SMITA PATIL ,BOLLYWOOD LEGEND BREATH HER LAST DECEMBER 13,1986

SMITA PATIL ,BOLLYWOOD LEGEND 

BREATH HER LAST DECEMBER 13,1986

Smita Patil (17 October 1955[1] – 13 December 1986[3][4]) was an Indian actress of film, television and theatre. Regarded among the finest stage and film actresses of her times,[5] Patil appeared in over 80[2] Hindi and Marathi films in a career that spanned just over a decade.[6] During her career, she received two National Film Awards and a Filmfare Award. She was the recipient of the Padma Shri, India's fourth-highest civilian honour in 1985.

Patil graduated from the Film and Television Institute of India in Pune and made her film debut with Shyam Benegal's[7] Charandas Chor[8] (1975). She became one of the leading actresses of parallel cinema, a New Wave movement in India cinema, though she also appeared in several mainstream movies throughout her career.[9] Her performances were often acclaimed, and her most notable roles include Manthan[1][8] (1977), Bhumika[1] (1977),[8] Aakrosh (1980), Chakra (1981), Chidambaram (1985) and Mirch Masala[10] (1985).[1][9]

Apart from acting, Patil was an active feminist and a member of the Women's Centre in Mumbai. She was deeply committed to the advancement of women's issues, and gave her endorsement to films which sought to explore the role of women in traditional Indian society, their sexuality, and the changes facing the middle-class woman in an urban milieu.[11]

Patil was married to actor Raj Babbar. She died on 13 December 1986 at the age of 31 due to childbirth complications. Over ten of her films were released after her death. Her son Prateik Babbar is a film actor who made his debut in 2008









Early life[edit source]
Smita Patil was born in Pune[12] into a Kunbi Maratha family to a Maharashtrian politician, Shivajirao Girdhar Patil and social worker mother Vidyatai Patil, from Shirpur town (Village-Bhatpure) of Khandesh province of Maharashtra State. She studied at Renuka Swaroop Memorial high school in Pune.

Her first tryst with the camera was in the early 1970s as a television newsreader on the newly transmitting Mumbai Doordarshan, the Indian government run broadcaster.[13]

Career[edit source]
Smita Patil belongs to a generation of actresses, including Shabana Azmi and, like her, who are strongly associated with the radically political cinema of the 1970s. Her work includes films with parallel cinema directors like Shyam Benegal,[8] Govind Nihalani, Satyajit Ray (Sadgati, 1981),[4] G. Aravindan (Chidambaram, 1985) and Mrinal Sen as well as forays into the more commercial Hindi film industry cinema of Mumbai. Patil was working as a TV news reader and was also an accomplished photographer when Shyam Benegal discovered her.[14]

She was an alumna of the Film and Television Institute of India, Pune. In 1977, she won the National Award for 'Best Actress' for her performance in the Hindi film Bhumika.[10] In her films, Patil's character often represents an intelligent femininity that stands in relief against the conventional background of male-dominated cinema (films like Bhumika, Umbartha, and Bazaar). Smita Patil was a women's rights activist and became famous for her roles in films that portrayed women as capable and empowered.

"I remained committed to small cinema for about five years ... I refused all commercial offers. Around 1977-78, the small cinema movement started picking up and they needed names. I was unceremoniously dropped from a couple of projects. This was a very subtle thing but it affected me a lot. I told myself that here I am and I have not bothered to make money. I have turned down big, commercial offers because of my commitment to small cinema and what have I got in return? If they want names I'll make a name for myself. So I started and took whatever came my way."

In time she was accepted by commercial filmmakers and from Raj Khosla and Ramesh Sippy to B.R. Chopra, they all agreed that she was "excellent." Her fans, too, grew with her new-found stardom. Patil's glamorous roles in her more commercial films — such as Shakti and Namak Halaal — revealed the permeable boundaries between "serious" cinema and "Hindi cinema" masala in the Hindi film industry. In 1984, she served as a jury member of the Montreal World Film Festival.[15]

Director C. V. Sridhar was the first one to pair her opposite Rajesh Khanna in Dil-E-Nadan in 1982. After success of this film, Smita and Khanna were paired in successful films like Aakhir Kyon?, Anokha Rishta, Angaaray (1986 film), Nazrana (1987 film), Amrit. The songs Dushman Na Kare Dost Ne Woh and Ek Andhera Lakh Sitare from the J.P.Omprakash directorial venture Aakhir Kyun became popular. With the release of Aakhir Kyon? her popularity and her pairing with Khanna were at its peak. The film Nazrana released posthumously after her death and became box office success with film being among the top 10 highest-grossing films of the year 1987. Each of her films with Khanna were different and spoke about various social issues. In the film Awam (film), Smita was paired opposite Raj Babbar in supporting role whereas Khanna was in the lead role. In the year 1987, Amrit (film) directed by Mohan Kumar became fifth highest-grossing film of the year. Her performance along-with that of Khanna were critically acclaimed in case of the films Anokha Rishta, Amrit (film), Aakhir Kyon?.

Her association with artistic cinema remained strong, however. Her arguably greatest (and unfortunately final) role came when Smita re-teamed with Ketan Mehta to play the feisty and fiery Sonbai in Mirch Masala (1987). Smita won raves for playing a spirited spice-factory worker who stands up against a lecherous petty official. On the centenary of Indian cinema in April 2013, Forbes included her performance in the film on its list, "25 Greatest Acting Performances of Indian Cinema".[16]

During the making of Chakra, Smita Patil used to visit the slums in Bombay. It culminated in another National Award.

Personal life[edit source]

When she became romantically involved with actor Raj Babbar,[17] Patil drew severe criticism from her fans and the media, clouding her personal life and throwing her into the eye of a media storm. Raj Babbar left his wife Nadira Babbar to marry Patil.[18]











Death and legacy[edit source]
Smita died from childbirth complications on 13 December 1986,[4] age 31, barely two weeks after having given birth to her son, Prateik Babbar.[19]

Nearly two decades later, one of India's greatest film directors, Mrinal Sen alleged that Smita Patil had died due to gross medical negligence.[20]

In 2011, Rediff.com listed her as the second-greatest actress of all time, behind Nargis.[21] According to Suresh Kohli from Deccan Herald, "Smita Patil was, perhaps, the most accomplished actress of Hindi cinema. Her oeuvre is outstanding, investing almost every portrayal with a powerhouse realistic performance."[22]

In 2012, the Smita Patil Documentary and Short Film Festival was initiated in her honor.[23][24]

ஸ்மிதா பாட்டீல் (17 அக்டோபர் 1955 [1] - 13 டிசம்பர் 1986 [3] [4]) திரைப்படம், தொலைக்காட்சி மற்றும் நாடகத்தின் சிறந்த இந்திய நடிகை ஆவார். அவரது பத்தாண்டு திரைப்பட சேவையில் , தொழில் வாழ்க்கையில் 80 க்கும் மேற்பட்ட [2] இந்தி மற்றும் மராத்தி படங்களில் தோன்றினார். , அவர் இரண்டு தேசிய திரைப்பட விருதுகளையும் பிலிம்பேர் விருதுகளையும் பெற்றார். 1985 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் நான்காவது உயர்ந்த குடிமகள் கௌரவமான பத்மஸ்ரீ பட்டம் பெற்றார்
பிறப்பும் ,இளமைப் பருவமும்[மூலத்தைத் தொகு]

ஸ்மிதா பாட்டீல் மகாராஷ்டிர அரசியல்வாதி ஷிவாஜிரோ கீர்தர் பாட்டீல் க்கும் சமூக சேவகி வித்யாதாய் படேலுக்கும் 1955 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 17 இல் பிறந்தார் .இவர் பிறந்த இடம் மகாராஷ்டிரா மாநிலத்தில் ,காந்தேஷ் மாவட்டத்தில் பட்புரே என்ற கிராமத்தில் பிறந்தார் . இவர் பூனாவில் ரேணுகா ஸ்வரூப் உயர்நிலை பள்ளியில் கல்வி பயின்றார் . பின்னர் புனேயில் இந்திய மற்றும் டெலிவிஷன் இன்ஸ்டிடியூட்டில் பட்டபடிப்பை முடித்தார்

தொலைக்காட்சி மற்றும் சினிமாவில் இடம் பெறுதல்[மூலத்தைத் தொகு]
இவ்வாறு படித்து முடிக்கையில் ,டெலிவிஷனில் செய்தி வசிக்கும் போது சினிமா பட வாய்ப்பு கிடைத்தது .சிறு வேடங்களில் தோன்றினார் .என்றாலும் அதனை நிறைவாகவே செய்தார் .சியாம் பெண கலின் சரன்தாஸ் சோர் 1975 படத்தில் திறம்பட நடித்து பாராட்டு பெற்றார் . இவ்வாறே பலபடங்கள் நிறைவான நடிப்பையும் தந்து பாராட்டையும் பெற்றார் .அவைகள் மண்தான் 1977 ,பூமிகா 1977,ஆக்ரோஷ்1980,சக்ரா1981 ,சிதம்பரம்1985 , மிர்ச் மசாலா 1985 ஆகிய படங்கள் ஆகும்

படங்கள் பற்றி பொது விமரிசனங்கள்[மூலத்தைத் தொகு]
புனே திரைப்படக் கல்லூரியில் படித்து, செய்தி வாசிப்பாளராக இருந்த ஸ்மிதா மீது பலரின் கவனமும் திரும்பியது. இப்படிதான் அவர் நடிகையானார். நிஷாந்த் என்கிற ஷியாம் பெனகலின் படத்தில் சிறு பாத்திரத்தில் தோன்றினாலும் கவனிக்கப்பட்டார். `மந்தன்', `பூமிகா' எல்லாம் வந்த பின்னர் தனித்துவம் பெற்றுவிட்டார். விருதுகளும், பாராட்டுகளும் கிடைத்தன. அவருக்கென ஸ்க்ரிப்டுகள் எழுதப்பட்டன. அவர் அழகுப் பதுமையாகவோ, நாலு பைட் நாலு பாட்டில் ஹீரோவுக்குப் பின்னால் ஒளியும் கொஞ்சும் கிளியாகவோ தனது வட்டத்தைச் சுருக்கிக் கொள்ளாமல் அசல் பெண்களைப் பிரதிபலிக்கிற பாத்திரங்களில் ஒளிர்ந்தார்.

‘பூமிகா' படத்தைப் பற்றி அறியாதவர்கள் இருக்க முடியாது. தேவதாசி குலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு நடனப் பெண்ணாய் வருவார். கட்டுக்கடங்காத நடனமும் அதைப் போன்றே காவல்களை மீறும் சீற்றமுமாய் வந்தாலும் சட்டென முகங்களை மாற்றிக்கொள்ள அவரால் முடிந்தது. சிதம்பரம்' படத்தில் அவர்தான் எல்லாம். உலகம் தெரியாத ஒரு தமிழ்ப் பெண்ணாய் வளைய வருவது, `மிர்ச் மசாலா'வில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிற சோன்பாயின் மருண்ட கண்கள். இதை எல்லாம் ஊதித்தள்ளி அப்படியே `மண்டி' படத்தில் ஒரு வேசியாய் குலுக்கவும் தளுக்கவும் செய்தார் ஒரு புழங்கு மொழியில் சொல்ல வேண்டுமானால் பல பாத்திரங்களிலும் வாழ்ந்து தள்ளியிருக்கிறார்.

சொந்த வாழ்கை[மூலத்தைத் தொகு]

ஸ்மிதா பாட்டில் ஏற்கனவே திருமணம் ஆன ராஜ் பப்பரை காதலித்து பெருத்த சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது . என்றாலும் ஸ்மிதாவை திருமணம் செய்து கொள்ள தன் மனைவி நாதிரா பப்பார் மற்றும் இரு குழந்தைகளை பிரிய நேரிட்டது . மணவிலக்கு பெற்ற பின் ஸ்மிதா பாட்டிலை மணம் செய்தார் பப்பர்.அது அவ்வளவாய் அவர் தேடின நிம்மதியைக் கொடுக்கவில்லை

மரணம்[மூலத்தைத் தொகு]

ஸ்மிதா பாட்டில் தன் மகன் பிரதேய்க் கை நவம்பர் 28 ,1986 இல் பெற்றார் . பின்னரும் மிகவும் பலவீனமான நிலையிலேயே இருந்து வந்தார் .டிசம்பர் 13 ,1986 இல் மரணம் அடைந்தார் .அப்போதே மருத்துவ கவனிப்பு சரியில்லை என்பதே குற்றசாட்டாய் சொல்லப்பட்டது ஸ்மிதா பாட்டில் நடிப்பில் நர்கீஸுக்கு அடுத்த படியாக இருந்து வந்தார் என்று சினிமா நோக்கர்கள் கருத்தாயிருந்தது

Filmography[edit source]

Year	Film	Role	Other notes
1974	Mere Saath Chal	Geeta
1974	Samna[3][25]	Kamley	Marathi film
1975	Nishant (Night's End)	Rukumani[8]
1975	Charandas Chor	Rajkumari (Princess)
1976	Manthan[3]	Bindu
1977	Bhumika[3][26]	Usha/Urvashi Dalvi	National Film Award for Best Actress Nominated, Filmfare Best Actress Award
1977	Jait Re Jait[25]	Chindhi	Marathi film
1977	Saal Solvan Chadya	Pinky	Punjabi film
1978	Kondura / Anugraham	Parvati	Hindi / Telugu film
1978	Gaman	Khairun Hussain
1978	Sarvasakshi	Sujatha	Marathi Film
1980	Bhavani Bhavai[1]	Ujaan	Gujarati (Hindi dubbed) film
1980	Aakrosh	Nagi Lahanya
1980	Albert Pinto Ko Gussa Kyon Aata Hai	Joan
1980	The Naxalites	Ajitha
1980	Anveshane	Revati[27]	Kannada film
1981	Chakra	Amma	National Film Award for Best Actress Filmfare Best Actress Award
1981	Sadgati	Jhuria	TV
1981	Tajurba
1982	Arth	Kavita Sanyal	Nominated, Filmfare Best Supporting Actress Award
1982	Badle Ki Aag	Bijli
1982	Bazaar	Najma	Nominated, Filmfare Best Actress Award
1982	Bheegi Palkein	Shanti
1982	Dard Ka Rishta	Dr. Anuradha
1982	Dil-E-Nadaan	Sheela
1982	Namak Halaal	Poonam
1982	Shakti	Roma Devi
1982	Sitam	Meenakshi
1982	Subah		Dubbed from the original Marathi film Umbartha
1982	Umbartha[1][3]	Sulabha Mahajan	Marathi film, Dubbed as Subah in Hindi Marathi Rajya Chitrapat Puraskar for Best Actress
1983	Mandi	Zeenat[8]	Nominated, Filmfare Best Supporting Actress Award
1983	Ghungroo	Kesarbai
1983	Ardh Satya[3][26]	Jyotsna Gokhale
1983	Qayamat	Shashi
1983	Haadsa	Asha
1983	Chatpati
1984	Aaj Ki Aawaz	Rajni Deshmukh	Nominated, Filmfare Best Actress Award
1984	Raavan	Ganga
1984	Pet Pyaar Aur Paap
1984	Meraa Dost Meraa Dushman	Lali
1984	Tarang[3]	Janki
1984	Shapath	Shanti
1984	Kanoon Meri Mutthi Mein
1984	Giddh	Hanumi
1984	Anand Aur Anand	Kiran
1984	Farishta	Kashibai
1984	Hum Do Hamare Do
1984	Kasam Paida Karne Wale Ki	Aarti
1985	Chidambaram[3]	Shivagami	Malayalam film
1985	Ghulami	Sumitra Sultan Singh
1985	Debshishu	Seeta	Bengali film[28]
1985	Aakhir Kyon?	Nisha
1985	Meraa Ghar Mere Bachche	Geeta Bhargav
1985	Jawab	Rajni / Radha Gupta / Fredi Martis / Salma Hussain
1986	Aap Ke Saath	Ganga
1986	Amrit	Kamla Shrivastav
1986	Dilwaala	Sumitra Devi
1986	Dehleez	Deepa
1986	Angaarey	Arti Varma
1986	Kaanch Ki Deewar	Nisha
1986	Anokha Rishta	Dr. Pramila
1986	Teesra Kinara
1987	Mirch Masala	Sonbai
1987	Dance Dance	Radha
1987	Thikana	Shashi Goel
1987	Sutradhar	Prerna
1987	Insaniyat Ke Dushman	Lakshmi Nath
1987	Ahsaan
1987	Raahee	Rano/Sandhya
1987	Nazrana	Mukta
1987	Avam	Dr. Shabnam
1987	Sher Shivaji
1988	Waaris	Paramjit
1988	Hum Farishte Nahin	Roma
1988	Akarshan	-	Special Appearance
1989	Galiyon Ke Badshah	Tulsi

வெள்ளை டிவி-யில் விருது பெற்ற படங்களைப் புரிந்தும் புரியாமலும் பார்த்துக்கொண்டுதான் இருந்தேன். ஸ்மிதா பாட்டில் என்கிற பெயரை அவ்வப்போது படிக்காமலோ கேள்விப்படாமலோ இருந்ததில்லை. என்றாலும் கோவிந்த் நிகாலனியின் ‘அர்த் சத்யா' என்கிற படத்தை தியேட்டரில் பார்க்கிறேன். ஒரு பெண் கண்களால் பேசுவதை முதல் முறையாய் கவனித்தேன். அன்று இரவு அந்தக் கண்களால், தூங்கவே முடியாமல் நான் விழித்திருந்தேன் என்று நினைக்கிறேன். பின்னால் அரவிந்தனின் `சிதம்பரம்' என்கிற மலையாளப் படம் வருகிறது. அதில் ஸ்மிதா நிற்கிறார், நடக்கிறார், சிரிக்கிறார், பூப்பறிக்கிறார். சந்தர்ப்பம் இருக்கவே பல முறை அந்தப் படத்தைத் திரும்பத் திரும்பப் பார்க்கிறேன்.

ஒரு நடிகை நமது கனவுக் கன்னியாகிவிடாமல் தப்பித்து சிந்தனையாய் இருந்து விடுகிற ரகசியம் அப்போது எனக்குப் புரியவில்லை. அவர் மிகச்சிறந்த நடிகை, அவர் தனது நடிப்பால் நமது மனதில் இடம் பிடிக்கிறார் என்கிற உண்மை சிறுகச் சிறுகப் புரிந்து வந்தபோது அவர் இந்த பூமியிலிருந்து விடைபெற்று சென்றுவிட்டார். 1986 டிசம்பர் மாதம் பிரசவ நெருக்கடியில் அந்த இறப்பு நிகழ்ந்தது. அப்போது அவரது வயது முப்பத்தி ஒன்று. அது சாகிற வயதா. மேதாவிலாசத்துக்கும் அற்ப ஆயுளுக்கும் அப்படி என்னதான் உறவோ என்கிற வரியைத்தான் நினைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
ஸ்மிதா மஹாராஷ்ட்ராவைச் சேர்ந்தவர். மராத்தி படித்தவர். அவரது வீட்டில் கலைத்துறையைச் சேர்ந்தவர்களோ கலையின் பேரில் அபிமானம் மிகுந்தவர்களோ இல்லை. புனே திரைப்படக் கல்லூரியில் படித்து, செய்தி வாசிப்பாளராக இருந்த ஸ்மிதா மீது பலரின் கவனமும் திரும்பியது. இப்படிதான் அவர் நடிகையானார். நிஷாந்த் என்கிற ஷியாம் பெனகலின் படத்தில் சிறு பாத்திரத்தில் தோன்றினாலும் கவனிக்கப்பட்டார் என்று குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.

 `மந்தன்', `பூமிகா' எல்லாம் வந்த பின்னர் தனித்துவம் பெற்றுவிட்டார். விருதுகளும், பாராட்டுகளும் கிடைத்தன. அவருக்கென ஸ்க்ரிப்டுகள் எழுதப்பட்டன. அவர் அழகுப் பதுமையாகவோ, நாலு பைட் நாலு பாட்டில் ஹீரோவுக்குப் பின்னால் ஒளியும் கொஞ்சும் கிளியாகவோ தனது வட்டத்தைச் சுருக்கிக் கொள்ளாமல் அசல் பெண்களைப் பிரதிபலிக்கிற பாத்திரங்களில் ஒளிர்ந்தார். இடைவிடாமல் பணிபுரிகின்ற அளவுக்கு வரிசையாய் படங்கள் இருந்தன என்றே சொல்ல வேண்டும். ஆன்ம பலமில்லாமல் பலவீனமாயிருந்த படங்களில்கூட அவரது இருப்பு அந்தப் படத்தை சமநிலை செய்வதை இன்றுமே கவனிக்க முடியும்.

அவர் நடித்த முக்கியமான படங்கள் அனைத்தையுமே பார்த்திருக்கிறேன். ‘பூமிகா' படத்தைப் பற்றி அறியாதவர்கள் இருக்க முடியாது. தேவதாசி குலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு நடனப் பெண்ணாய் வருவார். கட்டுக்கடங்காத நடனமும் அதைப் போன்றே காவல்களை மீறும் சீற்றமுமாய் வந்தாலும் சட்டென முகங்களை மாற்றிக்கொள்ள அவரால் முடிந்தது. உதாரணமாய், `சிதம்பரம்' படத்தில் அவர்தான் எல்லாம். உலகம் தெரியாத ஒரு தமிழ்ப் பெண்ணாய் வளைய வருவது என்னவென்று சொல்லவியலாத அப்படி ஓர் உணர்வை ஏற்படுத்தும். அந்தக் கண்களில் இருக்கிற அறியாமையை மறக்கவே முடியாது. அப்படித்தான் `மிர்ச் மசாலா'வில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிற சோன்பாயின் மருண்ட கண்கள். இதை எல்லாம் ஊதித்தள்ளி அப்படியே `மண்டி' படத்தில் ஒரு வேசியாய் குலுக்கவும் தளுக்கவும் செய்தார். இப்படி அவர் படங்களை வரிசையாய் பார்க்க முடியும். கிளீஷேவான ஒரு புழங்கு மொழியில் சொல்ல வேண்டுமானால் பல பாத்திரங்களிலும் வாழ்ந்து தள்ளியிருக்கிறார்.

பெரிதாய் பணம் சம்பாதிக்கிற நோக்கமின்றி செயற்பட்டதால் கமர்ஷியல் படங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை. ஒரு சில பொதுச்சேவை நிறுவனங்களுடன் இருந்து பணியாற்றியிருக்கிறார். தனிப்பட்ட வாழ்க்கை பல சிக்கல்களில் இருந்தன. ஒரு குடும்பத்தில் பதுங்கிக்கொள்ளாமல் பொதுவெளியில் பணியாற்றுகின்ற பெண்களையே பீடிக்கக் கூடிய தனிமை, பதற்றம் ஆகியவை அவருக்கு இருந்திருக்க முடியும். சினிமாவில் பாதம் முதல் தலை வரை அரசியல்தான். அதை எல்லாம் தாக்குப் பிடிக்க தர்மசங்கடமாய் இருந்திருக்கும். கை விட்டுப் போகிறவர்களின் துரோகத்தை, கை நீட்டி குற்றம் சொல்லுகிற மந்தைகளின் அபவாதத்தை எல்லாம் சகித்துக்கொள்ள முடிந்திருக்காது. அந்த மாதிரி பலவீனமான சந்தர்ப்பத்தில் எடுத்த

முடிவாகக்கூட இருக்கலாம், வேறு ஒரு குடும்பம் இருந்த ராஜ் பாப்பரை அவர் திருமணம் செய்துகொண்டார். அது அவ்வளவாய் அவர் தேடின நிம்மதியைக் கொடுக்கவில்லை. ‘சமூகத்துக்கு இருப்பது ஒரு வேட்டைக்காரனின் மனது’ என்கிற வரியை இங்கே நினைத்துக் கொள்ளலாம்.

மணி எம் கே மணி
Chennai: