Thursday, 31 March 2022

RUDRAIYA`S GIRAMATHU ATHIYAAYAM

 

RUDRAIYA`S  GIRAMATHU ATHIYAAYAM




ருத்ரய்யா அவள் அப்படித்தான் படத்துக்கு பிறகு அடுத்து கிராமத்து அத்தியாயம் என்கிற படமெடுத்தார்.

கிராமத்து அத்தியாயம் படத்துக்கு கமல் பேசப்பட்டார். ஆனால் நடிக்கவில்லை. சந்திரஹாசன் நடித்தார். கமல் ரோலில் ஜெயபாரதி என்கிற இயக்குனரை நடிக்க வைத்தார். அதுவும் ஒத்துவராமல் பின் ஒரு புதுமுகம் நடித்தார். 

கிராமத்து அத்தியாயம் சரியா போகலை...படம் ஜம்ப் பண்ணி ஜம்ப் பண்ணி போற மாதிரியே இருக்கும். படம் தோல்வி. ருத்ரய்யா நேரே கமலிடம் போனார். நீ தான் கால்ஷீட் தரவேண்டும் என்றார்.

கமல் ரொம்ப இழுத்து கடைசியில் கதை கேட்டு சம்மதித்தார். முதல் நாள் ஷுட்டிங். கஷ்டப்பட்டு ஒரு தயாரிப்பாளரை ஏற்பாடு செய்திருந்தார் ருத்ரய்யா. அப்போது கமலுக்கு உடைகள் வாணி கமல் தான். எல்லா கமல் படங்களுக்கும் காஸ்ட்யூமர் வாணி தான். கமல் கிட்ட பிடிச்சது என்னன்னா அவர் யாரை மனைவியா ஏத்துக்கிறாரோ அவங்க தான் கமல் பட காஸ்ட்யூமர் கூட. ரெண்டு போஸ்டிங்..


கமல் பட மீதல் நாள் ஷூட்டிங்குக்கு பெரிய சூட்கேஸ்களில் துணிகளோடு இறங்கினார் வாணி. கமல் மேக்கப் போட போக ருத்ரய்யா முதல் ஷாட்டுக்கு தயாராக்க வேலைகளை தொடர்ந்தார். ஷாட் ரெடியானதும் கமல் அழைக்கப்பட கமல் ஜிகுஜிகுவென ஷர்ட் அணிந்து வந்திருக்கிறார். ஷர்ட்டை பார்த்ததும் டென்ஷனானார் ருத்ரய்யா. அசிஸ்டண்ட்டை கூப்பிட்டு 'நான் செலக்ட் செய்த சட்டை எங்கய்யா?' என சத்தம் போட கமல் ஓடிவந்திருக்கிறார். ர 'இந்த சட்டை ஒத்துவராது. அவன் ஏழை வாலிபன். இந்த மாதிரி ஒஸ்தி சட்டை அணிய மாட்டான்' என ருத்ரய்யா சொன்னதும் கமல் நேரே வாணியிடம் போய் சொல்ல அவ்வளவு தான்.வாணிக்கு வந்தது கோபம். சூட்கேசை மூடி காரில் டிக்கியில் ஏற்ற கமல் பின்னாலேயே ஓடி சமாதானப்படுத்தி இருக்கிறார். பதிலே சொல்லாமல் கார் விருட்டென கிளம்ப கையை பிசைகிறார் கமல். 

ருத்ரய்யா கமலிடம் பேச கமலோ ஒன்றும் பேசாமல் வேறொரு காரில் செல்கிறார். ருத்ரய்யாவுக்கு தன் நிலைமை புரிந்து போகிறது. கமலின் வீட்டுக்கு போன் போட்டு 'பரவாயில்லை. அதே காஸ்ட்யூமில் ஷுட்டிங் தொடங்கலாம்' என்கிறார் அழாத குறையாக. இந்த வாய்ப்புக்காக நாயாய் பேயாய் அலைந்தது அவருக்கே தெரியும்.

கமலோ இந்த படத்தை ட்ராப் செய்வோம். வேறு ஒரு படம் பின்னாளில் செய்யலாம் என போனை வைக்கிறார். ருத்ரய்யா இடிந்து உட்கார்ந்தார்.

அடுத்து அவர் சாகும் வரை அவருக்கு படம் இயக்கும் வாய்ப்பே கிடைக்கவில்லை. கஷ்டப்பட்டு இறந்தும் போனார்....

கேரக்டருக்கு ஏற்ற ஒரு சட்டை போட சொனதால் தன் வாழ்வையே துறந்த கலைஞன் வாழ்ந்த திரையுலகம் தமிழ் திரையுலகம்...

Tuesday, 29 March 2022

coca cola history - production 1886 march 29

coca cola history -

production 1886 march 29






கோகோ கோலா, அல்லது கோக், தி கோகோ கோலா நிறுவனத்தால் தயாரிக்கப்பட்ட ஒரு கார்பனேற்றப்பட்ட குளிர்பானமாகும்[1]. முதலில் காப்புரிமை மருந்தாகக் கருதப்பட்டது, இது 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் ஜான் பெம்பர்ட்டனால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது மற்றும் வணிகர் ஆசா கிரிக்ஸ் கேண்ட்லரால் வாங்கப்பட்டது, அதன் சந்தைப்படுத்தல் தந்திரங்கள் 20 ஆம் நூற்றாண்டு முழுவதும் உலக குளிர்பான சந்தையில் அதன் ஆதிக்கத்திற்கு கோகோ கோலாவை வழிநடத்தியது. பானத்தின் பெயர் கோலா கொட்டைகள் (காஃபின் ஆதாரம்) மற்றும் கோகோ இலைகள் ஆகிய இரண்டு அசல் பொருட்களைக் குறிக்கிறது. கோகோ-கோலாவின் தற்போதைய சூத்திரம் வணிக ரகசியமாகவே உள்ளது, இருப்பினும் பலவிதமான சமையல் குறிப்புகள் மற்றும் சோதனை பொழுதுபோக்குகள் வெளியிடப்பட்டுள்ளன.


Coca-Cola நிறுவனம் செறிவூட்டலை உற்பத்தி செய்கிறது, பின்னர் அது உலகம் முழுவதும் உரிமம் பெற்ற கோகோ-கோலா பாட்டில்களுக்கு விற்கப்படுகிறது. நிறுவனத்துடன் பிரத்தியேக பிராந்திய ஒப்பந்தங்களை வைத்திருக்கும் பாட்டில்லர்கள், வடிகட்டப்பட்ட நீர் மற்றும் இனிப்புகளுடன் இணைந்து, செறிவூட்டப்பட்ட கேன்கள் மற்றும் பாட்டில்களில் முடிக்கப்பட்ட தயாரிப்பை உற்பத்தி செய்கிறார்கள். ஒரு பொதுவான 12-US-திரவ-அவுன்ஸ் (350 மிலி) கேனில் 38 கிராம் (1.3 அவுன்ஸ்) சர்க்கரை உள்ளது (பொதுவாக உயர் பிரக்டோஸ் கார்ன் சிரப் வடிவில்). உலகெங்கிலும் உள்ள சில்லறை கடைகள், உணவகங்கள் மற்றும் விற்பனை இயந்திரங்களுக்கு பாட்டில்கள் கோகோ கோலாவை விற்கின்றன, விநியோகிக்கின்றன மற்றும் விற்பனை செய்கின்றன. Coca-Cola நிறுவனம் முக்கிய உணவகங்கள் மற்றும் உணவு சேவை விநியோகஸ்தர்களின் சோடா நீரூற்றுகளுக்கான செறிவை விற்பனை செய்கிறது.


Coca-Cola நிறுவனம் சில சமயங்களில் கோக் என்ற பெயரில் மற்ற கோலா பானங்களை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. இவற்றில் மிகவும் பொதுவானது டயட் கோக், காஃபின் இல்லாத கோகோ கோலா, டயட் கோக் காஃபின் இல்லாத, கோகோ கோலா செர்ரி, கோகோ கோலா ஜீரோ, கோகோ கோலா வெண்ணிலா மற்றும் எலுமிச்சை, சுண்ணாம்பு மற்றும் சிறப்பு பதிப்புகள் கொட்டைவடி நீர். 2015 இன் இன்டர்பிராண்டின் 'சிறந்த உலகளாவிய பிராண்ட்' ஆய்வின் அடிப்படையில், ஆப்பிள் மற்றும் கூகுளுக்கு அடுத்தபடியாக உலகின் மூன்றாவது மதிப்புமிக்க பிராண்டாக கோகோ கோலா இருந்தது.[2] 2013 ஆம் ஆண்டில், கோக் தயாரிப்புகள் உலகளவில் 200 நாடுகளில் விற்கப்பட்டன, நுகர்வோர் ஒவ்வொரு நாளும் 1.8 பில்லியனுக்கும் அதிகமான நிறுவன பானங்களை அருந்தினர்.[3]





On May 8, 1886, Dr. John Pemberton sold the first glass of Coca-Cola at Jacobs' Pharmacy in downtown Atlanta. Serving nine drinks per day in its first year, Coca-Cola was new refreshment in its beginning. See the story here of how it all began. 


SEE THE BIRTH OF COCA-COLA

Coca-Cola’s Sustainability History

Sustainability is not something new at The Coca-Cola Company. Since 1917, our efforts have covered a wide range of topics including: water sustainability, women empowerment, community well-being, sustainable packaging, climate protection, human and workplace rights, and sustainable agriculture.


Making of ‘Hilltop’

Read the story about one of the most famous commercials that saw Coke not as it was originally designed to be -- a liquid refresher -- but as a tiny bit of commonality between all peoples, a universally liked formula that would help to keep them company for a few minutes.Learn about the background of “I’d like to buy the world a Coke”


Coca-Cola’s First Bottle

The contour bottle has been celebrated in art, music and advertising. Read the story of the collaboration that began in 1915 and turned into one of the most famous shapes in the world. 


Starting a Coca-Cola Collection

Interested in starting a collection of your own Coca-Cola memorabilia? Read former archivist Phil Mooney’s recommendations for building a Coca-Cola collection.

BUDDISM AND ITS PREVENTION OF KILLING ANIMALS

 


BUDDISM AND ITS PREVENTION OF KILLING ANIMALS



புத்தர் மிருக பலி இல்லாமல் வைதீக சடங்கு செய்யச் சொன்னது பற்றிக் குறிப்பிட்டீர்கள் . ஆனால் புத்த மதம் உண்மையிலே கொல்லாமையை வலியுறுத்துகிறதா? புத்தம் தழைத்துள்ள திபெத் , மியான்மர் , இலங்கை , தாய்லாந்து போன்ற நாடுகளில் அசைவம் சாப்பிடுகின்றனர் . அதைக் காட்டிலும் இலங்கையில் புத்த பிட்சுகள் பலரே சிங்கள இனவாதத்தைத் தூண்டுபவர்களாகவும் இருகின்றனர் . இப்படி இருக்கையில் ஏன் வைதீகச் சடங்கின் உயிர்க்கொலையை மட்டும் புத்தர் மறுக்க வேண்டும் . உணவிற்காக எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் கொல்லாம் ஆனால் வேதச் சடங்கிற்காக கொல்லக் கூடாது. இதில் என்ன நியாயம் இருக்கிறது

புத்தர் முழுமையான கொல்லாமையை வலியுறுத்தினார். வேதவேள்விகளுக்கு மட்டும் உயிர்க்கொலை கூடாது என்று சொல்லவில்லை. அவரது கொள்கைகளில் அகிம்சையே முதலிடம் கொள்கிறது. அது முழுமையான கொலைமறுத்தல், முழுமையான வன்முறை விலக்கம்தான்.

புத்தர் சமண மதத்தில்தான் முதலில் சேர்ந்தார். சமணர்களுடன் இணைந்துதவம்செய்தார். சமணர்களுக்கு மூன்று கொள்கைகள் முக்கியமானவை சமநிலை பிரபஞ்சநோக்கு [ ஸம்யக்-தர்சனம்] சமநிலை ஞானம் [ஸம்யக்-ஞானம்] மற்றும் சமநிலை ஒழுக்கம்[ஸம்யக்-சரித்திரம்] .

அதற்கு ஐந்து நெறிகள் முக்கியமானவை. அவை வன்முறை தவிர்த்தல் (அகிம்சை), வாய்மை (சத்தியம்) பொருள்விழையாமை (அஸ்தேயம்) துறவு (பிரமச்சரியம்), பற்றற்றிருத்தல் (அபாரிகிருகம்) . இந்த நெறிகள் அனைத்தும் புத்தரும் ஏற்றுக்கொண்டவையே.

புத்தமதம் பின்னர் பல நிலைகளில் வளர்ந்தும் விரிந்தும் சென்றது. பல நாடுகளுக்கும் பற்பல பண்பாடுகளுக்கும் பௌத்தம் சென்று சேர்ந்தபோது அங்குள்ள பண்பாடுகளுடனும் மதசிந்தனைகளுடனும் அது உரையாடியது. அதன் விளைவாகப் பலவகையான மாற்றங்களை அது அடைந்தது.

இந்தப்பரிணாமத்தில் பௌத்தம் மாமிச உணவு உண்பதை ஏற்றுக்கொண்டது. இன்று பெரும்பாலான பௌத்தநாடுகளில் பௌத்தர்கள் அசைவ உணவுண்பவர்களே.பௌத்த ஆசாரங்கள், வழிபாட்டுமுறைகள் மட்டுமல்ல புத்தரின் வடிவமே கூட இவ்வாறு பலவகையான மாறுதல்களுக்கு ஆளாகியது.

பௌத்த மதம் என்பது ஒன்றல்ல. புத்தர் இறந்த சிலவருடங்களிலேயே அது மகாயானம் , ஹீனயானம் என இரு பிரிவுகளாக ஆகியது. அதன்பின் பல திசைகளில் பிரிந்து கிளைவிட்டு வளர்ந்துகொண்டே இருந்தது. அந்தப்பிரிவுகளுக்கிடையே பலநூற்றாண்டுக்காலம் பிரம்மாண்டமான ஞானவிவாதங்கள் நடந்துள்ளன.

பௌத்தம் வன்முறை மறுத்தலை வலியுறுத்தியது. ஆனால் அது பலநாடுகளில் பலவகையான சூழல்களில் செயல்பட்டபோது அதற்குள் நியுத்தா எனப்பதும் ஆயுதமில்லாத போர்க்கலைகள் குடியேறின. அவை கராத்தே, குங் ஃபு என்றெல்லாம் வளர்ச்சி அடைந்தன. இன்று அவை பௌத்த ஞானச்செயல்பாடுகளாகவே மாற்றம் கொண்டுள்ளன.

இந்தப் பரிணாமத்தை நாம் நின்றுகொண்டிருக்கும் சிறுவட்டத்தில் வைத்துப் புரிந்துகொள்ள, மதிப்பிட்டுத் தீர்ப்புக் கூற முனையக்கூடாது. பௌத்தத்தின் ஈராயிரம் வருடத்து வரலாற்றை, அது சென்ற இடங்களின் பண்பாட்டுச்சூழலை, அங்கெல்லாம் பௌத்தம் அளித்த பங்களிப்பைக் கருத்தில் கொண்டுதான் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

புத்தர் சமணர்களிடமிருந்து பிரிந்து சென்ற இடம் முக்கியமானது. சமணர்கள் உடலை உருக்கும் கொடும்தவங்களில் ஈடுபடுவதை அவதானித்து அது பயனற்றது என உணர்ந்து புத்தர் அவர்களிடமிருந்து விலகிச்சென்றார். உடலை வளர்ப்பது எப்படி உடல்மையச்சிந்தனையை உருவாக்குகிறதோ அதே போல உடலை நிராகரிப்பதும் உடலையே நினைத்திருக்கச் செய்கிறது என எண்ணினார்.

ஆகவே இரு எல்லைகளுக்கும் செல்லாமல் நடுவே செல்லும் பாதையே சிறந்தது என்று அவர் வகுத்தார். அதை மத்திம மார்க்கம் என பௌத்தம் சொல்கிறது. ஏதேனும் ஒரு திசையில் அதிதீவிரமாகச் செல்லும்போது அதற்கு எதிரான விசையும் அதே அளவுக்கு வலுவாகிறது. அதன்பின்னர் அந்த எதிர்விசையை சமாளிக்கவே நம் ஆற்றல் முழுக்கமுழுக்கச் செலவாகிவிடுகிறது.

இந்த அம்சம்தான் பௌத்தத்துக்கும் சமணத்துக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாடு. சமணம் அதன் ஆசாரங்களில் , நடைமுறைகளில் எந்தச் சமரசத்துக்கும் தயாராகவில்லை. ஆகவே அதனால் இந்திய எல்லையைத் தாண்டவே முடியவில்லை. மாறுபட்ட பண்பாடுகளை, வெவ்வேறு இனத்தவரை அதனால் உள்ளிழுக்க முடியவில்லை. விளைவாக மெல்லமெல்ல அது தேங்க ஆரம்பித்து ஒரு சிறு குழுவினரின் திட்டவட்டமான நம்பிக்கையாக மட்டுமே நீடிக்கிறது.

கொல்லாமையையே எடுத்துக்கொள்வோம். சமணர்கள் அதில் சமரசமற்றவர்கள். அதி தீவிரநிலையில் அவர்கள் கொல்லாமையை , சைவ உணவை வலியுறுத்துகிறார்கள். அதுவே அவர்களுக்கு பெரிய கட்டுக்கயிறாக ஆகியது

ஒரு கட்டுரையில் மானுடவியலாளர் மெர்வின் ஹாரீஸ் சொல்கிறார், அன்றைய சூழலில் இந்தியாபோன்ற பூமத்தியரேகைப்பகுதி நிலங்களிலேயே தூய தாவர உணவுப்பழக்கம் சாத்தியமாகியிருக்கும், ஆகவேதான் இங்கே சைவ உணவு என்ற கருதுகோள் உருவாகியது என்று. ஒரு சமூகத்துக்கு ஒட்டுமொத்தமாகப் புரதமும் கொழுப்பும் மிக்க உணவை அளிக்கத்தேவையான அளவுக்கு தாவரங்கள் இங்கேதான் வளரமுடியும். அதற்கான மழையும் வெயிலும் இங்கேதான் அதிகம். புரதமும் கொழுப்பும் உள்ள உணவை அளிக்கும் தாவரங்களும் இங்குதான் வளரும்.

பூமத்தியரேகைப்பகுதிகளில் வருடம் முழுக்க சாதகமான பருவநிலை நிலவுவதனால் உணவைப் பாதுகாத்து வைக்கவேண்டியதில்லை. சென்றகாலங்களில் புரதமுள்ள உணவு மிக அபூர்வமானது. அதைப் பாதுகாப்பதென்பது மிகக்கடினம். எல்லாக் காலத்திலும் எங்கும் கொண்டுசெல்லக்கூடிய, பேணக்கூடிய புரத உணவு விலங்குகளே.

ஆகவே ஒரு பருவத்தில் மட்டுமே பயிர் செய்யக்கூடிய, அல்லது விவசாயமே செய்யமுடியாத நிலங்களான பாலைவனங்களும் ,மலைப்பிராந்தியங்களும் ,பனிப்பாலைகளும் அசைவ உணவைத் தவிர்க்கும் நிலையில் அக்காலத்தில் இருக்கவில்லை. சென்ற காலங்களில் உலகமெங்கும் விவசாயத்தை விடப் பெரிய தொழிலாக இருந்தது மேய்ச்சலே. காரணம் நீர்வளமற்ற நிலங்களில் மேய்ச்சலே சாத்தியமானது. மேய்ச்சல் உருவாக்குவது அசைவ உணவைத்தான்.

நிலையான அரசுகள் உருவாகி, அந்த அரசுகளிடம் நிதி சேர்ந்து, அந்நிதியைக்கொண்டு அவை விளைநிலங்களையும் நீர்ப்பாசன வசதிகளையும் உருவாக்குகின்றன. அவ்வாறு நிலவளம் பெருகப்பெருகத்தான் வேளாண்மை அதிகரிக்கிறது. அதுவரைக்கும் பெரும்பகுதி நிலம் மேய்ச்சல்நிலமாகவே நீடிக்கும்

வேளாண்மைமயமாக்கம் பலநூற்றாண்டுக்காலம் முன்னரே ஆரம்பித்தாலும் மிகச்சமீபத்தில்தான் அது வேகமாக நிகழ்ந்திருக்கிறது என்பதைக்காண நம்மைச்சுற்றியிருக்கும் வேளாண்மை நிலங்கள் எப்போது உருவாயின என்று பார்த்தாலே போதும். நம் கிராமத்தில் கடந்த ஐம்பதாண்டுகளில் மேய்ச்சல் இல்லாமலாகி விவசாயம் அதிகரித்திருக்கும்.

இந்தியா பூமத்தியரேகைப்பகுதி நாடு. அதிலும் தென்னிந்தியா பூமத்தியரேகைப்பகுதியை மிக நெருங்கியது. அகவே இங்கே விவசாயம் நெடுங்காலம் முன்னரே வளர்ந்தது. தாவரப்பெருக்கம் சாத்தியமாகியது. சமணம் தென்னிந்தியாவில் பெற்ற வெற்றியை அன்று வட இந்தியாவில் பெறவில்லை என்பதை இதனுடன் இணைத்துப்பார்க்கவேண்டும். சமணத்தால் மலைப்பகுதிகளுக்குச் செல்லவே முடியவில்லை.

அங்கெல்லாம் சென்றது பௌத்தம். அப்பகுதிகளில் அது அசைவ உணவை வலியுறுத்தியிருந்தால் அம்மக்களுக்கு அது கடைப்பிடிக்கவே முடியாத மதமாகவே ஆகியிருக்கும். மாறாக பௌத்தம் நடைமுறைச் சமரசங்களைச் செய்துகொண்டே இருந்தது. அதில் முக்கியமானது அசைவ உணவு.

எல்லா மதங்களும் இத்தகைய சமரசங்களைச் செய்துகொண்டுதான் விரிவடைகின்றன. கருவறைக்குள் செருப்புடன் நிற்கும் நேபாளத்துப் பூசாரியைத் தென்னிந்திய இந்துக்ககள் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் செய்கிறார்கள்.

உணவையே எடுத்துக்கொள்வோம், வங்கப்பிராமணர்களுக்கு மீன் ஆசார உணவுதான். அன்றைய வங்கத்தில் வருடத்தில் சில மாதங்களில் மட்டுமே வயல் நீருக்கு வெளியே இருக்கும். விவசாயம் மிகக்குறைவு. ஆனால் மீன் மிக அதிகம். ஆகவே அவ்வுணவுப்பழக்கம் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

பௌத்தம் நடுப்பாதையை முன்வைப்பது. ஆகவே அது எதையுமே அதிதீவிர ஆசாரமாகக் கொள்ளவேண்டியதில்லை. அதன் மையமான தத்துவங்களே அதற்கு முக்கியம், சடங்குகளும் ஆசாரங்களும் அல்ல.

பௌத்தம் சென்ற நிலப்பகுதிகள் என்பவை பெரும்பாலும் அடர்ந்தகாடுகள் அல்லது உயர்ந்த மலைமடிப்புகள். இத்தகைய நிலங்களில் மக்கள் சிறுசிறு சமூகக்குழுக்களாக ஒருவரோடொருவர் தொடர்பற்று வாழ்வார்கள். காரணம் பயணம் மிக அரிதானதாக இருப்பதே. வெளித்தொடர்பு குறைகையில் சமூகம் தேங்கி அவர்கள் பழங்குடிகளாகவே நீடிப்பார்கள். ஒவ்வொரு பழங்குடிக்கும் ஒவ்வொரு மதம்,ஆசாரம்,அடையாளம் இருக்கும்.

காலப்போக்கில் அவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வளங்களுக்கான போட்டிகள் உருவாகும்போது அவர்களுக்குள் தீவிரமான சண்டைகள் நிகழும். பழங்குடிகளின் அன்னியர்மீதான வெறுப்பு உக்கிரமானது. ஏனென்றால் அவர்களுக்குள் தொடர்புகள் இருப்பதில்லை. ஆகவே வன்முறைகளும் மிக மூர்க்கமானவை.

அத்தகைய நிலப்பகுதிகளுக்குச் சென்ற பௌத்தம் அந்தப்பழங்குடிகள் நடுவே ஒரு பிரம்மாண்டமான தொடர்புவலையை உருவாக்கியது. அவர்கள் நடுவே ஒரு சமரசச் சித்தாந்தமாக அது உருவம் கொண்டது. மெல்ல மெல்ல அம்மக்களை இணைத்து ஒரே சமூகமாக, நாடுகளாக ஆக்கியது. அவ்வகையில் இன்றைய கீழையுலக நாகரீகத்தின் உருவாக்கத்திற்கு பௌத்ததின் பங்களிப்பு மகத்தானது.

இன்றுகூட வடகிழக்கு மாகாணங்களில் பழங்குடிமதங்கள்தான் நடைமுறை ஆசாரமாக இருக்கின்றன. பௌத்தம் உயர்நிலை மதமாக இருக்கிறது. இரண்டையும் மக்கள் ஒரேசமயம் கடைப்பிடிக்கிறார்கள். ஜப்பானில் ஒருவர் அன்றாடவாழ்க்கைக்கு ஷிண்டோ மதத்தையும் அறிவார்ந்த பயணத்துக்கு பௌத்த மதத்தையும் கடைப்பிடிக்கலாம்.

இரண்டாயிரம் வருடம் முன்பு தமிழகத்திலும் இதேபோன்றுதான் பௌத்தம் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது. பௌத்தத்தின் பங்களிப்பு அதுதான். மானுடவரலாற்றில் மதம் குலச்சடங்குகள், ஆசாரங்கள், நம்பிக்கைகளின் தொகையாகவே உருவாகிவந்தது. பௌத்தம் அவற்றின்மீது விரிந்த தத்துவஞானத்தின் ஒளி.

பௌத்தம் குறுங்குழு மதங்கள் நடுவே ஒரு மாபெரும் தொடர்புப்பின்னலை உருவாக்கியது. மாறுபட்ட ஆசாரங்களையும் நம்பிக்கைகளையும் உரையாடச்செய்தது, இணைத்தது. அந்தப்பணியில் ஒவ்வொரு இடத்திலும் பௌத்தம் மக்களால் தங்கள் வாழ்க்கைக்கு ஏற்ப மாற்றியமைக்கப்பட்டது. அந்த அனைத்து பௌத்த மதங்களுக்கும் நடுவே பௌத்தமெய்ஞானம் நிலைகொண்டது.

பௌத்தம் சைவ உணவைக் கைவிட்டது ஒரு சமரசம். ஆனால் அதன் விளைவாக அது பிரம்மாண்டமான ஒரு வன்முறை ஒழிப்பை நிகழ்த்திக்காட்டியது. அதுவே பௌத்தத்தின் வழி.

ஆஸ்திரேலியாவிலும் தென்னமெரிக்காவிலும் மானுட அழிவுகளை உருவாக்கிய கிறித்தவம் போல, எகிப்திலும் ஈரானிலும் மாபெரும் பண்பாட்டு அழிப்புகளை நிகழ்த்திய இஸ்லாமைப்போல ஒரு வரலாறு பௌத்தத்துக்குக் கிடையாது.

ஏனென்றால் பௌத்ததின் வழி சமன்வயம் . அதாவது சமரசம். பிற நம்பிக்கைகளை முற்றாக மறுத்து, அவற்றை அழித்து தன்னை நிலைநாட்டிக்கொள்ளக்கூடியதல்ல அது. பிறிதுடன் உரையாடி அதைத் தன்னுள் இழுத்துக்கொள்வது. பிறிதில் உள்ள பல விஷயங்களைத் தான் எடுத்துக்கொண்டு தன்னை மாற்றிக்கொள்வது. ஆகவேதான் அது சென்ற இடங்களில் அழிவை உருவாக்கவில்லை.

கடைசியாக, மதங்களின் மெய்ஞானம் ஒரு பெரும் பிரவாகமாக மக்களை இணைத்துக்கொண்டு முன்செல்கிறது. அதே சமயம், மதங்களின் அமைப்புகள் அதிகாரவர்க்கத்தால் தங்களுக்கான கருவிகளாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. நான் இரண்டையும் பிரித்தே பார்ப்பேன். மதங்களை அதிகாரக்கருவிகளாகக் கையாள்பவர்களை வைத்து அம்மமதங்களை மதிப்பிட மாட்டேன்.

நாஜி கொலைமுகாம்களை நிகழ்த்தியவர்களைக் கொண்டு கிறித்தவ மதத்தை அளக்க மாட்டேன். இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகளைக்கொண்டு இஸ்லாமை மதிப்பிட மாட்டேன். மதக்கலவரங்களை நிகழ்த்தும் இந்து மதவெறியர்களைக்கொண்டு இந்து மதத்தைப் புரிந்துகொள்ள மாட்டேன்.

On this day

1 year ago

Devon (actress) PORNO 1977 MARCH 28

 


Devon (actress) 

PORNO 1977 MARCH 28

Devon (born March 28, 1977) is an American pornographic film actress. She was a Penthouse Pet in 2001 and in 2005 she co-starred in the pornographic action-adventure film Pirates  which cost over US$ 1 million to make and was described by its producer as the most expensive pornographic film in history. She has worked for a number of pornographic film studios including Digital Playground and Shane's World, appearing in films for them and also directing for the latter. She has won a number of awards for her performances and was inducted into the Adult Video News Hall of Fame in 2010.

Early life

Devon was born in Allentown, Pennsylvania. In an interview, Devon has stated that her dream when growing up was to be a movie star.


Career

Her first foray into the mainstream adult film industry came in 1998, when she appeared in the Jules Jordan film New Breed. She was the Penthouse Pet of the month in January 2001.

Devon worked for Vivid for three years (1998-2001). Her first release for Vivid was Country Comfort. After her Vivid contract, Devon signed with Digital Playground. In 2004, Devon appeared in the first WMV-HD DVD porn movie ever made, Island Fever 3, filmed on Tahiti and Bora Bora. In 2005, she co-starred in the adult film Pirates.


By January 2006, she signed with a new company, Ecstasy Mobile. In March 2006, she signed with Black Kat Productions, which never produced any films with Devon. Devon then formed her own production company. In October 2006, she signed a contract with Shane's World to appear in films and direct film scenes for the company. She made her directorial debut for Shane's World in April 2007 with the title Devon Does Baja. She says she is personally most proud of Virtual Sex with Devon (2001), recollecting that she spent more time filming that title than most other titles.

In 2010, Devon was inducted into the Adult Video News Hall of Fame.

She returned to adult filming in 2012 and again in 2020.

Mainstream

Devon appeared in the episode "Millennium" (Season 1, Episode 19) of The Man Show in 1999. Devon appeared, alongside fellow Digital Playground contract performers Jesse Jane and Teagan Presley, in an episode titled "I Love You Too" from the HBO series Entourage, which aired on July 31, 2005.

Personal life

From 2001 to 2003 she was engaged to fellow pornographic actor Barrett Blade, who had managed her career from behind the scenes before working professionally onscreen with her. She describes their break-up as "difficult" and a contributing reason for her hiatus from the industry during the subsequent period. Prior to 2005, she also dated Danny Ting, the co-founder of WantedList, a popular pornographic DVD subscription site that was trying to be the "Netflix of the porn industry". She suffers from mild acrophobia. She believes being active in the sex industry has given her more confidence, making her more "outgoing and aggressive" about what she wants. She says she never watches her own films because she is too critical of herself, the only exception being the times when she has to do commentary for her own work. She has four cats and describes herself as "cute, honest and humorous". She has stated that the main difference between her industry persona and her real-life persona is her industry persona is more outgoing and flirtatious. She describes herself as irreligious.



Early life

Devon was born in Allentown, Pennsylvania. At age 19, she was a stripper at Al's Diamond Cabaret in Reading, Pennsylvania. She got this job after visiting the cabaret's "amateur night" in which she took first prize in the event and was offered a job as an "exotic dancer". This job would last for three years and fund Devon's breast implant surgery. As a young girl, her dream was to become a gymnast. However, due to her height, she was not able to participate at a competitive level, so she was forced to look to other careers. In an interview, Devon has stated that her dream when growing up was to be a movie star.

Career

Her first foray into the mainstream adult film industry came in 1998, when she appeared in the Jules Jordan film New Breed. She was the Penthouse Pet of the month in January 2001.

Devon worked for Vivid for three years (1998-2001). Her first release for Vivid was Country Comfort. After her Vivid contract, Devon signed with Digital Playground. In 2004, Devon appeared in the first WMV-HD DVD porn movie ever made, Island Fever 3, filmed on Tahiti and Bora Bora. In 2005, she co-starred in the adult film Pirates.

By January 2006, she signed with a new company, Ecstasy Mobile. In March 2006, she signed with Black Kat Productions, which never produced any films with Devon. Devon then formed her own production company. In October 2006, she signed a contract with Shane's World to appear in films and direct film scenes for the company. She made her directorial debut for Shane's World in April 2007 with the title Devon Does Baja. She claims she is personally most proud of Virtual Sex with Devon (2001), recollecting that she spend more work filming that title than most other titles.

In 2010, Devon was inducted into the Adult Video News Hall of Fame.

Devon appeared in the episode "Millennium" (Season 1, Episode 19) of The Man Show in 1999. Devon appeared, alongside fellow Digital Playground contract performers Jesse Jane and Teagan Presley, in an episode titled "I Love You Too" from the HBO series Entourage, which aired on July 31, 2005.

Personal life

From 2001 to 2003 she was engaged to fellow pornographic actor Barrett Blade, who had managed her career from behind the scenes before working professionally onscreen with her. She describes their break-up as "difficult" and a contributing reason for her hiatus from the industry during the subsequent period. In 2005, she was dating Chinese-American entrepreneur, Danny Ting, a former Arthur Andersen consultant and founder of WantedList, a website that strives to be the "Netflix of the porn industry" and was named Adult Video News' Best Online Retailer for 2005. In an interview in Wired, Ting said of his relationship with Devon: "Girls who turn their nose up at us when we tell them what we do, they wouldn't be that much fun to hang out with anyway." She suffers from mild acrophobia. She believes being active in the sex industry has given her more confidence, making her more "outgoing and aggressive" about what she wants. She says she never watches her own films because she is too critical of herself, the only exception being the times when she has to do commentary for her own work. She has four cats names Bouses, Bruiser, Russian and Seven, and Devon describes herself as being "cute, honest and humorous". She has stated that the main difference between her industry persona and her real life persona as her industry persona being more outgoing and flirtatious. She describes herself as irreligious.

CHENNAI FILM INSTITUTE

 


CHENNAI   FILM INSTITUTE



தேவதாஸ் கனகாலா என்கிற தெலுங்கு நடிகர் புனா ஃபிலிம் இன்ஸ்ட்டிடியூட்டில் படித்தவர். இவரது வகுப்புத்தோழர்கள் தாம் சத்ருக்கன் சொன்ஹா, அமிதாப் மனைவி ஜெயபாதுரி போன்றோர்.

இவருக்கு சென்னையில் அதேப்போல ஒரு நடிப்புப்பயிற்சி கல்லூரியில் பயிற்சியாளர் வேலை கிடைத்தது. 73ல் தொடங்கப்பட்ட சௌத் இன்டியன் பிலிம் சேம்பர் இன்ஸ்ட்டிடியூட் Institute of SIFCC தொடங்கிய போது அதில் பெரிய இயக்குனர்கள் பங்கெடுத்தனர். இவரது மனைவி லக்ஷ்மி தான் பிரின்சிபல். முதல் பேட்ஜில் ரஜினிகாந்த், நடராஜ்..இரண்டாவது பேட்ஜில் 74ல் ராஜேந்திரபிரசாத், மூன்றாவது பேட்ஜ் பற்றி தெரியவில்லை. நான்காவது பேட்ஜ் 76ல் சுதாகர், பானுச்சந்தர், 77ல் ஐந்தாவது பேட்ஜில் சிரஞ்சீவி என எல்லோருக்கும் நடிப்புப்பயிற்சி கொடுத்தவர் இவரின் மனைவி லக்ஷ்மி. முதல் பேட்ஜ்க்கு தேவதாஸ் அதாவது 73, 74ல் மட்டும் பயிற்சி கொடுத்துவிட்டு 75ல் ராஜினாமா செய்து விட்டார். பொறுப்பு சேம்பர் மூடும் 78 வரை லக்ஷ்மி தேவதாஸே பயிற்சியாளர்.

புல்லையா, பாலச்சந்தர், எல்.வி.பிரசாத், கே.விஸ்வநாத், பாப்பு போன்றோரின் வகுப்புகள் மூலம் அதிலுள்ள மாணவர்களுக்கு நடிப்பு அவ்வப்போது டெஸ்ட் செய்யப்பட்டது. காலை முதல் மாலை வரை உள்ள வகுப்புகளில் நடிப்பு, யோகா, நீச்சல், குதிரையேற்றம், சண்டைப்பயிற்சி என எல்லாம் சொல்லிக்கொடுக்கப்பட்டன.



மாணவர்களுக்கு பலன் இருந்ததோ இல்லையோ பாலச்சந்தருக்கு இயக்குனராக மிகப்பெரிய பலன் இருந்தது. அரங்கேற்றம் வென்றதும் அவள் ஒரு தொடர்கதை எடுத்த போது நாடகங்கள் மூலமே புதுமுக நடிகர்கள் கிடைத்தார்கள். 'எர்ணாகுளம் ஜங்ஷன்' என்கிற படம் மூலம் துணை நடிகை சுஜாதாவை நாயகியாக்கினார். விஜயகுமார், சோமன், ஜெய்கணேஷ் எல்லோரும் நாடகங்களிலிருந்து வந்தார்கள்.

முதன்முதலில் சிவாஜிராவ் என்கிற நடிகரை செலக்ட் செய்த போது தான் கே.நட்ராஜ் என்கிற நடிகரும் கிடைத்தார். சிவாஜிராவ் என்கிற ரஜினிகாந்தின் சில கிம்முக்குகளை வைத்து 'மூன்று முடிச்சு' எடுத்த போது ரஜினிக்கு கிடைத்த வரவேற்பு அதீதமாக இருந்தது. பின் அவர் புதுமுகங்கள் எடுக்க திரைப்பட கல்லூரி நோக்கி சென்றார்.

அவள் ஒரு தொடர்கதை படத்தை அந்துலேனிகதா என எடுத்த போது அவருக்கு கமல் செய்த கோபால் பாத்திரத்துக்கு திரைப்படக்கல்லூரி நோக்கியே சென்றார். அங்கு அவர் பிரசாத் பாபு, ஜி.வி.நாராயண ராவ், பிரதீப் சக்தி என மூன்று பேரை தேர்ந்தெடுத்தார். பிரசாத் பாபுவுக்கு சுஜாதா ரோலில் நடித்த ஜெயப்ரதாவின் காதலன் ரோல் தரப்பட்டது. இந்த பிரசாத் பாபு யார் என்றால் 'உன்னால் முடியும் தம்பி' படத்தில் கமலுக்கு அண்ணனாக மனோரமாவின் கணவராக வாய் பேசாதவராக வருவாரே அவர் தான். இவரது மகன் ஸ்ரீகர் 'இளவரசி' சீரியலில் நடித்தவர். மருமகள் அதே சீரியல் நடிகை சந்தோஷி.

பிரதீப் சக்திக்கு கண்டக்டர் ரோல் தரப்பட்டது. படத்தின் க்ளைமேக்ஸ் பிரதீப்சக்தி-ஜெயப்ரதா கான்வெர்சேஷனில் முடியும். பின் தமிழில் சரியான வாய்ப்பு இல்லாமல் நாடகங்களில் நடித்த பிரதீப் சக்தியை மணிரத்னம் நாயகன் மூலம் கமலோடு மோத விட்டு மிகப்பெரிய ஓப்பனிங் செய்து கொடுத்தார். பிரதீப் சக்தி பின் பல மொழி நடிகரானார். அமெரிக்காவில் ரெஸ்ட்டாரண்ட் தொடங்கி அங்கு போய் வாழ்ந்து மறைந்தார்

ஜி.வி.நாராயணராவ் ரஜினியின் பேட்ச் மேட். இவர் கமலின் கடவுள் அமைத்து வைத்த மேடை பாடலை தெலுங்கில் தாலி கட்டும் சுப வேளா எனப் பாடி நடித்தார். அது அவரை பெரிய இடத்துக்கு கொண்டு போனது. தமிழில் நூல்வேலி உள்பட மேலும் சில படங்களில் நடித்தார் நாராயணராவ். நிழல் நிஜமாகிறது படத்தின் தெலுங்குப்பதிப்பில் ஷோபாவுக்கு வாழ்வு கொடுக்கும் அனுமந்து ரோலில் நாராயணராவ் நடித்தார். கமல் ரோலில் ரஜினி நடித்தார். சிலக்கம்மா செப்பிந்தி என்கிற அப்படத்தின் ஷுட்டிங்கினிடையில் ரஜினியையும், நாராயணராவையும் ஒரு இளைஞர் வாய்ப்புக்காக வந்து சந்தித்தனர். அன்று நாராயணராவின் தகப்பனார் தயாரிப்பாளராகவும் இருந்தார். சிவசங்கர வரப்ரசாத் என்கிற அந்த இளைஞரிடம் திரைப்படக்கல்லூரியில் சேரச்சொல்லி அட்வைஸ் செய்தார் நாராயணராவ். வரப்ரசாத் இரண்டாம் ஆண்டு கோர்ஸ் முடிக்கும்முன்பாகவே பல படங்களில் ஒப்பந்தாமானார். பாலச்சந்தர் தன் அவர்கள் பட தெலுங்குப்பதிப்பான இதி கத காது படத்துக்கு ரஜினியில் ரோலில் நடிக்க ஒப்பந்தமானார். அவர் தான் சிரஞ்சீவி.

சிரஞ்சீவி திரைப்படக்கல்லூரியில் படித்த போது அன்று அவருடன் சுதாகர், ஹரிப்ரசாத் போன்ற இளைஞர்கள் படித்தனர். மூவரும் சென்னையில் ஒரே அறையில் தங்கி இருந்து படித்தனர். சுதாகருக்கு முதலில் கிழக்கே போகும் ரயில் மூலம் வாய்ப்பு வந்தது. அடுத்த ஐந்து வருடங்கள் தமிழில் நடித்தார் அவர். ஹரிப்ரசாத் தாசரி நாராயணராவின் மூலம் சிவரஞ்சனி என்கிற படத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டார். அவள் ஒரு மேனகை எனப்பாடி தமிழுக்கும் வந்தார் அவர்.

பாலச்சந்தர் ரஜினியை செலக்ட் செய்யும் காலத்தில் அவரோடு படித்த பெண் தான் ஹேமா சௌத்ரி. ஹேமா சௌத்ரியை தனது மன்மத லீலை படம் மூலம் அறிமுகப்படுத்தினார் கே.பி. இதே கல்லூரியில் தேவன், ஸ்ரீனிவாசன், பானுச்சந்தர் போன்றோர் படித்தனர். ஒரு படத்தில் நடித்துவிட்டு வாய்ப்பின்றி இருந்த பானுச்சந்தரை அழைத்து 81ல் வாய்ப்பு கொடுத்தார் கே.பி. படம் அடவாலு மீக்கு ஜோஹருலு. 

இதோடு தில்லுமுல்லு எடுக்கும் காலகட்டத்தில் சேம்பர் மொழிவாரியாக தனித்தனியாக பிரியவே கல்லூரி மூடப்பட்டது.  ஆட்சிக்கு வந்த எம்.ஜி.ஆர் அடையாறு திரைப்படக்கல்லூரியை தொடங்கி இதிலிருந்த அலுவலர்கள் லக்ஷ்மி தேவதாஸ் உள்பட அங்கே பணி கொடுத்தார். தமிழ்நாடு மாணவர்கள் மட்டுமே இருந்த அந்த கல்லூரியில் தான் ரகுவரன், ராம்கி, சுஹாசினி, அருண்பாண்டியன், சுபலேகா சுதாகர் போன்றோர் படித்து வெளிவந்தனர். 

பாலச்சந்தர் அதன் பின் புதுமுகங்களை எடுக்க கல்லூரி நோக்கிப்போக தைரியப்படவும் இல்லை....

சேம்பர் ஆஃப் காமர்ஸ் கல்லூரியின் பியூட்டி என்னன்னா அடையாறு கல்லூரியில் படித்தவர்ககை விட சேம்பர் ஆஃப் கிமர்ஸ் பள்ளியில் படித்தவர்கள் இன்றும் நடித்துக்கொண்டிருக்கின்றனர் என்பது தான்...

#செல்வன் 

பி.கு: தேவதாஸ்-லக்ஷ்மி தம்பதியின் மகன் தான் சிறுத்தை படத்தில் மனைவியை வில்லன் வீட்டிற்கு அனுப்பிவிட்டு அழும் போலீஸ்காரராக நடித்த தெலுங்கு நடிகர் ராஜீவ் கனகாலா...


Monday, 28 March 2022

IVAN IV THE TERRIBLE OF RUSSIA உருசியாவின் நான்காம் இவான்

 IVAN IV THE TERRIBLE OF RUSSIA உருசியாவின் நான்காம் இவான்



இவான் நான்காமவன் வசீலியெவிச் (Ivan IV Vasilyevich, உருசியம்: Ива́н Васи́льевич, ஒ.பெ Ivan Vasilevich; 25 ஆகத்து 1530 – 28 மார்ச் [யூ.நா. 18 மார்ச்] 1584),[1] பரவலாக கொடூரமான இவான் (Ivan the Terrible) அல்லது அச்சமூட்டும் இவான் (Ivan Grozny), மாஸ்கோ பெரிய குறுமன்னராட்சியில் இளவரசராக 1533 முதல் 1547 வரை இருந்தவரும் 1547 முதல் இறக்கும்வரை சாராகவும் இருந்தவரும் ஆவார். இவரது நீண்ட ஆட்சியில் கசன், அசுட்டிரகன், சைபீரிய ஆட்சிகளை வெற்றி கண்டு உருசியாவின் பரப்பளவை ஏறத்தாழ ஒரு பில்லியன் ஏக்கர்கள், 4,046,856 km2 (1,562,500 sq mi)[2] அளவிற்கு விரிவுபடுத்தினார். இவற்றால் உருசியாவை பன்முகப் பண்பாடுடைய நாடாக மாற்றினார். பழங்கால அரசாக இருந்த மாசுக்கோ குறுநாட்டை ஓர் பேரரசாக மாற்றி அதன் சாராக முடிசூடிக் கொண்டார்.


வரலாற்றுச் சான்றுகள் இவானை முற்றிலும் வெவ்வேறானவனாகக் காட்டுகின்றன: அறிவாளியாகவும் கடவுள் நம்பிக்கை மிகுந்தவராகவும் விவரிக்கப்படும் இவானுக்கு கடுங்கோபமும் உளப் பிறழ்ச்சி வெளிப்பாடுகளும் உண்டாகுமென பதியப்பட்டிருக்கின்றன.[3] அகவை கூடும்போது இவையும் கூடின; இவற்றால் ஆட்சியும் பாதிக்கப்பட்டது.[4][5] இத்தகைய மனநோய் வெளிப்பாட்டின்போது தனக்கு அடுத்து பதவியேற்க தயார் செய்திருந்த மகன் இவான் இவனோவிச்சைக் கொன்றார். இதனால் இவருக்கு அடுத்து மனவளர்ச்சிக் குறையால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த இவானின் மற்றொரு மகன்[6] முதலாம் பியோதர் முடிசூடினார். இவானின் பங்காற்றல் சிக்கலாக இருந்தது: சிறந்த பேராளராக விளங்கினார், கலை மற்றும் வணிகத்தை ஊக்குவித்தார், முதல் அச்சுக்கூடத்தை நிறுவினார், பொதுமக்களிடையே மிகவும் புகழ் பெற்றிருந்தார். இவரது மனச்சிதைவும் உருசிய மேட்டுக்குடியினரை கொடூரமாக நடத்தியதும் புகழ் பெற்றது. இவரது கொடுமைக்கும் மனநோய்க்கும் நோவோகார்டு படுகொலை காட்டாக விளங்குகின்றது.[7]



இவானின் முதல் மரணதண்டனைகள் லிவோனியன் போரின் போது ஏற்பட்ட ஏமாற்றம் மற்றும் பல ரஷ்ய பாயர்களின் தேசத்துரோகத்தின் காரணமாக எழுந்தது. 1564 ஆம் ஆண்டில் இவானின் சிறந்த களத் தளபதிகளில் ஒருவரான இளவரசர் ஆண்ட்ரி குர்ப்ஸ்கி போலந்துக்கு சென்றது ஜார்ஸை பெரிதும் திகைக்க வைத்தது, அவர் அந்த ஆண்டின் பிற்பகுதியில் பாயர்களின் துரோகத்தைக் கருத்தில் கொண்டு பதவி விலகுவதற்கான தனது விருப்பத்தை அறிவித்தார். எவ்வாறாயினும், மதகுருமார்கள் தலைமையிலான மஸ்கோவியர்கள், அவரை தொடர்ந்து ஆட்சி செய்யுமாறு கெஞ்சினார்கள், மேலும் 1565 ஆம் ஆண்டில் அவர் துரோகிகளை அவர் விரும்பியபடி சமாளிக்க அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் மற்றும் அவர் ஒரு ஒப்ரிச்னினாவை உருவாக்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனையின் பேரில் அவர்களின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டார். மாநிலத்தின் மற்ற பகுதிகளிலிருந்து தனித்தனியாக நிர்வகிக்கப்படும் மற்றும் கிரீடம் நிலமாக அவரது உடனடி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வைக்கப்படும் ஒரு மொத்த பிரதேசம். ஒப்ரிச்னிகி என்று அழைக்கப்படும் 1,000-6,000 ஆண்களைக் கொண்ட மெய்க்காப்பாளர் வளர்க்கப்பட்டார்; ரஷ்யா முழுவதிலும் உள்ள குறிப்பிட்ட நகரங்கள் மற்றும் மாவட்டங்கள் ஒப்ரிச்னினாவில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன, அவற்றின் வருவாய் ஜார்ஸின் புதிய நீதிமன்றம் மற்றும் குடும்பத்தின் பராமரிப்புக்கு ஒதுக்கப்பட்டது, இதில் கவனமாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பல சிறுவர்கள் மற்றும் சேவை பண்பாளர்கள் இருந்தனர். இவான் இந்த பரிவாரத்தில் பிரத்தியேகமாக வாழ்ந்தார் மற்றும் ரஷ்யாவின் நிர்வாக எந்திரத்தின் (இப்போது ஜெம்சினா அல்லது 'நிலம்' என்று அழைக்கப்படுகிறது) தினசரி நிர்வாகத்திலிருந்து விலகினார், அதை அவர் முன்னணி சிறுவர்கள் மற்றும் அதிகாரத்துவத்தின் கைகளில் விட்டுவிட்டார். இவான் அவர்களுடனான அனைத்து தகவல்தொடர்புகளிலிருந்தும் தன்னைத் துண்டித்துக் கொண்டார், அதே நேரத்தில் ஒப்ரிச்னிகி இவானின் உடனடி வட்டத்திற்கு அப்பால் அனைவரையும் தண்டனையின்றி மிதித்தார்.


இந்த சகாப்தம் தொடர்பான அனைத்து ஆவணங்களும் மாஸ்கோவின் கால இடைவெளியில் தீயில் அழிக்கப்பட்டதால், வரலாற்றாசிரியர்கள் இவானின் ஆட்சியின் இந்த பகுதியில் செய்த செயல்களுக்கு மாறுபட்ட விளக்கங்களை வழங்க முனைகிறார்கள். பெரும்பான்மையானவர்கள் ஜார் மற்றும் பழைய பரம்பரை பிரபுக்களுக்கு இடையேயான போராட்டம் என்று கருதுகின்றனர், இது தனது அதிகாரத்தையும் சலுகைகளையும் விட்டுக்கொடுப்பதில் பொறாமை கொண்ட அவரது உள் சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் இராணுவ திட்டங்களை எதிர்த்தது. ஒப்ரிச்னினா மிகவும் மையப்படுத்தப்பட்ட அரசை உருவாக்கி, இளவரசர்கள் மற்றும் உயர் பிரபுக்களின் பொருளாதார வலிமை மற்றும் அரசியல் அதிகாரத்தை அழிக்க இவானின் முயற்சியாக இருக்கலாம். பெருகிய முறையில் கோபமடைந்த பாயர்கள் உண்மையில் இவானை எதிர்த்தனர் மற்றும் சில சமயங்களில் அவருக்கு எதிராக சதி செய்தனர், ஆனால் ஒப்ரிச்னினாவால் இவான் தொடங்கிய பயங்கர ஆட்சி நாட்டின் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அது அடக்குவதற்கு வடிவமைக்கப்பட்ட ஆபத்தை விட மிகவும் ஆபத்தானது. எடுத்துக்காட்டாக, 1570 ஆம் ஆண்டில், இவான் தனிப்பட்ட முறையில் நோவ்கோரோட்டுக்கு எதிராக தனது ஒப்ரிச்னிகி துருப்புக்களை வழிநடத்தினார், அந்த நகரத்தை அழித்து, பல ஆயிரம் மக்களைக் கொன்றார். இந்த காலகட்டத்தில் பல சிறுவர்கள் மற்றும் பிற ஜென்டி உறுப்பினர்கள் அழிந்தனர், சிலர் பகிரங்கமாக கணக்கிடப்பட்ட மற்றும் குறியீட்டு கொடுமையுடன் தூக்கிலிடப்பட்டனர். இவான் பின்னர் பாதிக்கப்பட்ட 3,000 க்கும் மேற்பட்டவர்களின் பல்வேறு மடாலயங்களுக்கு (சினோடிகி) நினைவுச்சின்னங்களை அனுப்பினார், அவர்களில் பெரும்பாலோர் ஒப்ரிச்னினாவின் போக்கில் தூக்கிலிடப்பட்டனர்.


ஒப்ரிச்னினா 1565 முதல் 1572 வரை ஏழு ஆண்டுகள் மட்டுமே நீடித்தது, கிரிமியன் டாடர்களின் தாக்குதலில் இருந்து மாஸ்கோவைப் பாதுகாக்க ஒப்ரிச்னினா படைப்பிரிவுகளின் தோல்வியின் விளைவாக அது ஒழிக்கப்பட்டது. ஒப்ரிச்னினா இராணுவம் ஜெம்சினாவுடன் மீண்டும் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது, மேலும் இவானைப் பின்பற்றுபவர்களால் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட சில தோட்டங்கள் அவற்றின் உரிமையாளர்களுக்குத் திருப்பித் தரப்பட்டன. ஒப்ரிச்னினாவின் முழு அத்தியாயமும் இவானின் ஆட்சியில் ஒரு இரத்தக்களரி முத்திரையை விட்டுச்செல்கிறது, இது அவரது மன ஸ்திரத்தன்மை குறித்து சில சந்தேகங்களை ஏற்படுத்துகிறது மற்றும் வரலாற்றாசிரியர்களை ஒரு மோசமான சந்தேகத்திற்கிடமான மற்றும் பழிவாங்கும் ஆட்சியாளரின் தோற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது.


பின் வரும் வருடங்கள்

திரும்பப் பெறுதல் மற்றும் விமானம் ஆகியவை இவன் ஆட்சியின் பிற்பகுதியில் இயங்கும் கருப்பொருள்கள். அவர் இங்கிலாந்துடன் இராஜதந்திர மற்றும் வர்த்தக உறவுகளை நிறுவுவதில் ஆர்வத்தை வெளிப்படுத்தினார், மேலும் ஒரு ஆங்கிலேய பிரபுவை திருமணம் செய்து கொள்ள அவர் தயாராக இருப்பதாகவும் கூறினார். 1575 ஆம் ஆண்டில் அவர் டாடர் இளவரசர் சிமியோன் பெக்புலடோவிச்சிற்கு ஆதரவாக சுமார் ஒரு வருடம் பதவி விலகினார். 1570 களில் அவர் ஒன்பது ஆண்டுகளில் அடுத்தடுத்து ஐந்து மனைவிகளை மணந்தார். இறுதியாக, ஆத்திரத்தில், அவர் தனது ஒரே சாத்தியமான வாரிசான இவானை 1581 இல் கொலை செய்தார். இந்தக் கொலையானது அரசியல் நெருக்கடிக்கான நேரத்தை அமைத்தது, இது பிரச்சனைகளின் நேரம் என்று அறியப்பட்டது, இது ரூரிக் வம்சத்தின் உடல் நலக்குறைவால் அழிந்து போனது. 1598 இல் ஃபியோடரின் மரணம்.


மரபு

இவன் சாதனைகள் பல. வெளியுறவுக் கொள்கையில், அவருடைய அனைத்து நடவடிக்கைகளும் ரஷ்யாவை ஐரோப்பாவிற்குள் கட்டாயப்படுத்துவதை நோக்கியதாகவே இருந்தது-இந்தக் கோடு பீட்டர் I தி கிரேட் தொடர வேண்டும். உள்நாட்டில், இவனின் பயங்கர ஆட்சி இறுதியில் அவர் நிதியுதவி செய்த சேவைப் பெருந்தகை உட்பட அனைத்து உயர்குடியினரையும் பலவீனப்படுத்தியது. நீடித்த மற்றும் தோல்வியுற்ற லிவோனியப் போர் மாநிலத்தின் வளங்களை மிகைப்படுத்தியது மற்றும் ரஷ்யாவை பொருளாதார சரிவின் விளிம்பிற்கு கொண்டு வர உதவியது. இந்தக் காரணிகள், டாடர் படையெடுப்புகளுடன் சேர்ந்து, 1584 இல் இவான் இறப்பதற்குள் பல ரஷ்ய மாகாணங்களின் மக்கள்தொகையை நீக்கியது. இருப்பினும், அவர் தனது ஆட்சியை நிர்வாக ரீதியாகவும் கலாச்சார ரீதியாகவும் முன்பு இருந்ததை விட மிகவும் மையப்படுத்தினார்.



ரஷ்யாவின் ஓரியோலில் இவான் தி டெரிபிள் சிலை.


இவன் ரஷ்யாவின் கலாச்சார வளர்ச்சியை ஊக்குவித்தார், குறிப்பாக அச்சிடுதல் மூலம். அவரே நன்றாக எழுதினார், மேலும் அவரது எஞ்சியிருக்கும் எழுத்துக்கள் முக்கியமாக அரசியல் இயல்புடையவை என்றாலும், அவரது வார்த்தைகளின் கட்டளை மற்றும் அவரது கடிப்பான கிண்டல் மிகவும் தெளிவாகத் தெரிகிறது. இவன் ஆர்த்தடாக்ஸ் தேவாலயத்தின் பக்திமான். மதக் கேள்விகள் பற்றிய அவரது வாதங்கள் அவற்றின் சக்தி மற்றும் நம்பிக்கையில் வியக்க வைக்கின்றன, ஆனால் கடவுளின் கீழ் வரம்பற்ற அதிகாரத்திற்கான ஆட்சியாளரின் தெய்வீக உரிமையைப் பாதுகாப்பதில் அவர் அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்தார் - அந்தக் காலத்தின் பிற மன்னர்கள் இந்த கருத்துடன் உடன்பட்டிருப்பார்கள்.




Ivan’s first executions apparently arose out of his disappointment over the course of the Livonian War and the suspected treason of several Russian boyars. The defection of one of Ivan’s outstanding field commanders, Prince Andrey Kurbsky, to Poland in 1564 greatly startled the tsar, who announced later that year his intention of abdicating in view of the boyars’ betrayal. The Muscovites, however, led by the clergy, implored him to continue to rule, and in 1565 he acceded to their request on condition that he should be allowed to deal with the traitors as he wished and that he should form an oprichnina—i.e., an aggregate of territory that would be administered separately from the rest of the state and put under his immediate control as crown land. A bodyguard of 1,000–6,000 men, known as the oprichniki, was raised; and specified towns and districts all over Russia were included in the oprichnina, their revenues being assigned to the maintenance of the tsar’s new court and household, which consisted of a number of carefully selected boyars and service gentry. Ivan lived exclusively in this entourage and withdrew from the day-to-day management of Russia’s administrative apparatus (now called the zemschina, or “the land”), which he left in the hands of leading boyars and bureaucrats. Ivan cut himself off from almost all communication with them, while the oprichniki trampled with impunity on everyone beyond Ivan’s immediate circle.


Since nearly all the documents relating to this epoch were destroyed in one of Moscow’s periodic fires, historians tend to give differing explanations for Ivan’s actions during this part of his reign. The majority tend to the view that the struggle was between the tsar and the old hereditary nobility, which, jealous of surrendering its power and privileges, had resisted his internal reforms and military projects. The oprichnina thus may have been Ivan’s attempt to create a highly centralized state and destroy the economic strength and political power of the princes and the high nobility. The increasingly resentful boyars had indeed opposed Ivan and plotted against him on occasion, but the reign of terror that Ivan initiated by the oprichnina proved far more dangerous to the stability of the country than the danger that it was designed to suppress. In 1570, for example, Ivan personally led his oprichniki troops against Novgorod, destroying that city and executing several thousand of its inhabitants. Many boyars and other members of the gentry perished during this period, some being publicly executed with calculated and symbolic cruelty. Ivan later sent to various monasteries memorials (sinodiki) of more than 3,000 of his victims, most of whom were executed in the course of the oprichnina.


The oprichnina lasted only seven years, from 1565 to 1572, when it was abolished as a result of the failure of the oprichnina regiments to defend Moscow from attack by the Crimean Tatars. The oprichnina army was reintegrated with that of the zemschina, and some of the estates confiscated by Ivan’s followers were returned to their owners. The entire episode of the oprichnina leaves a bloody imprint on Ivan’s reign, causing some doubts about his mental stability and leaving historians with the impression of a morbidly suspicious and vindictive ruler.


Later years

Withdrawal and flight are themes that run through the later years of Ivan’s reign. He expressed an interest in establishing diplomatic and trade relations with England, even suggesting his readiness to marry an English noblewoman. In 1575 he seems to have abdicated for about a year in favour of a Tatar prince, Simeon Bekbulatovich. During the 1570s he married five wives in succession in only nine years. Finally, in a fit of rage, he murdered his only viable heir, Ivan, in 1581. This murder set the clock ticking for the political crisis, known as the Time of Troubles, that began with the extinction of the Rurik dynasty upon the infirm Fyodor’s death in 1598.


Legacy

Ivan’s achievements were many. In foreign policy all his actions were directed toward forcing Russia into Europe—a line that Peter I the Great was to continue. Internally, Ivan’s reign of terror eventually resulted in the weakening of all levels of the aristocracy, including the service gentry he had sponsored. The prolonged and unsuccessful Livonian War overextended the state’s resources and helped bring Russia to the verge of economic collapse. These factors, together with Tatar incursions, resulted in the depopulation of a number of Russian provinces by the time of Ivan’s death in 1584. Nevertheless, he left his realm far more centralized both administratively and culturally than it had been previously.



Ivan the Terrible statue in Oryol, Russia.


Ivan also encouraged Russia’s cultural development, especially through printing. He himself wrote well, and, though his surviving writings are mainly of a political nature, his command of words and his biting sarcasm are very evident. Ivan was a devout adherent of the Orthodox church. His arguments on religious questions are striking in their power and conviction, but he placed the most emphasis on defending the divine right of the ruler to unlimited power under God—a view with which most other monarchs of the time would have been in agreement.


Nikolay Andreyev

The Editors of Encyclopaedia Britannica


Gloria Swanson

 


Gloria Swanson

From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to navigationJump to search
Gloria Swanson
Black and white photo of a woman
Swanson in 1941
Born
Gloria May Josephine Swanson

March 27, 1899
DiedApril 4, 1983 (aged 84)
New York City, U.S.
Resting placeChurch of the Heavenly Rest, New York City, U.S.
Other namesGloria Mae
Occupation
  • Actress
  • producer
Years active1914–1983
Spouse(s)
    (m. 1916; div. 1918)
      (m. 1919; div. 1923)
        (m. 1925; div. 1930)
          Michael Farmer
          (m. 1931; div. 1934)
            William Davey
            (m. 1945; div. 1946)
               
              (m. 1976)
              Children3
              Signature
              Autograph Gloria Swanson.svg

              Gloria May Josephine Swanson (March 27, 1899 – April 4, 1983) was an American actress, producer, and businesswoman. She first achieved fame acting in dozens of silent films in the 1920s and was nominated three times for the Academy Award for Best Actress, most famously for her 1950 return in Billy Wilder's Sunset Boulevard, which also earned her a Golden Globe Award.

              Swanson was born in Chicago and raised in a military family that moved from base to base. Her schoolgirl crush on Essanay Studios actor Francis X. Bushman led to her aunt taking her to tour the actor's Chicago studio. The 15-year-old Swanson was offered a brief walk-on for one film as an extra, beginning her life's career in front of the cameras. Swanson was soon hired to work in California for Mack Sennett's Keystone Studios comedy shorts opposite Bobby Vernon.

              She was eventually recruited by Famous Players-Lasky/Paramount Pictures, where she was put under contract for seven years. With the company she became a global superstar. She starred in a series of films about society, directed by Cecil B. DeMille, including Male and Female (1919). She continued as a successful movie star in The Affairs of Anatol (1921) and Beyond the Rocks (1922). She also starred in critically acclaimed performances such as Zaza (1923) and Madame Sans-Gêne (1925).

              In 1925, Swanson joined United Artists as one of the film industry's pioneering women filmmakers. She produced and starred in the 1928 film Sadie Thompson, earning her a nomination for Best Actress at the first annual Academy Awards. Her sound film debut performance in the 1929 The Trespasser, earned her a second Academy Award nomination. Queen Kelly (1929) was a box office disaster, but is remembered as a silent classic. After almost two decades in front of the cameras, her film success waned during the 1930s. Swanson received renewed praise for her comeback role in Sunset Boulevard (1950). She only made three more films, but guest starred on several television shows, and acted in road productions of stage plays.


              Early life[edit]

              Swanson was born in a small house in Chicago in 1899, the only child of Adelaide (née Klanowski) and Joseph Theodore Swanson (né Svensson), a soldier.[1] She was raised in the Lutheran faith. Her father was a Swedish American and her mother was of German, French, and Polish ancestry.[2][3] Because of her father's attachment to the U.S. Army, the family moved frequently. She spent some of her childhood in Key West, Florida, where she was enrolled in a Catholic convent school,[4] and in Puerto Rico, where she saw her first motion pictures.[5]

              Career[edit]

              1914–1918: Essanay/Keystone/Triangle[edit]

              Black and white photo of a young man, a young woman, and a dog
              Bobby Vernon with Gloria Swanson and Teddy the Dog in Teddy at the Throttle

              Her family once again residing in Chicago, the adolescent Gloria developed a crush on actor Francis X. Bushman and knew he was employed by Essanay Studios in the city. Swanson would later recall that her Aunt Inga brought her at age 15 to visit Bushman's studio, where she was discovered by a tour guide. Other accounts have the star-struck Swanson herself talking her way into the business. In either version, she was soon hired as an extra.[6]

              The movie industry was still in its infancy, churning out short subjects, without the advantage of today's casting agencies and talent agents promoting their latest find. A willing extra was often a valuable asset. Her first role was a brief walk-on with actress Gerda Holmes, that paid an enormous (in those days) $3.25.[7] The studio soon offered her steady work at $13.25 (equivalent to $342 in 2020) per week.[8][9] Swanson left school to work full-time at the studio.[8] In 1915, she co-starred in Sweedie Goes to College with her future first husband Wallace Beery.[10]

              Swanson's mother accompanied her to California in 1916 for her roles in Mack Sennett's Keystone Studios comedy shorts opposite Bobby Vernon and directed by Clarence G. Badger. They were met at the train station by Beery, who was pursuing his own career ambitions at Keystone.[11] Vernon and Swanson projected a great screen chemistry that proved popular with audiences. Director Charley Chase recalled that Swanson was "frightened to death" of Vernon's dangerous stunts.[12] Surviving movies in which they appear together include The Danger Girl (1916), The Sultan's Wife (1917), and Teddy at the Throttle (1917).[13][14] Badger was sufficiently impressed by Swanson to recommend her to the director Jack Conway for Her Decision and You Can't Believe Everything in 1918.[13][15] Triangle had never put Swanson under contract, but did increase her pay to $15 a week. When she was approached by Famous Players-Lasky to work for Cecil B. DeMille, the resulting legal dispute obligated her to Triangle for several more months. Soon afterwards, Triangle was in a financial bind and loaned Swanson to DeMille for the comedy Don't Change Your Husband.[16][14]

              1919–1926: Famous Players-Lasky/Paramount Pictures[edit]

              Swanson in 1920s

              At the behest of DeMille, Swanson signed a contract with Famous Players-Lasky on December 30, 1918, for $150 a week, to be raised to $200 a week, and eventually $350 a week.[17] Her first picture under her new contract was DeMille's World War I romantic drama For Better, for Worse.[18] She made six pictures under the direction of DeMille,[19] including Male and Female[20] (1919) in which she posed with a lion as "Lion's Bride".[21] While she and her father were dining out one evening, the man who would become her second husband, Equity Pictures president Herbert K. Somborn, introduced himself, by inviting her to meet one of her personal idols, actress Clara Kimball Young.[22]

              Black and white photo of a man and woman embracing
              Swanson and Rudolph Valentino in a scene from Beyond the Rocks (1922)

              Why Change Your Wife? (1920), Something to Think About (1920), and The Affairs of Anatol (1921) soon followed.[23] She next appeared in 10 films directed by Sam Wood,[24] starting with The Great Moment (1921) and including Beyond the Rocks in 1922 with her longtime friend Rudolph Valentino.[25][26] Valentino had become a star in 1921 for his appearance in The Four Horsemen of the Apocalypse, but Swanson had known him since his days as an aspiring actor getting small parts, with no seeming hope for his professional future. She was impressed by his shy, well-mannered personality, the complete opposite of what his public image would become.[27]

              After her films with Wood, she appeared in Zaza (1923) directed by Allan Dwan. During her time at Famous Players-Lasky, seven more of her films were directed by Dwan.[28]

              In 1925, Swanson starred in the French-American comedy Madame Sans-Gêne, directed by Léonce Perret.[29] Filming was allowed for the first time at many of the historic sites relating to Napoleon. While it was well received at the time, no prints are known to exist and it is considered to be a lost film.[30] Swanson appeared in a 1925 short produced by Lee de Forest in his Phonofilm sound-on-film process.[31] She made a number of films for Paramount, including The Coast of Folly (1925), Stage Struck (1925) and The Untamed Lady (1926).[32] Before she could produce films with United Artists, she completed Fine Manners with Paramount and turned down an offer to make The King of Kings with DeMille.[33]

              1925–1933: United Artists[edit]

              Swanson on the March 7, 1925 cover of Liberty magazine

              She turned down a one-million-dollar-a-year (equivalent to $14,900,000 in 2020)[9] contract with Paramount to join the newly created United Artists partnership on June 25, 1925, accepting a six-picture distribution offer from president Joseph Schenck.[34] At the time, Swanson was considered the most bankable star of her era.[35] United Artists had its own Art Cinema Corporation subsidiary to advance financial loans for the productions of individual partners.[36] The partnership agreement included her commitment to a buy-in of $100,000 of preferred stock subscription.[34]

              Swanson Producing Corporation[edit]

              The Swanson Producing Corporation was set up as the umbrella organization for her agreement with United Artists.[37] Under that name, she produced The Love of Sunya with herself in the title role.[38] The film co-starring John Boles was directed by Albert Parker, based on the play The Eyes of Youth, by Max Marcin and Charles Guernon.[37] The production was a disaster, with Parker being indecisive and the actors not experienced enough to deliver the performances she wanted. The film fell behind in its schedule, and by the time of its release, the end product had not lived up to Swanson's expectations.[39] While it did not lose money, it was a financial wash, breaking even on the production costs.[40]

              Gloria Swanson Productions[edit]

              She engaged the services of director Raoul Walsh in 1927 and together they conceived of making a film based on W. Somerset Maugham's short story "Miss Thompson".[41] Gloria Swanson Productions proposed to film the controversial Sadie Thompson about the travails of a prostitute living in American Samoa, a project that initially pleased United Artists president Joseph Schenck.[42] As she moved forward with the project, association members urged Schenck to halt the production due to its subject matter. The members took further steps by registering their discontent with Will H. Hays, Chairman of the Motion Picture Producers and Distributors of America.[43] Walsh previously had his own battles with the Hays office, having managed to skirt around censorship issues with What Price Glory? [44] By bringing him to the table, literally over breakfast in her home, Hays and Swanson developed a working relationship for the film.[45] Hays was enthusiastic about the basic story, but did have specific issues that were dealt with before the film's release.[45] The project was filmed on Santa Catalina Island, just off the coast of Long Beach, California.[46] Gross receipts slightly exceeded $850,000 (equivalent to $12,700,000 in 2020).[9][40] At the first annual Academy Awards, Swanson received a nomination for Best Actress for her performance, and the film's cinematographer George Barnes was also nominated.[47]

              Gloria Productions[edit]

              Swanson (left) in Indiscreet

              By the end of 1927, Swanson was in dire financial straits, with only $65 in the bank.[48] Her two productions had generated income, but too slowly to offset her production loan debts to Art Cinema Corporation.[40][49] Swanson had also not made good on her $100,000 subscription for preferred United Artists shared stock.[40] She had received financial proposals from United Artists studio head Joseph Schenck, as well as from Bank of America, prior to engaging the services of Joseph P. Kennedy Sr. as her financial advisor.[50] He proposed to personally bankroll her next picture and conducted a thorough examination of her financial records.[51] Kennedy advised her to shut down Swanson Producing Corporation. She agreed to his plan for a fresh start under the dummy corporate name of Gloria Productions, headquartered in Delaware.[51] Upon his advice, she fired most of her staff and sold her rights for The Love of Sunya and Sadie Thompson to Art Cinema Corporation.[52] Kennedy then created the position of "European director of Pathé" to put her third husband Henry de La Falaise on the payroll.[53]

              Sound films were already becoming popular with audiences, most notably the films of singer Al Jolson, who had success with The Jazz Singer released in 1927 and The Singing Fool in 1928.[54] Kennedy, however, advised her to hire Erich von Stroheim to direct another silent film, The Swamp, subsequently retitled Queen Kelly. She was hesitant to hire Stroheim, who was known for being difficult to deal with and who was unwilling to work within any budget. Kennedy, nevertheless, was insistent and was able to get Stroheim released from contractual obligations to producer Pat Powers.[55] Stroheim worked for several months on writing the basic script.[54] Filming of Queen Kelly began in November.[56] His filming was slow, albeit meticulous, and the cast and crew suffered from long hours. Shooting was shut down in January, and Stroheim fired, after complaints by Swanson about him and about the general direction the film was taking.[57] Swanson and Kennedy tried to salvage it with an alternative ending shot on November 24, 1931, directed by Swanson and photographed by Gregg Toland.[58][59]

              Only two other films were made under Gloria Productions.[24] The Trespasser in 1929 was a sound production, and garnered Swanson her second Oscar nomination.[60] Written by Edmund Goulding, with Laura Hope Crews fine-tuning the dialogue, Kennedy approved funding for the go-ahead on the production.[61] The film was a melodrama, complete with musical numbers sung by Swanson and completed in 21 days.[62] The world premiere was held in London, the first American sound production to do so. Swanson was mobbed by adoring fans. Before leaving London, she sang at a concert carried over the BBC.[63] What a Widow! in 1930 was the final film for Gloria Productions.[64][65]

              United Artists stars on the radio[edit]

              Mary Pickford and her husband Douglas Fairbanks hosted the March 29, 1928, episode of the Dodge Hour radio program, originating from Pickford's private bungalow at United Artists, and broadcast to audiences in American movie theaters. The brainchild of Joseph Schenck, it was a promotional come-on to attract audiences into movie theaters to hear the voices of their favorite actors, as sound productions became the future of commercial films.[66] On hand were Swanson, Charlie ChaplinNorma TalmadgeJohn BarrymoreDolores del Río and D. W. Griffith.[67]

              Gloria Swanson British Productions Ltd.[edit]

              Swanson and John Boles in Music in the Air (1934)
              Swanson and Laurence Olivier in Perfect Understanding (1933)

              Before she began filming Perfect Understanding as Gloria Swanson British Productions Ltd., she finished a two-film package production for Art Cinema, which included Indiscreet and Tonight or Never (1931).[68] Perfect Understanding, a 1933 sound production comedy, was the only film produced by this company.[69] Made entirely at Ealing Studios, it co-starred Laurence Olivier as Swanson's on-screen husband.[70] United Artists bought back all of her stock with them, in order to provide her financing to make this film, and thereby ending her relationship with the partnership.[68] The film was panned by the critics upon its release and failed at the box office.[71]

              1938–1950: Creating new paths[edit]

              When she made the transition to sound films as her career simultaneously began to decline, Swanson moved permanently to New York City in 1938.[72] Swanson starred in Father Takes a Wife for RKO in 1941.[73] She began appearing in stage productions and starred in The Gloria Swanson Hour on WPIX-TV in 1948.[74] Swanson threw herself into painting and sculpting and, in 1954, published Gloria Swanson’s Diary, a general newsletter.[75] She toured in summer stock, engaged in political activism, designed and marketed clothing and accessories, and made personal appearances on radio and in movie theaters.[73][76]

              1950 – 1977: Later career[edit]

              Sunset Boulevard[edit]

              The film Sunset Boulevard was conceived by director Billy Wilder and screenwriter Charles Brackett, and came to include writer D. M. Marshman Jr.[77] They bandied about the name of Mae West, whose public persona even in her senior years was as a sex symbol, but she objected to playing a has-been.[78] Mary Pickford was also considered for the lead role of Norma Desmond.[79] It was director George Cukor who suggested Swanson, noting that she was once such a valuable asset to her studio that she was, "...carried in a sedan chair from her dressing room to the set".[78]

              The storyline of the film follows a faded silent movie actress Norma Desmond (Swanson), in love with a failed screenwriter Joe Gillis (William Holden).[80] She lives at the mansion with her former-director-turned-butler Max von Mayerling (Erich von Stroheim), who personally disliked the role and only agreed to it out of financial need.[81] A clip from Queen Kelly was used for the scene where Joe and Norma are watching one of her silent films, and she declares, "... we didn't need dialogue, we had faces".[82] Norma plays a card game of bridge with a group of actors also known as "the Waxworks". They included Buster KeatonH.B. Warner and Anna Q. Nilsson.[83] During the scene leading up to Cecil B. DeMille's cameo, where Max chauffeurs Joe and Norma to the studio, her Isotta Fraschini luxury automobile was towed from behind the camera, because Stroheim had never learned how to drive.[84] Norma's dreams of a comeback are subverted, and when Gillis tries to break up with her, she threatens to kill herself, but instead kills him. She becomes delusional by the time the police and news media arrive. Max sets up the studio lighting towards her on the staircase and directs her down towards the waiting police and news cameras,[85] where she says, "All right, Mr. DeMille, I'm ready for my close-up."[86]

              Although Swanson had objected to enduring a screen test for the film, she had been glad to be making much more money than she had been in television and on stage.[78] She found the overall experience of making the movie a pleasure, and later stated, "I hated to have the picture end ... When Mr. Wilder called ‘Print it!’ I burst into tears...”[87] She was nominated for a Best Actress Academy Award, but lost to Judy Holliday.[88]

              Final films[edit]

              Swanson received several acting offers following the release of Sunset Boulevard, but turned most of them down, saying they tended to be pale imitations of Norma Desmond.[89] Her last major Hollywood motion picture role was also her first color film, the poorly received 3 for Bedroom C in 1952.[90] Nationally syndicated columnist Suzy called it "one of the worst movies ever made."[91] In 1956, Swanson made Nero's Mistress, an Italian film shot in Rome, which starred Alberto SordiVittorio de Sica and Brigitte Bardot.[92] Her final screen appearance was as herself in Airport 1975.[93]

              Television and theatre[edit]

              Black and white photo of a man and woman looking at each other
              Swanson with Fred MacMurray in the promo of My Three Sons (1965)

              Swanson hosted The Gloria Swanson Hour, one of the first live television series in 1948 in which she invited friends and others to be guests.[74] Swanson later hosted Crown Theatre with Gloria Swanson, a television anthology series in which she occasionally acted.[94]

              Through the 1960s, 1970s, and early 1980s, Swanson appeared on many different talk and variety shows such as The Carol Burnett Show and The Tonight Show Starring Johnny Carson to recollect her movies and to lampoon them as well.[95][96] On The Carol Burnett Show in 1973, Swanson reprised her impersonation of Charlie Chaplin from both Sunset Boulevard and Manhandled.[97][98] She was the "mystery guest" on What's My Line.[99] She acted in "Behind the Locked Door" on The Alfred Hitchcock Hour in 1964 and, in the same year, she was nominated for a Golden Globe award for her performance in Burke's Law.[100][101] She made a guest appearance on The Dick Cavett Show in the summer of 1970; a guest on the same show as Janis Joplin.[102] She made a notable appearance in a 1966 episode of The Beverly Hillbillies, in which she plays herself.[100] In the episode, the Clampetts mistakenly believe Swanson is destitute and decide to finance a comeback movie for her – in a silent film.[103]

              After near-retirement from movies, Swanson appeared in many plays throughout her later life, beginning in the 1940s.[104] Actor and playwright Harold J. Kennedy, who had learned the ropes at Yale and with Orson Welles' Mercury Theatre, suggested Swanson do a road tour of "Reflected Glory", a comedy that had run on the Broadway stage with Tallulah Bankhead as its star.[105] Kennedy wrote the script for the play A Goose for the Gander, which began its road tour in Chicago in August 1944.[106][107][108]

              Swanson also toured with Let Us Be Gay.[109] After her success with Sunset Boulevard, she starred on Broadway in a revival of Twentieth Century with José Ferrer, and in Nina with David Niven.[110] Her last major stage role was in the 1971 Broadway production of Butterflies Are Free at the Booth Theatre.[111] Kevin Brownlow and David Gill interviewed her for Hollywood, a television history of the silent era.[112]

              Personal life[edit]

              Gloria Swanson in her home
              Swanson in her New York City apartment (1972)

              Swanson was a vegetarian and an early health food advocate[113] who was known for bringing her own meals to public functions in a tin box.[99] In 1975, Swanson traveled the United States and helped to promote the book Sugar Blues written by her husband, William Dufty.[114] He also ghostwrote Swanson's 1981 autobiography Swanson on Swanson, which became a commercial success.[115][116] The same year, she designed a stamp cachet for the United Nations Decade for Women, which was her last creative project.[117]

              She was a pupil of the yoga guru Indra Devi and was photographed performing a series of yoga poses, reportedly looking much younger than her age, for Devi to use in her book Forever Young, Forever Healthy; but the publisher Prentice-Hall decided to use the photographs for Swanson's book, not Devi's. In return, Swanson, who normally never did publicity events, helped to launch Devi's book at the Waldorf-Astoria in 1953.[118]

              As a Republican she supported the 1940 and 1944 campaigns for president of Wendell Willkie and the 1964 presidential campaign of Barry Goldwater.[101] In 1980, she chaired the New York chapter of Seniors for Reagan-Bush.[119]

              In 1964, Swanson spoke at a "Project Prayer" rally attended by 2,500 at the Shrine Auditorium in Los Angeles.[120] The gathering, which was hosted by Anthony Eisley, a star of ABC's Hawaiian Eye series, sought to flood the United States Congress with letters in support of mandatory school prayer, following two decisions in 1962 and 1963 of the United States Supreme Court, which struck down mandatory prayer as conflicting with the Establishment Clause of the First Amendment to the United States Constitution.[121][122] Joining Swanson and Eisley at the Project Prayer rally were Walter BrennanLloyd NolanRhonda FlemingPat Boone, and Dale Evans. Swanson declared "Under God we became the freest, strongest, wealthiest nation on earth. Should we change that?"[123]

              Marriages and relationships[edit]

              Wallace Beery[edit]

              Wallace Beery and Swanson married on her 17th birthday on March 27, 1916, but by her wedding night she felt she had made a mistake and saw no way out of it.[124][125] She did not like his home or his family and was repulsed by him as a lover. After becoming pregnant, she saw her husband with other women and learned he had been fired from Keystone.[126] Taking medication given to her by Beery, purported to be for morning sickness, she aborted the fetus and was taken unconscious to the hospital.[127] Soon afterwards, she filed for divorce, which was not finalized until December 13, 1918.[128] Under California law in that era, there was a one-year waiting period after a divorce was granted before it became finalized and either of the parties could remarry.[129]

              Herbert K. Somborn[edit]

              She married Herbert K. Somborn on December 20, 1919.[130] He was at that time president of Equity Pictures Corporation and later the owner of the Brown Derby restaurant.[131] Their daughter, Gloria Swanson Somborn, was born October 7, 1920.[132][133] In 1923, she adopted 1-year-old Sonny Smith, whom she renamed Joseph Patrick Swanson after her father.[134] During their divorce proceedings, Somborn accused her of adultery with 13 men, including Cecil B. DeMille, and Marshall Neilan.[135] The public sensationalism led to Swanson having a "morals clause" added to her studio contract.[136] Somborn was granted a divorce in Los Angeles, on September 20, 1923.[137]

              Henri de la Falaise[edit]

              Swanson and Henri de la Falaise leaving Los Angeles for New York, July 1925

              My marriage to Henri gave me the only real peace and happiness I had ever known—or have ever known since. Of my five marriages this one came the nearest to being what I, in my haus-frau heart, have always wanted a marriage to be. He was then and he remains in memory a more delightful companion than any I have known.[138]

              Gloria Swanson, 1950

              During the production of Madame Sans-Gêne, Swanson met her third husband, Henri, Marquis de la Falaise (commonly known as Henri de la Falaise),[139] who had been hired to be her translator during the film's production.[140] Though Henri was a Marquis and related to the famous Hennessy cognac family, he had no personal wealth.[141] She had conceived a child with him before her divorce from Somborn was final, a situation that would have led to a public scandal and possible end of her film career. She had an abortion, which she later regretted.[142] They married on January 28, 1925, after the Somborn divorce was finalized.[139] Following a four-month recuperation from her abortion, they returned to the United States as European nobility. Swanson now held the title of Marquise.[143] She received a huge welcome home with parades in both New York and Los Angeles. He became a film executive representing Pathé (USA) in France.[144] This marriage ended in divorce in 1930.[145]

              In spite of the divorce, they remained close and Falaise became a partner in her World War II efforts to aid potential scientist refugees fleeing from behind Nazi lines.[146] Swanson described herself as a "mental vampire", someone with a searching curiosity about how things worked, and who pursued the possibilities of turning those ideas into reality.[72] In 1939, she created Multiprises, an inventions and patents company; Henri de la Falaise provided a transitional Paris office for the scientists and gave written documentation to authorities guaranteeing jobs for them.[147] Viennese electronics engineer Richard Kobler, chemist Leopold Karniol, metallurgist Anton Kratky, and acoustical engineer Leopold Neumann, were brought to New York and headquartered in Rockefeller Center.[148] The group nicknamed her "Big Chief".[149]

              Joseph P. Kennedy[edit]

              While still married to Henri, Swanson had a lengthy affair with the married Joseph P. Kennedy, father of future President John F. Kennedy.[150] He became her business partner and their relationship was an open secret in Hollywood. He took over all of her personal and business affairs and was supposed to make her millions.[51] Kennedy left her after the disastrous Queen Kelly.[151]

              Michael Farmer[edit]

              After the marriage to Henri and her affair with Kennedy was over, Swanson became acquainted with Michael Farmer, the man who would become her fourth husband. They met by chance in Paris when Swanson was being fitted by Coco Chanel for her 1931 film Tonight or Never. Farmer was a man of independent financial means who seemed not to have been employed. Rumors were that he was a gigolo. Swanson began spending time with him,[152] during which she discovered a breast lump and also became pregnant, but was not yet divorced from Henri.[153] She was not interested in marrying Farmer, but he did not want to break off the relationship. When Farmer found out she was pregnant, he threatened to go public with the news unless she agreed to marry him, something she did not want to do. Her friends, some of whom openly disliked him, thought she was making a mistake.[154] They married on August 16, 1931, and separated 2 years later.[155][156]

              Because of the possibility that Swanson's divorce from La Falaise had not been finalized at the time of the wedding, she was forced to remarry Farmer the following November, by which time she was four months pregnant with Michelle Bridget Farmer, who was born on April 5, 1932.[157]

              Herbert Marshall[edit]

              Swanson and Farmer divorced in 1934 after she became involved with married British actor Herbert Marshall. The media reported widely on her affair with Marshall.[158][159][160] After almost three years with the actor, Swanson left him once she became convinced he would never divorce his wife Edna Best, for her. In an early manuscript of her autobiography written in her own hand decades later, Swanson recalled "I was never so convincingly and thoroughly loved as I was by Herbert Marshall."[161]

              William M. Davey[edit]

              Davey was a wealthy investment broker whom Swanson met in October 1944 while she was appearing in A Goose for the Gander. They married January 29, 1945.[162] Swanson had initially thought she was going to be able to retire from acting, but the marriage was troubled by Davey's alcoholism from the start. Erratic behavior and acrimonious recriminations followed. Swanson and her daughter Michelle Farmer visited an Alcoholics Anonymous meeting and gathered AA pamphlets, which they placed around the apartment.[163][164] Davey moved out.[163] In the subsequent legal separation proceedings, the judge ordered him to pay Swanson alimony. In an effort to avoid the payments, Davey unsuccessfully filed for divorce on the grounds of mental cruelty. He died within a year, not having paid anything to Swanson, and left the bulk of his estate to the Damon Runyon Memorial Fund.[165][166]

              William Dufty[edit]

              Swanson's final marriage occurred in 1976 and lasted until her death. Her sixth husband William Dufty was a writer who worked for many years at the New York Post, where he was assistant to the editor from 1951 to 1960. He was the co-author (ghostwriter) of Billie Holiday's autobiography Lady Sings the Blues, the author of Sugar Blues, a 1975 best-selling health book still in print, and the author of the English version of Georges Ohsawa's You Are All Sanpaku.[167] They met in the mid-1960s and moved in together.[168][169] Swanson shared her husband's enthusiasm for macrobiotic diets, and they traveled widely together to speak about nutrition.[114] Swanson and her husband first got to know John Lennon and Yoko Ono because they were fans of Dufty's work.[170] Swanson testified on Lennon's behalf at his immigration hearing in New York City, which led to his becoming a permanent resident.[171] Besides her Fifth Avenue apartment, she and Dufty spent time at their homes in Beverly Hills, California; Colares, PortugalCroton-on-Hudson, New York; and Palm Springs, California.[172] After Swanson's death, Dufty returned to his former home in Birmingham, Michigan. He died of cancer in 2002.[167]

              Death[edit]

              Swanson died of a heart ailment at the New York Hospital on April 4, 1983. She had just returned from her home in the Portuguese Riviera.[173][174] She was cremated and her ashes interred at the Episcopal Church of the Heavenly Rest on Fifth Avenue in New York City, attended by only a small circle of family. The church was the same one where the funeral of Chester A. Arthur had taken place.[175]

              After Swanson's death, there was a series of auctions from August to September 1983 at William Doyle Galleries in New York. Collectors bought her furniture and decorations, jewellery, clothing, and memorabilia from her personal life and career.[176]

              Honors and legacy[edit]

              In 1960, Gloria Swanson was honored with two stars on the Hollywood Walk of Fame: one for motion pictures at 6750 Hollywood Boulevard, and another for television at 6301 Hollywood Boulevard.[177] In 1955 and 1957, Swanson was awarded The George Eastman Award, given by George Eastman House for distinguished contribution to the art of film,[178][179] and in 1966, the museum honored her with a career film retrospective, titled A Tribute to Gloria Swanson, which screened several of her movies.[180] In 1974, Swanson was one of the honorees of the first Telluride Film Festival.[181] A parking lot by Sims Park in downtown New Port Richey, Florida, is named after the star, who is said to have owned property along the Cotee River.[182]

              In 1982, a year before her death, Swanson sold her archives of over 600 boxes for an undisclosed sum, including photographs, artwork, copies of films and private papers, including correspondence, contracts, and financial dealings, to the Harry Ransom Center at the University of Texas at Austin. Upon her death in 1983, much of the remainder of her holdings was purchased by UT-Austin at an auction held at the Doyle New York gallery. An undisclosed amount of memorabilia was also gifted to the HRC Center between 1983 and 1988.[172]

              In 1995, the Library of Congress chose Sunset Boulevard, along with three other films, "to be preserved in the permanent collection of the National Film Registry of the Library of Congress as culturally, historically, and aesthetically important".[183]

              Portrayals[edit]

              Swanson has been played both on television and in film by the following actresses:


              Early life[edit]

              Swanson was born in a small house in Chicago in 1899, the only child of Adelaide (née Klanowski) and Joseph Theodore Swanson (né Svensson), a soldier.[1] She was raised in the Lutheran faith. Her father was a Swedish American and her mother was of German, French, and Polish ancestry.[2][3] Because of her father's attachment to the U.S. Army, the family moved frequently. She spent some of her childhood in Key West, Florida, where she was enrolled in a Catholic convent school,[4] and in Puerto Rico, where she saw her first motion pictures.[5]

              Career[edit]

              1914–1918: Essanay/Keystone/Triangle[edit]

              Black and white photo of a young man, a young woman, and a dog
              Bobby Vernon with Gloria Swanson and Teddy the Dog in Teddy at the Throttle

              Her family once again residing in Chicago, the adolescent Gloria developed a crush on actor Francis X. Bushman and knew he was employed by Essanay Studios in the city. Swanson would later recall that her Aunt Inga brought her at age 15 to visit Bushman's studio, where she was discovered by a tour guide. Other accounts have the star-struck Swanson herself talking her way into the business. In either version, she was soon hired as an extra.[6]

              The movie industry was still in its infancy, churning out short subjects, without the advantage of today's casting agencies and talent agents promoting their latest find. A willing extra was often a valuable asset. Her first role was a brief walk-on with actress Gerda Holmes, that paid an enormous (in those days) $3.25.[7] The studio soon offered her steady work at $13.25 (equivalent to $342 in 2020) per week.[8][9] Swanson left school to work full-time at the studio.[8] In 1915, she co-starred in Sweedie Goes to College with her future first husband Wallace Beery.[10]

              Swanson's mother accompanied her to California in 1916 for her roles in Mack Sennett's Keystone Studios comedy shorts opposite Bobby Vernon and directed by Clarence G. Badger. They were met at the train station by Beery, who was pursuing his own career ambitions at Keystone.[11] Vernon and Swanson projected a great screen chemistry that proved popular with audiences. Director Charley Chase recalled that Swanson was "frightened to death" of Vernon's dangerous stunts.[12] Surviving movies in which they appear together include The Danger Girl (1916), The Sultan's Wife (1917), and Teddy at the Throttle (1917).[13][14] Badger was sufficiently impressed by Swanson to recommend her to the director Jack Conway for Her Decision and You Can't Believe Everything in 1918.[13][15] Triangle had never put Swanson under contract, but did increase her pay to $15 a week. When she was approached by Famous Players-Lasky to work for Cecil B. DeMille, the resulting legal dispute obligated her to Triangle for several more months. Soon afterwards, Triangle was in a financial bind and loaned Swanson to DeMille for the comedy Don't Change Your Husband.[16][14]

              1919–1926: Famous Players-Lasky/Paramount Pictures[edit]

              Swanson in 1920s

              At the behest of DeMille, Swanson signed a contract with Famous Players-Lasky on December 30, 1918, for $150 a week, to be raised to $200 a week, and eventually $350 a week.[17] Her first picture under her new contract was DeMille's World War I romantic drama For Better, for Worse.[18] She made six pictures under the direction of DeMille,[19] including Male and Female[20] (1919) in which she posed with a lion as "Lion's Bride".[21] While she and her father were dining out one evening, the man who would become her second husband, Equity Pictures president Herbert K. Somborn, introduced himself, by inviting her to meet one of her personal idols, actress Clara Kimball Young.[22]

              Black and white photo of a man and woman embracing
              Swanson and Rudolph Valentino in a scene from Beyond the Rocks (1922)

              Why Change Your Wife? (1920), Something to Think About (1920), and The Affairs of Anatol (1921) soon followed.[23] She next appeared in 10 films directed by Sam Wood,[24] starting with The Great Moment (1921) and including Beyond the Rocks in 1922 with her longtime friend Rudolph Valentino.[25][26] Valentino had become a star in 1921 for his appearance in The Four Horsemen of the Apocalypse, but Swanson had known him since his days as an aspiring actor getting small parts, with no seeming hope for his professional future. She was impressed by his shy, well-mannered personality, the complete opposite of what his public image would become.[27]

              After her films with Wood, she appeared in Zaza (1923) directed by Allan Dwan. During her time at Famous Players-Lasky, seven more of her films were directed by Dwan.[28]

              In 1925, Swanson starred in the French-American comedy Madame Sans-Gêne, directed by Léonce Perret.[29] Filming was allowed for the first time at many of the historic sites relating to Napoleon. While it was well received at the time, no prints are known to exist and it is considered to be a lost film.[30] Swanson appeared in a 1925 short produced by Lee de Forest in his Phonofilm sound-on-film process.[31] She made a number of films for Paramount, including The Coast of Folly (1925), Stage Struck (1925) and The Untamed Lady (1926).[32] Before she could produce films with United Artists, she completed Fine Manners with Paramount and turned down an offer to make The King of Kings with DeMille.[33]

              1925–1933: United Artists[edit]

              Swanson on the March 7, 1925 cover of Liberty magazine

              She turned down a one-million-dollar-a-year (equivalent to $14,900,000 in 2020)[9] contract with Paramount to join the newly created United Artists partnership on June 25, 1925, accepting a six-picture distribution offer from president Joseph Schenck.[34] At the time, Swanson was considered the most bankable star of her era.[35] United Artists had its own Art Cinema Corporation subsidiary to advance financial loans for the productions of individual partners.[36] The partnership agreement included her commitment to a buy-in of $100,000 of preferred stock subscription.[34]

              Swanson Producing Corporation[edit]

              The Swanson Producing Corporation was set up as the umbrella organization for her agreement with United Artists.[37] Under that name, she produced The Love of Sunya with herself in the title role.[38] The film co-starring John Boles was directed by Albert Parker, based on the play The Eyes of Youth, by Max Marcin and Charles Guernon.[37] The production was a disaster, with Parker being indecisive and the actors not experienced enough to deliver the performances she wanted. The film fell behind in its schedule, and by the time of its release, the end product had not lived up to Swanson's expectations.[39] While it did not lose money, it was a financial wash, breaking even on the production costs.[40]

              Gloria Swanson Productions[edit]

              She engaged the services of director Raoul Walsh in 1927 and together they conceived of making a film based on W. Somerset Maugham's short story "Miss Thompson".[41] Gloria Swanson Productions proposed to film the controversial Sadie Thompson about the travails of a prostitute living in American Samoa, a project that initially pleased United Artists president Joseph Schenck.[42] As she moved forward with the project, association members urged Schenck to halt the production due to its subject matter. The members took further steps by registering their discontent with Will H. Hays, Chairman of the Motion Picture Producers and Distributors of America.[43] Walsh previously had his own battles with the Hays office, having managed to skirt around censorship issues with What Price Glory? [44] By bringing him to the table, literally over breakfast in her home, Hays and Swanson developed a working relationship for the film.[45] Hays was enthusiastic about the basic story, but did have specific issues that were dealt with before the film's release.[45] The project was filmed on Santa Catalina Island, just off the coast of Long Beach, California.[46] Gross receipts slightly exceeded $850,000 (equivalent to $12,700,000 in 2020).[9][40] At the first annual Academy Awards, Swanson received a nomination for Best Actress for her performance, and the film's cinematographer George Barnes was also nominated.[47]

              Gloria Productions[edit]

              Swanson (left) in Indiscreet

              By the end of 1927, Swanson was in dire financial straits, with only $65 in the bank.[48] Her two productions had generated income, but too slowly to offset her production loan debts to Art Cinema Corporation.[40][49] Swanson had also not made good on her $100,000 subscription for preferred United Artists shared stock.[40] She had received financial proposals from United Artists studio head Joseph Schenck, as well as from Bank of America, prior to engaging the services of Joseph P. Kennedy Sr. as her financial advisor.[50] He proposed to personally bankroll her next picture and conducted a thorough examination of her financial records.[51] Kennedy advised her to shut down Swanson Producing Corporation. She agreed to his plan for a fresh start under the dummy corporate name of Gloria Productions, headquartered in Delaware.[51] Upon his advice, she fired most of her staff and sold her rights for The Love of Sunya and Sadie Thompson to Art Cinema Corporation.[52] Kennedy then created the position of "European director of Pathé" to put her third husband Henry de La Falaise on the payroll.[53]

              Sound films were already becoming popular with audiences, most notably the films of singer Al Jolson, who had success with The Jazz Singer released in 1927 and The Singing Fool in 1928.[54] Kennedy, however, advised her to hire Erich von Stroheim to direct another silent film, The Swamp, subsequently retitled Queen Kelly. She was hesitant to hire Stroheim, who was known for being difficult to deal with and who was unwilling to work within any budget. Kennedy, nevertheless, was insistent and was able to get Stroheim released from contractual obligations to producer Pat Powers.[55] Stroheim worked for several months on writing the basic script.[54] Filming of Queen Kelly began in November.[56] His filming was slow, albeit meticulous, and the cast and crew suffered from long hours. Shooting was shut down in January, and Stroheim fired, after complaints by Swanson about him and about the general direction the film was taking.[57] Swanson and Kennedy tried to salvage it with an alternative ending shot on November 24, 1931, directed by Swanson and photographed by Gregg Toland.[58][59]

              Only two other films were made under Gloria Productions.[24] The Trespasser in 1929 was a sound production, and garnered Swanson her second Oscar nomination.[60] Written by Edmund Goulding, with Laura Hope Crews fine-tuning the dialogue, Kennedy approved funding for the go-ahead on the production.[61] The film was a melodrama, complete with musical numbers sung by Swanson and completed in 21 days.[62] The world premiere was held in London, the first American sound production to do so. Swanson was mobbed by adoring fans. Before leaving London, she sang at a concert carried over the BBC.[63] What a Widow! in 1930 was the final film for Gloria Productions.[64][65]

              United Artists stars on the radio[edit]

              Mary Pickford and her husband Douglas Fairbanks hosted the March 29, 1928, episode of the Dodge Hour radio program, originating from Pickford's private bungalow at United Artists, and broadcast to audiences in American movie theaters. The brainchild of Joseph Schenck, it was a promotional come-on to attract audiences into movie theaters to hear the voices of their favorite actors, as sound productions became the future of commercial films.[66] On hand were Swanson, Charlie ChaplinNorma TalmadgeJohn BarrymoreDolores del Río and D. W. Griffith.[67]

              Gloria Swanson British Productions Ltd.[edit]

              Swanson and John Boles in Music in the Air (1934)
              Swanson and Laurence Olivier in Perfect Understanding (1933)

              Before she began filming Perfect Understanding as Gloria Swanson British Productions Ltd., she finished a two-film package production for Art Cinema, which included Indiscreet and Tonight or Never (1931).[68] Perfect Understanding, a 1933 sound production comedy, was the only film produced by this company.[69] Made entirely at Ealing Studios, it co-starred Laurence Olivier as Swanson's on-screen husband.[70] United Artists bought back all of her stock with them, in order to provide her financing to make this film, and thereby ending her relationship with the partnership.[68] The film was panned by the critics upon its release and failed at the box office.[71]

              1938–1950: Creating new paths[edit]

              When she made the transition to sound films as her career simultaneously began to decline, Swanson moved permanently to New York City in 1938.[72] Swanson starred in Father Takes a Wife for RKO in 1941.[73] She began appearing in stage productions and starred in The Gloria Swanson Hour on WPIX-TV in 1948.[74] Swanson threw herself into painting and sculpting and, in 1954, published Gloria Swanson’s Diary, a general newsletter.[75] She toured in summer stock, engaged in political activism, designed and marketed clothing and accessories, and made personal appearances on radio and in movie theaters.[73][76]

              1950 – 1977: Later career[edit]

              Sunset Boulevard[edit]

              The film Sunset Boulevard was conceived by director Billy Wilder and screenwriter Charles Brackett, and came to include writer D. M. Marshman Jr.[77] They bandied about the name of Mae West, whose public persona even in her senior years was as a sex symbol, but she objected to playing a has-been.[78] Mary Pickford was also considered for the lead role of Norma Desmond.[79] It was director George Cukor who suggested Swanson, noting that she was once such a valuable asset to her studio that she was, "...carried in a sedan chair from her dressing room to the set".[78]

              The storyline of the film follows a faded silent movie actress Norma Desmond (Swanson), in love with a failed screenwriter Joe Gillis (William Holden).[80] She lives at the mansion with her former-director-turned-butler Max von Mayerling (Erich von Stroheim), who personally disliked the role and only agreed to it out of financial need.[81] A clip from Queen Kelly was used for the scene where Joe and Norma are watching one of her silent films, and she declares, "... we didn't need dialogue, we had faces".[82] Norma plays a card game of bridge with a group of actors also known as "the Waxworks". They included Buster KeatonH.B. Warner and Anna Q. Nilsson.[83] During the scene leading up to Cecil B. DeMille's cameo, where Max chauffeurs Joe and Norma to the studio, her Isotta Fraschini luxury automobile was towed from behind the camera, because Stroheim had never learned how to drive.[84] Norma's dreams of a comeback are subverted, and when Gillis tries to break up with her, she threatens to kill herself, but instead kills him. She becomes delusional by the time the police and news media arrive. Max sets up the studio lighting towards her on the staircase and directs her down towards the waiting police and news cameras,[85] where she says, "All right, Mr. DeMille, I'm ready for my close-up."[86]

              Although Swanson had objected to enduring a screen test for the film, she had been glad to be making much more money than she had been in television and on stage.[78] She found the overall experience of making the movie a pleasure, and later stated, "I hated to have the picture end ... When Mr. Wilder called ‘Print it!’ I burst into tears...”[87] She was nominated for a Best Actress Academy Award, but lost to Judy Holliday.[88]

              Final films[edit]

              Swanson received several acting offers following the release of Sunset Boulevard, but turned most of them down, saying they tended to be pale imitations of Norma Desmond.[89] Her last major Hollywood motion picture role was also her first color film, the poorly received 3 for Bedroom C in 1952.[90] Nationally syndicated columnist Suzy called it "one of the worst movies ever made."[91] In 1956, Swanson made Nero's Mistress, an Italian film shot in Rome, which starred Alberto SordiVittorio de Sica and Brigitte Bardot.[92] Her final screen appearance was as herself in Airport 1975.[93]

              Television and theatre[edit]

              Black and white photo of a man and woman looking at each other
              Swanson with Fred MacMurray in the promo of My Three Sons (1965)

              Swanson hosted The Gloria Swanson Hour, one of the first live television series in 1948 in which she invited friends and others to be guests.[74] Swanson later hosted Crown Theatre with Gloria Swanson, a television anthology series in which she occasionally acted.[94]

              Through the 1960s, 1970s, and early 1980s, Swanson appeared on many different talk and variety shows such as The Carol Burnett Show and The Tonight Show Starring Johnny Carson to recollect her movies and to lampoon them as well.[95][96] On The Carol Burnett Show in 1973, Swanson reprised her impersonation of Charlie Chaplin from both Sunset Boulevard and Manhandled.[97][98] She was the "mystery guest" on What's My Line.[99] She acted in "Behind the Locked Door" on The Alfred Hitchcock Hour in 1964 and, in the same year, she was nominated for a Golden Globe award for her performance in Burke's Law.[100][101] She made a guest appearance on The Dick Cavett Show in the summer of 1970; a guest on the same show as Janis Joplin.[102] She made a notable appearance in a 1966 episode of The Beverly Hillbillies, in which she plays herself.[100] In the episode, the Clampetts mistakenly believe Swanson is destitute and decide to finance a comeback movie for her – in a silent film.[103]

              After near-retirement from movies, Swanson appeared in many plays throughout her later life, beginning in the 1940s.[104] Actor and playwright Harold J. Kennedy, who had learned the ropes at Yale and with Orson Welles' Mercury Theatre, suggested Swanson do a road tour of "Reflected Glory", a comedy that had run on the Broadway stage with Tallulah Bankhead as its star.[105] Kennedy wrote the script for the play A Goose for the Gander, which began its road tour in Chicago in August 1944.[106][107][108]

              Swanson also toured with Let Us Be Gay.[109] After her success with Sunset Boulevard, she starred on Broadway in a revival of Twentieth Century with José Ferrer, and in Nina with David Niven.[110] Her last major stage role was in the 1971 Broadway production of Butterflies Are Free at the Booth Theatre.[111] Kevin Brownlow and David Gill interviewed her for Hollywood, a television history of the silent era.[112]

              Personal life[edit]

              Gloria Swanson in her home
              Swanson in her New York City apartment (1972)

              Swanson was a vegetarian and an early health food advocate[113] who was known for bringing her own meals to public functions in a tin box.[99] In 1975, Swanson traveled the United States and helped to promote the book Sugar Blues written by her husband, William Dufty.[114] He also ghostwrote Swanson's 1981 autobiography Swanson on Swanson, which became a commercial success.[115][116] The same year, she designed a stamp cachet for the United Nations Decade for Women, which was her last creative project.[117]

              She was a pupil of the yoga guru Indra Devi and was photographed performing a series of yoga poses, reportedly looking much younger than her age, for Devi to use in her book Forever Young, Forever Healthy; but the publisher Prentice-Hall decided to use the photographs for Swanson's book, not Devi's. In return, Swanson, who normally never did publicity events, helped to launch Devi's book at the Waldorf-Astoria in 1953.[118]

              As a Republican she supported the 1940 and 1944 campaigns for president of Wendell Willkie and the 1964 presidential campaign of Barry Goldwater.[101] In 1980, she chaired the New York chapter of Seniors for Reagan-Bush.[119]

              In 1964, Swanson spoke at a "Project Prayer" rally attended by 2,500 at the Shrine Auditorium in Los Angeles.[120] The gathering, which was hosted by Anthony Eisley, a star of ABC's Hawaiian Eye series, sought to flood the United States Congress with letters in support of mandatory school prayer, following two decisions in 1962 and 1963 of the United States Supreme Court, which struck down mandatory prayer as conflicting with the Establishment Clause of the First Amendment to the United States Constitution.[121][122] Joining Swanson and Eisley at the Project Prayer rally were Walter BrennanLloyd NolanRhonda FlemingPat Boone, and Dale Evans. Swanson declared "Under God we became the freest, strongest, wealthiest nation on earth. Should we change that?"[123]

              Marriages and relationships[edit]

              Wallace Beery[edit]

              Wallace Beery and Swanson married on her 17th birthday on March 27, 1916, but by her wedding night she felt she had made a mistake and saw no way out of it.[124][125] She did not like his home or his family and was repulsed by him as a lover. After becoming pregnant, she saw her husband with other women and learned he had been fired from Keystone.[126] Taking medication given to her by Beery, purported to be for morning sickness, she aborted the fetus and was taken unconscious to the hospital.[127] Soon afterwards, she filed for divorce, which was not finalized until December 13, 1918.[128] Under California law in that era, there was a one-year waiting period after a divorce was granted before it became finalized and either of the parties could remarry.[129]

              Herbert K. Somborn[edit]

              She married Herbert K. Somborn on December 20, 1919.[130] He was at that time president of Equity Pictures Corporation and later the owner of the Brown Derby restaurant.[131] Their daughter, Gloria Swanson Somborn, was born October 7, 1920.[132][133] In 1923, she adopted 1-year-old Sonny Smith, whom she renamed Joseph Patrick Swanson after her father.[134] During their divorce proceedings, Somborn accused her of adultery with 13 men, including Cecil B. DeMille, and Marshall Neilan.[135] The public sensationalism led to Swanson having a "morals clause" added to her studio contract.[136] Somborn was granted a divorce in Los Angeles, on September 20, 1923.[137]

              Henri de la Falaise[edit]

              Swanson and Henri de la Falaise leaving Los Angeles for New York, July 1925

              My marriage to Henri gave me the only real peace and happiness I had ever known—or have ever known since. Of my five marriages this one came the nearest to being what I, in my haus-frau heart, have always wanted a marriage to be. He was then and he remains in memory a more delightful companion than any I have known.[138]

              Gloria Swanson, 1950

              During the production of Madame Sans-Gêne, Swanson met her third husband, Henri, Marquis de la Falaise (commonly known as Henri de la Falaise),[139] who had been hired to be her translator during the film's production.[140] Though Henri was a Marquis and related to the famous Hennessy cognac family, he had no personal wealth.[141] She had conceived a child with him before her divorce from Somborn was final, a situation that would have led to a public scandal and possible end of her film career. She had an abortion, which she later regretted.[142] They married on January 28, 1925, after the Somborn divorce was finalized.[139] Following a four-month recuperation from her abortion, they returned to the United States as European nobility. Swanson now held the title of Marquise.[143] She received a huge welcome home with parades in both New York and Los Angeles. He became a film executive representing Pathé (USA) in France.[144] This marriage ended in divorce in 1930.[145]

              In spite of the divorce, they remained close and Falaise became a partner in her World War II efforts to aid potential scientist refugees fleeing from behind Nazi lines.[146] Swanson described herself as a "mental vampire", someone with a searching curiosity about how things worked, and who pursued the possibilities of turning those ideas into reality.[72] In 1939, she created Multiprises, an inventions and patents company; Henri de la Falaise provided a transitional Paris office for the scientists and gave written documentation to authorities guaranteeing jobs for them.[147] Viennese electronics engineer Richard Kobler, chemist Leopold Karniol, metallurgist Anton Kratky, and acoustical engineer Leopold Neumann, were brought to New York and headquartered in Rockefeller Center.[148] The group nicknamed her "Big Chief".[149]

              Joseph P. Kennedy[edit]

              While still married to Henri, Swanson had a lengthy affair with the married Joseph P. Kennedy, father of future President John F. Kennedy.[150] He became her business partner and their relationship was an open secret in Hollywood. He took over all of her personal and business affairs and was supposed to make her millions.[51] Kennedy left her after the disastrous Queen Kelly.[151]

              Michael Farmer[edit]

              After the marriage to Henri and her affair with Kennedy was over, Swanson became acquainted with Michael Farmer, the man who would become her fourth husband. They met by chance in Paris when Swanson was being fitted by Coco Chanel for her 1931 film Tonight or Never. Farmer was a man of independent financial means who seemed not to have been employed. Rumors were that he was a gigolo. Swanson began spending time with him,[152] during which she discovered a breast lump and also became pregnant, but was not yet divorced from Henri.[153] She was not interested in marrying Farmer, but he did not want to break off the relationship. When Farmer found out she was pregnant, he threatened to go public with the news unless she agreed to marry him, something she did not want to do. Her friends, some of whom openly disliked him, thought she was making a mistake.[154] They married on August 16, 1931, and separated 2 years later.[155][156]

              Because of the possibility that Swanson's divorce from La Falaise had not been finalized at the time of the wedding, she was forced to remarry Farmer the following November, by which time she was four months pregnant with Michelle Bridget Farmer, who was born on April 5, 1932.[157]

              Herbert Marshall[edit]

              Swanson and Farmer divorced in 1934 after she became involved with married British actor Herbert Marshall. The media reported widely on her affair with Marshall.[158][159][160] After almost three years with the actor, Swanson left him once she became convinced he would never divorce his wife Edna Best, for her. In an early manuscript of her autobiography written in her own hand decades later, Swanson recalled "I was never so convincingly and thoroughly loved as I was by Herbert Marshall."[161]

              William M. Davey[edit]

              Davey was a wealthy investment broker whom Swanson met in October 1944 while she was appearing in A Goose for the Gander. They married January 29, 1945.[162] Swanson had initially thought she was going to be able to retire from acting, but the marriage was troubled by Davey's alcoholism from the start. Erratic behavior and acrimonious recriminations followed. Swanson and her daughter Michelle Farmer visited an Alcoholics Anonymous meeting and gathered AA pamphlets, which they placed around the apartment.[163][164] Davey moved out.[163] In the subsequent legal separation proceedings, the judge ordered him to pay Swanson alimony. In an effort to avoid the payments, Davey unsuccessfully filed for divorce on the grounds of mental cruelty. He died within a year, not having paid anything to Swanson, and left the bulk of his estate to the Damon Runyon Memorial Fund.[165][166]

              William Dufty[edit]

              Swanson's final marriage occurred in 1976 and lasted until her death. Her sixth husband William Dufty was a writer who worked for many years at the New York Post, where he was assistant to the editor from 1951 to 1960. He was the co-author (ghostwriter) of Billie Holiday's autobiography Lady Sings the Blues, the author of Sugar Blues, a 1975 best-selling health book still in print, and the author of the English version of Georges Ohsawa's You Are All Sanpaku.[167] They met in the mid-1960s and moved in together.[168][169] Swanson shared her husband's enthusiasm for macrobiotic diets, and they traveled widely together to speak about nutrition.[114] Swanson and her husband first got to know John Lennon and Yoko Ono because they were fans of Dufty's work.[170] Swanson testified on Lennon's behalf at his immigration hearing in New York City, which led to his becoming a permanent resident.[171] Besides her Fifth Avenue apartment, she and Dufty spent time at their homes in Beverly Hills, California; Colares, PortugalCroton-on-Hudson, New York; and Palm Springs, California.[172] After Swanson's death, Dufty returned to his former home in Birmingham, Michigan. He died of cancer in 2002.[167]

              Death[edit]

              Swanson died of a heart ailment at the New York Hospital on April 4, 1983. She had just returned from her home in the Portuguese Riviera.[173][174] She was cremated and her ashes interred at the Episcopal Church of the Heavenly Rest on Fifth Avenue in New York City, attended by only a small circle of family. The church was the same one where the funeral of Chester A. Arthur had taken place.[175]

              After Swanson's death, there was a series of auctions from August to September 1983 at William Doyle Galleries in New York. Collectors bought her furniture and decorations, jewellery, clothing, and memorabilia from her personal life and career.[176]

              Honors and legacy[edit]

              In 1960, Gloria Swanson was honored with two stars on the Hollywood Walk of Fame: one for motion pictures at 6750 Hollywood Boulevard, and another for television at 6301 Hollywood Boulevard.[177] In 1955 and 1957, Swanson was awarded The George Eastman Award, given by George Eastman House for distinguished contribution to the art of film,[178][179] and in 1966, the museum honored her with a career film retrospective, titled A Tribute to Gloria Swanson, which screened several of her movies.[180] In 1974, Swanson was one of the honorees of the first Telluride Film Festival.[181] A parking lot by Sims Park in downtown New Port Richey, Florida, is named after the star, who is said to have owned property along the Cotee River.[182]

              In 1982, a year before her death, Swanson sold her archives of over 600 boxes for an undisclosed sum, including photographs, artwork, copies of films and private papers, including correspondence, contracts, and financial dealings, to the Harry Ransom Center at the University of Texas at Austin. Upon her death in 1983, much of the remainder of her holdings was purchased by UT-Austin at an auction held at the Doyle New York gallery. An undisclosed amount of memorabilia was also gifted to the HRC Center between 1983 and 1988.[172]

              In 1995, the Library of Congress chose Sunset Boulevard, along with three other films, "to be preserved in the permanent collection of the National Film Registry of the Library of Congress as culturally, historically, and aesthetically important".[183]

              Portrayals[edit]

              Swanson has been played both on television and in film by the following actresses: