.
.Picture shows Hope Diamond
(தமிழ்நாட்டில் பல குடும்பங்களில், குறிப்பாக பிராமண மற்றும் செட்டியார் குடும்பங்களில் வைரம் வாங்குவதற்கு முன் அதை வீட்ல் சில நாள் வைத்து நல்ல செய்திகள் வருமா என்று பார்த்தே வாங்குவார்கள். ஏனெனில் சில வைரங்களில் குறைகள் இருக்கும். இதோ, கிருஷ்ண பரமாத்மாவை படாத பாடு படுத்திய வைரம் பற்றிப் படியுங்கள்)
வைரங்கள் பெண்களின் சிறந்த நண்பர்கள் என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்லுவதுண்டு. அது உண்மையாக இருக்கலாம். ஆனால் கட்டாயம் கடவுளுக்கும் வைரத்துக்கும் ரொம்ப தூரம்!! சியமந்தக மணி எனப்படும் வைரம் கண்ண பிரான் காலத்தில் இருந்தது. அது யாதவ குலத்தில் மூன்று கொலைகளுக்கும் பல சண்டைகளுக்கும் காரணமாகிவிட்டது பின்னர் இது பிரான்ஸ், பிரிட்டன் ,அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளுக்குச் சென்று அங்கும் பல சாவுகளுக்கும் சண்டைகளுக்கும் வித்திட்டது. இதை இப்போது வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் மியூசியத்தில் பார்க்கலாம். ஆனால் அவர்களுக்கே இது கண்ணனின் வைரம் என்று தெரியாது.
சத்ரஜித் என்பவர் ஒரு யாதவர் தலைவர். அவர் சூரிய தேவனை வழிபடுவார். ஒரு நாள் சூரிய தேவனே அவருக்கு ஒரு பெரிய வைரத்தைக் கொடுத்தார். (அதாவது அவர் கோவிலுக்குச் சென்றபோது அது பூமியிலிருந்து கிடைத்தது.) அது பள பள என்று ஜொலித்தவுடன் கிருஷ்ணருக்கும் கூட பொறுக்கவிலை. அதை உக்ரசேனன் என்பவனிடம் கொடு என்றார். ஆனால் சத்ரஜித் அதற்கு மறுத்துவிட்டார்.
சத்ரஜித் அவருடைய தம்பி ப்ரசேனன் என்பவரிடம் கொடுத்துவைத்தார். அவன் அதை எடுத்துக் கொண்டு வேட்டை ஆடப்போனான். அவனை ஒரு சிங்கம் அடித்துக் கொன்றது. இந்த வைரத்தை கரடி இனத் தலைவர் ஜாம்பவான் எடுத்துச் சென்றார். முன் காலத்தில் மக்கள் தங்களை அடையாளம் கூற ஒரு பறவை அல்லது மிருகம் பெயரைச் சொல்லுவார்கள். ஜம்பவான் கரடி இனம் எனப்படும் மலை ஜாதி இனத்தைச் சேர்ந்தவர். அவருடைய பிள்ளைகள் அந்த வைரத்தை வைத்து விளையாடத் துவங்கினர்.
எல்லோரும் கண்ண பிரானைச் சந்தேகப் பட்டனர். உடனே அவர்ப்ரசேனனைத் தேடிச் சென்றார். காட்டில் அவனது சடலத்தையும் மற்ற அடிச் சுவடுகளையும் கண்டு அதைப் பின்பற்றினான். ஒரு மாதம் சண்டை போட்ட பின்னர் ஜாம்பவானுடன் ஒரு சமரச ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டது. அவருடைய பெண் ஜாம்பவதியைக் கல்யாணம் செய்து கொண்டால் சியமந்தக மணியைத் திருப்பித் தருவதாகச் சொன்னார். கண்ணனுக்கு அடித்தது யோகம். ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய். ஒரு பெண்+ ஒரு வைரம்!!
துவாரகைக்குத் திரும்பிவந்தார். வைரத்தை சத்ரஜித்திடமே திருப்பித் தந்தார். அவருக்கு ஏக சந்தோஷம். அவருடைய பெண் சத்யபாமாவையும் கண்ணனுக்கு மணம் முடித்தார். சியமந்தக வைரத்தால் இரண்டு பெண்கள் லாபம் !! இந்த நேரத்தில் ஹஸ்தினாபுரத்திலிருந்து எஸ்.ஓ.எஸ். (அவசர உதவி தேவை என்று) செய்தி வந்தது. பாண்டவர்கள் அனைவரும் அரக்கு மாளிகை தீ விபத்தில் இறந்துவிட்டதாக வந்தது செய்தி. அங்கே சென்றால் எல்லோரும் சுபம்.
இதற்குள் சத்ரஜித் வீட்டில் சததன்வா என்பவன் புகுந்து சத்ரஜித்தைக் கொன்றான். வைரத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஓடிவிட்டான். சத்யபாமாவுக்கு ஒரே துக்கம். துவாரகைக்குத் திரும்பி வந்த கண்ணனிடம் கதறி அழுதாள். கண்ணனும் பலராமனும் சததன்வாவைத் தேடினர். அவன் பீஹாருக்கு ஓடிவிட்டான். குஜராத்திலிருந்து ஆயிரம் மைல் துரத்திச் சென்று அவனைக் கண்ணன் கொன்றான். பின்னர்தான் தெரிந்தது. அதை அவன் அக்ரூரன் என்பவனிடம் கொடுத்து வைத்தான் என்பது. கிருஷ்ணன் துவாரகைக்குத் திரும்பி வருவதற்குள் அவன் உத்தரப் பிரதேசத்தில் உள்ள காசிக்கு ஓடிவிட்டான். ஆட்களை அனுப்பி அவனை கண்ணன் அழைத்து வந்தார். மீண்டும் ஒரு சமரச ஒப்பந்தம். அக்ரூரனே அதை வைத்துக் கொள்ளலாம் என்றும் ஆனால் துவாரகையை விட்டு வெளியே போகக் கூடாது என்றும் உத்தரவு போட்டார். இதற்குப் பின் அந்த வைரத்தின் கதை தெரியவில்லை.
ஹோப் வைரம்
சியமந்தக மணியை ஒரு கோவில் அம்மனின் நெற்றியில் பதித்து வைத்தனர். அதைத் திருடிய அர்ச்சகருக்கு மரண தண்டனை கிடைத்தது. அதைத் திருட்டுத்தனமாக வாங்கிய பிரெஞ்சுக்காரர் ஜீன் பாப்டிஸ்ட் டவர்னியர் வெறி நாய்கள் கடித்து இறந்தார். இதற்கு ஹோப் வைரம் என்று பின்னர் பெயர் சூட்டப்பட்டது!
இந்தியாவிலிருந்து பிரான்ஸ், பிரிட்டன் ,அமெரிக்கா சென்ற ஹோப் வைரம் இதே போல படுகொலைகள், வழக்கு வாய்தாக்கள், சண்டை சச்சரவுகள், கடன் திவாலாக்கள் எல்லாவற்றையும் உண்டாக்கியது. மேலும் ஹோப் வைரம் புற ஊதா கதிர்களில் தக தக என்று சிவப்பாக ஜொலிக்கிறது. இதைத்தான் பாகவதமும் சூரியன் போல ஜொலித்த வைரம் என்று சியமந்தக மணி பற்றியும் கூறுகிறது. பலரும் அதை மாணிக்கம் என்று நம்பினர். ஆனால் அது வைர வகைகளில் ஒரு அபூர்வ வைரம். இப்போது அது அமெரிக்காவில் வாஷிங்டன் நகரில் ஸ்மித்சோனியம் மியூசியத்தில் உள்ளது.
இது மனிதர் கையில் இருந்தால் பல துரதிருஷ்டங்கள் ஏற்படுவதால் கடைசியாக இதை வைத்திருந்த வாட்சன் என்பவரிடமிருந்து இதை அந்த மியூசியத்துக்கு நன்கொடையாக வாங்கிவிட்டனர். அவரும் உடும்பு வேண்டாம் கையை விட்டால் போதும் என்று கொடுத்துவிட்டுப் போய்விட்டார். அவருக்கு முன் ஹோப் என்பவர் வைத்திருந்ததால் இதற்கு ஹோப் வைரம் என்று பெயர். உண்மையில் இது ஹோப்லெஸ் (அவ நம்பிக்கை) வைரம்!!!
முதலில் இது லாம்பெல் இளவரசி கைக்குப் போனது. அவரை ஒரு கும்பல் அடித்துக் கொன்றது. அதன் பின்னர் ஜாக்ஸ் செலோட் என்பவர் கைக்குப் போனது. அவர் புத்தி சுவாதினம் இழந்து தற்கொலை செய்துகொண்டார். இதற்குப் பின்னர் ரஷிய இளவரசர் கனிடொவ்ஸ்கியை அடந்தது. அவர் தனது காதலிக்குக் கொடுத்துவிட்டு பின்னர் அவளை கொலையும் செய்தார். பிறகுதான் ஹென்ரி தாமஸ் ஹோப் வாங்கினார்.
பிரெஞ்சுப் புரட்சியில் லூயி மன்னரையும் அவருடைய மனைவி மேரி அன்டாய்னெட்டையும் கில்லட்டின் எந்திரத்தில் வைத்து பகிரங்கமாக கொடூரமாகக் கொன்றதைப் படித்திருப்பீர்கள். அப்போது இந்த ஹோப் வைரம் (கண்ண பிரானின் சியமந்தகம்) அவர்கள் கையில் இருந்த்தது. உலக வரலாற்றில் ஒரு மன்னரும் ராணியும் இவ்வளவு பரிதாபமாக இறந்தது கிடையாது. அதற்குப் பின் வேறு ஒருவர் கைக்குப் போய் அவர்கள் குடும்பத்தில் பெரிய சண்டை ஏற்பட்டு பல ஆண்டுகள் வழக்கு நடந்தது. இதை வாங்கிய ஒருவர் பணம் எல்லாம் இழந்து திவால் ஆனார்.
சில வைரங்கள் அதிக யோகத்தைக் கொண்டு வரும். இந்தியாவில் ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் கிடைத்த கோஹினூர் வைரம் சென்ற இடம் எல்லாம் சிறப்பை ஈட்டித் தரும். அது இப்போது இலண்டன் டவர் மியூசியத்தில் உள்ளது. அது இருப்பதால் எலிசபெத் மஹாராணியார் கொடிகட்டிப் பறக்கிறார். அவருடைய 60ஆவது வருட பதவி ஏற்பு நிறைவு வைபவம் லண்டனில் ஜூன் மாதம் நடைபெறப் போகிறது. கோஹினூர் அவர் கையில் இருக்கும் வரை அவரை யாரும் அசைக்க முடியாது.
ஹோப் வைரம் (Hope Diamond) என்பது உலகின் மிகப் பிரபலமான இரத்தினக்கற்களில் ஒன்றாகும். இதன் உரிமையாளர் குறி்த்த பதிவுகளானது கிட்டத்தட்ட நான்கு நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தையவை. போரான் அணுக்களின் சுவடு அளவு காரணமாக இது மிகவும் போற்றப்படும் அரிய நீல நிற வைரமாக உள்ளது. இது 45.52 காரட் எடையுள்ளது.
இந்த இரத்தினக் கல்லானது இந்தியாவில் தோன்றியதாக நம்ப்படுகிறது. இந்த அசல் (பெரிய) கல்லானது 1666 ஆம் ஆண்டில் பிரெஞ்சு ரத்தின வணிகர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் தாவர்னீரால் டாவர்னியர் புளூ என்ற பெயர்கொண்ட வைரக்கல்லாக வாங்கப்பட்டது.[1] தாவர்னீரால் புளூ வைரக்கல் வெட்டப்பட்டு பிரெஞ்சு நீலம் ( லு புளூ டி பிரான்ஸ் ) என்ற பெயர் சூட்டப்பட்டு, 1668 ஆம் ஆண்டு தாவர்னீரால் அரசர் லூயிஸ் XIV க்கு விற்கப்பட்டது. 1791 ஆம் ஆண்டில் இந்த வைரம் திருடப்பட்டது. பின்னர் பல கைகளில் மாறிவந்த இந்த வைரமானது, 1839 ஆம் ஆண்டில் இலண்டனில் ஹோப் அண்ட் கோ என்ற நிறுவன உரிமையாளரால் வாங்கப்பட்டு அவரின் குடும்பத்தின் இரத்தின சேகரிப்பில் இருந்தபோது இது "ஹோப்" பெயரைப் பெற்றது. அதன்பிறகு ஏராளமான உரிமையாளர்களிடமிருந்து கடந்து சென்று, அது வாஷிங்டன் போஸ்ட் பத்திரிக்கை உரிமையாளர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இவாலின் வால்ஷ் மெக்லீனுக்கு விற்கப்பட்டது. அவர் அடிக்கடி இதை அணிந்திருந்தார். பின்னர் இது 1949 ஆம் ஆண்டில் நியூயார்க் இரத்தின வணிகரான ஹாரி வின்ஸ்டன் என்பவரால் வாங்கப்பட்டது, அவர் அதை 1958 ஆம் ஆண்டில் தேசிய இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்திற்கு பரிசாக வழங்கினார். அதன் பின்னர் இந்த வைரமானது நிரந்தரமாக அருங்காட்சியக கண்காட்சியில் உள்ளது.
ஹோப் டயமண்ட் ஒரு மோசமான நகை. டயமண்ட் டேவர்னியரின் மிகவும் பிரபலமான வைரங்கள்
10.10.2016 - 11:30
ஹோப் டயமண்ட் உலகின் மிக விலையுயர்ந்த மற்றும் மிகப்பெரிய நீல வைரமாகும். இந்த வைரத்தின் நிறை 45.52 காரட் ஆழமான சபையர் நிறம், மற்றும் அளவு 25.60 × 21.78 × 12.00 மி.மீ. அதன் பல நூற்றாண்டுகள் பழமையான வரலாறு இரகசியங்கள் மற்றும் புதிர்களால் ஆனது, சில நேரங்களில் இரத்தக்களரி மற்றும் துயரமானது. இந்த ரகசியங்கள் அனைத்தும் அவருக்கு இழிவைக் கொடுத்தன - இந்த வைரம் ஒரு சபிக்கப்பட்ட கல்லாக கருதப்படுகிறது.
கண்ணைத் தண்டித்தல்
இந்த கல்லின் தோற்றம் பல நூற்றாண்டுகளாக இழக்கப்படுகிறது - அதன் ஆரம்பகால வரலாறு யாருக்கும் தெரியாது. பிரபல சாகசக்காரர், வணிகர் மற்றும் நகை வேட்டைக்காரர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரை பிரான்சுக்கு அழைத்து வந்தபோது, \u200b\u200b17 ஆம் நூற்றாண்டில் அவர் ஐரோப்பாவில் முடிந்தது.
அதற்கு முன்னர், டேவர்னியர் இந்தியாவில் நீண்ட நேரம் பயணம் செய்தார், அங்கு அவர் ஆக்ராவில் ஷாஜகானின் முற்றத்தையும் கோல்கொண்டாவின் புகழ்பெற்ற வைர சுரங்கங்களையும் பார்வையிட்டார். பிரெஞ்சுக்காரர் இந்திய வைரங்களை ஐரோப்பாவில் கணிசமான லாபத்துடன் மறுவிற்பனை செய்வதற்காக வாங்கினார்.
ஆனால் அவரது கைகளில் ஒரு பெரிய நீல வைரம் எவ்வாறு தோன்றியது என்பது யாருக்கும் உறுதியாகத் தெரியவில்லை. நீல வைரத்தின் தோற்றத்தின் மிகவும் பொதுவான பதிப்பு என்னவென்றால், இது ராமர் கடவுளின் சிலையிலிருந்து ஒரு கண், இது பிராமண இந்தியர்கள் கடவுளின் புனித கல் என்று கருதினர்.
சாகச வீரர் டேவர்னியர் அதை சிலைகளிலிருந்து தனது கைகளால் வெளியே எடுத்தார், அதற்காக பாதிரியார்கள் அவனையும் எதிர்கால வைர உரிமையாளர்களையும் சபித்தனர். மேலதிக நிகழ்வுகளின் அடிப்படையில் ஆராயும்போது, \u200b\u200bநீல வைரம் உண்மையில் ஒரு கண் மட்டுமல்ல, தெய்வங்களின் தண்டிக்கும் கண்.
புகழ்பெற்ற சன் கிங்கான லூயிஸ் XIV க்கு இந்த உணவைக் கொடுத்தார், இதற்காக அவர் சாகசக்காரருக்கு உன்னதமான பட்டத்தை வழங்கினார். இருப்பினும், டேவர்னியர், ஆர்வமுள்ள நினைவுக் குறிப்புகளை எழுதியதால், விரைவில் மர்மமான முறையில் அழிந்தார், சில காரணங்களால் ரஷ்யாவில். சில பதிப்புகளின்படி, இது சைபீரியாவில் எங்கோ ஓநாய்களால் கடிக்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு சாகசக்காரரை யார் புதைத்தார்கள், அவரது கல்லறை எங்கே என்று யாருக்கும் தெரியாது.
டயமண்ட் டேவர்னியர் ஆரம்பத்தில் சுமார் 115 காரட் எடையைக் கொண்டிருந்தார், ஆனால் சன் கிங், சில காரணங்களால், அதில் இருந்து பல கற்களை உருவாக்க முடிவு செய்தார். அவர்களில் ஒருவர் பின்னர் பால் I இன் மனைவி பேரரசி மரியா ஃபியோடோரோவ்னாவுக்கு சொந்தமானவர். இப்போது இந்த கல்லைக் கொண்ட மோதிரம் மாஸ்கோ கிரெம்ளினின் வைர நிதியத்தில் சேமிக்கப்பட்டுள்ளது.
மன்னர்களின் இரத்தம்
ஆனால் 67 காரட் எடையுள்ள இந்திய வைரத்தின் மிகப்பெரிய "துண்டு" லூயிஸ் XIV உடன் இருந்தது. அவருக்கு கீழ், பிரான்ஸ் தொடர்ச்சியான போர்களை நடத்தியது, நாட்டின் மீது பெரும் சுமையை ஏற்படுத்தி அதை அழித்தது. லூயிஸ் கடுமையான குடலிறக்கத்தால் இறந்தார், வேட்டையாடும் போது அவரது காலில் காயம் ஏற்பட்டது - எனவே அவர் மகிழ்ச்சியின் ஒரு கல்லைக் கொண்டு வரவில்லை என்று நாம் கூறலாம். ஆனால் வைரத்துடன் தொடர்புடைய மிக முக்கியமான சோகமான நிகழ்வுகள் இன்னும் வரவில்லை. இந்திய கடவுள்களின் புனித கல்லின் சாபம் சூரிய மன்னரின் சந்ததியினரிடமோ அல்லது உறவினர்களிடமோ முழுமையாக பிரதிபலித்தது.
வைரத்தைச் சேர்ந்த இரண்டாவது மன்னர் லூயிஸ் XV. ராஜா தனக்கு பிடித்த மார்குயிஸ் டி பொம்படூருக்கு கல்லைக் கொடுத்தார், ஆனால் அவர் விரைவில் நிமோனியாவால் இறந்தார். இந்த கல் அரச குடும்பத்திற்குத் திரும்பியது, பின்னர் லூயிஸ் XVI க்கு சென்றது.
தெய்வங்களின் புனித கல்லின் சாபம் அவரை முழுமையாக பாதித்தது. 1793 இல் பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது மன்னர் லூயிஸ் XVI மற்றும் அவரது மனைவி ராணி மேரி அன்டோனெட் ஆகியோர் கொடூரமாக தூக்கிலிடப்பட்டனர்.
மேரி அன்டோனெட் சில சமயங்களில் இளவரசி டி லம்பல்லேவுடன் மிகவும் நட்பாக இருந்தார், வைரத்திற்கு கெட்ட பெயரைக் கொடுக்க அனுமதித்தார் என்பது சுவாரஸ்யமானது. கல்லின் சாபம் இளவரசியை முந்தியது - அவளும் மிகவும் கொடூரமான முறையில் கொல்லப்பட்டாள்.
செப்டம்பர் 19, 1792 இன் ஒரு கடிதத்தில் கவுண்ட் டி ஃபெர்சன் தனது மரணதண்டனை விவரித்த விதம் இங்கே: “மேடம் டி லம்பல்லே தூக்கிலிடப்பட்ட விவரங்களை பேனா விவரிக்க முடியவில்லை. எட்டு மணி நேரம் அவள் மிகவும் கொடூரமான முறையில் துன்புறுத்தப்பட்டாள். அவளது மார்பகங்களையும் பற்களையும் கிழித்து, அவள் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் சுயநினைவைப் பெற்றாள், அவளுக்கு எல்லா வகையான உதவிகளையும் செய்தாள், இதையெல்லாம் அவள் "மரணத்தை நன்றாக உணர" முடிந்தது.
நீல பிரஞ்சு
இருப்பினும், பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bகல் மர்மமான முறையில் காணாமல் போனது. பின்னர் அவர் திருடப்பட்டு இங்கிலாந்துக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், அங்கு அவருக்கு "ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரர்" என்ற புனைப்பெயர் கிடைத்தது. அவர் நீண்ட காலமாக எங்கே இருந்தார் என்று தெரியவில்லை - அவர் 1812 இல் மட்டுமே பயணம் செய்தார், வேறு வெட்டு மற்றும் 45.52 காரட் எடையுடன் இருந்தார்.
சில தகவல்களின்படி, இந்த கல் ஆங்கில மன்னர் IV ஜார்ஜ் என்பவரால் வாங்கப்பட்டது, 1830 ஆம் ஆண்டில் இறந்த பின்னர் வைரத்தை அறியப்படாத ஒருவருக்கு விற்கப்பட்டது.
காலப்போக்கில், கல்லின் உரிமையாளர்கள் அனைவரும் திவாலானார்கள், பைத்தியம் பிடித்தார்கள் அல்லது இறந்தார்கள் என்று வதந்திகள் பெருகின.
இத்தகைய இழிவான போதிலும், 1839 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பிரிட்டிஷ் வங்கியாளர் ஹென்றி பிலிப் ஹோப் 18,000 பவுண்டுகளுக்கு ஒரு வைரத்தை ஏலத்தில் வாங்கினார். பின்னர் இந்த கல் "டயமண்ட் ஹோப்" என்ற பெயரைப் பெற்றது, இதன் மூலம் இப்போது மிகவும் பிரபலமானது.
ஹென்றி ஹோப் தன்னை முதுமையில் வாழ்ந்தார், ஆனால் திவாலானார், தன்னையும் அவரது குடும்பத்தினரையும் ஒரு பெரிய செல்வத்தை இழந்தார்.
இந்த நிகழ்வு வைரத்தின் சாபத்தைப் பற்றிய பேச்சுக்கு மேலும் பலவற்றைச் சேர்த்தது. அந்த நேரத்தில், அவரது கதை பல இலக்கிய படைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு ஒரு முன்நிபந்தனையாக இருந்தது. எனவே, 1866 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர் வில்கி காலின்ஸ் "மூன்ஸ்டோன்" நாவலை எழுதினார், இதன் சதி வைர ஹோப்பின் வரலாற்றால் தெளிவாக ஈர்க்கப்பட்டுள்ளது.
நீங்களே தீர்ப்பளிக்கவும் - இந்த நாவல் இப்படித்தான் தொடங்குகிறது: “முன்னுரை: பிரிட்டிஷ் துருப்புக்களால் இந்திய நகரமான செரிங்கப்பட்டம் மீது தாக்குதல். சிலையின் சிலையின் நெற்றியில் இருந்து வைரத்தை எடுக்க ஆங்கிலேயர்கள் கோவிலுக்குள் விரைகிறார்கள். ரேச்சல் வெரிந்தர் என்ற இளம் பெண், இந்தியாவில் போராடிய தனது மாமாவின் விருப்பத்தின்படி, அவரது பெரும்பான்மை நாளில் அசாதாரண அழகின் பெரிய வைரத்தைப் பெறுகிறார். டயமண்ட் அவளை உறவினரான பிராங்க்ளின் பிளாக் கண்டத்திலிருந்து அழைத்து வருகிறார். அவர் விருப்பத்தின் நிபந்தனைகளை அறிவிக்கிறார். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, சில சந்தர்ப்பங்களில், வைரத்தை நகைக்கடைக்காரர்களிடம் ஒப்படைத்து சிறிய வைரங்களாகப் பிரிக்க வேண்டும். ”
இரத்தக்களரி சின்னம்
ஹோப்பின் மரணத்திற்குப் பிறகு, வைர மீண்டும் பல முறை மறுவிற்பனை செய்யப்பட்டது, ஒவ்வொரு முறையும் புதிய உரிமையாளர்கள் பைத்தியம் பிடித்தனர் அல்லது வன்முறை மரணம் அடைந்தனர்.
அதிர்ஷ்டமான வைரத்தின் உரிமையாளர்களில் ஒருவரான ஒட்டோமான் பேரரசின் சுல்தான் இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் ஆவார். அவர் தனது அன்பு மனைவிக்கு ஒரு கல்லைக் கொடுத்தார் - விரைவில் அவர் கொள்ளையர்களால் கொல்லப்பட்டார். வைர நம்பிக்கையின் சாபத்தில்தான், இரத்தக்களரி அடக்குமுறைகளால் சோகமாக மகிமைப்படுத்தப்பட்ட சுல்தானின் பைத்தியம் தொடர்புடையது. 1909 ஆம் ஆண்டில், இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் தூக்கியெறிந்து 1918 இல் சிறையில் இறந்தார்.
வைரத்தின் அடுத்த உரிமையாளர் ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஆவார், அவர் அதை பிரெஞ்சு நடனக் கலைஞர் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். விரைவில் அவரே அவளை பொறாமையுடன் சுட்டுக் கொன்றார், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் ஒரு மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட்டார்.
1911 ஆம் ஆண்டில், பிரபல பிரெஞ்சு நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர் 550,000 பிராங்குகளுக்கு வைரத்தை வாங்கினார். அந்த நேரத்தில், கல் ஏற்கனவே நம்பமுடியாத அளவிலான உண்மையான மற்றும் கற்பனையான சோகமான கதைகளால் வளர்ந்திருந்தது, இது நகைக்கடைக்காரர் தனது விசித்திரமான மில்லியனர் ஈவ்லின் மக்லீனை விரைவில் விற்பனை செய்வதைத் தடுக்கவில்லை. மற்றவர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டங்களைக் கொண்டுவந்த கல், அவளது தாயாக மாறும் என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். இதன் விளைவாக, அவர் ஒரு ஹோப் வைரத்தை அணிந்திருந்தார், கிட்டத்தட்ட அதை அகற்றாமல்.
இருப்பினும், விரைவில் அவரது கணவர் ஈவ்லின் பைத்தியம் பிடித்து ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார், அவரது அன்பு மகன் ஒரு கார் மீது மோதியது, மற்றும் அவரது மகள் அதிகப்படியான மருந்துகளால் இறந்தார் - அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டதாக மருத்துவர்கள் சந்தேகித்தனர்.
ஈவ்லின் மால்கின் 60 ஆண்டுகளாக வாழ்ந்தார், வைரத்துடன் பிரிந்து செல்லவில்லை, பிடிவாதமாக இந்திய பூசாரிகளின் சாபம் என்று நம்பவில்லை, இருப்பினும் அவர் தனியாக இருந்தார், கிட்டத்தட்ட முற்றிலும் பாழடைந்தார்.
தொகுப்பில் வைர
அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, வைரத்தை அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு கடன்களை செலுத்தி விற்கப்பட்டது. கல்லின் சாபம் அவரை எந்த வகையிலும் பாதிக்கவில்லை, அநேகமாக அவர் பல்வேறு தொண்டு நிகழ்வுகளை ஏற்பாடு செய்ததோடு, அமெரிக்காவில் ஒரு ரத்தின சுற்றுப்பயணத்தை கூட ஏற்பாடு செய்தார், இதன் மூலம் கிடைத்த வருமானத்தை மீண்டும் தொண்டுக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார்.
நவம்பர் 1958 இல், வின்ஸ்டன் பொதுவாக ஹோப்பின் வைரத்தை அமெரிக்காவிற்கு நன்கொடையாக வழங்க முடிவு செய்தார், அதை வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு 146 டாலர் குறியீட்டு விலைக்கு விற்றார். ஒரு புதிய முகவரிக்கு அதை வழங்க, அவர் ஒரு அசாதாரண முறையைத் தேர்ந்தெடுத்தார், வழக்கமான அஞ்சல் பார்சல் மூலம் வைரத்தை அனுப்பினார், விலைமதிப்பற்ற சுமையை கடினமான பழுப்பு நிற காகிதத்துடன் போர்த்தினார்.
அந்த காலத்திலிருந்து, இந்த கல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் சேமிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் அங்குள்ள முக்கிய கண்காட்சியாகும். இப்போது இது 100 மில்லியன் டாலர்கள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
5,230 காட்சிகள்
உலகின் மிகப்பெரிய நீல வைரம். இது XVII நூற்றாண்டில் இந்தியாவின் கோல்கொண்டாவின் சுரங்கங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 1642 - ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் என்பவரால் பிரான்சுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது.
ஐரோப்பாவில் நீல வைரத்தின் தோற்றம் இந்தியாவில் இருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பிளேக் தொற்றுநோயின் தொடக்கத்துடன் ஒத்துப்போனது. டேவர்னியர் வைரத்தை மன்னருக்கு விற்றார். ஹோப் வைரம் (45.52 காரட் எடையுள்ள ஒரு வைரம்) அபாயகரமானதாகக் கருதப்படுகிறது: அதன் உரிமையாளர்கள் சோகமாக இறந்தனர்.
சேதமடைந்த வைரம்
அரச புதையல்களை மதிப்பீடு செய்தவர்களில் ஒருவரான டேவர்னியர், ஒரு விலைமதிப்பற்ற கல் வணிகர், வங்கியாளர் மற்றும் மன்னரின் நண்பர். ஆசியாவிற்கான தனது கடைசி பயணத்திலிருந்து, வெல்வெட் திண்டு ஒன்றில் லூயிஸுக்கு 25 பெரிய வைரங்களைக் கொண்டு வந்து வழங்கினார்.
பல ரத்தினங்களில், சூரியனின் ராஜா ஒரு பார்வை எடுத்து அதன் வழியாக ஒளியைப் பார்க்கத் தொடங்கினார். இது ஒரு நீல-ஊதா நிற வைரமாகும், இதற்காக மன்னர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியருக்கு ஒரு உன்னதமான பட்டத்தை வழங்கினார்.
சபையர்-நீல வைர “ஹோப்” வரலாறு ஆர்வமாகவும் சுவாரஸ்யமாகவும் இருக்கிறது, ஏனெனில் நீல வைரங்கள் மிகவும் அரிதானவை, மிகச் சிலரே அறியப்படுகின்றன. பல நூற்றாண்டுகளாக இந்த வைரத்தை சுற்றி விசித்திரமான வதந்திகள் பரவி வருகின்றன - இது பல நூற்றாண்டுகளாக சபிக்கப்பட்டதால், துரதிர்ஷ்டத்தை ஏற்படுத்தும் ஒரு கல் கல் போல.
பண்டைய இந்திய பாரம்பரியத்தின்படி, மிக நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு, வைரமானது ராம கடவுளின் கண்ணாக இருந்தது, மேலும் இந்த கல்லைக் கைப்பற்றும் எவருக்கும் நோய், துன்புறுத்தல், அவமதிப்பு மற்றும் அதன் விளைவாக தவிர்க்க முடியாத மரணம் கிடைக்கும். உண்மையில், அரிய அழகைக் கொண்ட ஒரு பெரிய சபையர் நீல வைரம் இந்தியாவில் இருந்து ஐரோப்பாவிற்கு கொண்டு வரப்பட்டது ... பிளேக்.
ஹோப்பின் இரத்தக்களரி வைரக் கதை
அவருக்குப் பிறகு, ரத்தினம் பிரெஞ்சு ராணியிடம் சென்றது, அவர் எப்படியாவது லம்பல்லே இளவரசிக்கு அதைக் கொடுத்தார். விரைவில் இளவரசி கொடூரமாக கொலை செய்யப்பட்டார், பின்னர் புரட்சியின் போது ராணியின் தலை தலை துண்டிக்கப்பட்டது.
வைரத்தின் மீது சாபம் சுமையாக இருந்தபோதிலும், இந்த அரிய கல்லைப் பயன்படுத்த விரும்பிய சாகசக்காரர்கள் மேலும் மேலும் இருந்தனர். பிரெஞ்சு அரச கருவூலத்தை கொள்ளையடித்தபோது, \u200b\u200bவைரத்தை கேடட் கார்ப்ஸின் மாணவர்களில் ஒருவரின் கையில் வைத்திருந்தார், அவர் அதை ஆம்ஸ்டர்டாம் நகைக்கடை விற்பனையாளரான வால்ஸுக்கு விற்றார். நகைக்கடைக்காரர் வைரத்தை வெட்டக் கொடுத்தார், அதன் பிறகு அந்தக் கல்லை பால்ஸின் மகன் லண்டனுக்கு விற்றார். மிக விரைவில், இந்த நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்ற அனைவரும் மிகவும் விசித்திரமான சூழ்நிலையில் இறந்தனர். பின்னர், வைரம் நறுக்கப்பட்டு புதுப்பிக்கப்பட்டது, அடுத்த உரிமையாளருக்கு இது ஏற்கனவே சிறியதாக இருந்தது.
வால்ஸால் வைரத்தை வெட்டிய பிறகு, கல்லின் ஒரு சிறிய பகுதி (சுமார் 14 காரட்) பிரவுன்ச்வீக்கின் "வைர டியூக்" கார்லில் காணப்பட்டது. 1830 - கோபமடைந்த பர்கர்கள் இந்த மோசமான மற்றும் கொடுங்கோன்மைக்கு ஆட்சியாளரை தூக்கியெறிந்தனர்.
இந்த வைரம் பல கைகளின் வழியாக சென்றது - அனைத்து கோடுகள், கிளர்ச்சியாளர்கள், கேப்டன்கள் மற்றும் இராஜதந்திரிகளின் சாகசக்காரர்கள், 1830 ஆம் ஆண்டில் இது ஆங்கில வங்கியாளர் டி. ஜி. ஹோப் (எனவே வைரத்தின் பெயர் - “ஹோப்”) கையகப்படுத்தப்பட்டது. சில காலமாக, ஹோப் குடும்பத்தில் உள்ள இந்த கல் லார்ட் ஹென்றி பிரான்சிஸ் ஹோப்பின் கைகளில் விழும் வரை மரபுரிமையாக இருந்தது. அவர் தனது பல அட்டைக் கடன்களைச் செலுத்துவதற்காக வைரத்தை விற்க விரும்பினார். ஆனால் இந்த விற்பனையை குடும்பத்தின் மற்றவர்கள் எதிர்த்தனர், அதைத் தொடர்ந்து ஒரு நீண்ட வழக்கு தொடரப்பட்டது. 1901 இல் மட்டுமே ஜி.எஃப். வைரத்தை விற்க ஹோப் அனுமதி பெற்றார்.
ஒரு நபருக்கு வயதாகிவிடுவதை விட எளிதானது எதுவுமில்லை ...
விதியின் நகையின் பயணம் அங்கு முடிவடையவில்லை - இந்த கல்லை துருக்கிய சுல்தான் இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் தனது மனைவிக்காக வாங்கினார். சிறிது நேரம் கழித்து, இந்த பெண் கொள்ளையர்கள் மற்றும் கொலைகாரர்களின் கைகளில் விழுந்தாள், சுல்தானே அரியணையில் இருந்து தூக்கி எறியப்பட்டு நாடுகடத்தப்பட்டார். இந்த கதையின் மற்றொரு பதிப்பு உள்ளது: அன்பான மனைவி கணவனை ஒரு குத்துவிளக்கால் குத்தினாள்.
1901 - ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஹோப்பின் வைரத்தை பாரிசிய நடனக் கலைஞரான லெடோக்ஸுக்கு வழங்கினார், அவர் விரைவில் பொறாமைக்குள்ளாக சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார், சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு அவர் ஒரு படுகொலை முயற்சிக்கு பலியானார். பின்னர் நகை ஒரு ஸ்பானியரிடம் சென்றது, அவர் விரைவில் திறந்த கடலில் மூழ்கிவிட்டார். பின்னர் வைரத்திற்கு ஒரு புதிய உரிமையாளரை ஒரு அமெரிக்கனின் முகத்தில் கண்டுபிடித்தார், அவர் தனது மனைவிக்கு பரிசாக ஒரு கல்லை வாங்கினார், விரைவில் தம்பதியினர் தங்கள் ஒரே குழந்தையை இழந்தனர், துரதிர்ஷ்டவசமான தந்தை துக்கத்திலிருந்து மனதை இழந்தார்.
நீண்ட காலமாக, கல்லின் உரிமையாளர் வாஷிங்டனில் இருந்து நன்கு அறியப்பட்ட சமூகவாதியான ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் ஆவார். வைரத்தில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் சாபத்திலிருந்து விடுபட, தேவாலயத்தில் வைர செருகப்பட்டிருந்த நெக்லஸை எடுத்து, பாதிரியார் அதைப் புனிதப்படுத்தினார். அதன்பிறகுதான் ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் ஒரு நெக்லஸை அணிந்து நடைமுறையில் அதை எடுக்கவில்லை. சில நேரங்களில் லேடி ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் தனது சிறிய மகனுக்கு விளையாடுவதற்கு ஒரு விலைமதிப்பற்ற நெக்லஸைக் கொடுத்தார் - “பற்களைக் கூர்மைப்படுத்துங்கள்”, மேலும் அதை அவரது அழகான டேனிஷ் கிரேட் டேனின் கழுத்தில் வைத்தார். ஆடம்பரமான பெண், அறுவை சிகிச்சைக்கு முன்பே, அவரது கழுத்தணியை அகற்ற விரும்பவில்லை, மருத்துவர் அவளை நீண்ட நேரம் சம்மதிக்க வைத்தார்.
திருமதி ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் மிகவும் மகிழ்ச்சியற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். அதிக குடிப்பழக்கம் கொண்ட கணவருடனான அவரது திருமணம் முறிந்தது, பின்னர் அவர் ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார். சகோதரர் அகால மரணம் அடைந்தார், விரைவில் திருமதி ஈ. டபிள்யூ. மக்லீனின் மூத்த 9 வயது மகன் ஒரு இயந்திரத்தால் நசுக்கப்பட்டார். 1946 - தனது 25 வயதில் அவரது ஒரே மகள் இறந்தார், இந்த சோகம் இறுதியாக திருமதி ஈ. டபிள்யூ. மக்லீனை முடக்கியது, ஒரு வருடம் கழித்து அவர் இறந்தார். எல்லா நகைகளையும் அவள் பேரக்குழந்தைகளுக்கு வழங்கினாள், ஒருவேளை, அதிர்ஷ்டவசமாக, அவள் இன்னொரு துயரத்தைக் காண வாழவில்லை: 1967 இல் அவளுடைய பேத்தி இறந்துவிட்டாள் - மேலும் 25 வயதில்.
கடன்களைச் செலுத்துவதற்காக பேரப்பிள்ளைகள் ரத்தினத்தை விற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தபோது, \u200b\u200bஅதை பிரபல நகை வியாபாரி ஹாரி வின்ஸ்டன் வாங்கினார். ஹோப்பின் வைரத்தின் மீது தொங்கிய சாபத்தை அவர் நம்பவில்லை, மேலும் “கல்லின் பாவங்கள்” அனைத்தையும் “முட்டாள்தனமாகவும் முட்டாள்தனமாகவும், துரதிர்ஷ்டவசமான விபத்துக்களின் குவியலாகவும்” கருதினார். சில காலமாக, ஜி. வின்ஸ்டன் தொண்டுக்காக பணம் திரட்டுவதற்காக அனைவருக்கும் ஹோப் வைரத்தை வைத்தார். அவர் வைரத்தை ஹோப்பிற்கு வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திடம் ஒப்படைத்த பிறகு, வெற்று காகிதத்தில் மூடப்பட்ட வழக்கமான பார்சலில் வைரத்தை அனுப்பினார்.
நம்பமுடியாத அழகான வைர “ஹோப்” மன்னர்கள், வங்கியாளர்கள், பிரபல அழகிகளைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றது. ஆனால் வீண்! ஒரு தொடர் கொலையாளி புத்திசாலித்தனமான வைரம் அதன் உரிமையாளர்களை அழித்தது
ராமர் கடவுளின் நீலக் கண்
இந்த வைரம் கோல்கொண்டாவுக்கு அருகிலுள்ள கொல்லூரின் இந்திய சுரங்கங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு பயணி ஜீன் பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரை ஒரு இந்திய கோவிலில் பார்த்தார் - ராமர் கடவுளின் சிலையை அலங்கரித்த கல். புராணத்தின் படி, இது ஒரு மரியாதைக்குரிய தெய்வத்தின் இடது கண், தண்டித்தல். ஒரு கோல்ஃப் பந்தின் அளவு ஒரு நீல வைர ஒரு வெளிநாட்டவரை மிகவும் கவர்ந்தது, டேவர்னியர் அதைத் திருடினார், 1669 இல் அவர் அதை மற்ற விலைமதிப்பற்ற கற்களுடன் பிரான்சுக்கு கொண்டு வந்தார். நேரடியாக லூயிஸ் XIV அரண்மனைக்கு.
நகைகளின் சிறந்த காதலன், சன் கிங், தயக்கமின்றி, எல்லா கற்களையும் வாங்கினார். ராயல் நகை விற்பனையாளர்கள் ஒரு நீல வைரத்தை இதய வடிவத்தில் வெட்டினர். லூயிஸ் XIV இந்த அலங்காரத்தை "தி ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரர்" என்று அழைத்தார், மகிழ்ச்சியுடன் அதை அவரது கழுத்தில் அணிந்திருந்தார். ஆனால் திருட்டுக்கான தண்டனை அதிக நேரம் எடுக்கவில்லை.
நீல பிரஞ்சு சாபம்
ஏறக்குறைய ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, சன் கிங்கின் மகன், சகோதரர் மற்றும் பேரன் இறந்தனர். 1715 இல், மன்னரும் இறந்தார். மேலும் விற்பனையாளர் ஜீன் டேவர்னியர் தெரு நாய்களால் துண்டிக்கப்பட்டார். இறப்புகளின் தொடர் அரை நூற்றாண்டுக்குப் பிறகும் தொடர்ந்தது.
பிரான்சின் புதிய மன்னர், லூயிஸ் XVI, தனது மனைவி மேரி அன்டோனெட்டேவுக்கு ஒரு கல்லை வழங்கினார். உண்மை, அவள் நீண்ட காலமாக நகைகளை அணியவில்லை. பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bமன்னர் தனது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுடன் பாரிஸிலிருந்து தப்பிக்க முயன்றார். ஆனால் அவர் சிறைபிடிக்கப்பட்டு, குற்றவாளி என அறிவிக்கப்பட்டு சாரக்கட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார்.
ராணிக்கும் இதே கதிதான்.
முடியாட்சி குடும்பத்தின் அனைத்து நகைகளும் வெர்சாய்ஸிலிருந்து பாரிஸுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு அருங்காட்சியகத்தில் ஒன்றில் பொது காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டன. இந்த அருங்காட்சியகம் மிகவும் மோசமாக பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தது, சில மாதங்களுக்குப் பிறகு நீல பிரெஞ்சுக்காரர் காணாமல் போனார். நாடு முழுவதும் கல் தேடியது. ஆனால் வீண்!
கல் கொல்லப்பட்டது, உடைக்கப்பட்டது மற்றும் பைத்தியம் பிடித்தது
1812 இல், லண்டனில் ஒரு நீல வைரம் தோன்றியது. அளவு மட்டுமே இப்போது 2.5 சென்டிமீட்டர் மற்றும் 44 காரட் எடை கொண்டது. புதிய உரிமையாளர், வங்கியாளர் பிலிப் ஹோப், ஒரு நகை வியாபாரிகளிடமிருந்து £ 30,000 க்கு வாங்கினார். வைரத்திற்கு அதன் தற்போதைய பெயர்: ஹோப் வைரம், அதாவது ஆங்கிலத்தில் “நம்பிக்கை” என்று கொடுக்க வேண்டியது பிலிப்புக்கு தான். இருப்பினும், ஒரு கொடூரமான இழிந்த தன்மை கொண்ட கல் அதன் பெயரை மறுத்தது.
சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அந்த நபர் அறியப்படாத நோயால் இறந்தார்.
அற்புதமான அழகின் ஒரு கல் அவரது வாரிசுகளுக்கு சென்றது. ஆனால், உடைந்தது, புதிய உரிமையாளர்கள் "நம்பிக்கை" விற்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. வைர பின்வரும் உரிமையாளர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கவில்லை. கோலோட் என்ற பிரெஞ்சுக்காரர் பைத்தியம் பிடித்து தற்கொலை செய்து கொண்டார். இறந்தவரிடமிருந்து கல்லை வாங்கிய இளவரசர் கோரிடோவ்ஸ்கி, நகைகளை தனது எஜமானி, பாரிசிய நடிகை மேடமொயிசெல் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். மேடையில் இருந்த பொறாமையால் அவரே அவளை சுட்டுக் கொன்றார். ஓரிரு நாட்களுக்குப் பிறகு, இளவரசனும் இறந்தார் - இரவில் அவர் கொள்ளையர்களால் குத்தப்பட்டார்.
சபிக்கப்பட்ட கல்லின் மகிமை வைரத்தில் உறுதியாக பதிந்திருந்தது. ஆனால் இது நகை பிரியர்களை நிறுத்தவில்லை. இவான் கோரிடோவ்ஸ்கியின் மரணத்திற்குப் பிறகு, ஹோப் வைரத்தை துருக்கிய சுல்தான் அப்துல்-ஹமீத் II (அப்துல் தி டாம்ன்ட்) வாங்கினார் மற்றும் அவரது மனைவிக்கு வழங்கினார். நீண்ட காலமாக தனது கணவரின் பரிசுக்கு சுல்தானா மகிழ்ச்சியடையவில்லை - அப்துல் கோபத்துடன் அவளை சுட்டுக் கொன்றார்.
விரைவில் அவரே புதிய அரசாங்கத்தால் தூக்கி எறியப்பட்டு நாட்டிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார்.
மில்லியனரின் கொடிய ஆபரணங்கள்
வைர விரைவில் மீண்டும் விற்கப்பட்டது. இந்த முறை பிரபல பாரிசியன் நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர். மாஸ்டர் வெள்ளை வைரங்களின் ஒரு சட்டத்தில் ஒரு நீல கல்லை செருகினார், அது ஒப்பிடமுடியாத நெக்லஸாக மாறியது. அலங்காரமானது கோடீஸ்வரர் தாமஸ் வால்ஷின் மகள் - ஈவ்லின் மாக்லின் மிகவும் பிடித்திருந்தது. ஆனால் மதச்சார்பற்ற சிங்கம், வைரத்தின் இரத்தக்களரி வரலாற்றை அறிந்ததால், அதை வாங்க அவசரப்படவில்லை, பின்னர் நகைக்கடைக்காரர் தந்திரத்திற்கு சென்றார்.
1910 ஆம் ஆண்டில், அவர் நெக்லஸை பணக்கார குடும்பம் வாழ்ந்த நியூயார்க்கிற்கு கொண்டு வந்தார், ஈவ்லின் அதை வார இறுதியில் விட்டுவிட்டார். தந்திரம் வேலை செய்தது - இளம் பெண் இனி ஒரு அழகான நெக்லஸுடன் பிரிந்து செல்ல விரும்பவில்லை. ஒரு மதச்சார்பற்ற சிங்கம் ஹோப் வைரத்திற்கு 180 ஆயிரம் டாலர்களை செலுத்தியது. அந்த நேரங்களுக்கு அற்புதமான பணம்.
தனது குடும்பத்தை துரதிர்ஷ்டத்திலிருந்து பாதுகாக்க, ஈவ்லின் தேவாலயத்தில் ஒரு நெக்லஸை பிரதிஷ்டை செய்தார். அதன் பிறகு, அவள் நடைமுறையில் அவள் மார்பிலிருந்து நகைகளை அகற்றவில்லை. இருப்பினும், சடங்கு உதவவில்லை. ஒன்றன்பின் ஒன்றாக, துரதிர்ஷ்டங்கள் நடேஷ்டாவின் புதிய எஜமானி மீது விழுந்தன. கணவர் எட்வர்ட் மக்லீன் குடிக்கத் தொடங்கினார், தம்பதியினர் விவாகரத்து செய்தனர். சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, முன்னாள் கணவர் தனது நாட்களை ஒரு பைத்தியக்காரத்தனமாக முடித்தார். மூத்த மகன், பாறை வாங்குவதற்கு சற்று முன்பு பிறந்தவர், தனது 9 வயதில் கார் விபத்தில் இறந்தார். ஒரே மகள் 1946 இல் போதைப்பொருள் அளவுக்கு அதிகமாக இறந்தார்.
ஒரு வருடம் கழித்து, கல்லின் எஜமானி நிமோனியாவால் இறந்தார்.
தேசிய அருங்காட்சியகத்தின் பெருமை
ஹோப் வைரத்தை வாஷிங்டனில் உள்ள தேசிய இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்திற்கு நன்கொடையாக அளித்த அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு மக்லீனின் வாரிசுகள் ஈவ்லின் நகைகளை விற்றனர். சபிக்கப்பட்ட கல்லின் துரதிர்ஷ்டங்கள் அங்கு முடிவடையவில்லை.
ஒரு மதிப்புமிக்க பரிசு பார்சல் மூலம் அருங்காட்சியகத்திற்கு அனுப்பப்பட்டது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவரை ஓட்டிச் சென்ற தபால்காரர் ஒரு டிரக்கின் கீழ் வந்தார். அந்த மனிதன் உயிர் பிழைத்தான். ஆனால் சிறிது நேரம் கழித்து அவரது வீடு எரிந்துபோனதால், அவரது மனைவியும் நாயும் தீயில் கருகி இறந்தனர்.
தற்போது, \u200b\u200bசபையர் நிற வைரங்கள் தேசிய அருங்காட்சியகத்திற்கு வருபவர்களால் போற்றப்படுகின்றன. 300 மில்லியன் டாலர் மதிப்புள்ள ஒரு கல் ஒரு கண்ணின் ஆப்பிள் போல பாதுகாக்கப்படுகிறது. இது ஒரு தடிமனான குண்டு துளைக்காத கண்ணாடியின் கீழ் அமைந்துள்ளது மற்றும் எந்த நேரத்திலும் பல அதி நம்பகமான சேமிப்பக பாதுகாப்புகளில் முதன்முதலில் விழக்கூடும், இது நிலைப்பாட்டின் அடிப்பகுதியில் உள்ளது. பாதுகாப்பான எண், இதில் ஆபத்து ஏற்பட்டால் ஒரு கல் உள்ளது, ஒவ்வொரு நாளும் மாறுகிறது. அதைக் கணக்கிட இயலாது.
ஹோப் வைரம் அதன் வினோதமான வரலாற்றை மட்டுமல்லாமல், அதன் இயற்பியல் பண்புகளையும் வியப்பில் ஆழ்த்துவதில்லை. 1965 ஆம் ஆண்டில், கல்லைப் படிக்கும் கனிமவியலாளர்கள் புற ஊதா ஒளியுடன் கதிர்வீச்சு செய்யும் போது, \u200b\u200bஒரு வைர சூடான நிலக்கரி போல பல நிமிடங்கள் ஒளிரும் என்பதைக் கண்டறிந்தனர். நிபுணர்களின் கூற்றுப்படி, மற்ற வைரங்கள் இந்த வழியில் நடந்து கொள்வதில்லை. ஒரு பதிப்பின் படி, வைரத்தின் சாபம் புகழ்பெற்ற டைட்டானிக் லைனரின் மரணத்திற்கு காரணமாக அமைந்தது: அந்த நேரத்தில் ஹோப் கப்பலில் இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஒரு பகுதியாக, இந்த புராணத்தை அதே பெயரில் பிரபலமான திரைப்படத்தின் படைப்பாளர்களால் உருவாக்கப்பட்டது. படத்தில், இதயத்தின் வடிவத்தில் “ஹார்ட் ஆஃப் தி ஓஷன்” என்ற நீல வைரம் அவரது மணமகள் ரோசா டேவிட் பக்கிட்டருக்கு கோடீஸ்வரர் காலேடன் ஹாக்லியை அளிக்கிறது.
அநேகமாக, மோசமான டைட்டானிக்கைப் பார்த்து, ஹார்ட் ஆஃப் தி ஓஷன் டயமண்ட் பதக்கத்தைப் பற்றி பலர் ஆச்சரியப்பட்டார்கள்: அது உண்மையில் இருந்ததா? ஆம், இல்லை. இந்த நகைகளின் முன்மாதிரி ஒரு வைரமாக இருந்தது, அதனுடன், பூமியில் உள்ள வேறு எந்த விலைமதிப்பற்ற கல்லையும் விட அதிகமான புனைவுகள் தொடர்புடையவை - இது “ஹோப்” (“ஹோப்”, “ஹோப் டைமண்ட்”) என்ற வைரமாகும்.
ஹோப் என்பது உலகின் மிகவும் பிரபலமான மற்றும் விலையுயர்ந்த வைரங்களில் ஒன்றாகும். இது ஒரு காரட்டின் நாற்பத்தைந்து மற்றும் ஐம்பத்து இருநூறு எடையுள்ள ஒரு விதிவிலக்கான நீல நிறத்தைக் கொண்டுள்ளது, இது ஒரு "தலையணை" வடிவத்தில் 25.6 மிமீ 21.78 மிமீ மற்றும் 12 மிமீ அளவிடும் "தலையணை" வடிவத்தில் உள்ளது.
வைரத்தின் வரலாறு இந்தியாவில் தொடங்குகிறது, அது வெட்டப்பட்ட இடத்தில், மறைமுகமாக கொல்லூரின் சுரங்கங்களில். பதினேழாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், பிரபல பிரெஞ்சு வணிகர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரைக் கண்டுபிடித்து நாட்டிலிருந்து கடத்தினார். இதற்கு முன்னர், பதினொன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து தொடங்கி, சிவனை வழிபடும் உள்ளூர் காட்டுமிராண்டிகளின் பேகன் சடங்கு வழிபாட்டின் ஒரு பகுதியாக வைர இருந்தது, மேலும் பல நூற்றாண்டுகளாக மனித இரத்தத்தால் தெளிக்கப்பட்ட தியாக சடங்கில் ஈடுபட்டது என்று நம்பப்படுகிறது. பின்னர், சுமார் ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, விலங்குகளின் இரத்தத்துடன், நாகரிகத்தின் வருகை மற்றும் மக்களை தியாகம் செய்ய மறுத்த பின்னர். பதினாறாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், கோயிலில் ஒரு வைரம் வைக்கப்பட்டு, சீதா தெய்வத்தின் சிலையின் நெற்றியில் பதிக்கப்பட்டிருந்தது (சிவன் கடவுளின் மற்றொரு பதிப்பின் படி). டேவர்னியருக்கு வைர நூற்று பதினைந்து காரட் எடையுள்ள ஒரு முக்கோண வடிவத்தில் விகாரமாக வந்தது. கல் ஐரோப்பாவிற்கு வந்தபோது, \u200b\u200bஅது பிளேக் நோயால் பிடிக்கப்பட்டது, இதன் காரணமாக வைரமானது முதலில் சேதமடைந்தவர்களுக்கு புகழ் பெற்றது.
தனித்துவமான வைரத்தின் புதிய உரிமையாளர் லூயிஸ் 14, கல்லை மீண்டும் வெட்ட உத்தரவிட்டார், அதன் பிறகு அது ஒரு தங்க பதக்கத்தில் வைக்கப்பட்டு, அறுபத்தேழு மற்றும் ஒன்றரை காரட் வரை எடையை இழந்தது. இந்த வைரத்தை "பிரஞ்சு கிரீடத்தின் நீல வைரம்" என்று அழைத்தனர், ஏனெனில் இது பிரான்சின் கிரீடத்தில் பதிக்கப்பட்டிருந்தது, அதற்கு முன், லூயிஸ் 15 உடன், அவர் ஆர்டர் ஆஃப் தி கோல்டன் ஃபிளீஸை அலங்கரித்தார். மறு பரிமாற்றத்திற்குப் பிறகு எஞ்சியிருக்கும் வைரத்தின் பிற பகுதிகள் மற்ற உரிமையாளர்களால் வைத்திருந்தன, அவற்றில் ஒன்று இப்போது ரஷ்யாவின் டயமண்ட் ஃபண்டில் அமைந்துள்ளது.
1792 ஆம் ஆண்டு பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200b“நீல பிரெஞ்சுக்காரர்” பார்வையில் இருந்து மறைந்து பல தசாப்தங்களுக்குப் பிறகுதான் தோன்றினார். 1839 ஆம் ஆண்டு முதல், ஆவணங்களின் அடிப்படையில் ஆராயும்போது, \u200b\u200bஆங்கிலப் பிரபு ஹென்றி பிலிப் ஹோப் அதன் உரிமையாளரானார், யாருடைய கடைசிப் பெயருக்கு அவரது தற்போதைய பெயர் “ஹோப் டயமண்ட்” கிடைத்தது என்பதற்கு நன்றி. அவர் ஏற்கனவே வேறுபட்ட வெட்டு மற்றும் மீண்டும் எடை இழந்தார், அதனால்தான் அவர் உடனடியாக "டேவர்னியரின் நீல வைரம்" என்று அங்கீகரிக்கப்படவில்லை.
அதன் "இரத்தக்களரி" தோற்றம் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய பல இருண்ட கதைகள் காரணமாக, வைர "ஹோப்" அதன் உரிமையாளர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டவசமாகக் கருதப்பட்டது. ஆனால் ஹோப்பின் கடைசி உத்தியோகபூர்வ உரிமையாளரான ஈவ்லின் வால்ஷ் மாக்லின் வாழ்க்கை மட்டுமே, ஹோப்பின் மோசமான பெயரைப் பற்றிய வதந்திகளை பகிரங்கமாக மறுத்த ஒரே நபர், இந்த சாபத்தின் நன்கு உறுதிப்படுத்தப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது. அந்தப் பெண் மிகவும் மகிழ்ச்சியற்ற வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார், அவரது குழந்தைகள் உட்பட அன்புக்குரியவர்களின் துயரங்களும் மரணங்களும் நிறைந்தவை.
ஈவ்லின் மாக்லின் இறந்த பிறகு, அவரது சொத்து ஏலத்திற்கு வைக்கப்பட்டது, அங்கு "ஹோப் டயமண்ட்" பந்து கேரி வின்ஸ்டனால் கையகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் 1958 இல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. இன்றுவரை, அவர் வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டுள்ளார்.
அருங்காட்சியகத்தில் “ஹோப்” தோன்றி 50 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஆண்டு நிறைவைக் கொண்டாட அவர்கள் முடிவு செய்தனர், அதை 2010 ஆம் ஆண்டு வரை சட்டகத்திலிருந்து அகற்றி, அத்தகைய வடிவத்தில் காட்சிப்படுத்தினர், அதில் வைரத்தை ஒரு புதிய சட்டகத்தில் குறுகிய காலத்திற்கு வைத்தது, ஒரு லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட மக்கள் ஆன்லைன் வாக்களிப்பால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது . ஹப்ஸ் ஆஃப் ஹோப் என்பது மூன்று வரிசைகள் வெள்ளை செவ்வக-வெட்டப்பட்ட வைரங்களின் பாகெட்டுகள், அவை ஹோப் நீலக் கல்லை “கட்டிப்பிடிக்கின்றன”. பின்னர் அவர் மீண்டும் பழைய கார்டியர் பதக்கத்தில் (முன்னர் அதன் முன்னாள் உரிமையாளர்களில் ஒருவராக) திரும்பப்பட்டார், அதில் அவர் பதினாறு வெள்ளை வைரங்களால் சூழப்பட்டிருக்கிறார், மேலும் அருங்காட்சியக ஊழியர்களின் கூற்றுப்படி, கல் வரலாறு மற்றும் அருங்காட்சியகத்துடன் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
அனஸ்தேசியா மால்ட்சேவா
ஹோப் டயமண்ட் புதிய உலகின் மிகவும் பிரபலமான வைரங்களில் ஒன்றாகும். 45.52 காரட் ஆழமான சபையர்-நீல நிறத்தின் படிக தெளிவான வைரம் ஒரு அச்சுறுத்தும், அபாயகரமான கல்லாக பிரபலமடைந்தது, அதன் உரிமையாளர்களுக்கு பயங்கரமான துரதிர்ஷ்டங்கள், நோய்கள் மற்றும் துரதிர்ஷ்டங்களை கொண்டு வந்தது. இழிவான போதிலும், நீல வைரம் எல்லா நேரங்களிலும் வெறித்தனமாக வேட்டையாடப்பட்டு, பலமுறை திருடப்பட்டு, உரிமையாளர்களிடமிருந்து அற்புதமான அளவுகளுக்கு மீட்கப்படுகிறது.
அதன் தோற்றம் பல நூற்றாண்டுகளாக இழக்கப்படுகிறது. ஐரோப்பாவில், இந்த வைரம் XVII நூற்றாண்டில் ஒரு குறிப்பிட்ட ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியருக்கு நன்றி தெரிவித்தது - ஒரு பயணி மற்றும் பகுதிநேர அரச சப்ளையர் விலைமதிப்பற்ற கற்களை. அவர் நீல வைரத்தை பிரான்சிற்கு நேரடியாக லூயிஸ் XIV நீதிமன்றத்திற்கு கொண்டு வந்தார், பிரெஞ்சு வரலாற்றாசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, ஒரு பிரபு என்ற பட்டத்திற்கு ஈடாக ஒரு கல்லை தனது மன்னருக்கு பரிசாக வழங்கினார். நீதிமன்ற பிரபுக்களின் குறுகிய வட்டங்களில் உள்ள கதிரியக்க படிகத்தை "லூயிஸின் நீல கண்" என்று அழைக்கத் தொடங்கியது.
அதற்கு முன்னர், டேவர்னியர் இந்தியாவில் நீண்ட நேரம் பயணம் செய்தார், அங்கு அவர் ஆக்ராவில் ஷாஜகானின் முற்றத்தையும் கோல்கொண்டாவின் புகழ்பெற்ற வைர சுரங்கங்களையும் பார்வையிட்டார். ஆனால் ஒரு பெரிய நீல வைரம் அவரது கைகளில் எப்படி இருந்தது என்பது யாருக்கும் உறுதியாகத் தெரியவில்லை. இந்த படிகமானது ராம கடவுளின் கண் என்று மிகவும் பொதுவான பதிப்பு கூறுகிறது, அவர் அறியப்படாத நபர்களால் கடத்தப்படும் வரை அவர் சிலை அலங்கரித்தார். உள்ளூர் புனைவுகளின்படி, கோபமடைந்த கடவுள் ராமா சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்களையும், அடுத்தடுத்த கல்லின் அனைத்து உரிமையாளர்களையும் சபித்தார், எனவே வைரத்தை கொண்டு வந்து அதன் உரிமையாளர்களுக்கு மரணம், வருத்தம் மற்றும் துரதிர்ஷ்டத்தை மட்டுமே கொண்டு வருகிறது. கூடுதலாக, ராமர் சிலையின் இடது கண் தண்டிக்கும் கண்ணாக இருந்தது.
டேவர்னியர், தனது நினைவுகளை எழுதி, விரைவில் மர்மமான முறையில் ரஷ்யாவில் இறந்து, மாஸ்கோ வழியாகச் சென்று, அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார். பிரெஞ்சு சாகசக்காரரை யார் புதைத்தார்கள், அவரது கல்லறை எங்கே என்று யாருக்கும் தெரியாது.
டேவர்னியர் கொண்டு வந்த வைரம் ஆரம்பத்தில் சுமார் 115 காரட் எடையைக் கொண்டிருந்தது, ஆனால் ஹோப் பிரெஞ்சு மன்னர் லூயிஸ் XIV வசம் இருந்தபின், அரச நகைக்கடைக்காரர் அதிலிருந்து பல சிறிய கற்களை உருவாக்கினார். ஒரு காலத்தில் பேரரசி மரியா ஃபெடோரோவ்னாவின் மோதிரத்தை அலங்கரித்தவர், இப்போது மாஸ்கோ கிரெம்ளினின் வைர நிதியத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளார்.
69 காரட் எடையுள்ள இந்திய வைரத்தின் மிகப்பெரிய “துண்டு” அரச புதையல்களில் “கிரீடத்தின் நீல வைரம்” (பிரெஞ்சு டயமண்ட் ப்ளூ டி லா கூரோன்) அல்லது “நீல பிரெஞ்சுக்காரர்” என்று இடம்பெற்றது. லூயிஸ் XIV ஒரு தங்க பதக்கத்தில் அமைக்கப்பட்ட அவரது கழுத்தில் அதை அணிந்திருந்தார் என்று நம்பப்படுகிறது. அவருக்கு கீழ், பிரான்ஸ் தொடர்ச்சியான போர்களை நடத்தியது, நாட்டின் மீது பெரும் சுமையை ஏற்படுத்தி அதை அழித்தது. காலில் குண்டுவெடிப்பில் இருந்து பல நாட்கள் வேதனையடைந்த பின்னர் லூயிஸ் இறந்தார், வேட்டையில் குதிரையிலிருந்து விழுந்தபோது மன்னர் சேதமடைந்தார். மகிழ்ச்சியின் கல் அவரை கொண்டு வரவில்லை என்று நாம் கூறலாம்.
அவர் ஒரு "நீல பிரெஞ்சுக்காரர்" மற்றும் லூயிஸ் XV அணிந்திருந்தார் - ஒரு வைரமானது அரச பதக்கத்தை ஆர்டர் ஆஃப் தி கோல்டன் ஃபிளீஸால் அலங்கரித்தது. ராஜா தனக்கு பிடித்த மார்குயிஸ் டி பொம்படூருக்கு கல்லைக் கொடுத்தார், ஆனால் அவர் விரைவில் நிமோனியாவால் இறந்தார். இந்த கல் அரச குடும்பத்திற்குத் திரும்பியது, பின்னர் லூயிஸ் XVI க்கு சென்றது, அவர் நீல வைரத்தை தனது அன்பு மனைவி மேரி அன்டோனெட்டேவுக்குக் கொடுத்தார். பின்னர், பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது ராணி பகிரங்கமாக தலை துண்டிக்கப்பட்டார். லூயிஸ் XVI தானே தேசத்தின் சுதந்திரத்திற்கு எதிரான சதித்திட்டம் தீட்டப்பட்டார், ராஜா என்ற பட்டத்தை இழந்து பகிரங்கமாக தூக்கிலிடப்பட்டார்.
மேரி அன்டோனெட் சில சமயங்களில் இளவரசி டி லம்பல்லேவுடன் மிகவும் நட்பாக இருந்தார், வைரத்திற்கு கெட்ட பெயரைக் கொடுக்க அனுமதித்தார் என்பது சுவாரஸ்யமானது. கல்லின் சாபம் இளவரசியை முந்தியது - அவளும் மிகவும் கொடூரமான முறையில் கொல்லப்பட்டாள். செப்டம்பர் 19, 1792 இன் ஒரு கடிதத்தில் கவுண்ட் டி ஃபெர்சன் தனது மரணதண்டனை விவரித்த விதம் இங்கே: “மேடம் டி லம்பல்லே தூக்கிலிடப்பட்ட விவரங்களை பேனா விவரிக்க முடியவில்லை. எட்டு மணி நேரம் அவள் மிகவும் கொடூரமான முறையில் துன்புறுத்தப்பட்டாள். அவளது மார்பகங்களையும் பற்களையும் கிழித்து, அவள் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் சுயநினைவைப் பெற்றாள், அவளுக்கு எல்லா வகையான உதவிகளையும் செய்தாள், இதையெல்லாம் அவள் "மரணத்தை நன்றாக உணர" முடிந்தது.
பிரஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bஅரச அறைகளின் கொள்ளை மற்றும் படுகொலைகளுடன், பிரஞ்சு கிரீடத்தின் மற்ற பொக்கிஷங்களுடன் கல் திருடப்பட்டு இங்கிலாந்துக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டது, அங்கு "ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரன்" என்ற புனைப்பெயர் வந்தது. அவர் நீண்ட காலமாக எங்கே இருந்தார் என்று தெரியவில்லை - அவர் 1812 இல் மட்டுமே பயணம் செய்தார், வேறு வெட்டு மற்றும் 45.52 காரட் எடையுடன் இருந்தார். சில தகவல்களின்படி, இந்த கல் ஆங்கில மன்னர் IV ஜார்ஜ் என்பவரால் வாங்கப்பட்டது, 1830 ஆம் ஆண்டில் இறந்த பின்னர் வைரத்தை அறியப்படாத ஒருவருக்கு விற்கப்பட்டது.
காலப்போக்கில், கல்லின் உரிமையாளர்கள் அனைவரும் திவாலானார்கள், பைத்தியம் பிடித்தார்கள் அல்லது இறந்தார்கள் என்று வதந்திகள் பெருகின. இத்தகைய இழிவான போதிலும், 1839 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பிரிட்டிஷ் வங்கியாளர் ஹென்றி பிலிப் ஹோப் 18,000 பவுண்டுகளுக்கு ஒரு வைரத்தை ஏலத்தில் வாங்கினார். பின்னர் கல்லுக்கு "டயமண்ட் ஹோப்" என்ற பெயர் வந்தது. ஹென்றி ஹோப் தன்னை முதுமையில் வாழ்ந்தார், ஆனால் திவாலானார், தன்னையும் அவரது குடும்பத்தினரையும் ஒரு பெரிய செல்வத்தை இழந்தார்.
இந்த நிகழ்வு வைரத்தின் சாபத்தைப் பற்றிய பேச்சுக்கு மேலும் பலவற்றைச் சேர்த்தது. அந்த நேரத்தில், அவரது கதை பல இலக்கிய படைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு ஒரு முன்நிபந்தனையாக இருந்தது. எனவே, 1866 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர் வில்கி காலின்ஸ் "மூன்ஸ்டோன்" நாவலை எழுதினார், இதன் சதி வைர ஹோப்பின் வரலாற்றால் தெளிவாக ஈர்க்கப்பட்டுள்ளது.
ஹோப்பின் மரணத்திற்குப் பிறகு, வைர மீண்டும் பல முறை மறுவிற்பனை செய்யப்பட்டது. ஒரு துருக்கிய சேகரிப்பாளர் ஹோப் குடும்ப உறுப்பினர்களிடமிருந்து நீல வைரத்தை வாங்கினார் என்பது அறியப்படுகிறது. துரதிருஷ்டவசமானவர் புயலின் போது கப்பலில் கழுத்தை உடைத்ததால், கல்லைப் பார்ப்பதை நிறுத்த நேரம் கூட இல்லை.
விரைவில், ஹோப்பின் வைரம் துருக்கிய சுல்தான் அப்துல்-ஹமீத் II இன் அரண்மனையில் தோன்றும். அவர் தனது அன்புக்குரிய காமக்கிழங்கிற்கு ஒரு கல்லைக் கொடுத்தார், விரைவில் அவள் கொள்ளையர்களால் கொல்லப்பட்டாள். இரத்தக்களரி அடக்குமுறைகளுக்கு இழிவான சுல்தான் 1909 இல் அரியணையில் இருந்து பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்டு 1918 இல் சிறையில் இறந்தார்.
வைரத்தின் அடுத்த உரிமையாளர் ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஆவார், அவர் அதை பிரெஞ்சு நடனக் கலைஞர் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். விரைவில் அவர் பொறாமையுடன் அவளை சுட்டுக் கொண்டார், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் ஒரு மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட்டார்.
1911 ஆம் ஆண்டில், பிரபல பிரெஞ்சு நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர் 550,000 பிராங்குகளுக்கு வைரத்தை வாங்கினார். அந்த நேரத்தில், கல் ஏற்கனவே நம்பமுடியாத அளவிலான உண்மையான மற்றும் கற்பனையான சோகமான கதைகளால் வளர்ந்திருந்தது, இது நகைக்கடை விற்பனையாளரை விசித்திரமான அமெரிக்க மில்லியனர் ஈவ்லின் வால்ஷ் மாக்லினுக்கு விற்பனை செய்வதைத் தடுக்கவில்லை. மற்றவர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டங்களைக் கொண்டுவந்த கல், அவளது தாயாக மாறும் என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். இதன் விளைவாக, அவர் ஒரு ஹோப் வைரத்தை அணிந்திருந்தார், கிட்டத்தட்ட அதை அகற்றாமல். இருப்பினும், விரைவில் அவரது கணவர் ஈவ்லின் பைத்தியம் பிடித்து ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார், அவரது அன்பு மகன் காரின் கீழ் விழுந்தார், மற்றும் அவரது மகள் அதிகப்படியான மருந்துகளால் இறந்தார். அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டதாக மருத்துவர்கள் சந்தேகித்தனர்.
ஈவ்லின் மாக்லின் 60 ஆண்டுகளாக வாழ்ந்தார், வைரத்துடன் பிரிந்து செல்லவில்லை, இந்திய பூசாரிகளின் சாபம் என்று பிடிவாதமாக நம்பவில்லை, இருப்பினும் அவர் தனியாக இருந்து கிட்டத்தட்ட முற்றிலும் பாழடைந்தார். அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, வைரத்தை அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு கடன்களை செலுத்தி விற்கப்பட்டது. கல்லின் சாபம் அவரைப் பாதிக்கவில்லை, அவருடைய தலைவிதியில், உண்மையில் எந்த துரதிர்ஷ்டமும் இல்லை, ஏனென்றால் அவர் அடிக்கடி பல்வேறு தொண்டு நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்ததோடு, அமெரிக்காவில் ஒரு ரத்தின சுற்றுப்பயணத்தையும் ஏற்பாடு செய்தார், வருமானத்தை மீண்டும் தொண்டுக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார்.
அவர் மூடநம்பிக்கை இல்லை என்றும் எந்தவொரு சாபத்தையும் முற்றிலும் நம்பவில்லை என்றும் நகைக்கடைக்காரரே பலமுறை மக்களுக்கு உறுதியளித்தார் என்பது ஆர்வமாக உள்ளது. “நான் எல்லா வகையான கற்களையும் அவற்றின் திகில் கதைகளையும் பார்த்தேன். இதெல்லாம் புல்ஷிட், ”என்று ஹாரி கூறினார், மீண்டும் வைரங்களை கண்காட்சிகள் மற்றும் பந்துகளில் வைத்தார்.
நவம்பர் 1958 இல், வின்ஸ்டன் பொதுவாக ஹோப் வைரத்தை அமெரிக்காவிற்கு நன்கொடையாக வழங்க முடிவு செய்தார், அதை வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு பெயரளவுக்கு 6 146 க்கு விற்றார். ஒரு புதிய முகவரிக்கு அதை வழங்க, அவர் ஒரு அசாதாரண முறையைத் தேர்ந்தெடுத்தார் - அவர் வழக்கமான அஞ்சல் பார்சல் மூலம் வைரத்தை அனுப்பினார், ஒரு விலைமதிப்பற்ற சுமையை கடினமான பழுப்பு நிற காகிதத்துடன் போர்த்தினார்.
தற்போது, \u200b\u200bஇந்த கல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் (இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில்) சேமிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் அங்குள்ள முக்கிய கண்காட்சியாகும். இப்போது இது 100 மில்லியன் டாலர்கள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கல் பரந்த குண்டு துளைக்காத கண்ணாடியை நம்பத்தகுந்த முறையில் பாதுகாக்கிறது. நிறுவனத்தின் பழைய நேரக்காரர்கள் சொல்வது போல்: “நாங்கள் வைரத்தை பாதுகாக்கவில்லை, ஆனால் வைரத்திலிருந்து மக்கள்.”
.
முகில்
கொள்ளிடத்தின் கரையில் சீதையின் கோயில் ஒன்று அமைந்திருந்தது. சீதை சிலையின் கண்களில் இரண்டு நீல வைரங்கள் பதிக்கப்பட்டிந்தன. ஓர் இரவு நீல வைரங்களில் ஒன்று திருடு போனது. மறுநாள் கோயிலுக்கு வந்த பூசாரி, ஒற்றைக் கண் சீதையைக் கண்டு நடுங்கினார். ‘சீதாதேவியின் கண்ணை எடுத்துச் சென்றவனைத் தீமைகள் சூழட்டும். அந்த வைரத்தை யார் வாங்கினாலும் அவர்களுக்கும் தீமைகள் நடக்கட்டும்’ என்று சாபம் விட்டார்.
‘நீல வைரம்’ குறித்து இந்தியாவில் காலம் காலமாக உலவும் வாய்வழிக் கதை இது.
ஆனால், இதற்கான ஆதாரம் கிடையாது. ஆனால், சாபத்தை உண்மையாக்குவது போல, இந்த வைரத்தைச் சுற்றிப் பல மர்மங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. கார்பன் வயது கணக்கின்படி நீல வைரத்தின் வயது சுமார் 1.1 பில்லியன் வருடங்கள். பதினேழாம் நூற்றாண்டில், கோல்கொண்டா ராஜ்யத்திலிருந்த கொல்லூர் சுரங்கத்தில் இது கண்டெடுக்கப்பட்டது. அப்போது பிரான்ஸைச் சேர்ந்த புகழ்பெற்ற பயணியும் வைர வியாபாரியு மான தாவர்னீர், முதன் முதலில் நீல வைரத்தை விலை கொடுத்து வாங்கினார். திருடிச் சென்றார் என்றும் சொல்கிறார்கள்.
நீல நிறத்தில் 118 காரட் (24 கிராம்) எடையுடன் இருந்த வைரம், தாவர்னீர் மூலமாக, பாரிஸூக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டது. உயிர் பிழைத்து அவர் ஊர்ப் போய்ச் சேர்ந்ததே பெரிய விஷயம் என்னும் அளவுக்குப் போகும் வழி எங்கும் பல்வேறு ஆபத்துகளில் சிக்கி மீண்டார். புறா முட்டை அளவிலிருந்த நீல வைரம், தாவர்னீரால் செதுக்கி மெருகூட்டப்பட்டது. 115 காரட் எடைக்கு மாறிய வைரத்தை, கி.பி. 1669-ல் பிரான்ஸின் மன்னரான பதினான்காம் லூயியிடம் விற்றார் தாவர்னீர். அது மேலும் செதுக்கப்பட்டு, ‘பிரெஞ்சு நீல வைரம்’ என்ற பெயருடன் கஜானாவில் சேர்ந்துகொண்டது. பதினான்காம், பதினைந்தாம் லூயிகளின் காலத்துக்குப் பிறகு, பதினாறாம் லூயி அரியணை ஏறினார். அவர் கழுத்தில் நகையாக வைரமும் அடிக்கடி ஏறியது.
பதினாறாம் லூயி காலத்தில்தான் ஏகப்பட்ட அரசியல் குழப்பங்கள் நிகழ்ந்தன. மன்னராட்சிக்கு எதிராக மக்கள் வெகுண்டெழ, பிரெஞ்சுப் புரட்சி வெடித்தது (1792). மன்னர் லூயிக்கும் ராணி மேரிக்கும் மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது. எல்லாத்துக்கும் நீல வைரம்தான் காரணம் என்று சிலர் நினைத்தனர். புரட்சி நிகழ்ந்தபோது, மன்னருக்குச் சொந்தமான செல்வங்கள், நகைகள் எல்லாம் ‘டி லா மரைன்’ என்ற இடத்தில் பதுக்கி வைக்கப்பட்டன. பின்னர் கொள்ளை போயின. விரைவிலேயே பெரும்பாலான நகைகள் மீட்கப்பட்டன. ஆனால், அவற்றில் ‘பிரெஞ்சு நீல வைரம்’ இல்லை.
1823-ல் லண்டனின் நகை வியாபாரியான டேனியல் எலையஸன் என்பவரிடம் அது வந்து சேர்ந்திருந்தது. எப்படி வந்தது என்று தெரியாது. மேலும் எடை குறைக்கப்பட்ட நீல வைரம், டேனியலிடமிருந்து பக்கிங்ஹாம் அரண்மனைக்குக் கைமாறியது. நான்காம் ஜார்ஜ் மன்னர், அந்த நீல வைரத்தைச் சில காலம் அணிந்திருந்ததாகச் சொல்கிறார் கள். 1830-ல் நான்காம் ஜார்ஜ் இறப்புக்குப் பிறகு, நீல வைரத்தை ஹென்றி பிலிப் வாங்கிக் கொண்டார். அவர் விலை உயர்ந்த கற்களைச் சேகரிப்பதில் ஆர்வம்கொண்டவர். ஹோப் அண்ட் கோ என்ற நிதி நிறுவனத்தை நடத்தியவர். நீல வைரத்தின் துரதிர்ஷ்டக் கதைகளை எல்லாம் கேட்டு, அதன் விதியை மாற்றும் விதமாக ‘ஹோப் வைரம்’ என்ற பெயரைச் சூட்டினார். விரைவிலேயே இறந்தும் போனார்.
சுமார் 50 ஆண்டுகள் பிலிப் குடும்பத்தினரிடம் வைரம் வாழ்ந்தது. ஆனால், குடும்பத்தினரது வாழ்க்கையில் ஏகப்பட்டபிரச்சினைகள். எனவே அந்தக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த பிரான்ஸிஸ் ஹோப், சைமன் பிரான்கெல் என்ற நகை வியாபாரியிடம் விற்றார். பிரான்கெல் மூலமாக ஹோப் வைரம், லண்டனிலிருந்து நியூயார்க்குக்குப் பயணமானது. அவர் அதை அமெரிக்க செல்வந்தர்களிடம் விற்றார். வாங்கிய நபர்கள் அனைவருமே, வைரத்தால் ஏதாவது ஒரு விதத்தில் வதைபட்டனர். அதை பிரான்கெலிடமே திருப்பியும் கொடுத்து விட்டனர். அவருக்கும் வியாபாரத்தில் ஏகப்பட்ட நஷ்டம். 1908-ல் ஹோப் வைரத்தை, துருக்கிய நகை வியாபாரி யான சலிம் ஹபிப் என்பவ ரிடம் தள்ளிவிட்டார் பிரான்கெல். சலிம், துருக்கிய சுல்தான் அப்துல் ஹமிதின் ஏஜெண்ட்.
சுல்தானின் கையில் வைரம் சென்று சேருவதற்கு முன்பாகவே துருக்கியில் புரட்சி வெடித்தது. ஹமிது அரியணையிலிருந்து அகற்றப்பட்டார் (1909). பின்பு ஹோப் வைரம், மேலும் சிலரது கைகளுக்கு மாறி அவர்களது வாழ்க்கை யிலும் விளையாடியது என்றாலும் அதன் மதிப்பு மட்டும் ஒவ்வொரு முறையும் அதிகமாகிக்கொண்டே போனதுதான் ஆச்சரியம். ‘வாஷிங்டன் போஸ்ட்’ பத்திரிகை அதிபர் எட்வர்ட் மெக்லீன். அவரது மனைவி சுரங்க அதிபரான இவாலின். ‘மற்றவர்களுக்குத் துரதிர்ஷ்டமான பொருட்கள் எப்போதுமே எனக்கு அதிர்ஷ்டமாக அமையும்.
நான் வாங்கிக்கொள்கிறேன்’ என இவாலின் 1910-ல் மூன்று லட்சம் அமெரிக்க டாலர் கொடுத்துச் சொந்தமாக்கிக்கொண்டார். விருந்துகளில் இவாலினின் கழுத்தில் நீல வைரம் ஜொலிப்பதைப் பலரும் கண்டு வியந்தனர். அந்த வைரத்தைப் பாதுகாப்பதற்கு என்றே தனி பாதுகாவலர்களும் நியமிக்கப் பட்டிருந்தனர்.
பின்பு இவாலின் வாழ்விலும் சோகங்கள் சூழ்ந்தன. குடும்பத் தில் சில இறப்புகள். ‘வாஷிங்டன் போஸ்ட்’ பத்திரிகை சரிவைக் கண்டது. என்ன நடந்தாலும் வைரத்தைத் தன்னுடனேயே வைத்திருந்த இவாலின், தன் அறுபதாவது வயதில் நிமோனியா வால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்து போனார். இப்படி ஹோப் வைரம் குறித்த அவநம்பிக்கைக் கதைகள் நிறையவே உண்டு.
1958, நவம்பர் 10 அன்று வாஷிங்டனின் ஸ்மித்சோனியன் தேசிய அருங்காட்சியத்துக்கு பழுப்பு நிறப் பெட்டி ஒன்று வந்தது. பிரித்துப் பார்த்த அருங்காட்சியகப் பொறுப்பாளர்களுக்கு ஆனந்த அதிர்ச்சி. உள்ளிருந்தது நீல வைரம்தான். வின்ஸ்டன் என்ற வியாபாரி அதை அருங்காட்சியத்துக்குப் பரிசாக அனுப்பியிருந்தார்.
மோனாலிசா ஓவியத்துக்கு அடுத்தபடியாக, அதிகம் பார்வையிடப்பட்ட நீல வைரம், இன்றுவரை அதே அருங்காட்சியகத்தில்தான், ஒரு நெக்லெஸுடன் இணைக்கப்பட்டு காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. 45.5 காரட் எடையுடன் இருக்கும் ஹோப் வைரத்தின் இன்றைய மதிப்பு 200 முதல் 350 மில்லியன் அமெரிக்க டாலர். அருங்காட்சியத்துக்கு வந்து சேர்ந்த பிறகு, ஹோப் வைரம் குறித்த திகில் கதைகள் எதுவும் இல்லை.
கட்டுரையாளர், எழுத்தாளர்
தொடர்புக்கு:
mugil.siva@gmail.com
ஹோப் டயமண்ட் ஒரு மோசமான நகை. டயமண்ட் டேவர்னியரின் மிகவும் பிரபலமான வைரங்கள்
10.10.2016 - 11:30
ஹோப் டயமண்ட் உலகின் மிக விலையுயர்ந்த மற்றும் மிகப்பெரிய நீல வைரமாகும். இந்த வைரத்தின் நிறை 45.52 காரட் ஆழமான சபையர் நிறம், மற்றும் அளவு 25.60 × 21.78 × 12.00 மி.மீ. அதன் பல நூற்றாண்டுகள் பழமையான வரலாறு இரகசியங்கள் மற்றும் புதிர்களால் ஆனது, சில நேரங்களில் இரத்தக்களரி மற்றும் துயரமானது. இந்த ரகசியங்கள் அனைத்தும் அவருக்கு இழிவைக் கொடுத்தன - இந்த வைரம் ஒரு சபிக்கப்பட்ட கல்லாக கருதப்படுகிறது.
கண்ணைத் தண்டித்தல்
இந்த கல்லின் தோற்றம் பல நூற்றாண்டுகளாக இழக்கப்படுகிறது - அதன் ஆரம்பகால வரலாறு யாருக்கும் தெரியாது. பிரபல சாகசக்காரர், வணிகர் மற்றும் நகை வேட்டைக்காரர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரை பிரான்சுக்கு அழைத்து வந்தபோது, \u200b\u200b17 ஆம் நூற்றாண்டில் அவர் ஐரோப்பாவில் முடிந்தது.
அதற்கு முன்னர், டேவர்னியர் இந்தியாவில் நீண்ட நேரம் பயணம் செய்தார், அங்கு அவர் ஆக்ராவில் ஷாஜகானின் முற்றத்தையும் கோல்கொண்டாவின் புகழ்பெற்ற வைர சுரங்கங்களையும் பார்வையிட்டார். பிரெஞ்சுக்காரர் இந்திய வைரங்களை ஐரோப்பாவில் கணிசமான லாபத்துடன் மறுவிற்பனை செய்வதற்காக வாங்கினார்.
ஆனால் அவரது கைகளில் ஒரு பெரிய நீல வைரம் எவ்வாறு தோன்றியது என்பது யாருக்கும் உறுதியாகத் தெரியவில்லை. நீல வைரத்தின் தோற்றத்தின் மிகவும் பொதுவான பதிப்பு என்னவென்றால், இது ராமர் கடவுளின் சிலையிலிருந்து ஒரு கண், இது பிராமண இந்தியர்கள் கடவுளின் புனித கல் என்று கருதினர்.
சாகச வீரர் டேவர்னியர் அதை சிலைகளிலிருந்து தனது கைகளால் வெளியே எடுத்தார், அதற்காக பாதிரியார்கள் அவனையும் எதிர்கால வைர உரிமையாளர்களையும் சபித்தனர். மேலதிக நிகழ்வுகளின் அடிப்படையில் ஆராயும்போது, \u200b\u200bநீல வைரம் உண்மையில் ஒரு கண் மட்டுமல்ல, தெய்வங்களின் தண்டிக்கும் கண்.
புகழ்பெற்ற சன் கிங்கான லூயிஸ் XIV க்கு இந்த உணவைக் கொடுத்தார், இதற்காக அவர் சாகசக்காரருக்கு உன்னதமான பட்டத்தை வழங்கினார். இருப்பினும், டேவர்னியர், ஆர்வமுள்ள நினைவுக் குறிப்புகளை எழுதியதால், விரைவில் மர்மமான முறையில் அழிந்தார், சில காரணங்களால் ரஷ்யாவில். சில பதிப்புகளின்படி, இது சைபீரியாவில் எங்கோ ஓநாய்களால் கடிக்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு சாகசக்காரரை யார் புதைத்தார்கள், அவரது கல்லறை எங்கே என்று யாருக்கும் தெரியாது.
டயமண்ட் டேவர்னியர் ஆரம்பத்தில் சுமார் 115 காரட் எடையைக் கொண்டிருந்தார், ஆனால் சன் கிங், சில காரணங்களால், அதில் இருந்து பல கற்களை உருவாக்க முடிவு செய்தார். அவர்களில் ஒருவர் பின்னர் பால் I இன் மனைவி பேரரசி மரியா ஃபியோடோரோவ்னாவுக்கு சொந்தமானவர். இப்போது இந்த கல்லைக் கொண்ட மோதிரம் மாஸ்கோ கிரெம்ளினின் வைர நிதியத்தில் சேமிக்கப்பட்டுள்ளது.
மன்னர்களின் இரத்தம்
ஆனால் 67 காரட் எடையுள்ள இந்திய வைரத்தின் மிகப்பெரிய "துண்டு" லூயிஸ் XIV உடன் இருந்தது. அவருக்கு கீழ், பிரான்ஸ் தொடர்ச்சியான போர்களை நடத்தியது, நாட்டின் மீது பெரும் சுமையை ஏற்படுத்தி அதை அழித்தது. லூயிஸ் கடுமையான குடலிறக்கத்தால் இறந்தார், வேட்டையாடும் போது அவரது காலில் காயம் ஏற்பட்டது - எனவே அவர் மகிழ்ச்சியின் ஒரு கல்லைக் கொண்டு வரவில்லை என்று நாம் கூறலாம். ஆனால் வைரத்துடன் தொடர்புடைய மிக முக்கியமான சோகமான நிகழ்வுகள் இன்னும் வரவில்லை. இந்திய கடவுள்களின் புனித கல்லின் சாபம் சூரிய மன்னரின் சந்ததியினரிடமோ அல்லது உறவினர்களிடமோ முழுமையாக பிரதிபலித்தது.
வைரத்தைச் சேர்ந்த இரண்டாவது மன்னர் லூயிஸ் XV. ராஜா தனக்கு பிடித்த மார்குயிஸ் டி பொம்படூருக்கு கல்லைக் கொடுத்தார், ஆனால் அவர் விரைவில் நிமோனியாவால் இறந்தார். இந்த கல் அரச குடும்பத்திற்குத் திரும்பியது, பின்னர் லூயிஸ் XVI க்கு சென்றது.
தெய்வங்களின் புனித கல்லின் சாபம் அவரை முழுமையாக பாதித்தது. 1793 இல் பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது மன்னர் லூயிஸ் XVI மற்றும் அவரது மனைவி ராணி மேரி அன்டோனெட் ஆகியோர் கொடூரமாக தூக்கிலிடப்பட்டனர்.
மேரி அன்டோனெட் சில சமயங்களில் இளவரசி டி லம்பல்லேவுடன் மிகவும் நட்பாக இருந்தார், வைரத்திற்கு கெட்ட பெயரைக் கொடுக்க அனுமதித்தார் என்பது சுவாரஸ்யமானது. கல்லின் சாபம் இளவரசியை முந்தியது - அவளும் மிகவும் கொடூரமான முறையில் கொல்லப்பட்டாள்.
செப்டம்பர் 19, 1792 இன் ஒரு கடிதத்தில் கவுண்ட் டி ஃபெர்சன் தனது மரணதண்டனை விவரித்த விதம் இங்கே: “மேடம் டி லம்பல்லே தூக்கிலிடப்பட்ட விவரங்களை பேனா விவரிக்க முடியவில்லை. எட்டு மணி நேரம் அவள் மிகவும் கொடூரமான முறையில் துன்புறுத்தப்பட்டாள். அவளது மார்பகங்களையும் பற்களையும் கிழித்து, அவள் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் சுயநினைவைப் பெற்றாள், அவளுக்கு எல்லா வகையான உதவிகளையும் செய்தாள், இதையெல்லாம் அவள் "மரணத்தை நன்றாக உணர" முடிந்தது.
நீல பிரஞ்சு
இருப்பினும், பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bகல் மர்மமான முறையில் காணாமல் போனது. பின்னர் அவர் திருடப்பட்டு இங்கிலாந்துக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார், அங்கு அவருக்கு "ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரர்" என்ற புனைப்பெயர் கிடைத்தது. அவர் நீண்ட காலமாக எங்கே இருந்தார் என்று தெரியவில்லை - அவர் 1812 இல் மட்டுமே பயணம் செய்தார், வேறு வெட்டு மற்றும் 45.52 காரட் எடையுடன் இருந்தார்.
சில தகவல்களின்படி, இந்த கல் ஆங்கில மன்னர் IV ஜார்ஜ் என்பவரால் வாங்கப்பட்டது, 1830 ஆம் ஆண்டில் இறந்த பின்னர் வைரத்தை அறியப்படாத ஒருவருக்கு விற்கப்பட்டது.
காலப்போக்கில், கல்லின் உரிமையாளர்கள் அனைவரும் திவாலானார்கள், பைத்தியம் பிடித்தார்கள் அல்லது இறந்தார்கள் என்று வதந்திகள் பெருகின.
இத்தகைய இழிவான போதிலும், 1839 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பிரிட்டிஷ் வங்கியாளர் ஹென்றி பிலிப் ஹோப் 18,000 பவுண்டுகளுக்கு ஒரு வைரத்தை ஏலத்தில் வாங்கினார். பின்னர் இந்த கல் "டயமண்ட் ஹோப்" என்ற பெயரைப் பெற்றது, இதன் மூலம் இப்போது மிகவும் பிரபலமானது.
ஹென்றி ஹோப் தன்னை முதுமையில் வாழ்ந்தார், ஆனால் திவாலானார், தன்னையும் அவரது குடும்பத்தினரையும் ஒரு பெரிய செல்வத்தை இழந்தார்.
இந்த நிகழ்வு வைரத்தின் சாபத்தைப் பற்றிய பேச்சுக்கு மேலும் பலவற்றைச் சேர்த்தது. அந்த நேரத்தில், அவரது கதை பல இலக்கிய படைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு ஒரு முன்நிபந்தனையாக இருந்தது. எனவே, 1866 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர் வில்கி காலின்ஸ் "மூன்ஸ்டோன்" நாவலை எழுதினார், இதன் சதி வைர ஹோப்பின் வரலாற்றால் தெளிவாக ஈர்க்கப்பட்டுள்ளது.
நீங்களே தீர்ப்பளிக்கவும் - இந்த நாவல் இப்படித்தான் தொடங்குகிறது: “முன்னுரை: பிரிட்டிஷ் துருப்புக்களால் இந்திய நகரமான செரிங்கப்பட்டம் மீது தாக்குதல். சிலையின் சிலையின் நெற்றியில் இருந்து வைரத்தை எடுக்க ஆங்கிலேயர்கள் கோவிலுக்குள் விரைகிறார்கள். ரேச்சல் வெரிந்தர் என்ற இளம் பெண், இந்தியாவில் போராடிய தனது மாமாவின் விருப்பத்தின்படி, அவரது பெரும்பான்மை நாளில் அசாதாரண அழகின் பெரிய வைரத்தைப் பெறுகிறார். டயமண்ட் அவளை உறவினரான பிராங்க்ளின் பிளாக் கண்டத்திலிருந்து அழைத்து வருகிறார். அவர் விருப்பத்தின் நிபந்தனைகளை அறிவிக்கிறார். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, சில சந்தர்ப்பங்களில், வைரத்தை நகைக்கடைக்காரர்களிடம் ஒப்படைத்து சிறிய வைரங்களாகப் பிரிக்க வேண்டும். ”
இரத்தக்களரி சின்னம்
ஹோப்பின் மரணத்திற்குப் பிறகு, வைர மீண்டும் பல முறை மறுவிற்பனை செய்யப்பட்டது, ஒவ்வொரு முறையும் புதிய உரிமையாளர்கள் பைத்தியம் பிடித்தனர் அல்லது வன்முறை மரணம் அடைந்தனர்.
அதிர்ஷ்டமான வைரத்தின் உரிமையாளர்களில் ஒருவரான ஒட்டோமான் பேரரசின் சுல்தான் இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் ஆவார். அவர் தனது அன்பு மனைவிக்கு ஒரு கல்லைக் கொடுத்தார் - விரைவில் அவர் கொள்ளையர்களால் கொல்லப்பட்டார். வைர நம்பிக்கையின் சாபத்தில்தான், இரத்தக்களரி அடக்குமுறைகளால் சோகமாக மகிமைப்படுத்தப்பட்ட சுல்தானின் பைத்தியம் தொடர்புடையது. 1909 ஆம் ஆண்டில், இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் தூக்கியெறிந்து 1918 இல் சிறையில் இறந்தார்.
வைரத்தின் அடுத்த உரிமையாளர் ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஆவார், அவர் அதை பிரெஞ்சு நடனக் கலைஞர் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். விரைவில் அவரே அவளை பொறாமையுடன் சுட்டுக் கொன்றார், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் ஒரு மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட்டார்.
1911 ஆம் ஆண்டில், பிரபல பிரெஞ்சு நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர் 550,000 பிராங்குகளுக்கு வைரத்தை வாங்கினார். அந்த நேரத்தில், கல் ஏற்கனவே நம்பமுடியாத அளவிலான உண்மையான மற்றும் கற்பனையான சோகமான கதைகளால் வளர்ந்திருந்தது, இது நகைக்கடைக்காரர் தனது விசித்திரமான மில்லியனர் ஈவ்லின் மக்லீனை விரைவில் விற்பனை செய்வதைத் தடுக்கவில்லை. மற்றவர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டங்களைக் கொண்டுவந்த கல், அவளது தாயாக மாறும் என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். இதன் விளைவாக, அவர் ஒரு ஹோப் வைரத்தை அணிந்திருந்தார், கிட்டத்தட்ட அதை அகற்றாமல்.
இருப்பினும், விரைவில் அவரது கணவர் ஈவ்லின் பைத்தியம் பிடித்து ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார், அவரது அன்பு மகன் ஒரு கார் மீது மோதியது, மற்றும் அவரது மகள் அதிகப்படியான மருந்துகளால் இறந்தார் - அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டதாக மருத்துவர்கள் சந்தேகித்தனர்.
ஈவ்லின் மால்கின் 60 ஆண்டுகளாக வாழ்ந்தார், வைரத்துடன் பிரிந்து செல்லவில்லை, பிடிவாதமாக இந்திய பூசாரிகளின் சாபம் என்று நம்பவில்லை, இருப்பினும் அவர் தனியாக இருந்தார், கிட்டத்தட்ட முற்றிலும் பாழடைந்தார்.
தொகுப்பில் வைர
அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, வைரத்தை அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு கடன்களை செலுத்தி விற்கப்பட்டது. கல்லின் சாபம் அவரை எந்த வகையிலும் பாதிக்கவில்லை, அநேகமாக அவர் பல்வேறு தொண்டு நிகழ்வுகளை ஏற்பாடு செய்ததோடு, அமெரிக்காவில் ஒரு ரத்தின சுற்றுப்பயணத்தை கூட ஏற்பாடு செய்தார், இதன் மூலம் கிடைத்த வருமானத்தை மீண்டும் தொண்டுக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார்.
நவம்பர் 1958 இல், வின்ஸ்டன் பொதுவாக ஹோப்பின் வைரத்தை அமெரிக்காவிற்கு நன்கொடையாக வழங்க முடிவு செய்தார், அதை வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு 146 டாலர் குறியீட்டு விலைக்கு விற்றார். ஒரு புதிய முகவரிக்கு அதை வழங்க, அவர் ஒரு அசாதாரண முறையைத் தேர்ந்தெடுத்தார், வழக்கமான அஞ்சல் பார்சல் மூலம் வைரத்தை அனுப்பினார், விலைமதிப்பற்ற சுமையை கடினமான பழுப்பு நிற காகிதத்துடன் போர்த்தினார்.
அந்த காலத்திலிருந்து, இந்த கல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் சேமிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் அங்குள்ள முக்கிய கண்காட்சியாகும். இப்போது இது 100 மில்லியன் டாலர்கள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
5,230 காட்சிகள்
உலகின் மிகப்பெரிய நீல வைரம். இது XVII நூற்றாண்டில் இந்தியாவின் கோல்கொண்டாவின் சுரங்கங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 1642 - ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் என்பவரால் பிரான்சுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது.
ஐரோப்பாவில் நீல வைரத்தின் தோற்றம் இந்தியாவில் இருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பிளேக் தொற்றுநோயின் தொடக்கத்துடன் ஒத்துப்போனது. டேவர்னியர் வைரத்தை மன்னருக்கு விற்றார். ஹோப் வைரம் (45.52 காரட் எடையுள்ள ஒரு வைரம்) அபாயகரமானதாகக் கருதப்படுகிறது: அதன் உரிமையாளர்கள் சோகமாக இறந்தனர்.
சேதமடைந்த வைரம்
அரச புதையல்களை மதிப்பீடு செய்தவர்களில் ஒருவரான டேவர்னியர், ஒரு விலைமதிப்பற்ற கல் வணிகர், வங்கியாளர் மற்றும் மன்னரின் நண்பர். ஆசியாவிற்கான தனது கடைசி பயணத்திலிருந்து, வெல்வெட் திண்டு ஒன்றில் லூயிஸுக்கு 25 பெரிய வைரங்களைக் கொண்டு வந்து வழங்கினார்.
பல ரத்தினங்களில், சூரியனின் ராஜா ஒரு பார்வை எடுத்து அதன் வழியாக ஒளியைப் பார்க்கத் தொடங்கினார். இது ஒரு நீல-ஊதா நிற வைரமாகும், இதற்காக மன்னர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியருக்கு ஒரு உன்னதமான பட்டத்தை வழங்கினார்.
சபையர்-நீல வைர “ஹோப்” வரலாறு ஆர்வமாகவும் சுவாரஸ்யமாகவும் இருக்கிறது, ஏனெனில் நீல வைரங்கள் மிகவும் அரிதானவை, மிகச் சிலரே அறியப்படுகின்றன. பல நூற்றாண்டுகளாக இந்த வைரத்தை சுற்றி விசித்திரமான வதந்திகள் பரவி வருகின்றன - இது பல நூற்றாண்டுகளாக சபிக்கப்பட்டதால், துரதிர்ஷ்டத்தை ஏற்படுத்தும் ஒரு கல் கல் போல.
பண்டைய இந்திய பாரம்பரியத்தின்படி, மிக நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு, வைரமானது ராம கடவுளின் கண்ணாக இருந்தது, மேலும் இந்த கல்லைக் கைப்பற்றும் எவருக்கும் நோய், துன்புறுத்தல், அவமதிப்பு மற்றும் அதன் விளைவாக தவிர்க்க முடியாத மரணம் கிடைக்கும். உண்மையில், அரிய அழகைக் கொண்ட ஒரு பெரிய சபையர் நீல வைரம் இந்தியாவில் இருந்து ஐரோப்பாவிற்கு கொண்டு வரப்பட்டது ... பிளேக்.
ஹோப்பின் இரத்தக்களரி வைரக் கதை
லூயிஸ் XIV வைரத்தை இதயத்தின் வடிவத்தில் வெட்டும்படி கட்டளையிட்டு அதை அவருக்கு பிடித்த ஒன்றில் வழங்கினார், ஆனால் விரைவில் அது மன்னரின் ஆதரவை இழந்தது. இராணுவ மகிழ்ச்சி விரைவில் அவரிடமிருந்து விலகிச் சென்றது. லூயிஸின் மரணம் கூட - 43 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு - வைரத்தின் செயலுக்குக் காரணம், சன் கிங் கல்லை வாங்கிய நேரம் மற்றும் அவர் இறந்த தேதி ஆகியவற்றை கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.
அவருக்குப் பிறகு, ரத்தினம் பிரெஞ்சு ராணியிடம் சென்றது, அவர் எப்படியாவது லம்பல்லே இளவரசிக்கு அதைக் கொடுத்தார். விரைவில் இளவரசி கொடூரமாக கொலை செய்யப்பட்டார், பின்னர் புரட்சியின் போது ராணியின் தலை தலை துண்டிக்கப்பட்டது.
வைரத்தின் மீது சாபம் சுமையாக இருந்தபோதிலும், இந்த அரிய கல்லைப் பயன்படுத்த விரும்பிய சாகசக்காரர்கள் மேலும் மேலும் இருந்தனர். பிரெஞ்சு அரச கருவூலத்தை கொள்ளையடித்தபோது, \u200b\u200bவைரத்தை கேடட் கார்ப்ஸின் மாணவர்களில் ஒருவரின் கையில் வைத்திருந்தார், அவர் அதை ஆம்ஸ்டர்டாம் நகைக்கடை விற்பனையாளரான வால்ஸுக்கு விற்றார். நகைக்கடைக்காரர் வைரத்தை வெட்டக் கொடுத்தார், அதன் பிறகு அந்தக் கல்லை பால்ஸின் மகன் லண்டனுக்கு விற்றார். மிக விரைவில், இந்த நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்ற அனைவரும் மிகவும் விசித்திரமான சூழ்நிலையில் இறந்தனர். பின்னர், வைரம் நறுக்கப்பட்டு புதுப்பிக்கப்பட்டது, அடுத்த உரிமையாளருக்கு இது ஏற்கனவே சிறியதாக இருந்தது.
வால்ஸால் வைரத்தை வெட்டிய பிறகு, கல்லின் ஒரு சிறிய பகுதி (சுமார் 14 காரட்) பிரவுன்ச்வீக்கின் "வைர டியூக்" கார்லில் காணப்பட்டது. 1830 - கோபமடைந்த பர்கர்கள் இந்த மோசமான மற்றும் கொடுங்கோன்மைக்கு ஆட்சியாளரை தூக்கியெறிந்தனர்.
இந்த வைரம் பல கைகளின் வழியாக சென்றது - அனைத்து கோடுகள், கிளர்ச்சியாளர்கள், கேப்டன்கள் மற்றும் இராஜதந்திரிகளின் சாகசக்காரர்கள், 1830 ஆம் ஆண்டில் இது ஆங்கில வங்கியாளர் டி. ஜி. ஹோப் (எனவே வைரத்தின் பெயர் - “ஹோப்”) கையகப்படுத்தப்பட்டது. சில காலமாக, ஹோப் குடும்பத்தில் உள்ள இந்த கல் லார்ட் ஹென்றி பிரான்சிஸ் ஹோப்பின் கைகளில் விழும் வரை மரபுரிமையாக இருந்தது. அவர் தனது பல அட்டைக் கடன்களைச் செலுத்துவதற்காக வைரத்தை விற்க விரும்பினார். ஆனால் இந்த விற்பனையை குடும்பத்தின் மற்றவர்கள் எதிர்த்தனர், அதைத் தொடர்ந்து ஒரு நீண்ட வழக்கு தொடரப்பட்டது. 1901 இல் மட்டுமே ஜி.எஃப். வைரத்தை விற்க ஹோப் அனுமதி பெற்றார்.
ஒரு நபருக்கு வயதாகிவிடுவதை விட எளிதானது எதுவுமில்லை ...
விதியின் நகையின் பயணம் அங்கு முடிவடையவில்லை - இந்த கல்லை துருக்கிய சுல்தான் இரண்டாம் அப்துல்-ஹமீத் தனது மனைவிக்காக வாங்கினார். சிறிது நேரம் கழித்து, இந்த பெண் கொள்ளையர்கள் மற்றும் கொலைகாரர்களின் கைகளில் விழுந்தாள், சுல்தானே அரியணையில் இருந்து தூக்கி எறியப்பட்டு நாடுகடத்தப்பட்டார். இந்த கதையின் மற்றொரு பதிப்பு உள்ளது: அன்பான மனைவி கணவனை ஒரு குத்துவிளக்கால் குத்தினாள்.
1901 - ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஹோப்பின் வைரத்தை பாரிசிய நடனக் கலைஞரான லெடோக்ஸுக்கு வழங்கினார், அவர் விரைவில் பொறாமைக்குள்ளாக சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார், சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு அவர் ஒரு படுகொலை முயற்சிக்கு பலியானார். பின்னர் நகை ஒரு ஸ்பானியரிடம் சென்றது, அவர் விரைவில் திறந்த கடலில் மூழ்கிவிட்டார். பின்னர் வைரத்திற்கு ஒரு புதிய உரிமையாளரை ஒரு அமெரிக்கனின் முகத்தில் கண்டுபிடித்தார், அவர் தனது மனைவிக்கு பரிசாக ஒரு கல்லை வாங்கினார், விரைவில் தம்பதியினர் தங்கள் ஒரே குழந்தையை இழந்தனர், துரதிர்ஷ்டவசமான தந்தை துக்கத்திலிருந்து மனதை இழந்தார்.
நீண்ட காலமாக, கல்லின் உரிமையாளர் வாஷிங்டனில் இருந்து நன்கு அறியப்பட்ட சமூகவாதியான ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் ஆவார். வைரத்தில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் சாபத்திலிருந்து விடுபட, தேவாலயத்தில் வைர செருகப்பட்டிருந்த நெக்லஸை எடுத்து, பாதிரியார் அதைப் புனிதப்படுத்தினார். அதன்பிறகுதான் ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் ஒரு நெக்லஸை அணிந்து நடைமுறையில் அதை எடுக்கவில்லை. சில நேரங்களில் லேடி ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் தனது சிறிய மகனுக்கு விளையாடுவதற்கு ஒரு விலைமதிப்பற்ற நெக்லஸைக் கொடுத்தார் - “பற்களைக் கூர்மைப்படுத்துங்கள்”, மேலும் அதை அவரது அழகான டேனிஷ் கிரேட் டேனின் கழுத்தில் வைத்தார். ஆடம்பரமான பெண், அறுவை சிகிச்சைக்கு முன்பே, அவரது கழுத்தணியை அகற்ற விரும்பவில்லை, மருத்துவர் அவளை நீண்ட நேரம் சம்மதிக்க வைத்தார்.
திருமதி ஈ.டபிள்யூ. மக்லீன் மிகவும் மகிழ்ச்சியற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்தார். அதிக குடிப்பழக்கம் கொண்ட கணவருடனான அவரது திருமணம் முறிந்தது, பின்னர் அவர் ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார். சகோதரர் அகால மரணம் அடைந்தார், விரைவில் திருமதி ஈ. டபிள்யூ. மக்லீனின் மூத்த 9 வயது மகன் ஒரு இயந்திரத்தால் நசுக்கப்பட்டார். 1946 - தனது 25 வயதில் அவரது ஒரே மகள் இறந்தார், இந்த சோகம் இறுதியாக திருமதி ஈ. டபிள்யூ. மக்லீனை முடக்கியது, ஒரு வருடம் கழித்து அவர் இறந்தார். எல்லா நகைகளையும் அவள் பேரக்குழந்தைகளுக்கு வழங்கினாள், ஒருவேளை, அதிர்ஷ்டவசமாக, அவள் இன்னொரு துயரத்தைக் காண வாழவில்லை: 1967 இல் அவளுடைய பேத்தி இறந்துவிட்டாள் - மேலும் 25 வயதில்.
கடன்களைச் செலுத்துவதற்காக பேரப்பிள்ளைகள் ரத்தினத்தை விற்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தபோது, \u200b\u200bஅதை பிரபல நகை வியாபாரி ஹாரி வின்ஸ்டன் வாங்கினார். ஹோப்பின் வைரத்தின் மீது தொங்கிய சாபத்தை அவர் நம்பவில்லை, மேலும் “கல்லின் பாவங்கள்” அனைத்தையும் “முட்டாள்தனமாகவும் முட்டாள்தனமாகவும், துரதிர்ஷ்டவசமான விபத்துக்களின் குவியலாகவும்” கருதினார். சில காலமாக, ஜி. வின்ஸ்டன் தொண்டுக்காக பணம் திரட்டுவதற்காக அனைவருக்கும் ஹோப் வைரத்தை வைத்தார். அவர் வைரத்தை ஹோப்பிற்கு வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திடம் ஒப்படைத்த பிறகு, வெற்று காகிதத்தில் மூடப்பட்ட வழக்கமான பார்சலில் வைரத்தை அனுப்பினார்.
நம்பமுடியாத அழகான வைர “ஹோப்” மன்னர்கள், வங்கியாளர்கள், பிரபல அழகிகளைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றது. ஆனால் வீண்! ஒரு தொடர் கொலையாளி புத்திசாலித்தனமான வைரம் அதன் உரிமையாளர்களை அழித்தது
ராமர் கடவுளின் நீலக் கண்
இந்த வைரம் கோல்கொண்டாவுக்கு அருகிலுள்ள கொல்லூரின் இந்திய சுரங்கங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. பிரெஞ்சு பயணி ஜீன் பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரை ஒரு இந்திய கோவிலில் பார்த்தார் - ராமர் கடவுளின் சிலையை அலங்கரித்த கல். புராணத்தின் படி, இது ஒரு மரியாதைக்குரிய தெய்வத்தின் இடது கண், தண்டித்தல். ஒரு கோல்ஃப் பந்தின் அளவு ஒரு நீல வைர ஒரு வெளிநாட்டவரை மிகவும் கவர்ந்தது, டேவர்னியர் அதைத் திருடினார், 1669 இல் அவர் அதை மற்ற விலைமதிப்பற்ற கற்களுடன் பிரான்சுக்கு கொண்டு வந்தார். நேரடியாக லூயிஸ் XIV அரண்மனைக்கு.
நகைகளின் சிறந்த காதலன், சன் கிங், தயக்கமின்றி, எல்லா கற்களையும் வாங்கினார். ராயல் நகை விற்பனையாளர்கள் ஒரு நீல வைரத்தை இதய வடிவத்தில் வெட்டினர். லூயிஸ் XIV இந்த அலங்காரத்தை "தி ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரர்" என்று அழைத்தார், மகிழ்ச்சியுடன் அதை அவரது கழுத்தில் அணிந்திருந்தார். ஆனால் திருட்டுக்கான தண்டனை அதிக நேரம் எடுக்கவில்லை.
நீல பிரஞ்சு சாபம்
ஏறக்குறைய ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, சன் கிங்கின் மகன், சகோதரர் மற்றும் பேரன் இறந்தனர். 1715 இல், மன்னரும் இறந்தார். மேலும் விற்பனையாளர் ஜீன் டேவர்னியர் தெரு நாய்களால் துண்டிக்கப்பட்டார். இறப்புகளின் தொடர் அரை நூற்றாண்டுக்குப் பிறகும் தொடர்ந்தது.
பிரான்சின் புதிய மன்னர், லூயிஸ் XVI, தனது மனைவி மேரி அன்டோனெட்டேவுக்கு ஒரு கல்லை வழங்கினார். உண்மை, அவள் நீண்ட காலமாக நகைகளை அணியவில்லை. பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bமன்னர் தனது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுடன் பாரிஸிலிருந்து தப்பிக்க முயன்றார். ஆனால் அவர் சிறைபிடிக்கப்பட்டு, குற்றவாளி என அறிவிக்கப்பட்டு சாரக்கட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார்.
ராணிக்கும் இதே கதிதான்.
முடியாட்சி குடும்பத்தின் அனைத்து நகைகளும் வெர்சாய்ஸிலிருந்து பாரிஸுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு அருங்காட்சியகத்தில் ஒன்றில் பொது காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டன. இந்த அருங்காட்சியகம் மிகவும் மோசமாக பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தது, சில மாதங்களுக்குப் பிறகு நீல பிரெஞ்சுக்காரர் காணாமல் போனார். நாடு முழுவதும் கல் தேடியது. ஆனால் வீண்!
கல் கொல்லப்பட்டது, உடைக்கப்பட்டது மற்றும் பைத்தியம் பிடித்தது
1812 இல், லண்டனில் ஒரு நீல வைரம் தோன்றியது. அளவு மட்டுமே இப்போது 2.5 சென்டிமீட்டர் மற்றும் 44 காரட் எடை கொண்டது. புதிய உரிமையாளர், வங்கியாளர் பிலிப் ஹோப், ஒரு நகை வியாபாரிகளிடமிருந்து £ 30,000 க்கு வாங்கினார். வைரத்திற்கு அதன் தற்போதைய பெயர்: ஹோப் வைரம், அதாவது ஆங்கிலத்தில் “நம்பிக்கை” என்று கொடுக்க வேண்டியது பிலிப்புக்கு தான். இருப்பினும், ஒரு கொடூரமான இழிந்த தன்மை கொண்ட கல் அதன் பெயரை மறுத்தது.
சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அந்த நபர் அறியப்படாத நோயால் இறந்தார்.
அற்புதமான அழகின் ஒரு கல் அவரது வாரிசுகளுக்கு சென்றது. ஆனால், உடைந்தது, புதிய உரிமையாளர்கள் "நம்பிக்கை" விற்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. வைர பின்வரும் உரிமையாளர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கவில்லை. கோலோட் என்ற பிரெஞ்சுக்காரர் பைத்தியம் பிடித்து தற்கொலை செய்து கொண்டார். இறந்தவரிடமிருந்து கல்லை வாங்கிய இளவரசர் கோரிடோவ்ஸ்கி, நகைகளை தனது எஜமானி, பாரிசிய நடிகை மேடமொயிசெல் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். மேடையில் இருந்த பொறாமையால் அவரே அவளை சுட்டுக் கொன்றார். ஓரிரு நாட்களுக்குப் பிறகு, இளவரசனும் இறந்தார் - இரவில் அவர் கொள்ளையர்களால் குத்தப்பட்டார்.
சபிக்கப்பட்ட கல்லின் மகிமை வைரத்தில் உறுதியாக பதிந்திருந்தது. ஆனால் இது நகை பிரியர்களை நிறுத்தவில்லை. இவான் கோரிடோவ்ஸ்கியின் மரணத்திற்குப் பிறகு, ஹோப் வைரத்தை துருக்கிய சுல்தான் அப்துல்-ஹமீத் II (அப்துல் தி டாம்ன்ட்) வாங்கினார் மற்றும் அவரது மனைவிக்கு வழங்கினார். நீண்ட காலமாக தனது கணவரின் பரிசுக்கு சுல்தானா மகிழ்ச்சியடையவில்லை - அப்துல் கோபத்துடன் அவளை சுட்டுக் கொன்றார்.
விரைவில் அவரே புதிய அரசாங்கத்தால் தூக்கி எறியப்பட்டு நாட்டிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார்.
மில்லியனரின் கொடிய ஆபரணங்கள்
வைர விரைவில் மீண்டும் விற்கப்பட்டது. இந்த முறை பிரபல பாரிசியன் நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர். மாஸ்டர் வெள்ளை வைரங்களின் ஒரு சட்டத்தில் ஒரு நீல கல்லை செருகினார், அது ஒப்பிடமுடியாத நெக்லஸாக மாறியது. அலங்காரமானது கோடீஸ்வரர் தாமஸ் வால்ஷின் மகள் - ஈவ்லின் மாக்லின் மிகவும் பிடித்திருந்தது. ஆனால் மதச்சார்பற்ற சிங்கம், வைரத்தின் இரத்தக்களரி வரலாற்றை அறிந்ததால், அதை வாங்க அவசரப்படவில்லை, பின்னர் நகைக்கடைக்காரர் தந்திரத்திற்கு சென்றார்.
1910 ஆம் ஆண்டில், அவர் நெக்லஸை பணக்கார குடும்பம் வாழ்ந்த நியூயார்க்கிற்கு கொண்டு வந்தார், ஈவ்லின் அதை வார இறுதியில் விட்டுவிட்டார். தந்திரம் வேலை செய்தது - இளம் பெண் இனி ஒரு அழகான நெக்லஸுடன் பிரிந்து செல்ல விரும்பவில்லை. ஒரு மதச்சார்பற்ற சிங்கம் ஹோப் வைரத்திற்கு 180 ஆயிரம் டாலர்களை செலுத்தியது. அந்த நேரங்களுக்கு அற்புதமான பணம்.
தனது குடும்பத்தை துரதிர்ஷ்டத்திலிருந்து பாதுகாக்க, ஈவ்லின் தேவாலயத்தில் ஒரு நெக்லஸை பிரதிஷ்டை செய்தார். அதன் பிறகு, அவள் நடைமுறையில் அவள் மார்பிலிருந்து நகைகளை அகற்றவில்லை. இருப்பினும், சடங்கு உதவவில்லை. ஒன்றன்பின் ஒன்றாக, துரதிர்ஷ்டங்கள் நடேஷ்டாவின் புதிய எஜமானி மீது விழுந்தன. கணவர் எட்வர்ட் மக்லீன் குடிக்கத் தொடங்கினார், தம்பதியினர் விவாகரத்து செய்தனர். சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, முன்னாள் கணவர் தனது நாட்களை ஒரு பைத்தியக்காரத்தனமாக முடித்தார். மூத்த மகன், பாறை வாங்குவதற்கு சற்று முன்பு பிறந்தவர், தனது 9 வயதில் கார் விபத்தில் இறந்தார். ஒரே மகள் 1946 இல் போதைப்பொருள் அளவுக்கு அதிகமாக இறந்தார்.
ஒரு வருடம் கழித்து, கல்லின் எஜமானி நிமோனியாவால் இறந்தார்.
தேசிய அருங்காட்சியகத்தின் பெருமை
ஹோப் வைரத்தை வாஷிங்டனில் உள்ள தேசிய இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்திற்கு நன்கொடையாக அளித்த அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு மக்லீனின் வாரிசுகள் ஈவ்லின் நகைகளை விற்றனர். சபிக்கப்பட்ட கல்லின் துரதிர்ஷ்டங்கள் அங்கு முடிவடையவில்லை.
ஒரு மதிப்புமிக்க பரிசு பார்சல் மூலம் அருங்காட்சியகத்திற்கு அனுப்பப்பட்டது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவரை ஓட்டிச் சென்ற தபால்காரர் ஒரு டிரக்கின் கீழ் வந்தார். அந்த மனிதன் உயிர் பிழைத்தான். ஆனால் சிறிது நேரம் கழித்து அவரது வீடு எரிந்துபோனதால், அவரது மனைவியும் நாயும் தீயில் கருகி இறந்தனர்.
தற்போது, \u200b\u200bசபையர் நிற வைரங்கள் தேசிய அருங்காட்சியகத்திற்கு வருபவர்களால் போற்றப்படுகின்றன. 300 மில்லியன் டாலர் மதிப்புள்ள ஒரு கல் ஒரு கண்ணின் ஆப்பிள் போல பாதுகாக்கப்படுகிறது. இது ஒரு தடிமனான குண்டு துளைக்காத கண்ணாடியின் கீழ் அமைந்துள்ளது மற்றும் எந்த நேரத்திலும் பல அதி நம்பகமான சேமிப்பக பாதுகாப்புகளில் முதன்முதலில் விழக்கூடும், இது நிலைப்பாட்டின் அடிப்பகுதியில் உள்ளது. பாதுகாப்பான எண், இதில் ஆபத்து ஏற்பட்டால் ஒரு கல் உள்ளது, ஒவ்வொரு நாளும் மாறுகிறது. அதைக் கணக்கிட இயலாது.
ஹோப் வைரம் அதன் வினோதமான வரலாற்றை மட்டுமல்லாமல், அதன் இயற்பியல் பண்புகளையும் வியப்பில் ஆழ்த்துவதில்லை. 1965 ஆம் ஆண்டில், கல்லைப் படிக்கும் கனிமவியலாளர்கள் புற ஊதா ஒளியுடன் கதிர்வீச்சு செய்யும் போது, \u200b\u200bஒரு வைர சூடான நிலக்கரி போல பல நிமிடங்கள் ஒளிரும் என்பதைக் கண்டறிந்தனர். நிபுணர்களின் கூற்றுப்படி, மற்ற வைரங்கள் இந்த வழியில் நடந்து கொள்வதில்லை. ஒரு பதிப்பின் படி, வைரத்தின் சாபம் புகழ்பெற்ற டைட்டானிக் லைனரின் மரணத்திற்கு காரணமாக அமைந்தது: அந்த நேரத்தில் ஹோப் கப்பலில் இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஒரு பகுதியாக, இந்த புராணத்தை அதே பெயரில் பிரபலமான திரைப்படத்தின் படைப்பாளர்களால் உருவாக்கப்பட்டது. படத்தில், இதயத்தின் வடிவத்தில் “ஹார்ட் ஆஃப் தி ஓஷன்” என்ற நீல வைரம் அவரது மணமகள் ரோசா டேவிட் பக்கிட்டருக்கு கோடீஸ்வரர் காலேடன் ஹாக்லியை அளிக்கிறது.
அநேகமாக, மோசமான டைட்டானிக்கைப் பார்த்து, ஹார்ட் ஆஃப் தி ஓஷன் டயமண்ட் பதக்கத்தைப் பற்றி பலர் ஆச்சரியப்பட்டார்கள்: அது உண்மையில் இருந்ததா? ஆம், இல்லை. இந்த நகைகளின் முன்மாதிரி ஒரு வைரமாக இருந்தது, அதனுடன், பூமியில் உள்ள வேறு எந்த விலைமதிப்பற்ற கல்லையும் விட அதிகமான புனைவுகள் தொடர்புடையவை - இது “ஹோப்” (“ஹோப்”, “ஹோப் டைமண்ட்”) என்ற வைரமாகும்.
ஹோப் என்பது உலகின் மிகவும் பிரபலமான மற்றும் விலையுயர்ந்த வைரங்களில் ஒன்றாகும். இது ஒரு காரட்டின் நாற்பத்தைந்து மற்றும் ஐம்பத்து இருநூறு எடையுள்ள ஒரு விதிவிலக்கான நீல நிறத்தைக் கொண்டுள்ளது, இது ஒரு "தலையணை" வடிவத்தில் 25.6 மிமீ 21.78 மிமீ மற்றும் 12 மிமீ அளவிடும் "தலையணை" வடிவத்தில் உள்ளது.
வைரத்தின் வரலாறு இந்தியாவில் தொடங்குகிறது, அது வெட்டப்பட்ட இடத்தில், மறைமுகமாக கொல்லூரின் சுரங்கங்களில். பதினேழாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில், பிரபல பிரெஞ்சு வணிகர் ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியர் அவரைக் கண்டுபிடித்து நாட்டிலிருந்து கடத்தினார். இதற்கு முன்னர், பதினொன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்து தொடங்கி, சிவனை வழிபடும் உள்ளூர் காட்டுமிராண்டிகளின் பேகன் சடங்கு வழிபாட்டின் ஒரு பகுதியாக வைர இருந்தது, மேலும் பல நூற்றாண்டுகளாக மனித இரத்தத்தால் தெளிக்கப்பட்ட தியாக சடங்கில் ஈடுபட்டது என்று நம்பப்படுகிறது. பின்னர், சுமார் ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, விலங்குகளின் இரத்தத்துடன், நாகரிகத்தின் வருகை மற்றும் மக்களை தியாகம் செய்ய மறுத்த பின்னர். பதினாறாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், கோயிலில் ஒரு வைரம் வைக்கப்பட்டு, சீதா தெய்வத்தின் சிலையின் நெற்றியில் பதிக்கப்பட்டிருந்தது (சிவன் கடவுளின் மற்றொரு பதிப்பின் படி). டேவர்னியருக்கு வைர நூற்று பதினைந்து காரட் எடையுள்ள ஒரு முக்கோண வடிவத்தில் விகாரமாக வந்தது. கல் ஐரோப்பாவிற்கு வந்தபோது, \u200b\u200bஅது பிளேக் நோயால் பிடிக்கப்பட்டது, இதன் காரணமாக வைரமானது முதலில் சேதமடைந்தவர்களுக்கு புகழ் பெற்றது.
தனித்துவமான வைரத்தின் புதிய உரிமையாளர் லூயிஸ் 14, கல்லை மீண்டும் வெட்ட உத்தரவிட்டார், அதன் பிறகு அது ஒரு தங்க பதக்கத்தில் வைக்கப்பட்டு, அறுபத்தேழு மற்றும் ஒன்றரை காரட் வரை எடையை இழந்தது. இந்த வைரத்தை "பிரஞ்சு கிரீடத்தின் நீல வைரம்" என்று அழைத்தனர், ஏனெனில் இது பிரான்சின் கிரீடத்தில் பதிக்கப்பட்டிருந்தது, அதற்கு முன், லூயிஸ் 15 உடன், அவர் ஆர்டர் ஆஃப் தி கோல்டன் ஃபிளீஸை அலங்கரித்தார். மறு பரிமாற்றத்திற்குப் பிறகு எஞ்சியிருக்கும் வைரத்தின் பிற பகுதிகள் மற்ற உரிமையாளர்களால் வைத்திருந்தன, அவற்றில் ஒன்று இப்போது ரஷ்யாவின் டயமண்ட் ஃபண்டில் அமைந்துள்ளது.
1792 ஆம் ஆண்டு பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200b“நீல பிரெஞ்சுக்காரர்” பார்வையில் இருந்து மறைந்து பல தசாப்தங்களுக்குப் பிறகுதான் தோன்றினார். 1839 ஆம் ஆண்டு முதல், ஆவணங்களின் அடிப்படையில் ஆராயும்போது, \u200b\u200bஆங்கிலப் பிரபு ஹென்றி பிலிப் ஹோப் அதன் உரிமையாளரானார், யாருடைய கடைசிப் பெயருக்கு அவரது தற்போதைய பெயர் “ஹோப் டயமண்ட்” கிடைத்தது என்பதற்கு நன்றி. அவர் ஏற்கனவே வேறுபட்ட வெட்டு மற்றும் மீண்டும் எடை இழந்தார், அதனால்தான் அவர் உடனடியாக "டேவர்னியரின் நீல வைரம்" என்று அங்கீகரிக்கப்படவில்லை.
அதன் "இரத்தக்களரி" தோற்றம் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய பல இருண்ட கதைகள் காரணமாக, வைர "ஹோப்" அதன் உரிமையாளர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டவசமாகக் கருதப்பட்டது. ஆனால் ஹோப்பின் கடைசி உத்தியோகபூர்வ உரிமையாளரான ஈவ்லின் வால்ஷ் மாக்லின் வாழ்க்கை மட்டுமே, ஹோப்பின் மோசமான பெயரைப் பற்றிய வதந்திகளை பகிரங்கமாக மறுத்த ஒரே நபர், இந்த சாபத்தின் நன்கு உறுதிப்படுத்தப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது. அந்தப் பெண் மிகவும் மகிழ்ச்சியற்ற வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார், அவரது குழந்தைகள் உட்பட அன்புக்குரியவர்களின் துயரங்களும் மரணங்களும் நிறைந்தவை.
ஈவ்லின் மாக்லின் இறந்த பிறகு, அவரது சொத்து ஏலத்திற்கு வைக்கப்பட்டது, அங்கு "ஹோப் டயமண்ட்" பந்து கேரி வின்ஸ்டனால் கையகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் 1958 இல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. இன்றுவரை, அவர் வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டுள்ளார்.
அருங்காட்சியகத்தில் “ஹோப்” தோன்றி 50 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு ஆண்டு நிறைவைக் கொண்டாட அவர்கள் முடிவு செய்தனர், அதை 2010 ஆம் ஆண்டு வரை சட்டகத்திலிருந்து அகற்றி, அத்தகைய வடிவத்தில் காட்சிப்படுத்தினர், அதில் வைரத்தை ஒரு புதிய சட்டகத்தில் குறுகிய காலத்திற்கு வைத்தது, ஒரு லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட மக்கள் ஆன்லைன் வாக்களிப்பால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது . ஹப்ஸ் ஆஃப் ஹோப் என்பது மூன்று வரிசைகள் வெள்ளை செவ்வக-வெட்டப்பட்ட வைரங்களின் பாகெட்டுகள், அவை ஹோப் நீலக் கல்லை “கட்டிப்பிடிக்கின்றன”. பின்னர் அவர் மீண்டும் பழைய கார்டியர் பதக்கத்தில் (முன்னர் அதன் முன்னாள் உரிமையாளர்களில் ஒருவராக) திரும்பப்பட்டார், அதில் அவர் பதினாறு வெள்ளை வைரங்களால் சூழப்பட்டிருக்கிறார், மேலும் அருங்காட்சியக ஊழியர்களின் கூற்றுப்படி, கல் வரலாறு மற்றும் அருங்காட்சியகத்துடன் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
அனஸ்தேசியா மால்ட்சேவா
ஹோப் டயமண்ட் புதிய உலகின் மிகவும் பிரபலமான வைரங்களில் ஒன்றாகும். 45.52 காரட் ஆழமான சபையர்-நீல நிறத்தின் படிக தெளிவான வைரம் ஒரு அச்சுறுத்தும், அபாயகரமான கல்லாக பிரபலமடைந்தது, அதன் உரிமையாளர்களுக்கு பயங்கரமான துரதிர்ஷ்டங்கள், நோய்கள் மற்றும் துரதிர்ஷ்டங்களை கொண்டு வந்தது. இழிவான போதிலும், நீல வைரம் எல்லா நேரங்களிலும் வெறித்தனமாக வேட்டையாடப்பட்டு, பலமுறை திருடப்பட்டு, உரிமையாளர்களிடமிருந்து அற்புதமான அளவுகளுக்கு மீட்கப்படுகிறது.
அதன் தோற்றம் பல நூற்றாண்டுகளாக இழக்கப்படுகிறது. ஐரோப்பாவில், இந்த வைரம் XVII நூற்றாண்டில் ஒரு குறிப்பிட்ட ஜீன்-பாப்டிஸ்ட் டேவர்னியருக்கு நன்றி தெரிவித்தது - ஒரு பயணி மற்றும் பகுதிநேர அரச சப்ளையர் விலைமதிப்பற்ற கற்களை. அவர் நீல வைரத்தை பிரான்சிற்கு நேரடியாக லூயிஸ் XIV நீதிமன்றத்திற்கு கொண்டு வந்தார், பிரெஞ்சு வரலாற்றாசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, ஒரு பிரபு என்ற பட்டத்திற்கு ஈடாக ஒரு கல்லை தனது மன்னருக்கு பரிசாக வழங்கினார். நீதிமன்ற பிரபுக்களின் குறுகிய வட்டங்களில் உள்ள கதிரியக்க படிகத்தை "லூயிஸின் நீல கண்" என்று அழைக்கத் தொடங்கியது.
அதற்கு முன்னர், டேவர்னியர் இந்தியாவில் நீண்ட நேரம் பயணம் செய்தார், அங்கு அவர் ஆக்ராவில் ஷாஜகானின் முற்றத்தையும் கோல்கொண்டாவின் புகழ்பெற்ற வைர சுரங்கங்களையும் பார்வையிட்டார். ஆனால் ஒரு பெரிய நீல வைரம் அவரது கைகளில் எப்படி இருந்தது என்பது யாருக்கும் உறுதியாகத் தெரியவில்லை. இந்த படிகமானது ராம கடவுளின் கண் என்று மிகவும் பொதுவான பதிப்பு கூறுகிறது, அவர் அறியப்படாத நபர்களால் கடத்தப்படும் வரை அவர் சிலை அலங்கரித்தார். உள்ளூர் புனைவுகளின்படி, கோபமடைந்த கடவுள் ராமா சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்களையும், அடுத்தடுத்த கல்லின் அனைத்து உரிமையாளர்களையும் சபித்தார், எனவே வைரத்தை கொண்டு வந்து அதன் உரிமையாளர்களுக்கு மரணம், வருத்தம் மற்றும் துரதிர்ஷ்டத்தை மட்டுமே கொண்டு வருகிறது. கூடுதலாக, ராமர் சிலையின் இடது கண் தண்டிக்கும் கண்ணாக இருந்தது.
டேவர்னியர், தனது நினைவுகளை எழுதி, விரைவில் மர்மமான முறையில் ரஷ்யாவில் இறந்து, மாஸ்கோ வழியாகச் சென்று, அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார். பிரெஞ்சு சாகசக்காரரை யார் புதைத்தார்கள், அவரது கல்லறை எங்கே என்று யாருக்கும் தெரியாது.
டேவர்னியர் கொண்டு வந்த வைரம் ஆரம்பத்தில் சுமார் 115 காரட் எடையைக் கொண்டிருந்தது, ஆனால் ஹோப் பிரெஞ்சு மன்னர் லூயிஸ் XIV வசம் இருந்தபின், அரச நகைக்கடைக்காரர் அதிலிருந்து பல சிறிய கற்களை உருவாக்கினார். ஒரு காலத்தில் பேரரசி மரியா ஃபெடோரோவ்னாவின் மோதிரத்தை அலங்கரித்தவர், இப்போது மாஸ்கோ கிரெம்ளினின் வைர நிதியத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளார்.
69 காரட் எடையுள்ள இந்திய வைரத்தின் மிகப்பெரிய “துண்டு” அரச புதையல்களில் “கிரீடத்தின் நீல வைரம்” (பிரெஞ்சு டயமண்ட் ப்ளூ டி லா கூரோன்) அல்லது “நீல பிரெஞ்சுக்காரர்” என்று இடம்பெற்றது. லூயிஸ் XIV ஒரு தங்க பதக்கத்தில் அமைக்கப்பட்ட அவரது கழுத்தில் அதை அணிந்திருந்தார் என்று நம்பப்படுகிறது. அவருக்கு கீழ், பிரான்ஸ் தொடர்ச்சியான போர்களை நடத்தியது, நாட்டின் மீது பெரும் சுமையை ஏற்படுத்தி அதை அழித்தது. காலில் குண்டுவெடிப்பில் இருந்து பல நாட்கள் வேதனையடைந்த பின்னர் லூயிஸ் இறந்தார், வேட்டையில் குதிரையிலிருந்து விழுந்தபோது மன்னர் சேதமடைந்தார். மகிழ்ச்சியின் கல் அவரை கொண்டு வரவில்லை என்று நாம் கூறலாம்.
அவர் ஒரு "நீல பிரெஞ்சுக்காரர்" மற்றும் லூயிஸ் XV அணிந்திருந்தார் - ஒரு வைரமானது அரச பதக்கத்தை ஆர்டர் ஆஃப் தி கோல்டன் ஃபிளீஸால் அலங்கரித்தது. ராஜா தனக்கு பிடித்த மார்குயிஸ் டி பொம்படூருக்கு கல்லைக் கொடுத்தார், ஆனால் அவர் விரைவில் நிமோனியாவால் இறந்தார். இந்த கல் அரச குடும்பத்திற்குத் திரும்பியது, பின்னர் லூயிஸ் XVI க்கு சென்றது, அவர் நீல வைரத்தை தனது அன்பு மனைவி மேரி அன்டோனெட்டேவுக்குக் கொடுத்தார். பின்னர், பிரெஞ்சு புரட்சியின் போது ராணி பகிரங்கமாக தலை துண்டிக்கப்பட்டார். லூயிஸ் XVI தானே தேசத்தின் சுதந்திரத்திற்கு எதிரான சதித்திட்டம் தீட்டப்பட்டார், ராஜா என்ற பட்டத்தை இழந்து பகிரங்கமாக தூக்கிலிடப்பட்டார்.
மேரி அன்டோனெட் சில சமயங்களில் இளவரசி டி லம்பல்லேவுடன் மிகவும் நட்பாக இருந்தார், வைரத்திற்கு கெட்ட பெயரைக் கொடுக்க அனுமதித்தார் என்பது சுவாரஸ்யமானது. கல்லின் சாபம் இளவரசியை முந்தியது - அவளும் மிகவும் கொடூரமான முறையில் கொல்லப்பட்டாள். செப்டம்பர் 19, 1792 இன் ஒரு கடிதத்தில் கவுண்ட் டி ஃபெர்சன் தனது மரணதண்டனை விவரித்த விதம் இங்கே: “மேடம் டி லம்பல்லே தூக்கிலிடப்பட்ட விவரங்களை பேனா விவரிக்க முடியவில்லை. எட்டு மணி நேரம் அவள் மிகவும் கொடூரமான முறையில் துன்புறுத்தப்பட்டாள். அவளது மார்பகங்களையும் பற்களையும் கிழித்து, அவள் சுமார் இரண்டு மணி நேரம் சுயநினைவைப் பெற்றாள், அவளுக்கு எல்லா வகையான உதவிகளையும் செய்தாள், இதையெல்லாம் அவள் "மரணத்தை நன்றாக உணர" முடிந்தது.
பிரஞ்சு புரட்சியின் போது, \u200b\u200bஅரச அறைகளின் கொள்ளை மற்றும் படுகொலைகளுடன், பிரஞ்சு கிரீடத்தின் மற்ற பொக்கிஷங்களுடன் கல் திருடப்பட்டு இங்கிலாந்துக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டது, அங்கு "ப்ளூ பிரெஞ்சுக்காரன்" என்ற புனைப்பெயர் வந்தது. அவர் நீண்ட காலமாக எங்கே இருந்தார் என்று தெரியவில்லை - அவர் 1812 இல் மட்டுமே பயணம் செய்தார், வேறு வெட்டு மற்றும் 45.52 காரட் எடையுடன் இருந்தார். சில தகவல்களின்படி, இந்த கல் ஆங்கில மன்னர் IV ஜார்ஜ் என்பவரால் வாங்கப்பட்டது, 1830 ஆம் ஆண்டில் இறந்த பின்னர் வைரத்தை அறியப்படாத ஒருவருக்கு விற்கப்பட்டது.
காலப்போக்கில், கல்லின் உரிமையாளர்கள் அனைவரும் திவாலானார்கள், பைத்தியம் பிடித்தார்கள் அல்லது இறந்தார்கள் என்று வதந்திகள் பெருகின. இத்தகைய இழிவான போதிலும், 1839 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பிரிட்டிஷ் வங்கியாளர் ஹென்றி பிலிப் ஹோப் 18,000 பவுண்டுகளுக்கு ஒரு வைரத்தை ஏலத்தில் வாங்கினார். பின்னர் கல்லுக்கு "டயமண்ட் ஹோப்" என்ற பெயர் வந்தது. ஹென்றி ஹோப் தன்னை முதுமையில் வாழ்ந்தார், ஆனால் திவாலானார், தன்னையும் அவரது குடும்பத்தினரையும் ஒரு பெரிய செல்வத்தை இழந்தார்.
இந்த நிகழ்வு வைரத்தின் சாபத்தைப் பற்றிய பேச்சுக்கு மேலும் பலவற்றைச் சேர்த்தது. அந்த நேரத்தில், அவரது கதை பல இலக்கிய படைப்புகளை உருவாக்குவதற்கு ஒரு முன்நிபந்தனையாக இருந்தது. எனவே, 1866 ஆம் ஆண்டில், பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர் வில்கி காலின்ஸ் "மூன்ஸ்டோன்" நாவலை எழுதினார், இதன் சதி வைர ஹோப்பின் வரலாற்றால் தெளிவாக ஈர்க்கப்பட்டுள்ளது.
ஹோப்பின் மரணத்திற்குப் பிறகு, வைர மீண்டும் பல முறை மறுவிற்பனை செய்யப்பட்டது. ஒரு துருக்கிய சேகரிப்பாளர் ஹோப் குடும்ப உறுப்பினர்களிடமிருந்து நீல வைரத்தை வாங்கினார் என்பது அறியப்படுகிறது. துரதிருஷ்டவசமானவர் புயலின் போது கப்பலில் கழுத்தை உடைத்ததால், கல்லைப் பார்ப்பதை நிறுத்த நேரம் கூட இல்லை.
விரைவில், ஹோப்பின் வைரம் துருக்கிய சுல்தான் அப்துல்-ஹமீத் II இன் அரண்மனையில் தோன்றும். அவர் தனது அன்புக்குரிய காமக்கிழங்கிற்கு ஒரு கல்லைக் கொடுத்தார், விரைவில் அவள் கொள்ளையர்களால் கொல்லப்பட்டாள். இரத்தக்களரி அடக்குமுறைகளுக்கு இழிவான சுல்தான் 1909 இல் அரியணையில் இருந்து பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்டு 1918 இல் சிறையில் இறந்தார்.
வைரத்தின் அடுத்த உரிமையாளர் ரஷ்ய இளவரசர் கோரிட்கோவ்ஸ்கி ஆவார், அவர் அதை பிரெஞ்சு நடனக் கலைஞர் லெடாக்ஸுக்கு வழங்கினார். விரைவில் அவர் பொறாமையுடன் அவளை சுட்டுக் கொண்டார், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் ஒரு மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட்டார்.
1911 ஆம் ஆண்டில், பிரபல பிரெஞ்சு நகை வியாபாரி பியர் கார்டியர் 550,000 பிராங்குகளுக்கு வைரத்தை வாங்கினார். அந்த நேரத்தில், கல் ஏற்கனவே நம்பமுடியாத அளவிலான உண்மையான மற்றும் கற்பனையான சோகமான கதைகளால் வளர்ந்திருந்தது, இது நகைக்கடை விற்பனையாளரை விசித்திரமான அமெரிக்க மில்லியனர் ஈவ்லின் வால்ஷ் மாக்லினுக்கு விற்பனை செய்வதைத் தடுக்கவில்லை. மற்றவர்களுக்கு துரதிர்ஷ்டங்களைக் கொண்டுவந்த கல், அவளது தாயாக மாறும் என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். இதன் விளைவாக, அவர் ஒரு ஹோப் வைரத்தை அணிந்திருந்தார், கிட்டத்தட்ட அதை அகற்றாமல். இருப்பினும், விரைவில் அவரது கணவர் ஈவ்லின் பைத்தியம் பிடித்து ஒரு மனநல மருத்துவமனையில் இறந்தார், அவரது அன்பு மகன் காரின் கீழ் விழுந்தார், மற்றும் அவரது மகள் அதிகப்படியான மருந்துகளால் இறந்தார். அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டதாக மருத்துவர்கள் சந்தேகித்தனர்.
ஈவ்லின் மாக்லின் 60 ஆண்டுகளாக வாழ்ந்தார், வைரத்துடன் பிரிந்து செல்லவில்லை, இந்திய பூசாரிகளின் சாபம் என்று பிடிவாதமாக நம்பவில்லை, இருப்பினும் அவர் தனியாக இருந்து கிட்டத்தட்ட முற்றிலும் பாழடைந்தார். அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, வைரத்தை அமெரிக்க நகைக்கடை விற்பனையாளர் ஹாரி வின்ஸ்டனுக்கு கடன்களை செலுத்தி விற்கப்பட்டது. கல்லின் சாபம் அவரைப் பாதிக்கவில்லை, அவருடைய தலைவிதியில், உண்மையில் எந்த துரதிர்ஷ்டமும் இல்லை, ஏனென்றால் அவர் அடிக்கடி பல்வேறு தொண்டு நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்ததோடு, அமெரிக்காவில் ஒரு ரத்தின சுற்றுப்பயணத்தையும் ஏற்பாடு செய்தார், வருமானத்தை மீண்டும் தொண்டுக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார்.
அவர் மூடநம்பிக்கை இல்லை என்றும் எந்தவொரு சாபத்தையும் முற்றிலும் நம்பவில்லை என்றும் நகைக்கடைக்காரரே பலமுறை மக்களுக்கு உறுதியளித்தார் என்பது ஆர்வமாக உள்ளது. “நான் எல்லா வகையான கற்களையும் அவற்றின் திகில் கதைகளையும் பார்த்தேன். இதெல்லாம் புல்ஷிட், ”என்று ஹாரி கூறினார், மீண்டும் வைரங்களை கண்காட்சிகள் மற்றும் பந்துகளில் வைத்தார்.
நவம்பர் 1958 இல், வின்ஸ்டன் பொதுவாக ஹோப் வைரத்தை அமெரிக்காவிற்கு நன்கொடையாக வழங்க முடிவு செய்தார், அதை வாஷிங்டனில் உள்ள ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்திற்கு பெயரளவுக்கு 6 146 க்கு விற்றார். ஒரு புதிய முகவரிக்கு அதை வழங்க, அவர் ஒரு அசாதாரண முறையைத் தேர்ந்தெடுத்தார் - அவர் வழக்கமான அஞ்சல் பார்சல் மூலம் வைரத்தை அனுப்பினார், ஒரு விலைமதிப்பற்ற சுமையை கடினமான பழுப்பு நிற காகிதத்துடன் போர்த்தினார்.
தற்போது, \u200b\u200bஇந்த கல் ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனத்தில் உள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் (இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில்) சேமிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் அங்குள்ள முக்கிய கண்காட்சியாகும். இப்போது இது 100 மில்லியன் டாலர்கள் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கல் பரந்த குண்டு துளைக்காத கண்ணாடியை நம்பத்தகுந்த முறையில் பாதுகாக்கிறது. நிறுவனத்தின் பழைய நேரக்காரர்கள் சொல்வது போல்: “நாங்கள் வைரத்தை பாதுகாக்கவில்லை, ஆனால் வைரத்திலிருந்து மக்கள்.”
இது சுவாரஸ்யமானது:
.The ice blue fire of the stone once shone like a star on the forehead of an Indian temple statue until the day when it was ruthlessly torn out by a French adventurer. He would pay a high price for his actions and would later die painful death. The stone would become known as the Hope Diamond but what it brought most of its owners was despair.
While the Hope Diamond is regarded as the most beautiful and precious diamond in the world – at the same time it is to be the most dangerous. Since its theft from India a deadly curse is to live on within it. European kings, the richest woman in America as well as other owners all suffered terrible bad luck: They went bankrupt, were murdered, committed suicide or died in an accident.
This is the beginning of the dark story of a famous as well as notorious gemstone, which we know as Hope Diamond.
The Hope Diamond is believed to have come from the Kallur mine in the Golconda Region, on the river Kistna, in southwest India. In 1642 it appeared for the first time in Europe in the possession of a French merchant named Jean-Baptist Tavernier, who is said to have stolen it from the headband of the statue of the goddess Sita consort of the god Rama.
Location where the Nebra Sky Disk was Found
In 1668 he sold the stone – now known as the Tavinier Blue – for a significant amount to King Louis XIV of France. The diamond was originally 115 carats but was recut in the western style resulting in a 69 karat masterpiece called the “French Blue” which became part of the French crown jewels.
Jean-Baptist Tavernier was not able to enjoy his profit and, in the process of try to save his son from debtor’s jail, he himself lost much of his fortune. In the hope of making up for his loss, Tavernier traveled to India. It was here that the curse struck again and after he died of a raging fever his body was torn to bits by a pack of wild dogs.
The Sun King (Louis XIV) himself died horribly of gangrene caused by an infected wound and all of his legitimate children died in childhood, except for one. (Anne-Élisabeth, Marie-Anne and Louis-François all died before the age of two.)
Nicholas Fouquet, who worked for King Louis XIV, wore the gem to a special occasion and wound up spending 15 years in a prison at the fortress of Pignerol.
The diamond, on the other hand, was passed from one king to the next, and each of these kings suffered a tragic fate.
King Louis XV is said not to have much liked the gemstone and wore it rarely. Nevertheless the curse caught up with him and he contracted a virulent form of smallpox that turned every inch of his skin into a blackened scab of blood. His death was said to be excruciatingly painful.
King Louis XVI lost a large part of his empire and later fell out of favour with the people of France. Both he and Marie Antoinette wore the jewel and died on the Guillotine during the French revolution.
Jean-Baptist Tavernier - Curse of the Hope Diamond
Curse of the Hope Diamond - King Louis IV
Princess de Lamballe was a courtier of Marie Antoinette and would often handle the Hope Diamond and the Order of the Golden Fleece. She was killed by a mob during the revolution in a most horrific fashion including being stripped, raped, beaten, tortured and eventually disemboweled.
The cursed diamond disappeared after the royal storehouse (the Garde-Meuble) was robbed in 1792.
Execeution of Marie Antoinette - Cursed Diamond
There is a strong suggestion that it may have found its way to Queen Maria Louisa of Spain around 1800. The curse followed quickly and she lost popularity with the people of Spain becoming one of the most hated people in the land. In 1808 she and her husband were forced into exile shortly before Napoleon invaded Spain.
One version of the legend claims that Napoleon Bonaparte himself took the jewel from the Spanish around 1809 and from the moment he owned it all his military campaigns turned sour leading to the disastrous invasion of Russia in 1812 and his ultimate defeat in 1813 when Paris fell to his enemies. Napoleon would ultimately die as a prisoner on the island of St. Helena under mysterious circumstances after a horrible sickness – some say arsenic poisoning. It’s been suggested that the stone was stolen from Napoleon’s treasury around 1810 and sold for a pittance to a string of middlemen.
The Hope Diamond seems to have resurfaced in the possession of a Dutch jeweler known as Wilhelm Fals sometime around 1810. He drastically recut the diamond – possibly to disguise its origin. The larger piece would later become known as the Hope Diamond. This was soon stolen from him by his son Hendrik Fals who also murdered his fathered for good measure. The legend states that Hendrik sold the stone to a French diamond merchant called Francis Beaulieu for a fraction of its value and used the money to live a life of sin and debauchery. He was eventually driven mad by his own alcoholism, STD’s and guilt. Hendrik Fals killed himself in 1830.
The size and style of the gem made it difficult to sell in France where it might still be linked to the robbery of the Garde-Meuble. Together with an unknown French diamond cutter, Francis Beaulieu split off a small section of the stone and used this to fund a trip to London. He struggled to find someone he trusted to buy the gem and became ever more impoverished, paranoid and physically wasted. Eventually, he settled on Daniel Eliason a well-respected Hatton Garden jeweler. He showed Eliason the stone and offered it for 5,000 pounds (around £200,000 today). Eliason wanted time to think it over but when he went back the next day he found Francis Beaulieu dead on his bed. The stone was clutched in Beaulieu’s hand but the young man was dead of starvation. This was almost exactly 20 years after the robbery of the French Blue – just when the statute of limitations on the theft were expiring.
Some sources claim that Eliason sold the stone to King George III in 1814 where it became known as the ‘London Blue’. If this is true it was bad luck for King George III. His compulsive and unexplained madness returned and he was dead by 1820. Some say the stone passed to King George IV who kept it for ten years until 1830. During this time he became an alcoholic, possibly addicted to a heroin type drug called laudanum, so obese his cloths no longer fitted, partially blind from cataracts, mentally unstable and plagued by gout.
Curse of the Hope Diamond - King George
No comments:
Post a Comment