வனப்பேச்சி by சித்ரா தேவி

வனப்பேச்சி

Posted on 11/03/2019

 by சித்ரா தேவி

வருசத்துக்கு ஒரு முறை பங்குனி உத்திரத்துக் கோடைக் கொடை விழாவில் தன் சந்ததியை எல்லாம் பார்த்து பரவசம் கொண்டு மேனி சிலிர்த்து உள்ளம் குளிரும் வனப்பேச்சி இடுப்பில் சிவப்பு அரைப்பாவடையும் மேலுக்கு மஞ்சள் சட்டையும் அணிந்து நெற்றிச் சந்தனக்கீற்றில் ரத்தக் குங்குமம் வைத்து கன்னங்களில் சந்தனக் காப்பிட்டபடி உக்கிர விழிகளின் தீட்சண்யத்தைக் குறைத்துக் கொண்டு, அல்லம்பட்டிக் கண்மாய் தாண்டி அடர்ந்திருந்த வனாந்திரத்து ஊடே, ஒற்றைச் சிலையாய் ஆவலோடு காத்திருந்தாள் தன் பிள்ளைகளின் வருகையை எதிர்பார்த்து ……

சிவகாசி – திருவேங்கடம் சாலையில் வழுக்கிக் கொண்டு சென்ற ட்ரவேராவை அப்பா அல்லம்பட்டி ஊரின் மண்சாலைக்கு திருப்பியதும் டொமக் டொமாக் என்று வண்டி குதியாட்டாம் போட்டது. குழந்தைகள் ஓஓஓஓ வென குதியாட்டத்திற்கேற்ப கும்மாளித்தார்கள்.

உள்ளே இருந்த பெரியாத்தா “பேதிலோவான்… ஊருக்கெல்லாம் நல்ல ரோடு போடுதான். இந்த ரோட்டுக்கு மட்டும் என்னைக்குதான் நல்ல காலம் பெறக்குமோ” என்று அங்கலாய்த்தாள்.

பெரியம்மாவும் சித்தியும் அம்மாவும் முகத்தை சுழித்துக் கொண்டு தங்கள் பெருத்த உடலை சமாளிக்க முடியாமல் “யாத்தி எங்கள வேணா இறக்கி விட்டுருங்க சாமி. நாங்க பொடிநடையா நடந்தே வந்திருதோம்..” என்று திக்கித் திணறி சொன்னதில் வார்த்தைகள் துண்டு துண்டாக வந்து விழுந்தது.

“நடக்கவா? .யாரு… நீங்க? அதும் இந்த வெயில்ல… “ நக்கலடித்த அப்பா “ந்தா வந்திருச்சு. ஒரு கா மணி நேரந்தான்.. “ என்று சொல்லியபடி, முடிந்த வரை வண்டியை மெதுவாக அலுங்காமல் குலுங்காமல் செலுத்த முயற்சி செய்தாலும், சாலையின் மேடு பள்ளங்கள் வாகனச்சக்கரங்களின் அழுத்தம் தாங்க முடியாமல் புழுதியும் சிறுகல்லுமாய் சிதறடித்துத் தங்கள் எதிர்ப்பைக் காட்டின.

அல்லம்பட்டி ஊருக்குள் நுழையாமல், கிளைச்சாலை திரும்பி சோலைவனத்துக்கு நடுவே தெரிந்த கோவிலருகே அப்பா வண்டியை நிறுத்தியதும் குழந்தைகள் துள்ளிக் குதித்து இறங்கி, உற்சாகக் கூச்சலோடு கோவில் நோக்கி ஓடினார்கள். அம்மா பெரியம்மா காரின் மறைவில் தங்கள் பட்டுச் சேலைகளை சரி செய்து கொண்டிருக்க அப்பா சித்தப்பாவிடம் “ நூறுகுடிசனம்னுதாண்டா பேரு… இப்ப பாரு பாதிப்பேரு கூட சேர்ந்தாப்ல வர்றதில்ல. நம்ம தலைமுறைக்கப்புறம் நம்ம புள்ளைகளே நம்ம கொடிவேர மறந்திரும் போலயேடா…” என்றார் ஏக்கத்துடன் .

சித்தப்பா சிரித்தார். “காலம் போற வேகத்துக்கு உசுரு பொழைக்கிறதே பெரும்பாடா போன இந்தக் காலத்துல, நின்னு நிதானிச்சுப் போக யாருக்குண்ணே நேரமிருக்கு? பழைய கொத்தில ரெண்டு மூணு குடும்பம்தான் இங்கே தங்கிருச்சு. நம்மள மாதிரி பல பேரு பொழைக்க சென்னை கோவைன்னு பெருவூரா பார்த்து நகர்ந்துட்டோம். கொஞ்சப் பேரு வெளிநாடு போய்ட்டாங்க, எதோ நாமளாவது வருசத்துக்கு ஒரு தடவையாவது வந்து கூடி, குலங்காத்த தாய கும்பிட்டுப் போறோமே.. அத நினைச்சு சந்தோசப் பட்டுக்க வேண்டியதுதாண்ணே. நம்ம புள்ளைகளே நாளைப்பின்னே வருமாங்கறது சந்தேகம்தா“

அப்பா ஆமோதிப்பாய் தலை அசைத்தார். “இருந்தாலும் குடி பொறந்த மண்ணையும், குடிகாத்த ஆத்தாளையும் கும்பிட வருசத்துக்கு ஒரு தடவையாவது நூறுகூடிசனமும் வந்துற வேண்டாமா ? ஏற்பாடு பண்ணனும்டா. அடுத்த வருசத்துக்குள்ளே எல்லாப் பேரையும் தேடிப் பிடிச்சாவது கொண்டாந்து அம்மாளுக்கு பெருந்திருழா ஒன்னு நடத்திப்போடனும்டா பாண்டி.. என்றவர் பின்னால் திரும்பி “ஏ ராசு…அந்த தண்ணிக்கேனை தூக்கிட்டு வந்திருல..” என்றபடி, வேட்டியை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டு கோவிலை நோக்கி நடந்தார்கள் அண்ணனும் தம்பியுமாய்.

இதற்குள் நூறுகூடிசனத்தில் ஊரிலேயே தங்கி விட்ட பெரும்பூட்டி கைகம்பை ஊணிக்கொண்டு தட்டுத் தடுமாறி எதிரே வந்து விட்டாள்.

“யய்யா.. முத்துராசு .. வந்துடிட்டியாயா.. என் தலைச்சன் வாரிசு தங்கம்ல நீ?நல்லாருக்கியாயா.” அப்பாவின் உடல் பூராவும் தன் நடுங்கிய கைகளால் தடவி இழுத்து, கன்னத்தில் முத்தமிட்ட கிழவியையும், அவள் கைக்குள் தன் பெருத்த உடலைக் குழந்தை போல குழைத்துக் கொண்டு ஒடுங்கிச் சிரித்த அப்பாவையும் பார்க்கையில் தாயின் கைகளுக்குள் புரளும் சின்னஞ்சிறு குழந்தையைப் பார்ப்பது போல அதிசயித்துப் பார்த்தபடி நின்ற என்னை அங்கிருந்தே கை காட்டி அழைத்தார் அப்பா.

“ வாத்தா …பேச்சி… வந்து அம்மை கால்ல விழுந்து கும்பிட்டுக்கல..”

நான் மெல்ல நடந்து தயக்கமாய் ஆச்சியின் கால் தொட்டேன்.

ஆச்சி தொட்டால் பொடிப்பொடியாய் நொறுங்கி விடுவது போலத்தான் இருந்தாள். தோலெல்லாம் சுருங்கி மூன்றடிக்குள் முதுகு வளைந்திருந்தாள். ஆச்சியை அப்பா சித்தப்பாவும் கைத்தாங்கலாய்த் தாங்கிக் கொள்ள, அப்படியே மெல்ல சரிந்து நடைமேடையில் உட்கார்ந்தவள், என்னை இழுத்து முத்தமிட்டதில் வெற்றிலையும் புகையிலையும் கலந்த வாசம் மூச்சு முட்டியது. கன்னமும் நெற்றியும் எச்சில் பட்டது. அப்பாவுக்குத் தெரியாமல் துடைத்துக் கொண்டேன்.

எனக்கு இதெல்லாம் புதிதாகவும் கூச்சமாகவும் இருந்தது. ஆச்சியின் கைப்பிடிக்குள் இருந்து நழுவ முயன்றேன். வலுவாய் இருந்தது ஆச்சியின் பிடி. மெல்ல நாடி பிடித்து தூக்கி முகத்தையே உற்றுப் பார்த்தாள் ஆச்சி.. சுற்றிலும் அம்மாவைத் தேடி அருகே வரவழைத்து “ உக்காருத்தா.. “ என அம்மாவையும் பக்கத்தில் இருத்திக் கொண்டாள்.

“ஆளாயிட்டாளா ? “ என்று கேட்ட பூட்டியிடம் “ ஒன்பது மாசம் ஆச்சு “என்றாள் அம்மா பூரிப்பாய்.

ஆச்சி என்னையே உற்று உறுத்துப் பார்ப்பது கண்டு எனக்கு வியப்பும் பயமும் கலந்து வந்தது. அம்மாவைப் பார்த்தேன். அம்மா மட்டுமில்லை அம்மத்தா அப்பா சித்தப்பா சித்தி என்று எல்லோருமே பூட்டியின் காலடியில் அன்பால் கனிந்த வாழைப்பழம் போல மிருதுவாகத் தெரிந்தார்கள். அவர்கள் பார்வையில் ஆச்சி என்பவள் மனித உயிர் என்பதையும் தாண்டி பேரன்பும் பெருங்கனிவும் குடிப்பெருமையும் குலத்தின் மூத்த உயிர் என்ற பெருமிதமும் பொங்கி வழிந்து கொண்டிருந்தது.

இது எதையும் கவனிக்காமல் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஆச்சி “ என்ன பேருத்தா ? “ என்றாள்.

“ நம்ருதாஸ்ரீ “

ஆச்சி சிரித்தாள். “அது ஊருக்குல்லா.. ஊட்ல அம்மையும் அப்பாவும் உன்ன எப்படி கூப்பிடுதாக? “

“பேச்சி.. “ வனப்பேச்சி “ என்றேன் மெல்லிய குரலில்.

இந்தப் பெயர் சொல்வதில் எனக்கு வெட்கமாக இருக்கும். யாரிடமும் இந்தப் பெயரை சொல்வதில்லை நான். ஆரம்பத்தில் தெரியாமல் பிரெண்ட்ஸ் கிட்ட சொல்லி விட்டேன். பெயரைக் கேட்டதும் வாயைப் பொத்திக் கொண்டு சிரித்தார்கள்…

“வ்வ்வ்வாட் பூச்சியா ?” என்று நக்கலாகக் கேட்ட ஹருணியின் கிண்டலுக்கு மொத்தப் பள்ளியும் சிரித்தது.

கோவிலுக்கு வந்திருந்தவர்கள் உற்சாகமாய் கும்பல் கும்பலாய் அமர்ந்திருக்க .. தம்பிகள் எல்லோரும் தோப்புக்குள் மாங்காய் அடிக்கப் போய்விட்டார்கள்.

கோவில் முன்னே கூடியிருக்கிற எல்லோருமே ஒண்ணுக்குள்ளே ஒண்ணு என்று கொடிகொடியாய்க் கிளைத்து வந்த ஒரே கொடிவழி மக்கள்தான். . நல்லது பொல்லது என்றால் பார்த்துக் கொள்வது போக, பங்குனி உத்திரத்துக்கு வனப்பேச்சியைக் கும்பிட எங்கிருந்தாலும் வந்து ஒண்ணு கூடி விடுவார்கள். விடியல்ல கொடி கால் நாட்டி, கருப்பனின் ஊர்விளாட்டு ஆரம்பிக்கும்.

அதுவரை விடிய விடிய கதைதான். ஊர்க்கதை சொந்தக்கதை எல்லாம் பேசி ஓய்ந்த பின் பூட்டி பழைய ஊர்க்கதைகள் சொல்வாள். குழந்தைகளை எல்லாம் மடியில் கிடத்திக் கொண்டு மொத்த சனமும் ஆர்வமாய் கதை கேட்கும்.

இருநூறு முன்னூறு வருசத்துக்கு முந்திய கதை. வனப்பேச்சி தேவதை ஆன கதை. ஊர்விட்டு ஊர் பிழைக்கப் போனாலும் அல்லும் பகலுமாய் தன் மக்களைக் காத்து நிற்கும் குல தெய்வம் உயிர்ப்பாய் உண்மையாய் ரத்தமும் சதையுமாய் உதிர்ந்து இந்த மண்ணில் புரண்ட உண்மைக் கதை. எத்தனை தடவை கேட்டாலும் நாடி நரம்பு நடுங்க கண்ணில் நீர் வழிய கேட்கப்படும் கதை.

“யாத்தே..எத்தனை வீரமும் வைராக்கியமும் பேச்சிட்ட இருந்திருக்கணும் என்று ஊரே வாய்ப்பரிந்து போகும். தன் குல வீட்டுப் பெண்டுகளின் ரத்தத்தில் வீறிட்டுப் பாயும் ஒரு தன்மானச் சரித்திரத்தின் கதை அது. . ஒட்டு மொத்த நூறு சனக் குடியும் தன் வீட்டு பெண்டுகளையே வனப்பேச்சியாக வரித்துக் கொண்டு மனதுக்குள் கைகூப்பி வெளிச் சொல்லும் கதை.

பூட்டி ஒரு கை வெற்றிலை எடுத்து நரம்பு கீறி சுண்ணாம்பும் பாக்கும் வைத்து மடித்து வாய்க்குள் திணித்துக் கொண்டு விட்டால் கதை சொல்லத் தயாராகி விட்டாள் என்று அர்த்தம். அங்கங்கே நிக்கிற சனம் கூட ஓடி வந்து வாய் பிளந்து காத்திருக்கும் கதை கேட்க.

கதை சொல்லும் போது பூட்டி வேறு மனுசி ஆகி விடுவாள். அமைதியும் தன்மையும் அழகும் கோபமும் வைராக்கியமும் ஆளறுத்துப் போட்ட சீற்றமும் உக்கிரமும்.. அய்ய்யோ..அத்தனையையும் பூட்டியின் முகத்தில் பார்ப்பதே ஒரு பரவசம். அதை பார்க்க வேண்டுமென்றே கீழ் வானத்தில் முழுசாய் நிலா மஞ்சளாய் உருண்டு திரண்டு கதை கேக்க வந்து விடும்.

இப்போது எல்லோரும் பெரும்பூட்டி பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டார்கள். எப்போது அவள் கதையைத் துவங்குவாள் என்று ஆவலுடன் காத்திருந்தார்கள்.

ஆனால் பாட்டி உடனே கதையை ஆரம்பித்து விடவில்லை. அந்தக் கூட்டத்தில் பூட்டியின் கண்கள் என்னைத் தேடியது. மாலை மசங்கும் இருட்டிலும் என்னைப் பார்த்து விட்ட பாட்டி இங்கே வா என்பது போல சைகை காட்டினாள். அப்பாவும் அம்மாவும் என்னை எழுப்பிக் கூட்டிக்கொண்டு பூட்டியின் அணைப்பில் விட்டுவிட்டு பக்கத்திலேயே உட்கார்ந்து கொண்டார்கள்.

பூட்டி சுற்றிலும் உட்கார்ந்திருந்த தன் குடிக்கொத்துகளைப் பார்த்தாள். இருட்டிலும் அவள் கண்கள் நாகப்பாம்பின் மேனி வெளிச்சம் போல் மின்னியது. உடல் தளர்ந்தாலும் இன்னும் சத்தம் உடையாத வலிய குரல் பூட்டிக்கு.

“ஏலேய் எம் மக்கா… யாருக்காச்சும் நம்ம ஆத்தா வனப்பேச்சி எப்படி இருப்பான்னு பார்க்க ஆசையா இருக்கால ? “

கூட்டத்தில் மெல்ல ஒரு சலசலப்பு எழுந்து அடங்கியது. பூட்டி என்னைக் கை பிடித்து எழுப்பி, கைகம்பை ஊன்றி நடுவே எழுந்து நின்றாள். குரல் அதிர்ந்து வெடித்தது. “பாருங்க மக்கா .. நல்லா பார்த்துக்கோங்க. நம்ம நூறுகுடி சனத்தின் குலசாமி இவதாம்ல. இந்தா நிக்காளே இதே மாதிரிதான் அன்னிக்கும் நின்னாளாம் நம்ம ஆத்தா. மேலெல்லாம் மஞ்சப்பூசி பட்டுப் பாவாடையுஞ்சட்டையுமா முழு அலங்காரத்துல ” என்று சன்னதம் வந்தவளாய் அலறி, உடல் நடுங்க நின்றவளைப் பார்த்து கூடியிருந்த சனமே கையெடுத்துக் கும்பிட்டது.

அந்த கும்பிடுகை எனக்கும் சேர்த்துதான் என்று புரிகையில் உள்ளங்காலில் இருந்து ஒரு நடுக்க ரேகை உச்சந்தலை வரை விர்ரென பாய்ந்து இறங்க என்னுடல் மெல்லிதாய் உதற …..கண்ணெதிரே காட்சிகள் கலங்கலாய் மயங்க ஆரம்பிக்க.. “எலேய் எம் மக்கா ….” என்று என் வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் என்னையும் அறியாமல் ஆங்காரக் கூச்சலாய் வெளியே வந்து விழுந்தது. பூட்டி வெறி கொண்டு அருள் வந்து கலகலவென சிரித்தாள். பக்கலில் உடுக்கோடு இருந்தவனின் உடுக்கை தூதும் துதும் என அதிர அதிர….

“ கேளுங்க மக்கா. கேளுங்க .. அவ கதைய அவ வாயாலேயே கேக்க நூறு சென்மம் தவமிருந்திருக்கனும் … சொல்லு ஆத்தா… சொல்லு.. உன் புள்ளைக கிட்ட யாரு நீ ? எப்படி தெய்வமானன்னு நீயே சொல்லு “ என்று பிடி நீரெடுத்து முகத்தில் சுளீர் என அடித்தாள். நீட்டப்பட்ட தட்டில் இருந்து திருநீறும் குங்குமமும் கொத்தாய் எடுத்து நெத்தியில் அப்பி விட்டாள். அப்படியே இரு கை உயரே தூக்கி நெடுஞ்சாண்கிடையாக பூட்டி என் காலில் விழுந்த வரைதான் நான் என் நினைவில் இருந்தேன்.

“ வீரவா..எலேய் எந்திரில.. வாயத் திற .. “ ன்னு முத்திருளாயி வீர வளவன் வாயத் திறந்து ஒரு பிடி நாட்டு சக்கரையைத் திணித்தாள்.

தூக்கம் முழுசாய்க் கலையாத வீரவன் “என்னாத்தா கொத்துக்கு போய் திரும்பி வந்து செத்த அசரலாம்னா எழுப்பி விட்டுட்ட “ என்று அலுத்துக் கொண்டான்.

முத்திருளாயி “முட்டாப்பய மவனே..உன் அய்த்த மவ பேச்சி பெரிய மனுசி ஆயிட்டால…மாமன் நீதான குச்சி கட்டணும். ஏழாயிரம்பண்ணை சந்தைக்கு போயி பட்டுச்சீல பழம் வெத்தில பாக்குல்லாம் வாங்கிட்டு வரணும்ல. அடேய் எவ்வள வேல இருக்கு, ஊர் சொல்லி விடணும். பெத்த புள்ளைய கைல குடுத்த கையோட என் மவ சன்னி வந்து போய் சேர்ந்துட்டா. அப்பன்காரன் சேதுக் கோட்டைல குடி காவல் கைதியா கெடக்கான். பொழச்சு வருவானா அங்கேயே பொசுங்கிப் போயிருவானா ? ஆருக்குத் தெரியும். மூஞ்சக் கழுவிட்டு கிளம்புல .. ராசா படம் போட்ட நோட்டுத்தாளும் காசும் அடுக்குப் பானையடில வச்சிருக்கேன். எடுத்துட்டு கிளம்பு. இன்னிக்கே நல்ல நாளா இருக்கு. தலைக்கு தண்ணி ஊத்தி சடங்கு சாத்தி குச்சில்ல உக்கார வச்சிருவோம். “

பதினாறு வயது வீரவன் சன்னல் வழியே பேச்சியைப் பார்த்தான். பேச்சி வீட்டுக்குப் பெறவாசல்ல உலக்கை தாண்டி தலை கவுந்திருந்தாள். இவனை நிமிர்ந்து ஒரு மின்வெட்டுப் பார்வை பார்த்து தலை தாழ்த்திக் கொண்டாள். நேத்து வரை மாமா மாமான்னு கிளித்தட்டு விளாட்டுக்கும் கடிபுளியங்காவுக்கும் தன் பின்னாடி சுத்தி வந்த இவளா ? பிரமித்துப் பார்த்தான். கன்னமும் மேலும் கன்னிமை தளும்ப, கருங்காயாய்ச் செழித்திருந்த பேச்சியைப் பார்த்து மனதுக்குள் குதியாட்டம் போட்டபடி சந்தைக்கு கிளம்பினான் வீர வளவன்.

கொஞ்ச நேரத்தில் வீட்டு வாசலில் “யாத்தே “ என்ற ஊர்சாட்டி சத்தம் கேட்டு வந்த முத்திருளாயி வெளியே வந்து “ என்னப்பே ..காலைலேயே கடன்காரன் மாதிரி வாசல்ல வந்து நிக்க ? என்னவாம் சேதி ?”என்றாள் மதர்ப்பாய்.

ஊர்சாட்டி மென்னு முழுங்கினான். “ க்ராமுன்சீப்தான் இருளாயி வீட்ல விசேசமாம்ல. பூ ஒன்னு பூத்திருக்காம். . சமீன் சீர் குடுத்து உன் பேத்தி சமீன் பிரசாதம் வாங்கி வரணும்ல… “குளியாட்டி சடங்கு சுத்த அப்பனும் ஆத்தாளும் இல்லாத வீடு. சமீன் சீர எப்ப குடுத்தாரட்டும்?” னு கேட்டு உட்டாரு “ என்றான் எனக்கேதும் இதில் சம்பந்தம் இல்லை என்கிற மாதிரி.

இருளாயி விலாவுக்குள் ஈட்டி ஒன்னு இடதுல குத்தி வலதுல வெளி வந்த மாதிரி இருந்தது. “அப்பனாத்தா இல்லனா… அம்மத்தாக்காரி நான் இருக்கேன்.சீர் சாமான் வாங்க அவ மாமங்காரன் சந்தைக்கு போயிருக்கான். எசமான் எங்கள நினைச்சதே பெருசு. அதே போதும். எங்க சத்திக்கு தகுந்தாப்ல …”

முடிக்க விடாமல் மறித்தான் ஊர்சாட்டி. “ என்னாத்தா நூறுகுடிசனத்தோட பழக்கவழக்கம் தெரியாத மாதிரி பேசுற.. குடிக்குள்ள பொண்ணு பூத்தா சமீன் சீர் வாங்கி பொண்ண பத்து நாள் அரமணைக்கு அனுப்பி சமீன் பிரசாதம் வாங்கிட்டு வரணும்கிற மொறம தெரியாதா உனக்கு ? “

“ ஆறு போட்ட சட்டமுல ? சேத்தூர் சமீன்ட்ட உங்க எசமான் மேல நாங்க குடுத்த பிராது தெரியாதோ உனக்கு. அவுக உங்க எசமான கூப்டு வச்சு முதுகோட வச்சுக் குடுத்து விட்டதும் எங்களுக்கு தெரியாதுன்னு நினைச்சியா.. நூறுகுடி சனம்னாலும் அரமனைக்கு வெளியே இருக்கதும் உள்ளே இருக்கதும் ஒரே குடிதாம்ல. அதோட இவ அப்பன் இருந்தான்னா இப்ப உந்தல வேற முண்டம் வேறன்னு இந்த வாசல்ல கிடக்கும்.”

“உங்க சமீனுக்காகத்தான எம் மருமவன் கொத்துக்குப் போய் பிடி ஆளாகி ராம்நாடு கோட்டை செயில்ல கிடக்கான். கவுர்மண்டுக்கு மனு போட்டிருக்கோம். மருவாதியா ஓடிப் போயிரு.. வேல்கம்பால ஒரு ஏந்து ஏந்துனேன்.. குடலு குந்தானில்லாம் வெளில வந்திரும். பார்த்துக்கோ “ என்றபடி சுவரில் சாய்த்திருந்த வேல்கம்பை எடுத்துக் கொண்டு முன்னேறி ஒரு அடி எடுத்து வைத்தாள் முத்திருளாயி.

“யாத்தே… என்கிட்டே ஏன் சண்ட பிடிக்க..? நீயாச்சு சாமி சமீனாச்சு. “ நீ சொன்னத அப்படியே சொல்லிட்டு என் சோலியப் பார்க்க போறேன். எனக்கெதுக்கு உங்கூட்டு வம்பு ..? என்று கள்ளமாக நகர்ந்தான் ஊர்சாட்டி.

அடுத்து என்ன நடக்கும்னு இருளாயிக்கு தெரிஞ்சு போச்சு.

இருளாயி தைரியக்காரிதான். நாலு ஆம்பள வந்தாலும் ஒத்த ஆளா நின்னு கம்பு சுத்தி விழுத்தாட்டிருவாதான். ஆனா இப்ப எதிரி ஊராள் இல்ல. உள்ளாள். அரமனைக்கு வெளியே குச்சு போட்டு சேவுகம் பண்ற குடியாளுக கூட்டம்தேன். ஆனா மருமகன் வீரவத்திரன் அரமனைல கொத்துக்காரனா இருக்கறதால நம்ம பக்கம் திரும்ப மாட்டாங்கன்னு நம்பினது தப்பாப் போச்சு. வீரவத்திரன் இருந்தா அரமனைக்குள்ளே போய் பார்க்க வேண்டிய ஆள பார்த்து குடுக்க வேண்டியது குடுத்து சரிக்கட்டிருவான். என்ன பரம்பர பெரிய சமீன் பரம்பர.. சேத்துரு சிவகிரி பக்கமெல்லாம் இந்த வழக்கத்த ஒழிச்சுக் கட்டிட்டாக. இந்த அல்லம்பட்டியாந்தான் பழைய நினப்புலயே அரிப்பெடுத்து திரியுறான்.

சொல்லப்போனா இந்த சமீந்தாரும் சிவகிரி சமீனோட கொண்டான் கொடுத்தான் சம்பந்தம் உள்ள ஆளுதான். ஆனாலும் இந்த ஒரு கட்ட வச்சு ஊர்ப் பொண்ணுங்களை எல்லாம் ஒரு வாரம் வச்சு பெண்டாண்டு அனுப்பி வைக்கிறதெல்லாம் என்ன குடிப்பிறப்பு ச்சீய்..!

உள்ளே இருந்து அம்மத்தாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த பேச்சி .. “ அம்மத்தா இங்க வா “ என்றாள். அம்மத்தாவுக்கு தங்கச் சிலையா நிக்கிற பேச்சிய பார்த்து அழுகதான் வந்தது.. “யாத்தா …உங்கப்பன் இல்லாத நேரமா நமக்கு வந்திருக்கிற சோதனையா பார்த்தியாத்தா… “ என்று அரற்றினாள்.

பேச்சி அம்மத்தாவை கூர்மையாய்ப் பார்த்தாள். “எதுக்குத்தா நீ இப்ப அழுவுற ? “

“ஏத்தா எதுக்கு அழுகறேன்னு கேக்காளே என் பேத்தி .. பச்சப் புள்ளைடி நீ இதெல்லாம் ஒரு சடங்குன்னு பெருமை பேசி வரானுவளே..இவனுவள பாம்பு புடுங்காதா ? முழிச்சிருக்க வேலைல கண்ணு வெந்து போகாதா ? “ அர்த்தமற்று அழுத அம்மத்தாவைப் பார்த்த பேச்சி.. “ நம்ம வீட்லதான் புதுசா நடக்குதா இது ? இதுக்கு முன்னாடி நம்ம சனத்துக்குள்ள உக்காந்த மறுநாளே அரமனைக்கு போயி கன்னி கழிஞ்சு வந்த யாருக்காவது அழுதிருக்கியா நீ ? “

“என்னாத்தா சொல்ற ? என் ஊட்டுக்குன்னு வரும்போதுதான எனக்கு வலிக்குது ? என் குலக்கொழுந்துல்லடி நீயு ? “ அம்மத்தா தாங்கமாட்டாமல் அழுது புலம்பினாள்.

வயதுக்கு மீறிப் பேசினாள் பேச்சி. “ஊர்க்கட்டுக்கு ஒத்துத்தான் அம்மத்தா போகணும். எதுத்தா வலுக்கட்டி தூக்கிட்டுதான போவாக. நாம சாதாரண சனங்க.. அது ஆள் அம்பு சேனைன்னு இருக்குற பட்டாளம் “

“ என்ன பெரிய ஆளுகத்தா… வாரிசு இல்லாத சமீனு..அப்படியே வாரிட்டு போக? உங்காத்தா வன்னியடி சாஸ்தா கோவிலுக்கு நடையா நடந்து எட்டு வருஷம் தவமா தவமிருந்து பெத்த புள்ளத்தா நீயு. அந்த வன்னியடி சாஸ்தா பெயரதாம்மா உனக்கு வனப்பேச்சின்னு வச்சது. அந்த அய்யந்தான் உன்னக் காப்பாத்தனும்.“ ..எதோ யோசித்த அம்மத்தா “ இப்பவே கிளம்பி தெம்மலை போயிருவோம்தா. உன் மாமனை அப்பிடியே அங்க வரச் சொல்லிருவோம். இந்த ஊரே நமக்கு வேனாம்தா…” என்று சொல்ல பேச்சி வெறுமையாய்

பேச்சி சிரித்தாள்.

“எதுக்காத்தா சிரிக்க ? “

“வெளியே எதோ சத்தம் கேக்குது …போய் என்னன்னு பாரு ? “

குச்சிலை விட்டு வெளியே வந்து பார்த்த இருளாயி கதறிக் குமுறினாள்.

மவன் வீரவனை தாம்புக் கயிறால் குதிரை பின்னால் கட்டி இழுத்துப் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். உடலெல்லாம் சவுக்கு விளாரலில் ரத்தம் மேலு பூரா வழிந்தது. “ யாத்தே என் புள்ள… “ என்று கையில் கழிகம்புடன் ஓடிய இருளாயியை வேல்கம்பு வைத்திருந்த குடிகாவல்காரன் ஒருத்தன் அடிவயிற்றில் ஓங்கி மிதிக்க தெருப்புழுதியில் மல்லாந்து விழுந்தாள் இருளாயி.

மறித்துப் போட்டிருந்த உலக்கையைத் தாண்டி வெளியே வந்து குச்சில் வாசலில் நின்று அமைதியாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்த பேச்சி அரமனைக்கு போவது என்று முடிவு கட்டி அரமனையை தீர்க்கமாய் நோக்கினாள்.

மூணாவது நாளில் வனப்பேச்சியை முழுதாய் அலங்காரம் செய்திருந்தார்கள். சிவப்பு பட்டுப்பாவாடையும் மஞ்சள் ரவிக்கை, நெத்திச் சுட்டி சடையலங்காரம்லாம் செய்து வாசலுக்கு கூட்டி வந்த போது அவள் கண்களில் பேரொளி ஒன்று சுடர் விட்டுக் கொழுந்தென எரிந்து கொண்டிருந்தது.

அம்மத்தாளும் வீரவனும் அழுது அழுது சோர்ந்து போயிருக்க இருவர் காலிலும் விழுந்து வணங்கினாள் பேச்சி. இருளாயி தலையிலடித்துக் கொண்டு அழுதாள். வீரவன் தன் கையாலாகத்தனத்தை எண்ணிக் குமுறி, அப்படியே எழுந்து வேலங்காட்டுக்குள் மேலும் காலும் முள் கிழிக்க ஓடி மறைந்தான்.

தேவதாசிப் பெண்டிர் குலவையிட்டு அழைத்துச் செல்ல பேச்சி சலனமின்றி நேர்ப்பார்வை பார்த்தபடி ராசபிரசாதம் வாங்கப் போகிறவளாய் அரண்மனை நோக்கி தைரியமாய் நடந்தாள்.

……………..

நடுநிசியில் கூகை ஓன்று அலறியது. சமீன் அரண்மனையின் பின்பக்க காட்டில் இருந்து கூட்டமாய் நரிகள் ஊளையிட்டது. தடதடவென்று பந்தங்களில் வெளிச்சங்கள் ஏற்றப்பட்டது. சேத்தூர் சமீனுக்கும் சிவகிரி சமீனுக்கும் செய்தி போய்ச் சேர்ந்து குதிரைப் பட்டாளம் அரமணைக்கு வந்து சேர்ந்து விட்டது.

சமீனின் அந்தப்புரமே ஆள் கொள்ளா அளவுக்கு கூட்டம் கூடிக் கிடந்தது.

சமீன் உடம்பு உதற உதற கதறிக் கொண்டிருந்தார். அவர் அரையைச் சுற்றிக்கட்டியிந்த வெண்பட்டு வேட்டி முழுதும் ரத்தத்தில் நனைந்து சிவந்து கொண்டிருக்க, பேச்சியின் விழிகள் அதை விடவும் ரத்தமாய் சிவந்திருந்தன. சமீன் படுத்திருந்த வெண்பட்டுப்படுக்கையில் ரத்தம் சித்திரமாய் பரவிக் கொண்டிருந்தது.

சேத்தூர் சிவகிரி சமீன்கள் அயர்ந்து போய், பிரமிப்புடன் பேச்சியைப் பார்த்தபடி இருந்தார்கள்.

பேச்சியின் குரல் மணி கொண்டு அடித்தது போல் கணீரென்று அறை முழுதும் கர்ச்சித்தது.

“ சமீன் சாமிகள்லாம் என்னை மன்னிக்கணும். என் மேல தப்பு இருந்தா.. நீங்கல்லாம் எங்கள காக்க வந்த சாமியா எங்க குடிமக்கள் நினைக்கிறாங்க. ஆனா இவரு எங்க குடிப்பெண்டுகளை பெண்டாளவும் எதுத்தா சனங்களை சவுக்கால அடிச்சு சாகடிக்கவும் செய்றாரு. பிறப்பால அரமனைக்கு உள்ள இருக்குற நீங்களும் நாங்களும் ஒரே குடிதான். பாளயப்பட்டுக உங்களுக்கு தந்த பதவியால உசந்த சனங்க நீங்க, அரமனையில் ராசபோகம் பண்றீக. அதே குடிப்பிறந்த எங்காளுக வெளியே உங்களுக்காக காடு வெட்டி களனி பாச்சி ஆடு மாடு மேச்சு காலம் தள்றாக. சில பேரு உங்களுக்குத் தேவைன்னா கொத்துக்கும் போயி பொண்ணு பொருளு கொண்டு வரவுகளும் உண்டு. சமயத்துல பிடிபட்டு செயிலுக்குப் போய் சாகுறதும் உண்டு. உங்கள தெய்வமா பார்க்கற எங்கள நீங்க பதிலுக்கு மனுச சென்மம்னாவது பார்க்க வேண்டாம்?. ராச பிரசாதம்னு சீர் தந்து நீங்க பெண்டாண்டு அனுபவிச்ச பொண்ணு பிள்ளைகள எங்க ஆம்பளக கட்டிக்கிட்டு காலத்துக்கும் குடும்பம் நடத்தனும். இதெல்லாம் எந்த சாத்திரத்தில எழுதி வச்சிருக்கு ராசாக்கமாருகளே…?” அக்கினிச் சீறலாய் உஷ்ணம் கக்கின பேசியின் சீறல்.

சேத்தூர் சமீன் எதோ சொல்ல வாயெடுத்தார். பேச்சி கையிலிருந்த குறுவாளால் நிறுத்தி.. “ இதோ கிடக்காரே இவரு உங்க வம்சந்தானே இவங்கள நீங்க தடுத்திருக்க வேணாமா?. நீங்க தடுக்கல.. அதான் எங்கூரு அல்லம்பட்டி சமீந்தார் இனி எந்தப் பொண்ணையும், ஏன் கட்டுன பொண்டாட்டியவும் இனித் கூடக் தொட முடியாதபடி தண்டனைய நா கொடுத்தேன். “ பேச்சியின் குரலில் சன்னதம் வந்த சாமியின் ஆங்காரம் இருந்தது

இதற்குள் வைத்தியர் வந்து சமீனின் இடுப்புக்குக் கீழே அரைக்குள் கை விட்டு துழாவிப் பார்த்து விட்டு உதட்டைப் பிதுக்கினார். சமீன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உயிர் பிரிந்து கொண்டிருந்தார். “அத எங்கன்னாவது கேக்க சொல்லுங்க ராசா …பொழைக்க வைக்க முடியுமான்னு பார்ப்போம் ” பரிதாபமாகக் கேட்டார் வைத்தியர்.

“இன்னேரம் நாயோ நரியோ தூக்கிட்டுப் போய் ..தின்னு தீர்த்திருக்கும் ” என்று இகழ்ச்சியாய் வெறி கொண்டவள் போல சிரித்தாள் பேச்சி.

சிவகிரி சமீந்தார் எழுந்தார். தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்டார். “கவர்மண்டும் பாளையப்பட்டுகளும் எங்களை சமீனா பட்டம் கொடுத்து வச்சிருக்கிருக்கிறது நாங்க ராச வாழ்க்கை வாழ மட்டுமல்ல. உங்கள மாதிரி குடிகளை பத்திரமா பாதுகாக்கவும்தான். பலமுறை இவரை கண்டிச்சும் இவர் திருந்தல. அதுனால இன்னிக்கு திகதியிட்டு எங்குடிமக்க உங்க முன்னாடி நான் பிறப்பிக்கிற உத்தரவு என்னன்னா… இப்பவே இந்த சமீன் கலைக்கப்பட்டு சேத்தூர் சிவகிரி சமீனோட இணைக்கப்படுது. அரமணைக்கு வெளியே இருக்குற பேச்சியின் நூறுகுடி சனங்கள் அந்த அரமணைக் கட்டுல இருந்து விடுதலயாவுதாக. அவக விருப்பம் எங்கயோ அங்கே குடியேறிப் பிழைச்சுக்கலாம். அவர்கள் இனி எந்த சமீனுக்கும் கட்டுப்பட்டவக இல்லை….இதை உடனடியா பாளயப்பட்டுக்கும் கவ்ருமெண்டாருக்கும் உடனடியா சேதி சொல்ல இந்த ஷணமே ஆள் அனுப்புறேன்” என்று நிறுத்திய சமீந்தார்..

“ ஒழுக்கமாய் வாழும் தலைவன் குடி கீழே வாழும் சனங்க எந்த குறையும் இல்லாம வாழ்வாங்க..பெருந்தலைக்கட்டு சமீனாவே இருந்தாலும் ஒழுக்கம் தவறி நடந்த இவரு எங்க வம்சத்தாளாவே இருந்தாலும் ஒரு சமீனுக்குண்டான எந்த மரியாதையும் இல்லாமல் அடக்கம் செய்யப்படுவார். இவர நம்ம வழிவந்த எந்த சமீன் எல்லைக்குள்ளும் அடக்கம் செய்யக்கூடாது. சாமானிய குடிக்குண்டான எந்த மருவாதியும் இல்லாமல் இந்த ராத்திரிக்கே இவர் உடல தூக்கிட்டுப் போயி மேலக்காட்டுக்குள்ளே அடையாளம் தெரியாத இடத்துல புதைச்சிட்டு வந்திருங்க . இந்த அரண்மனை இன்னும் ஒரு வாரத்துக்குள் காலி செய்யப்படும். இதிலுள்ள சொத்தும் பணமும் காசும் பாத்திர பண்டங்க எல்லாம் வெளியே குடியிருக்கும் நூறு குடி சனங்களுக்கு பகிர்ந்து கொடுக்கப்படும். ஓலையில் இப்போதே எழுதப்பட்டு இங்கே உங்க முன்னுக்கு நாங்களிருவரும் ஒப்பம் செய்கிறோம் என்று சொல்லிவிட்டு நிமிர்ந்த போது…..

பேச்சியால் பிறப்புறுப்பு அறுக்கப்பட்ட அல்லம்பட்டிசமீன் செத்துப் போயிருந்தார்.

சிவகிரி சமீன் முன்னே அங்கேயே முழந்தாள் மண்டியிட்டு வணங்கிய பேச்சி…

“இது எனக்காக செய்த கொலை இல்லை மகாராஜா… எங்கள் நூறுகுடி சனத்தில நடக்குற இந்த அநியாயம் இனி எந்தப் பெண்ணுக்கும் நடக்கக் கூடாதுன்னுதான் செஞ்சேன். இந்தக் கொலைக்கு நானே பொறுப்பு. அதுனாலபடிக்கு ..” அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று யோசிக்கும் முன்பே கையில் இருந்த குறுவாளால் கழுத்தினை ஆழமாகக் கீறிக் கொண்டு சரிந்து விழுந்து ஒரு கணத்துக்குள் உடல் உதற உயிர் அடங்கினாள் வனப்பேச்சி.

பேச்சியின் உயிரற்ற உடலம் பார்த்து கையெடுத்து கும்பிட்டார்கள் சமீனும் கூடியிருந்த குடிபடையும்.

“உங்க குலம் காத்த பேச்சிக்கு எங்க சிலவில் கல்லுக்கோவில் கட்டப்படும். உங்கள் நூறுகூடிசனங்களும் இன்னிக்கு திகதியான பங்குனி உத்திரத்துக்கு வருசந்தோறும் வந்து வழிபட்டுச் செல்ல என்ன சிலவுத் தொகையோ அதை இந்த இரண்டு சமீன்களும் கூட்டாக ஏத்துக் கொள்ளும். இப்போது நூறுகுடிசனங்களிடம் எங்கள் குலக் கோடாரிக் காம்பு செய்த செய்கைக்காக இந்த கன்னி தெய்வத்துகிட்ட முழங்கால் போட்டு மன்னிப்பு கேட்டுக் கொள்கிறோம். “ என்றபடி சமீன்கள் இருவரும் வனப்பேச்சி கால்மாட்டில் நெடுஞ்சாண்கிடையாக விழுந்து வணங்கினார்கள்.

அதிர்ந்து அடித்துத் தூக்கிப் போடப்பட்டவளாக நான் கண் விழித்தேன்.

அங்கே கூடியிருந்த அனைவரின் கண்களிலும் கண்ணீர் தளும்பியிருந்தது. எல்லோரும் இருந்த வாக்கில் என்னை நோக்கி கைகூப்பியபடி இருந்தார்கள். நான் வனப்பேச்சி சிலையைப் பார்க்க..

எல்லோரும் வனப்பேச்சி சிலை நோக்கி கை தொழுதார்கள். அவர்கள் பார்த்த பார்வையில் பயமும் பக்தியும் மரியாதையும் நன்றி உணர்ச்சியும் இருந்தது.

நான் பூட்டியை கேள்வியுடன் பார்த்த்தேன்.

பூட்டி தன் பொக்கை வாயைத் திறந்து என்னைப் பார்த்துக் கும்பிட்டுச் சிரித்தாள். அம்மா அப்பா கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது .

கூடி நின்ற ஊர்ச் சனங்களின் விழிகளில் இருந்தும்…..

அந்த  மணிமேகலை அவனுக்கு 

இந்த  மணிமேகலை  உனக்கு 

கட்றா தாலிய  

இந்தியாவில் 90 கோடி வாக்காளர்கள்

மொத்தம் இந்தியாவில் 90 கோடி வாக்காளர்கள் இந்த முறை வாக்களிக்கத் தகுதியானவர்களாக உள்ளனர். 

 2019 மக்களவை தேர்தல் நாடு முழுவதும் 7 கட்டங்களாக நடைபெறும்
*இந்தத் தேர்தலில் 8.4 கோடி புதிய வாக்காளர்கள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளனர். 
*அனைத்து வாக்குச்சாவடிகளிலும் யாருக்கு வாக்களித்தோம் எனத் தெரிந்து கொள்ள முடியும். 
*கடந்த ஆண்டு 9 லட்சமாக இருந்த வாக்குச்சாவடிகள் இந்தாண்டு 10 லட்சமாக உயர்ந்த்தப்பட்டுள்ளது.
*18 முதல் 19 வயதுக்குள் 1.5 கோடி வாக்காளர்கள் உள்ளனர்
*வேட்பாளர்கள் படிவம் 26 தாக்கல் செய்யாவிட்டால் வேட்புமனு நிராகரிக்கபப்டும்.
*இரவு 10 மணி முதல் காலை 6 மணி வரை ஒலிப்பெருக்கி வைக்கக்கூடாது.
*இலவச டோல்பிரீ எண் 1950 மூலம் புதிய வாக்காளர்கள் தங்களது பெயர்களை சரிபார்க்கலாம்.
*தேர்தல் விதிமுறைகள் குறித்து ஆன்ட்ராய்டு செயலி மூலம் பொதுமக்கள் புகார் தெரிவிக்கலாம்.
*வாக்குசாவடிகளில் நடைபெறும் முறைகேடுகள் குறித்து புகார் அளிப்பவர்களின் ரகசியங்கள் காக்கப்படும்.
17.4 லட்சம் ஒப்புகைச்சீட்டு இயந்திரங்கள் பயன்படுத்தப்பட உள்ளன. 

What is the Pollachi sexual abuse and extortion case

What is the Pollachi sexual 

abuse and extortion case

What is the Pollachi sexual abuse and extortion case: A detailed explainer
The Pollachi case has taken TN – and the rest of India – by shock. TNM has put together all the verified information that is available so far.
Ragamalika Karthikeyan

 Wednesday, March 13, 2019 - 18:20

On February 12 this year, Priya (name changed), a 19-year-old college student in Pollachi, was called by her acquaintance, Sabarirajan, who told her that he wanted to discuss something important with her alone. Sabarirajan, who also goes by the name Riswandh, asked Priya to meet him at a bus stop in Pollachi, and when Priya reached there in the afternoon, Sabarirajan was standing near a car along with his friend Thirunavukkarasu, another acquaintance of Priya. The duo asked her to get into the car with them, and said they would talk on the way. While Thirunavukkarasu started the car, Sabarirajan was sitting in the back seat with Priya. And suddenly, two more men – Sathish and Vasanthkumar – got in. The four of them forcefully disrobed Priya and shot a video, and snatched a gold chain she was wearing. They threatened her that if she did not do as they said, and provide them with sexual favours and money when they demanded it, they would upload the video on the internet. When she screamed and cried, they left her in the middle of the road and drove away.

Upset and scared, Priya did not reveal the incident to her family. But when the men blackmailed her and tried to extort money from her multiple times, Priya decided to take her family into confidence.

Her brother Subhash (name changed) then tracked down Thirunavukkarasu and Sabarirajan, beat them up, and unearthed what is perhaps an elaborate and scary sexual violence and extortion racket. Subhash and his friends got hold of Thirunavukkarasu and Sabarirajan’s cell phones, which contained videos of at least three other women that the men may have blackmailed. The family submitted this to the Pollachi police, along with a complaint of sexual harassment and robbery.


The police have filed an FIR on February 24 against Sabarirajan, Thirunavukkarasu, Sathish and Vasanthkumar under sections 354A (sexual harassment), 354B (assault or use of criminal force against woman with intent to disrobe), and 392 (robbery) of the IPC; section 66E of the IT Act (violation of privacy); and section 4 of the Tamil Nadu Prohibition of Sexual Harassment of Women Act (sexual harassment).

The rape and extortion racket

Priya’s ordeal and the phones collected from the four accused has revealed a massive racket run by the four men, and allegedly several other men – and the police is looking into who the perpetrators of these crimes are. They have asked other victims to come forward with their experiences with these men.

TNM has learned some details of the modus operandi of these men was. One of them – usually Sabarirajan alias Riswandh – would lure women to a secluded house or hotel, and either force himself on them or convince them to have sex.

All the while, his accomplices – hidden from view – would shoot the act on a camera.

If it was a sexual assault, one of the accomplices would barge in and pretend to be a saviour, while the other men continued to shoot the video. At least one such video of a young woman who was sexually assaulted by Riswandh (alias Sabarirajan) has been released by a Tamil magazine. TNM will not share the video, or other videos that are circulating.

In the videos that the men have shot, the young women can be heard naming Riswandh (alias Sabarirajan) multiple times. In one of these videos, Thirunavukkarasu can be clearly seen.


Thirunavukkarasu

In another video, Sathish can be seen in a sexual act, and he has left the door open for his friends to shoot the act.

In another video, Riswandh shoots a woman and continuously asks her whether she would meet him the next day. The police say such videos were used to blackmail for money or sexual favours.

If the sex was consensual, the men would threaten to upload the videos on the internet or circulate them through WhatsApp, unless the women gave them sexual favours, along with money and other valuables. In all the videos, it is clear that the door of the room was kept open so other members of the gang could take pictures and shoot videos.

How many victims?

The lawyer of the survivor told TNM that they have recovered three videos from the cell phones they seized from two of the men. While there are media reports and estimates that there are anywhere between 50 and 200 victims of this racket, there is no confirmation of any such number so far. However, at least six women are there in the videos that have leaked now, only Forensic department can recover the rest.

In an audio message that one of the accused Thirunavukkarasu released, he says that a false case has been foisted on him – but also suggests that ‘99 other women’ were willing participants.

The case of assault of victim’s brother

Priya and her family filed a complaint and the police registered an FIR on February 24, 2019. On February 25, Subhash was assaulted by four men – allegedly friends of Thirunavukkarasu and Sabarirajan. Senthil, Babu, Mani and Vasanthkumar beat up Subhash for filing a complaint against Thirunavukkarasu, and allegedly threatened that if anything were to happen to these men, Subhash will not be alive.

An FIR was registered by the Pollachi police in this case, under section 341, 294(b), 323, 324, and 506(2) of the IPC.

The Pollachi police added the name of a fifth person – ‘Bar’ Nagaraj, an AIADMK functionary who has now been expelled by the party – in the FIR.

All five men are now out on bail.

Who are the four accused

Sabarirajan alias Riswandh is a 25-year-old civil engineer in Pollachi. Thirunavukkarasu is a 26-year-old financier. Vasanthakumar works for Thirunavukkarasu to collect money from clients. Sathish is the owner of a readymade garments shop in Pollachi.

Politics over sexual violence

While the case was registered in late February, and TNM reported about the arrests on February 27, the incident has become politicised in the last few days.

The AIADMK has been criticised for the alleged involvement of Nagaraj in the saga, with some media reports suggesting that the rot runs higher up in the party. Tamil Magazine Nakkheeran’s editor Nakkheeran Gopal, in a video, alleged the involvement of Tamil Nadu Deputy Speaker Pollachi Jayaraman’s sons in the sexual abuse and extortion racket. However, Nakkheeran has not given any evidence of their involvement, or how they are allegedly linked to the accused in the case.

While Jayaraman himself has denied allegations, the survivor, Priya, and her brother Subhash have released statements where they said that it was Jayaraman who in fact has supported them from the beginning. In an audio statement, Priya said that her family approached Jayaraman through a family friend, and he has been helpful with filing the complaint and taking the case forward.

Subhash meanwhile released a video statement where his face is not visible, where he has linked the politicisation of the case with the announcement of Lok Sabha election dates.

Meanwhile, opposition party DMK held a rally in Pollachi on Tuesday demanding action against the accused. Speaking at the rally, DMK MP Kanimozhi said, “Many of them are saying we are politicising the issue. Nobody wants to politicise this. But if the government acts only after the matter becomes politicised, then what else can be done?”

Revealing identity of victim, circulating videos

While the survivor and her family have maintained that the police is helping them in the case, Pollachi Superintendent of Police Pandiarajan revealed the survivor’s name in a press meet, against every law to protect the identity of the victim.

“The name of the survivor in this case was revealed only to silence the other women and prevent them from coming out in the open and complaining,” Kanimozhi alleged at the DMK rally on Tuesday.

Meanwhile, several videos of victims are doing the rounds on WhatsApp, with no consideration for the victims’ consent or mental health. These videos were allegedly on the phones seized from the four accused – two of the phones were retrieved by the survivor’s brother while the other two were seized by the police.

The Ne

RAHUL GANDHI RAPPED 24 AGED GIRL,SUKANYADEVI OF AMETHI

RAHUL GANDHI RAPPED 24 AGED GIRL,SUKANYADEVI OF AMETHI
On 3rd December 2006, Rahul Gandhi was camping at Amethi along with 7 others including 4 foreigners (two from Britain and other two from Italy, names not known).Around 9 P.M all of them were drinking liquor at a V.I.P. guest house in a high security zone. They had an uninvited guest, a young girl named Sukanya Devi, 24 years of age, a staunch follower of Nehru-Gandhi family and daughter of Congress worker Balram Singh.

Sukanya was looking for an opportunity to meet Rahul Gandhi since last two years and on that fateful night she able to meet him. Sukanya's family has been supporting the Congress party since the time of Nehru.

When she met Rahul he spoke to her for a couple of minutes and later he and his friends offered here liquor. Sukanya was amazed seeing all this, she was not feeling comfortable, she refused to have liquor and took permission to leave, but she was forced to stay back and drink. She kept resisting, but they raped her one by one. She cried for help, but her cries fell on deaf ears. Even the security personnel preferred to remain as mute spectators.

She kept weeping all along and was threatened and asked to keep her mouth shut. She was given Rs.50,000 /-. She straightaway went to the local police station. The police refused to book any complaint and asked her to go home.

Before she could reach home, Congress workers had gathered at her house and gave a different version of the incident to her father. They accused her of trying to seduce Rahul Gandhi. Her father Balram Singh, without giving her a chance to explain what had happened to her beat her up mercilessly. Balram Singh learnt the facts from others who were witness to the crime, but he preferred to remain quite as he did not want to challenge Rahul Gandhi and the Congress Party.

Sukanya's mother Sumitra Devi, who learnt about the whole incident immediately went with her daughter to Police HQ in Amethi. The Police officials refused to book any complaint and advised her to remain quite. She went from pillar to post pleading for justice, but no one heard her pleas.

Sumithra Devi gave a statement in a press conference with a very thin attendance and there she was confronted by Congressmen who physically assaulted both mother & daughter. On 27th December 2006 Sumithra Devi went to New Delhi to meet Sonia Gandhi. Sonia refused to meet her. With no options left she went to Human Rights Commission who just noted down her complaint and asked her to leave.

The Congressmen have threatened to kill both Sumithra Devi and her daughter Sukanya if she makes the rape issue public. Both the mother and daughter are in despair trying to seek justice. Both mother and daughter were camping in New Delhi for over a fortnight to get an appointment with the President of India. They have not got an appointment either with the President or with the Chief Justice.


Both mother and daughter are now in hiding. If the Congressmen don’t kill her, the Opus Di (secret service of the Vatican) definitely will. It is important that we locate Sumanthra Devi and Sukanya, offer them protection 

The following Reporters who were present on 4th December,2006 to cover Rahul's Trip in Amethi and who were given information about the incident. These reporters were informed about the incident, none of them took interest to look into the matter

a) IBN7
b) Dainik Jagran, Dainik Bhaskar
c) Punjab Kesari
d) Hindusthan Times (Hindi)
e) Times of India & Times now
f) NDTV (Hindi)
g) Aaj Tak
h) Star News
i) Nav bharath times.

The 1796 British Settlement in Kentucky token

The 1796 British Settlement in Kentucky token,



The 1796 British Settlement in Kentucky token, popularly called the Myddelton token, was struck in England but refers to the United States.

A Planned Settlement in Kentucky
In 1796 in England, Philip Parry Price, either surnamed Myddelton or from Myddelton, planned a real estate promotion whereby British citizens were to purchase tracts of land in Kentucky. To further this ambition, he commissioned the Soho Mint, a private enterprise operated by Matthew Boulton and James Watt in Birmingham, to create an appropriate token or medalet. Most likely, these pieces were produced primarily for the numismatic trade, rather than prospective customers for land. Today, several dozen examples exist in silver (primarily) and copper, all with a Proof finish.


Hover to zoom.

The obverse is inscribed BRITISH SETTLEMENT KENTUCKY and illustrates Hope (representing Britain) presenting two of her children to the goddess Liberty who welcomes them with an outstretched arm, with a cornucopia of plenty behind her, in a representation of the bounty of America.



The reverse shows the goddess Britannia, dejected and defeated, possibly an allegory to the loss of her citizens or, reaching back further in history, the British losing the Revolutionary War (the latter the suggestion in Walter Breen’s Complete Encyclopedia of U.S. and Colonial Coins).

From an era in which tokens and medals often carried subtle as well as obvious messages, this particular piece ranks high in numismatic interest today. And, it has been thus for a long time. In his 1875 book, The Early Coins of America, Sylvester S. Crosby paid this piece the ultimate compliment:

In beauty of design and execution, the tokens are unsurpassed by any piece issued for American circulation.

Diesinker Küchler
The dies were cut by Konrad Heinrich Küchler (usually given as Conrad H. Küchler) a gifted artist who also prepared the three different Washington Seasons medal motifs about the same time.[1] Striking was accomplished at the Soho Mint, Birmingham, England.


The Soho Mint in 1773

Küchler was born in Flanders. It is likely that he was a die cutter in several German cities circa 1763-1775, his locations including Darmstadt, Mannheim, and Frankfurt-am-Main. He seems to have traveled widely in his work, including to Italy, France, and England. By the early 1790s, he was in the employ of the Soho Mint, where he remained for a long time. While there he made dies for many coins and medals of England, including certain of the illustrious copper issues of 1797-1806. Dies were also cut for coins and medals relating to Russia, Portugal, Ireland, and Denmark.

Begun in 1759, the Soho Manufactory, as it was called, was well known by the time of Küchler’s arrival. The facility was situated on Hockley Brook, a convenient source for power until it dried up. James Watt, maker of steam engines, came to the rescue and set up a steam plant which drove dozens of machines in a three-story structure which, with outbuildings, at one time employed about 600 people.

Although the “Soho Mint” division made circulating coins for the British government and produced issues for others as well, most attention was given to small metal goods, utensils, and notions, including tableware, buttons, candlesticks, buckles, salt cellars, cups, and more.

Matthew Boulton, an inventor par excellence, developed very sophisticated coining equipment that eclipsed anything in use in the United States until decades later. In September 1789, he described his latest coining press:

It will coin much faster, with greater ease, with fewer persons, for less expense, and produce more beautiful pieces than any other machinery ever used for coining. The quantity of power or force requisite for each blow is exactly regulated and ascertained and is always uniformly the same, for the same pieces, thereby the dies are better preserved.

One of my coining machines will work much faster by the attendance of one boy than others can do by any number of men. Can stop these machines at an instant by the power of a child and the same child can as instantaneously set them to work again. Can increase or diminish the force of the blow at pleasure, in any proportion. Can lay the pieces or blanks upon the die quite true and without care of practice and as fast as wanted. Can work day and night without fatigue by two sets of boys.

The machine keeps an account of the number of pieces struck which cannot be altered from the truth by any of the persons employed. The apparatus strikes an inscription upon the edge with the same blow that it strikes the two faces. It strikes the ground of the pieces brighter than any other coining press can do. It strikes the pieces perfectly round, all of equal diameter, and exactly concentric with the edge, which cannot be done by any other machinery now in use.

In 1792 Matthew Boulton described the facility, his Hôtel de Monnaie, as his employee Jean-Pierre Droz and French clients called it. This is from Boulton’s biographer:[2]

The Mint consists of eight large coining-machines, which are sufficiently strong to coin the largest money in current use, or even medals; and each machine is capable of being adjusted in a few minutes, so as to strike any number of pieces of money from 50 to 120 per minute, in proportion to their diameter and degree of relief; and each piece being struck in a steel collar, the whole number is perfectly round and of equal diameter.

Each machine requires the attendance of one boy of only 12 years of age and he has no labor to perform. He can stop the press one instant, and set it going the next.

The whole of the eight presses are capable of coining, at the same time, eight different sizes of money, such as English crowns, [French] 6-livre pieces, 24-sous pieces, 12 sous, or the very smallest money that is used in France.

The number of blows at each press is proportioned to the size of the pieces, say from 50 to 120 blows per minute, and if greater speed is needed, he has smaller machines that will strike 200 per minute…

Mr. Boulton’s new machinery works with less friction, less wear, less noise, than any apparatus ever before invented; for it is capable of striking at the rate of 26,000 [French] écus or English crowns, or 50,000 of half their diameter, in one hour, and of working night and day without fatigue to the boys, provided two sets of them work alternately for 10 hours each.

The Soho Manufactory declined in importance, and in 1850 its contents were sold at auction to Ralph G. Heaton, who continued to produce coins and medals. Among British numismatists, in particular, the Soho Mint is famous today for the many varieties it coined. In the American-related series, the number is far fewer and includes the aforementioned Myddelton token, the three varieties of 1796 Seasons Medals, and several tokens relating to George Washington. Dr. Richard Doty’s 1998 book, The Soho Mint & the Industrialization of Money, tells all you would ever want to know about this fascinating facility.

Fascinating question: Why when the Philadelphia Mint opened in 1792 did it use old-style hand-operated presses when Boulton & Watt, well known to engineers on this side of the Atlantic, might have supplied modern presses? Perhaps they were proprietary at the time, but the firm over the years did supply minting equipment to foreign countries. It was not until decades later, on March 23, 1836, that the first steam press was put into operation at the Philadelphia Mint.

[1] See Adventure No. 48.

[2] Samuel Smiles, Lives of Boulton and Watt, pp. 396-397. Smiles also related that Boulton and Watt had much difficulty with Jean-Pierre Droz, who in France had devised a segmented collar of six parts by which lettering or other devices could be easily applied to the edge of a coin. However, when Droz was hired by Boulton and Watt, he was found to be “of a very troublesome disposition.” Further, “Several of his contrivances, being found not to answer, were obliged to be better contrived or completely changed by Mr. Boulton and his assistants” (Smiles, p. 390).

VEERA ALAGUMUTHU KONE 1728-1757

VEERA ALAGUMUTHU KONE 1728-1757

வீர அழகுமுத்துக்கோன் (1728-1757)

வீர அழகுமுத்துக்கோன் (1728-1757) கட்டாலங்குளம் சீமையின் அரசராக இருந்தவர். மன்னர் வீர அழகுமுத்துக்கோனுக்கு ஜெகவீரராமபாண்டிய எட்டப்பன் என்கிற எட்டயபுரம் மன்னர் சிறந்த நண்பராக விளங்கினார்..[1] இந்தியாவின் முதல் விடுதலை போர் 1857 என்று அறியப்படுகிறது. ஆனால், அதற்கு முன்பே இந்தியாவின் பல இடங்களில் போர் நடந்துள்ளது. அதில் முதன்மையானவர் மன்னர் வீர அழகுமுத்துக்கோன் (1728-1757).

பிறப்பு
தந்தை மன்னர் அழகுமுத்துக்கோன்(அழகுமுத்து இவர்களின் குடும்பப்பெயர் பல தலைமுறைக்கு முன்பிருந்து தற்போதுவரை இப்பெயர் உள்ளது) 1725-ம் ஆண்டு கட்டாலங்குளம் மன்னராக முடி சூட்டி கொண்டார். இவருக்கும் ராணி அழகுமுத்தம்மாளுக்கும் 1728-ம் ஆண்டு நமது விடுதலை வீரர் வீர அழகுமுத்துக்கோன் பிறந்தார். 1729-ம் ஆண்டு தம்பி சின்னஅழகுமுத்துக்கோன் பிறந்தார். 1750 -ல் தந்தை மன்னர் அழகுமுத்துக்கோன் அனுமந்தகுடி போரில் வீர மரணம் அடைந்தார். தந்தை இறந்த அதே ஆண்டு 1750-ல் அண்ணன் வீரஅழகுமுத்துக்கோன் தன்னுடைய 22-ம் வயதில் மன்னராக முடி சூட்டி கொண்டார்.

ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக
முதன் முதலாக ஆங்கிலேயர்களை எதிர்த்தும், பாளையக்காரர்கள் ஆங்கிலேயர்களுக்கு கப்பம் கட்டுவதை தடுக்கவும் செய்தார்,வீர அழகுமுத்துக்கோன். இதனால் கோபமுற்ற ஆங்கிலேய அரசு பிரிட்டிஷ் ஜெனரல் முகம்மது யூசுப் கானை அனுப்பி வைத்தது. வீர அழகுமுத்துக்கோனுக்கும் முகம்மது யூசுப் கானுக்கும் பெத்தநாயக்கனூர் கோட்டையில் போர் நடந்தது. வீர அழகுமுத்துவின் வலது கால் சுடப்பட்டது. இருப்பினும் 3 மணி நேரம் போர் தொடர்ந்தது. இறுதியில் வீர அழகுமுத்துக்கோனும் அவருடைய 6 தளபதிகள் மற்றும் 248 போர் வீரர்களும் இரும்பு சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு நடுக்காட்டூர் என்னும் இடத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டனர். பீரங்கி முன் நிறுத்தப்பட்டு வரி செலுத்துமாறு வற்புறுத்தப்பட்டனர். மன்னிப்பு கேட்டால் உயிர் மிஞ்சும் என்று கேட்டும் வீர அழகுமுத்துக்கோன் மன்னிப்பு கேடக மறுத்துவிட்டார். பிறகு 248 வீரர்களின் வலது கரங்கள் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டன.பீரங்கி முன் நின்ற வீர அழகுமுத்துக்கோனும் அவருடைய 6 தளபதிகளும் மார்பில் சுடப்பட்டு வீர மரணம் அடைந்தனர்.[2] பீரங்கி முன் நின்று சாகும் தருவாயிலும் தன்னைச் சேர்ந்தவர்களை காட்டிக்கொடுக்க மாட்டேன் என்று கூறிய நெஞ்சுரம் மிக்கவர் இவர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.[3] பெரிய வீரப்ப நாயக்கர் எழுதிக் கொடுத்த செப்புப் பட்டயத்தில் இடம் பெற்றுள்ள கோபால வம்சம், கிருஷ்ண கோத்திரம் என்ற சொற்களைக் கொண்டு இவர் யாதவர் குலத்தவர் என்பது நிருபிக்கப்பட்டுள்ளது

இவர் கோனார் குலத்தில் சேர்வைக்காரர் என்ற பட்டம் பெற்றவர். இன்றும் மன்னர் அழகுமுத்துக்கோன் நேரடி வாரிசுகள் வாழ்ந்து வருகின்றன

இந்தியாவின் முதல் விடுதலை போர் 1857 என்று அறியபடுகிறது. ஆனால் அதற்கு முன்பே இந்தியாவில் பல இடங்களில் போர் நடந்துள்ளது. அதில் முதன்மையானவர் ஒரு தமிழன். இந்திய விடுதலை போரின் முதல் வீரர் மன்னர் வீர அழகுமுத்துக்கோன (1728-1757).

தந்தை : மன்னர் அழகு முத்து கோன் ( அழகு முத்து இவர்களின் குடும்ப பெயர் 20 தலை முறைக்கு மேல் இந்த பெயர் உள்ளது)
தாய் : ராணி அழகு முத்தம்மாள்

தந்தை அழகுமுத்துக்கோன் 1725 -ம் ஆண்டு கட்டாலங்குளம் மன்னராக முடி சூட்டி கொண்டார்.1750 -ல் அனுமந்தகுடி போரில் வீர மரணம் அடைந்தார். தந்தை இறந்த அதே ஆண்டு 1750 ல் நமது விடுதலை வீரர் தன்னுடைய 22-ம் வயதில் மன்னராக முடி சூட்டி கொண்டார்.

நமது விடுதலை வீரர் உடன் பிறந்த தம்பி சின்ன அழகுமுத்துக்கோன்(1729-1755) இவர் 1755-ல் நடந்த விடுதலை போரில் தன்னுடைய 26-ம் வயதில் வீர மரணம் அடைந்தார்.இவருடைய வாரிசுகளே இன்று வாழ்கின்றனர்.

மதுரை, திருநெல்வேலி உள்ளிட்ட பல பகுதிகளில் வரி வசூலிக்கும் உரிமை பிரிட்டிஷ் ஜெனரல் முகம்மது யூசுப் கான்((1725 – 15.10.1764) என்பவனுக்கு (கான் ஷா கெப்) வழங்கப்பட்டது.

வரி தர மறுத்த நமது விடுதலை வீரர் மன்னர் வீர அழகுமுத்துக்கோனுக்கும் (1728-1757) முகம்மது யூசுப் கானுக்கும் பெத்தநாயக்கனூர் கோட்டையில் போர் நடந்தது.வீர அழகுமுத்துவின் வலது கால் சுடப்பட்டது. இருப்பினும் 3 மணி நேரம் போர் தொடர்ந்தது. இறுதியில் வீர அழகுமுத்துக்கோனும் அவருடைய 6 தளபதிகள்.

1. கெச்சிலணன் கோனார்
2. முத்தழகு கோனார்
3. வெங்கடேஸ்வர எட்டு கோனார்
4. ஜெகவீரரெட்டு கோனார்
5. முத்திருளன் கோனார்
6. மயிலுப்பிள்ளை கோனார்.

கைது செய்யப்பட்டு இரும்பு சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு நடுக்காட்டூர். என்னும் இடத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டனர் .பீரங்கி முன் நிறுத்தப்பட்டு வரி செலுத்துமாறு வற்புறுத்தப்பட்டனர். மன்னிப்பு கேட்டால் உயிர் மிஞ்சும் என்று கேட்டும் வீர அழகுமுத்துக்கோன் மன்னிப்பு கேடக மறுத்துவிட்டார். பிறகு 248 வீரர்களின் வலது கரங்கள் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டன.பீரங்கி முன் நின்ற வீர அழகுமுத்துக்கோனும் அவருடைய 6 தளபதிகளும் மார்பில் சுடப்பட்டு வீர மரணம் அடைந்தனர்.

மன்னர் வீர அழகுமுத்துக்கோன் மகன் குமார அழகுமுத்துக்கோன் வீரபாண்டிய கட்டபொம்மனுக்கு ஆதரவாக போரிட்டும் கட்டபொம்மன் தூக்கிலிடப்பட்ட பிறகு ஊமைத்துரை அடைக்கப்பட்ட சிறையை தன உறவினர்கள் உதவியுடன் உடைத்து ஊமைத்துரையை தப்பிக்க செய்தார்.

குமார அழகுமுத்துக்கோன் மகன் அழகுமுத்து செவத்தையாக்கோன் ஊமைத்துரையின் உயிர் காக்கும் பொருட்டு வேலினை தன் மார்பில் தாங்கி வீர மரணம் அடைந்தார்.

விருதுநகரை சேர்ந்த திரு.சுபாஷ் அவர்கள் 30 வருடங்களுக்கு மேலாக விடுதலை போர் பற்றியும் அழகுமுத்து பற்றியும் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டுள்ளார். இதற்காக தன சொத்துகள் பலவற்றையும் இழந்துள்ளார். பம்பாயில் உள்ள தனது இரண்டு வீடுகளையும் விற்றுள்ளார். தன்னுடைய ஏழ்மை நிலையிலும் தூத்துக்குடி மாவட்டம்.கட்டாலங்குளத்தில் ஸ்ரீ அழகுமுத்துஅரி கிருஷ்ணர் கோவிலையும் கட்டியுள்ளார். தன்னுடைய ஆராய்ச்சியில் முதல் முழக்கமிட்ட மாவீரன் உள்ளபட சில புத்தகங்களையும் எழுதி உள்ளார்.

இவர் தான் முதன் முதலில் வீர அழகுமுத்துக்கோனை தமிழக மக்களுக்கு அறிமுகபடுத்தியவர்,வீர அழகுமுத்துக்கோன் சிலை நிறுவ காரணமாய் இருந்தவர், வீர அழகுமுத்துக்கோன் குடும்பத்தாருடன் நேரடி தொடர்பில் உள்ளவர்.
வரலாற்று ஆதாரங்கள் அனைத்தும் ஆராய்ச்சியாளர் திரு.சுபாஷ்
அவர்களிடம் உள்ளது.