REKHA THE LEGEND IN HINDI ACTRESS
BORN 1954 OCTOBER 10
Rekha has acted in over 180 films in a career spanning over 40 years. Throughout her career, she has often played strong female characters and, apart from mainstream cinema, appeared in arthouse films, known in India as parallel cinema. She has won three Filmfare Awards, two for Best Actress and one for Best Supporting Actress, for her roles in Khubsoorat (1980), Khoon Bhari Maang (1988) and Khiladiyon Ka Khiladi (1996), respectively. Her portrayal of a classical courtesan in Umrao Jaan (1981) won her the National Film Award for Best Actress. Though her career has gone through certain periods of decline, she has reinvented herself numerous times and has been credited for her ability to sustain her status.[4] In 2010, she was honoured with the Padma Shri by the Government of India.[5]
arly life[edit]
Rekha was born in Chennai (then Madras) to Tamil actor Gemini Ganesan and Telugu actress Pushpavalli. Her father enjoyed considerable success as an actor and Rekha was to follow in his footsteps. She is an alumnus of the popular Church Park Convent in Chennai. She considers Telugu to be her mother tongue.[6] She also speaks Hindi, Tamil and English fluently.[7]
Her parents were not married at the time of her birth, and her father did not acknowledge his paternity during her childhood.[8] Rekha has one real sister,one half brother and five half sisters.[9] It was in early 1970s, when she was looking for a footing in Bollywood, that she revealed her origins. Later, at the peak of her career, Rekha told a magazine interviewer that father's neglect still rankled and that she had ignored his efforts at reconciliation.[8] Rekha quit school to start a career in acting. She did not have any personal aspirations in this direction, but the troubled financial state of her family compelled her to do so.[10]
Film career[edit]
1970s[edit]
Rekha appeared as a child (credited as Baby Bhanurekha) in the Telugu film Rangula Ratnam (1966). Rekha made her debut as heroine in the successful Kannada film Operation Jackpot Nalli C.I.D 999 with Rajkumar in 1969.[8] In that same year, she starred in her first Hindi film,
She had no interest in acting and was basically forced to work to sustain her family financially, this was a difficult period in her life. Still a teenager, acclimatising herself to her new surroundings was an uneasy process. Coming from the South, she did not speak Hindi and struggled to communicate with co-workers, and was constantly missing her mother, who was critically ill. Moreover, she was required to follow a strict diet. Recalling this phase, Rekha was later quoted as saying (Reacting to it, many years later, she said, "I'm healed, I am not bitter anymore, I don't think I ever was."),
“ Bombay was like a jungle, and I had walked in unarmed. It was one of the most frightening phases of my life... I was totally ignorant of the ways of this new world. Guys did try and take advantage of my vulnerability. I did feel,"What am I doing? I should be in school, having an ice-cream, fun with my friends, why am I even forced to work, deprived of normal things that a child should be doing at my age?" Every single day I cried, because I had to eat what I didn't like, wear crazy clothes with sequins and stuff poking into my body. Costume, jewelery would give me an absolute terrible allergy. Hair spray wouldn't go off for days even despite all my washing. I was pushed, literally dragged from one studio to another. A terrible thing to do to a 13-year-old child.[14]
She had two films released in 1970: the Telugu film Amma Kosam and the Hindi film Sawan Bhadon, which was considered her acting debut in Bollywood. She had to learn Hindi, as that was not her naturally spoken language.[15][16] Sawan Bhadon became a hit, and Rekha – a star overnight.[8] Despite the success of the film, she was often scorned for her looks. She subsequently got several offers but nothing of substance, as her roles were mostly just of a glamour girl.[10] She appeared in several commercially successful films at the time,
including Raampur Ka Lakshman (1972), Kahani Kismat Ki (1973), and Pran Jaye Par Vachan Na Jaye (1974), yet she was not regarded for her acting abilities and—according to Tejaswini Ganti—"the industry was surprised by her success as her dark complexion, plump figure, and garish clothing contradicted the norms of beauty prevalent in the film industry and in society."[8][10] Rekha recalls that the way she was perceived at that time motivated her to change her appearance and improve her choice of roles: "I was called the ‘Ugly Duckling’ of Hindi films because of my dark complexion and South Indian features. I used to feel deeply hurt when people compared me with the leading heroines of the time and said I was no match for them. I was determined to make it big on sheer merit."[17]
1980s[edit]
In 1980, Rekha appeared in the comedy Khubsoorat, directed by Hrishikesh Mukherjee, with whom she had developed a strong father-daughter bond during their previous collaborations. In a role written specially for her, she played Manju Dayal, a young vivacious woman who visits her recently married sister at her in-law's house and tries to bring joy to the wide family, much to the displeasure of the matriarch of the household.[22] Rekha said she easily identified with the bubbly nature of her character, calling it "quite a bit me".[23] Khubsoorat was a success and Rekha was appreciated for her comic timing.[19]
Rekha went on to star opposite Bachchan in a number of films, most of which were hits. She also had an alleged off-screen relationship with him, which was widely reported on in the media, as well as sharply criticised, as he was a married man.[26] This relationship ended in 1981, when they starred in Yash Chopra's drama Silsila.[26] The film was the most scandalous of their films together; Rekha played Bachchan's love interest, while Bachchan's real-life wife, Jaya Bhaduri, played his wife. This was their last film together.[26]
Critics noted Rekha for having worked hard to perfect her Hindi and acting, and media reporters often discussed how she had transformed herself from a "plump" duckling to a "swan" in the early 1970s. Rekha's credits to this transformation were yoga, a nutritious diet, and a regular, disciplined life. In 1983, her diet and yoga practice were published in a book called "Rekha's Mind and Body Temple".[27]
In 1981, she starred in Umrao Jaan, a film adaptation of the Urdu novel Umrao Jaan Ada (1905), written by Mirza Hadi Ruswa. Rekha played the title role of a courtesan and poet from 19th century Lucknow. The film follows Umrao's life story right from her days as a young girl named Amiran when she is kidnapped and sold in a brothel. Rekha once confessed, "After reading the script, I had a strange feeling that I had Umrao in me."
In preparation for the role, Rekha, who at the beginning of her career did not speak Hindi, took the task of learning the finer nuances of the Urdu language.[15] Director Muzaffar Ali later noted that "Rekha has given more than my conception of the role."[22] The response to her work was universally positive. Her portrayal is considered to be one of her career-best performances, and she was awarded the National Film Award for Best Actress for it.[19][28] She played a courtesan with a heart of gold in several of her films; Muqaddar Ka Sikandar and Umrao Jaan were followed by a number of films which had her playing similar roles.
In that same year, Rekha starred in Ramesh Talwar's family drama Baseraa, which saw her playing a woman who marries her sister's husband, after the latter loses her mental balance. She appeared as Sadhna in the commercially successful Ek Hi Bhool (1981), opposite Jeetendra, playing the role of a betrayed wife who leaves her husband. In 1982, she received another Filmfare nomination for Jeevan Dhaara, in which she played a young unmarried woman who is the sole breadwinner of her extended family. In 1983, she took the supporting role of a lawyer in Mujhe Insaaf Chahiye, garnering another Filmfare nomination in the Supporting Actress category.
During this period, Rekha was willing to expand her range beyond what she was given in mainstream films. She started working in arthouse pictures with independent directors, mostly under Shashi Kapoor's production, in what was used to be referred to as parallel cinema, an Indian New Wave movement known for its serious content and neo-realism.
Her venture into this particular genre started off with Umrao Jaan, and was followed by other such films as Shyam Benegal's award-winning drama, Kalyug (1981), Govind Nihalani's Vijeta (1982), Girish Karnad's Utsav (1984) and Gulzar's Ijaazat (1987), among others. Benegal's Kalyug is a modern-day adaptation of the Indian mythological epic Mahabharat, depicted as an archetypal-conflict between rival business houses. Rekha's role was that of Supriya, a character based on Draupadi. Benegal said he decided to cast her in the role after seeing her work in Khubsoorat, besides noticing that she was "very keen, very serious about her profession".[22]
Critic and author Vijay Nair described her performance as "a masterful interpretation of the modern Draupadi".[29] In Vijeta she played a woman who struggles through her marital problems and tries to support her adolescent son, who, undecided about his future plans, eventually decides to join the Indian Air Force.[19] She described her performance in the film as one of her favourite from her own repertoire. For her portrayal of Vasantsena in Utsav, an erotic comedy based on the fourth-century Sanskrit play Mrichhakatika (The Little Clay Cart),
she was acknowledged as the Best Actress (Hindi) of the year by the Bengal Film Journalists' Association. Maithili Rao wrote for "Encyclopaedia of Hindi Cinema", "Rekha – forever the first choice for the courtesan's role, be it ancient Hindu India or 19th-century Muslim Lucknow – is all statuesque sensuality..."[30] In Gulzar's drama Ijaazat, Rekha and Naseeruddin Shah star as a divorced couple who meet unexpectedly for the first time after years of separation at a railway station, and recall together their life as a married couple and the conflicts which brought to their ultimate split.
Apart from parallel cinema, Rekha took on other increasingly serious, even adventurous roles; she was among the early actresses to play lead roles in heroine-oriented films, one such film being Khoon Bhari Maang in 1988. She won her second Filmfare Award for her performance in the film. Rekha went on to describe Khoon Bhari Maang as "the first and only film I concentrated and understood all throughout."[31]
One critic wrote about her performance in the film, "Rekha as Aarti is just flawless and this is one of her best performances ever! In the first half as the shy and not so sexy Aarti she is excellent and after the plastic surgery as the model and femme fatale she is excellent too. Some scenes show that we are watching an actress of a very high calibre here."[32] M.L. Dhawan from The Tribune, while documenting the famous Hindi films of 1988, remarked that Khoon Bhari Maang was "a crowning glory for Rekha, who rose like a phoenix ... and bedazzled the audience with her daredevilry.
"[33] Encyclopædia Britannica's Encyclopædia of Hindi Cinema listed her role in the film as one of Hindi cinema's memorable female characters, noting it for changing "the perception of the ever-forgiving wife, turning her into an avenging angel."[34] In a similar list by Screen magazine, the role was included as one of "ten memorable roles that made the Hindi film heroine proud."[35]
In later interviews, Rekha often described the moment she received the Filmfare Award for this role as a turning point, explaining that only then did she start genuinely enjoying her work and seeing it as more than "just a job": "...when I went up on the stage, and received my award for Khoon Bhari Maang... Boom, it hit me! That's the first time I realised the value of being an actor and how much this profession meant to me." In 2011 she further stated, "I felt even more charged to give my best and knew right then, that this was my calling, what I was born to do, to make a difference in people's lives, through my performances."[36][37]
1990s[edit]
The 1990s saw a drop in Rekha's success. Few of her films were successful and many of her roles were condemned by reviewers. Critics did note, however, that unlike most of the actresses of her generation, like Hema Malini and Raakhee, who succumbed to playing character parts, typically of mothers and aunts, Rekha was still playing leading roles at a time when younger female stars rose to fame.[15] The first year of the decade saw four releases featuring Rekha, including Mera Pati Sirf Mera Hai and Amiri Garibi, all of which went unnoticed.
Still recovering from the recent suicide of her husband and struggling with the ensuing press antagonism towards her, Rekha retained considerable success with her starring role as Namrata Singh, a young woman who joins the police force to avenge her husband's death in K. C. Bokadia's Phool Bane Angaray (1991). The film was a box-office hit and Rekha received a Best Actress nomination at Filmfare for her work, in reference to which Subhash K. Jha remarked, "Khaki never seemed sexier".[38][39]
The public's acceptance of this film and Khoon Bhari Maang prompted several filmmakers to come with similar offers to Rekha, and she played such roles—labeled "avenging angels"—in several of her proceeding projects to a much less consequential effect. These included her next film Insaaf Ki Devi (1992), and later films such as Ab Insaf Hoga (1995) and Udaan (1997), all of which were major duds.[40] She followed with a dual role of twin sisters in Shakti Samanta's Geetanjali opposite Jeetendra and the title role in the box-office disaster Madam X, in which she starred as a young woman hired by the police to impersonate a female underworld don.
Halfway through the decade, Rekha managed to halt her decline when she accepted several highly-controversial films, including Kama Sutra: A Tale of Love and Khiladiyon Ka Khiladi (1996). Kama Sutra, a foreign production directed by Mira Nair, was an erotic drama and many felt it would damage Rekha's career, as Rekha played a Kama Sutra teacher in the film.[4] Khiladiyon Ka Khiladi, an action film directed by Umesh Mehra, was a major financial success, becoming one of the highest-grossing Indian films of the year.[41]
It featured Rekha in her first negative role as Madam Maya, a vicious gangster woman running a secret business of illegal wrestling matches in the US, who, during the course of the film, romances the much younger Akshay Kumar. Her portrayal earned her several awards, including the Filmfare Award for Best Supporting Actress and the Star Screen Award for Best Villain. In spite of the positive response to her performance from both fans and critics, she maintained on more than one occasion that she did not like herself in the film, noting that her work was not up to her own, personal standards.[42][43]
Another controversial film at that time was Aastha: In the Prison of Spring (1997), where Basu Bhattacharya, making the last film of his career, cast her as a housewife who moonlights as a prostitute. While her performance earned her positive notices and a Star Screen Award nomination, she was criticised by the audience for the nature of the part, to which she later replied, "...people had a lot to say about my role... I don't have problems playing anything. I've reached a stage where I could do justice to any role that came my way. It could be role of a mother, a sister-in-law; negative, positive, sensational or anything."[44]
2000s[edit]
In the 2000s, Rekha appeared in relatively few movies, usually in supporting mother roles. She started the decade with Bulandi, directed by Rama Rao Tatineni.
In 2001, Rekha appeared in Rajkumar Santoshi's feminist drama Lajja, an ensemble piece inspired by a true incident of a woman being raped in Bawanipur two years before.[45] The film follows the journey of a runaway wife (Manisha Koirala) and unfolds her story in three main chapters, each one presenting the story of a woman at whose place she stops.
Rekha was the protagonist of the final chapter, around which the film's inspiration revolves, playing Ramdulari, an oppressed Dalit village woman and social activist who becomes a victim of gangrape. Speaking of the film, Rekha commented, "I am Lajja and Lajja is me".[46] Highly praised for her portrayal, she received several nominations for her work, including a Best Supporting Actress nomination at Filmfare. Taran Adarsh wrote that "it is Rekha who walks away with the glory, delivering one of the finest performances the Indian screen has seen in the recent times."[47][48]
In Rakesh Roshan's science-fiction film Koi... Mil Gaya, Rekha played Sonia Mehra, a single mother to a developmentally disabled young man, played by Hrithik Roshan. The movie was a financial and critical success and became the most popular film of the year; it won the Filmfare Award for Best Film, among others.[49] Rekha received another Best Supporting Actress nomination at the Filmfare for her performance, which Khalid Mohamed described as "astutely restrained".[50]
In 2005, Rekha guest starred in an item number in connection with the song "Kaisi Paheli Zindagani", in Pradeep Sarkar's "Parineeta". In Bachke Rehna Re Baba (2005), Rekha played a con woman who, along with her niece, uses one scheme to rob men of their property. The film was a major critical failure.[51] Mid Day remarked, "why Rekha chose to sign this film is a wonder," noting that she is "riddled with bad dialogue, terrible cakey makeup and tawdry styling".[52]
This was followed in 2006 by Kudiyon Ka Hai Zamana, a poorly received sex comedy about four female friends and their personal troubles. In a scathing review, Indu Mirani noted that "Rekha hams like she was never going to do another film."[53] In a 2007 article by Daily News and Analysis, critic Deepa Gahlot directed an advice to Rekha: "Please pick movies with care, one more like Bach Ke Rehna Re Baba and Kudiyon Ka Hai Zamana and the diva status is under serious threat."[54]
In 2006, she reprised the role of Sonia Mehra in Krrish, Rakesh Roshan's sequel to Koi... Mil Gaya. In this superhero feature, the story moves 20 years forward and focuses on the character of Sonia's grandson Krishna (played again by Hrithik Roshan), whom she has brought up single-handedly after the death of her son Rohit, and who turns out to have supernatural powers. Krrish became the second-highest grossing picture of the year and, like its prequel, was declared a blockbuster.[55] It received mostly positive notices from critics, and Rekha's work earned her another Filmfare nomination in the supporting category. Ronnie Scheib from Variety noted her for bringing "depth to her role as the nurturing grandmother".[56]
In 2007, she once again portrayed a courtesan in Goutam Ghose's Yatra. Unlike the initial success she experienced in playing such roles in the early stages of her career, this time the film failed to do well. In 2010, Rekha was awarded the Padma Shri, the 4th highest civilian award given by the Government of India.
Rekha has also been nominated as a Rajya Sabha member. She currently is the member of the Rajya Sabha (May 2012).[57]
Rekha starred in the 2010 film Sadiyaan alongside Hema Malini and Rishi Kapoor. The film marked the debut of Shatrughan Sinha's son Luv Sinha. The film failed to do well at the box office.
In 2014, Rekha was working on Abhishek Kapoor's Fitoor, but left the film due to unknown reasons and later Tabu was signed as her replacement. In 2014 she also worked in Super Nani released on Diwali (24 October). Super Nani was a family drama, in which the grandmother (Rekha) is unappreciated by her children and husband, Randhir Kapoor. Her grandson, Sharman Joshi convinces her to change. The grandmother 'transforms' herself into a glamorous model.
In 2015, she appeared in R. Balki's Shamitabh, where she played herself.
Personal life[edit]
Rekha at Ahana Deol's wedding reception in Feb 2014
In 1990, Rekha married Delhi-based industrialist Mukesh Aggarwal. A year later—while she was in London—he committed suicide, after several previous attempts, leaving a note, "Don't blame anyone".[58] She was pilloried by the press at that time, a period which one journalist termed as "the deepest trough in her life."[59] Bhawana Somaaya observed the period speaking of "a strong anti-wave against the actress — some called her a witch, some a murderess," but added that soon "Rekha came out of the eclipse once again unblemished!"[60]
She was rumoured to have been married to actor Vinod Mehra in 1973, but in a 2004 television interview with Simi Garewal she denied being married to Mehra referring to him as a "well-wisher". Rekha currently lives in her Bandra home in Mumbai.
ரேகா (Rekha) என்ற திரைப் பெயரால் அனைவராலும் அழைக்கப்படும் பானுரேகா கணேசன் (பிறப்பு: 10 அக்டோபர் 1954) இந்தியாவில் தமிழ்நாட்டில் பிறந்து பாலிவுட் திரைப்படங்களில் நடித்து பிரபலமான ஓர் இந்தியத் திரைப்பட நடிகை ஆவார்.
இவர் பலதரப்பட்ட வேடங்களில் நடித்து பெயர் பெற்றார். ரேகா குறிப்பாக பெண்மையை-மையமாகக்கொண்ட பாத்திரங்களில் நடித்துப் பெரும் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றார். இவர், குப்சூரத் திரைப்படத்தில் பள்ளி சிறுமியாகவும், கூன் பாரி மாங் கில், தெளிவான முடிவெடுக்கும் பழிவாங்கும் பாத்திரமாகவும் நடித்து ஃபிலிம்ஃபேர் சிறந்த நடிகைக்கான விருதினைப் பெற்றார். இவருடைய உம்ரௌ ஜான் திரைப்படத்தில் பண்டைய விலைமகள் பாத்திரம், சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய திரைப்பட விருதைப் பெற்றுத்தந்தது.
இவர், சுமார் 1970கள் முழுவதும் இந்திய ஊடகத்தில் ஒர் பாலியல் சின்னமாக தோன்றினார்.[1][2] ரேகா திரைப்படத் துறையில் 40 வருட காலம் வரை சுமார் 180 படங்களுக்கு மேல் நடித்திருக்கிறார். அவர் தனது தொழில் வாழ்க்கையில் பல முறை மறுபிறப்பெடுத்துள்ளார், மேலும் தனது நிலையை தக்கவைத்துக்கொண்டதற்காக அதிகமாக அறியப்பட்டவராவார்.[3] இந்தியாவில் கலைத் திரைப்படம், எனப்படும் இந்திய கலைத் திரப்படத் துறையிலும் பங்களித்து, அவர் வணிகரீதியான வெற்றியையும் பெற்றுள்ளார், அதே சமயம் ஆண்டுதோறுமான அவரது பல நடிப்புகளுக்காக விமர்சன ரீதியான பாராட்டுகளையும் பெற்றுள்ளார்.
ஆரம்பகால வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
இவர், இந்தியாவில் சென்னையில், புகழ்மிக்க தமிழ்த் திரைப்பட நடிகர் ஜெமினி கணேசனுக்கும், தெலுங்கு நடிகை புஷ்பவல்லிக்கும் பிறந்தார். இவருடைய தந்தை ஒரு நடிகராக மிகப் பெரிய வெற்றியை அடைந்தார். மேலும் ரேகா அவருடைய வழியையே பின்பற்றினார். வீட்டில்[4] அவர் தமிழ் மொழியிலேயே பேசினார்.
இவருடைய பெற்றோர்கள் திருமணம் செய்துகொள்ளவில்லை, மேலும் இவருடைய தந்தை இவருடைய குழந்தைப் பருவத்தில் அவருடைய தந்தைமையை ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.[4] 1970 இல் இவர் பாலிவுட்டில் கால்வைக்க முயற்சித்த போது தனது பூர்வீகத்தை வெளிப்படுத்தினார். பிறகு, இவருடைய தொழிலின் உச்சக்கட்டத்தில், ரேகா ஒரு பத்திரிக்கை நிருபரிடம், இவருடைய தந்தை இவரை புறக்கணித்த கோபம் இப்போதும் எரிச்சலூட்டுகிறது என்றும் அவருடைய சமாதானத்திற்க்கான முயற்சியை இவர் கண்டுகொள்ளவில்லை என்றும் கூறினார்.[4]
திரைப்படத்துறை வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
1970கள்[மூலத்தைத் தொகு]
1966 ஆம் ஆண்டில் ரங்குலா ரத்னம் என்ற தெலுங்கு திரைப்படத்தில் குழந்தை நட்சத்திரமாகத் தோன்றினார். 1969 இல் ரேகா கோவதல்லி CID 999 என்ற கன்னட வெற்றிப்படத்தில் டாக்டர். ராஜ்குமாருடன் கதாநாயகியாகத் தோன்றினார்.[4] அதே வருடத்தில், அஞ்சனா சாஃபர் (பிறகு டு ஷிகாரி'யாக' பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது) என்ற அவருடைய முதல் இந்தி திரைப்படத்தில் நட்சத்திரமாகத் தோன்றினார்.
பின்னாளில் இவர், முன்னனி நட்சத்திரமான பிஸ்வாஜித்துடன் அயல் நாட்டு சந்தைக்காக[5], ஓர் முத்தக்காட்சியில் நடிப்பதற்காக சூழ்ச்சி செய்து சிக்கவைக்கப்பட்டார் எனக் கூறினார். மேலும் இந்த முத்தக்காட்சி "லைஃப்" பத்திரிக்கையில் ஆசியப் பதிப்பில் [6] வெளியிடப்பட்டதாகவும் கூறினார். இந்த திரைப்படம் தணிக்கை செய்யும் சிக்கலில் சிக்கிக்கொண்டது, மேலும் பிறகு[7] பத்தாண்டு வரை இந்த திரைப்படத்தை வெளியிட முடியவில்லை.
1970 இல் இவரது இரு திரைப்படங்கள் வெளியிடப்பட்டன: தெலுங்கு திரைப்படம், அம்ம கோசம் மற்றும் இந்தி திரைப்படமான சாவன் பாதன் ஆகியவை, இதில் பின்னது இவரை பாலிவுட் நடிகையாக அரங்கேற்றியது. இவர் தமிழ் மொழி பேசுபவராக இருந்ததால், இந்தி மொழியை கற்கவேண்டியதாயிற்று. சாவன் பாதன் திரைப்படம் ஹிட் ஆனது,
மேலும் ரேகா ஒரே நாளில்[4] சிறந்த நட்சத்திரமானார். இவர் உடனே பல வாய்ப்புகளைப் பெற்றார் ஆனால் ஒன்றும் சிறப்பானதாக அமையவில்லை. இவருடைய பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் ஓர் கவர்ச்சியான பெண்ணாகவே இருந்தன. இவர் நடித்த பல, கஹானி கிஸ்மத் , ராம்பூர் கா லக்ஷ்மன் மற்றும் ப்ரான் ஜாயே பர் வாசன் நா ஜாயே உள்ளிட்ட திரைப்படங்கள் வணிக அளவில் வெற்றிப்படங்களாக இருந்தாலும், இவரது நடிப்புத் திறமை எடுத்துக்காட்டப்படவில்லை.[4]
1976 ஆம் ஆண்டில் இவரது முதல் நடிப்பு சார்ந்த சிறந்த திரைப்படமான தோ அஞ்சானே வெளியிடப்பட்டது, இதில் அமிதா பச்சனுடன் துணை-நட்சத்திரமாக ஓர் இலட்சியப் பெண்ணாக நடித்தார். இந்த திரைப்படம் பெரிய வெற்றிப்படமாக அமைந்தது, மேலும் இவருடைய சிறந்த நடிப்பிற்காக இவர் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டார்.[4]
1978 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட கார் என்ற திரைப்படத்தில் பாலியல் பலாத்காரம் செய்து பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணாக நடித்தது, இவருக்கு பெரிதும் முக்கிய திருப்பு முனையாக இருந்தது. இவர் நடித்தது ஆர்த்தி என்ற பாத்திரத்தில், புதுமணமாகிய பெண் பகைவர்களினால் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட பிறகு துணிச்சலுடன் இவருடைய அன்பான கணவரின் உதவி கொண்டு அதிலிருந்து மீண்டும் போராடி மீண்டு வருவதே இவருடைய கதாப்பாத்திரமாகும், இதில் அவரது கணவராக வினோத் மெஹ்ரா நடித்தார்.
இந்த திரைப்படம் இவரது முதல் மைல்கல்லாகக் கருதப்பட்டது, மேலும் இதில் இவருடைய நடிப்பு இவருடைய ரசிகர்கள் மற்றும் விமர்சகர்கள் என இருதரப்பினராலும் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. முதன்முதலில் இவர் ஃபிலிம்ஃபேர் விருதுகளில் சிறந்த நடிகைக்கான பரிந்துரையைப் பெற்றார்[4]. அதே வருடத்தில், முக்குவாதர் கா சிகந்தர் என்ற திரைப்படத்தில் மீண்டும் அமிதாப் பச்சனுடன் நடித்து சாதனை புரிந்து புகழ் பெற்றார். இந்த திரைப்படம் அந்த வருடத்தின் பெரிய வெற்றிப்படமாக அமைந்தது,
மேலும் அந்த பத்தாண்டு காலவரையில் மிகப் பெரிய வெற்றிப்படமாக இருந்ததால், ரேகா அந்த கால கட்டத்தில் மிகப் பெரிய வெற்றி பெற்ற நடிகையாகக் கருதப்பட்டார்.[8] இந்தத் திரைப்படம் விமர்சன ரீதியாக நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது, மேலும் ரேகாவின் விலைமகள் பாத்திரம் இவருக்கு ஃபிலிம்ஃபேரில்[4] சிறந்த துணை நடிகைக்கான விருதுக்கான பரிந்துரையைப் பெற்றுத்தந்தது.
1980கள்[மூலத்தைத் தொகு]
இவருடைய வெற்றிப்படமான முக்குவாதர் கா சிகந்தர் வெற்றியைத் தொடர்ந்து, பச்சனுடன் இன்னும் பல திரைப்படங்களிள் நடித்தார், அவற்றில் பெரும்பாலானவை வெற்றியாகவே இருந்தன. இவர் பச்சனுடன் திரைப்படத்தில் மட்டும் நல்ல ஜோடியாக இருக்கவில்லை, நிஜ வாழ்க்கையில் இவர்களுடைய உறவு அறியத்தக்கதாக இருந்தது, பச்சன் திருமணமானவராக இருந்ததால், பத்திரிக்கைகள் இவர்களுடைய உறவை மிகவும் தீவிரமாக விமர்சித்தன.[9]
1981 இல் யாஷ் சோப்ராவின் நாடகமாகிய சில்சிலாவில் நடித்தபோது, இந்த உறவு துண்டித்து ஓர் முடிவிற்கு வந்தது.[9] ஜய பாதுரி பச்சனுடைய நிஜ மனைவியாகவும் ரேகா பச்சனுடைய காதலியாகவும் நடித்து, இவர்களுடைய நிஜ உறவை ஆதாரமாக வைத்து இந்த திரைப்படம் அமைந்திருந்ததால் மிகுந்த அவதூறுக்குள்ளாகியது. இதுவே இவர்களுடைய கடைசி திரைப்படமாக இருந்தது, அதன் பிறகு மீண்டும்[9] இவர்கள் சேர்ந்து நடிக்கவில்லை.
இந்த திரைப்படத்தைப் பற்றிய வதந்தி இவருக்கு வெற்றியை வழங்கியது. இருப்பினும், அவர் தனது இந்தி மொழி மற்றும் நடிப்பு ஆகிய இரண்டிலும் சிறப்பாக விளங்க மிகவும் கடினமாக உழைத்தார் என்பதை விமர்சகர்களும் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று, மேலும் 1970களில் தனது "பருமனான" உடலை "அன்னம்" போன்ற உருவத்திற்கு மாற்றியிருந்தார் என்பதையும் அவர்கள் ஒப்புக்கொண்டனர். யோகா, ஓர் ஊட்டச்சத்து ரீதியான உணவுக்கட்டுப்பாடு மற்றும் வாழ்க்கையில் ஒழுங்கான ஒழுக்கக் கட்டுப்பாடு ஆகியவைகள் ரேகாவின் இந்த மாற்றத்தைக் கொடுத்தது.
1981 இல், உம்ரௌ ஜான் என்ற உருது திரைப்படத்தில் நடித்தார். இந்த திரைப்படத்தின் கதை, அமிரன் என்ற இளம் பெண் கடத்தப்பட்டு விலை மகள் இல்லத்தில் விற்கப்படுவது, அவளுடைய வாழ்க்கைப் பற்றிய கதை உம்ரௌ படத்தின் கதையாக்கப்பட்டது. இந்த திரைப்படத்தில், இவருடைய உணர்வுமிக்க விலை மகள் கதாப்பாத்திரத்தில் இவருடைய நடிப்பு, இவருடைய திரைப்படத்துறையிலேயே சிறந்திருந்ததாகக் கருதப்பட்டது. திரைப்படத் துறையில் மிகச் சிறப்பாக இருந்தது, மேலும் இந்த படத்திற்காக இவர் சிறந்த நடிகைக்கான தேசிய திரைப்பட விருதைப் பெற்றார்.
எல்லாவற்றுக்கும் மேல், முக்குவாதர் கா சிகந்தர் மற்றும் உம்ரௌ ஜான் ஆகிய பல படங்களில் நல்ல மனமுள்ள விலை மகளாக ஒரே மாதிரியான கதாப்பாத்திரத்தில் நடித்தார்.
பச்சன் விவகாரத்திற்குப் பிந்தைய ரேக்காவின் தொழில்வாழ்க்கையில் இது ஒரு புதிய நிலையாக இருந்தது; இந்த சமயத்திலேயே அவர் தனது தொழில் வாழ்க்கையை தொழில்முறை ரீதியிலானதாக மாற்றினார். இவர் சுயசார்புள்ள மற்றும் கலைத் திரைப்பட இயக்குநர்களுடனும் பணிபுரிய விரும்பினார், 1980களில் இவர், கலைத் திரைப்படங்களில் தொடர்ந்து பணிபுரிந்தார், அந்த குறிப்பிட்ட காலவரை இந்திய சினிமாவில் ஓர் புதிய கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இவருடைய இந்த துணிவான -முயற்சி உம்ரௌ ஜான் திரைப்படத்திலிருந்து தொடங்கியது,
மேலும் 1981ல் அடுத்ததாக ஷ்யாம் பெங்காலின் விருது பெற்ற கல்யுக் என்ற நாடகத்தில் நடித்தார், ரமேஷ் தல்வாருடைய பசேரா, என்ற திரைப்படத்தில் இவர் தங்கையின் கணவனை மணம் செய்துகொண்டு பிறகு நீண்ட இழப்புக்கு பிறகு மனவளர்ச்சி இழந்த பெண்ணாக நடித்தார்; மேலும் ஜீதேந்திராவுடன் ஏக் ஹை பூல் என்ற திரைப்படத்தில் கணவனுக்கு நம்பிக்கை துரோகம் செய்து விட்டு சென்ற மனைவியாக நடித்தார். இத்திரைப்படங்களில் இவருடைய நடிப்பு விமர்சகர்களால் பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. 1980களின் போது, வெளியிட்ட குறிப்பிடத்தக்க புகழ் பெற்ற திரைப்படங்கள் ஜீவன் தாரா, உட்சவ் மற்றும் ல்ஜாசட் ஆகியனவாகும்.
கலைத் திரைப்படம் இல்லாமல், ரேகா மற்றுமொரு அதிகப்படியான தீவிரமான சாகசமான பாத்திரங்களிலும் நடித்தார்; முந்தைய நடிகைகளுக்கிடையே, கதாநாயகிகளை மையமாகக் கொண்ட முன்னனி பாத்திரங்களில் நடித்தார், அத்தகைய திரைப்படங்களாவன குப்சூரத், கூன் பாரி மாங் மற்றும் முஜீ இன்சாஃப் சாஹியே ஆகியனவாகும். இவர் குப்சூரத் (1980) மற்றும் கூன் பாரி மாங் (1988) ஆகிய திரைப்படங்களில் நடித்த கதாப்பாத்திரங்களுக்காக ஃபிலிம் ஃபேர் விருதுகளைப் பெற்றார்.
ஒரு விமர்சகர், கூன் பாரி மாங்கில் ரேகாவின் நடிப்புத் திறனைப்பற்றி எழுதும்போது "ரேகா நடித்த ஆர்த்தி என்ற கதாப்பாத்திரம் குறையற்ற இவரது நடிப்பு சிறப்பானது, மேலும் இது இதுவரை இவருடைய நடிப்பினிலேயே மிகச்சிறப்பாக இருந்தது. இத்திரைப்படத்தின் முதல் பாதியில் கவர்ச்சியற்ற நாணமிக்க பெண்ணாக இருக்கும் போது சிறப்பாக உள்ளார், பிறகு ப்ளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை செய்த பிறகு நவநாகரீகமான அழகான மயக்கியிழுக்கும் பெண்ணாக இருக்கும் போது இன்னும் சிறப்பாக மனதில் பதிகிறார். சில காட்சிகள், நாம் ஓர் உயர்தர திரைப்பட நடிகையை இங்கு[10] பார்ப்பதை உணர்த்தும்.
1990 முதல்[மூலத்தைத் தொகு]
1990களில் ரேகாவின் வெற்றி சரியத்தொடங்கியது, மேலும் இவர் படிப்படியாக இவரது புகழை இழக்கத்தொடங்கினார். இவர் சவாலாக அமைந்த பல படங்களில் நடித்தபோதிலும் இவர் நடித்த பல படங்கள் வணிக ரீதியிலும் விமர்சன ரீதியாகவும் வெற்றிபெற்றன. இவருடைய தலைமுறையில் நடித்த ஹேமா மாலினி மற்றும் ராக்கீ போன்ற நடிகைகள், அம்மாவாக அல்லது அத்தை, சித்தியாக துணை நடிகைகளாக நடித்தபோதிலும், மாதுரீ தீக்ஷித் மற்றும் ரவீனா டண்டன் ஆகிய நடிகைகள் புகழ் பெற்ற நடிகைகள் பிரபலமாக விளங்கிய நேரத்தில், ரேகா அப்போதும் முன்னனி நட்சத்திரமாக முக்கிய கதாப்பாத்திரங்களில் நடித்துக்கொண்டிருந்தார் என்று விமர்சகர்கள் குறிப்பிட்டனர்.[11]
அந்த பத்தாண்டு காலத்தில் இவர் நடித்து வெளியிடப்பட்ட சில சிறப்பான படங்களில், வெளிநாட்டுப்படமான Kama Sutra: A Tale of Love மற்றும் வணிகரீதியாக வெற்றிப்படமான கில்லாடியன் க கில்லாடி ஆகியவற்றைக் கூறலாம். இவர் மீரா நாயரினால் இயக்கப்பட்ட ஃபார்மர் என்ற திரைப்படத்தில், காம சூத்ரா ஆசிரியையாக முரண்பாடான திரைப்படத்தில்[3] நடித்ததை அறிந்த சிலர் இவரது பெயர் பாதிக்கப்படும் என நினைத்தனர். மற்றொருபுறம், அவ்விரண்டு திரைப்படங்களில் பின்னதில் கொல்லைக்கூட்ட தலைவியாக நடித்ததற்காக, ஃபிலிம் ஃபேரின் சிறந்த துணை நடிகைக்கான விருது மற்றும் சிறந்த வில்லி நடிகைக்கான ஸ்டார் ஸ்கிரீன் விருது ஆகியவை உள்ளிட்ட பல முக்கிய விருதுகளைப் பெற்றார்.
சமீபத்திய ஆண்டுகளில் இவர், சில படங்களில், கவர்ச்சி நடிகைக்குப் பதிலாக வழக்கமாக நடிக்கும் அம்மாவாக அல்லது விதவையாகவும் நடித்துவருகிறார். இவர், இவருடைய பலதரபிபட்ட நடிப்புத்திறனுக்காகபி பாராட்டப்பட்டார். 2001 இல் ராஜ்குமார் சந்தோஷியின் லஜ்ஜா திரைப்படத்தில், மனீஷா கொய்ராலா, மாதுரீ டீக்ஷித் மற்றும் அணில் கபூர் ஆகியோருடன் சேர்ந்த குழுவில் ரேகா ராம்துலாரியாக நடித்தார். ரேகா பல படங்களுக்கு நடிப்புக்கான விருதுகளுக்காக பரிந்துரைக்கப்பட்டார்; தரன் ஆதர்ஷ் என்ற விமர்சகர், "...ரேகா தற்போதைய[12]
இந்திய திரைப்படத்துறையில் அழகாகவும் மிகச்சிறந்த நடிப்புத்திறனுள்ள நடிகையாகாவும் வெற்றிநடை போடுகிறார்" என்று எழுதியுள்ளார். அதே வருடத்தில் இவர், கரிஷ்மா கபூருடன் ஷ்யாம் பெனிகள்ளின் சுபெய்தா என்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். ரேகாவின் வியக்கத்தக்க அழகான திறமையுடன் கூடிய நடிப்பில் வருகை தந்த திரைப்படங்கள், திரைத்துறையில் இவருடைய முத்திரையை பதிக்க வைத்தது என்று Upperstall.com எழுதியது.[13]
பிறகு இவர் குண்டன் ஷாவின் பிரீத்தி ஜிந்தாவுடன் தில் ஹாய் துமாரா என்ற திரைப்படத்தில் சரிதா என்ற கதாப்பாத்திரத்தில், தன்னுடைய கணவனின் முறைதவறி பிறந்த பெண்ணை கடத்தி தன்னுடைய கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும் பெண்ணாக நடித்தார். 2003 ல் ஹிருதிக் ரோஷன்னின் தாயாக ராகேஷ் ரோஷனின் கோய்... மில் கயா என்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். இதில் இவருடைய நடிப்பால் சிறந்த துணை நடிகைக்கான பாலிவுட் திரை விருதினைப் பெற்றார். இந்த திரைப்படம் அந்த வருடத்தின் பெரிய ஹிட்டாக இருந்தது.[14]
பிறகு இவர், பரினீடா போன்ற பல படங்களில் நடித்தார். 2006 இல் இவர், கோய்... மில் கயா திரைப்படத்தின் தொடர்ச்சியாக கிரிஷ் என்னும் அந்த வருடத்தின்[15] பெரும் வெற்றி பெற்ற திரைப்படத்தில் நடித்தார். 2007 ல் கௌதம் கோஷின் யாத்ரா என்ற திரைப்படத்தில் மீண்டும் இவர் விலைமகள் பாத்திரத்தில் நடித்தார். முன்பு இவர் நடித்த இத்தகைய கதாப்பாத்திரங்கள் வெற்றி அடைந்தது, வழக்கத்திற்க்கு மாறாக இந்த முறை இத்திரைப்படம் தோல்வியைத் தழுவியது.
சொந்த வாழ்க்கை[மூலத்தைத் தொகு]
அமிதாப் பச்சன், வினோத் மெஹ்ரா உட்பட பல பாலிவுட் நடிகர்களுடன் ரேகாவிற்கு தோல்வியடைந்த உறவு இருந்தது, மேலும் 1990ல் இவர் முகேஷ் அகர்வால் என்ற டெல்லியைச் சேர்ந்த - தொழிலதிபரை மணந்தார், முகேஷ் அகர்வால் 1991 இல் தற்கொலை செய்துகொண்டார். 1973ல் ரேகா வினோத் மெஹ்ராவை மணக்கப்போவதாக வதந்தி வந்தது, ஆனால் 2004 ல் ரேகா சிமி கேர்வெல்லுடன் நடந்த ஓர் தொலைக்காட்சிப் பேட்டியில் இவர், வினோத் மெஹ்ராவை தனது நலன் விரும்பி என்றும், திருமணம் செய்துகொள்வதாக வெளிவந்த செய்திகள் வதந்திகள் என்றும் கூறினார். ரேகா தற்போது அவருடைய காரியதரிசி ஃபர்சானாவுடன் மும்பையில் உள்ள பாந்த்ரா இல்லத்தில் வசிக்கிறார்.[16]
No comments:
Post a Comment