிடவில்லை. இந்த சம்பவத்திலிருந்து, சுரையாவின் குடும்பத்தின் மீதான வெறுப்பு மற்றும் பழிவாங்கலின் தீ பற்றி நீங்கள் கற்பனை செய்யலாம்.