NAKARAJAN: LAST DAYS OF MARIE ANTOINETTE TILL OCTOBER 16,1793 MURDERED

LAST DAYS OF MARIE ANTOINETTE

TILL OCTOBER 16,1793 MURDERED

மேரி ஆன்டோனெட்டின் இறுதி நாட்கள்

பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது தனது கணவர் லூயிஸ் XVI கொல்லப்பட்ட சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஆகஸ்ட் 1793 இல் பிரான்சின் ராணி மேரி அன்டோனெட் மீது குற்றம் சாட்டப்பட்டபோது, அவர் 'நீண்ட காலம் கஷ்டப்பட வைக்க வேண்டாம் ' என்று கேட்டார். எவ்வாறாயினும், 1793 அக்டோபர் 16 ஆம் தேதி தேசத் துரோகத்திற்காக அவரது வழக்கு விசாரணை மற்றும் மரணதண்டனைக்கு முன்னர் அவர் இரண்டு மாதங்களுக்கும் மேலாக மோசமாக வாழ்ந்தார். இங்கே, வில் பஷோர் மேரி அன்டோனெட்டின் வாழ்க்கையின் இறுதி நிகழ்வுகளைப் பகிர்ந்து கொள்கிறார்,

இதில் தப்பிக்கும் முயற்சி உட்பட கார்னேஷன் விவகாரம்…

“நான் ஒரு ராணியாக இருந்தேன், என் கிரீடத்தை நீ எடுத்துக்கொண்டாய்;

நான் ஒருவனின் மனைவி , நீ என் கணவனைக் கொன்றாய்;

நான் ஒரு தாய் , என் பிள்ளைகளை நீங்கள் பிரித்துவிட்டீர்கள் . என் இரத்தம் மட்டுமே உள்ளது: அதை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், ஆனால் என்னை நீண்ட காலம் துன்பப்படுத்த வேண்டாம். ' இந்த வார்த்தைகளை மேரி அன்டோனெட் கூறியதாகக் கூறப்படுகிறது, வழக்குரைஞர் தனது குற்றச்சாட்டைப் படித்த பிறகு.

ஆனால் விழுந்த ராணிக்கு, விசாரணை மற்றும் மரணதண்டனைக்கு இரண்டரை மாதங்கள் கழித்து ஒரு சத்தமில்லாத, பூசப்பட்ட நிலவறையில் குழாய் புகை, எலி சிறுநீர் மற்றும் மோசமான சுகாதாரம் போன்றவற்றைக் கழிப்பார் என்று தெரியவில்லை. இங்கே, வில் பஷோர் பிரான்சின் இறுதி நாட்களின் ராணியின் நிகழ்வுகளைப் பகிர்ந்து கொள்கிறார்…

சுயவிவரத்தில் மேரி ஆன்டோனெட்

பிறப்பு: 2 நவம்பர் 1755, ஹோஃப்ஸ்பர்க் அரண்மனை, வியன்னா, ஆஸ்திரியா

இறந்தது: 16 அக்டோபர் 1793, பிளேஸ் டி லா கான்கார்ட் (முன்பு பிளேஸ் டி லா புரட்சி என்று அழைக்கப்பட்டது), பாரிஸ், பிரான்ஸ்

நினைவுகூரப்பட்டது: பிரெஞ்சு புரட்சியாளர்களால் தூக்கி எறியப்படுவது மற்றும் முடியாட்சி ஒழிக்கப்பட்ட பின்னர் பகிரங்கமாக கில்லட்டினாக இருப்பது.

மேரி அன்டோனெட்டின் வாழ்க்கையைப் பற்றி மேலும் வாசிக்க

2 ஆகஸ்ட் 1793

மேரி அன்டோனெட் தனது மகள் மேரி-தெரெஸ் மற்றும் அவரது மைத்துனரான மேடம் எலிசபெத்தின் கைகளில் ஒப்படைத்த பின் , அதிகாலை 03.00 மணிக்கு, பாரிஸில் உள்ள கோயில் சிறைச்சாலையில் உள்ள கான்செர்கெரிக்கு வந்தார். அவரது கணவர், கிங் லூயிஸ் XVI, இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் தூக்கிலிடப்பட்டார் மற்றும் அவரது இளைய மகன் லூயிஸ் சார்லஸ் ஒரு மாதத்திற்கு முன்பே அவரிடமிருந்து அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். மேரி அன்டோனெட்டே சிறை முற்றத்தின் மட்டத்திற்குக் கீழே ஒரு கலத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். செங்கல் ஓடுகட்டப்பட்ட தளம் சேற்று மண்ணால் மூடப்பட்டிருந்தது மற்றும் சீனுக்கு அருகாமையில் இருந்ததால் சுவர்களில் தண்ணீர் ஈரம் இருந்தது. சுவற்றில் , அலங்கரிக்கப்பட்ட, முரண்பாடாக, ஃப்ளூர்-டி-லிஸுடன்.பழைய வால்பேப்பரின் துண்டுகளை காண முடிந்தது - .

ராணி வெற்று சுவர்களை முறைத்துப் பார்த்தாள். அவள் ஒரு ஆணியைக் கண்டதும், அவள் கைக்கடிகாரத்தை அதில் தொங்கவிட்டு, பின்னர் அவள் படுக்கையில் நீட்டினாள் - ஒரு மடிப்பு கட்டில் (சிலரால்) ராணிக்கு மிகவும் நல்லது என்று நினைத்திருக்கிறார்கள் . 'ஒரு படுக்கைக்கு ஒரு சில டிரஸ் வைக்கோல் கொண்ட மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட நிலவறை,' தேவை 'என்று ஒரு காவலர் குறிப்பிட்டார் .ஆனால், தற்போதைய சிறை வார்டன்களான டூசைன்ட் மற்றும் மேரி அன்னே ரிச்சர்ட் ஆகியோர் இரக்கமுள்ளவர்களாக அறியப்பட்டனர் மற்றும்அவர்கள் கைதிக்கு மரியாதை காட்டினர்.. மேரி அன்டோனெட்டிற்கு சிறிய வசதிகளை வழங்க அவர்கள் பெரும் ஆபத்துக்களை சந்திக்க நேர்ந்தது : ஒரு தலையணை; இரண்டு வைக்கோல் நாற்காலிகள் கொண்ட ஒரு சிறிய அட்டவணை; ஒரு சிறிய மர பெட்டி தூள் மற்றும் ்ஒரு தகரம் பானைஇல் தலைக்கு தேய்க்கும் எண்ணை . ராணியும் அவரது வார்டன்களும் தொடர்ந்து கண்காணிப்பில் இருந்தனர். ஒரு திரை மட்டுமே ராணியை இரண்டு காவலர்களிடமிருந்து பிரித்தது, அவர்கள் எந்த நேரத்திலும் குடிப்பழக்கம், புகைபிடித்தல் மற்றும் சீட்டாடுவதை விளையாடுவதைக் காணலாம்.

ராணி மேடம் ரிச்சர்டுக்கு ஒரு புதிய ஆடை வழங்குமாறு வேண்டுகோள் விடுத்தபோது, புரட்சிகர அரசாங்கத்தின் உத்தரவுகள் மிகவும் கடுமையானதாகவும், கடுமையானதாகவும் இருந்தன, பயந்த வார்டன் தனது விருப்பங்களை வழங்கத் துணியவில்லை. இருப்பினும், மேரி அன்டோனெட்டின் பொன்னெட் இனி சரிசெய்யப்படாது என்பதை ரிச்சர்ட் கவனித்தபோது, புதிய ஒன்றைக் கேட்க அவர் ஆபத்தை எடுத்துக் கொண்டார். ஆர்வத்துடன், அரசாங்க அதிகாரிகள் இணங்கினர் மற்றும் ராணி இரண்டு புதிய ஆடைகளை பெற்றார். . தலா ஏழு லிவர் அதன் விலை என்று என்று அறியப்படுகிறது - ராணியின் செலவுகள் அவரது சிறைவாசத்தின் போது மிக நுணுக்கமாக பதிவு செய்யப்பட்டன. புதிய பொன்னட்டுகளின் விலையை அதிகாரிகள் கவனித்திருக்க வேண்டும், ஏனெனில், செப்டம்பர் 26 அன்று, ராணியின் உடமைகளை தேடுமாறு காவல்துறைக்கு உத்தரவிட்டனர் அவளுக்குத் தேவையான எந்தவொரு ஆடைகளையும் கண்டுபிடித்து அதை அனுப்பவும் கோயில் சிறை ஆணை வறண்டு சேர்க்கப்பட்டது: 'இது சேமிப்புக்கு வழிவகுக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.'

மனச்சோர்வு ராணியைப் பற்றி கவலைப்பட்ட ஒரு நாள், மேடம் ரிச்சர்ட் தனது இளைய குழந்தையான ஃபான்ஃபானை தன்னுடன் ராணியின் செல்லுக்கு அழைத்து வந்தார். அவர் அழகிய கூந்தலும் நீலக் கண்களும் கொண்ட ஒரு அழகான பையன், ஆனால், ராணி அவரைக் கண்டதும், அவள் உணர்ச்சியால் நடுங்கியதாகவும், அவனை அவள் கைகளில் எடுத்துக்கொண்டு,முத்தமாரி பொழிந்தாள் என்றும் கூறப்படுகிறது. பின்னர் அவள் கண்ணீரை வெடித்து, அதே வயதில் இருந்த தனது சொந்த மகனைப் பற்றி பேசினாள், ஆனால் இன்னும் கோயில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டாள். இரவும் பகலும் தொடர்ந்து அவரைப் பற்றி நினைத்ததாக அவள் சொன்னாள். இந்த சம்பவம் ராணியை மிகவும் கவலையடையச் செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது. சிறை வேலைக்காரி ரோசாலியிடம் மேடம் ரிச்சர்ட் தனது மகனை மீண்டும் சிறைக்குள் கொண்டு வராமல் பார்த்துக் கொள்வேன் என்று கூறினார்.

சுதந்திரத்திற்காக போராடுவது: பாஸ்டில்லின் புயல் மற்றும் பிரெஞ்சு புரட்சி

இருப்பினும், மேடம் ரிச்சர்டுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்காது, ஏனெனில் ரிச்சர்ட்ஸின் வார்டன்ஷிப் விரைவில் குறைக்கப்படும். ஆகஸ்ட் 28, 1793 அன்று, ரூக்வில்லேயின் அரசவாதி செவாலியர் ராணியின் கலத்தில் ஒரு கார்னேஷனைக் கைவிட்டார், அதில் ஒரு செய்தி அதன் இதழ்களில் உருட்டப்பட்டது. மேரி அன்டோனெட் பின்னர் சாட்சியம் அளித்தார், இந்த செய்தி பின்வரும் தெளிவற்ற சொற்றொடர்களை வெளிப்படுத்தியது: “நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? நீங்கள் என்ன செய்ய திட்டமிட்டுள்ளீர்கள்? நான் சிறையில் இருந்தேன், ஆனால் நான் ஒரு அதிசயத்தால் காப்பாற்றப்பட்டேன். நான் வெள்ளிக்கிழமை வருவேன். ” காவலர்களுக்கு லஞ்சம் கொடுப்பதற்காகவும், ரூஜ்வில்லே வெள்ளிக்கிழமை திரும்புவார் என்ற வாக்குறுதியும் இருந்தது. ராணி ஒரு குறிப்பைக் குத்த ஒரு முள் பயன்படுத்தினார்: 'நான் பார்வைக்கு வைக்கப்படுகிறேன். என்னால் யாரிடமும் பேச முடியாது. நான் உன்னை நம்புகிறேன். நான் வருவேன்.' இது கார்னேஷன் விவகாரம் என்று அழைக்கப்பட்ட முதல் சம்பவம், இது ராணிக்கு தப்பிக்க உதவும் திட்டம், அது வெற்றியடையக்கூடும். ரூக்வில்லே ராணியை பாதுகாப்பிற்கு அழைத்துச் செல்ல வெள்ளிக்கிழமை திரும்பினார், ஆனால் லஞ்சம் பெற்ற ஒரு காவலர் கடைசி நிமிடத்தில் ராணியை வளாகத்தை விட்டு வெளியேறுவதைத் தடுத்தார், தெரியாத காரணங்களுக்காக. சதி தோல்வியுற்றது மற்றும் ராணி மீண்டும் தனது செல்லுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார்.

இந்த விவகாரத்தில் உள்ள அனைத்து தரப்பினரும் அதிகாரிகளிடம் விசாரிக்கப்பட்டனர், ஆனால் ராணி எவரையும் தவறாகப் பார்க்காமல் கவனமாக இருந்தார். எவ்வாறாயினும், ரிச்சர்ட்ஸ் தங்கள் கடமைகளிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு, அவர்களின் அலட்சியம் காரணமாக சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். ராணியின் மரணதண்டனை நிறைவேற்றப்படும் வரை அவர்கள் விடுவிக்கப்படவில்லை, அதன்பிறகு மேடம் ரிச்சர்ட் வேலைக்குத் திரும்பினார், மேலும் அவரது தயவால் கைதிகளால் அடிக்கடி பாராட்டப்பட்டார். எவ்வாறாயினும், மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஒரு மோசமான குற்றவாளியால் அவர் கொலை செய்யப்பட்டார், அவர் 20 ஆண்டுகளாக சிறைத்தண்டனை மூலம் 'பைத்தியம் பிடித்தார்' என்று கூறப்படுகிறது. மேடம் ரிச்சர்ட் அவருக்கு ஒரு கிண்ணம் சூப் கொடுத்தபோது, அவன் அவளை இதயத்தில் கத்தியால் குத்தினான். அவள் சில நிமிடங்களில் இறந்துவிட்டாள்.

கார்னேஷன் விவகாரத்தைத் தொடர்ந்து, ரிச்சர்ட்ஸ் வார்டன்களுக்குப் பதிலாக லா ஃபோர்ஸ் சிறை வார்டன், மான்சியூர் பால்ட் மற்றும் அவரது மனைவி மாற்றப்பட்டனர். கான்செர்கெரியின் வார்டன் ஒரு விரும்பத்தக்க பதவி அல்ல, கடினமான பொறுப்பைப் பற்றி சிந்திக்க முன் பால்ட்ஸ் தயங்கினார், வார்டன் ரிச்சர்டும் அவரது மனைவியும் இப்போதுதான் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர் என்பதை முழுமையாக அறிந்திருந்தனர். மறுபுறம், பால்ட்ஸ் அவர்களுக்கு ஆதரவளித்த மேரி அன்டோனெட்டிற்கு கடன்பட்டுள்ளார் அவள் ராணியாக இருந்தபோது. கோயில் சிறைச்சாலையின் மிருகத்தனமான பராமரிப்பாளர் கான்செர்கேரியில் உள்ள வார்டன்ஷிப்பிற்காக பரிசீலிக்கப்படுவதை தம்பதியினர் கண்டுபிடித்தபோது, தம்பதியினர் விரைவாகக் கேட்டு அந்த நிலையைப் பெற்றனர். லா ஃபோர்ஸின் அரச கைதிகளுக்காக அவர்கள் செய்ததைப் போல, தங்கள் முன்னாள் எஜமானியின் சிறைப்பிடிப்பை ஆறுதல்படுத்தவும் மென்மையாக்கவும் அவர்கள் வாய்ப்பைப் பயன்படுத்த எதிர்பார்த்தார்கள்.ஆனால் காலங்கள் மாறிவிட்டன. ரிச்சர்ட்ஸ் வெளியேறியதிலிருந்து, வார்டன்களால் இனி ராணிக்கான உணவுப்பொருட்களை வாங்க முடியாது; சப்ளையர்கள் தங்கள் பொருட்களுடன் சிறைச்சாலை சோதனைச் சாவடிகள் வழியாக செல்ல வேண்டியிருந்தது. மேடம் பால்ட்டின் கட்டளைகள் தனது கைதிக்கு ரொட்டியும் தண்ணீரும் மட்டுமே கொடுக்க வேண்டும் என்றாலும், அவர் தனது முன்னோடிகளின் முன்மாதிரியைப் பின்பற்றி, அருகிலுள்ள விற்பனையாளர்களிடமிருந்து ரகசியமாக வாங்கிய உணவை கவனமாக தயாரித்தார். மேரி அன்டோனெட் ஒருபோதும் மது அருந்தவில்லை என்பதாலும், சீன் ஆற்றின் நறுமணமுள்ள நீர் அவளுடன் உடன்படவில்லை என்பதாலும், மேடம் பால்ட் ஒவ்வொரு நாளும் ஆர்குவேலின் தூய நீரை தன்னிடம் கொண்டுவருவதற்கு பெரும் ஆபத்தை எடுத்துக் கொண்டார்.

மான்சியர் பால்ட் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருந்தார். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், ராணி சிறை வேலைக்காரி ரோசாலிக்கு ஒரு வெள்ளை நிற ரிப்பனை வழங்கியதாக கூறப்படுகிறது. ரோசாலி ராணியின் கலத்தை விட்டு வெளியேறிய பிறகு, வார்டன் பால்ட் அவளுடன் நடைபாதையில் சேர்ந்து அவளது கைகளிலிருந்து நாடாவை பறித்ததாக கூறப்படுகிறது. ரோசலியின் உயிருக்கு, அல்லது ஒருவேளை அவருடைய சொந்தத்திற்காக, ராணியிடமிருந்து இவ்வளவு சிறிய பரிசைப் பெற்றதற்காக அவர் பயந்தாரா? , ”என்று அவர் கூறினார், பின்னர் ஒரு கணக்கின் படி. 'ஏழை ரிச்சர்டும் அவரது மனைவியும் ஒரு நிலவறையின் அடியில் இருப்பதை நான் ஒருபோதும் மறக்க முடியாது. கடவுளின் பெயரில், ரோசாலி, இதுபோன்ற முட்டாள்தனமான செயல்களைச் செய்யாதே, அல்லது நான் ஒரு இழந்த மனிதனாக இருக்க வேண்டும். ”பாலி எதிர்வினையால் மேரி அன்டோனெட்டின் உணர்வுகள் புண்பட்டிருக்கலாம், ஆனால் அவளுடைய வார்டனாக இருப்பதால் ஏற்பட்ட ஆபத்தை அவள் நிச்சயமாக உணர்ந்தாள். முன்னாள் வார்டனின் குடும்பம் தற்போது சிறையில் அமர்ந்திருக்கிறது, விரைவில் அவர்களின் இரக்கத்திற்காக சாரக்கட்டுக்கு அழைத்துச் செல்லப்படலாம். மற்றொரு சந்தர்ப்பத்தில், வார்டன் பால்ட் தனது உயிரைப் பணயம் வைத்து, வெப்பத்திற்கான அடுப்பு இல்லாமல் ஒரு கலத்தில் ராணியின் ஆறுதலைப் பற்றி கவலைப்பட்டார். ராணி தனது படுக்கைக்கு ஒரு பருத்தி போர்வையைக் கேட்டபோது, பால்ட் வழக்கறிஞரான ஃபோக்கியர்-டின்வில்லிடம் ஒன்றைக் வாங்க முடியுமா என்று கேட்டார். '.. 'நீங்கள் கில்லட்டின் வெட்டப்படுவீர் !''நீங்கள் கேட்க தைரியம்?' வழக்கறிஞர் ஒடிப்போனதாக கூறப்படுகிறது

.பால்ட்ஸ் வார்டன்ஷிப் நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை. மேரி அன்டோனெட்டின் நீண்ட சோதனை அக்டோபர் 14 அன்று 15 மணி நேர அமர்வு மற்றும் அக்டோபர் 15-16 அன்று 24 மணி நேர அமர்வுடன் தொடங்கியது. கான்செர்கேரியில் 10 வாரங்களுக்குப் பிறகு, ராணியின் சிறைவாசம் முடிவுக்கு வந்தது. நடுவர் மன்றத்தின் தீர்ப்பு உறுதியானது. அவள் தண்டனையைக் கேட்டபோது அதிகாலை 4.30 மணி: கில்லட்டின் மூலம் மரணம். அவள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. காவலர்கள் மேரி ஆன்டோனெட்டேவை தனது கலத்திற்குத் திருப்பிய பிறகு, வார்டன் பால்ட்டுக்கு பேனா மற்றும் காகிதத்தைக் கேட்டாள். அவர் அதற்கு இணங்க, மறைந்த ராஜாவின் சகோதரியான எலிசபெத்துக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார்: “என் சகோதரி, கடைசியாக நான் உங்களுக்கு எழுதுகிறேன். நான் கண்டனம் செய்யப்பட்டேன், ஒரு இழிவான மரணத்திற்கு அல்ல - குற்றவாளிகளுக்கு மட்டுமே காத்திருக்கிறது - ஆனால் உங்கள் சகோதரருடன் சென்று மீண்டும் சேர. அப்பாவி, அவர் தனது கடைசி தருணங்களில் செய்த அதே உறுதியைக் காட்டுவார் என்று நம்புகிறேன். என் ஏழைக் குழந்தைகளை விட்டு வெளியேறுவதில் நான் கடுமையாக வருத்தப்படுகிறேன்; நான் இருந்தேன் என்பதை நீங்கள் அறிவீர்கள், ஆனால் அவர்களுக்கும் உங்களுக்கும் - உங்கள் நட்பால் நீங்கள் எங்களுடன் இருக்க அனைவரையும் தியாகம் செய்தீர்கள். ”

ராணி கடிதத்தை முடித்ததும், ஒவ்வொரு பக்கத்தையும் மீண்டும் மீண்டும் முத்தமிட்டதாகவும், அதை சீல் வைக்காமல் மடித்து, வார்டன் பால்ட்டுக்குக் கொடுத்ததாகவும் கூறப்படுகிறது. செல்லுக்கு வெளியே உள்ள ஜெண்டார்ம் நிற்கும் காவலர் இதைக் கவனித்திருக்கலாம், ஏனென்றால் பால்ட் ராணியை விட்டு வெளியேறியபோது, காவலர் அந்தக் கடிதத்தை பறிமுதல் செய்தார், அது ஃபோக்கியர்-டின்வில்லுக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டது. எலிசபெத் ராணியின் கடைசி ஏற்பாட்டை ஒருபோதும் பெறமாட்டார். மறுநாள் காலை 11 மணிக்கு, அக்டோபர் 16, 1793 அன்று, மரணதண்டனை நிறைவேற்றுபவர் சான்சன் தோன்றினார். சான்சன் ராணியின் தலைமுடியை வெட்டியதாகவும், ராணி திரும்பிப் பார்த்தபோது, மரணதண்டனை முடி சட்டைகளை தனது சட்டைப் பையில் வைப்பதை மேடம் பால்ட் உறுதிப்படுத்தினார். மேடம் பால்ட் கூறினார்: “இதை நான் பார்த்ததில்லை என்று நான் விரும்புகிறேன்.” மதியம் 12.30 மணியளவில், மேரி அன்டோனெட்டே பிளேஸ் டி லா புரட்சியில் கில்லட்டினுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். ராணியின் தலை விழுந்த பிறகு அது கூட்டத்திற்குக் காட்டப்பட்டது, அவர்கள் அழுதனர்: “விவே லா ரெபுப்ளிக்!”

வில் பஷோர் மேரி அன்டோனெட்டின் தலைவர்: கைதி எண் 280 இன் கான்செர்கெரி (ரோவ்மன் மற்றும் லிட்டில்ஃபீல்ட், 2016) இன் ஆசிரியர் ஆவார்.

மேரி ஆன்டோனெட்டின் இறுதி நாட்கள்

இதில் தப்பிக்கும் முயற்சி உட்பட கார்னேஷன் விவகாரம்…

“நான் ஒரு ராணியாக இருந்தேன், என் கிரீடத்தை நீ எடுத்துக்கொண்டாய்;

நான் ஒருவனின் மனைவி , நீ என் கணவனைக் கொன்றாய்;

சுயவிவரத்தில் மேரி ஆன்டோனெட்

பிறப்பு: 2 நவம்பர் 1755, ஹோஃப்ஸ்பர்க் அரண்மனை, வியன்னா, ஆஸ்திரியா

மேரி அன்டோனெட்டின் வாழ்க்கையைப் பற்றி மேலும் வாசிக்க

2 August 1793

Marie Antoinette arrived at the Conciergerie in the Temple Prison, Paris, at 03.00am, after being torn from the arms of her daughter, Marie-Thérèse, and her sister-in-law, Madame Élisabeth. Her husband, King Louis XVI, had been executed earlier in the year and her youngest son, Louis Charles, had been taken from her a month earlier.Marie Antoinette was quickly escorted to a cell below the level of the prison courtyard. The brick-tiled floor was covered with muddy slime and water trickled down the walls due to the proximity to the Seine. When the river was low, it was possible to see shreds of the old wallpaper – decorated, ironically, with the fleur-de-lis.

The queen stared at the bare walls. When she found a nail, she hung her watch on it and then stretched out on her bed—a folding cot that was thought (by some) too good for the queen. “The most infected dungeon with a few trusses of straw for a bed,” remarked a guard, “is all that is necessary”.However, the current prison wardens, Toussaint and Marie Anne Richard, were known to be compassionate and showed their prisoners respect and consideration. They took great risks to provide Marie Antoinette with small comforts: a pillow; a small table with two straw chairs; a small wooden box of powder and a tin pot of pomade. The queen and her wardens were under constant surveillance. Only a screen separated the queen from two guards who could be found drinking, smoking, and playing cards at any time of the day.

2 ஆகஸ்ட் 1793

When the queen implored Madame Richard for a fresh supply of clothing, the orders from the revolutionary government were so stern and strict that the apprehensive warden did not dare grant her wishes. However, when Richard noticed that Marie Antoinette’s bonnet was no longer capable of being mended, she took the risk to ask for a new one. Curiously, the government officials complied and the queen received two new bonnets. It is known that they cost seven livres each – the queen’s expenses were meticulously recorded during her incarceration.The officials must have taken notice of the cost of the new bonnets because, on 26 September, they ordered police to search through the queen’s belongings left in the Temple prison to find any clothing that she might need and to send it along. The decree dryly added: “It is expected that this will result in savings.”

Worried about the melancholy queen, one day Madame Richard brought her youngest child, Fanfan, with her to the queen’s cell. He was a charming lad with fair hair and blue eyes but, when the queen saw him, she reportedly trembled with emotion and, taking him into her arms, covered him with kisses. She then burst into tears and spoke of her own son who was about the same age, but still imprisoned in the Temple prison. She said she thought of him constantly day and night. This incident reportedly made the queen so distressed that she had to lie down. Madame Richard confided to Rosalie, the prison maid, that she would take care never to bring her son into the prison again.

Fighting for freedom: the storming of the Bastille and the French Revolution

However, Madame Richard would not have the opportunity, as the Richards’ wardenship would soon be cut short. On 28 August 1793, the royalist Chevalier of Rougeville dropped a carnation in the queen’s cell, which contained a message rolled up in its petals.Marie Antoinette later testified that the message revealed the following vague phrases: “What will you do? What do you plan to do? I’ve been in prison, but I was saved by a miracle. I will come Friday.” There was also an offer of money, perhaps to bribe the guards, and a promise that Rougeville would return on Friday. The queen used a pin to prick a note that said: “I am kept in sight. I cannot talk to anyone. I trust you. I will come.” This was the first incident of what was known as the Carnation Affair, a plan to help the queen escape, and it could very well have succeeded. Rougeville did return on Friday to escort the queen to safety, but a guard who had been bribed stopped the queen at the last minute from leaving the premises, for reasons unknown. The plot had failed and the queen was transported back to her cell.

All parties in the affair were questioned by the authorities, but the queen was evasive, careful not to incriminate anyone. The Richards, however, were relieved of their duties and imprisoned for their negligence. They were not released until after the queen’s execution, after which Madame Richard returned to work and was often praised by the prisoners for her kindness. Three years later, however, she was murdered by a desperate convict who was reportedly ‘maddened’ by a sentence of 20 years in irons. When Madame Richard handed him a bowl of soup, he stabbed her in the heart with a knife. She died within minutes.

21 September 1793

Following the Carnation Affair, the Richards wardens were replaced by the warden of La Force prison, Monsieur Bault, and his wife. The warden of the Conciergerie was not a coveted post and the Baults hesitated before contemplating the daunting responsibility, fully aware that Warden Richard and his wife had just been arrested.On the other hand, the Baults were indebted to Marie Antoinette, who had patronised them when she was queen. And when the couple discovered that the brutish caretaker of the Temple prison was being considered for the wardenship at the Conciergerie, the couple quickly solicited and obtained the position. They looked forward to using the opportunity to console and soften the captivity of their former mistress, as they had done for the royal prisoners of La Force.But times had changed. Since the departure of the Richards, wardens could no longer shop for food provisions for the queen; suppliers had to pass through the prison checkpoints with their goods. Although Madame Bault’s orders were to give her prisoner only bread and water, she followed the example of her predecessors and carefully prepared food bought secretly from nearby vendors. And because Marie Antoinette never drank wine and the fetid water of the Seine River did not agree with her, Madame Bault also took great risk to have the pure waters of Arcueil brought to her every day.

21 செப்டம்பர் 1793

Monsieur Bault was more cautious. On one occasion, the queen reportedly offered the prison maid Rosalie a piece of white ribbon. After Rosalie left the queen’s cell, Warden Bault reportedly joined her in the corridor and snatched the ribbon from her hands. Did he fear for Rosalie’s life, or perhaps his own, for receiving such a small gift from the queen?“I am very sorry to have vexed that poor lady, but my post is so difficult that a mere nothing is enough to make one tremble,” he said, according to a later account. “I can never forget that poor Richard and his wife are at the bottom of a dungeon. In God’s name, Rosalie, do not commit such acts of imprudence, or I should be a lost man.”Marie Antoinette’s feelings may have been hurt by Bault’s reaction, but she surely recognised the danger that came from being her warden. The former warden’s family currently sat in prison and could soon be escorted to the scaffold for their compassion. Yet on another occasion, Warden Bault had risked his life, worrying about the queen’s comfort in a cell without any stove for heat. When the queen asked for a cotton blanket for her bed, Bault asked the prosecutor Fouquier-Tinville if he could procure one. “You dare ask?” the prosecutor reportedly snapped. “You deserve the guillotine!”

மான்சியர் பால்ட் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருந்தார். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், ராணி சிறை வேலைக்காரி ரோசாலிக்கு ஒரு வெள்ளை நிற ரிப்பனை வழங்கியதாக கூறப்படுகிறது. ரோசாலி ராணியின் கலத்தை விட்டு வெளியேறிய பிறகு, வார்டன் பால்ட் அவளுடன் நடைபாதையில் சேர்ந்து அவளது கைகளிலிருந்து நாடாவை பறித்ததாக கூறப்படுகிறது. ரோசலியின் உயிருக்கு, அல்லது ஒருவேளை அவருடைய சொந்தத்திற்காக, ராணியிடமிருந்து இவ்வளவு சிறிய பரிசைப் பெற்றதற்காக அவர் பயந்தாரா? , ”என்று அவர் கூறினார், பின்னர் ஒரு கணக்கின் படி. 'ஏழை ரிச்சர்டும் அவரது மனைவியும் ஒரு நிலவறையின் அடியில் இருப்பதை நான் ஒருபோதும் மறக்க முடியாது. கடவுளின் பெயரில், ரோசாலி, இதுபோன்ற முட்டாள்தனமான செயல்களைச் செய்யாதே, அல்லது நான் ஒரு இழந்த மனிதனாக இருக்க வேண்டும். ”பாலி எதிர்வினையால் மேரி அன்டோனெட்டின் உணர்வுகள் புண்பட்டிருக்கலாம், ஆனால் அவளுடைய வார்டனாக இருப்பதால் ஏற்பட்ட ஆபத்தை அவள் நிச்சயமாக உணர்ந்தாள். முன்னாள் வார்டனின் குடும்பம் தற்போது சிறையில் அமர்ந்திருக்கிறது, விரைவில் அவர்களின் இரக்கத்திற்காக சாரக்கட்டுக்கு அழைத்துச் செல்லப்படலாம். மற்றொரு சந்தர்ப்பத்தில், வார்டன் பால்ட் தனது உயிரைப் பணயம் வைத்து, வெப்பத்திற்கான அடுப்பு இல்லாமல் ஒரு கலத்தில் ராணியின் ஆறுதலைப் பற்றி கவலைப்பட்டார். ராணி தனது படுக்கைக்கு ஒரு பருத்தி போர்வையைக் கேட்டபோது, பால்ட் வழக்கறிஞரான ஃபோக்கியர்-டின்வில்லிடம் ஒன்றைக் வாங்க முடியுமா என்று கேட்டார். 'நீங்கள் கேட்க தைரியம்?' வழக்கறிஞர் ஒடிப்போனதாக கூறப்படுகிறது. 'நீங்கள் கில்லட்டின் தகுதியானவர்!'

16 October 1793

The Baults’ wardenship did not last long. Marie Antoinette’s lengthy trial began with a 15-hour session on 14 October and a 24-hour session over 15-16 October. After 10 weeks in the Conciergerie, the queen’s incarceration was coming to an end. The verdict of the jury was affirmative. It was 4.30am when she heard her sentence: death by guillotine. She didn’t utter a single word.After guards returned Marie Antoinette to her cell, she asked Warden Bault for a pen and paper. He complied and she wrote a letter to Elisabeth, the late king’s sister:“I write to you, my sister, for the last time. I have been condemned, not to an ignominious death – that only awaits criminals – but to go and rejoin your brother. Innocent as he, I hope to show the same firmness as he did in his last moments. I grieve bitterly at leaving my poor children; you know that I existed but for them and you – you who have by your friendship sacrificed all to be with us.”

16 அக்டோபர் 1793

பால்ட்ஸ் வார்டன்ஷிப் நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை. மேரி அன்டோனெட்டின் நீண்ட சோதனை அக்டோபர் 14 அன்று 15 மணி நேர அமர்வு மற்றும் அக்டோபர் 15-16 அன்று 24 மணி நேர அமர்வுடன் தொடங்கியது. கான்செர்கேரியில் 10 வாரங்களுக்குப் பிறகு, ராணியின் சிறைவாசம் முடிவுக்கு வந்தது. நடுவர் மன்றத்தின் தீர்ப்பு உறுதியானது. அவள் தண்டனையைக் கேட்டபோது அதிகாலை 4.30 மணி: கில்லட்டின் மூலம் மரணம். அவள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. காவலர்கள் மேரி ஆன்டோனெட்டேவை தனது கலத்திற்குத் திருப்பிய பிறகு, வார்டன் பால்ட்டுக்கு பேனா மற்றும் காகிதத்தைக் கேட்டாள். அவர் அதற்கு இணங்க, மறைந்த ராஜாவின் சகோதரியான எலிசபெத்துக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார்: “என் சகோதரி, கடைசியாக நான் உங்களுக்கு எழுதுகிறேன். நான் கண்டனம் செய்யப்பட்டேன், ஒரு இழிவான மரணத்திற்கு அல்ல - குற்றவாளிகளுக்கு மட்டுமே காத்திருக்கிறது - ஆனால் உங்கள் சகோதரருடன் சென்று மீண்டும் சேர. அப்பாவி, அவர் தனது கடைசி தருணங்களில் செய்த அதே உறுதியைக் காட்டுவார் என்று நம்புகிறேன். என் ஏழைக் குழந்தைகளை விட்டு வெளியேறுவதில் நான் கடுமையாக வருத்தப்படுகிறேன்; நான் இருந்தேன் என்பதை நீங்கள் அறிவீர்கள், ஆனால் அவர்களுக்கும் உங்களுக்கும் - உங்கள் நட்பால் நீங்கள் எங்களுடன் இருக்க அனைவரையும் தியாகம் செய்தீர்கள். ”

When the queen finished the letter, she reportedly kissed each page repeatedly, folded it without sealing it, and gave it to Warden Bault. The gendarme standing guard outside the cell likely observed this because, when Bault left the queen, the guard confiscated the letter and it was taken to Fouquier-Tinville. Elisabeth would never receive the queen’s last testament.At 11am the next morning, on 16 October 1793, the executioner Sanson appeared. Madame Bault confirmed that Sanson cut the queen’s hair and that the queen, looking back, saw the executioner place the locks of hair in his pocket. “This I saw,” said Madame Bault, “and I wish I had never seen that sight.”At 12.30pm, Marie Antoinette was taken to the guillotine at the Place de la Revolution. After the queen’s head fell it was shown to the crowd, who cried: “Vive la République!”

Will Bashor is author of Marie Antoinette’s Head: Prisoner No. 280 in the Conciergerie (Rowman and Littlefield, 2016).

NAKARAJAN

Friday, 16 October 2020

LAST DAYS OF MARIE ANTOINETTE TILL OCTOBER 16,1793 MURDERED

No comments:

Post a Comment