KASHMIR PRINCESS -AIR INDIA 300 BOMBED DROWNED APRIL 11,1955

 

KASHMIR PRINCESS -AIR INDIA 300 

BOMBED DROWNED APRIL 11,1955

காஷ்மீர் இளவரசி, அல்லது ஏர் இந்தியா விமானம் 300,[1] என்பது ஏர் இந்தியாவுக்குச் சொந்தமான ஒரு பட்டய லாக்ஹீட் எல்-749A கான்ஸ்டலேஷன் விமானமாகும். 11 ஏப்ரல் 1955 அன்று, பாம்பே, இந்தியா மற்றும் ஹாங்காங்கில் இருந்து இந்தோனேசியாவின் ஜகார்த்தாவிற்குச் செல்லும் வழியில், அது நடுவானில் வெடிகுண்டு வெடிப்பால் சேதமடைந்தது மற்றும் தென் சீனக் கடலில் விழுந்தது.[2] கப்பலில் இருந்தவர்களில் 16 பேர் கொல்லப்பட்டனர், மூன்று பேர் உயிர் தப்பினர்.[3] இந்த வெடிப்பு, மருத்துவ அவசரநிலை காரணமாக விமானத்தைத் தவறவிட்ட சீனப் பிரீமியர் சோ என்லாய் [4] என்பவரைக் குறிவைத்து நடத்தப்பட்ட படுகொலை முயற்சியாகும். இந்த குண்டுவெடிப்புக்கு கோமிண்டாங் (KMT) தான் காரணம் என்று சீன அரசாங்கம் முடிவு செய்தது.[5]

வெடிப்பு[தொகு]

ஃபிளைட் 300 ஜகார்த்தாவில் நடைபெறும் ஆப்ரோ-ஆசிய பாண்டுங் மாநாட்டிற்கு சீன மற்றும் கிழக்கு ஐரோப்பிய பிரதிநிதிகளை, முக்கியமாக பத்திரிகையாளர்களை ஏற்றிக்கொண்டு 0425 GMT மணிக்கு ஹாங்காங் புறப்பட்டது.[3] தோராயமாக 0925 GMT இல் பணியாளர்கள் வெடிச்சத்தத்தைக் கேட்டனர்; எண். 3 (அல்லது வலது உள்பக்க) எஞ்சினுக்கு நேர் பின்னால் வலது இறக்கையில் ஏற்பட்ட தீயினால் புகை விரைவாக கேபினுக்குள் நுழைந்தது. வெடிச்சத்தம் கேட்டதும், பேக்கேஜ் பெட்டிக்கான தீ எச்சரிக்கை விளக்கு எரிவதைப் பார்த்ததும், கேப்டன் என்ஜினில் தீப்பிடித்துவிடுமோ என்று பயந்து, எண். 3 இன்ஜினை அணைத்து அதன் ப்ரொப்பல்லரை இறக்கினார். இதனால் மூன்று என்ஜின்கள் இயங்கின. ரேடியோ செயலிழக்கும் முன், நடுனா தீவுகளுக்கு மேல் தங்கள் நிலையைக் காட்டும் மூன்று பேரிடர் சிக்னல்களை குழுவினர் அனுப்பினர்.[2]

கேப்டன் விமானத்தை கடலில் தரையிறக்க முயன்றார், ஆனால் காற்றழுத்த தாழ்வு அறை மற்றும் தோல்வியுற்ற சுற்றுகள் அதை சாத்தியமற்றதாக்கியது. மேலும், விமானி அறைக்குள் புகை கசிந்தது. வேறு வழியின்றி, விமானம் கீழே உள்ள கடலில் விழுந்ததால், விமானம் விரைவாக தப்பிச் செல்ல, பணியாளர்கள் லைஃப் ஜாக்கெட்டுகளை வழங்கினர் மற்றும் அவசர கதவுகளைத் திறந்தனர்.

விபத்து[தொகு]

ஸ்டார்போர்டு இறக்கை முதலில் தண்ணீரைத் தாக்கியது, விமானம் மூன்று பகுதிகளாக கிழிந்தது. விமானப் பராமரிப்புப் பொறியாளர் (தரை பொறியாளர்), நேவிகேட்டர் மற்றும் முதல் அதிகாரி ஆகியோர் தப்பிச் சென்று பின்னர் இந்தோனேசிய கடலோரக் காவல்படையினரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர். மீதமுள்ள 16 பயணிகள் மற்றும் பணியாளர்கள், கடலில் மூழ்கி இறந்தனர்.[6]

மாநாட்டில் கலந்து கொள்ள விமானத்தில் ஏறத் திட்டமிடப்பட்டிருந்த சீனப் பிரதமர் Zhou Enlai, தனது பயணத் திட்டத்தை மாற்றிக் கொண்ட சீனப் பிரதமர் Zhou Enlai என்பவரைக் கொல்ல முயன்ற கோமிண்டாங் இரகசிய முகவர் விமானத்தில் நேர வெடிகுண்டு வைத்ததால் வெடிப்பு ஏற்பட்டதாக விசாரணையாளர்கள் நம்பினர். கடைசி நிமிடம்.[3]

சோ என்லாய்[தொகு]

படுகொலை முயற்சியின் இலக்கான Zhou Enlai, காஷ்மீர் இளவரசி மீது பெய்ஜிங்கில் இருந்து ஹாங்காங்கிற்கும் பின்னர் ஜகார்த்தாவிற்கும் பறக்க திட்டமிட்டிருந்தார். அவசர அப்பென்டெக்டோமியால் அவர் ஹாங்காங்கிற்கு வருவதை தாமதப்படுத்தினார்;[7] விபத்து நடந்த மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் சீனாவை விட்டு வெளியேறி ரங்கூனுக்குச் சென்று இந்தியப் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு மற்றும் பர்மியப் பிரதமர் யூ நுவைச் சந்தித்து மாநாட்டில் பங்கேற்பதற்காக பாண்டுங்கிற்குச் செல்வதற்கு முன் சென்றார். 3]

சில வரலாற்றாசிரியர்கள் படுகொலை சதி பற்றி ஜோவுக்கு முன்பே தெரிந்திருக்கலாம் என்றும் அந்த நேரத்தில் பிரதமர் குடல் அறுவை சிகிச்சைக்கு உட்படுத்தப்படவில்லை என்றும் வாதிட்டனர். ஆக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் ஸ்டீவ் சாங், தி சைனா காலாண்டு இதழின் செப்டம்பர் 1994 பதிப்பில் எழுதினார், 'சௌ இந்த சதித்திட்டத்தை முன்பே அறிந்திருந்ததாகவும், ரகசியமாக தனது பயணத் திட்டத்தை மாற்றிக்கொண்டதாகவும் தற்போது ஆதாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன, இருப்பினும் அவர் தனது இடத்தைப் பெறுவதைத் தடுக்கவில்லை. '[5]

விசாரணை[தொகு]

விபத்துக்கு அடுத்த நாள், சீனாவின் வெளியுறவு அமைச்சகம் ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டது, இது குண்டுவெடிப்பை 'அமெரிக்கா மற்றும் சியாங் காய்-ஷேக்கின் சிறப்பு சேவை அமைப்புகளின் கொலை' என்று விவரித்தது, [8] ஹாங்காங் கவர்னர் சர் அலெக்சாண்டர் கிரந்தம் விமானத்தை பராமரித்தார். ஹாங்காங்கில் முறைகேடு செய்யப்படவில்லை. இருப்பினும், மே 26 அன்று, இந்தோனேசிய விசாரணைக் குழு பின்னர் அமெரிக்கத் தயாரிப்பான MK-7 டெட்டனேட்டருடன் கூடிய நேர வெடிகுண்டு விபத்துக்குக் காரணம் என்றும், ஹாங்காங்கில் உள்ள விமானத்தில் வெடிகுண்டு வைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் அறிவித்தது. தேவை]

இதற்குக் காரணமானவர்களைக் கைது செய்வதற்கான தகவல்களுக்கு HK$100,000 ஐ ஹாங்காங் அதிகாரிகள் வழங்கினர். ஏர் இந்தியா விமான சேவையில் தொடர்புடைய 71 பேரிடம் விசாரணை நடத்தினர். ஹாங்காங் ஏர்கிராஃப்ட் இன்ஜினியரிங் நிறுவனத்தில் காவலாளியான சௌ ட்சே-மிங் மீது போலீசார் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கியபோது, ​​அவர் சிஐஏ-வுக்குச் சொந்தமான சிவில் ஏர் டிரான்ஸ்போர்ட் விமானத்தில் தைவானுக்குச் சென்றார். கொலைச் சதி குற்றம் சாட்டப்பட்ட ஒரு வாரண்ட் பிறப்பிக்கப்பட்டதாக ஹாங்காங் காவல்துறை தெரிவித்தது, ஆனால் அந்த வாரண்டில் சவ் சே-மிங் என்ற பெயர் கொண்ட நபர் 18 மே 1955 இல் தைவானுக்கு பறந்துவிட்டார், மேலும் சோவ் சே-மிங்கிற்கு மூன்று மாற்றுப்பெயர்கள் இருந்தன.[9]

சாவ் என்லையைக் கொல்ல வெடிகுண்டு வைக்க கோமிண்டாங் சோவை நியமித்ததாக ஹாங்காங் காவல்துறை முடிவு செய்தது. வெளிப்படையாக, அவர் குண்டுவெடிப்பில் தனது பங்கைப் பற்றி நண்பர்களிடம் தற்பெருமை காட்டினார், மேலும் அவர் ஹாங்காங்கை விட்டு வெளியேறுவதற்கு முன்பு அதிக அளவு பணத்தையும் செலவிட்டார். ஹாங்காங் காவல்துறை சோவை நாடு கடத்த முயன்றது, ஆனால் தைவான் மறுத்து, சோ ஒரு KMT முகவர் என்பதை மறுத்தது.[சான்று தேவை]

ஸ்டீவ் சாங் பிரிட்டிஷ், தைவான், அமெரிக்க மற்றும் ஹாங்காங் காப்பகங்களில் இருந்து ஆதாரங்களை சேகரித்தார், இது விமான குண்டுவெடிப்பின் குற்றவாளிகள் என ஹாங்காங்கில் செயல்படும் KMT முகவர்களை நேரடியாக சுட்டிக்காட்டுகிறது. அவரைப் பொறுத்தவரை, KMT ஆனது படுகொலை மற்றும் நாசவேலைகளுக்குப் பொறுப்பான ஒரு சிறப்பு-செயல்பாட்டுக் குழுவை ஹாங்காங்கில் நிறுத்தியிருந்தது. மேஜர்-ஜெனரல் காங் ஹோய்-பிங்கின் கீழ் ஹாங்காங் குழுமம் நியமிக்கப்பட்டது, இது 90 முகவர்களின் நெட்வொர்க்கை இயக்கியது. மார்ச் 1955 இல், குழு சோவை படுகொலைக்கு ஆட்சேர்ப்பு செய்தது, ஏனெனில் விமான நிலையத்தில் அவரது வேலை அவருக்கு ஏர் இந்தியா விமானத்தை எளிதாக அணுகியது, மேலும் அவருக்கு HK$600,000 மற்றும் தேவைப்பட்டால் தைவானில் அடைக்கலம் கொடுத்தது.[சான்று தேவை]

2004 ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட சீன வெளியுறவு அமைச்சக ஆவணம், குண்டுவெடிப்புக்கு KMT ரகசிய சேவை பொறுப்பேற்றுள்ளது என்பதைக் குறிக்கிறது.[10]

குண்டுவெடிப்பில் அமெரிக்காவுக்கு தொடர்பு இருப்பதாக சீனா ஆரம்பத்தில் இருந்தே குற்றம் சாட்டியது, ஆனால் இந்த நேரத்தில் Zhou Enlai ஐ படுகொலை செய்வதற்கான திட்டத்தை சிஐஏ பரிசீலித்த போது,[11] இந்த திட்டங்கள் ஏற்கப்படவில்லை என்றும், 'கடுமையாக தணிக்கை செய்யப்பட்டது' என்றும் சர்ச் கமிட்டி தெரிவித்துள்ளது. வாஷிங்டன்.[12] 1971 ஆம் ஆண்டு பெய்ஜிங்கில் உள்ள கிரேட் ஹால் ஆஃப் தி பீப்பில் நடந்த நேருக்கு நேர் சந்திப்பில், குண்டுவெடிப்பில் அமெரிக்காவின் தொடர்பு குறித்து ஹென்றி கிஸ்ஸிங்கரிடம் ஜோ நேரடியாகக் கேட்டார். கிஸ்ஸிங்கர் பதிலளித்தார், 'கடைசி முறை நான் பிரதமரிடம் கூறியது போல், அவர் CIA வின் திறமையை மிக அதிகமாக மதிப்பிடுகிறார்'.[13]

The Kashmir Princess, or Air India Flight 300,^[1] was a chartered Lockheed L-749A Constellation flight owned by Air India. On 11 April 1955, it was damaged in midair by a bomb explosion and crashed into the South China Sea while en route from Bombay, India, and Hong Kong to Jakarta, Indonesia.^[2] Sixteen of those on board were killed, while three survived.^[3] The explosion was an assassination attempt targeting Chinese Premier Zhou Enlai,^[4] who missed the flight due to a medical emergency and was not on board. The Chinese government concluded that the Kuomintang (KMT) were responsible for the bombing.^[5]

Explosion[edit]

Flight 300 departed Hong Kong at 0425 GMT carrying Chinese and Eastern European delegates, mainly journalists, to the Afro-Asian Bandung Conference in Jakarta.^[3] At approximately 0925 GMT the crew heard an explosion; smoke quickly entered the cabin from a fire on the right wing directly behind the No. 3 (or right inboard) engine. Upon hearing the explosion and seeing the fire-warning light for the baggage compartment come on, the captain shut off the No. 3 engine and feathered its propeller, fearing the engine would catch fire. This left three engines running. The crew sent out three distress signals giving their position over the Natuna Islands before the radio went dead.^[2]

The captain tried to land the plane on the sea, but the depressurising cabin and the failing circuits made that impossible. Additionally, smoke was seeping into the cockpit. Left with no other option, the crew issued life jackets and opened the emergency doors to ensure a quick escape as the plane plunged into the sea below.

Crash[edit]

The starboard wing struck water first, tearing the plane into three parts. The aircraft maintenance engineer (ground engineer), navigator and first officer escaped and were later found by the Indonesian Coast Guard. The remaining 16 passengers and crew members, however, drowned at sea.^[6]

Investigators believed that the explosion had been caused by a time bomb placed aboard the aircraft by a Kuomintang secret agent who was attempting to assassinate Chinese Premier Zhou Enlai, who had been scheduled to board the plane to attend the conference but had changed his travel plans at the last minute.^[3]

Zhou Enlai[edit]

The target of the assassination attempt, Zhou Enlai, had planned to fly from Beijing to Hong Kong and then on to Jakarta on Kashmir Princess. An emergency appendectomy delayed his arrival in Hong Kong;^[7] he left China three days after the crash and flew to Rangoon to meet with Indian Prime Minister Jawaharlal Nehru and Burmese Prime Minister U Nu before continuing on to Bandung to attend the conference.^[3]

Some historians have argued that Zhou may have known about the assassination plot beforehand and that the premier did not undergo an appendectomy at the time. Steve Tsang of Oxford University wrote in the September 1994 edition of The China Quarterly, "Evidence now suggests that Zhou knew of the plot beforehand and secretly changed his travel plans, though he did not stop a decoy delegation of lesser cadres from taking his place."^[5]

Investigation[edit]

The day after the crash, China's Foreign Ministry issued a statement that described the bombing as "a murder by the special service organizations of the United States and Chiang Kai-shek",^[8] while Hong Kong Governor Sir Alexander Grantham maintained that the plane was not tampered with in Hong Kong. However, on 26 May, an Indonesian board of inquiry later announced that a time bomb with an American-made MK-7 detonator was responsible for the crash and it was highly probable that the bomb was placed on the plane in Hong Kong.^{[citation needed]}

The Hong Kong authorities offered HK$100,000 for information leading to the arrest of those responsible. They questioned 71 people connected with the servicing of the Air India flight. When police began to focus on Chow Tse-ming, a janitor for Hong Kong Aircraft Engineering Co., he stowed away to Taiwan on a CIA-owned Civil Air Transport aircraft. The Hong Kong police reported that a warrant charging a murder conspiracy was issued, but the man with the name Chow Tse-ming in the warrant had flown to Taiwan on 18 May 1955, and Chow Tse-ming had three aliases.^[9]

The Hong Kong police concluded that the Kuomintang had recruited Chow to plant the bomb to kill Zhou Enlai. Apparently, he had bragged to friends about his role in the bombing, and had also spent large amounts of money before he left Hong Kong. The Hong Kong Police tried to extradite Chow, but Taiwan refused and denied that Chow was a KMT agent.^{[citation needed]}

Steve Tsang collected evidence from British, Taiwanese, American and Hong Kong archives that points directly to KMT agents operating in Hong Kong as the perpetrators of the aircraft bombing. According to him, the KMT had a special-operations group stationed in Hong Kong responsible for assassination and sabotage. Designated the Hong Kong Group under Major-General Kong Hoi-ping, it operated a network of 90 agents. In March 1955, the group recruited Chow for the assassination because his job at the airport gave him easy access to the Air India plane, and offered him HK$600,000 and refuge in Taiwan, if necessary.^{[citation needed]}

A Chinese Foreign Ministry document declassified in 2004 also indicates that the KMT secret service was responsible for the bombing.^[10]

China had from the outset accused the United States of involvement in the bombing, but while the CIA had considered a plan to assassinate Zhou Enlai at this time,^[11] the Church Committee reported that these plans were disapproved of and "strongly censured" by Washington.^[12] In a 1971 face-to-face meeting in the Great Hall of the People in Beijing, Zhou directly asked Henry Kissinger about US involvement in the bombing. Kissinger responded, "As I told the Prime Minister the last time, he vastly overestimates the competence of the CIA."^[13]

On This Day — “Target Zhou Enlai” : The Bombing of the Kashmir Princess (April 11 1955)

Posted on April 11, 2018 by L

“As I told the Prime Minister the last time, he vastly overestimates the competence of the CIA.”

Henri Kissinger — Answer to Zhou Enlai about the US involvement in the bombing of the Kashmir Princess

“Evidence now suggests that Zhou knew of the plot beforehand and secretly changed his travel plans, though he did not stop a decoy delegation of lesser cadres from taking his place.”

 Professor Steve Tsang of Oxford University — The China Quarterly (September 1994)

On April 11 1955, the Kashmir Princess — a chartered Lockheed L-749A Constellation aircraft owned by Air India — was damaged in midair by a bomb explosion. The plane crashed into the South China Sea while en route from Hong Kong to Jakarta, Indonesia. Sixteen of those on board were killed, while three survived. The target of the assassination was the Chinese Premier, Zhou Enlai. Follow us on Twitter: @Intel_Today

Zhou Enlai was expected to be on board. He had planned to fly from Beijing to Hong Kong and then to Jakarta on the ‘Kashmir Princess’ but an emergency appendectomy delayed his arrival in Hong Kong by several days.

From the outset, China accused the United States of involvement in the bombing. The day after the crash, China’s Foreign Ministry issued a statement that described the bombing as “a murder by the special service organizations of the United States and Chiang Kai-shek”

On the same day, Hong Kong Governor Sir Alexander Grantham stated that the plane had not been not tampered with in Hong Kong.

However, on May 26 1955, an Indonesian board of inquiry announced that a time bomb — with an American-made MK-7 detonator — was responsible for the crash.

The investigators concluded that it was highly probable that the bomb had been placed on the plane in Hong Kong.

The Mystery of Chow Tse-Ming

“As investigators and police chased leads about Chow Tse-Ming, they began to unravel a mystery.  Apparently, Chow Tse-Ming was an alias; in fact, two other aliases for the same man were also uncovered.

As well, in the days leading up to the bombing and crash of the plane, they learned that Chow Tse-Ming had been spending a lot of money around Hong Kong, as if living it up based on income or savings that an airport janitor shouldn’t reasonably have.

Perhaps he had been paid to plant the bomb?  Finally, his disappearance from Hong Kong was traced to him having departed quietly on a Civil Air Transport (CAT) flight to Taiwan.

As the Chinese knew all too well, CAT was a frequent CIA contract air carrier, though it also flew other airline operations and cargo flights around the region.

Fingers began pointing at the Central Intelligence Agency as the possible culprit, though a competing theory soon emerged when others considered that the CAT flight had delivered Chow Tse-Ming to Taiwan.

Indonesian investigators reported that amidst the wreckage, they had identified an American-made MK-7 detonator device, adding fuel to the fire.

The British-run Hong Kong police surmised that it seemed likely that the man was an agent of the Kuomintang’s intelligence operations arm, a theory which the Chinese also felt had validity. Undoubtedly, the CIA had supplied MK-7 triggers to Taiwan.”  [Flights Stories]

CIA plans were disapproved

While the CIA had considered a plan to assassinate Zhou Enlai at this time, the Church Committee reported that these plans were disapproved of and “strongly censured” by Washington.

In a 1971 face-to-face meeting in the Great Hall of the People in Beijing, Zhou directly asked Henry Kissinger about the alleged US involvement in the bombing. Kissinger responded:

“As I told the Prime Minister the last time, he vastly overestimates the competence of the CIA.”

Post-Scriptum

The succesful investigation of the ‘Kashmir Princess’ crime and the  identification of its culprits was possible because of the recovery of some part of the detonator device.

That story was not lost on the CIA and other American spooks. In the late 80s, the US Intelligence Community identified twice Libya as the culprit of airliner bombings thanks to the investigation of a tiny part of the detonators: a Swiss timer — known as the MST-13 — in the case of Pan Am 103 (December 21, 1988) and a Taiwanese timer in the UTA 772 bombing (September 19, 1989).

In both cases, these timers were ‘unambiguously’ linked to Libya’s Gaddafi. In both case, the identification was made by the same FBI investigator who was later discredited for altering official reports. And by the way, this FBI agent had not scientific qualifications whatsoever.

“It is striking to note the similarity of the ‘scientific’ evidence discovered by the FBI’s Tom Thurman in both the Lockerbie and UTA cases.

Of the tens of thousands of pieces of debris collected at each disaster site, one lone piece of printed circuit was found and, miracle of miracles, in each case the fragment bore markings that allowed for positive identification: MEBO in the Lockerbie case and TY in the case of UTA Flight 772.

Despite the common findings of the DCPJ, the DST and the Prefecture of Police crime laboratory, Juge Bruguière chose to believe Thurman, the expert in fabricating evidence,” wrote journalist Pierre Péan in his book “African Manipulations”.

One of Thurman’s student and ‘protégé’ investigated the crash of Avianca 203 (November 27, 1989) and concluded that the Colombian plane had been destroyed by a bomb on the order of Pablo Escobar. A recent investigation concluded that the crash was due to mechanical failure. Again, that agent had not scientific qualifications.

After several years of inquiry, the US DOJ ordered these two agents, as well as any other individual without proper scientific qualifications, out of the FBI explosion Unit. Never too late…